Τα Αμέτρητα* … στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Μια φορά κι ένα  καιρό ήταν  μια χώρα που οι κάτοικοι της ήταν πολλοί κι όλοι τους ευτυχισμένοι. Όλα τα καλά του κόσμου τα  είχαν κι όλα τα μετρούσαν για να είναι σίγουροι πως ήταν δικά τους. Εκεί ζούσε κι ο Παππούς με ένα Κοριτσάκι μικρό. Εκείνος σοφός και ο καλύτερος μετρητής των πάντων. Με την εγγονή του περνούσε ώρες ατέλειωτες και της μάθαινε τον κόσμο και …το μέτρημα. Κι έμαθε το Κοριτσάκι να μετράει ό,τι συναντούσε, ό,τι ακουμπούσε, ότι  φανταζόταν κι ονειρευόταν. Και καμάρωνε ο Παππούς που το Κοριτσάκι του ακουμπούσε σε όλα του τα χνάρια τόσο που μια μέρα της έλεγε θα μετρούσε ακόμα και τα Αμέτρητα. Κι αναρωτήθηκε το κορίτσι αν όντως υπήρχαν πράγματα που έμεναν αμέτρητα σε Γη και Ουρανό…

Και η απάντηση αφοπλιστική… Υπήρχαν πολλά Αμέτρητα πράγματα όπως ας πούμε : «Πόσα  είναι τα μικρά παιδιά που αγαπούν τη μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων…» ή «Πόσα είναι τα παραμύθια που ξεκινάνε καλά αλλά τελειώνουν άσχημα… ». Κι ακόμα : «Πόσα είναι τα γλυκά τραγούδια που τραγουδιούνται μόνο μες στην ησυχία της νύχτας…» Κι έβαλε σκοπό της ζωής του το Κοριτσάκι να τα μετρήσει όλα τούτα…

Και ξεκίνησε το ταξίδι σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μετρώντας, γράφοντας ό,τι συναντούσε  κι όλα εκείνα που την απασχολούσαν από τα παραμύθια, τα παιδιά και τις ιστορίες που λίγοι ήξεραν. Και μεγάλωσε το Κοριτσάκι και έπρεπε να πάρει μια μεγάλη απόφαση για τη ζωή του. Κι όλοι την ήθελαν για γυναίκα τους. Αλλά δυσκολευόταν να βρει το βασιλόπουλο της καρδιάς της και να πει το μεγάλο Ναι, γατί όλο και μετρούσε, όλο και κάτι εμφανιζόταν …Αμέτρητο!

Σκέφτηκε τότε ποιος θα μπορούσε να σταθεί πλάι της και άρχισε η «ακρόαση» με τους υποψήφιους μνηστήρες… Κι εκείνοι σαν «Πρίγκιπες» σωστοί αρχίσαν να παρουσιάζονται:

Ο Πρίγκιπας Λύκος απορρίφθηκε γιατί  δεν είχε μετρήσει τον φόβο επειδή είπε πως ήταν μάλλον πιο γρήγορος απ’ αυτόν…

Ο Πρίγκιπας Πελαργός επειδή δεν είχε μετρήσει τη χαρά γιατί δεν την έφτανε…

Ο Πρίγκιπας Ήλιος επειδή δεν είχε καταφέρει να μετρήσει την ομορφιά μιας κι έλαμπε πιο πολύ απ΄αυτόν…

Ωσπου…. (θα το διαβάσετε και θα μαγευτείτε όσο κι εγώ!)

Ένα κείμενο που οι λέξεις ταιριάζουν απόλυτα και φτιάχνουν ένα σύγχρονο- «παλιό» και εκπληκτικό  παραμύθι. Ένα παραμύθι που το συναίσθημα κυριαρχεί. Που η φαντασία καλπάζει στα πιο αμέτρητα κι απάτητα μονοπάτια. Ένα παραμύθι που μπορεί να μην έχει μαγικά στοιχεία, έχει όμως ζωντανέματα μοναδικά και όλη τη μαγεία που συναντάς στα όνειρα και τις καλές ιστορίες. Μιας ιστορίας με καλά δομημένη γλώσσα και την αστείρευτη φαντασία της Μαρίας Αγγελίδου.   Πρωτότυπη σύλληψη μιας ιδέας που φέρνει θαυμασμό, χαρά, και παρηγοριά όπως συνέβαινε στα παραμύθια του παλιού καλού καιρού. Κι έχει κι αυτό το παραμύθι  πρίγκιπες και βασιλόπουλα αλλά ασυνήθιστα και παράξενα. Κι έχει αγάπη μπόλικη τούτη η ιστορία κι ίσως να ΄ναι το μόνο συναίσθημα τελικά που παραμένει Αμέτρητο, αιώνες τώρα.  

Ένα παραμύθι για την οικογένεια, για τη σοφία των χρόνων και των εμπειριών. Ένα παιχνίδι που μετράει την ευτυχία των απλών στιγμών και πραγμάτων. Που μας υπενθυμίζει τι είναι σπουδαίο στη ζωή και τι όχι. Που βάζει προτεραιότητές χωρίς να…μετρά. Ένα παραμύθι εικονογραφημένο από τον Βασίλη Σελιμά όπως εκείνα τα παλιά τα παραμύθια των δικών μας εποχών…

Να το ψάξετε  και να αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης…

*Τα Αμέτρητα, Μαρία Αγγελίδου, εικ: Βασίλης Σελιμάς, εκδ. Ίκαρος

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα : https://ikarosbooks.gr/1018-ta-ametrita.html

Υ.Γ. Και μιας και μπαίνουμε σιγά σιγά στον Δεκέμβριο που τουλάχιστον για μένα είναι ο Πατέρας των Παραμυθιών, η στήλη μας «Τα Παραμύθια του Σαββάτου» γίνεται σχεδόν καθημερινή. Με νέες εκδόσεις που αξίζουν την προσοχή σας και πολλές και καλές Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες!

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 27 Νοεμβρίου 2021 : Εδώ!

 

 

Ο Πι κι ο Φι με τις σκανταλιές τους στο Νηπιαγωγείο & Δημοτικό Σχολείο Μαράθου!

 Όλα μου τα παραμύθια είχαν μπει στο αυτοκίνητο από το ξημέρωμα και ύστερα από μια διαδρομή φανταστική βρεθήκαμε ψηλά, πολύ ψηλά σε ένα μικρό γραφικό και υπέροχο χωριό.

Ένα παλιό κτίριο που γύριζε πίσω στο χρόνο, αναμνήσεις δεκάδες από τα δικά μας μαθητικά χρόνια, το 1/θ Δημοτικό σχολείο Μαράθου και το 1/θ Νηπιαγωγείο του με μαθητές λιγοστούς αλλά αξιαγάπητους. Στολισμένο, γεμάτο χρώμα και μυρωδιές!

Σαν να μπήκαμε σε μια χρονομηχανή, όλοι μας…

«Σήμερα είναι Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021! Καλώς όρισες κ.Ελένη»

Έτσι έγραφε στο πίνακα η κ. Φρόσω και με το τεράστιο χαμόγελο που ξεπέρασε και τη μάσκα μου άρχισα να ανοίγω τα σεντούκια και ένας ένας οι χάρτινοι ήρωες μου ξεπηδούσαν μαγεμένοι και χαμογελαστοί.

Το σκηνικό παραμυθένιο, το σχολείο μαγικό…

Όλοι τους ήταν εκεί… Η μάγισσα Χρωματούσα, η Καμέλια, ο Πρίγκιπας Χαρταετός, το Μπρόκολο από το περιβόλι του Σιγανού, ο Ασίντ βαθιά συγκινημένος και οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των ημερών : Οι καλικάντζαροι…

Ο Πι, ο Φι κι ο Τρακατρούκας  στη πιο μεγάλη τους ώρα…

Παρθενική εμφάνιση του Πι και Φι και με σκανταλιές που ξεσήκωσαν ΟΛΟ το παραμύθι!

( Η νεράιδα Άχνη, ο κυρ Ανέστης ο Μπακάλης, ο κυρ Ηλίας ο ζαχαροπλάστης, ο κυρ Παναγιώτης ο ράφτης, ο κυρ Λεωνίδας ο Μυλωνάς  και …εγώ)

Χίλια τα ευχαριστώ, απέραντη αγάπη και χαρά εισέπραξα σήμερα…

Φρόσω, Δήμητρα, Μανώλια θα τα ξαναπούμε σίγουρα… Αυτό που κάνετε σε ετούτο το σχολείο αξίζει πολύ. Φανταστείτε πως εκεί φοιτούν μόνο δεκαεπτά παιδιά κι είναι όλα τους υπέροχα!

 

Τα «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα»… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Πέντε πια είναι τα βιβλία για συναισθήματα από τον Τομ Πέρσιβαλ για τα «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα» που θα λατρέψετε. Τον γνωρίσαμε με τα Φτερά του Νόρμαν, την Ανησυχία της Ρούμπι, τον Θυμό του Τόμι και την Μίσα που κάνει φίλους και τον αγαπήσαμε πολύ γιατί τα βιβλία του έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στα  συναισθήματα. Κι όλα αυτά με τρόπο μαγικό, με ιστορίες που διαβάζονται σαν παραμύθια, με λόγο  απλό και φαντασία που «πετάει» πολύ ψηλά και μακριά. Οι εικόνες όλων των βιβλίων του που τις ζωγραφίζει ο ίδιος είναι  γεμάτες χρώμα, ζωντάνια και  πρωτοτυπία όπως και οι ιστορίες του.

Ας θυμηθούμε τα παλιότερα κι ας γνωρίσουμε την Τίλντα που ήρθε ο κόσμος της ανάποδα…

Η Τίλντα προσπαθεί ξανά, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

Ένα κορίτσι σαν όλα τ΄άλλα ήταν η Τίλντα. Είχε φίλους βιβλία και παιχνίδια πολλά. Ώσπου μια μέρα κάτι συνέβη ξαφνικά κι ο κόσμος της ήρθε τα πάνω κάτω. Όλα άλλαξαν, έγιναν πιο δύσκολα και η διάθεση της είχε χαθεί κι αυτή. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει … ΤΙΠΟΤΑ.

Ώσπου εκείνη την ημέρα που μια πασχαλίτσα αναποδογυρισμένη προσπαθούσε να ξανασταθεί στα πόδια της, την  έκανε να σκεφτεί διαφορετικά. Η πασχαλίτσα ήταν σαν την καρδιά της Τίλντας. Κατάφερε με κόπο και προσπάθεια και συνεχίσει τη ζωή της. Να πετάξει ελεύθερη και όσο μπορούσε μακριά και ψηλά. Τώρα ήταν η σειρά του μικρού κοριτσιού να δει τα πράγματα αλλιώς.

Να μην τα παρατάμε ποτέ…Αυτό είναι το νόημα του βιβλίου. Ο Τομ Πέρσιβαλ στη σειρά «Μεγάλα Πολύχρωμα Συναισθήματα» των εκδόσεων Ψυχογιός, προσθέτει άλλο ένα βιβλίο, τούτη τη φορά για  τη δύναμη  που χρειαζόμαστε  να αλλάξουμε καταστάσεις. Μια σπίθα, μια μικρή αφορμή είναι αρκετά για να αναλογιστούμε πως αξίζει να αρχίσουν όλα από την αρχή κάθε φορά που κάτι καταρρέει.  Μας καθοδήγει όταν έρχονται τα δύσκολα, πως χρειάζεται θάρρος, τόλμη, επιμονή και υπομονή και τα πράγματα θα ξαναγίνουν όπως πριν. Κι ίσως και καλύτερα. Ένα βήμα τη φορά, σταθερό μικρό αλλά αποφασιστικό.

Μας δίνει ένα υπέροχο παράδειγμα για να κρατήσουμε μια θετική στάση στη ζωή και να μην μας τρομάζουν οι απογοητεύσεις. Αντίθετα να μας δίνουν ώθηση, να μας γεμίζουν πείσμα για να ξεπεράσουμε δυσκολίες και χαμένες ευκαιρίες.

Ένα ακόμα μικρό – μεγάλο βιβλίο από την πολύ αξιόλογη σειρά που αξίζει να θυμηθούμε !

Η ανησυχία της Ρούμπι, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

Η Ρούμπι είναι ένα συνηθισμένο κοριτσάκι που της αρέσει να είναι ο εαυτός της. Παίζει, τραγουδάει και χαίρεται, μέχρι εκείνη την ημέρα που στη ζωή της μπαίνει μια μικρή, μια τόση δα ανησυχία. Στην αρχή δεν της έδωσε και πολύ σημασία, εκείνη όμως ήταν πάντα δίπλα της κι άρχισε χωρίς να το καταλαβαίνει η Ρούμπι, να μεγαλώνει σιγά σιγά. Δεν την άφηνε ούτε λεπτό από δίπλα της κι ας μην την έβλεπε κανείς, ούτε καν η ίδια η Ρούμπι. Κι όμως ήταν εκεί κι όλο μεγάλωνε, μεγάλωνε. Κι έφτασε να γίνει …τεράστια και στερούσε πια από την Ρούμπι την ευτυχία. Ίσαμε την ημέρα που το κοριτσάκι μας  συνάντησε τυχαία στο πάρκο ένα μικρό αγόρι που ήταν πολύ λυπημένο. Κι άρχισε να μοιράζεται την ανησυχία της μαζί του και να συνειδητοποιεί πως δεν ήταν η μόνη που ένιωθε ανήσυχη. Κι ένα μικρό θαύμα άρχισε τότε να εμφανίζεται…

Μια ιστορία καθόλου ανησυχητική αφού ξεδιαλύνει το πρόβλημα της …Ανησυχίας. H Ρούμπι γίνεται ένας χάρτινος ήρωας αξιαγάπητος Όχι μόνο με την γραφή αλλά και με την εικόνα που της δίνει ο Τομ Πέρσιβαλ. Τι είναι η ανησυχία, πως «κάθεται» μέσα μας και πως μπορεί κάποιος να τη διώξει; Μια κουβέντα θέλει, μια συντροφιά, λίγο παραπάνω  θάρρος και τόλμη να μιλήσεις για αυτό. Να μοιραστείς το πρόβλημα, να νιώσεις πως δεν είσαι ο μόνος που το έχει κι ύστερα όλα βρίσκουν το δρόμο τους. Πάντα  ο διάλογος καταφέρνει και λύνει τα περισσότερα αδιέξοδα. Οι σκέψεις που απλά τυραννούν αν δεν εξωτερικευτούν, γιγαντώνονται και συχνά γίνονται βάσανο.

Τρυφερή, ευαίσθητη, καλογραμμένη ιστορία. Ιστορία αλήθειας, ιστορία οδηγός ευτυχίας για  μικρά απιδιά. Δείχνει έναν δρόμο που στρώνεται με ανακούφιση, χαρά και μοίρασμα…

Για παιδιά που ανησυχούν κι όχι μόνο….

Τα φτερά του Νόρμαν, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

«Ο Νόρμαν ήταν πάντα φυσιολογικός- απολύτως φυσιολογικός. Μέχρι που μια μέρα…έβγαλε φτερά!»

Έτσι αρχίζει αυτή η τόσο καταπληκτική και αλληγορική ιστορία. Με ένα μικρό αγόρι που θέλει να πετάξει μακριά, ψηλά και να γνωρίσει τον κόσμο. Μόλις όμως  το δοκιμάζει για πρώτη φορά νοιώθει τα πάντα να τον …πνίγουν. Αντί να σηκωθεί ακόμα ψηλότερα φοβάται, κρύβεται, νοιώθει να μην είναι ο εαυτός του. Ο Νόρμαν και ο κάθε Νόρμαν της ζωής πρέπει να ακολουθεί τα δικά του τα θέλω, τα δικά του βήματα και να μην φοβάται να εκδηλώνει τις δικές του αδυναμίες, τον τρόπο σκέψης του και τις ιδιαιτερότητές του. Το να ακολουθεί κάποιος το κοπάδι έχει μια σιγουριά, όμως ποτέ δεν ζει αυτό που εκείνος επιθυμεί κι ονειρεύεται. Μόνο σαν γίνει ειλικρινής με τον εαυτό του βρίσκει όλες τις ισορροπίες και τότε τα πρέπει, τα λόγια των άλλων και  οι κρυφές ματιές δεν λογαριάζονται.

Να πετάτε και να κοιτάτε ψηλά συμβουλεύουμε τα παιδιά. Αφήστε τα  λοιπόν να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Αυτό μας λέει το βιβλίο, αυτό δίνει στα παιδιά. Την ώθηση να ακούν τη δική τους ψυχή. Να μην φοβούνται για την διαφορετικότητά τους. Να μην καταπιέζουν επιθυμίες, ορμές και όνειρα. Μια μικρή ώθηση, μια κουβέντα είναι αρκετά  κι ο κόσμος θα γεμίσει ελεύθερους πραγματικά  ανθρώπους, παιδιά που αναζητούν τη γνωριμία με τον εαυτό τους, τη ζωή, το παραπέρα….

Για το θάρρος, την τόλμη, τα μεγάλα βήματα προς την ευτυχία …

Για παιδιά που προσπαθούν κι ονειρεύονται… (https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/03/blog-post_29.html) 

Ο θυμός του Τόμι, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

Ο Τόμι είναι το μικρότερο παιδί στην οικογένεια του και το πιο κοντό. Αυτό κάποιες φορές του βγαίνει σε καλό και κάποιες άλλες όχι. Υπάρχει κι ένα χαρούμενο σκυλί στο σπίτι με το όνομα Μπισκότος και συχνά τον ξεπερνά στο τρέξιμο και τις σκανταλιές. Πολύ  σύντομα αρχίσανε τα παράξενα για τον Τόμι μιας και δεν προλάβαινε να φτάσει στην ώρα του σε μέρη και σημεία συνάντησης που όλοι οι υπόλοιποι διασκέδαζαν. Ήταν πάντα τελευταίος  στο τρέξιμο και προλάβαινε την χειρότερη θέση στο τρένο. Στο πάρκο πάλι σαν παίζανε όλοι κρυφτό δεν μπορούσε να βρει κανέναν. Το μονόζυγο στην παιδική χαρά ήταν πολύ ψηλό και στην τσουλήθρα δεν τον αφήναν να την κατέβει γιατί ήταν …πολύ μικρός. Το αποκορύφωμα ήταν εκείνη την ήμερα που πήγαν με τον  μπαμπά του να πάρουν παγωτό και δεν πρόλαβε ούτε μια σταλίτσα. Τότε μια τίγρης φοβερή και τρομερή βγήκε από μέσα του και σχεδόν τον μεταμόρφωσε. Τι γρυλίσματα, τι κόκκινες φωτιές από παντού, τι κοφτερά δόντια εμφανίστηκαν ξαφνικά…Κι όλοι πια τον τρέμανε μα και τον άφησαν μόνο του. Έκανε ότι ήθελε, κάνεις δεν τον πλησίαζε όμως τελικά δεν ήταν και τόσο χαρούμενος. Και τότε κατάλαβε….

Έξυπνο, πρωτότυπο, διαφορετικό βιβλίο για το συναίσθημα του θυμού. Η μεταμόρφωση του μικρού αγοριού σε  τίγρη άκρως εντυπωσιακή και ευρηματική στην πλοκή και εξέλιξη της ιστορίας. Ένα βιβλίο που μας μαθαίνει τρόπους για την διαχείριση του θυμού και δείχνει ακριβώς την ένταση του συναισθήματος. Συμπεριφορές, πράξεις, λόγια και σκέψεις που όλοι λίγο πολύ κάνουμε κάτω από την επιρροή νεύρων και απογοήτευσης. Δύσκολη η διαχείριση του θυμού και ακόμα δυσκολότερη η αποδοχή των αρνητικών ενεργειών μας.

Πραγματικά άξιο προσοχής και τούτο το  βιβλίο του Τομ Πέρσιβαλ. Αξίζει να το ψάξετε και να διαβάσετε την βιογραφία του για να δείτε πως εμπνέεται για τα βιβλία και τις εικόνες του: https://www.panmacmillan.com/authors/tom-percival/14042f0f-503b-44da-4271-08d5dd18a1c0

Ένα βιβλίο για εκείνες τις δύσκολες μέρες πού όλα μοιάζουν να έχουν κτυπήσει κατακόκκινο χρώμα. Για παιδιά από τεσσάρων χρόνων.

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2020/03/blog-post_7.html

Η Μίσα κάνει φίλους, Τόμ Πέρσιβαλ, εκδόσεις Ψυχογιός

Στην Μίσα αρέσει πολύ να φτιάχνει πράγματα όπως εικόνες από αριθμούς και ήχους. Δυσκολεύεται όμως πολύ με τους ανθρώπους κι έτσι δεν έχει φίλους. Απογοητευμένη φτιάχνει ένα δικό της κόσμο με φίλους χάρτινους χρωματιστούς  αλλά…χωρίς ψυχή. Τους παίρνει  μαζί της όπου και να πάει αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα αληθινό και ουσιαστικό παίζοντας τους. Κι όταν  την προσκαλούν σε ένα πάρτι νιώθει μοναξιά κι απομονώνεται σε μια γωνιά με τους χάρτινους φίλους της κλεισμένη στον δικό της και μόνο κόσμο. Εμφανίζεται όμως ένα μικρό αγόρι ο Τζος και πάρα την ανησυχία και το φόβο της Μίσα επιτέλους μια φιλία χτίζεται και τα πράγματα  αρχίζουν να γεμίζουν αγκαλιές, αγάπη και νόημα ….

Τούτο το  βιβλίο μιλάει για την δυσκολία κάποιων παιδιών να έχουν φίλους. Τις ανησυχίες, τις ανασφάλειες και τους φόβους τους. Συχνά καταφεύγουν σε δικούς τους κόσμους για να προστατευτούν από τυχόν λάθη, απορρίψεις και απογοητεύσεις. Όμως πάντα μια μικρή αλλαγή ή παρόρμηση μπορεί να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και τα συναισθήματα από αρνητικά να γίνουν θετικά.

Υπέροχη και αυτή η ιστορία, πολύ πρωτότυπη και ουσιαστική. Εικονογραφημένη εξαιρετικά και πάλι από τον  και  γεμάτη μηνύματα συνεργασίας, αποδοχής και συμπεριφορών κοινωνικοποίησης.

Να τα ψάξετε όλα τα βιβλία στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς σας και εδώ : https://www.psichogios.gr/el/tom-persibal

 

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός και συγγραφέας : https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

Ένα ταρακουνημένο σχολείο* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ετοιμαστείτε λοιπόν για ένα σχολείο από εκείνα που σπάνια θα συναντήσετε αλλά που όλοι θα θέλατε να έχετε. Τούτο το ταρακουνημένο σχολείο της Άλκηστης Χαλικιά θα σας αναστατώσει, θα σας βάλει σε πολλές πολλές σκέψεις, θα σας κάνει να χαμογελάσετε πλατιά και φυσικά θα αναποδογυρίσει και το δικό σας μυαλό και ψυχή.

Είναι το σχολείο που θα έπρεπε να υπάρχει παντού. Το σχολείο που ονειρεύονται δάσκαλοι και παιδιά και ίσως και οι περισσότεροι αν όχι όλοι, οι γονείς. Είναι αυτό που με πενιχρά μέσα και κάτω από πιέσεις ανωτέρων ξεκλέβουν οι φωτισμένοι δάσκαλοι και κάποιες φορές το κάνουν δώρο στα παιδιά. Τότε που κλείνουν με δύναμη τα σχολικά βιβλία και βγαίνουν στις αυλές να μυρίσουν το φθινόπωρο, να παρατηρήσουν τα φύλλα στα δέντρα, να νιώσουν την βροχή να κυλάει απαλά ή με δύναμη στο πρόσωπο στους. Να κοιτάξουν τα σύννεφα και να ταξιδέψουν μαζί τους. Να ακουμπήσουν μια μικρή ηλιαχτίδα ή να μαζέψουν τα χρώματα από το ουράνιο τόξο και να ντυθούν με τα πιο ονειρεμένα ρούχα της Φαντασίας και του χαμόγελου. Είναι τότε που εκείνοι οι δάσκαλοι που στην ουσία κάνουν μάθημα σε μεγάλα σιδερένια κουτιά, τους δίνουν φτερά και φτάνουν ίσαμε τα πιο απομακρυσμένα δάση του κόσμου μέσα από μια και μόνο φωτογραφία ή στα πιο διάσημα Μουσεία και γνωρίζουν θησαυρούς πολύτιμους που στη συνέχεια τους δίνουν πνοή με πηλό, πινέλο, μολύβι κι ό,τι άλλο υλικό βρουν στην τάξη τους.

Το «Ταρακουνημένο σχολείο» της Άλκηστης είναι το σχολείο των ονείρων. Είναι το σχολείο που αγαπάμε όλοι αλλά που δεν μας αφήνουν να έχουμε την σημερινή εποχή. Είναι το σχολείο που όπως λέει η συγγραφέας θα έπρεπε να βρίσκει αφορμές για να δημιουργεί γιορτές και έτσι να γελάνε τα παιδιά με την ψυχή τους. Να μαθαίνουν μαθηματικά  με αφορμή μια … πίτσα και Ιστορία μέσα από το παιχνίδι και την βιωματική μάθηση, μόνο. Θα έπρεπε να έχει παντού μόνο βιβλιοθήκες και  βιβλία από εκείνα που σε κάνουν και πάλι μόνο να χαμογελάς, να ονειρεύεσαι, να ταξιδεύεις και να μαθαίνεις χωρίς υποχρεωτικό διάβασμα. Γράφει  η Άλκηστη πως το σχολείο το ταρακουνημένο της θα ήταν πολύ αυστηρό … με τους γονείς! Πόσο δίκιο έχει!  Μακάρι  να μπορούσαν όλοι τους να συνεργαστούν με τους δασκάλους των παιδιών και να είχαν ένα και μόνο στόχο: Την ευτυχία των παιδιών και την καλή πρόθεση για όλα τα «κακώς κείμενα».

Το σχολείο της Άλκηστης αγαπά το φως που ακόμα και τις πιο σκοτεινές νύχτες εκείνο κρατά λάμπες και φωτίζει τους δρόμους, τις ψυχές και τις ιδέες.

Ένα βιβλίο που θα ταρακουνήσει πολλούς μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Ένα βιβλίο ποίημα, ύμνος και επιθυμία των περισσοτέρων εκπαιδευτικών και όχι μόνο. Ένα βιβλίο που θα ταρακουνήσει συνειδήσεις, κατεστημένα, κι όνειρα. Ένα βιβλίο εργαλείο στην κάθε τάξη, έκθεση ιδεών και προβληματισμών. Ένα βιβλίο που θα αφήσει ελεύθερη την Φαντασία όλων και θα προτείνει ή θα γεννήσει καινούργιες απόψεις, ιδέες και αφορμές για μεγάλες συζητήσεις και σχέδια.

Στέκομαι στην εικονογράφηση του «Ταρακουνημένου σχολείου» για μια ακόμη φορά θαυμάζω το ταλέντο της Ίριδας Σαμαρτζή. Απίστευτη σύλληψη για μια ακόμη φορά, σκίτσα και χρώματα γεμάτα ζωντάνια, αισιοδοξία και «φωνή».

Χίλιες δύο αφορμές για παιχνίδι στην τάξη μας…

ü  Ανταλλαγή απόψεων

ü  Ζωγραφική ή κολλάζ με στιγμές που αγαπάμε στο σχολείο

ü  Εκφράζουμε το δικό μας ονειρικό σχολείο ή δάσκαλο

ü  Δημιουργούμε μια …γιορτή

Να το ψάξετε όλοι αυτό το βιβλίο. Να αφεθείτε στην φαντασία, το όνειρο και τις επιθυμίες κι αν κάτι  δεν σας αρέσει να μην διστάσετε να το πείτε γιατί μόνο με την δική μας φωνή θα αλλάξουν κάποια στιγμή όλα όσα θα έπρεπε η Πολιτεία να  έχει φροντίσει για μας…

*Ένα ταρακουνημένο σχολείο, Άλκηστη Χαλικιά, εικ: Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Ίκαρος

Δείτε ένα απόσπασμα εδώ : https://ikarosbooks.gr/1032-ena-scholeio-tarakoynimeno.html

 

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 6 Νοεμβρίου 2021 : https://www.cretalive.gr