Το Σεντούκι με τις λέξεις* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

“…Μόλις οι λέξεις βγουν από το στόμα σου, αποκτούν μια δύναμη μαγική. Να τις χρησιμοποιήσεις με σύνεση. Με τη βοήθειά τους, κάνε τον κόσμο να ανθίσει. Και κάπου κάπου, θα βρίσκεται κάποιος να σου χαρίζει κι εσένα μια λέξη…”

Ο Όσκαρ είναι ένα μικρό αγόρι και η αγαπημένη του ασχολία είναι να σκάβει τρύπες. Κι ένα πρωινό ανακάλυψε ένα ξύλινο σεντούκι. Η αγωνία και οι σκέψεις του πάρα πολλές. Το άνοιξε και η έκπληξή του ήταν τεράστια. Μέσα του έκρυβε έναν παράξενο θησαυρό. Δεν ήταν χρυσά νομίσματα, πολύτιμοι λίθοι και αντικείμενα σπάνιας αξίας, αλλά  εκατοντάδες …λέξεις. Αν και απογοητεύτηκε λιγάκι, σύντομα έπιασε μια {κατακίτρινος, έγραφε}  και άρχισε να παίζει μαζί της. Την τέντωσε, την πατίκωσε, την λύγισε, αλλά τίποτα δεν έγινε, κι έτσι γεμάτος βαρεμάρα, την πέταξε. Και τότε συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Ένας Κατακίτρινος σκαντζόχοιρος εμφανίστηκε και μάλιστα με ορμή, προσπέρασε τον Όσκαρ. Το αγόρι ξαφνιάστηκε και με μιας επέστρεψε στο σεντούκι. Πήρε μια νέα λέξη {Μαλλιαρή} και την κόλλησε πάνω σε μία γέρικη βελανιδιά…

Θέλετε να μάθετε τι έγινε;  Μήπως μαντεύετε; Ε λοιπόν, ναι…

Η Βελανιδιά γέμισε τρίχες! Κι ο  Όσκαρ συνέχισε. Και μικρά θαύματα άρχισαν να συμβαίνουν. Κάθε λέξη μια αλλαγή. Κάθε λέξη μια ολόκληρη ιστορία. Όλα μεταμορφώνονταν αμέσως. Και το αγόρι χαιρόταν και συνέχιζε μέχρι που οι λέξεις τελείωσαν. Το σεντούκι άδειασε εντελώς…

Αφού έμεινε για λίγο σιωπηλός σκέφτηκε να ζητήσεις λέξεις από τους γνωστούς του, τον κ. Σμιτ, μια γειτόνισσα, τον Καρλ, αλλά όλοι τον αποπήραν ή δεν του έδωσαν σημασία σ αυτό που τους έλεγε…

Μέχρι που συνάντησε τη Λουίζ που ζούσε σε ένα ολάνθιστο λιβάδι. Εκείνη είχε φτιάξει από μόνη της πολλές καινούργιες λέξεις που ευχαρίστως τις μοιράστηκε με τον Όσκαρ…

Κι άλλαξαν όλα. Οι λέξεις απόκτησαν άλλο νόημα κι έμαθε ο Όσκαρ να φτιάχνει καινούργιες, και  φράσεις.

Άλλωστε όπως του είπε η Λουίζ: «Η Λεξιπλασία είναι θαυμάσιο πράγμα…»

Κι  όλα  με σύνεση, με αισθήσεις σε εγρήγορση και υπομονή.

Κι ύστερα ξαναγέμισε το σεντούκι του. Και  τα φύλαγε όλα με σεβασμό. Ήξερε πια πότε να χρησιμοποιήσει μια λέξη, που, γιατί και πώς…

Μια υπέροχη ιστορία των Ρεμπέκα Γκούγκερ - Σίμον Ρετσισμπέργκερ και σε μετάφραση Μαρίας Μαντή που σίγουρα θα σας γοητεύσει, θα σας συγκινήσει και θα δώσει ώθηση για πολλά πολλά παιχνίδια με τα παιδιά. Ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες, ποίηση και λέξεις. Ο λόγος μας, οι λέξεις μας  είναι η έκφρασή μας, η αποκάλυψη του εαυτού μας, ο τρόπος της επικοινωνίας μας και για αυτό πρέπει να είναι πάντα προσεκτικός, συνετός, χαριστικός και …χαρισματικός.

Αυτό το βιβλίο θα ήταν πραγματικό εργαλείο σε μια τάξη για την δημιουργία πολλών σύνθετων και καινούργιών λέξεων, προτάσεων και μικρών ιστοριών. Ιστοριών που μπορούν τα παιδιά να γράψουν ή να ζωγραφίσουν.

Για όσους αγαπούν την γλώσσα, το διάβασμα και της ιστορίες με χιούμορ και φαντασία!

Το βιβλίο έχει απίστευτες εικόνες, καταπληκτικά σχέδια και χρώματα που  πραγματικά σε συνδυασμό με το κείμενο δημιουργείται ένα άρτιο αποτέλεσμα.

Να το αναζητήσετε οπωσδήποτε, γονείς και δάσκαλοι και θα καταλάβετε πόσο σπουδαίο είναι.

*Το Σεντούκι με τις λέξεις, Ρεμπέκα Γκούγκερ, εικ: Σιμόν Ρετλισμπεργκερ, μετάφραση Μαρία Μαντή, εκδ. Μετάιχμιο

https://www.metaixmio.gr/el/products/to-sedouki-me-tis-lexeis?srsltid=AfmBOorPm18MQDTuM2khrl2sSgrmfRoyAlREmr7AeY6yuQOQO47HDLYB

 

Υ.Γ Οι φωτογραφίες είναι στο Εργαστήριο του Κωστή στις Αρχάνες!