Ο Ηρακλής και τα 101 αδέσποτα κουτάβια….στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ο Ηρακλής είναι ένα συνηθισμένο αγόρι, «με μπλε γυαλιά μυωπίας, σγουρά μαλλιά σαν μακαρόνια βίδες και δυο αυτιά που θα τα ζήλευε κι ελέφαντας», ή μήπως δεν είναι; Κι ως εδώ, εντάξει, αλλά έχει κι ένα όνειρο που περιπλέκει την κατάσταση. Ονειρεύεται να αποκτήσει ένα κουτάβι  κατά προτίμηση Γκόλντεν Ριτρίβερ, και προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει την οικογένειά του γι αυτό. Στην φαντασία του που ολοένα προστίθεται και ένα ακόμα στοιχείο καθημερινά, τού έχει δώσει και όνομα : Λίο ή Σφαίρα μιας και δεν ξέρει ακόμα αν  θα είναι αγόρι ή κορίτσι. Στην πραγματικότητα έχει ένα κατοικίδιο, την Χρυσούλα , που είναι χρυσόψαρο, αλλά δεν μπορεί να την αγκαλιάσει όσο και αν το θέλει κι έτσι προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει τους γονείς του να  του το πάρουν. Εκείνοι όμως είναι ανένδοτοι, λέγοντας πως το σπίτι τους είναι πολύ μικρό για να έχουν ένα ακόμα μέλος στην οικογένεια. Η άρνηση της μαμάς ιδιαίτερα, πυροδοτεί την αύξηση της επιθυμίας και της δημιουργικότητας του Ηρακλή που αποφασίζει να βάλει σε εφαρμογή ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο. Θα φτιάξει ένα σπίτι για το κουτάβι του κι έτσι θα τους πείσει όλους να του το …πάρουν.  Η πρώτη του απόπειρα κατασκευής σπιτιού, ήταν τα ξύλινα τουβλάκια που είχε όταν ήταν στο νηπιαγωγείο. Όμως πάρα τον θαυμασμό των δικών του για την υπέροχη κατασκευή του αναγκάστηκε να την «γκρεμίσει» γιατί κινδύνευε να διαλυθεί από την βροχή που θα έριχνε σε λίγη ώρα στο μπαλκόνι τους. Ακολούθησε το κουκλόσπιτο της αδελφής του. Δεν χρειάζεται να σας γράψω τι έγινε μόλις εκείνη το ανακάλυψε…Σειρά είχε η ινδιάνικη παιδική του σκηνή, η πειρατική γαλέρα, ένα κουβαδοπατινιτροχόσπιτο…αλλά όλα μάταια. Στην Σχεδιαστή και Αρχιτεκτονική θα τον ζήλευαν, είπε η μαμά, και οι πιο μεγάλοι Κατασκευαστές.  Και μετά από όλα αυτά οι γονείς του αποφάσισαν να πάνε όλοι μαζί  μια βόλτα στο Δημοτικό Κυνοτροφείο…