Τίποτα στη ζωή δεν κατακτιέται χωρίς προσπάθεια, στόχο και όραμα…και παραμύθια!

Ta “Παραμύθια του Σαββάτου”…γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Παραμύθια κι ιστορίες για ανθρώπους  και ζώα που έχουν δύναμη, εξουσία και όνειρα. Πως ξεκινούν οι περισσότεροι πόλεμοι; Από παράλογες απαιτήσεις, σχέδια και επιθυμίες των δυνατών. Που καταλήγουν οι περισσότεροι πόλεμοι; Στην πείνα, τη δυστυχία, την απώλεια και την αφάνεια. Ποιος ο νικητής, ποιος ο χαμένος; Ιστορίες για τους στόχους που σαν μπουν στη ζωή για να τους κατακτήσεις χρειάζεται πρόγραμμα, άσκηση, επιμονή και τόλμη. Κι αν ξεχάσουμε κάποια στιγμή πως κτίζονται, λειτουργούν,  νομοθετούν, υπάρχουν και μεγαλουργούν οι « πολιτισμένες » κοινωνίες, ας σκύψουμε κάτω χαμηλά, στο πιο βαθύ ή όχι λαγούμι, να παρατηρήσουμε τα ακούραστα μυρμήγκια, να παραδειγματιστούμε , να μάθουμε, να αναλογιστούμε τα …ανθρώπινα.

Τίποτα στη ζωή δεν κατακτιέται χωρίς προσπάθεια, στόχο και όραμα…και παραμύθια, θα σας πω, που΄χουν κρυμμένα τα νοήματα μέσα  στις πιο ευφάνταστες ιστορίες και τις πιο μαγικές λέξεις!

Οι Ουφ και οι Φου, Χρήστος Δημόπουλος, εικ: Νίκος Γιαννόπουλος, εκδ. Ψυχογιός

Δυο χώρες μοναδικές, δυο χώρες που κανένας δεν πρόκειται ποτέ να βρει σε χάρτη μα ούτε και σε κανένα βιβλίο Ιστορίας , όσο κι αν ψάξει. Δυο  χώρες με τα πιο παράξενα ονόματα που τα απέκτησαν με την ιδιότητα και την φήμη τους. Η χώρα των Ουφ που δεν είχε ούτε μια σκιά, ούτε  ένα δέντρο , τίποτα, μόνο καλοκαίρι και ζέστη όλη την ώρα και δικαίως οι άνθρωποι αγανακτισμένοι συνεχώς γκρίνιαζαν με ένα « Ουφ…» στην άκρη των χειλιών τους. Η χώρα πάλι των Φου είχε χειμώνα πάντα, με βροχές και κρύο πολύ. Εδώ οι άνθρωποι συνέχεια έτρεμαν κι ένα « Φου…» γέμιζε την ψυχή, το μυαλό και τη λαλιά τους. Άκαρπος ο τόπος και των δυο, ψυχή ζωντανού άλλου εκτός από τον άνθρωπο δεν υπήρχε. Ευτυχώς απέναντι κι από τις δυο χώρες στη μέση μέση της θάλασσας  ήταν …το Νησί. Είχε όλα τα καλά του κόσμου κι όλες τις ομορφιές, τα φυτά, τα ζώα και τα φαγώσιμα. Μόνο που μια μέρα η ζέστη η αφόρητη παραλόγισε τελείως τον βασιλιά των Ουφ και θέλησε να ξεκινήσει έναν πόλεμο. Όχι, για να κατακτήσει τη χώρα των Φου αλλά για να μην τους αφήσει να παίρνουν τα καλούδια τους από το Νησί. Το ξάφνιασμα από την απέναντι πλευρά έφερε όπλα και κανόνια και στους δυο «αντίπαλους »που αμάθητοι σε πολέμους και ναυμαχίες και όλα τα κακά που καμιά φορά σκέφτονται οι δυνατοί του κόσμου το μόνο που κατάφεραν ήταν  να χαλάσουν ό,τι πιο όμορφο υπήρχε στην ζωή και την καθημερινότητά τους…

Μια καταπληκτική ιστορία του Χρήστου Δημόπουλου για δυο χώρες φανταστικές που όμως θα μπορούσαν τελικά να είναι αληθινές. Μια ιστορία για τους πολέμους που συνήθως  ή μάλλον πάντα γίνονται για τις παράλογες απαιτήσεις των δυνατών. Μια ιστορία που μαθαίνει στα παιδιά …τα πάντα. Για τις εποχές, τα καλά και τα άσχημα, για  την ζέστη και το κρύο. Για τα φρούτα και τα λαχανικά των εποχών, για τα δέντρα, τους καρπούς , τα πουλιά και όλα τα όμορφα που χαρίζει ένας τόπος ευλογημένος . Για την καταστροφή που προκαλούν ηθελημένα ή άθελα τους οι ίδιοι οι άνθρωποι στη φύση, στο περιβάλλον, στην ίδια τους τη ζωή. Μια ιστορία να αναρωτηθείς «τις πταίει»  για όλα αυτά τα δεινά του πολέμου και πως οι συνέπειες των πράξεων μας είναι καμιά φορά καταστροφικές.

Μια ιστορία ήττας ή νίκης , μια ερώτηση για πολλές συζητήσεις. Τροφή για σκέψη λοιπόν, για εκείνη την  κ. Απληστία που σαν εμφανιστεί σαρώνει ό, τι όμορφο υπάρχει στις ψυχές. Μια ιστορία, σαν παραμύθι  που χει τους βασιλιάδες, τους αφεντάδες που όλα τα θέλουν δικά τους αλλά που χάνουν τελικά τα πάντα … Μια ιστορία που δίνει το νόημα της αντιπαλότητας και της ειρήνης περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Για την καταστροφή του πολέμου που καλούνται πλέον τα παιδιά να δώσουν τις δικές τους ερμηνείες, να εκφράσουν απόψεις, προβληματισμούς και ιδέες  για όλα όσα τελικά μας κάνουν να νομίζουμε πως θα φέρει ένας πόλεμος… Μια συζήτηση θα ξεκινήσει σαν διαβάσετε το βιβλίο, μια συζήτηση από εκείνες που θα φέρουν στο προσκήνιο όλα όσα πρέπει να μην ξεχνάμε, να σκεπτόμαστε και να …προλαβαίνουμε!

Μια πραγματικά καλογραμμένη ιστορία  που εικονογράφησε υπέροχα ο Νίκος Γιαννόπουλος.

Για παιδιά από 6 χρονών…

Το λιονταράκι που ήξερε να αγωνίζεται, Άρης Μαρκάκης – Χριστίνα Κουρουμά, εικ: Νικόλας Ζέμπασιης, εκδ. Ίτανος

Το όνειρο ενός  μικρού λιονταριού είναι μια μέρα να καταφέρει να δει τον κόσμο από ψηλά. Σαν το εκμυστηρεύεται στους φίλους του εκείνοι του λένε να το΄χει πάντα στο μυαλό του και να προσπαθεί να το κάνει πραγματικότητα. Αρχίζει  να γυμνάζεται και να προσέχει την διατροφή του αλλά στην πρώτη του προσπάθεια  να ανέβει ένα απότομο και ψηλό βράχο , δεν τα κατάφερε. Όση απογοήτευση κι αν ένοιωσε, δεν σταμάτησε να πιστεύει στον εαυτό του και στις δυνάμεις του  και την δεύτερη φορά το όνειρο έγινε …αλήθεια.

Μια ιστορία με ένα αγαπημένο ,δυνατό και περήφανο ζώο , για μικρά παιδιά του Άρη Μαρκάκη και της Χριστίνας Κουρουμά  που τα προτρέπει  να μην σταματούν ποτέ να ονειρεύονται  και να βάζουν στόχους. Μια ιστορία λοιπόν για ένα λιοντάρι, που όλοι θεωρούν άτρωτο, δυνατό και έξυπνο ζώο. Ωστόσο αυτό το τόσο δυνατό ζώο, παράδειγμα και ήρωας για τα παιδιά για να καταφέρει τα πολύ δύσκολα χρειάζεται άσκηση  και καλή διατροφή. Θέματα που με τόσο απλό και κατανοητό τρόπο περνούν μέσα στην ψυχή και το μυαλό του παιδιού που καταλαβαίνει  πως όλα στη ζωή «χτίζονται». Ακόμα πως δεν είναι εύκολα πάντα να κατακτά κάποιος τους στόχους του, χωρίς πολύ μεγάλες προσπάθειες . Χρειάζεται εκτός από την άσκηση, επιμονή, υπομονή  και θάρρος. Πίστη στον εαυτό μας και συμπαράσταση από τους φίλους και το οικογενειακό μας περιβάλλον. Όλα όσα χρειάζεται ένας αθλητής για να καταφέρει το …ακατόρθωτο πολλές φορές, αλλά και ένας απλός άνθρωπος για να πετύχει τον όποιο στόχο βάλει στη ζωή του. Αρκεί να μην τα παρατήσεις ποτέ!

Μια ιστορία που με πολύ λίγα λόγια δίνει τόσα πολλά σε τρυφερές ηλικίες  ακόμα και των τριών χρόνων. Μια ιστορία γεμάτα πρότυπα, μηνύματα και στόχους που χρειαζόμαστε  όλοι, ακόμα και από την στιγμή που θα αρχίσουμε  να καταλαβαίνουμε  τον κόσμο.

Με εικόνες από τον Νικόλα Ζεμπάσιη που παραπέμπουν στα παλιά εικονογραφημένα παραμύθια με πολύ απλά  αλλά υπέροχα σχέδια.

Για παιδιά από 3 χρόνων

Τα μυρμηγκοκαμώματα του Μέλη, Ειρήνη Αποστολάκη- Κληρονόμου, εικ: Κριστίν Μενάρ, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Ένα έμμετρο παραμύθι  για μια ομάδα μυρμηγκιών και για τον μικρό λιχούδη Μελή που ζει μια περιπέτεια με αίσιο τέλος. Ένα παραμύθι γραμμένο με ομοιοκαταληξία  με παρά πολλά στοιχεία από τη ζωή των μικροσκοπικών αυτών εντόμων που τελικά είναι συναρπαστική. Τα μυρμήγκια είναι μια κοινωνία υμενόπτερων, όπως και οι μέλισσες και το σύστημα αξιοκρατίας και συντροφικότητας που έχουν είναι θαυμαστό. Μια κοινωνία αξιοζήλευτη και πολύ οργανωμένη. Μέσα από το παραμύθι της Ειρήνης Αποστολάκη – Κληρονόμου μαθαίνουμε πως τα ξαδέλφια των μελισσών είναι εξίσου εργατικά, υπεύθυνα και πολύ μα πολύ οργανωμένα. Η βασίλισσα, οι εργάτριες, οι κηφήνες, όπως και στις μέλισσες γνωρίζουν τους ρόλους τους και υπηρετούν το σύνολο με υπερβολικό ζήλο, συνέπεια και τάξη.

Ο Μελής στο παραμύθι ένας μάστορας- μυρμήγκι  πολύ εργατικός εξαιτίας της δυνατής βροχής θα παρασυρθεί από τα νερά και θα νοιώσει έντονα το φόβο του άγνωστου, της απώλειας και του κινδύνου. Όμως οι φίλοι είναι πάντα εκεί στα δύσκολα και ο Μελής θα σωθεί χάρις στη βοήθεια, τη στήριξη και την ομαδικότητα τους.

Ένα παραμύθι πραγματικά ζηλευτό. Γεμάτο γνώσεις για τα παιδιά, ιδέες και νοήματα. Μέσα από την ιστορία του Μελή τα παιδιά καταλαβαίνουν την μεγάλη σημασία της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της φιλίας. Μαθαίνουν για την κοινωνία των μυρμηγκιών για τη δομή και τους κανόνες της και παραδειγματίζονται όταν στον μεγάλο κίνδυνο ενωμένοι όλοι θα καταφέρουν να σώσουν τον φίλο τους.

Ένα βιβλίο με πάρα πολύ όμορφη και ζωντανή εικονογράφηση από την Κριστίν Μενάρ που δένει απόλυτα με τον έμμετρο στοίχο της Ειρήνης. 

Για παιδιά από 4 χρονών

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr  στις 25 Μαρτίου 2017 :http://www.cretalive.gr/culture