Ήταν 25 Μάϊου 1941… (Αφιέρωμα στον Αντώνιο Μπετεινάκη)

Στον παππού μου Αντώνιο Μπετεινάκη*

Με αφορμή τα 80 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ποτέ δεν κατάλαβα από τότε που ήμουν παιδί γιατί γιορτάζαμε τον πόλεμο!

Μια μάχη δώδεκα περίπου ημέρων  που ηττηθήκαμε και σκλαβωθήκαμε. Κάθε χρόνο ανήμερα της γιορτής μου καταθέταμε στεφάνια, ακούγαμε εμβατήρια και στο σχολείο μάς μιλούσαν μόνο για αλεξιπτωτιστές, το αεροδρόμιο του Μάλεμε και τίποτα για το χωριό ή το Ηράκλειο. Στο σπίτι μας, τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Ο πατέρας μου τούτη τη μέρα αλλά και τις επόμενες προσπαθούσε να μας εξηγεί τι είχε συμβεί για να μην ξεχνάμε το παρελθόν μας, έλεγε. Για να θυμόμαστε πως οι άνθρωποι τότε με λίγα εφόδια κατάφεραν να κρατηθούν, να σηκώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε έναν εχθρό που κατέβαινε από τον αέρα …

Κι ύστερα ξεκινούσαν οι ιστορίες για τον παππού…

Τον θυμάμαι να λάμπει ολόκληρος όταν μιλούσε για τον δικό του πατέρα. Θυμάμαι εκείνα τα γαλάζια μάτια που πάντα έλεγε πως ήταν τα ίδια του παππού Αντώνη να σπινθηρίζουν, να ‘ναι γεμάτα περηφάνεια, συγκίνηση και κάποιες φορές πίκρα.

Στα χιλιάδες πράγματα που μου φέρε στο μυαλό η φετινή επέτειος ήταν στα χρόνια της εφηβείας μου που έζησα ένα πολύ σημαντικό γεγονός.

Μια ξεχωριστή ημερομηνία που χαράκτηκε στην μνήμη ήταν η 25^η Μαΐου του 1980 που η Αρχάνα, όπως την αποκαλούν οι ποιητές, γιόρτασε μια επέτειο για την Μάχη της Κρήτης πολύ διαφορετική. Το χωριό μας γέμισε δόξα, Τιμές, κόσμο, στρατό, άρματα, επισήμους και συγκίνηση.

Θα γινόταν εκείνη την Κυριακή τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αντωνίου Μπετεινάκη, Φόρος Τιμής σε έναν άνθρωπο που θυσιάστηκε για την πατρίδα του και που όλη του τη ζωή δεν σταμάτησε ποτέ να πολεμάει με πένα και όπλα, να προσφέρει και να παλεύει για μεγάλες αξίες, ιδανικά και όνειρα!

Ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ Αγαμέμνων Γκράτσιος ήταν εκείνος που θα έκανε τα αποκαλυπτήρια.

Και η ομιλία του συγκίνησε, τολμώ να πω, χιλιάδες παραβρισκόμενους με μια άλλη αποκάλυψη που στα εφηβικά μάτια και ψυχή ήταν συγκλονιστική. Στη Μάχη της Κρήτης που ο παππούς έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο,  στις 25 Μάϊου του 1941, στις επιμέρους μάχες που δοθήκαν στο Ηράκλειο και κοντά στην περιοχή των Αρχανών, ο εικοσάχρονος τότε Εύελπις Μόνιμος Ανθυπασπιστής, του 2^ου Λόχου του 3^ου Συντάγματος Ηρακλείου Αγαμέμνων Γκράτσιος με επικεφαλής τον Αντισυνταγματάρχη Αντώνιο Μπετεινάκη τραυματίζεται σοβαρά. Τον περισυλλέγει ο ίδιος ο Μπετεινάκης τον κρύβει σε μια σπηλιά, του δένει το τραυματισμένο χέρι και στη συνέχεια τον μεταφέρουν σε ένα από τα τρία μικρά «στρατιωτικά» νοσοκομεία στις Αρχάνες. Συγκεκριμένα στο κτίριο που υπάρχει ακόμα και σήμερα στην Αγορά των Αρχανών του Αρνογιαννάκη το σπίτι, στον πρώτο όροφο.  Η Αντιγόνη Φωστέρη θα περιποιηθεί το τραύμα του και σαν γίνει καλά ο Αντώνιος Μπετεινάκης θα τον φυγαδεύσει στη Μέση Ανατολή.  Την ευγνωμοσύνη του στο πρόσωπο του παππού μου που όπως χαρακτηριστικά είπε τότε του έσωσε τη ζωή, ήρθε με τούτη την πράξη του να τιμήσει και να κρατήσει την θύμηση για έναν άνθρωπο – ήρωα, όπως αποκάλεσε, που έδωσε τα μέγιστα στον τόπο του για την ελευθερία, ακόμα και το πιο ύψιστο αγαθό, την ίδια του τη ζωή!

Οι εφημερίδες της εποχής έχουν εκτενή ρεπορτάζ για εκείνες τις μέρες τον Μάιο του 1980 και ίσως ήταν η πρώτη φορά που ο κόσμος έμαθε από ανθρώπους που έζησαν την περίοδο εκείνης της παράλογης αλλά ένδοξης μάχης τους αφανείς ήρωες, κι ήταν πάρα πολλοί, και το ρόλο που είχαν. Από τότε «Το παλληκάρι της Αρχάνας», όπως είχε πει τότε ο Βαγγέλης Γρατσέας στα δικά του γραπτά, στέκει εκεί στο μνημείο των Ηρώων και αγναντεύει τους περαστικούς και το Αρχανιώτικο τοπίο.

Και φέτος 80 χρόνια μετά από αυτήν την παράλογη Μάχη για πρώτη φορά η πόλη μας, το Ηράκλειο, ο Δήμος Ηρακλείου, η Περιφέρεια Κρήτης, το Ιστορικό Μουσείο και ο Κώστας Μαμαλάκης, ιστορικός, ερευνητής, συλλέκτης και βαθιά γνώστης των γεγονότων εκείνης της εποχής μας παρουσιάζουν στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου μια έκθεση με απίστευτα κειμήλια, ιστορικά ντοκουμέντα για να καταλάβουμε, να μάθουμε, να συνειδητοποιήσουμε πως εκείνη η περίφημη Μάχη της Κρήτης συνέβη και εδώ!

Για πρώτη φορά στα μάτια όλων και τα κειμήλια του παππού μου. Όσα κατάφερα να σωθούν και να αποτελούν μαζί με πάρα πολλά έγγραφα και ηχητικά ντοκουμέντα από ιστορίες του πατέρα μου, το πολύτιμο αρχείο της οικογένειας μου και παρακαταθήκη για μελλοντικές γενιές και ερευνητές.

Ήταν και είναι μια ευκαιρία να μάθουμε όλοι όλα αυτά που κρατούνται καλά κρυμμένα τόσες δεκαετίες. Να καταλάβουμε που πατάμε καθημερινά, πόσο περήφανοι πρέπει να είμαστε για τους προγόνους μας, πόσο υπέφερε και ετούτη η πόλη και πόσοι άνθρωποι πολέμησαν, χάθηκαν, και δυστυχώς τους ξέχασε και η πολιτεία…

Τι να γράψω για τον παππού μου…Θα μπορούσε να  φτιάξω ένα τεράστιο βιβλίο για τη ζωή του που ευτυχώς είχαμε την τύχη να σωθούν αρκετά και από τα γραπτά του και από εκατοντάδες μαρτυρίες ανθρώπων από όλη την Ελλάδα που τον γνωρίσαν. Υπάρχει σε βιβλίο η βιογραφία του όμως δεν είναι πια σε κυκλοφορία.

Υπάρχουμε κι εμείς που δεν πρέπει να ξεχνάμε…

Έτσι λοιπόν στις επόμενες μέρες θα σας πω ένα δυο Αληθινά παραμύθια έτσι όπως βλέπω κι εγώ την Ιστορία!

Μικρά Ασία, Θράκη, Ιωάννινα, Αθήνα, Χανιά, Ηράκλειο, Αρχάνες… Μια απίστευτη ζωή!

Σαν αρχή, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Κωστή Μαμαλάκη που για πρώτη φορά εξ αιτίας του λίγα από τα προσωπικά αντικείμενα του Αντωνίου Μπετεινάκη φιλοξενούνται στην καρδιά του Ηρακλείου, στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου ίσαμε τις 27 Ιουνίου 2021!

Συνεχίζεται….

 

(Ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα θα βρείτε εδώ : *https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2021/05/blog-post_14.html )

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 24 Μάϊου 2021 : https://www.cretalive.gr/istoria/o-polemos-i-giorti-kai-o-pappoys-moy-antonios-mpeteinakis

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 24 Μαϊου 2021!

Η πριγκίπισσα Χρυσή και ο μάγος Πλεονέκτης… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν το βασίλειο της Πεταλουδάνθης που είχε για βασιλιά του τον Λέων, βασίλισσα την Ακριβή κι εκείνοι είχαν ένα κορίτσι χαρούμενο, έξυπνο, όμορφο κι ευγενικό την πριγκίπισσα Χρυσή!

Η μικρή πριγκίπισσα μια μέρα που έπαιζε με τις φίλες της την χρυσή της μπάλα στο λιβάδι δίπλα στο παλάτι, κατάφερε με ένα χτύπημα να την στείλει κάτω από ένα δέντρο. Εκεί ακριβώς καθόταν ένας γεράκος λίγοι διαφορετικός από τους συνηθισμένους. Με πράσινο παντελόνι, με πορτοκαλί ρόμπα, με άσπρη γενειάδα και βιολετί μυτερό καπέλο. Κι όλα καλά μέχρι εδώ, όμως ετούτος ο γεράκος είχε φάει την μπάλα κατακούτελα κι ένα καρούμπαλο μεγάλο και φωτεινό είχε εμφανιστεί στο μέτωπό του. Για κάποιο λόγο η πριγκίπισσα Χρυσή αν και ευγενικά του ζήτησε συγγνώμη έβαλε μετά  τόσο δυνατά γέλια που δεν μπορούσε να κρατηθεί ούτε για μια στιγμή. Ο Γεράκος που ήταν ο Μάγος Πλεονέκτης της έδωσε τότε μια …κατάρα που έμελλε να αλλάξει τη ζωή της πριγκίπισσας Χρυσής. Στη γλώσσα της πια ήταν η λέξη «θέλω» για καθετί που έβλεπε μπροστά της και δεν χόρταινε ακόμα και με τις πιο παράλογες απαιτήσεις. Όπως ας πούμε ζήτησε από την υπηρέτρια της να της δώσει την φούστα της. Η Φλώρα, η  υπηρέτρια ένιωσε στενάχωρα και ντροπιαστικά. Κι όταν ήλθε η στιγμή να  γράψει γράμμα στον Άγιο Βασίλη αρχίσαν να συμβαίνουν τα πιο περίεργα πράγματα. Κατάλαβε με την βοήθεια της Φλώρας τι σημαίνει πλεονεξία, λύτρωση, συμπόνια, αληθινή φιλία και αγάπη.

Μια «καληνύχτα» πολύ ξεχωριστή. Ένα βιβλίο από την αγαπημένη σειρά των εκδόσεων Μεταίχμιο που έγραψε η Κατερίνα Σέρβη και εικονογράφησε η Ναταλία Καπατσούλια!

Μια ιστορία γεμάτη μαγεία των παλιών καλών παραμυθιών και μηνύματα για την συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους, για τις αξίες και τα «θέλω» μας. Ένα παραμύθι που βάζει φρένο στις παράλογες απαιτήσεις. Μια ιστορία που διδάσκει χωρίς διδακτισμό και βάζει στο μυαλό των παιδιών με βιωματικό τρόπο τις προτεραιότητες στη ζωή και τα σημαντικά της. Τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν τόση ευτυχία ειδικά όταν προσφέρονται απλόχερα ή κατακτούνται με βίαιο τρόπο.

Ευφάνταστη ιστορία με πλοκή και πλούσιες εικόνες που τους έδωσε ζωντάνια η Ναταλία Καπατσούλια με τον δικό της πολύ χαρακτηριστικό τρόπο στις εκφράσεις και τα σκίτσα. Η Κατερίνα Σέρβη έφτιαξε μια πολύ όμορφη ιστορία για την πλεονεξία δημιουργώντας χαρακτήρες που τα παιδιά θα θυμούνται κάθε φορά που τα «θέλω» τους θα αυξάνονται.

Να την ψάξετε τούτη την ολοκαίνουργια «καληνύχτα»! Αξίζει να μπούμε στο νόημα των αληθινών …αξιών!

Μπορείτε να ακούσετε την ιστορία κατεβάζοντας την εφαρμογή Qr code reader στο τάμπλετ ή το κινητό της και σκανάροντας τον  κωδικό που θα βρείτε μέσα στο βιβλίο!

Ξεφυλλίστε εδώ τις πρώτες του σελίδες: https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82

*Η Πριγκίπισσα Χρυσή και ο Μάγος Πλεονέκτης, Κατερίνα, Σέρβη, εικ: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Μεταίχμιο

Το αρνάκι που ήθελε να γίνει λύκος*….στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Η Λάνα Λιν είναι ένα αρνάκι πολύ τολμηρό. Τα υπόλοιπα ζωάκια στο κοπάδι της ήθελαν μόνο να μασουλούν χορτάρι και να πίνουν νερό από την λιμνούλα. Εκείνη όμως αγαπούσε την περιπέτεια. Μάταια προσπαθούσε ο φίλος της ο Σον να κάνουν πράγματα μαζί και να την φέρει κοντά του. Εκείνη αρνιόταν πεισματικά ότι κι αν της πρόσφερε! Έτσι μια νύχτα το αποφάσισε. Βρήκε μια τριχωτή κουβέρτα στον τοίχο του βοσκού, την φόρεσε και  την έκανε να μοιάζει σαν μικρό λυκάκι κι εξαφανίστηκε στο άγριο δάσος. Ένας μεγάλος λύκος την προσκάλεσε στην αγέλη του. Έτρεξε μαζί τους, έμεινε ξύπνια μέχρι αργά, και ούρλιαξε στο φεγγάρι! Τέλος κοντά στα ξημερώματα ο μεγάλος λύκος της είπε να έρθει στη σπηλιά τους για φαγητό! Η αλήθεια είναι πως η Λάνα Λιν πεινούσε πολύ για λίγο νόστιμο χορτάρι και νερό… Μόνο που η μαμά λύκαινα είχε ετοιμάσει πολλά ζωάκια για πρωινό: Σκιουράκι, κουνελάκι, αρνάκι! Ειδικά αυτό το αρνάκι η Λάνα Λιν το ήξερε πολύ καλά. Ήταν ο φίλος της ο Σον κι έπρεπε  να τον σώσει στη στιγμή. Μπορεί να έκανε παρέα με λύκους αλλά ήταν κι αυτή ένα αρνάκι …λίγο διαφορετικό!

Μια ιστορία διαφορετικότητας και αποδοχής από την Rebecca Van Slyke. Μια ιστορία γεμάτη θάρρος, τόλμη, περιπέτεια, εξερεύνηση και αγάπη. Όταν κάποιος αρνείται να συμβιβαστεί με κανόνες και συνήθειες της κοινωνίας που μεγαλώνει νιώθει έντονα την ανάγκη να αλλάξει, να φύγει και να κυνηγήσεις τα δικά του θέλω. Είναι όμως οι ρίζες του, το περιβάλλον του και η ίδια του η φύση τέτοια που όσο κι αν αποζητά το διαφορετικό έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνει τι και ποιος είναι πραγματικά. Το να ζεις μια περιπέτεια είναι απόλυτα υγιές. Καταλαβαίνεις  τα όρια, εκτιμάς πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις. Καταλαβαίνεις τις δυνατότητες ή αδυναμίες σου, μαθαίνεις ποιος πραγματικά είσαι, γιατί έχεις κάνει κάποιες επιλογές και μέχρι που μπορείς να φτάσεις για να …αλλάξεις. Το αρνάκι της ιστορίας αντιπροσωπεύει  τις ενδόμυχες σκέψεις πολλών που σκέφτονται να τολμήσουν να κυνηγήσουν όνειρα, ιδέες, επιθυμίες και άγνωστα «νερά». Επίσης μας τονίζει τα οφέλη από προσωπικές εμπειρίες, εκτιμήσεις και πόσο σημαντικό είναι να έχεις φίλους!

Ατρόμητο, ριψοκίνδυνο, διαλεκτικό όπως πρέπει να είναι ο καθένας αλλά και σκεπτόμενο έξυπνα όταν ο κίνδυνος παραμονεύει.

Η εικονογράφηση είναι λιτή από την Anca Sandu.Εντυπωσιακή όμως και απόλυτα δεμένη με μια παραμυθοιστορία που θα λατρέψουν τα παιδιά. Μια ιστορία γεμάτη χιούμορ, περιπέτεια και τόλμη, συναισθήματα και εμπειρίες ζωής.

 

Διαβάστε ένα απόσπασμα: http://www.kleidarithmos.gr/main/books/86065/

*Το Αρνάκι που ήθελε να γίνει λύκος, Rebecca Van Slyke, εικ: Anca Sandu,εκδ. Κλειδάριθμος

Αντώνιος Γ. Μπετεινάκης : 7 Ιουνίου 1886 - 27 Οκτωβρίου 1943!

 

Ο Αντώνιος Γ. Μπετεινάκης γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1886 στις Αρχάνες Ηρακλείου Κρήτης. Με την ίδρυση της Kρητικής Πολιτείας (1898-1913) βρίσκουν τον Αντώνιο Μπετεινάκη να έχει τελειώσει την τετρατάξια Δημοτική Σχολή Αρρένων Αρχανών. Συνεχίζει τις σπουδές του και εισάγεται στο νεοϊδρυόμενο τότε στις Αρχάνες Τριτάξιο Ελληνικό Σχολείο και με την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Ηρακλείου μπαίνει και φοιτά στο διδασκαλείο Ηρακλείου, παίρνει πτυχίο και είναι έτοιμος να προσφέρει υπηρεσίες στη στοιχειώδη εκπαίδευση των παιδιών της Κρήτης. Το 1907 που ιδρύεται η Κρητική Πολιτοφυλακή, σε ηλικία 21 έτους κατατάσσεται και υπηρετεί την θητεία του για ένα έτος. Απολύεται το 1908 με τον βαθμό του δεκανέα.

Διορίζεται και υπηρετεί σαν δημοδιδάσκαλος για 5 συνεχόμενα έτη. Παραιτείται και παίρνει μέρος στον πόλεμο το 1912- 1913. Σαν λοχίας στέλνεται σαν κήρυκας από την Α.Μ. τον τότε Βασιλέα Κωνσταντίνο για να παραδώσει έγγραφο κατά την πολιορκία του Μπιζανίου στον Εσσάτ Πασά ( Φεβρουάριος 1913).

Έλαβε μέρος  :
1. Εκστρατεία Βαλκανοτουρκικού πολέμου 1912
2.Εκστρατεία Ελληνοβουλγαρικού πολέμου 1913
   α. Μάχη Πεστών Ηπείρου
   β.Μάχη Αετορράχης (7 - 1- 1913)
   γ.Μάχη Ιωαννίνων ( 21-2-1913)
   δ. Μάχη Κρέσνα - Τσουμαγιά
3.Εκστρατεία Συμμαχικού πολέμου 1917 - 1919
   α. Μάχη Δοϊράνης ( 5-9-1918 , τραυματίζεται σοβαρά )
4. Εκστρατεία Μικρασιατικού πολέμου 1919 - 1922
   α. Μάχη Ομουρλού ( 11 - 6 - 1920)
   β. Μάχη Τσιβρίς ( 19-3-1921)
   γ. Μάχη Καρά - Εσκή - Σεχήρ ( Ιούνιος - Ιούλιος 1921)
   δ. Μάχη Μπουγιού - Νταγ ( 30 Ιουνίου - 1 ιουλίου 1921)
   ε. Υψωμα 1799 ( 2 - 3 Ιουλίου 1921)
   στ. Μάχη Σαγγάριος ( 1 Αυγούστου 1921)
   ζ. Μάχη Ακ Μπουνάρ - Ντερμπέν ( 8-7- 1921)
   η. Μάχη  Κιρέζ - Ογλού  ( 10- 8 - 1921)
   θ. Μάχη Κουλή - Γιόλ ( 12-8-1921)
   ι. Μάχη Υψωμα Καλτακλή και Γιοπρέκ - Μπαίρ ( 13 - 8 -1921 )
   κ. Μάχη Αρτίζ Νταγ ( 18 & 19 Αυγούστου 1921)
   λ. Μάχη Υψωμα Β.Δ. Γιαμόκ ( 15 & 16 - 8 - 1921)
   μ. Μάχη Αρντιζ - Νταγ ( 25 - 8 - 1921)
   ν. Μάχη Αρντίζ  - Νταγ ( 28 - 8 - 1921)
   ξ. Μάχη Σιβριλί - Τεπέ και Αγκίν - Τεπέ ( 20 -9- 1921)
   ο. Μάχη Αοων Τεπέ και Ιν Τεπέ ( 21-9-1921)
5. Μάχες Μικρασιατικής Καταστροφής
   α. Μάχη Αφιόν Καρά Χισάρ - Χασάν Μπέλ ( 13 & 14 - 8- 1922)
   β. Μάχη Αϊβαλί ( 15 - 8 - 1922)
   γ. Μάχη Τουλού Μπουνάρ - Μπανεζ ( 16 & 17 - 8- 1922)
   δ. Μάχη Ουσάκ ( 18 - 8- 1922)
   ε. Μάχη Νυμφαίου ( 25 - 8- 1922)

Το 1935 η τότε κυβέρνηση επιχειρεί να επαναφέρει το Βασιλιά Γεώργιο Β΄ και με διενέργεια εκλογών να  τον νομιμοποιήσει. Aξιωματικοί προσκείμενοι στον Ελευθέριο Βενιζέλο, αντίθετοι με αυτήν την επάνοδο του Βασιλιά «στασιάζουν» στο πρότυπο τάγμα Αθηνών, στη σχολή Ευελπίδων και στο Ναύσταθμο.  Αυτή η στάση στην οποία προσχώρησαν πολλοί Κρητικού ονομάστηκε  "στασιαστικό κίνημα της 1-3-1935." 

Ο Αντώνιος Μπετεινάκης σαν φιλελεύθερος και καθαρά βενιζελικός, συμμετέχει στο κίνημα και μάλιστα ως ηγήτορας στην περιοχή Ηρακλείου. Αποτέλεσμα, μετά την αποτυχία του κινήματος στις 25 Ιουνίου 1935, να τεθεί σε απόταξη, να καταδικαστεί σε διετή φυλάκιση και στις 30-6-1935 να διαγραφεί από τα στελέχη του ενεργού και εφεδρικού στρατού. Φυλακίζεται στα ενετικά τείχη του Ηράκλειου και αργότερα μεταφέρεται έγκλειστος στο παραλιακό φρούριο των Χανίων Φιρκά  για έξι μήνες μέχρι στις 3-1-1936 που σε συνάντηση του βασιλιά με τον Βενιζέλο στο Παρίσι δίνεται αμνηστία σε πολιτικούς και στρατιωτικούς στασιαστές. Τότε αποφυλακίζεται. Την διάρκεια της κράτησής του στις φυλακές Χανίων γράφει όλα τα πολεμικά γεγονότα των Αρχανών του 1897 με τον γενικό τίτλο:  "Η γιγαντομαχία των Αρχανών - Άγνωστες ιστορικές σελίδες των Κρητικών Επαναστάσεων".

Στα χρόνια που ακολουθούν από τον Γενάρη του 1936, προκειμένου να ζήσει την οικογένειά του απασχολείται με το εμπόριο κρασιού στο Ηράκλειο.

Το 1936 χρηματίζει Πρόεδρος του ποδοσφαιρικού Σωματείου της πόλης "ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ ."

Η κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου τον βρίσκει απότακτο και επειδή το τότε καθεστώς δεν επιστράτευε τους απότακτους δεν πήρε μέρος στο Αλβανικό μέτωπο.
Με την κάθοδο στην Κρήτη της Ελληνικής Κυβέρνησης του Εμμανουήλ Τσουδερού, επιστρατεύονται και οι απότακτοι. Τότε ανακαλείται από την ημέρα της απόταξης του ( 7-10-1935) και προάγεται σε Αντισυνταγματάρχη. Αμέσως μετά την προαγωγή του τίθεται επικεφαλής του 3ου Συντάγματος Ηρακλείου με έδρα το προάστιο " Μασταμπάς"

6. Πόλεμος 1940
    α. Μάχη της Κρήτης  ( 20 - 31 Μαϊου 1941), σαν διοικητής Συντάγματος με έδρα το προάστιο Μασταμπάς.
 Κρατάει ημερολόγιο όπου οι πληροφορίες που δίδονται είναι άκρως διευκρινιστικές για την ζωή και κατάσταση των κρατουμένων την περίοδο  από 29 - 5  μέχρι και 27 - 9 -1941.

Αιχμαλωτίζεται από τους Γερμανούς και εξορίζεται στην Αθήνα όπου δραπετεύει και έρχεται στην Κρήτη τον Νοέμβριο του 1941.

Γράφει ενδεικτικά στο ημερολόγιο του:
   

20 - 6 – 1941 :Τροφή : π.μ. τέιον,  μ.μ. φακές , όρυζα με ολίγον έλαιον.
        21 - 6 – 1941: Τροφή : Συσσίτιον άνευ άρτου. Ήλθεν πληροφορίαν ότι θα απολυθώμεν την Πέμπτην.
        22- 6- 1941 Στασιμότης αλλά τροφή άφθονος και καλή.
        24 - 6 - 1941Πρωινόν ρόφημα : μηδέν. Συσσίτιον πρωινόν : όρυζα. Συσσίτιον Βραδυνόν: όρυζα Συμβάντα : Κήρυξις Ρωσογερμανικού πολέμου
       25 - 6 – 1941 Ρόφημα: Τσάι, Συσσίτιον : φακές άνευ ελαίου, Βραδυνόν : κονσέρβα 1/8…

Ο Αντώνιος  Μπετεινάκης μετά την προαγωγή του σε Συνταγματάρχη οργανώνεται στην Εθνική Αντίσταση Κρήτης και  ιδρύει την Εθνική Οργάνωση Κρήτης (Ε.Ο.Κ.) υπό την Ελεύθερη Ελληνική Κυβέρνηση  και της Α.Μ. του Βασιλέως.
Η δράση του Αντ. Μπετεινάκη  στην Κρήτη έχει επίσης να κάνει με το  σαμποτάζ στο Αεροδρόμιο Ηρακλείου με την καταστροφή αεροπλάνων και ανάφλεξη πυρομαχικών και καυσίμων στο χωριό Πεζά .Τέλος με την επιχείρηση Βιάννου ( Σεπτέμβριος 1943 ).
Διορίζεται σαν στρατιωτικός ηγήτωρ του Ν. Ηρακλείου από την Κυβέρνηση Καϊρου. Σαν στρατιωτικός διοικητής χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ και ξεσηκώνει τους Κρήτες να πολεμήσουν για την ελευθερία τους.

Συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς στις 24 Σεπτεμβρίου 1943 εξ αιτίας μιας επιστολής του Μπαντουβά προς αυτόν , η οποία φανέρωνε την συμμετοχή του στα γεγονότα της Βιάννου και η οποία βρέθηκε στα χέρια των γερμανών πριν την πάρει ο παραλήπτης της λόγω σύλληψης των κομιστών της .

Καταδικάζεται σε θάνατο από το Γερμανικό Στρατοδικείο Χανίων και εκτελείται στην Αγυά Κυδωνίας στις 27 Οκτωβρίου 1943.


ΠΗΓΕΣ :
Ηχογραφημένα ντοκουμέντα  από τον Ιωάννη Μπετεινάκη
Αρχείο Οικογένειας Αντ. Μπετεινάκη

Η εξωγήινη μαμά μου*….στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

«Οι άνθρωποι στο σπίτι μου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε γήινους και σε εξωγήινους. Εγώ, ο μπαμπάς και τα αδέρφια μου ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία. Όλη η οικογένεια δηλαδή…εκτός από τη μαμά μου!»

Έτσι ξεκινάει η περιγραφή μιας καθημερινότητας σε ένα σπίτι που απαρτίζεται από μια μαμά, έναν μπαμπά, δυο αγόρια κι ένα κορίτσι. Μια κλασική οικογένεια με εργαζόμενους και τους δύο γονείς και με το βάρος της τακτοποίησης και γενικότερα του νοικοκυριού στην μητέρα. Οι αντιδράσεις της και τα συναισθήματα της σαν επιστρέφει στο σπίτι κατάκοπη από την δουλειά της  για το ένα από τα αγόρια της οικογένειας φαντάζουν εξωπραγματικά. Η μαμά παίρνει άλλη μορφή στα μάτια του, τα μαλλιά της και το χρώμα του προσώπου της αλλάζουν όταν βλέπει  τι ακριβώς την περιμένει στο σπίτι. Ζαρώματα, σφιξίματα, τσιριχτές φωνές, παίρνουν σειρά κι όλη η όψη της μαμάς αγριεύει και μεταμορφώνεται. Μέχρι και ροδάκια βγαίνουν στα πόδια της για να προλάβει το συμμάζεμα. Κι είναι τόσο έντονο όλο αυτό που ζουν όλοι τους που για το αγόρι η φαντασία του φτιάχνει ακόμα και το αυτοκίνητο της να μοιάζει σαν διαστημόπλοιο που ετοιμάζεται να φύγει…

Και τότε αρχίζουν οι δεύτερες και πιο ώριμες σκέψεις στην οικογένεια που έχουν να κάνουν με την …συμμετοχή! Κι η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει τόσο πολύ που τα χαμόγελα φωτίζουν τα πρόσωπα, τα χρώματα αποκαθίστανται όπως και τα μαλλιά της μαμάς και  υπάρχει πια  χρόνος για παραμύθια τα βράδια…

Μια σύγχρονη μάνα, εργαζόμενη και μοναδική νοικοκυρά είναι η νέα ηρωίδα της Αλεξάνδρας Μητσιάλη. Μια μαμά που στα μάτια του μικρού παιδιού μοιάζει με εξωγήινη κάθε φορά που επιστρέφει στο σπίτι και αντικρύζει το «σύνηθες χάος». Με πολύ χιούμορ και φαντασία η μαμά μετατρέπεται σε ένα όν αλλοπρόσαλλο. Κανένας δεν μπορεί να την καταλάβει ή να την ηρεμήσει και τότε εκείνη μπαίνει σε μια ψυχολογία και κατάσταση παράξενη. Μόνο σαν συνειδητοποιήσουν όλοι στην οικογένεια πως είναι ισότιμα μέλη σε ό,τι αφορά την τακτοποίηση και τις δουλειές  μέσα στο σπίτι τα πράγματα θα αλλάξουν οριστικά και πάντα προς το καλύτερο.

Όλοι μας έχουμε ζήσει τέτοιες στιγμές. Εκνευρισμός, κούραση και αγανάκτηση όταν η  κατάσταση μέσα στο σπίτι δηλώνει αδιαφορία, ένταση και συσσώρευση θεμάτων που πρέπει να έχουν άμεση επίλυση. Ένας άνθρωπος, στην προκειμένη περίπτωση μια μαμά, δύσκολα μπορεί να καταφέρει να έχει τα πάντα στην εντέλεια ειδικά αν είναι και  εργαζόμενη εκτός σπιτιού. Ο χρόνος για την φροντίδα των άλλων μα και για τον εαυτό της είναι πια πολύ λίγος και δημιουργεί περισσότερο άγχος.  Κανένας δεν είναι υπεράνθρωπος μας λέει η Αλεξάνδρα Μητσιάλη και συγχρόνως μας θυμίζει τις δικές μας υποχρεώσεις στην ομαλή λειτουργεία ενός σπιτικού. Προγραμματισμός και συνυπευθυνότητα φέρουν πάντα χαμόγελα και ήρεμες οικογενειακές στιγμές.

Το βιβλίο που κυκλοφόρησε μόλις πριν λίγες μέρες από την γιορτή τα μητέρας και θα μπορούσε να γίνει ένα υπέροχο δώρο και μια υπενθύμιση για την σωστή συμπεριφορά όλων μέσα στο σπίτι.

Συνεργασία, ισοτιμία και κατανόηση είναι οι μαγικές λέξεις που βοηθούν στην εξομάλυνση εντάσεων και δυσάρεστων καταστάσεων.

Η εικονογράφηση του βιβλίου έχει γίνει  από την Έφη Λαδά με έξοχα σκίτσα και έμφαση στο πρόσωπο της μαμάς, στα μαλλιά και τα χρώματα που αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματά της.

 Ένα βιβλίο για κάθε μαμά και κάθε παιδί!

Με δραστηριότητες στο τέλος του που θα βάλουν σε σκέψεις όλα τα παιδιά για την δική τους συμπεριφορά και στάση απέναντι στις μικρές καθημερινές «δυσκολίες» της μαμάς !

Δείτε να μικρό απόσπασμα εδώ  : https://www.patakis.gr/product/646643/patakis-nees-kuklofories/H-eksoghinh-mama-mou/

*Η Εξωγήινη μάμα μου, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εικ :Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκης

https://www.patakis.gr/product/646643/patakis-nees-kuklofories/H-eksoghinh-mama-mou/

Και αφού σήμερα γιορτάζει το πιο αγαπημένο πρόσωπο όλων, Τα παραμύθια του Σαββάτου έχουν να σας παρουσιάσουν ένα μικρό αφιέρωμα στη Μητέρα, με πολλά βιβλία, καινούργια και παλιά : Εδώ!

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 9 Μάϊου 2021: Εδώ! 

 

Και μια εργασία για όλα τα παιδιά  :

Το αρνάκι που ήθελε να γίνει λύκος….στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Έχεις λίγο χρόνο;… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα πουλί, ένας κούκος, που ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι, ένα απλό ρολόι τοίχου. Ένας κούκος όμως που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο. Ήξερε πάρα πολλά πράγματα, ήταν πολύ παρατηρητικός και καταλάβαινε τις σκέψεις των ανθρώπων. Αυτός ο κούκος-ρολόι δόθηκε σαν δώρο από τον παππού του σε ένα μικρό αγόρι την ημέρα που γεννήθηκε. Κι έγιναν φίλοι από την πρώτη στιγμή. Ο ξεχωριστός κούκος έκανε όνειρα και σκέψεις για το μέλλον του φίλου του. Και περνούσαν πολύ χρόνο μαζί οι δυο τους με μια διαφορά : Το αγόρι μεγάλωνε, ο κούκος όχι,  ίδιος  πάντα, να μετρά τις στιγμές, τις ώρες, τις μέρες και τα χρόνια. Ένιωθε ακόμα και την χαρά ή τη λύπη του αγοριού που σιγά σιγά έγινε άνδρας μεγάλος. Τόσο μεγάλος που άσπρισαν τα μαλλιά του και μόνο τότε ο κούκος κατάλαβε τι ακριβώς έκανε τόσα χρόνια κι αποφάσισε να σταματήσει να μετρά… Κι ύστερα πέταξε μακριά από το ανοιχτό παράθυρο. Σταμάτησε να μετρά, όχι όμως και να σκέφτεται, να νοιάζεται, να ανησυχεί , να στοχάζεται. Ο χρόνος όμως συνέχιζε να τρέχει και να μετρά, μόνος του… Κι ενώ ο κούκος για βδομάδες καθόταν σε ένα κλαδί κι ένιωθε πως ώρα του ήταν να πετάξει μακριά τόλμησε να ανέβει ακόμα πιο ψηλά! Βρέθηκε στα σύννεφα κι εκεί είδε τον δικό του άνθρωπο, τον μικρό - μεγάλο που του ζήτησε μια χάρη ζωής κι αγάπης για την νέα ζωή που πια ερχόταν στη, για το χατίρι της εγγόνας του….

Ο Χρόνος, ο πολύτιμος σημαντικός και ατέλειωτος. Ο κύκλος της ζωής που μετριέται σε στιγμές, λεπτά, ώρες, μέρες, χρόνια. Ο χρόνος που δεν σταματάει ποτέ την πορεία του. Τα συναισθήματα, οι σχέσεις των ανθρώπων, οι αξίες!

Κι όλα αυτά μέσα από ένα κουρδιστό πουλί που αποκτά ανθρωπινά συναισθήματα για να «μαλακώσει» τον Χρόνο, να τον κρατήσει κοντά του, να του δώσει την αγάπη και την δική του αξία.

Μια πολύ συγκινητική και τρυφερή ιστορία της Σοφίας Δάρτζαλη που μας γεμίζει αναμνήσεις και συναισθήματα  εμάς τους μεγαλύτερους και δίνει μια αισιόδοξη νότα ζωής στα μικρά παιδιά. Ένα βιβλίο για τον Χρόνο. Για όλα όσα συμβαίνουν στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής. Αλλαγές λύπες, χαρές, ταξίδια, αγκαλιές, ζωή!  Ένα βιβλίο που αν και θίγει το θέμα της απώλειας και του θανάτου, αυτό δίνεται με τόση μαεστρία και λεπτότητα που το παιδί νιώθει τον κύκλο της ζωής αβίαστα να ολοκληρώνεται και να ξεκινάει πάλι από την αρχή.

Ο κούκος ρολόι είναι από μόνος του ένα σύμβολο και ένα παραμυθένιο στοιχείο που ασκεί μια μαγεία και ιδιαίτερη έλξη σε μικρούς αναγνώστες. Είναι ακριβής, είναι σταθερός και είναι πάντα εκεί. Θυμάμαι κι εγώ τον κούκο σε ένα ρολόι εκκρεμές που είχα κάποτε Περίμενα πάντα την στιγμή που θα ακουγόταν η χαρακτηριστική «φωνή» του, και όλη μας η ζωή περιστρεφόταν γύρω από αυτήν την «παράξενη» μέτρηση…Τον εγκατέλειψα σαν ένοιωσα να μου οριοθετεί όλον μου τον χρόνο!

Ο Χρόνος γίνεται αποδεκτός μέσα από τον Κούκο και την ιδιαίτερη ιστορία της Σοφίας. Μαλακώνει ακόμα και τις πολύ δύσκολες στιγμές και φτάνει στο αποκορύφωμά του σαν ο Κούκος θέλει να τον σταματήσει ή να υπερβεί τα γήινα και να πετάξει πέρα από τα σύννεφα να συναντήσει τον αγαπημένο του. Η ζωή όμως ξέρει πως η αγάπη έχει πολλές μορφές και κατοικεί στη γη. Δεν χάνεται με το θάνατο αλλά επιστρέφει σε νέα ζωή, με νέα πνοή.

Καλογραμμένη, ευφάνταστη και συναισθηματική ιστορία που δένει απόλυτα με την εκπληκτική εικονογράφηση της Σάντρας Ελευθερίου. Απόδοση εξαιρετική μέσω των πινέλων της με ιδιαίτερο χρωματικό πάνελ και σκίτσα που φορτίζουν ακόμα περισσότερο την συναισθηματική κατάσταση που τόσο έξοχα περιγράφεται σε όλη την διάρκεια του κειμένου.

Να το ψάξετε γονείς και δάσκαλοι!

Να αφεθείτε στα γρανάζια των ρολογιών, να μετρήσετε τις πολύτιμες στιγμές. Να σκεφτείτε πόσο πολύ γρήγορα περνούν όλα. Να σταματήσετε  για λίγο να απολαύσετε χρόνο, χάρες και ανθρώπους.

Να μάθετε να έχετε χρόνο για τους άλλους πριν είναι πολύ αργά.

Να συνειδητοποιήσετε μαζί με τα παιδιά πως ο Χρόνος τρέχει πάντα. Δεν σταματά για κανέναν και τίποτα. Αξίζει πολύ το να μπορέσει ο καθένας μας να  τον αξιοποιήσει σωστά.

Έχεις λίγο χρόνο; Σοφία Δάρτζαλη, εικ :Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μεταίχμιο

Δείτε ένα μικρό απόσπασμα : https://flip.metaixmio.gr/apospasmata/EXEIS_LIGO_XRONO/index.html

Ο Σιγανός, ένα σκιάχτρο με ψυχή! Δραστηριότητες στην τάξη ή στο σπίτι!

Συγγραφέας : Ελένη Μπετεινάκη

Εικονογράφος : Αιμιλία Κονταίου

Εκδόσεις : Ελληνοεκδοτική!

 Διαβάστε εδώ πληροφορίες για το βιβλίο: https://ellinoekdotiki.gr Σιγανός!

Ο Σιγανός  είναι ένα σκιάχτρο που ακολουθεί το όνειρό του χωρίς να σκεφτεί κινδύνους και…απώλειες!

Νιώθει μοναξιά, αγαπά την περιπέτεια, ονειρεύεται, τολμά, μετανιώνει, μαθαίνει, λατρεύει την ποίηση.

Ο Σιγανός συστήνεται στα παιδιά: https://www.youtube.com

Τι μπορούμε να κάνουμε μετά την ανάγνωση του βιβλίου:

·         Πρώτα απ’ όλα διαβάζουμε το παραμύθι με χαμηλό φωτισμό, απαλή  μουσική, παύσεις αρκετές και αν είναι δυνατόν έχοντας φτιάξει έστω μια κούκλα να μας συντροφεύει.

Μουσική: Wolfgang Amadeus Mozart, Piano concerto No.20 in D minor https://www.youtube.com

·         Με αφορμή την αδυναμία του Σιγανού στην ποίηση  μπορούμε να  φτιάξουμε το δικό μας ανθολόγιο ποίησης με ποιήματα που ξεχωρίσαμε.

·         Μαθαίνουμε τι είναι ποίημα και φτιάχνουμε  δικά μας μικρά ποιηματάκια.

·         Αναζητούμε σπουδαίους ποιητές Έλληνες και ξένους και αναλύουμε όποιο ποίημά τους θέλουμε.

·     

Το βιβλίο είναι αφορμή να ασχοληθούμε με τα συναισθήματα και ιδίως με την μοναξιά, την συντροφικότητα, την συνύπαρξη, την αγάπη και φυσικά να μιλήσουμε για την φιλία.

·         Μαθαίνουμε  τα λαχανικά που μπορούμε να καλλιεργήσουμε.

·         Παροιμίες και γλωσσοδέτες με λαχανικά και φρούτα.

·         Φτιάχνουμε χάρτινες κούκλες με λαχανικά ή φρούτα με γλωσσοπιάστρες

·         Φτιάχνουμε μάσκες με λαχανικά

·         Φτιάχνουμε ένα σκιάχτρο με άχρηστο υλικό.

·         Φτιάχνομε σε ένα μεγάλο χαρτί του μέτρου κολλάζ μ

Φτιάχνουμε τον δικό μας κήπο και στη μέση του τοποθετούμε ένα σκιάχτρο.

·         Μαθαίνουμε τους κινδύνους του περιβάλλοντος και πως μπορούμε να το προστατεύσουμε.

Πυρκαγιές και πως μπορούμε να τις αποφύγουμε...

Φυτεύουμε λαχανικά,δένταα και λουλούδια...

Φτιάχνουμε το δικό μας περιβόλι και παρτέρι με βότανα και μυρωδικά!

·         Σχεδιάζουμε πάνω σε λευκό κάνσον ένα καπέλο σαν αυτό του Σιγανού και πάνω του ζωγραφίζουμε τα …όνειρά μας!

·         Ψάχνουμε να βρούμε τι είναι το σκιάχτρο ( τα περισσότερα παιδιά δεν το γνωρίζουν) και ποια διάσημα σκιάχτρα υπάρχουν σε βιβλία.

·         Δημιουργούμε μια ιστορία με ΑΡΧΗ,ΜΕΣΗ,ΤΕΛΟΣ με το τι είδε ο Σιγανός όταν έφτασε στη θάλασσα.

·         Ζωγραφίζουμε τον Σιγανό στην ακροθαλασσιά. Συνάντησε κάποιον;

·   

   Κολλάμε το πρόσωπό του σε ένα γλωσσοπίεστρο ή σε ρολό υγείας το οποίο ζωγραφίζουμε όπως θέλουμε ή κολλάμε υφάσματα/ χαρτόνια για τα ρούχα του.

·         Παίρνουμε μαζί μας τον Σιγανό για να δει κι άλλα μέρη εκτός από την θάλασσα!

·         Φτιάχνουμε ένα ποίημα με θέμα την θάλασσα...

·         Στα μικρά παιδιά ζητάμε να ζωγραφίσουν σε μικρά χαρτάκια την «συγνώμη» που θα έδιναν σε κάποιον και τα βάζουν στο μεγάλο γυάλινο βάζο της Συγνώμης για να τα βλέπουν όταν κάτι δεν έχουν κάνει σωστά!

·         Φτιάχνουμε το Δέντρο Ευγνωμοσύνης: Με χαρτιά καλσόν ή εφημερίδες που βάφουμε σε καφέ χρώμα με τέμπερες. Τσαλακώνουμε και σχηματίσουμε με μεγάλα φύλλα εφημερίδας τον κορμό και τα κλαδιά ή βρίσκουμε  ένα κλαδί και στηρίζουμε  με βότσαλα μέσα σε ένα βάζο. Κόβουμε φυλλαράκια από χαρτόνι και  γράφουμε πάνω τους ή ζωγραφίζουμε τους λόγους που νιώθετε ευγνωμοσύνη. Κρεμάστε τα φυλλαράκια σας στο κλαδί.

·        

Σε λεπτά κομμάτια από κίτρινο κάνσον τα παιδιά σε μεγαλύτερες τάξεις μπορούν να γράψουν  από μια συγνώμη σε κάποιον που αισθάνονται πως την οφείλουν και από ένα «ευχαριστώ» σε κάποιον που το χρωστούν αλλά δεν το είπαν ποτέ γιατί το ξέχασαν, το αμέλησαν ή ντράπηκαν να το εκφράσουν. Τα κομμάτια αυτά γίνονται  οι ακτίνες του ήλιου που θα φωτίζουν τη ζωή τους και θα τους θυμίζουν κάθε μέρα πόσο πολύτιμο είναι να νιώθεις ευγνωμοσύνη, να ευχαριστείς και να ζητάς συγνώμη. ( Κόβουν ένα κύκλο και κολλούν γύρω του τις αχτίνες).

·         Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε αντίστοιχα το δέντρο με τα ευχαριστώ!

·         Φτιάχνουμε σελιδοδείκτες με όποιο λαχανικό ή φρούτο αγαπάμε …

·         Ευκαιρία να μιλήσουμε για την διατροφή μας και τη σημασία των λαχανικών και φρούτων στην καλή υγεία του οργανισμού μας.

·       

Η ιστορία δραματοποιείται και φτιάχνουμε όπως θέλουμε, με όποιο υλικό θέλουμε καπέλα, στολές και εξαρτήματα που θα μας βοηθήσουν στην απόδοσή της.

·         Φτιάχνουμε μολύβια με το κεφάλι το καπέλο του Σιγανού, τυλίγουμε λίγο χόρτο και κολλάμε με σιλικόνη σαν λαιμοδέτης!

·         Φτιάχνουμε μάσκες με χαρτόνι κάνσον το καπέλο του Σιγανού και κολλάμε ένα ξύλινο καλαμάκι σαν χέρι, όπως οι βενετσιάνικες μάσκες.

·         Ζωγραφίζουμε τον Σιγανό από το συγκεκριμένο εκτυπώσιμο αρχείο!

·      

Παίρνουμε μια βαλίτσα και καθώς διαβάζουμε το παραμύθι την γεμίζουμε με χαρτιά (μεταξόχαρτα) χρωματιστά, σαν μπάλες τσαλακωμένα που δείχνουν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που αποκομίζει ο Σιγανός !

Κίτρινο : Ελπίδα

Κόκκινο  :Φωτιά

Πράσινο : Ηρεμία , περιβόλι

Γαλάζιο : Ουρανός, θάλασσα

Πορτοκαλί : Αισιοδοξία

Μαύρο : φόβος

Ακούμε το παραμύθι από το Τρίτο Πρόγραμμα με αφήγηση από την Βάσια Χατζηγιαννάκη Μέρος Α : Γ' Πρόγραμμα, Σιγανός α΄μέρος!

Μέρος Β: Γ΄Πρόγραμμα, Σιγανός β΄μέρος!

Τις παραπάνω εκπαιδευτικές δραστηριότητες τις έχουν ήδη πραγματοποιήσει τα παρακάτω σχολεία:

1ο Δημοτικό Σχολείο Ηράκλειου

10ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

10ο Νηπιαγωγείο Κερατσινίου

28ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

43ο Δημ. Σχ. Ηρακλείου

2ο Δημ. Σχ. Αρκαλοχωρίου : https://blogs.sch.gr/dimkalchlas/2020/03/10/o-siganos-ena-skiachtro-me-psychi/

Ευχαριστώ πολύ όλες/ους τους εκπαιδευτικούς που «μεγαλώνουν» συνεχώς την λίστα της αξιοποίησης του βιβλίου του Σιγανού στην τάξη.

κούκλες: Εύη Αλμπαντάκη:Το Κουμπί και το Βελόνι

Με εκτίμηση

Ελένη Μπετεινάκη

 

*Η λίστα ανανεώνεται και συμπληρώνεται συνεχώς!

Του Αϊ Γιωργιού....

Του Αϊ Γιωργιού σήμερα...

Του Δρακοντοκτόνου των παραμυθιών που σκοτώνει το θεριό για να γλιτώσει η βασιλοπούλα και να αφήσει, συνήθως, το νερό της πολιτείας να τρέξει. Η γιορτή τούτη συμπίπτει με την εποχή που λουλουδιάζει ο τόπος και θεωρείται κάτι σαν αρχή του καλοκαιριού. Μοιάζει με την Πρωτομαγιά και τα έθιμα που συναντούμε έχουν να κάνουν με το πέρασμα από μια εποχή σε μια άλλη. Τα κορίτσια πηγαίνουν την προηγούμενη βραδιά νερό στην εκκλησιά ή βάζανε μπακίρια στις πόρτες των σπιτιών και μια πρασινάδα σαν σταυρό στην εξώπορτα. Είναι η μέρα που λατρεύεται από τους τσοπαναραίους γιατί αρχίζουν να ανεβαίνουν με τα κοπάδια τους στα βουνά σημάδι πως τέλειωσε ο χειμώνας. Στη γιορτή του πάντα θυσίαζαν ένα ζώο και το πρόσφεραν στο εκκλησίασμα να πουληθεί. Λέγανε πως με το αίμα του ζώου άλειφαν τις τέσσερις γωνιές του ναού και τα μάγουλα των παιδιών για να το δει ο άγιος και να τα ‘χει γερά. Και κάνανε κι ένα σωρό μαντικά για να διώξουν το κακό από το μαντρί τους. Ρίχνανε κεχρί γύρω από τη στάνη κι όποιος μπορούσε να μετρήσει τα σπυριά τούτος θα παίρνε κι ένα καλό μπαξίσι. Σε άλλες περιοχές τούτη τη μέρα παραβγαίνανε σε αγώνες με άλογα κι ο νικητής έπαιρνε στον ώμο του ένα αρνί και θα ήταν ο τυχερός όλης της χρονιάς. Τέλος τούτη τη μέρα συνήθιζαν το ζύγισμα και τις κούνιες για τους ανθρώπους, για το καλό, και ξεκινούσαν οι νέες συμβάσεις για πρόσληψη ψυχογιών, μπιστικών και αγροφυλάκων....

Καλημέρα να είναι με χρώμα και δροσιά 🌹🌺🌻🌼🦋🚲📷🎨

ΠΗΓΕΣ :

Γ.Α. Μέγα « Ελληνικαί εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας »,Αθήνα 1963