Ο Χορός του Μαύρου Πελαργού* και τα Παπούτσια των άλλων **... στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ταξίδια της ψυχής είναι γεμάτα τα σημερινά μας βιβλία. Ταξίδια στην Ιστορία, τον πολιτισμό, στον κόσμο. Σχέσεις ανάμεσα σε συγγενείς, φίλους αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ιστορία που ακουμπούν ευαίσθητες χορδές και μαθαίνουν  στα παιδιά την διαφορετικότητα, την εν συναίσθηση και την αγάπη.

*Ο χορός του Μαύρου Πελαργού, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, εκδ. Πατάκη

Ένας παππούς «Καπετάνιος», του Φάνη ο παππούς είναι ο πρωταγωνιστής αυτής της υπέροχης ιστορίας. Ένας παππούς που θέλοντας να κάνει τα δικά του, εξαφανίζεται ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν οι δικοί του άνθρωποι. Κι αφού ειδοποιηθούν όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες για την εξαφάνιση ηλικιωμένου, ο δωδεκάχρονος Φάνης που από την αγωνία του δεν μπορεί να ησυχάσει, θυμάται το τετράδιο του παππού του. Το τετράδιο που είναι αφιερωμένο σε αυτόν και έχει μέσα του τη  ζωή του παππού, μικρά και μεγάλα μυστικά της. Μια ζωή που όμως περιλαμβάνει και την νεότερη ιστορία της Ελλάδας, του κόσμου, την καθημερινότητα των ανθρώπων που είναι εξίσου σημαντική όσο και τα μεγάλα γεγονότα που συχνά σημαδεύουν τόπους. Κι είναι γεμάτο το τετράδιο Ιστορία και ιστορίες, ταξίδια, συναισθήματα, σκέψεις, εξομολογήσεις, περιπέτειες. Πόσες ιστορίες  πόσα πράγματα γραμμένα με τον ανεπανάληπτο τρόπο και πένα της Λότης Πέτροβιτς. Πόντιοι, ξεριζωμός,  έθιμα, συνήθειες και όλα κάτω από τα βήματα και τα φτερά του μοναδικού πουλιού του τόπου τους, του μαύρου πελαργού. Μια ολόκληρη ζωή και την ίδια στιγμή, το σήμερα. Μια σχέση παππού και εγγόνου, σχέσεις οικογένειας που είναι δεμένη, αγαπημένη και που νοιάζεται πραγματικά ο ένας για τον άλλο. Φιλίες που αντέχουν στο χρόνο όπως του παππού με τον Πέτρο. Σχέσεις αγάπης και ζωής όπως της γιαγιάς και του παππού του Φάνη που ο ένας υπάρχει μόνο για τον άλλο κι ας έχουν περάσει δεκάδες χρόνια συμβίωσης, χαράς, θλίψης, απωλειών και επανασυνδέσεων.

Αυτό το βιβλίο είναι ένα μικρό διαμαντάκι, όπως όλα τα εφηβικά βιβλία της κ. Λότης. Είναι μια ιστορία και πολλές συγχρόνως, που μας μαθαίνουν με πολύ ιδιαίτερο τρόπο το πρόσφατο παρελθόν του τόπου μας. Το΄χα μαζί μου αυτό το βιβλίο στα ταξίδια μου φέτος το καλοκαίρι. Γύρισε μαζί μου, όλη την Ιταλία, μπήκε σε αεροπλάνα, τραίνα, λεοφωρεία…Ταξίδεψε ίσαμε την Θεσσαλονίκη και σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Αθήνα. Σας προσφυγάκι που έψαχνε σπίτι και τόπο να μείνει. Έτσι και αλλιώς από μόνος είναι ταξιδιάρικο πουλί, αποδημητικό ο μαύρος πελαργός με το κόκκινο ράμφος. Το διάβαζα μόνο κατά τη διάρκεια ταξιδιών και προσπαθούσα ακόμα κι εγώ να καταλάβω το γιατί. Μάλλον επειδή δεν ήθελα να τελειώσει. Ίσως γιατί ήταν ένα βιβλίο που είχε μέσα του ταξίδι άγνωστο και γεμάτο ανατροπές. Το πιο υπέροχο απ’ όλα ήταν πως το διάβαζαν συγχρόνως και όλοι όσοι ταξιδεύαμε μαζί με διαφορετική ηλικία ο καθένας τους. Κι όλοι συμφωνήσαμε στο τέλος πως ήταν από τα  καλύτερα αναγνώσματα του καλοκαιριού!

Μια ιστορία που είναι αληθινή κι έγινε μυθιστόρημα. Μια ιστορία που δεν θα αφήσει κανένα σας ασυγκίνητο ή  χωρίς να νιώσει το μεγαλείο των συναισθημάτων της και των ισχυρών σχέσεων που περιγράφει.

Ψάξτε το, κυκλοφορεί και περισσότερα για την υπόθεσή του θα βρείτε εδώ: http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=751232

Και αν το συνδυάσετε με μουσική διαβάζοντάς το, προτείνω: Τomaso Αlbinoni adagio in G minor : https://www.youtube.com/watch?v=XMbvcp480Y4

Το εξώφυλλο είναι της Κατερίνας Χαδουλού, πολυτάλαντης και πολυαγαπημένης εικονογράφου. Όλη την ιστορία την είπε με μια εικόνα!

Για εφήβους και μεγάλους το βιβλίο! Για Έλληνες απανταχού θα πρόσθετα…

Το βιβλίο   μπήκε στις βραχείες λίστες Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου 2020 (εκδόσεις 2019) στην κατηγορία του Εφηβικού - Νεανικού βιβλίου!

**Τα παπούτσια των άλλων, Άλκηστη Χαλικιά, εικ :Φωτεινή Τίκκου, εκδ. Ίκαρος

Η Ματού είναι «μόνιμη κάτοικος της Πιγιόμ», μιας περιοχής είκοσι τρία χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι. Είναι ήσυχη γειτονιά με πολύ πράσινο και μια μικρή λίμνη. Η μαμά της Ματού δουλεύει στη μεγάλη πόλη και το μικρό κορίτσι αναγκάζεται, αφού εκείνη φεύγει νωρίς να  πηγαίνει μόνο του στο σχολείο. Μόνο του επιστρέφει και το μεσημέρι την ώρα που έχει συμφωνήσει με τη μαμά του. Έχει και δικά της κλειδιά για το σπίτι η Ματού. Κάθε μέρα επιστρέφει την ίδια ώρα εκτός από εκείνη την Παρασκευή που σχόλασε νωρίτερα και πέρασε έξω από το τζαμί με τα χιλιάδες παπούτσια στην είσοδό του. Εκεί ήταν κι εκείνα τα μοναδικά αθλητικά με τα πορτοκαλί κορδόνια που η Ματού θέλησε να δοκιμάσει στα δικά της πόδια. Και τα δοκίμασε κι άρχισε από τότε ένα παιχνίδι. Ξεχώριζε κάθε μέρα και φορούσε  ένα διαφορετικό ζευγάρι παπουτσιών που θα ήθελε κι εκείνη να έχει και που σίγουρα το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα τους είχαν κάτι να της πουν για τον πραγματικό κάτοχό τους. Ίσαμε εκείνη τη φορά που η υπόσχεση της μαμάς για βόλτα, ο θυμός της Ματού και η φοβερή φράση : «Μπες λίγο στα παπούτσια μου», αλλάξαν τον τρόπο σκέψης και συναισθημάτων της μικρής ηρωϊδας του βιβλίου.

Μια καταπληκτική και πρωτότυπη ιστορία της Άλκηστης Χαλικιά γεμάτη τρυφερότητα, συναισθήματα και κατανόηση. Μια ιστορία που θα κάνει τον καθένα μας να σκεφτεί λίγο πιο πέρα από τον δικό του εαυτό. Δύσκολο πολύ να πέτυχει κάτι τέτοιο ιδιαίτερα για ένα παιδί,  αλλά με κατάλληλους χειρισμούς και βιωματική μάθηση, όπως λένε οι δάσκαλοι, μπορεί και να καταφέρει να παραμερίσει το πολύ ισχυρό εγώ του, έστω για λίγο. Μια ιστορία – παιχνίδι μοναδικό, αυτό που σκαρφίζεται η Ματού που όμως της ανοίγει διάπλατα το μυαλό να σκεφτεί, να νιώσει,  να καταλάβει πως ο κάθε άνθρωπος έχει την διαφορετικότητα και μοναδικότητα του. Σχέση μάννας και κόρης θίγεται επίσης σε τούτη την ιστορία. Σχέση με εναλλαγές, έντονα συναισθήματα, εκρήξεις και συγκρούσεις,  αγάπες και συμβάντα. Ακούμε συχνά τον τελευταίο καιρό τη λέξη ενσυναίσθηση και νομίζω πως δεν μπορεί να υπάρξει πιο κατάλληλη ιστορία από αυτήν εδώ για να καταλάβει ένα παιδί την έννοιά της. Η πολυπολιτισμικότητα και η φιλία σε πρώτο πλάνο, επίσης. Η Άλκηστη Χαλικιά εμπνεύστηκε μια τόσο δυνατή ιστορία από μια πολύ συνηθισμένη λαϊκή φράση που όλοι μας έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή σε διάλογο με παιδιά, φίλους, γονείς ή ακόμα και με άγνωστους ανθρώπους. «Μπες λίγο στα παπούτσια μου», ή σε ελεύθερη μετάφραση :Έλα λίγο στη θέση μου, και μόνο τότε μπορεί κανείς να καταλάβει τα συναισθήματα του άλλου.

Το βιβλίο έχει εικονογραφηθεί πολύ ουσιαστικά, ιδιαίτερα  και έντονα από την Φωτεινή Τίκκου βάζοντας μας όλους επακριβώς στο νόημα της ιστορίας.

Είναι ένα σπουδαίο ανάγνωσμα. Ένα ιδιαίτερο και καλογραμμένο βιβλίο που μπορεί να αποτελέσει εργαλείο για κάθε εκπαιδευτικό, οποιασδήποτε βαθμίδας για να  εντρυφήσει παιδιά σε θέματα κατανόησης του εαυτού τους και των άλλων.

Για κάθε ηλικία…

Ψάξτε το και διαβάστε περισσότερα εδώ : https://ikarosbooks.gr/868-ta-papoytsia-ton-allon.html

-Υποψήφιο στα Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου 2020.

-Υποψήφιο στα Βραβεία Greek IBBY 2020 (Bραβείο σε εικονογράφο και σε συγγραφέα εικονοβιβλίου για την εικονογράφηση και για το κείμενο).

-Υποψήφιο στα Λογοτεχνικά Βραβεία του Αναγνώστη 2020 (Κατηγορία: Παιδικό βιβλίο με εικονογράφηση).

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

 Δημοσιεύτηκαν στις 14 Σεπτεμβρίου 2019 στο Cretalive.gr ΕΔΩ: https://www.cretalive.gr/politismos/ta-paramythia-toy-sabbatoy-150