«…Ήταν μια φορά και δύο καιροί ….σε ένα παράξενο
δάσος ,ένα μικρό φτωχικό σπιτάκι που μέσα του ζούσε ένα κορίτσι με κατακόκκινα
μαλλιά σαν το χρώμα της δυνατής φωτιάς, μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια στο χρώμα της
θάλασσας και μάγουλα πιο κόκκινα κι από τις φράουλες την Άνοιξη. Ήθελε μονάχα
ένα πράγμα στη ζωή του. Να χορεύει ασταμάτητα και να δίνει χαρά σ’
όλα τα πλάσματα της γης. Η Σερπαντίνα όσο μεγάλωνε γινόταν όλο και πιο όμορφη κι αυτό ενοχλούσε
πολύ την μάγισσα Χαλάστρα…
Στο κάστρο πάλι στην
άκρη του μαγεμένου δάσους ζούσε ένα αγόρι , ένας μικρός πρίγκιπας, που όλη την
μέρα έφτιαχνε φανταστικές μάχες και πότε γινόταν ιππότης, πότε πειρατής κι είχε και τούτος ένα όνειρο …Σαν μεγάλωνε
λέει, να γύριζε όλο τον κόσμο και αφού γνώριζε όσα πιο πολλά μπορούσε να
βασίλευε στην πολιτεία που θα διάλεγε η καρδιά του. Ο πρίγκιπας Κομφετί μια μέρα αποφάσισε να πάει μια μεγάλη βόλτα
στο δάσος και…»
Ολοι αυτοί πλεγμένοι σε ένα υφάδι παραμυθένιο για να μας θυμίσουν ακόμα μια φορά πως η χαρά σκορπίεται απλόχερα σαν την συναντήσεις και πως φτάνει μόνο μια στιγμή για να νοιώσει κάποιος μέσα στην ψυχή του τη φλόγα και τη δύναμη της αγάπης και …το μοίρασμα.
Και σαν τέλειωσε το παραμύθι φτιάξαμε τις μάσκες του Πρίγκιπα και της Νεράιδας και νοιώσαμε κι εμείς για λίγο τούτο τ΄όνειρο και τη μαγεία που ΄χουν όλες οι ιστορίες σαν ξεκλειδώνουν την ψυχή μας!
Ίσαμε τ΄άλλο Σάββατο που θα ακούσουμε ιστορίες από τα ...σύννεφα για πράγματα άπιαστα μα μοναδικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου