Που να κρύβεται άραγε η Ευτυχία;

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Που να κρύβεται άραγε η Ευτυχία; Στις ζωές των άλλων; Σε ένα δέντρο ψηλό; Στα ζωάκια της αυλής ή  μήπως στη στιγμή που όπως λέει κι ο ποιητής, περνά και χάνεται;

Όπου κι αν κρύβεται ένα είναι σίγουρο: Ο καθένας μας την δημιουργεί μόνος του κι είναι πάντα μέσα του γιατί έχει σαν σπίτι της την ψυχή και το μυαλό του!

Κι αν Ευτυχία σημαίνει ένα ποτήρι παγωμένη Πιτσικολάδα, ε, τότε τα Παραμύθια σήμερα θα σας πουν που να ψάξετε να την βρείτε….

Ευτυχία είναι ένα καρπούζι πάνω στο κεφάλι σου, Stella Dreis, εκδ: Άγκυρα

Η κυρία Φωτεινή έχει σαν κατοικίδιό της ένα μικρό αγριογούρουνο, τον Μέλβιν. Μαζί ζουν αρμονικά και χαρούμενα. Συχνά ανεβαίνουν στην πιο ψηλή κορφή ενός δέντρου τραγουδώντας και …παίζοντας τσέλο. Η ευτυχία τους δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη από κανέναν. Η κυρία Στρογγυλή, η κυρία Τσιριχτή και η κυρία Ξινή, οι γειτόνισσες της, την παρακολουθούν στενά προκείμενου να μάθουν το μυστικό της χαράς και της ευτυχίας της. Κι ένα πρωινό η κυρία Φωτεινή καλημέρισε όλον τον κόσμο φορώντας σαν καπέλο μισό καρπούζι. Ε, αυτό πια, ήταν η αρχή της …ζήλειας και αναζήτησης! Και τι δεν έκαναν οι τρεις κυρίες να τις προσέξουν οι άλλοι. Εκείνες όμως δεν έγιναν χαρούμενες ούτε ευτυχισμένες…

Όσα αυτοσχέδια καπέλα κι αν φορέσαν ήταν πολύ, μα πολύ δυστυχισμένες! Και η αναζήτηση συνεχίστηκε μόνο που ήταν μια καθαρή αντιγραφή της κυρίας Φωτεινής και μάλιστα χωρίς καμία επιτυχία. Έλλειπε η σπίθα, η φλόγα, η έμπνευση, η αποκλειστική επιθυμία και διάθεση καθεμιάς τους. Ίσαμε εκείνη την ημέρα σαν ξεκίνησε ένας καρπουζοπόλεμος που ξάφνιασε, ευχαρίστησε και έκανε χαρούμενους όλους τους κατοίκους εκείνου του χωριού. Και φυσικά τότε όλοι κατάλαβαν ποιο ήταν το μυστικό της κυρίας…Ευτυχίας!

Τι είναι η ευτυχία, λοιπόν; Πιάνεται, αντιγράφεται, πωλείται; Είναι κρυμμένη πάνω στα δέντρα, στα μικρά ζωάκια, στα αντικείμενα; Ή μήπως η Ευτυχία γεννιέται και κυριαρχεί στα μικρά, τα ασήμαντα, τα καθημερινά πράγματα, στις στιγμές που δημιουργεί και ζει ο καθένας μας; Η Stella Dreis φτιάχνει μια υπέροχη, χιουμοριστική ιστορία για να μας δείξει πως όλα ξεκινούν από την ψυχή, την διάθεση, την καλή ισορροπία με τον εαυτό μας. Η στιγμή μετράει, η σκέψη η μοναδική η εφευρετικότητα και ο μη καθησυχασμός στα τετριμμένα. Η φαντασία που δυστυχώς χάνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες, αν διατηρηθεί κάνει θαύματα. Δίνει ζωή, ενέργεια και δύναμη.  Το να μπορείς να μην δίνεις σημασία στο τι θα πουν οι άλλοι. Να σέβεσαι και να φροντίζεις τον εαυτό σου, τη δική σου γαλήνη, ικανοποίηση και …ελευθερία. Η ευτυχία υπάρχει στην κάθε στιγμή αρκεί να την ανακαλύψεις ή να την …δημιουργήσεις.

Μια πραγματικά απολαυστική ιστορία γεμάτη ανατροπές, αξίες, ιδέες και όμορφες σκέψεις και εικόνες. Μια ιστορία που θα ξεκαρδιστείτε  διαβάζοντάς την, θα αναρωτηθείτε για τις δικές σας ιδές και θα κάνει τους μεγάλους να μπουν για λίγο στον αυθορμητισμό των παιδιών. Για τις στιγμές που όλα είναι δυνατόν να συμβούν και μας προκαλούν  να γίνουμε όλοι μαζί  μια παρέα, μια αγκαλιά και να χαρούμε το σήμερα, το τώρα, την σημαντικότητα των ασήμαντων πραγμάτων.

Εικονογραφημένο εξίσου καταπληκτικά από την ίδια τη συγγραφέα, γεμάτο χρώμα, σκίτσο, μορφές και έμπνευση που πραγματικά χαρίζουν  μια μικρή δόση ευτυχίας σε όποιον το διαβάσει.

Εργαλείο για τις σχολικές τάξεις. Γεμάτο ιδέες για παιχνίδι και νέων σχεδίων που θα έχουν σαν στόχο τους τη χαρά, την ομορφιά, την ομάδα….

Την απόδοση του βιβλίου στα Ελληνικά έχει κάνει η Αναστασία Μακρή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα!

Ψάξτε το, να γεμίσετε κι εσείς χαμόγελα ….

Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο, Ευτυχία Γαννάκη, εικ: Σοφία Τουλιάτου, εκδ. Ίκαρος

Είναι ολοκαίνουργιο, είναι πολύχρωμο κι είναι γεμάτο …μυστήριο. Στο πρώτο βιβλίο από την σειρά Πιτσιμπουίνοι - τα πρώτα μου Μυστήρια των εκδόσεων Ίκαρος, η Ευτυχία Γιαννάκη πλέκει μια ιστορία για παιδιά με ντεντεκτιβικό δαιμόνιο.

Όλα ξεκινούν στο μοναδικό νησί Πίτσι Πίτσου που θεωρείται το πιο ασφαλές και μυστήριο του κόσμου. Σε ένα σχολείο μεταφερόμαστε που οι τρόφιμοί του είναι μικρά χαριτωμένα πιγκουινάκια. Και εκείνη ακριβώς την ήμερα που διαδραματίζεται η ιστορία, στην ώρα της  της Γυμναστικής έχει προγραμματιστεί κολύμπι στην λίμνη Λαμπίκο. Μια λίμνη πεντακάθαρη μεν αλλά που κάτι φοβερό της συμβαίνει. Πρωταγωνιστής της Ιστορίας ο πάντα παρατηρητικός Μικρός Μπλε, ο πιο σπουδαίος ντετέκτιβ της τάξης του. Κολλητή του η Αντελί που λατρεύει τις βόλτες στη Φύση και τη Μουσική. Την παρέα συμπληρώνει ο Μακαρόνης που κάθεται πάντα στο τελευταίο θρανίο και είναι σχεδόν αδιάφορος για ότι συμβαίνει γύρω του. Ο Κιτρινομάτης, πάλι, πονηρός και ζαβολιάρης ,σαν μαθηματικό μυαλό που είναι έχει λύσεις για πολλά θέματα, ωστόσο αυτό που τον απασχολεί είναι να γίνει, μια μέρα, πρωταθλητής της Μπουρμπουλήθρας. Καλή φίλη είναι και  η Μυστήρια Τζεντού που δεν αφήνει ποτέ το πατίνι της,  και που λατρεύει το διάβασμα. Ο Πίτς Φιτίλης βιάζεται πάντα αλλά είναι και ο πιο γρήγορος μαντατοφόρος της παρέας. Όλοι αυτοί θα βρεθούν προ εκπλήξεως όταν θα δουν πως η Λίμνη Λαμπίκο έχει μείνει άδεια από νερό, στα ξαφνικά. Ο μικρός Μπλε αναλαμβάνει δράση. Βιάζεται να λύσει το μεγάλο μυστήριο της εξαφάνισης του νερού .Μαζεύει  στοιχεία, κρατά σημειώσεις και ξεκινά την έρευνα μαζί με την Αντελί. Το Μυστήριο αρχίζει να ανεβάζει την αδρεναλίνη. Οι σκέψεις πολλές, οι έρευνες επίσης, οι ανακρίσεις,  τα άλλοθι ακόμα περισσότερα και τα «βήματα» του μοναδικού ντεντέκτιβ Μικρού Μπλε πολύ μα πολύ προσεκτικά…. Και αφού ερευνήσει αρκετά όλους τους …ύποπτους, θα λύσει το μυστήριο και θα αποκαλύψει τον ένοχο. Ή μήπως οι ένοχοι ήταν …πολλοί;

Ότι και αν συνέβη σε τούτη την μυστήρια ιστορία ένα είναι ακόμα,  σίγουρο. Πως η Πιτσικολάδα, ο αγαπημένος χυμός των Πιτσιμπουίνων που φτιάχνεται από ζουμερές γαρίδες και ψάρια και προφέρεται πολύ παγωμένη θα σας …γοητεύσει!

Τι να πω τώρα για τούτο το βιβλίο. Ότι σε συνεπήρε η ευρηματικότητα του; Πως ξετρελάθηκα με τους μοναδικούς του ήρωες; Πως τα ονόματα τους με έκαναν να χαμογελώ συνεχώς; Ή μήπως  για την υπόθεση του, που με την πρωτοτυπία της με συνεπήρε και ήθελα να γίνω ένας από τους πιτσιμπουίνους κι εγώ;

Μια ιστορία πανέξυπνη, ευφυέστατη και πολύ πολύ μυστήρια έφτιαξε η Ευτυχία Γιαννάκη. Μετρ πια του αστυνομικού Μυθιστορήματος θέλησε να εντρυφήσει στον κόσμο του μυστηρίου και τα μικρά παιδιά. Γράφει λοιπόν μια ευρηματική ιστορία που διαβάζεται ευχάριστα από μικρούς και μεγάλους. Έξυπνη ιδέα, πανέξυπνα ονόματα και φυσικά μυστήριο που σου τραβάει την περιέργεια και προσοχή μέχρι την τελευταία σελίδα.

Αγωνία, σκέψη, παρατηρητικότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό που δημιουργεί στα παιδιά την διάθεση να ψάξουν, να αναρωτηθούν αν θέλουν να προτείνουν λύσεις, ιδέες και δικές τους απόψεις σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ένα βιβλίο γεμάτο νέες λέξεις , δημιούργημα της συγγραφέως, πλοκή και ευρηματικότητα που συναρπάζει.

Νομίζω πως οι ιστορίες του Μικρού Μπλε στο μοναδικό Νησί Πίτσι Πίτσου δεν θα σταματήσουν εδώ. Ο ήρωας αυτός , μα και οι υπόλοιποι, αγαπιούνται με την πρώτη ανάγνωση. Επίσης παρά τα εμφανή στοιχεία που μας δίνει η Ευτυχία μας παρακινεί να ψάξουμε πολύ την …Φυσική Ιστορία για να μάθουμε όλο και περισσότερα για τους πιγκουίνους, τα είδη τους, τη ζωή και τις συνήθειες τους. Σαν ιστορία μυστηρίου όμως κερδίζει το βραβείο της πρωτοτυπίας και στα φοβερά ονόματα και στους καταπληκτικούς χαρακτήρες που έχουν πλαστεί.

Εικονογραφημένο από την Σοφία Τουλιάτου, τολμώ να πω εξαιρετικά και απόλυτα ταιριαστά. Εκτός το σχεδιασμό των χάρτινων ηρώων η ζωντάνια των χρωμάτων αποτυπώνεται και στην ψυχή και στο μυαλό.

Ο μικρός Μπλε ήδη λατρεύτηκε στο σχολείο μας και θεωρώ πως θα αγαπηθεί από χιλιάδες παιδιά.

Ταξίδι λοιπόν στη φαντασία, στο Μυστήριο, στη Φύση, στις καλές ιστορίες για παιδιά!

Να το ψάξετε και να το απολαύσετε όσο κι εμείς!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος και για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε εδώ : 

https://ikarosbooks.gr/866-pitsimpoyinoi-mystirio-sti-limni-lampiko.html

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηλε στις 18 Μαϊου 2019 στο cretalive.gr : https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-18-05-2019-921580

Για τα μικρά μαύρα σημάδια της ζωής μας ....

Τα Παραμύθια του Σαββάτου… γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Τα συναισθήματα σε μια μαγική  τους στιγμή. Φιλία, αγάπη, αλληλεγγύη. Αξίες που δεν χάνονται κι όνειρα που εκπληρώνονται στο πέρασμα του χρόνου. Οράματα και σκέψεις που παίρνουν σάρκα και οστά και δάσκαλοι που γνωρίζουν πως η γνώση δεν κατοικεί σε κλειστούς τοίχους μόνο αλλά μπορεί να  φτάσει παντού ακόμα και με …ένα ποδήλατο!

Για τα μικρά μαύρα σημάδια της ζωής μας που άλλοτε δίνουν το έναυσμα της αρχής και κάποιες άλλες φορές σηματοδοτούν το τέλος!

Οι περιπέτειες της Βούλας στο κόκκινο βιβλίο, Σταυρούλα Παγώνα, εικ: Zafouko Yamamoto, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Μια μικρή κατάμαυρη κουκκίδα, τόση δα, χάθηκε μια μέρα ή ίσως και μια νύχτα κι άρχισε με αγωνία μεγάλη να ψάχνει να βρει που ανήκει, που ταιριάζει, που ήταν ή θα΄ναι το σπίτι της. Στο κόκκινο βιβλίο μέσα ξύπνησε κι ένοιωσε στην αρχή απέραντη μοναξιά στην πρώτη ολόλευκη σελίδα του. Η περιπέτεια της ζωής της είχε μόλις ξεκινήσει. Στην επόμενη σελίδα θαμπώθηκε από τα χρώματα και την ομορφιά. Ένα σωρό έντομα έπαιζαν μουσική, χόρευαν κι είχαν ένα τρελό ρυθμό. Είχαν και βούλες στην πλάτη τους και  ένοιωσε ίσως και να είχε φύγει από τούτη την παρέα. Ίσως να ανήκε σε κάποια από τις πασχαλίτσες … Μετρήθηκαν, έψαξαν και της είπαν πως είχαν  σωστές τις  κουκίδες πάνω τους. Κι ένοιωσε μια μικρή απογοήτευση όμως οι νέες της φίλες το κατάλαβαν και την κάλεσαν να τους συντροφέψει στη  χαρά τους…

Στην επόμενη σελίδα συνάντησε ένα τέρας. Ένα τέρας που έπαιζε φλογέρα. Και τι δεν έμαθε δίπλα του; Πόσο άλλαξε γνώμη για τον…φόβο και την όψη των πραγμάτων. Όμως ούτε εκεί ήταν η θέση της και προχώρησε παραπέρα. Ένας χιονάνθρωπος με κόκκινες βούλες ανεμοβλογιάς σχεδόν την έδιωξε, την πλήγωσε με το λόγο του αλλά και πάλι φίλοι γινήκανε στο τέλος παίζοντας τρίλιζα μαζί… Όσο κι αν έψαξε σε ολόκληρο το κόκκινο βιβλίο, όσες κουκίδες κι αν συνάντησε πουθενά δεν…χωρούσε. Ή μήπως χωρούσε σε μια πολύ σπουδαία θέση που απλά δεν είχε δει;

Μια μαυροκόκκινη ή κοκκινόμαυρη ιστορία καταπληκτική. Μια τόση δα κουκίδα που χάνεται μπορεί να  κάνει την πιο σπουδαία δουλειά  στον κόσμο. Γιατί όλοι αξίζουν, όσο μικροί ή μεγάλοι και αν είναι. Όλοι έχουν μια θέση στη ζωή, στη χαρά, στη λύπη, στις περιπέτειες, στις καρδιές, στη …γη. Μια υπέροχη ιστορία της Σταυρούλας Παγώνα. Μια ιστορία διαφορετικότητας πολύ …διαφορετική! Μια ιστορία που ψάχνει τις ρίζες, το δικαίωμα να ανήκεις κάπου, να έχεις χώρο, πατρίδα, σπίτι και …ταυτότητα!

Η ασημαντότητα δίνει τη θέση της στην πιο σημαντική στιγμή. Ο καθένας έχει έναν προορισμό, έναν σκοπό στη ζωή. Γεννιέται, μεγαλώνει, αναζητά, χάνεται, κερδίζει, μαθαίνει, γνωρίζει και κάποια στιγμή κατασταλάζει. Μια  τόση δα κουκκίδα δεν είναι τελικά τόσο ασήμαντη. Είναι στην αλυσίδα της ζωής κι είναι πολύτιμη η οποιαδήποτε θέση ή βοήθεια μπορεί να προσφέρει. Μια ιστορία αυτοπεποίθησης, αυτοεκτίμησης και αναγνώρισης του εαυτού μας. Μια ιστορία για την φιλία, την εμπειρία ζωής, τις ιδιαιτερότητες, τα συναισθήματα, την μοναξιά και την …ταυτότητα.

Μια ιστορία που θα απολαύσουν πολύ τα παιδιά. Έξυπνη πλοκή, πολλή φαντασία, καλογραμμένο κείμενο. Με εικονογράφηση της  Zafouko Yamamoto ή κατά κόσμο Ζαφειρούλας Σιμοπούλου πολύ ιδιαίτερη και ταιριαστή.

Με την αφήγηση από την συγγραφέα κατεβάζοντας την εφαρμογή Qr Code reader!

Για παιδιά και μεγάλους…

Δάσκαλος σε δύο ρόδες, Μαρία Ανδρικοπούλου, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Καλέντη

Όταν το 2016  διάβασα μια είδηση για ένα δάσκαλο με ένα ποδήλατο στο Αφγανιστάν που γυρίζει από χωριό σε χωριό σε απομακρυσμενες περιοχές , σε εμπόλεμη ζώνη  κι όπου υπάρχουν  παιδιά μοιράζει βιβλία, μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον και με γέμισε χαμόγελα πολλά. Τρία χρόνια μετά και έχοντας ξεχάσει λίγο τούτο το μαντάτο ήρθε ένα βιβλίο στα χέρια μου που με συγκίνησε το ίδιο όπως εκείνη τη φορά. Ο Μπεσάρ της Μαρίας Ανδρικοπούλου  είναι ο Saber Hosseini που θαύμασα τόσο πολύ, τότε,  και ακόμα θαυμάζω. Και η Μαρία έφτιαξε την ιστορία του για τη μάθουν όλο και περισσότερα παιδιά. Μια ιστορία που έχει σαν θέμα  της την αλήθεια των βιβλίων, των παραμυθιών, του πολέμου, της ελπίδας που δεν χάνεται ποτέ όσο υπάρχουν άνθρωποι-δάσκαλοι, με όραμα. Ο Μπεσάρ της Μαρίας κι ο Saber του Αφγανιστάν δεν νοιώθουν φόβο, δεν νοιώθουν απογοήτευση, δεν το έβαλαν  κάτω με όσες  αντίξοες συνθήκες  και αν συνάντησαν. Είναι παράδειγμα για μίμηση τούτος ο δάσκαλος. Είναι λειτούργημα  η διδαχή του που δείχνει το πείσμα, το όραμα, την επιμονή και τη νίκη της ψυχής και της προσπάθειας.

Καταπληκτική η ιδέα της Μαρίας Ανδρικοπούλου να κάνει βιβλίο και να γράψει την ιστορία ενός πραγματικά άξιου δάσκαλου. Ο δικός της Μπεσάρ σίγουρα σκέφτεται ακριβώς όπως κι ο Saber. Δανείζεται σπουδαία λόγια σημαντικών  ανθρώπων για να δώσει ο ίδιος δύναμη και κουράγιο στον εαυτό του. Λατρεύει τα παιδιά, τη δουλειά του, το ποδήλατο, τα βιβλία. Δεν νοιώθει φόβο, δεν λυγίζει στα δύσκολα, δεν απογοητεύεται.  

Να το διαβάσετε τούτο το βιβλίο. Να εμπνευστείτε, να θαυμάσετε, να παραδειγματιστείτε. Να νοιώσετε κι εσείς πως οι αντιξοότητες της ζωής δεν πτοούν τους ανθρώπους με θέληση. Ούτε ο πόλεμος, ούτε οι απειλές, ούτε τα άσχημα γεγονότα δεν λύγισαν  τούτον τον άνθρωπο από εκείνο που θέλησε πιο πολύ απ΄ όλα με την ψυχή του. Κακουχίες, προβλήματα, λόγια βαριά, πράξεις βίας δεν στάθηκαν ούτε για μια στιγμή εμπόδιο.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει  μοναδικά η Ελίζα Βαβούρη και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους για την ελπίδα, την γνώση, τη σοφία αυτού του μοναδικού δάσκαλου αλλά και για την καλογραμμένη ιστορία της Μαρίας Ανδρικοπούλου που μας θυμίζει πως τα εμπόδια στη ζωή είναι για να τα ξεπερνάμε. Οι ανηφοριές είναι για να φτάσουμε ψηλά και να ξεχωρίσουμε  και τα βιβλία ότι πιο πολύτιμο μπορεί να προσφέρει ένας δάσκαλος - Άνθρωπος σε ένα παιδί…Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα, προτροπές και δύναμη!

Για παιδιά και μεγάλους που αγαπούν τις αληθινές ιστορίες….

Το μήνυμα της αγάπης, Τασούλα Τσιλιμένη, εικ: Μυρτώ Δεληβοριά , εκδ. Διάπλους

Μια γιορτή της Άνοιξης μοναδική!  Στο νησί των Αβάντων,  στην αυλή του κυρίου Εγκ. Ποιος είναι ο κύριος Εγκ; Ένας συμπαθητικός γεράκος που η τέχνη του έχει γίνει διάσημη. Στην αυλή του κάθε Άνοιξη μαζεύονται χιλιάδες παιδιά και καλάθια με αυγά και μεγάλοι…. Ο κ. Εγκ ζωγραφίζει μοναδικά τα αβγά των παιδιών που θα στολίσουν τα δέντρα στις αυλές των σπιτιών και θα διεκδικήσουν βραβείο για το καλύτερο και ομορφότερο.   Χρόνια γίνεται πια αυτό, παράδοση μοναδική, χαρά μεγάλη για τον αγαπημένο παππού όλων. Ίσαμε εκείνη την χρονιά που ο χρόνος έδειξε εκείνο το πρόσωπο της πίκρας και ο κ. Εγκ δεν μπορούσε πια να ζωγραφίσει όπως πρώτα. Τα χέρια του έτρεμαν και τα πινέλα δεν συνεργάζονταν. Η ψυχή του κ. Εγκ πονά και σκέφτεται, αλλά σιωπά. Ίσαμε εκείνη τη νύχτα και το ξημέρωμα που μια έκπληξη θα γεμίσει με χαρά και ευτυχία τη μαγική αυλή. Τα καλάθια και τα δέντρα δεν θα αδειάσουν ποτέ, όσο υπάρχουν παιδιά. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν την ψυχή τους χωρίς αντάλλαγμα ή βραβεία στην Τέχνη, τόσο η προσφορά αυτή θα γυρίζει πίσω και θα ΄ναι εκείνη η Ευτυχία που μέσα της θα κρύβει το Μήνυμα της Αγάπης.

Δεν το ξέρα το έθιμο της «πέρδικας». Μου το μάθε η Τασούλα Τσιλιμένη. Δασκάλα και  μαέστρος της γραφής και της αφήγησης,  με έβαλε να ψάξω αρκετά και να μάθω άγνωστα έθιμα που ακόμα υπάρχουν κι εμείς οι παράξενοι νησιώτες- βουνίσιοι Κρητικοί δεν τα κατέχουμε. Τηρείται ευλαβικά τούτο το έθιμο στον τόπο που γεννήθηκε, στην Καλλιπεύκη του Ολύμπου  και κάθε χρόνο τούτες τις μέρες αναβιώνει. Μέρες πριν τη μεγάλη γιορτή στις 2 Μαΐου παιδιά και μεγάλοι βάφουν αυγά ή καλύτερα τα ζωγραφίζουν και τα ονομάζουν «πέρδικες».  Δεν έχουν επακριβώς σχέση με τα αβγά του Πάσχα αλλά ίσως με την αναγέννηση και την  Άνοιξη. Κάθε χρόνο λοιπόν  σε εκείνο το όμορφο χωριό πάνω στο λόφο που είναι χτισμένο το εκκλησάκι του Αι Θανάση κόσμος πολύς συγκεντρώνεται  από νωρίς και σαν τελέψει η λειτουργία  αρχίζει μια μεγάλη γιορτή. Οι άνθρωποι στέκονται  ο ένας απέναντι  από τον άλλο σε δυο παράλληλες και μακρόσυρτες σειρές  και τσουλάνε τα αβγά τους στην κατηφόρα. Κερδίζει όποιος  έχει το πιο ανθεκτικό αβγό. Κι ύστερα στήνεται γλέντι τρικούβερτο. Αυτή τη μνήμη, σχεδόν έκανε παραμύθι η Τασούλα Τσιλιμένη. Φαντάζομαι  γνωρίζοντας και το άλλο εκείνο παμπάλαιο έθιμο του  Ostereierbaum , δηλαδή,  το να στολίζεις ένα δέντρο με πασχαλιάτικα αυγά της οικογένειας Κραφτ στην Γερμανία που ξεκίνησε να στολίζει μια μηλιά στην αυλή της την Άνοιξη  του 1970.   Δεκαοκτώ πλαστικά αβγά στολίστηκαν την πρώτη φορά στο δέντρο  και με το πέρασμα  των χρόνων έγινε  θεσμός. Σήμερα φτάνουν και ξεπερνούν  σε αριθμό τις δέκα χιλιάδες.  Κόσμος απ΄όλον  τον πλανήτη συρρέει πλέον να δει το διάσημο αβγόδεντρο να φωτογραφηθεί και να τοποθετήσει το δικό του αβγό πάνω του.

Όμως γυρίζοντας πίσω στην ιστορία που έγραψε η Τασούλα Τσιλιμένη νομίζω πως γεμίζουν και τα δικά μας  μάτια  δάκρυα συγκίνησης και χαράς διαβάζοντάς την, όπως του κυρίου Εγκ. Το μήνυμα της  είναι μοναδικό. Ένα βιβλίο πολύ συγκινητικό, ανθρώπινο και την ίδια στιγμή, μαγικό. Μια ιστορία  για τα χρόνια που περνούν, για τις μεγάλες και μικρές χαρές της ζωής. Μια ανθρώπινη στιγμή αξιοπρέπειας και μια μεγάλη προσφορά που ανταμείβει  κόπους πολλών χρόνων. Μια ιστορία για την αγάπη, την φιλία, το δόσιμο, την μοναξιά, τα γηρατειά και τους φίλους. Μια ιστορία γεμάτη συναισθήματα, εικόνες και ψυχή. Για τους αγαπημένους μας παππούδες και γιαγιάδες για τα έθιμα που δεν πρέπει να ξεχνιούνται.

Το βιβλίο εικονογράφησε με την ιδιαίτερη τέχνη της η Μυρτώ Δεληβοριά και ο χρωματισμός των σχεδίων της δίνει ακόμα  μια πιο νοσταλγική και συγκινητική νότα.

Για παιδιά και μεγάλους

*Η Ελένη  Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 4 Μαϊου 2019 :εδώ !

Το Πάσχα της νόνας Χελώνας στα …Παραμύθια του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης

Το Πάσχα της νόνας Χελώνας στα …Παραμύθια του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης εκτάκτως την Μεγάλη Πέμπτη 25 Απριλίου στις 11.00 το πρωί!

Κόκκινα αυγά, τσουρέκια, καλιτσούνια, σοκολατένιοι λαγοί ...και πολλές σκανταλιές από χελώνες έξυπνες για "γρήγορους" και καυχησιάρηδες λαγούς!

«…Πάντα περήφανος ο κυρ Λαγός, όπως κι ο προ-προ-προ-παππούς του, εκείνος που την έπαθε στο τρέξιμο απ΄ τη χελώνα τα χρόνια τα παλιά, καυχιέται πως το Πάσχα θα τσουγκρίσει και θα σπάσει όλων τ΄ αυγά με τα δικά του.Η νόνα η Χελώνα όμως, με τα δέκα της εγγόνια, κάτι του σκαρώνει...»

Η Ελένη Μπετεινάκη αφηγήθηκε την ιστορία του Καυχησιάρη Λαγού και της σοφής νόνας Χελώνας, συντροφιά με τις κούκλες της πάντα, την Νόνα τη Χελώνα και τα μικρά της χελωνάκια!

Και φυσικά διακοσμήσαμε το πιο γιγάντιο αυγό με τη δική μας φαντασία και χρώμα …

( To Παραμύθι : Το Πάσχα της νόνας Χελώνας είναι διασκευή της Ελένης Μπετεινάκη από το ομώνυμο παραμύθι της Λότης Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου των εκδ. Πατάκης)

Οι κούκλες πάντα δημιουργία από την Εύη Αλμπαντάκη και Το κουμπί και το βελόνι!

Με ένα κόκκινο αυγό … στις Φυλλοσοφίες, τα Παραμύθια του Σαββάτου!

Σάββατο απόγεμα, 13 του Απρίλη και  ώρα 18.00,  γεμίσανε οι Φυλλοσοφίες, στο κέντρο του Ηρακλείου με χρώμα, αυγά και παιδικά χαμόγελα.

Τα Παραμύθια του Σαββάτου και η Ελένη Μπετεινάκη σε μια ιστορία που φτιάχτηκε …εκεί!

Γιατί γίνεται Πάσχα δίχως κόκκινα αυγά; Σε τούτη την μοναδική γιορτή που τα περισσότερα αυγά ήταν ταγμένα να ζήσουν, υπήρξε ένα και μόνο ένα μικρό αυγό που …μισούσε το κόκκινο χρώμα της Πασχαλιάς. Η γιαγιά Ευτυχία το είχε μαζέψει από την αγαπημένη της κοτούλα την Μαριγώ. Όμως εκείνο ήταν συνεχώς γκρινιάρικο και αποφάσισε  να κρυφτεί ώστε κανείς να μην το βρει. Mια περιπέτεια ξεκίνησε, πρωτότυπη, παράξενη που μας θύμισε  τα έθιμα του Πάσχα  και τρόπους…συμπεριφοράς!

Και σαν μάθαμε όλα τα κατορθώματα τούτου του παράξενου αυγού  διακοσμήσαμε κι εμείς τα δικά μας!

Οι κούκλες που συνόδεψαν το παραμύθι από το Κουμπί και το Βελόνι, πάντα!

«Όλοι οι μεγάλοι ήταν παιδιά πρώτα… Αλλά λίγοι το θυμούνται»

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Πόσο μπορεί η μουσική να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου; Πόση ομορφιά και δύναμη κρύβει το φεγγάρι και πως τα όνειρα σαν γίνονται πράξη γεμίζουν τις ψυχές με δύναμη και ομορφιά; Ιστορίες για φεγγάρια, για κάστρα μεσαιωνικά, για οικογένειές και φίλους για έρωτες κι αγάπες παντοτινές. Για εκείνα τα χαρίσματα που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά.

Για όλους όσους αγαπούν τα παραμύθια! Άλλωστε όπως  λέει και ο Εξυπερύ στον Μικρό Πρίγκιπα : 

«Όλοι οι μεγάλοι ήταν παιδιά πρώτα… Αλλά λίγοι το θυμούνται»

Τι τρέχει με τον θείο Θέμο; Ελένη Γεωργοστάθη, εικ: Λέλα Στρούτση, εκδ. Ψυχογιός

Ποιος είναι ο Θείος Θέμος; Και τι παράξενο του συμβαίνει; Πότε μοιάζει να είναι φυσιολογική η συμπεριφορά του και κάποιες άλλες  φορές χάνεται σε έναν  κόσμο διαφορετικό. Περίεργα πράγματα και ανεξήγητα. Άλλοτε θέλει να παίξει με τα ανίψια του, κι άλλοτε το μυαλό ταξιδεύει και σταματάει στο…γαλάζιο χρώμα του ουρανού. Ώσπου μια μέρα το μυστήριο αρχίζει να ξεδιαλύνεται. Μια ψηλή ξανθιά γαλανομάτα Ολλανδέζα κάτι του χει κλέψει… Την καρδιά ή μήπως και κάτι  από το φοβερό και μοναδικό κάστρο της περιοχής;  Και ένα  καινούργιο μυστήριο πλανάται πάλι στον αέρα. Οι μικροί ντετέκτιβ αναλαμβάνουν  δράση ή μήπως μόνο η Ζωή; Πολλά τα μυστήρια, πολλές οι αποκαλύψεις, πολλά τα ερωτήματα….

Μια υπέροχη περιπέτεια για μικρά και μεγάλα παιδιά έγραψε για μια ακόμα φορά η Ελένη Γεωργοστάθη. Μια περιπέτεια γεμάτη χιούμορ, μυστήριο, ζήλιες, έρωτα και οικογενειακή ζωή. Μια ιστορία που είναι γεμάτη ανατροπές και κρατά το ενδιαφέρον του μικρού αναγνώστη αμείωτο από την πρώτη ίσαμε την τελευταία του σελίδα.  Σχέσεις που δοκιμάζονται, δένονται και μεγαλουργούν. Η οικογένεια  σε πρώτη γραμμή και οι αποκλειστικότητες που λίγο κλονίζονται. Έντονα συναισθήματα σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Εγωκεντρισμός   μικρών παιδιών και διεκδίκηση συναισθημάτων.

Μια καλογραμμένη περιπέτεια που με το καταπληκτικό χιούμορ της  Ελένης Γεωργοστάθη σε κρατά σε μια συνεχή αφύπνιση για την επόμενη ατάκα και συμβάν. Κάστρα, μυστήρια, εξιχνιάσεις, κατορθώματα, πολλά συναισθήματα  και ιστορίες που μπορούν να συμβούν στ΄ αλήθεια.

 Με την εικονογράφηση της Λένας Στρούτση σε μια ιστορία που θα λατρέψουν  τα παιδιά και σίγουρα θα την προτείνουν οι μεγάλοι!

Ένα βιβλίο με θέμα την οικογένεια, τις σχέσεις, τις στιγμές. Μια ιστορία με ιστορία φανταστική ή πραγματική δεν έχει σημασία. Αρκεί που σε ταξιδεύει από την πρώτη μέχρι την τελευταία της σελίδα!

Για παιδιά από  9 χρόνων και για μεγάλους!

Ο Μικρός Πρίγκιπας  του Αντουάν ντε Σεντ – Εξιπερί, Ανιές ντε Λεστράντ, εικ: Βαλέρια Ντοκάμπο, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη.

Ένα βιβλίο σταθμός. Γράφτηκε από τον Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ και κυκλοφόρησε στα στις 6 Απριλίου του 1943. Σύμφωνα με την ιστορική εφημερίδα Le Monde  κατατάσσεται στην 4^η θέση της παγκόσμιας λίστας των 100 βιβλίων του αιώνα. Έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 60 γλώσσες και  έχει διαβαστεί από εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρείται πια ελεύθερο δικαιωμάτων και ανατυπώνεται συνεχώς από πολλούς εκδοτικούς οίκους και σε παραλλαγές που ωστόσο μένουν αρκετά πιστές στο αρχικό κείμενο. Η παρούσα έκδοση γραμμένη από την Ανιές Ντε Λεστράντ, μεταφρασμένη στα Ελληνικά από την Εύη Γεροκώστα και εικονογραφημένη από την Βαλέρια Ντοκάμπο απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά που επιτέλους μπορούν να έρθουν πιο κοντά στο αριστουργηματικό αυτό έργο του Εξυπερύ.

Ένα βιβλίο γεμάτο αξίες και συναισθήματα. Αλήθειες ,αποφθέγματα , σύμβολα και ιδιοφυείς αλληγορίες. Διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, μεγάλες κουβέντες, στάσεις ζωής.

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι γεμάτος με μηνύματα και ανθρώπινες αξίες. Τι και αν γράφτηκε πριν από 76 χρόνια. Απευθύνεται και σε μικρούς και σε μεγάλους. Κι έχει μια φιλοσοφία ζωής που απλά υπενθυμίζει ή διδάσκει τις προτεραιότητες, τα συναισθήματα , τα θέλω και τα μπορώ. Είναι γεμάτο ατάκες και φράσεις που συχνά επιστρέφουμε όλοι σαν τα δύσκολα μας κτυπήσουν την πόρτα. Είναι γεμάτο διδαχές για όλα όσα νομίζουμε πως ξέρουμε. Για τα πολύτιμα τα δικά μας που είναι πάντα μοναδικά. Για την αγάπη, την φιλία και την ανθρωπιά. Για τα ταξίδια που έχουν επιστροφή. Για τη νοσταλγία, την ομορφιά, τις εμπειρίες, τη διαφορετικότητα.

Μικρός ο πρίγκιπας, μεγάλο το αριστούργημα ….

Κι όπως μοναδικά λέει η αλεπού : «Θα σου πω το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Βλέπουμε μονάχα με την καρδιά. Τα μάτια δεν βλέπουν την ουσία».

Αναζητείστε τούτη την έκδοση που είναι προσιτή σε πολύ μικρές ηλικίες  και πραγματικά απολαύστε την μαγική του εικονογράφηση!

Από 5 χρονών…

Φεγγαροπαιχνιδίσματα,Ανέστης Ποϊράζης, εικ: Κώστας Καρασαββίδης, εκδ. Ίκαρος

Μια ιστορία παράξενη ή μήπως μια παράξενη χώρα; Μια χώρα που οι κάτοικοί της ξυπνούσαν το χάραμα και πέφτανε για ύπνο την αυγή. Δεν τους ξυπνούσε ο κόκορας αλλά το κρώξιμο της κουκουβάγιας. Οι κηπουροί φρόντιζαν τα νυχτολούλουδά τους και τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο …τα μεσάνυχτα. Μια συνήθεια λοιπόν κόντρα στα …συνηθισμένα και απέραντη αγάπη στον νυχτερινό ουρανό. Το φεγγάρι ήταν ότι για μας…ο ήλιος! Έπαιζαν, δούλευαν, διασκέδαζαν  παρέα με τις φάσεις του φεγγαριού. Ίσαμε και τα ονόματά τους ήταν εμπνευσμένα από τούτο το ουράνιο σώμα. Σ΄αυτήν τη χώρα ζούσε κι ο Ντανιέλ με τους γονείς του  που λάτρευε τα κολλάζ  ίσαμε την πρώτη εκείνη νύχτα και φορά που άκουσε την μαγεία ενός …βιολιού! Και ξεκίνησε μια άλλη ιστορία με πρωταγωνίστρια την Σύλια κι ας μην την  συνάντησε ποτέ για πολλά πολλά χρόνια….

Μια φανταστική υπέροχη ιστορία. Εμπνευσμένη κι ίσως αφιερωμένη στον Daniel Georgiev τον ιδιαίτερο μουσικό που παίζει μαγικό βιολί. Μια ιστορία γραμμένη επίσης από ένα άλλο μουσικό τον Ανέστη Ποϊράζη με αστείρευτη φαντασία και ιδέα ιδανική για παραμύθι. Μια ιστορία που σε μαγεύει από την πρώτη της φράση. Γεμάτη συναίσθημα, χρώμα, μουσικότητα και μαγεία. Παιχνίδια με το φεγγάρι με την τέχνη του κολλάζ και τη μουσική. Ιδέες ανεξάντλητες και πολύ πρωτότυπες. Μια ιστορία που δεν πατάει πουθενά άλλου παρά στην ευρηματικότητα του συγγραφέα. Γεμάτη εικόνες και σχέσεις και τόλμη και πείσμα. Γεμάτη όνειρα και αφοσίωση σε ότι αγαπάει κάποιος. Ταγμένος στη τέχνη, στην ομορφιά, σε μια ιδέα κι ένα όνειρο. Επιμονή, υπομονή και δουλειά που αποφέρει καρπούς και όμορφα μαντάτα. Εκπλήρωση στόχων, σκοπών και προσδοκιών. Κι ο έρωτας εδώ και πάλι σαν κινητήρια δύναμη. Έρωτας για τη νύχτα, το φεγγάρι , τη μουσική, την ιδέα,  τη γυναίκα.

Ιδιαιτερότητες και ομορφιές της νύχτας σε ένα υπέροχο βιβλίο που την εικονογράφησή του έκανε ο Κώστας Καρασαββίδης. Ένα βιβλίο ασυνήθιστο σαν θέμα, σαν ιστορία και νόημα.

Να το ψάξετε και είμαι σίγουρη πως θα το αγαπήσετε όσο κι εγώ. Κι αν βάλετε να ακούσετε και το Cd με την υπέροχη μουσική του Daniel Georgiev και την αφήγηση της Μαριάννας Ρούκαλη θα νοιώσετε ολοκληρωμένη την μαγεία τούτης της έκδοσης.

Για παιδιά με οράματα και  φαντασία και για μεγάλους που συνεχίζουν να ονειρεύονται, να επιμένουν και να μαγεύονται με τη μουσική και τα παραμύθια!

Επάγγελμα Τέρας, Μαίρη Τσόγκα, εικ: Θέντα Μιμηλάκη, εκδ. Μεταίχμιο

Σκεφτείτε πως ακόμα κι ένα τέρας, που είναι διάσημο, φοβιστικό, τρανό και …φοβερό μπορεί να ακολουθήσει τα σημάδια των καιρών και να μείνει άνεργο. Και τότε ποια θα΄ναι η τύχη του ή καλύτερα πόση τύχη μπορεί να έχει με μια τόσο τρομακτική όψη; Όσες απορρίψεις και αν έχει, όσα και αν του λένε και το αποπαίρνουν εκείνο δεν θα το βάλει κάτω. Θα χρησιμοποιήσει την φωνή του, ένα ιδιαίτερο χάρισμά του και η ζωή του θα αλλάξει. Μόνο που ο φόβος πια θα κυριεύσει εκείνο, μήπως νοιώσει ξανά την περιφρόνηση και την απέχθεια όλων όσων ανακαλύψουν την δική του αλήθεια….

Πόση αλήθεια μπορούν να αντέξουν οι άνθρωποι; Πόσο τους αρέσει να φαντάζονται τους άλλους και να τους βλέπουν μόνο όπως εκείνοι θέλουν. Κι όταν αποκαλυφθεί η πραγματικότητα ποιοι συνεχίζουν να είναι δίπλα τους, δίπλα  στην αλήθεια τους. Αριστουργηματική εμπνευσμένη  τούτη η ιστορία της Μαίρης Τσόγκα. Μια φοβερή αντίθεση, μια γλυκιά φωνή με μια αποκρουστική εμφάνιση δίνει το στίγμα της διαφορετικότητας και της λαθεμένης αντίληψης των πραγμάτων. Συχνά κρίνουμε τους άλλους από την εμφάνισή τους κι αρνούμαστε να δεχτούμε την αλήθεια τους. Όταν όμως τα πράγματα στη ζωή αλλάζουν πρώτοι εμείς, οι πραγματικοί άλλοι,  πρέπει να δεχόμαστε τις αλλαγές.

Μην κρίνεις ποτέ κάποιον επιφανειακά  είναι το μήνυμα της ιστορίας. Ζήσε τον άλλο, άκουσέ τον, δέξου τον με τις ιδιαιτερότητές του. Σκέψου πως κανένας δεν έχει γεννηθεί τέλειος και κανένας δεν μοιάζει με τον άλλο. Κι υστέρα ας κοιτάξουμε όλοι μας, λίγο πιο βαθιά ή με τη δεύτερη μας ματιά και ας δούμε τις διαφορές, τις καλές πλευρές και τα ιδιαίτερα χαρίσματα του καθενός που μπορεί να μην έχουν καμιά απολύτως σχέση με την εξωτερική εμφάνιση.

Υπέροχο βιβλίο, εκπληκτική σύλληψη της ιδέας του τέρατος για να δείξει στα παιδιά η συγγραφέας την μεγάλη διαφορά στην όψη των πραγμάτων με την πραγματικότητα. Η εμφάνιση κόντρα στο χάρισμα, στο συναίσθημα, στην απομυθοποίηση των ρόλων, των στερεότυπων και των κακώς κείμενων καταστάσεων.  Η συνήθεια κόντρα στην αλήθεια.

Με την πολύ ιδιαίτερη εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη.

Μια ιστορία  για την διαφορετικότητα, τις αντιλήψεις, τις ανθρώπινες σχέσεις και στιγμές που θα αγαπήσουν  όλα τα παιδιά και γιατί όχι και οι μεγάλοι!

Γιατί  και τα «τέρατα» έχουν ψυχή, ανάγκες, αδυναμίες  και συναισθήματα!

Με εκπαιδευτικές δραστηριότητες και για ηλικίες από 6 χρόνων και πάνω…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Τα παραμύθια του Χανς Κριστιαν Άντερσεν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης!

Κάθε χρόνο στις 2 του Απρίλη  γιορτάζουν όλα τα παιδικά βιβλία του κόσμου. Γιορτάζει κι ένας τρανός παραμυθάς που φέτος έχουν περάσει 214 χρόνια από εκείνο το πρωινό που αντίκρυσε κι εκείνος το φως του ήλιου. Εκατοντάδες οι ιστορίες που έχει γράψει για μια εποχή που τα πράγματα ήταν πολύ πολύ δύσκολα.

Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος το γνωρίζουμε όλοι. Την ιστορία όμως του χοιροβοσκού την ξέρουν λίγοι.  Και τις δυο ιστορίες είπαμε στο Μουσείο Φυσικής  Ιστορίας Κρήτης την   Κυριακή  7 του Απρίλη στις 11.00 το πρωί.

Η Ελένη Μπετεινάκη παρέα με τις κούκλες της και…τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ξετύλιξαν ένα κουβάρι με τρεις πολύχρωμες κλωστές. Μια κόκκινη, μια πράσινη μια κίτρινη. Και γύρισε η ανέμη και τα δυο αγαπημένα παραμύθια ζωντανέψανε μαζί με ένα σωρό παιδιά.

Μαγικό το παραμύθι του Χοιροβοσκού…Μαγική κι η κατσαρόλα που έκρυψε όλα τα μυστικά της πόλης και μείς της δώσαμε ακόμα πιο πολύ ζωή με χρώματα και φαντασία μπόλικη.

Κι ήταν πολύς ο κόσμος μια μέρα δύσκολη που τελικά αποδείχτηκε πως τα παραμύθια έχουν δύναμη και ψυχή!

Οι κούκλες πάντα από το Κουμπί και το Βελόνι και την Εύη Αλμπαντάκη!

Ο Σιγανός στη γιορτή του βιβλίου του 1ου Δημ. Σχ. Ηρακλείου, τ΄ Ανωγειανού!

Καλεσμένη σε ένα σχολείο γεμάτο ιστορία…

Το 1^ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου, το Ανωγειανό, το γεμάτο χαμόγελα, αγκαλιές και παιδιά που συνυπάρχουν χωρίς προβλήματα και …χρώματα! Μια γιορτή για το βιβλίο με αφορμή την 2^η Απριλίου και τα γενέθλια του Άντερσεν. Κι ήταν οι εκπλήξεις πολλές. Ένα γλυκό καλωσόρισμα στην είσοδο και ένα πανό ζωγραφισμένο με όλους του χάρτινους πρωταγωνιστές των βιβλίων μου. Και όχι μια αλλά πολλές γιορτές απανωτές. Τα παιδιά της Στ τάξης με ένα κουβάρι κατακόκκινης κλωστής αφηγήθηκαν την…ζωή μου. Τα παιδιά της Α΄ταξης μας έβαλαν στο κλίμα του περιβολιού με το μοναδικό χοντρομπιζέλι της Λιλιπούπολης και τα παιδιά της Γ Τάξης ζωντάνεψαν μοναδικά όλη την ιστορία του Σιγανού. Ένα θεατρικό δρώμενο, που γέμισε τα μάτια μου …δάκρυα χαράς και συγκίνησης.

Όσο για τα παιδιά της Β΄τάξης μου χάρισαν τις ζωγραφιές, ερωτήσεις πολλές κι αγάπη άφθονη!

Να μην σας πω πόσα μικρά χαρτάκια με καρδιές και μηνύματα μου βάλανε στις τσέπες μου...

Και ….και.. δεκάδες ερωτήσεις σαν κανονικοί δημοσιογράφοι. Να τα μάθουν όλα, να έρθουν κοντά στα πιο δικά μου θέλω, μπορώ και …υπάρχω. Κι ένα κυνήγι θησαυρού εμπνευσμένο από τον Ερωτόκριτο που χε …μπερδευτεί κι ο Σιγανός στο τρέξιμο!

Τι να πω για όλα τούτα. Πως δεν το χω ξαναζήσει ποτέ; Πως δεν θα φύγει από την καρδιά, την ψυχή το μυαλό μου όλα όσα έζησα το πρωινό της 11^ης  Απριλίου σε ένα σχολείο που είναι όλοι μια αγκαλιά. Τα μικρά του νηπιαγωγείου, τα υπέροχα που χαν κι εκείνα να ρωτήσουν ένα σωρό πράγματα; Ο χώρος που μύριζε ιστορία και νοσταλγία και θύμισες άλλων καιρών.

Κι άφησα τελευταίες  τις δασκάλες όλες  και τον ένα και μοναδικό τους δάσκαλο, που ναι μια μεγάλη δύναμη  για το σχολείο. Την Χαρούλα την Μανασσάκη πρώτα από όλους να ευχαριστήσω. Την ψυχή του «Βιβλιοπέλαγους», την υπέροχης βιβλιοθήκης του σχολείου. Την Ελένη την Πανακάκη που την γνωρίζω χρόνια και ξέρω πολύ καλά τι μας έχει προσφέρει και την δική της ψυχή και δύναμη. Όλες τις δασκάλες, όλων των τάξεων, όλα τα παιδιά. Γέμισα δώρα, ενέργεια, αγκαλιές, φιλιά, αγάπη μπόλικη. 

Κι έφυγα τελείως γεμάτη, μην μπορώντας ακόμα να πιστέψω όλα όσα συνέβησαν εκείνο το πρωί.

Μεγάλη η Τιμή και σας χιλιοευχαριστώ!