Πως να αξιοποιήσω το βιβλίο: Ο Σιγανός, ένα σκιάχτρο με ψυχή,μέσα στη σχολική τάξη!

Κατασκευή σκιάχτρων, 2ο Δημ. Σχ.Αρκαλοχωρίου

Ο Σιγανός  είναι ένα σκιάχτρο που ακολουθεί το όνειρό του χωρίς να σκεφτεί κινδύνους και …απώλειες! Νιώθει μοναξιά, αγαπά την περιπέτεια, μετανιώνει, μαθαίνει, λατρεύει την ποίηση.

Διαβάστε εδώ πληροφορίες για το βιβλίο: https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/o-siganos-ena-skiaxtro-me-psyxh

Πρώτα απ’ όλα διαβάζουμε το παραμύθι με χαμηλό φωτισμό, απαλή  μουσική, παύσεις αρκετές και αν είναι δυνατόν έχοντας φτιάξει έστω μια κούκλα να μας συντροφεύει.

Μια αφορμή την αδυναμία του Σιγανού στην ποίηση  μπορούμε να  φτιάξουμε το δικό μας ανθολόγιο ποίησης με ποιήματα που ξεχωρίσαμε

43ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

Μαθαίνουμε τι είναι ποίημα και φτιάχνουμε  δικά μας μικρά ποιηματάκια.

Αναζητούμε σπουδαίους ποιητές Έλληνες και ξένους και αναλύουμε όποιο ποίημά τους θέλουμε.

Το βιβλίο είναι αφορμή να ασχοληθούμε με τα συναισθήματα και ιδίως με την μοναξιά, την συντροφικότητα, την συνύπαρξη, την αγάπη και φυσικά να μιλήσουμε για την φιλία.

43ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

Μαθαίνουμε  τα λαχανικά που μπορούμε να καλλιεργήσουμε.

Παροιμίες και γλωσσοδέτες με λαχανικά και φρούτα.

Φτιάχνουμε χάρτινες κούκλες με λαχανικά ή φρούτα με γλωσσοπιάστρες

Φτιάχνουμε ένα σκιάχτρο με άχρηστο υλικό.

Φτιάχνομε σε ένα μεγάλο χαρτί του μέτρου κολλάζ με λαχανικά, φρούτα.

Φτιάχνουμε τον δικό μας κήπο και στη μέση του τοποθετούμε ένα σκιάχτρο.

ο Σιγανός, κατασκευή 28ο Νηπ. Ηρακλείου

Μαθαίνουμε τους κινδύνους του περιβάλλοντος και πως μπορούμε να το προστατεύσουμε.

Σχεδιάζουμε πάνω σε λευκό κάνσον ένα καπέλο σαν αυτό του Σιγανού και πάνω του ζωγραφίζουμε τα …όνειρά μας!

Ψάχνουμε να βρούμε τι είναι το σκιάχτρο ( τα περισσότερα παιδιά δεν το γνωρίζουν) και ποια διάσημα σκιάχτρα υπάρχουν σε βιβλία.

Σε λεπτά κομμάτια από κίτρινο κάνσον τα παιδιά σε μεγαλύτερες τάξεις μπορούν να γράψουν  από μια συγνώμη σε κάποιον που αισθάνονται πως την οφείλουν και από ένα «ευχαριστώ» σε κάποιον που το χρωστούν αλλά δεν το είπαν ποτέ γιατί το ξέχασαν, το αμέλησαν ή ντράπηκαν να το εκφράσουν. Τα κομμάτια αυτά γίνονται  οι ακτίνες του ήλιου που θα φωτίζουν τη ζωή τους και θα τους θυμίζουν κάθε μέρα πόσο πολύτιμο είναι να νιώθεις ευγνωμοσύνη, να ευχαριστείς και να ζητάς συγνώμη. ( Κόβουν ένα κύκλο και κολλούν γύρω του τις αχτίνες).

43ο Δημ, Σχ. Ηρακλείου

 Στα μικρά παιδιά ζητάμε να ζωγραφίσουν σε μικρά χαρτάκια την «συγνώμη» που θα έδιναν σε κάποιον και τα βάζουν στο μεγάλο γυάλινο βάζο της Συγνώμης για να τα βλέπουν όταν κάτι δεν έχουν κάνει σωστά!

Φτιάχνουμε το Δέντρο Ευγνωμοσύνης: Με χαρτιά καλσόν ή εφημερίδες που βάφουμε σε καφέ χρώμα με τέμπερες. Τσαλακώνουμε και σχηματίσουμε με μεγάλα φύλλα εφημερίδας τον κορμό και τα κλαδιά ή βρίσκουμε  ένα κλαδί και στηρίζουμε  με βότσαλα μέσα σε ένα βάζο. Κόβουμε φυλλαράκια από χαρτόνι και  γράφουμε πάνω τους ή ζωγραφίζουμε τους λόγους που νιώθετε ευγνωμοσύνη. Κρεμάστε τα φυλλαράκια σας στο κλαδί.

43ο Δηγμ. Σχ. Ηρακλείου

Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε αντίστοιχα το δέντρο με τα ευχαριστώ!

Φτιάχνουμε σελιδοδείκτες με όποιο λαχανικό ή φρούτο αγαπάμε …

Ευκαιρία να μιλήσουμε για την διατροφή μας και τη σημασία των λαχανικών και φρούτων στην καλή υγεία του οργανισμού μας.

Η ιστορία δραματοποιείται και φτιάχνουμε όπως θέλουμε, με όποιο υλικό θέλουμε καπέλα, στολές και εξαρτήματα που θα μας βοηθήσουν στην απόδοσή της.

Τις παραπάνω εκπαιδευτικές δραστηριότητες τις έχουν ήδη πραγματοποιήσει τα παρακάτω σχολεία:

2ο Δημ. Σχ. Αρκαλοχωρίου

1^ο Δημοτικό Σχολείο Ηράκλειου

10^ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

10^ο Νηπιαγωγείο Κερατσινίου

28^ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

43^ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

2^ο Δημ. Σχ. Αρκαλοχωρίου

Ευχαριστώ πολύ όλες/ους τους εκπαιδευτικούς που «μεγαλώνουν» συνεχώς την λίστα της αξιοποίησης του βιβλίου του Σιγανού στην τάξη.

Με εκτίμηση

Ελένη Μπετεινάκη

*Η λίστα ανανεώνεται και συμπληρώνεται συνεχώς!

1ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

1ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

1ο Δημ.Σχ. Ηρακλείου

1ο Δημ. Σχ.Ηρακλείου

1ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

1ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

1ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

Ένα γαλάζιο όνειρο*… ζωντάνεψε στις Φυλλοσοφίες στα Παραμύθια του Σαββάτου!

7 χρόνια  περάσανε γεμάτα ζωντανές αφηγήσεις…

«Ήταν μια φορά και δυο καιροί στη χώρα της Φαντασίας ένα μικρό  γκρίζο συννεφάκι. Ήταν κι ένα μικρό δεντράκι στη μέση της ερήμου, ολομόναχο και σχεδόν ξερό. Κι είχαν κι οι δυο τους ένα όνειρο, που ‘χε χρώμα γαλάζιο… Ήταν κι ένας μικρός βεδουίνος, ο Ζαφίρ που ταξίδευε με την μητέρα του την Σατούα μέρες και νύχτες πολλές για να φτάσουν στην γαλάζια θάλασσα… Ένα πρωινό ένα φύλλο καταγάλανο ήρθε κι ακούμπησε στα πόδια του μικρού Ζαφίρ και του ΄δειξε έναν δρόμο που όμοιό του δεν είχε περπατήσει κανένας μέχρι τότε.»

Η ιστορία ξετυλίχθηκε με ένα γαλάζιο κουβάρι κλωστής γεμάτο ονόματα, λέξεις και όνειρα το  Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020 ώρα  17.30 στις Φυλλοσοφίες (στην καρδιά του Ηρακλείου).

Γέμισε παιδικές φωνές και χρώμα το απόγευμα μας φτιάχνοντας τα πολύχρωμα κι ονειρεμένα συννεφάκια μας.

Και ναι, κόψαμε την πίτα των Παραμυθιών γιορτάζοντας 7 χρόνια ζωντανέματος εκατοντάδων πια ιστοριών, βιβλίων και ανέκδοτων παραμυθιών  από την Ελένη Μπετεινάκη. Με μία μικρή αναδρομή στο χρόνο αρχίσαμε να λέμε  για το ξεκίνημα τότε των ζωντανών αφηγήσεων  στα 2013 στο βιβλιοπωλείο «Δοκιμάκης». Τότε και για 4 χρόνια είχαν τον δικό τους χώρο και  φιλοξενούσαν πολλούς συγγραφείς και εικονογράφους. Στη συνέχεια μεταστεγάστηκαν στις «Φυλλο…σοφίε»ς με την  υποστήριξη, το σεβασμό στη δράση μας  και την αγάπη του Γιάννη Σαλκιντζή.

Φυσικά από μια τέτοια βραδιά δεν θα μπορούσε να λείπει και η Εύη Αλμπαντάκη που όλα αυτά τα χρόνια είναι δίπλα μου στα Παραμύθια με τα μαγικά της χέρια δημιουργώντας εκατοντάδες πια κούκλες που ζωντανεύουν με κάθε αφήγηση.

Και η βραδιά μας έκλεισε με κέρασμα!  Τι άλλο α μπορούσε να είναι πάρα από βιβλία παιδικά για όλους …

Σας ευχαριστώ όλους με την ψυχή μου για τα πολύτιμα όλων των χρόνων…

Ελένη Μπετεινάκη

(Το παραμύθι ήταν διασκευή από την ομώνυμη ιστορία της Έλενας Γλωσσιώτη από τη συλλογή :Τα παιδιά του κόσμου βάφουν το μαύρο)

Κούκλες: Το κουμπί και το βελόνι, Εύη Αλμπαντάκη

Ο Σιγανός, ένα σκιάχτρο με ψυχή στο Βιβλιοδρόμιο!

Ένα βιβλίο που τελικά έχει εμπνεύσει πόλους δασκάλους και παιδιά και που σήμερα κλείνει ένα χρόνο από την πρώτη κυκλοφορία του. Διαλέξαμε λοιπόν  να σας παρουσιάσουμε  τις δραστηριότητες και το μεγάλο αφιέρωμα που του έχουν κάνει τα παιδιά του 43ου Δημ. Σχολείου Ηρακλείου με το μοναδικό Δρακάκι και το Βιβλιοδρόμιό του και φυσικά τις καταπληκτικές δασκάλες και συνοδοιπόρους της βιβλιοθήκης :Ελευθερία Καλούδη και Αναστασία Κουρτικάκη!

Γράφει λοιπόν η Ελευθερία Καλούδη στο Βιβλιοδρόμιο:

«Θα έλεγε κανείς πως ένα σκιάχτρο είναι απλά ...ένα σκιάχτρο! Υπάρχει στο αμπέλι και στο χωράφι κανείς δεν ξέρει από πότε, ακίνητο με τα παλιά και  τριμμένα του ρούχα, τόσο αδιάφορο που σχεδόν ξεχνάμε την παρουσία του.  Πραγματικά έτσι είναι, τουλάχιστον μέχρι να στερηθούμε τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Τότε αποκτά όνομα, εκφράζει συναισθήματα, επιθυμίες, ονειρεύεται, κατακτά.

Ο Σιγανός της Ελένης Μπετεινάκη και της Αιμιλίας Κονταίου είναι ένα από αυτά τα σκιάχτρα... ένα σκιάχτρο με ψυχή. Το πιο μεγάλο του όνειρο ήταν να δει τη θάλασσα. Και το κατάφερε να φτάσει ως εκεί κι ακόμη παραπέρα. Γιατί βλέπετε ο Σιγανός έκανε ένα μεγάλο διπλό ταξίδι: ένα για να γνωρίσει τον κόσμο κι όλα όσα υπήρχαν γύρω του κι ένα για να γνωρίσει τον εαυτό του κι όσα υπήρχαν μέσα του. Κι αλήθεια κανείς δεν ξέρει να πει ποιο είναι το δυσκολότερο και το μεγαλύτερο. Το σίγουρο πάντως είναι πως κανένα από τα δύο  δεν τελειώνει ποτέ.

Η κυρία Αναστασία μαζί με τους βιβλιοφάγους της Δ' Τάξης ταξίδεψαν μαζί με τον Σιγανό. Ένιωσαν τις ανησυχίες, τους φόβους του, κατάλαβαν τον θυμό και την απογοήτευσή του, γεύτηκαν την πικρή μοναξιά του. Τον ενθάρρυναν να πιστέψει στον εαυτό του, να τολμήσει να κάνει πράξη όσα ονειρευόταν, να αγαπήσει και να εκτιμήσει πρώτα ο ίδιος τον εαυτό του για να μπορέσουν να τον εκτιμήσουν κι οι άλλοι.

Μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους. Πότε νιώθουν μοναξιά και τι κάνουν γι΄αυτό;

Πότε έχουν νιώσει πως δεν τους εκτιμούν; Πότε έχετε νιώσει εσείς να μη σας εκτιμούν και τι έχετε κάνει γι' αυτό; Σκεφτείτε πώς είναι να είσαι παιδί,  να έχεις διαβάσει όσο περισσότερο μπορούσες κι όμως κανείς να μη σε πιστεύει γιατί δεν έγραψες καλά στο τεστ... Σκεφτείτε πώς είναι να είσαι μαμά, να έχεις ετοιμάσει με φροντίδα το φαγητό για την οικογένειά σου και τα παιδιά σου να πετούν το πιάτο θυμωμένα επειδή δεν τους αρέσει... Σκεφτείτε πως είναι να κάνεις τα πάντα για τον κολλητό σου κι εκείνος να μη σου δείχνει ποτέ πόσο σημαντικός είσαι στη ζωή του... Σκεφτείτε πώς είναι να είσαι δασκάλα και να έχεις ετοιμάσει ένα ωραίο μάθημα για τα παιδιά σου κι εκείνα να μην κάνουν τον κόπο να σ΄ακούσουν...

Κι από την άλλη για σκεφτείτε λιγάκι παραπάνω αν εσείς έχει τύχει να μην εκτιμήσετε τον κόπο και την προσπάθεια κάποιου. Και το πιο σημαντικό απ' όλα: πόσο εκτιμάτε εσείς τον εαυτό σας;

Πού χρωστάμε άραγε μια "συγγνώμη", ένα "ευχαριστώ", ένα "σ΄αγαπώ";

Τι θα λέγαμε εμείς στον Σιγανό; Να φύγει ή να μη φύγει; Να μιλήσει ή να μη μιλήσει;, Να γυρίσει ή να μη γυρίσει; Τι θα κάνουμε την επόμενη φορά που θα νιώσουμε... Σιγανοί;

Ο Σιγανός αγαπούσε τα βιβλία και τις βόλτες με το ποδήλατό του. Γιατί εμάς κάποια μας θυμίζει; Με αφορμή τις φωτογραφίες της Ελένης Μπετεινάκη και το ποίημα του αγαπημένου μας ποιητή, Οδυσσέα Ελύτη, ζωγραφίσαμε μια ποδηλάτισσα που ταξιδεύει παρέα ...με ένα σκιάχτρο!»

Ακόμα περισσότερες φωτογραφίες και σχόλια : http://schoollibrary43.weebly.com/betaiotabetalambdaiotaomicrondeltarhoalphasigmaepsiloniotasigmaf-2018-2019/2011744?fbclid=IwAR0ygJ6tK_0yd-CMTPna2fE4aP7ms9za2FCpYPf9JFHguLDZV1zbXX0SguQ

Ενα γαλάζιο όνειρο... ζωντανεύει στο Φυλλο...σοφίες,στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Ήταν μια φορά και δυο καιροί στη χώρα της Φαντασίας ένα μικρό  γκρίζο συννεφάκι. Ήταν κι ένα μικρό δεντράκι στη μέση της ερήμου, ολομόναχο και σχεδόν ξερό. Κι είχαν κι οι δυο τους ένα όνειρο, που ‘χε χρώμα γαλάζιο… Ήταν κι ένας μικρός βεδουίνος, ο Ζαφίρ που ταξίδευε με την μητέρα του την Σατούα μέρες και νύχτες πολλές για να φτάσουν στην γαλάζια θάλασσα… Ένα πρωινό ένα φύλλο καταγάλανο ήρθε κι ακούμπησε στα πόδια του μικρού Ζαφίρ και του ΄δειξε έναν δρόμο που όμοιό του δεν είχε περπατήσει κανένας μέχρι τότε…

Η συνέχεια το Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020 ώρα  17.30 στις Φυλλοσοφίες (στην καρδιά του Ηρακλείου).

Η Ελένη Μπετεινάκη παρέα με τις κούκλες της θα αφηγηθεί ένα παραμύθι από τα βάθη της Ανατολής.

Να ΄στε εκεί στην πρώτη ιστορία των Παραμυθιών του Σαββάτου  να βάψουμε κι εμείς τα όνειρά μας πολύχρωμα πάνω στα σύννεφα που θα φτιάξουμε…

Και να κόψουμε την δική μας βασιλόπιτα, των Παραμυθιών  με δώρα και κεράσματα πολλά!

(Το παραμύθι είναι διασκευή από την ομώνυμη ιστορία της Έλενας Γλωσσιώτη από τη συλλογή :Τα παιδιά του κόσμου βάφουν το μαύρο)

Κούκλες: Το κουμπί και το βελόνι, Εύη Αλμπαντάκη

Η τελειότητα, η υπερβολή, η οικογένεια, η ποίηση και οι μύθοι στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Τα παραμύθια του Σαββάτου γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Γεμάτα με ταξίδια τα σημερινά μας βιβλία. Ταξίδι στο μύθο, στην Ιστορία, στη μαγεία και στο όνειρο. Ποίηση, μουσική και περιβάλλον. Έννοιες και ιδέες που θα μας κάνουν να ψάξουμε ακόμη περισσότερες πληροφορίες για πάρα πολλά πράγματα.

Άλλωστε αυτή είναι  μια δουλειά των καλών ιστοριών. Να μας  πηγαίνουν …παραπέρα!

Το θαυμαστό ταξίδι της νόνας Χελώνας, Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, εικ: Γιώργος Σγουρός, εκδ. Πατάκης

Ιστορία τρίτη για την αγαπημένη και μοναδική νόνα Χελώνα. Από το εξώφυλλο ακόμα και την καταπληκτική εικονογράφηση του Γιώργου Σγουρού καταλαβαίνεις πως θα ζήσεις στις σελίδες του βιβλίου μια ακόμη καταπληκτική ιστορία με την κλασσική πια ηρωίδα της Λότης Πέτροβιτς- Ανδρουτσοπούλου, την Νόνα Χελώνα. Τούτη τη φορά διηγείται στα μικρά εγγονάκια της την ιστορία της Νύμφης Χελώνας. Ακουμπά την μυθολογία και πλέκει μια ιστορία η συγγραφέας που είναι γεμάτη περιπέτεια, μυστήριο, εκπλήξεις, ιστορία και χιούμορ. Η Νύμφη Χελώνα με την καλή καρδιά βοηθούσε πάντα όσους είχαν ανάγκη και λάτρευε το νοικοκυριό και την καθαριότητα. Τόσο που δεν πήγε στους γάμους του Δια με την Ήρα γατί είχε πολλές δουλειές στο σπίτι της. Ο αρχηγός των Θεών θύμωσε τόσο για τη ασέβειά της που την τιμώρησε με την αιώνια εντολή να κουβαλάει μαζί της ένα καβούκι που θα ήταν το ίδιο της το σπιτικό. Η Χελώνη στεναχωρήθηκε πολύ όχι τόσο γιατί  θα κουβαλούσε στην πλάτη της το σπίτι της αλλά που δεν θα μπορούσε να προσφέρει βοήθεια σε όσους την είχαν ανάγκη. Η θεά Αφροδίτη τη συμπόνεσε κι έκανε ένα μικρό θαύμα για την Νύμφη Χελώνη που οι άνθρωποι δεν το γνωρίζουν. Στον κόσμο των χελωνών μόνο ξέρουν πως αν κάποιος την θυμάται με αγάπη και τη συμπονάει για το πάθημά της θα μπορεί  για λίγο να γίνεται πάλι νεράιδα και να εκπληρώσει όποια επιθυμία της ζητήσει. Η συνέχεια της ιστορίας μας οδηγεί στη θάλασσα , εκπληρώνοντας ένα παλιό όνειρο της Νόνας Χελώνας να γνωρίσει από κοντά τη ζωή του βυθού και τις συγγένισσες της τις θαλάσσιες χελώνες. Κι θα βρει και θα φέρει στην Νύμφη Χελώνη το θαλασσινό τριφύλλι που βγαίνει μια φορά στα χίλια χρόνια , όπως μοναδικά έγραψε στο ποίημά του ο Οδυσσέας Ελύτης…

Μια πραγματικά υπέροχη ιστορία που ’χει όλη τη μαγεία των παλιών παραμυθιών  με φαντασία , τόλμη, απίθανες καταστάσεις και συγκινήσεις για να πλεχτεί μια μοναδική στιγμή.  Ένα σύγχρονοι παραμύθι γεμάτο περιπέτεια, με αναφορές στην Μυθολογία μας και μια πρώτη προσέγγιση στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή το ποίημα του :Το Θαλασσινό τριφύλλι που μελοποίησε ο Λίνος Κόκκοτος και τραγούδησε αξεπέραστα η Ρένα Κομιώτη την δεκαετία του ΄60.

Η ιστορία αυτή τα έχει όλα. Πλοκή, αγωνία, περιήγηση, δοκιμασία, τιμωρίες, μαγεία, ονειρικές καταστάσεις, και φυσικά κάθαρση στο τέλος με εκπλήρωση πόθων- ονείρων. Ένα παραμύθι που μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα σε μια σχολική τάξη. Εκτός από την ίδια την ιστορία που συναρπάζει και απολάμβανε ο αναγνώστης ή ακροατής ίσαμε την τελευταία της λέξη, μπορεί να γίνει η αφορμή  για μεγάλη συζήτηση και ερεύνα μέσα στην σχολική τάξη.

Έρευνα που θα οδηγήσει στην Μυθολογία, στους θεούς του Ολύμπου, στις Νύμφες και στους μεγάλους αρχιτέκτονες, γλύπτες και μηχανικούς της Αρχαιότητας. Θα μπούμε στην διαδικασία να αναζητήσουμε τα αγάλματα που φιλοτεχνήθηκαν σε ναούς και παρίσταναν τις θεότητες που πάντα είχαν μαζί τους όλα τα σύμβολα που τους είχαν αποδώσει οι άνθρωποι. Θα μιλήσουμε για το περιβάλλον, τον βυθό και το ζωικό του βασίλειο. Θα αναζητήσουμε  περισσότερα κι εμείς για την πασίγνωστη και την ίδια στιγμή άγνωστη Καρέτα Καρέτα. Τέλος θα μπούμε στα μονοπάτια της ποίησης με οδηγό μας έναν από τους πιο σπουδαίους ποιητές της Χώρας μας. Ένα ποίημα που έγινε τραγούδι και λατρεύεται πάντα από μικρά παιδιά γιατί είναι σαν να ακούς ένα παραμύθι σε στίχους και μαστική.

Να μην πούμε για τις πολλές κατασκευές που μπορούμε να φτιάξουμε με αφορμή το βιβλίο, γιατί πραγματικά είναι θησαυρός δημιουργικότητας.

Στην δική μας την τάξη ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τα χελωνάκια, μαθαίνοντας για την ζωή τους πρώτα πρώτα…

Σειρά έχει ο βυθός, τα ψαριά και τα λουλούδια του με χίλιες δυικό ιδέες σε κολλάζ, ζωγραφική και χάρτινο θέατρο.

Για το ποίημα τι να πούμε! Όλα τα ποιήματα που ΄ναι για πιο μικρά παιδιά θα μα απασχολήσουν στη συνέχεια. Την ζωή και το εγώ του Οδυσσέα Ελύτη μέσα από τόσα ποιήματα που είναι κατάλληλα για τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Την φαντασία τη δική μας απογειώνετε κάθε φορά αγαπημένη κ. Λότη Πέτροβιτς.

Αφήσαμε στο τέλος την εικονογράφηση του βιβλίου που μας αρέσει πάρα πολύ. Ο Γιώργος Σγουρός είναι αγαπημένος εικονογράφος παιδικών βιβλίων για την καθαρότητα των μορφών και σκίτσων του και τα χρώματά του που πλέον είναι αναγνωρίσιμα από την πρώτη ματιά.

Σας ευχαριστούμε και τους δυο για τούτο το αναγνωστικό ταξίδι που θα ’χει διάρκεια μεγάλη κι ελπίζουμε απόδοση και σε αρκετούς αναγνώστες που αγαπούν τις καλές ιστορίες για παιδιά.

Για όλες τις ηλικίες που αγαπούν τα καλά παραμύθια….

Ακούμε εδώ το μελοποιημένο ποίημα του Ελύτη: Το θαλασσινό τριφύλλι: 

https://www.youtube.com/watch?v=prsA9oHl5SQ

Ένα δέντρο για μένα, Μαριάννα Κουμαριανού, εικ: Ράνια Ηλιάδου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Τι συμβαίνει όταν αποκτάς ένα μικρό αδελφάκι; Αλλάζει σίγουρα η ζωή σου και μπορεί να μην είναι το καλύτερο ή ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Όλοι ασχολούνται μαζί του κι εσύ δεν ησυχάζεις ποτέ γιατί πρέπει οι κεραίες και τα μάτια σου να είναι παντού. Μόνο το σπίτι του παππού και της γιαγιάς μπορεί να κάνει την ζωή ομορφότερη και τις εννοείς να ξεχαστούν. Πάντα υπάρχει κάτι να κάνει κάποιος με τον παππού του. Να μάθει νέα πράγματα, να δημιουργήσει καινούργια παιχνίδια  και να ζήσεις εμπειρίες διαφορετικές. Φυσικά τα παραμύθια και οι ιστορίες τους δεν τελειώνουν ποτέ . Κείνη τη φορά αρχίσαν να λύνονται απορίες και να ψάχνουν στο μπαούλο της γιαγιάς για …αναμνήσεις. Και ποσά πράγματα δεν έμαθε το μικρό αγόρι από τούτη την αναζήτηση στο παρελθόν… Και φυσικά συνειδητοποίησε το χρόνο μέσα από ένα μοναδικό παιχνίδι. Η κατακράτηση της εννοίας τι χρόνου ό,τι πιο δύσκολο στα μικρά παιδιά.  

Και τελικά αφού φτιάχτηκε ένα δέντρο με τα όλα του, ρίζες, κορμό, κλαδιά και παρακλάδια δηλαδή με πολλούς συγγενείς κατάλαβε ο μικρός ήρωας ποσό μεγάλη μπορεί να είναι μια οικογένεια ή ακόμα καλύτερα ποσά πολλά μέλη έχει μια οικογένεια.

Ένα βιβλίο διαφορετικό. Μια ιστορία που δεν την βρίσκεις εύκολα στα γραφόμενα των συγγραφέων. Η Μαριάννα Κουμαριανού έβαλε φαντασία και γνώσεις δασκάλας και μαμάς κι έφτιαξε  μια πολύ πολύ σπουδαία ιστορία. Το δέντρο της ζωής του καθενός είναι πολύ  σπουδαίο να  μπορεί να το φτιάξει κάποιος  για την οικογένειά του. Και εννοώ επί χάρτου όπως λένε για να  κρατηθεί  ενθύμιο, πολύτιμη πληροφορία και να εκτιμηθεί σαν κειμήλιο για τις επόμενες γενιές. Η οικογένεια είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή μας. Μικροί, μεγάλοι, αδέλφια, θείοι και μακρινοί συγγενείς, όλοι τους παίζουν ένα μικρό ή μεγάλο ρόλο στην ύπαρξή μας. Κι αυτό τονίζεται μέσα στο βιβλίο που αναδεικνύονται οι δεσμοί αίματος και αγάπης. Το να βοηθήσεις ένα παιδί να μπει σε μια τέτοια διαδικασία για τη δική του οικογένειά το βοηθάς να κατανοήσει έννοιες όπως ο χρόνος, το χθες, το πριν, το σήμερα, το τώρα και το αύριο ή το μετά. Μαθαίνει έτσι τι  πάει να πει γενιά, τι σημαίνει ρίζες μίας οικογένειας και ποσό πολύς κόσμος μπορεί να υπάρξει σε ένα γενεαλογικό δέντρο.

Πολύτιμο το βιβλίο για γονείς και δασκάλους. Έτοιμο το παιχνίδι του χρόνου με κορδέλες και φωτογραφίες. Γεμάτο αληθείς και συναισθήματα της αγάπης, ζήλιας λόγω νέου μέλους στην οικογένεια, ανοχή και θύμηση.

Έλειπε μια τέτοια ιστορία από τις βιβλιοθήκες μας και νομίζω πως όλοι θα την αξιοποιήσουμε όπως της πρέπει.

Εικονογραφημένη από την Ράνια Ηλιάδου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.

Λαμπίκο, Έμιλι Γκράβετ, Εκδ. Μεταίχμιο

Γνωρίζετε τον Πιτ; Ένας ασβός που λατρεύει την καθαριότητα και την τάξη; Είναι η  ψυχή του δάσους που φροντίζει για όλους και όλα. Μόνο που κάποιες  φορές ο ψυχαναγκασμός του για την τελειότητα τον οδήγησε σε  πολύ κακό συμπέρασμα για το τι είναι χρήσιμο ή απαραίτητο για να υπάρχει ζωή στο δάσος. Έφτασε να ξεριζώσει όλα τα δέντρα και φυσικά με την πρώτη πλημύρα να υπάρχει παντoύ μόνο λάσπη και μοναξιά. Και τότε καταλαβαίνει το φοβερό του λάθος και προσπαθεί με κάθε τρόπο να το διορθώσει. Και δυστυχώς πέφτει σε μια ακόμα πιο απίστευτη γκάφα. Στρώνει όλο το δάσος με μπετόν  κι όταν φτάνει η ώρα του φαγητού του μιας και η πολλή δουλειά τον έκανε να πεινάει σαν…λύκος, ανακαλύπτει πως δεν μπορεί να βρει ούτε τα αγαπημένα του σκουλήκια ούτε καν τη  πόρτα για το λαγούμι του. Έμεινε μέσα στην μπετονιέρα του όλη τη νύχτα συνειδητοποιώντας πως όλα όσα έκανε ήταν …στραβά. Την επόμενη μέρα άρχισε να σκάβει, να ξηλώνει για  να ξαναδώσει στο δάσος του την παλιά του μορφή. Κι είχε και βοηθούς πολλούς στο ξαναζωντάνεμα. Κι έδωσε μίαν υπόσχεση στον εαυτό του και στους άλλους: Να μην το παρακάνει με την  νοικοκυροσύνη.

Υπέροχο βιβλίο από μια υπέροχη συγγραφέα και εικονογράφο της Έμιλυ Γκράβετ. Ένα βιβλίο με οικολογικό περιεχόμενο, γεμάτο μηνύματα, χιούμορ, ρίμες και αλήθειες. Η υπερβολή σε οτιδήποτε κάνει κάποιος δεν φέρνει αίσια αποτελέσματα και συχνά δημιουργεί προβλήματα. Ένα βιβλίο με έντονο τον προβληματισμό για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα από κανόνες και σωστή συμπεριφορά. Ήρωας του βιβλίου ένα ζώο που δεν είναι και πολύ συχνό στις ιστορίες και που επίσης «μυρίζει» όχι και τόσο καλά. Διαλεγμένο  ίσως επι τούτου για να δείξει η συγγραφέας την αντίθεση και την υπερβολή με την καθαριότητα.

Η εικονογράφηση είναι πολλή δυνατή με γήινους τόνους στα χρώματα και έντονες εικόνες που αποτυπώνονται στη μνήμη των παιδιών. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που λατρεύεται από την πρώτη ανάγνωση… Θα ’χει πολλές σαν το ξεκινήσετε!

Για παιδιά από 4 χρονών ….

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 18 Ιανουαρίου 2020 εδω :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-1174298

O Δον Κιχώτης στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ήταν 16 Ιανουαρίου του 1605 όταν εκδίδεται για πρώτη φορά  το μυθιστόρημα «Δον Κιχώτης»  από τον Ισπανό συγγραφέα  Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα. Θεωρείται ένα μεγάλο κλασσικό έργο της Λογοτεχνίας σε παγκόσμιο επίπεδο και πάρα τα 415 χρονιά από την κυκλοφορία του παραμένει ένα αριστούργημα ως τις μέρες μας. Για να είμαστε απόλυτα ακριβής στα 1605 κυκλοφόρησε το πρώτο του μέρος και δέκα χρόνια αργότερα, στα 1615 δηλαδή, κυκλοφόρησε και το δεύτερο μέρος του.

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν σε ένα μικρό χωριό της Ισπανίας στην περιοχή Λα Μάτσα ζούσε ένας παράξενος άνδρας. Κοκαλιάρης, ψηλός και σχεδόν γέρος για εκείνα τα χρόνια (ήταν πάνω από πενήντα χρονών) είχε ακόμα ένα πιο παράξενο όνομα που κανένα δεν ξέρει ακριβώς πιο ήταν σωστό. Αλόνσο Κιχάδα ή μήπως Κιχάνο ή καλύτερα Κισάδα; Αγρότης ήταν στο επάγγελμα και διάβαζε πολύ στον ελεύθερο χρόνο του. Ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι με μια γριά μαγείρισσα και ένα νεαρό κορίτσι, ανιψιά του θα ήταν  που την έλεγαν Μαρία. Οι πιο καλοί του φίλοι ήταν ο παπά-Θωμάς και ο Νικόλας ο Μπαρμπέρης.

Διάβαζε συνέχεια  και η φαντασία του όλο και μεγάλωνε. Λάτρευε τις ιστορίες που μιλούσαν για πρίγκιπες, βασιλιάδες, όμορφες κυράδες, αρχοντοπούλες, μάγισσες, στοιχειωμένους πύργους και ιππότες. Ειδικά με τους ιππότες είχε τέτοιο κόλλημα που θέλησε να γίνει και ο ίδιος ένα πρωινό. Ανέβηκε λοιπόν στη σοφίτα του μικρού του σπιτιού και ψάχνοντας βρήκε μια παλιά πανοπλία του παππού τι την γυάλισε σαν καινούργια και έφτιαξε μια τενεκεδένια περικεφαλαία. Υστέρα πήρε το γέρικο αλογάκι του, τον Ροσινάντε, σκαρφίστηκε πως όλη του η ΄περιπέτεια θα ήταν για τα μάτια της πανέμορφης πριγκίπισσας Δουλτσινέας του Τομπόζο, τελείως φανταστική μορφή και ξεκίνησε την περιπλάνησή του και τις περιπέτειες. Μόνος του μια καυτή μέρα του Ιουλίου αποφάσισε να χρίσει τον εαυτό του ιππότη με το γενναίο όνομα  Δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα  και αν ολοκληρώσει την επιθυμία του. Ωστόσο η ζέστη τον έκανε να παραληρεί ή μήπως η φαντασία του ώστε το χάνι που βρέθηκε στο δρόμο του εκείνος το είδε σαν κάστρο πελώριο με πολεμίστρες και πύργους. Και τάφρο και όμορφες κοπέλες στην πύλη του …είδε! Πολλοί τον περάσανε για τρελό αφού ζητούσε πάντα να του συμπεριφέρονται σαν να ήταν  ο πιο σπουδαίος ιππότης που είχαν δει. Κάποια στιγμή μπλέχτηκε σε ένα καυγά με δυο πραματευτάδες που το ξυλοκόπησαν άγρια και ευτυχώ που τον αναγνώρισε ένα περαστικός χωριανός του που τον μάζεψε και τον κουβάλησε πίσω στο χωριό του. Εκεί τον φροντίζουν η ανιψιά και η γριά μαγείρισσα του. Ήρθαν κι οι δυο φίλοι του να τον δουν και θεώρησαν πως για όλες του τις περιπέτειάς έφταιγε το διάβασμα και τα βιβλία του. Έτσι έκτισαν μια πόρτα στη βιβλιοθήκη του κι όλα…εξαφανίστηκαν. Όμως ο Ιππότης μας δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε να σκέφτεται όπως τα παραμύθια και να καταστρώνει τις νέες του περιπέτειες. Μάλιστα έπεισε έναν γείτονα του να γίνει ιπποκόμος του. Ο Σάντζο Πάντσα αν και καλός οικογενειάρχης και άνθρωπος με πολλές πολλές υποχρεώσεις ακολούθησε τον Δον Κιχώτη μιας και ο ιππότης τον έπεισε  πως θα τον κάνει κυβερνήτη στο πρώτο νησί που θα κατακτούσε. Η Τερέζα η γυναικά του Σάντζο Πάντσα έκλαιγε απαρηγόρητη την ώρα που ο άνδρας της απομακρυνόταν καβάλα στον γάιδαρο του. Η μεγάλη περιπέτεια των δύο ανδρών ξεκινά με το μυαλό του Δον Κιχώτη στην όμορφη Δουλτσινέα που επειδή δεν είχε συναντήσει ποτέ θεώρησε  πως ένας μάγος την κρατούσε αιχμάλωτη για αυτό δεν την είχε γνωρίσει ακόμη.

Μίαν αυγή φτάσανε κοντά σε έναν τόπο που φαίνονταν  από μακριά ένα σωρό ανεμόμυλοι. Ο Δον Κιχώτης ρίχτηκε σε μάχη μαζί τους θεωρώντας τους γίγαντες. Την επόμενη στιγμή ο Σάντζο έκπληκτος κοίταζε πως μέσα σε ελάχιστα λεπτά ο αφέντης του σωριαζόταν στη γη πετάμενος από την φτερωτή ενός από τους ανεμόμυλους. Όσο κι αν πληγώθηκε ο ατρόμητος φαντασιόπληκτος ιππότης δεν άλλαξε την πίστη του ούτε την ψυχή του. Όσο και αν του έλεγε ο Σάντζο πως δεν υπήρξαν γίγαντες αλλά ανεμόμυλοι ο Δον Κιχώτης έπλαθε τις δικές του ιστορίες για να τον μεταπείσει. Και αφού έσπασε το κοντάρι του, η πρώτη του απώλεια στο «πεδίο της μάχης » έφτιαξε ένα άλλο από ένα μεγάλο κλαδί βελανιδιάς που βρήκε στο δάσος που διανυκτέρευσαν. Κι όταν συνάντησαν μερικές χωριατοπούλες στο δρόμο τους  κι ο  Σάντζο έπεισε τον αφέντη του πως ανάμεσά του  ήταν κι η Δουλτσινέα ο Δον Κιχώτης άρχισε την εξομολόγηση αυτές χάθηκαν. Πάλι έριξε το φτιάξιμο στον κακό μάγο ο Δον Κιχώτης ίσαμε εκείνη την φοβερή στιγμή που συνάντησε ένα κοπάδι πρόβατα θεωρώντας τα πολεμιστές με λευκές πανοπλίες. Ρίχτηκε και σε αυτή τη παράλογη και φανταστική μάχη κερδίζοντας ένα σωρό πληγές από πέτρες των βίκων που προσπαθούσαν να προφυλάξουν τα ζώα τους. Τότε αποκτά και το παρατσούκλι ο Ιππότης της Ελεεινής  Μορφής. Οι περιπέτειες συνεχίστηκαν και πάντα έληγαν άδοξα αλλά αφήνοντας στον Δον Κιχώτη μια γλυκιά γεύση πως πάντα έκανε το καλό.

Αν θέλετε κι  εσείς να γνωρίσετε τον γενναίο και θαρραλέο Ιππότη, τον αγαθό Σάντζο Πάντσα , τον Σαμψών Καράσκο , την Δούκισσα Ισαβέλλα, το «μαγικό ξύλινο άλογο», τον Ιππότη της Λευκής Σελήνης απλά ψάξτε και διαβάστε τούτο το δίτομο έργο που ‘ναι γεμάτο περιπέτειες, όνειρα, αληθείς και ψέματα μα πάνω από όλα είναι γεμάτο με ευγένεια, θάρρος και δύναμη που ζουν τα νιάτα, η ζωή και η ακούραστη ψυχή του ανθρώπου.

Οι αναλύσεις του κλασσικού πια αυτού μυθιστορήματος είναι αμέτρητες από τον 18^ο αιώνα και μετά,. Εκατομμύρια αντίτυπα των εκδόσεων του έχουν πουληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες

Στα ελληνικά υπάρχουν αρκετές εκδόσεις και πλέον μπορεί να διαβαστεί το έργο αυτό σε διασκευές ακόμα και από πολύ μικρά παιδιά. 

Ξεχωρίσαμε και σας προτείνουμε :

Ο Πρώτος μου Θερβάντες Δον Κιχώτης, διασκευή : Κώστας Πούλος σε εικονογράφηση Βασίλης Γρίβας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Δον Κιχώτης, Μιγκέλ Θερβάντες, διασκευή Μαρία Αγγελίδου σε εικονογράφηση του Σβετλίν από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος και

Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτης μια ελεύθερη διασκευη του έργου από τον Μάνο Κοντολέων σε εικονογράφηση του Βαγγέλη Παυλίδη από τις εκδόσεις Πατάκη.

Όποιον κι αν διαλέξετε ένα πράγμα να θυμάστε που υπάρχει άφθονο στον Δον Κιχώτη:

Να ζείτε γεμάτοι με όνειρα και φαντασία!