Τα παραμύθια του Σαββάτου...

…γράφει, προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

 

Λίγο πριν την επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου, πώς να μιλήσεις στα παιδιά για τόσο δύσκολες έννοιες, για την ελευθερία, την Δημοκρατία, την Δικτατορία, την εξέγερση, τις εκλογές, την ψήφο, την διχόνοια, την ανατροπή; Μόνο οι ιστορίες και τα παραμύθια μπορούν να γίνουν τόσο κατανοητά και οι μέρες αυτές έχουν πολλά να διδάξουν, να μάθουν και να θυμίσουν ακόμα και στους μεγαλύτερους. Είναι πάλι η μάχη του « καλού» με το « κακό »που γνωρίζουμε πως ακόμα  στη ζωή το καλό  στο τέλος, θριαμβεύει. Κι αν  βαραίνουν τα γεγονότα και οι θύμησες,  τότε μια γλύκα μπορεί να απλωθεί λίγο πριν κλείσουν τα μάτια, κι έρθει ο ύπνος, η λύτρωση, κι να έχει βοηθό του εκείνα τα γλυκά ψωμάκια που είναι πασπαλισμένα με λογής λογής εκλεκτά υλικά από εκείνα που φτιάχνονται τα παραμύθια, τότε τα όνειρα που θα ΄ρθουν, θα ναι ταξίδια μακρινά ίσαμε το φεγγάρι και ακόμα παραπέρα …

Η  κυρά Δημοκρατία, Κωνσταντίνα Αρμενιάκου (εικονογράφηση : Πάνος Καψάσκης), εκδ. Κέδρος.

Η κυρά Δημοκρατία είναι ο αρχηγός στο χωριό της γιατί ξέρει να ακούει τα πάντα. Τα γέλια των παιδιών, τα παράπονα των μεγάλων, τα παραμύθια της γιαγιάς μα και τα τραγούδια της ζωής. Έχει για όλους μια αγκαλιά κι  ένα  καλό λόγο να πει και τη ζωή της έχει γεμίσει με αγάπη και γλύκα. Για σύνθημα της έχει μια και μόνο φράση « Όλοι μαζί, όλοι μαζί, είμαστε πάντα πιο δυνατοί ».Στο  ίδιο χωριό ζει και η Ρια η Δικτατορία που την ζηλεύει πολύ και θέλει αυτή να είναι ο αρχηγός. Καταστρώνει ένα σωρό σχέδια και καταφέρνει να κάνει ολόκληρο στρατό από …21 στρατιώτες που τους ράβει στολές και τους μαθαίνει να φωνάζουν δυνατά, να απειλούν και να την προστατεύουν. Ένα βράδυ μπαίνει στο σπίτι της Δημοκρατίας και την απαγάγει, κλείνοντάς την στη φυλακή. Τα πράγματα στο μικρό χωριό αλλάζουν. Η λέξη « απαγορεύεται » γίνεται πια η πιο διάσημη. Κι όταν οι κάτοικοι θα φτάσουν στα όρια τους , ένα μικρό παιδί θα θυμηθεί εκείνο το παλιό τους σύνθημα και θα το ψιθυρίσει στη μαμά και στον μπαμπά του. Αυτός ο ψίθυρος θα μεγαλώσει, θα γιγαντώσει, και θα φτάσει παντού. κανείς δεν θα μπορέσει να τους σταματήσει κι όλοι θα φωνάξουν για την κυρά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Ίσως η πιο παραμυθένια ιστορία  για τις πιο δύσκολες έννοιες που μπορούν να καταλάβουν τα μικρά παιδιά. Από τα πιο αληθινά και καλογραμμένα  παραμύθια γεμάτο έντονα συναισθήματα, χαρακτήρες, φαντασία και αλήθεια δοσμένες με τον πιο σωστό τρόπο. Ένα βιβλίο που θα λατρέψουν τα παιδιά και θα χαρίσει χαμόγελα στους μεγάλους για την έξυπνη μεταφορά εννοιών και τη μυθοπλασία.

Δεν είναι τυχαίο που η Κωνσταντίνα, είναι νηπιαγωγός και αυτό αμέσως μεταφράζεται ότι γνωρίζει πολύ καλά πως μαθαίνουν τα παιδιά, ειδικά μιας τόσο τρυφερής ηλικίας, όταν τα γεγονότα και οι λέξεις  έχουν δύσκολα νοήματα...

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, Φίλιππος Μανδηλαράς ( εικονογράφηση Ναταλία Καπατσούλια), εκδόσεις Παπαδόπουλος

Κι αυτή είναι η  σύγχρονη ιστορία – βιβλίο για μικρά παιδιά που μιλάει για εκείνα τα χρόνια  του Πολυτεχνείου που παππούδες αλλά και πολλοί από τους γονείς τους, τα έζησαν. Ένα βιβλίο εργαλείο πραγματικό για ανθρώπους που θέλουν να διδάξουν, να γνωρίσουν και να μάθουν στα παιδιά με τρόπο απλό, κατανοητό και αντικειμενικό, πράγματα που συνέβησαν σχετικά πρόσφατα. Για γεγονότα που είναι δύσκολο να ερμηνεύσεις ή να κρίνεις αλλά με εύκολο τρόπο μπορείς να διηγηθείς. Αυτά τα  γεγονότα για μας τους μεγαλύτερους είναι γνωστά και …βιωματικά. Η ιστορία τούτη δω ,κάνει και μια αναδρομή στο χρόνο . Ξεκινάει από εκείνα τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, τον πόλεμο του ΄40, φτάνει στον εμφύλιο, στη φοβερή δεκαετία του ΄60 και στην 21^η Απριλίου του 67. Με σκίτσα έξυπνα και « χιουμοριστικά» , η ιστορία, σαν ποίημα ομοιοκατάληκτο, συνεχίζεται. ..Δύσκολες έννοιες, λέξεις και νοήματα περνούν στα παιδιά απλά και κατανοητά. Η διήγηση φτάνει στη φοβερή χρονιά του ΄73 , τα συνθήματα κυριαρχούν, τα γεγονότα τρέχουν . Μέχρι και την  24 Ιουλίου του ΄74 που οριστικά καταργείται η Δικτατορία.

Φίλιππε, ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο, δοκιμασμένο σε μικρά παιδιά και με αποτελέσματα μαγικά. Απίθανες εικόνες  από την Ναταλία που τα παιδιά καταλαβαίνουν. Ναταλία εκείνη η εικόνα με την τηλεόραση και το κεντημένο σεμέν, πάνω της,  ήταν που τα μάγεψε, κι μένα μαζί. Έτσι πρέπει να είναι οι ιστορίες . Δοσμένες απλά, κατανοητά και με τρόπο που τα παιδιά θυμούνται και δεν ξεχνούν σχεδόν ποτέ.

 Ο Φίλιππος Μανδηλαράς έχει καταφέρεις να αποκτήσει ένα αναγνωστικό κοινό από τα πιο δύσκολα, και να περάσει μέσα από τα τόσα βιβλία του όλη την ιστορία και την μυθολογία μας. Δύσκολο, όμορφο και πραγματικά πολύ καλό.

Τα δύο αδέρφια και το φεγγάρι, Δήμητρα Πυργελή (εικονογράφηση : Μαρία Πεπονά),εκδόσεις Μεταίχμιο

Ξέρετε πως τα όνειρα έχουν συνταγή; Είναι γραμμένα στο τετράδιο ενός μικρού κοριτσιού με μια πένα από φτερά παγωνιού και μοιάζουν με γλυκά ψωμάκια που ΄ναι γεμάτα παραμύθια. Καθένα από τούτα τα γλυκά ψωμιά έχει την δική του συνταγή. Άλλη είναι για μικρά, άλλη για μεγάλα, άλλη για όμορφα κι άλλη για γκρίζα όνειρα. Κι  όταν τούτα τα ψωμιά ψηθούν, αρκεί μια μικρή δαγκωνιά να κάνει το θαύμα της .Σαν έρθει το ξημέρωμα όλα,  όλα αλλάζουν και μεταμορφώνονται. Αρκεί τα υλικά να έχουν τη σωστή αναλογία … Κι αν σαν βοηθό έχεις ένα αγόρι που αγαπά τα άλογα τότε τίποτα δεν φοβάσαι... Το κορίτσι, ο αδελφός της και τα παραγεμισμένα και καλοψημένα ψωμιά θα ταξιδέψουν στα πέρα τα της γης και τ΄ ουρανού, κυνηγώντας το δικό τους όνειρο όνειρο, ίσαμε το φεγγάρι …

Κι όπως λέει η Δήμητρα, άραγε να είναι ψέματα ή αλήθεια πως καμιά φορά τους βλέπουν όλοι , σαν σκιά του φεγγαριού. Ίσως , ποιος ξέρει, μόνο αν πιστεύεις στα παραμύθια.

Μια ακόμα τρυφερή , παραμυθένια και γλυκιά  καληνύχτα, γεμισμένη από τα πιο σωστά υλικά των παραμυθιών και αρωματισμένη με ροδόνερο και μαστίχα που τη γλύκα τους και τ άρωμά τους  ζωντανεύει  επίσης όμορφα η Μαρία η Πεπονά με τις εικόνες της.

Μια ιστορία που κρατά δέκα λεπτά, φτάνει όμως να μάθεις τη συνταγή και να ‘ρθει εκείνο τ όνειρο που όλα να τα μεταμορφώσει στον ύπνο σου … 

Όλες οι ιστορίες των « Παραμυθιών του Σαββάτου», για σήμερα είναι για παιδιά από 5 χρονών

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός 

Δημοσιεύτηκαν στο Cretalive.gr στις 15 Νοεμβρίου 2014  :εδώ ...

Τα παραμύθια του Σαββάτου!

…γράφει, προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

Όταν τα μεγάλα γεγονότα γίνονται βιβλίο, οι συνειδήσεις μας αφυπνίζονται περισσότερο. Περιβάλλον, φύση, καταστροφές, διατάραξη της ζωικής αλυσίδας. Πλεκτάνες, κέρδος , δόξα και χρήμα. Καταστάσεις και λέξεις που ακούμε , δυστυχώς, συχνά στις μέρες μας . Αλλά και επιμονή, πείσμα και έντονες φιλίες. Φιλίες που κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ή να σβήσει γιατί τα παιδιά σκέφτονται τον κόσμο μας διαφορετικά. Δυο πολύ δυνατά βιβλία για παιδιά και νέους αλλά και για όσους συνεχίζουν να σκέφτονται σαν έφηβοι …

Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο, Βασίλης Παπαθεοδώρου,( εικ. Πέτρος Μπουλούμπασης ), εκδ. Καστανιώτη

Μια γυναίκα, μια παράξενη μορφή,  μια γριά μάγισσα ή μήπως μια νεαρή κοπέλα με καταξάνθα μαλλιά. Μήπως η Φύση η ίδια που λυπάται, υποφέρει ή χαίρεται από τις πράξεις των ανθρώπων. Ένα ολόκληρο οικοσύστημα που βυθίζεται, καταστρέφεται και διαταράσσεται στην όμορφη πόλη - υγροβιότοπο Καμάργκ. Κι όλα αυτά προς χάριν του χρήματος και της δόξας, της εξουσίας και της απληστίας. Όμως η φύση πάντα ακολουθεί  τους δικούς της νόμους, έχει τη δική της φωνή κι είναι αυτή που εκδικείται ή προειδοποιεί όταν οι άνθρωποι υπερβαίνουν τον εαυτό τους. Οι ήρωες της ιστορίας γνωστοί από το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας. Είναι η Λίντσεϋ και ο Πωλ αλλά και τρία παιδιά που οι οικογένειές τους μισιούνται μόνο που εκείνα δεν γνωρίζουν αυτήν την λέξη και κάνουν παρέα κρυφά. Είναι και η απέραντη οικογένεια των χιλιάδες φλαμίνγκο που ζουν κοντά στις αλυκές της πόλης που τρέφονται με γαρίδες και εκεί ανάμεσα στα « βουνά » από αλάτι, γεννούν το ένα και μοναδικό αυγό τους. Κι όταν οι αλυκές θα πάψουν να υπάρχουν γιατί έτσι αποφάσισαν οι άνθρωποι του κέρδους  και φτιάχνουν ένα ξενοδοχείο το « Καμάρι της Καμάργκ » ολόκληρο το οικοσύστημα θα καταστραφεί. Οι απλοί πολίτες θα χάσουν τις δουλείες τους και θα γεμίσουν με υποσχέσεις και ψεύτικα λόγια. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες τα φλαμίνγκο θα μετοικήσουν και η πανέμορφη μικρή πόλη θα γεμίσει νυχτερίδες, κουνούπια, ποντίκια, φίδια και …στρατιώτες με όπλα. Όλα θα ερημώσουν, φόβος και πανικός παντού. Και φυσικά οι αρρώστιες θα κάνουν την εμφάνισή τους. Η «παράξενη » γυναίκα που θα φορτωθεί όλα τα « κρίματα » των ανθρώπων και θα κινδυνέψει να αφανιστεί, θα δώσει τη δική της ερμηνεία και συμβουλή  για τη λύση του τεράστιου προβλήματος που ξεπήδησε στην πάλαι ποτέ ειρηνική και όμορφη μικρή πόλη. Μια φράση που θα ακούσουν μόνο τα παιδιά…

Αγωνία στο έπακρο, πλεκτάνες, μυστήριο και δυνατές σχέσεις, σχέσεις φιλίας και συνεργασίας σε ένα πολύ δυνατό βιβλίο για παιδιά και μεγάλους. Μια αφήγηση μοναδική και μια ιστορία όπως όλες του Βασίλη Παπαθεοδώρου που συγκινεί, δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό αλλά και τέρπει την ψυχή σαν αφήνεις τον εαυτό σου στην απόλαυση της ανάγνωσης.

 « Πουτ Πουτ Πουτ »…τρεις λέξεις, ένα ροζ φλαμίνγκο, μια οικοιστορία σαν σενάριο μιας ταινίας που θα μπορούσε να είναι ένα από τα πιο δυνατά θρίλερ…Συγκλονιστικό!

Αμίλητη Αγάπη, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου (εικ. Κατερίνα Χοδουλού), εκδ. Πατάκης

Μια αχώριστη παρέα τριών παιδιών. Εφηβικοί έρωτες και παντοτινές φιλίες. Η ζωή στα μαθητικά χρόνια με όλα της τα προβλήματα, τις αγωνίες αλλά και τις χαρές. Μια ιστορία που εξελίσσεται στον σύγχρονο κόσμο με πρωταγωνιστή τον Θέμη, έναν πανέξυπνο νέο που όμως η ζωή το θέλησε να ζει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό δεν θα τον εμποδίσει να εξελιχθεί και να ζει μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Θα βοηθήσει πολύ σε ακραίες καταστάσεις που συχνά, δυστυχώς, συναντούμε στα σημερινά σχολεία. Καταστάσεις βίαιες απέναντι σε πιο αδύναμα παιδιά, τη λεγόμενη σχολική βία, τον αποκλεισμό  και τον ρατσισμό. Θα δώσει προτάσεις και λύσεις και ο ίδιος θα καταφέρει πράγματα που ίσως να μην έκαναν παιδιά που δεν είχαν το δικό του κινητικό πρόβλημα.

Βιβλίο άρρηκτα δεμένο με την εφηβική φιλία αλλά και με τον έρωτα. Τον  έρωτα που φοβάται να φανερωθεί σ αυτήν την ηλικία , μήπως και υπάρχει απόρριψη αλλά που σαν « ειπωθεί» γίνεται ακόμα δυνατότερος και συχνά παντοτινός. Ο Θέμης , η Όλγα, η Ειρήνη, ο Γρηγόρης και οι τρεις « Νταήδες» συνθέτουν ένα υπέροχο νεανικό μυθιστόρημα κατάλληλο για εφήβους και μεγάλους, ύμνο στην φιλία, στον έρωτα και στην αντιμετώπιση δυσκολιών. Γραμμένο με μαεστρία και πλοκή τέτοια που μόνο οι πολύ μεγάλοι συγγραφείς ξέρουν. Κι εμείς ξέρουμε επίσης πόσο πιο δύσκολο είναι να γράφει κανείς βιβλία για παιδιά και νέους .

 Γιατί όπως πολύ όμορφα λέει  η κ. Λότη στο βιβλίο της :

« Τα παιδιά τις νοιώθουν τις λέξεις. Είναι απαλές ; Σκληρές; Στρογγυλές; Αιχμηρές; Τα παιδιά τις γεύονται τις λέξεις. Είναι γλυκές; Αλμυρές; Ξινές; Πικρές; Τα παιδιά τις μυρίζουν τις λέξεις. Οι λέξεις είναι η γύγη στ΄άνθη των πραγμάτων… Μπόρις Νόβακ».

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 19 Ιουλίου 2014  : http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou34/179713

Τα παραμύθια του Σαββάτου...!

Τα παραμύθια του Σαββάτου…γράφει, προτείνει , σχολιάζει και παρουσιάζει η Ελένη Μπετεινάκη…

Ιστορίες για μεγάλα παιδιά, για εφήβους και για μεγάλους που συνεχίζουν να ζουν κοντά σε θέματα και προβλήματα των νέων της εποχής μας. Ο έρωτας, ο φόβος, η αδιαφορία, η περιπέτεια και ένα σωρό αντίθετες έννοιες που πάντα κάνουν τη ζωή πιο ελκυστική και πιο ενδιαφέρουσα. Ιστορίες που μπορεί να συνέβησαν κάποτε και που γοητεύουν σαν γίνονται βιβλίο.Έτσι αποκτούν άλλη διάσταση και άλλο νόημα. Και αν ακούσουμε πιο προσεκτικά  τα παιδιά μας ίσως στ΄ αλήθεια ο κόσμος μας να γίνει πολύ πολύ καλύτερος…

Το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας, Βασίλης Παπαθεοδώρου ( εικ: Πέτρος Μπουλούμπασης), εκδ. Καστανιώτης

Μια ιστορία, ένα συμβάν αληθινό μπορεί κάποια στιγμή να εμπνεύσει έναν συγγραφέα και ανάλογα με την φαντασία και το ταλέντο του, να φτιάξει ένα πολύ συγκινητικό μυθιστόρημα που διαβάζεται με μια ανάσα. Ήταν Ιανουάριος του 1992 όταν ένα κοντέινερ γεμάτο κίτρινα πλαστικά παπάκια βυθίζεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. Τα παπάκια επιπλέουν και οδηγό, εμπνευστή και συντροφιά έχουν την πάπια του κ. Χου και τα δέκα μικρά παιδιά της. Η « αληθινή » πάπια βρισκόταν εκεί γιατί θα ήταν η μασκότ όλης της διαφημιστικής καμπάνιας της εταιρίας  που είχε παραγγείλει 28.000 κομμάτια. Όλη αυτή η κίτρινη παρέα θα ταξιδέψει για πολλά χρόνια σε όλους τους ωκεανούς και θάλασσες. Θα γνωρίσουν  όλα τα μέρη του πλανήτη, αλλά και την αδιαφορία, την δόξα, το ψύχος ,την  εκμετάλλευση και τον πόνο. Θα βοηθήσουν επιστήμονες, άθελα τους, να βγάλουν συμπεράσματα για τα θαλάσσια ρεύματα και θα κρατήσουν μέσα τους ένα φοβερό μυστικό που θίγει για μία ακόμα φορά την ανθρώπινη υπόσταση στο σημείο που έχει να κάνει με το κέρδος, την αχαριστία και τα « βρώμικα » παιγνίδια .

Η ιστορία του Βασίλη Παπαθεοδώρου έχει πολύ συναίσθημα και πίκρα, έχει και χαρά και αξιοπρέπεια και θάρρος μα πάνω απ όλα είναι ένας ύμνος στην μάνα που « ζωντανεύει» στη φιγούρα της φανταστικής πάπιας του κ. Χου. Μια μάνα που νοιώθει τα πλαστικά παπάκια σαν αληθινά και νοιάζεται, κλαίει και φοβάται. Εκείνα πάλι είναι σαν να έχουν ψυχή και νόηση γιατί την καταλαβαίνουν, την βοηθούν και την ακολουθούν σ όλη αυτή την τεράστια βόλτα τους .

Μα ιστορία που αξίζει να διαβαστεί από μικρά και μεγάλα παιδιά. Γιατί πέρα απ΄όλα τα νοήματα, οικολογικά, περιβαλλοντολογικά και  ανθρώπινα υπάρχει και η φαντασία  που μετράει. Όπως σε όλα τα παραμύθια που όλα είναι  δυνατά ακόμα κι αν ο ήρωας τους είναι ένα μικρό πλαστικό παπάκι που έχει ξεθωριάσει από την αλμύρα, τον ήλιο και …τα χρόνια …

Γιατί οι καλές ιστορίες με τα χρόνια γίνονται ακόμα καλύτερες …!

 Το κορίτσι του Πέτρου, Αργυρώ Μουντάκη(εικ: Πέγκυ Φούρκα),εκδ. Μεταίχμιο

Σύγχρονη εποχή, εφηβεία, internet, Facebook, σχέσεις παιδιών, στερεότυπα , οικογένεια και φίλοι. Μα πάνω απ όλα αυτή η φράση και κατάσταση που συμβαίνει σχεδόν παντού σε όλα τα σχολεία της χώρας και έχει γίνει πια καθημερινό φαινόμενο και αρνητικό στοιχείο στη ζωή πολλών εφήβων. Σχολικός εκφοβισμός, ρατσισμός και στενές ιδέες. Ήρωες του βιβλίου ο Πέτρος και η Αλίσα που ερωτεύονται, η Αλκμήνη, που μιλάει με τον Μπίνγκο, ένα παιδικό αρκουδάκι με μιλιά, ψυχή και άποψη. Μια γειτονιά που κατοικούν άνθρωποι μόνοι, μετανάστες και « τυπικές» ελληνικές οικογένειες. Μια καθημερινότητα που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε με κόσμους που συγκρούονται αλλά και που κάποια στιγμή συναντιούνται.

Όμως περισσότερο από την άποψη των μεγάλων ίσως θα είχε αξία αν διάβαζε κανείς την γνώμη ενός μικρού αναγνώστη, ενός δεκάχρονου αγοριού, την αντίληψη και τον τρόπο που βλέπει τις καταστάσεις:  «… Μοιάζει με ημερολόγιο , μα δεν είναι… Μοιάζει με μυθιστόρημα μα… πάλι έξω έπεσα. Είναι ένα διήγημα της μικρής Αλκμήνης για τον αδελφό της Πέτρο που γνώρισε ένα κορίτσι από το Πακιστάν, στο σχολείο τους. Μόνο ο Πέτρος την κάνει παρέα γιατί την έχει …ερωτευτεί! Η Αλίσα νοιώθει πως έχει ένα ταμπελάκι πάνω της « Made in Pakistan»και όλοι την αποφεύγουν. Ο μπαμπάς της και ο αδελφός της δουλεύουν στη λαϊκή και η μαμά της ,η Αϊσα, ψάχνει για δουλειά απελπισμένη… Μα έτσι θα σας πω όλη την ιστορία…Αν  θέλετε πραγματικά να την μάθετε ζητήστε να διαβάσετε το βιβλίο. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ  κι εγώ συναντώ όλα αυτά στο σχολείο μου και ακόμα περισσότερα!...»

( Φίλιππος Δ. 10 ετών ).

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός 

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 5 Ιουλίου 2014  :http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou33/176953

Τα παραμύθια του Σαββάτου!

… γράφει, προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

To Καλοκαίρι είναι  πια στην πιο ζεστή του ώρα. Διακοπές, βόλτες, θάλασσα είναι στο καθημερινό πρόγραμμα. Η θερμοκρασία « κτυπάει» κόκκινο και τα τζιτζίκια κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους πάνω στα κλαδιά. Είναι  οι μέρες των παραμυθιών κάτω από ολόγιομα φεγγάρια, κι ίσως κι εκείνες οι νύχτες που καμιά φορά γίνονται αλήθεια όλα εκείνα που έχουμε ονειρευτεί. Γιατί και τα όνειρα συχνά δεν κατοικούν μόνο στο χώρο της φαντασίας αλλά ξεκλέβουν λίγο από το άρωμα της ζωής και παίρνουν σάρκα και οστά κι είναι εκεί μπροστά μας …ολοζώντανα! Αρκεί να τα πιστέψουμε πολύ …

Τα παιδιά του καλοκαιριού, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, εκδ. Πατάκης

Με τούτα και με κείνα, ήρθε ο Ιούλιος, το δεύτερο παιδί της Ζέστης και του Καλοκαιριού. Μαζί  του ήρθε και το τζιτζίκι με το τραγούδι του και την φιλία του στον μικρό μήνα που σαν όλα τα παιδιά, έδινε υποσχέσεις που ύστερα από λίγο, τις ξεχνούσε. Έτσι άφησε μέρες πολλές το τζιτζίκι να τον περιμένει για να τον μάθει να τραγουδά και τριγύριζε από δω κι από κει γνωρίζοντας νέους φίλους και παιχνίδια. Το Λιοπύρι, το Μελτέμι, η Θερμοκρασία ήταν οι νέοι του φίλοι και μαζί τους έτρεχε πάνω κάτω σχεδόν ασταμάτητα. Κι ίδρωνε τόσο πολύ που σαν νύχτωνε και γύριζε σπίτι του πια αποκαμωμένος και χωρίς διάθεση να μάθει να τραγουδά, έδιωχνε την κούραση του και την δίψα του με  ένα ποτήρι παγωμένο νερό… Και φώναζε ο παππούς ο Χρόνος και τον ορμήνευε πως στο τέλος θα αρρωστήσει… Έτσι κι έγινε κι ο Ιούλιος σιγοψήθηκε στον πυρετό, μια μέρα, και οι φίλοι του τρελάθηκαν από την αγωνία τους κι άναβαν κι έβραζαν και φυσούσαν δυνατά. Ακόμα και το τζιτζίκι έσκασε με τα καμώματα του Ιούλη που τους είχε αφήσει όλους σχεδόν μοναχούς,  να τον περιμένουν…

Άλλη μια ιστορία για τους μήνες, άλλο ένα μαγικό παραμύθι που νομίζουμε πως ο παππούς ο Χρόνος ήξερε πως μόνο η κ. Λότη θα μπορούσε να ζωντανέψει και να διηγηθεί τόσο μοναδικά τις περιπέτειες του.

Ένα αγόρι…Ένας ψαράς…Δύο όνειρα, Σοφία Τσιάμη, (εικ: Ανδρέας Κούρτης), εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ήταν ένα μικρό χαριτωμένο αγόρι, κάποτε,  που ζούσε σε μια λουλουδιασμένη αυλή στην κορυφή ενός λόφου παίζοντας μια κόκκινη φλογέρα. Το αγόρι είχε ένα μυστικό , ένα μικρό σαράκι μέσα του .Δεν ήθελε να είναι αυτό που ήταν …αλλά να γινόταν ένα ψαράς στην μεγάλη απέραντη θάλασσα. Εκεί που ένας γκριζομάλλης και γκρινιάρης άνδρας , ένας ψαράς,  ζούσε όλη μέρα μέσα στην ξύλινη καρυδένια του βάρκα αλλά δεν του άρεσε καθόλου γιατί κι εκείνος ήθελε να είναι κάποιος άλλος. Ένας άνδρας που θα έπαιζε μια φλογέρα και θα τραγουδούσε. Ήταν όμως ψαράς. Δυο κόσμοι διαφορετικοί που κάποια στιγμή , αργά να είναι ή νωρίς ίσως και να συναντηθούν. Είναι εκείνη η μεγάλη στιγμή που μπορείς να αλλάξεις τα πάντα και το όνειρο να γίνει αληθινό. Και τότε όλα τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά  κα αποκτούν άλλο νόημα. Το χαμόγελο πια δεν φεύγει από τα χείλη, η μαγεία δίνει τη θέση της στη ζωή και τα όνειρα κατοικούν στη γη κι όχι στον ουρανό ή στα παραμύθια … Γιατί αν κάτι θέλεις πάρα πολύ εκείνο θα βρει τον τρόπο και το δρόμο του να έρθει…

Καλοκαιρινό Βυθοσχολείο, Γιώργος Λεμπέσης, (εικ. Θοδωρής Τιμπιλής), εκδ. Ψυχογιός

Το καλοκαίρι ήρθε λοιπόν και στο Βυθοσχολείο όλοι ετοιμάζονται για διακοπές. Όλα τα ψάρια και τα ζωντανά του βυθού κάπου έχουν σχεδιάσει να πάνε. Όλοι εκτός από τον Βρασίδα, τον αχινό που είναι ακόμα αναποφάσιστος και το Κακόψαρο που είναι τιμωρημένο και η δουλειά που του έχουν αναθέσει είναι να μοιράζει φυλλάδια.

Σε ένα από  αυτά ο Βρασίδας διαβάζει, ενθουσιάζεται και αποφασίζει πως θα πάει στην κατασκήνωση , το « Κεφάτο Σαφρίδι ».Τότε το τιμωρημένο ψάρι, που δεν θέλει να χάσει την συντροφιά του αχινού, του βάζει ένα σωρό δοκιμασίες μήπως και μ αυτόν τον τρόπο τον καθυστερήσει. Ο Βρασίδας, όμως θέλει πολύ να πετύχει το σκοπό του και έτσι καταφέρνει απ΄όπου κι αν περνά να λύνει τα μικροπροβλήματα με σκοπό να φτάσει στον προορισμό του. Ξέρει πως εκεί θα συναντήσει όλους τους φίλους του και βιάζεται να προλάβει. Περνάει  λοιπόν ένα σωρό μέρη και περιπέτειες κάτω από το άγρυπνο μάτι του Κακόψαρου και στο τέλος τα καταφέρνει δίνοντας ένα μάθημα στο φίλο του πως στη ζωή δεν είναι νικητής αυτός που ζηλεύει αλλά  αυτός που βάζει στόχους και προσπαθεί να  τους πραγματοποιήσει…

Ένα καλοκαιρινό βιβλίο με πολλές δραστηριότητες για μικρά παιδιά και μια ιστορία που θα σας κάνει να …ψαροζηλέψετε λίγο !

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 28 Ιουνίου 2014 :http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou32/175529