Ο Παππούς Ευτύχης...*

Της Ελένης Μπετεινάκη

«Όταν ήμουν μικρός, προσπαθούσα να κρατήσω τα βλέφαρά μου ανοιχτά για να σε δω!..»

Και ποιος δεν ήθελε να δει τον Αι Βασίλη σαν ήταν μικρό παιδί; Και πάντα , πάντα κάτι γινόταν και δεν τον βλέπαμε ποτέ. Τον νοιώθαμε όμως, τον καταλαβαίναμε. Θέλαμε να είναι εκεί, τον περιμέναμε με αγωνία, λαχτάρα και …σιγουριά! Σαν τον παππού Ευτύχη που θυμάται όλες εκείνες τις παραμονές πρωτοχρονιάς με το αχνιστό γάλα στο ποτήρι και τα κουλουράκια της μαμάς… Κι έτσι μεγάλος πια του γράφει άλλο ένα γράμμα ρωτώντας τον όλες εκείνες τις απορίες που πάντα τον βασάνιζαν…Αυτό θα ήταν πια το δώρο του για τα φετινά Χριστούγεννα. Οι γραπτές απαντήσεις του Αϊ Βασίλη μέσα σε ένα φάκελο…

Και σε εκείνο το γράμμα το μαγικό γράφει κι ο παππούς Ευτύχης τα δικά του θέλω, τη δική του πορεία, τις δικές του εξηγήσεις για τυχόν απορίες του Αϊ Βασίλη και για τη δική του πίστη. Μια ολόκληρη ζωή που ‘χε για οδηγό τη μαγεία, τη γνώση, τη φαντασία , τη χαρά της οικογένειας, το πιο πολύτιμο περιτύλιγμα της ζήσης του. Και έγινε πάλι παιδί σαν γεννήθηκε ο γιος του πατέρα Ευτύχη. Και ανακάλυψε ξανά το παιχνίδι, τα παραμύθια και …τον Αϊ Βασίλη. Κι ο κύκλος της ζωής κύλησε ξανά και πάλι αχνιστό το γάλα και τα κουλουράκια μιας άλλης μαμάς τούτη τη φορά. Όμως όσο κι αν πέρασαν τα χρόνια, η αγάπη κι η προσμονή στη μαγεία και την προσφορά δεν σταμάτησαν ποτέ. Κι έτσι παρά τα άσπρα μαλλιά και τις ρυτίδες και τα …αρθριτικά, ακόμα ζει κι υπάρχει εκείνος ο ένας και  . μοναδικός άγιος που ίσως και να απαντήσει σε τούτο το γράμμα, του παππού πια Ευτύχη, το γράμμα  μιας ολόκληρης ζωής!

Μια τρυφερή χριστουγεννιάτικη – πρωτοχρονιάτικη ιστορία της Δήμητρας Πυργελή που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ένα γράμμα ανασκόπησης ζωής, μια ελπίδα που δεν σβήνει ποτέ. Μια υπόσχεση που προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανή κι ατόφια. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αϊ Βασίλη που συμβολίζει για τους μεγάλους τη μαγεία και τα δώρα της ίδιας της ζωής. Μια νοσταλγία, μια ανακούφιση, ένα όνειρο που κρατά τον καθένα ζωντανό. Η αναμονή της μεγάλης γιορτής, η προσμονή του άγνωστου, του άπιαστου. Η μαγεία και το αλάτι  της ζωής που συχνά έχει ένα μοναδικό περιτύλιγμα. Κάποιες φορές μπορεί να έχει χρώμα θαμπό αλλά στα μεγάλα γεγονότα είναι πολύχρωμο και γράφει με μεγάλα γράμματα :Ευχαριστώ!

Για να μην ξεχνάμε, για να ευγνωμονούμε τη ζωή για τα δώρα της. Για να μην πάψουμε ποτέ να πιστεύουμε στα παραμύθια, στα δώρα, στα όνειρα στην μαγεία και φαντασία όση μας έμεινε!

Ένα βιβλίο γεμάτο υποσχέσεις κι εγώ μαζί του σας υπόσχομαι πως θα νοιώσετε όλα τα συναισθήματα  του Παππού Ευτύχη και θα καταλάβετε γιατί κι αυτός …κι η Δήμητρα, κι εγώ πιστεύουμε ακόμα στον Αϊ Βασίλη!

*Ο Παππούς Ευτύχης, Δήμητρα Πυργελή, εκδ. Λιβάνη

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 29 Δεκεμβρίου 2018 :https://www.patris.gr/2018/12/29/o-pappoys-eytychis/