Παιδικά και εφηβικά βιβλία που ξεχώρισαν το 2014 στο βιβλιοπωλείο " Δοκιμάκης"

Σύμφωνα με το ηλεκτρονικό σύστημα του βιβλιοπωλείου « Δοκιμάκης», τα βιβλία που ζητήθηκαν και ξεχώρισαν το 2014 στο Ηράκλειο είναι ανάλογα με την κατηγορία τους τα παρακάτω :

Παιδικά – Εφηβικά:

1.Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας, Χόρχε Μπουκάι , εκδ. Opera

2.Ο ραφτάκος των λέξεων, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εκδ. Πατάκης

3.Ο βασιλιάς λύκος, Ιωάννα Μπαμπέτα, εκδ. Μεταίχμιο

4. Τριγωνοψαρούλη μην εμπιστεύεσαι ΠΟΤΕ αχινό, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εκδ. Πατάκης

5. Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα 9: Θα πάει μακριά η βαλίτσα; του Τζεφ Κίνι,εκδ. Ψυχογιός

6. Τι ρόλο παίζει αυτή η αγελάδα, Λήδα Βαρβαρούση, εκδ. Παπαδόπουλος

7.Αμίλητη Αγάπη, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, εκδ. Πατάκης

8.Του σκοινιού τα μανταλάκια, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εκδ. Πατάκης

9.Ο βάτραχος και το φιλί,Εύη Γεροκώστα. Εκδ. Μεταίχμιο

10.Το μαγικό κλειδί, Κάρμεν Ρουγγέρη, εκδ. Ψυχογιός

11.Το κορίτσι του Πέτρου, Αργυρώ Μουντάκη, εκδ.Μεταίχμιο

12. Η Τρίτη μάγισσα, Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Μεταίχμιο

13.Η πριγκίπισσα Κουμ Κουάτ και τα κλεμμένα χαμόγελα, Λίνα Μουσιώνη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

14.Το δέκατο έβδομο κιβώτιο, Διονύσης Λεϊμονής, εκδ. Πατάκης

15.Η λευκή απεργία των ρόζ φλαμίνγκο, Βασίλης Παπαθεοδώρου, εκδ. Καστανιώτης

16.Η Ζωή που περισσεύει, Ιωάννα Μπαμπέτα, εκδ. Πατάκης

17.Θρύλοι και ξωτικά του Αιγαίου, Κώστας Ζαφειρίου – Γιώργος Τυρίκος Εργάς, εκδ. Αιολίδα

18. Η επανάσταση των παιχνιδιών, Χρήστος Μπουλώτης, εκδ. Καλέντης

19.Ευτυχώς, ο μπαμπάς έφερε το γάλα του Neil Gaiman ,εκδ. Παπαδόπουλος

20.Θέλω να γίνω μάγος, Γιώτα Αλεξάνδρου, εκδ. Ψυχογιός 

Ο Αλυσοδεμένος Ελέφαντας *:

«…Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία : Πως γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σ ένα τόσο δα ξυλαράκι , καρφωμένο στην άμμο ;  ( Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Μια ιστορία επίσης μαγική. Αληθινή , μπορεί  και να ναι . Μια ιστορία από τις περίπου 1500 που ξέρει ο Χόρχε Μπουκάι και που όπως λέει ο ίδιος όταν την έλεγε στα παιδιά του , που την άκουσαν εκατοντάδες φορές πάντα χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό.

Ο ελέφαντας που δεν μπορεί να σπάσει την αλυσίδα του και να φύγει , ίσως και να ΄ναι οι δικές μας απαγορεύσεις και αποθαρρύνσεις των παιδικών μας χρόνων. Όταν δεν είχαμε  εκείνο το κάτι  που θα άνοιγε τα φτερά μας για να γνωρίσουμε τον κόσμο και ας τσακιζόμασταν .  Ιστορία θάρρους ή αποθάρρυνσης , μοναδική λιτότητα λόγου αλλά γεμάτη νοήματα. Όλοι οι γονείς θα κουνήσουν το κεφάλι τους διαβάζοντάς της, είτε γιατί θα σκεφτούν τους εαυτούς τους , είτε για κάτι που έχουν « κάνει στα παιδιά τους ». Τα « μη » και τα « πρέπει » θα παρελάσουν μπροστά τους και ίσως ξανασκεφτούν τα όρια και τις απαγορεύσεις .

Τόλμη και θάρρος θέλει η ζωή να σπάμε τις αλυσίδες μας και καλύτερη ιστορία για μικρά παιδιά δεν θα μπορούσε να γραφτεί . Ένα πραγματικά μικρό αριστούργημα …»*

Ο ραφτάκος των λέξεων*

«…Σαν τα παλιά αγαπημένα παραμύθια της γιαγιάς τούτο το βιβλίο ,γεμάτο ζεστασιά,εικόνες και μαγικές λέξεις .Λέξεις που έχουν την ιδιότητα να πλέκουν ρούχα, σκουφιά και κασκόλ τον χειμώνα και καπέλα, μαγιό ή πετσέτες  το καλοκαίρι. Τα φοβερά αυτά «υλικά» τάχει μονάχα ένας   ράφτης , ο ραφτάκος των λέξεων που η τέχνη του είναι μοναδική και δεν αντιγράφεται.

Κι όπως συμβαίνει πάντα στα παραμύθια αλλά και στη ζωή πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι αποκτήσουν περισσότερες έννοιες ,υποχρεώσεις  και υλικά αγαθά γίνονται βιαστικοί, απόμακροι και ξεχασιάρηδες. Και τότε πολλά μπορούν να συμβούν. Ακόμα και να ξεχάσουν να πουν μια καλημέρα κι η βαρυχειμωνιά απλώνεται παντού. Ίσως  και μόνο τότε να ξαναθυμηθούν κρυμμένες συνταγές και μυστικά και φίλους .

Μια τρυφερή ιστορία γεμάτη συναισθήματα  που δείχνει  πως μπορεί κάποιες φορές να νομίζουμε πως τα εχουμε χάσει ή ξεχάσει , όμως δεν είναι  έτσι, στα δύσκολα πάντα έρχονται ξανά στην επιφάνεια και κυριαρχούν στη ζωή και στον τρόπο σκέψης μας . Έννοιες όπως η μοναξιά βρίσκονται σε πρώτο πλάνο , η κάθαρση όμως έρχεται πολύ γρήγορα και δίνει τη θέση της στην ελπίδα, την συντροφικότητα και πάνω απ όλα στην αγάπη…»*

Ο βασιλιάς λύκος*:

«…Οι παράξενες εκλογές των λύκων προσπαθούν να αναδείξουν τον πιο κακό ανάμεσα τους για να γίνει βασιλιάς. Εκφωνούν λόγους οι πιο διάσημοι κακοί όπως ο λύκος που έφαγε την κοκκινοσκουφίτσα, ο λύκος που καταβρόχθισε τα έξι κατσικάκια, κι ο λύκος που έφαγε τα δύο από τα τρία γουρουνάκια και στο τέλος έγινε αρχιτέκτονας για να μάθει πώς να γκρεμίζει τα σπίτια που είναι φτιαγμένα από τούβλα. Κανένας δε έδειχνε τελικά τόσο κακός για να κερδίσει το στέμμα έτσι όπως είχε γίνει μετά το κατόρθωμά του κι έτσι σκέφτηκαν και μάλιστα τη λύση έδωσε ένα μικρό λυκάκι, να ψηφίσουν για αρχηγό τον πιο αγαπητό και πιο καλό. Κανένας από τους μεγάλους δεν ήταν τόσο καλός κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν αρχηγό ένα παιδί, το μικρό λυκάκι γιατί όλοι γνωρίζουμε πως τα παιδιά είναι πολύ σοφά και ικανά να φτιάξουν ένα κόσμο πολύ καλύτερο από τους μεγάλους…»*

Το κορίτσι του Πέτρου*

«…Σύγχρονη εποχή, εφηβεία, internet, Facebook, σχέσεις παιδιών, στερεότυπα , οικογένεια και φίλοι. Μα πάνω απ όλα αυτή η φράση και κατάσταση που συμβαίνει σχεδόν παντού σε όλα τα σχολεία της χώρας και έχει γίνει πια καθημερινό φαινόμενο και αρνητικό στοιχείο στη ζωή πολλών εφήβων. Σχολικός εκφοβισμός, ρατσισμός και στενές ιδέες. Ήρωες του βιβλίου ο Πέτρος και η Αλίσα που ερωτεύονται, η Αλκμήνη, που μιλάει με τον Μπίνγκο, ένα παιδικό αρκουδάκι με μιλιά, ψυχή και άποψη. Μια γειτονιά που κατοικούν άνθρωποι μόνοι, μετανάστες και « τυπικές» ελληνικές οικογένειες. Μια καθημερινότητα που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε με κόσμους που συγκρούονται αλλά και που κάποια στιγμή συναντιούνται.

Όμως περισσότερο από την άποψη των μεγάλων ίσως θα είχε αξία αν διάβαζε κανείς την γνώμη ενός μικρού αναγνώστη, ενός δεκάχρονου αγοριού, την αντίληψη και τον τρόπο που βλέπει τις καταστάσεις:  «… Μοιάζει με ημερολόγιο , μα δεν είναι… Μοιάζει με μυθιστόρημα μα… πάλι έξω έπεσα. Είναι ένα διήγημα της μικρής Αλκμήνης για τον αδελφό της Πέτρο που γνώρισε ένα κορίτσι από το Πακιστάν, στο σχολείο τους. Μόνο ο Πέτρος την κάνει παρέα γιατί την έχει …ερωτευτεί! Η Αλίσα νοιώθει πως έχει ένα ταμπελάκι πάνω της « Made in Pakistan»και όλοι την αποφεύγουν. Ο μπαμπάς της και ο αδελφός της δουλεύουν στη λαϊκή και η μαμά της ,η Αϊσα, ψάχνει για δουλειά απελπισμένη… Μα έτσι θα σας πω όλη την ιστορία…Αν  θέλετε πραγματικά να την μάθετε ζητήστε να διαβάσετε το βιβλίο. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ  κι εγώ συναντώ όλα αυτά στο σχολείο μου και ακόμα περισσότερα!...»( Φίλιππος Δ. 10 ετών )…»*

Η λευκή απεργία των ρόζ φλαμίνγκο*:

«…Μια γυναίκα, μια παράξενη μορφή,  μια γριά μάγισσα ή μήπως μια νεαρή κοπέλα με καταξάνθα μαλλιά. Μήπως η Φύση η ίδια που λυπάται, υποφέρει ή χαίρεται από τις πράξεις των ανθρώπων. Ένα ολόκληρο οικοσύστημα που βυθίζεται, καταστρέφεται και διαταράσσεται στην όμορφη πόλη - υγροβιότοπο Καμάργκ. Κι όλα αυτά προς χάριν του χρήματος και της δόξας, της εξουσίας και της απληστίας. Όμως η φύση πάντα ακολουθεί  τους δικούς της νόμους, έχει τη δική της φωνή κι είναι αυτή που εκδικείται ή προειδοποιεί όταν οι άνθρωποι υπερβαίνουν τον εαυτό τους. Οι ήρωες της ιστορίας γνωστοί από το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας. Είναι η Λίντσεϋ και ο Πωλ αλλά και τρία παιδιά που οι οικογένειές τους μισιούνται μόνο που εκείνα δεν γνωρίζουν αυτήν την λέξη και κάνουν παρέα κρυφά. Είναι και η απέραντη οικογένεια των χιλιάδες φλαμίνγκο που ζουν κοντά στις αλυκές της πόλης που τρέφονται με γαρίδες και εκεί ανάμεσα στα « βουνά » από αλάτι, γεννούν το ένα και μοναδικό αυγό τους. Κι όταν οι αλυκές θα πάψουν να υπάρχουν γιατί έτσι αποφάσισαν οι άνθρωποι του κέρδους  και φτιάχνουν ένα ξενοδοχείο το « Καμάρι της Καμάργκ » ολόκληρο το οικοσύστημα θα καταστραφεί. Οι απλοί πολίτες θα χάσουν τις δουλείες τους και θα γεμίσουν με υποσχέσεις και ψεύτικα λόγια. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες τα φλαμίνγκο θα μετοικήσουν και η πανέμορφη μικρή πόλη θα γεμίσει νυχτερίδες, κουνούπια, ποντίκια, φίδια και …στρατιώτες με όπλα. Όλα θα ερημώσουν, φόβος και πανικός παντού. Και φυσικά οι αρρώστιες θα κάνουν την εμφάνισή τους. Η «παράξενη » γυναίκα που θα φορτωθεί όλα τα « κρίματα » των ανθρώπων και θα κινδυνέψει να αφανιστεί, θα δώσει τη δική της ερμηνεία και συμβουλή  για τη λύση του τεράστιου προβλήματος που ξεπήδησε στην πάλαι ποτέ ειρηνική και όμορφη μικρή πόλη. Μια φράση που θα ακούσουν μόνο τα παιδιά…

Αγωνία στο έπακρο, πλεκτάνες, μυστήριο και δυνατές σχέσεις, σχέσεις φιλίας και συνεργασίας σε ένα πολύ δυνατό βιβλίο για παιδιά και μεγάλους. Μια αφήγηση μοναδική και μια ιστορία όπως όλες του Βασίλη Παπαθεοδώρου που συγκινεί, δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό αλλά και τέρπει την ψυχή σαν αφήνεις τον εαυτό σου στην απόλαυση της ανάγνωσης.

 « Πουτ Πουτ Πουτ »…τρεις λέξεις, ένα ροζ φλαμίνγκο, μια οικοιστορία σαν σενάριο μιας ταινίας που θα μπορούσε να είναι ένα από τα πιο δυνατά θρίλερ…Συγκλονιστικό!...»*

Αμίλητη Αγάπη*:

«…Μια αχώριστη παρέα τριών παιδιών. Εφηβικοί έρωτες και παντοτινές φιλίες. Η ζωή στα μαθητικά χρόνια με όλα της τα προβλήματα, τις αγωνίες αλλά και τις χαρές. Μια ιστορία που εξελίσσεται στον σύγχρονο κόσμο με πρωταγωνιστή τον Θέμη, έναν πανέξυπνο νέο που όμως η ζωή το θέλησε να ζει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό δεν θα τον εμποδίσει να εξελιχθεί και να ζει μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Θα βοηθήσει πολύ σε ακραίες καταστάσεις που συχνά, δυστυχώς, συναντούμε στα σημερινά σχολεία. Καταστάσεις βίαιες απέναντι σε πιο αδύναμα παιδιά, τη λεγόμενη σχολική βία, τον αποκλεισμό  και τον ρατσισμό. Θα δώσει προτάσεις και λύσεις και ο ίδιος θα καταφέρει πράγματα που ίσως να μην έκαναν παιδιά που δεν είχαν το δικό του κινητικό πρόβλημα.

Βιβλίο άρρηκτα δεμένο με την εφηβική φιλία αλλά και με τον έρωτα. Τον  έρωτα που φοβάται να φανερωθεί σ αυτήν την ηλικία , μήπως και υπάρχει απόρριψη αλλά που σαν « ειπωθεί» γίνεται ακόμα δυνατότερος και συχνά παντοτινός. Ο Θέμης , η Όλγα, η Ειρήνη, ο Γρηγόρης και οι τρεις « Νταήδες» συνθέτουν ένα υπέροχο νεανικό μυθιστόρημα κατάλληλο για εφήβους και μεγάλους, ύμνο στην φιλία, στον έρωτα και στην αντιμετώπιση δυσκολιών. Γραμμένο με μαεστρία και πλοκή τέτοια που μόνο οι πολύ μεγάλοι συγγραφείς ξέρουν. Κι εμείς ξέρουμε επίσης πόσο πιο δύσκολο είναι να γράφει κανείς βιβλία για παιδιά και νέους.

 Γιατί όπως πολύ όμορφα λέει  η κ. Λότη στο βιβλίο της :

« Τα παιδιά τις νοιώθουν τις λέξεις. Είναι απαλές ; Σκληρές; Στρογγυλές; Αιχμηρές; Τα παιδιά τις γεύονται τις λέξεις. Είναι γλυκές; Αλμυρές; Ξινές; Πικρές; Τα παιδιά τις μυρίζουν τις λέξεις. Οι λέξεις είναι η γύρη στ΄άνθη των πραγμάτων… Μπόρις Νόβακ…».

Θρύλοι και ξωτικά του Αιγαίου*:

«…Ένα βιβλίο έκπληξη για μένα, ένα βιβλίο γεμάτο ιστορίες , οκτώ στον αριθμό τους. Ιστορίες από εκείνες τις παλιές, τις μαγικές. Μα πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικές αφού οι  άνθρωποι που τις διηγούνται έχουν τα πιο παράξενα ονόματα στον κόσμο των παραμυθάδων; Είναι ο Αυλητής  και ο Παππουλάνθρωπος  και ανάμεσά τους  ένα τρίτο μέλος που το λένε « Παιδί » που ξέρει πώς να ημερεύει τις καταστάσεις. Που φτιάχνει  εκείνο το μαντζούνι, το ζεστό ειρηνοβότανο και  φέρνει τα πράγματα στα ίσα τους. Κι οι αφηγήσεις ξεκινούν για την πιο πολύπλοκη γητειά  για ιστορίες δεμένες  από τους δύο τους με τέτοιο τρόπο  που ξέρουν κι οι ίδιοι πως μόνο με τις λέξεις  που βγαίνουν από το στόμα τους θα ξεκαθαρίσουν πιο μονοπάτι θα΄ναι το πιο κατάλληλο. Κι οι ιστορίες τους μιλούν για σκουριασμένα κονσερβοκούτια που μπορούν να διώξουν μακριά τον γέρο Νοτιά , για τον Αχόρταγο, τον πλούσιο άνθρωπο που με τα χρήματά του , τολμά να τα βάλει με τη θάλασσα και τον γιό της τον Σεισμό.

Για τον Φούρερ, το στοιχειό που αλλάζει όψεις  κι άλλοτε γίνεται Ακονιστής κι άλλοτε Ουρλιαχτής κι είναι η μάχη του καλού με το κακό, του πολέμου και της ειρήνης. Ο Αυλητής συνεχίζει  τις δικές του ιστορίες και μιλά για τον γέρο Πλάτανο που σαν οι άνθρωποι δεν του φέρονται καλά , τους τιμωρεί με τον πιο σκληρό τρόπο μέχρι να  μπει η μουσική στις ψυχές όλων. Τότε  τα πράγματα αλλάζουν και ο Γέρο Πλάτανος δεν νοιώθει ποτέ ξανά πόνο. Κι  ο Παππουλάνθρωπος λέει μια ιστορία για πλάκα, για μια καλόγρια που της αρέσει η αναρρίχηση κι έναν μικρό διαβολάκο που νομίζει πως χάνει την ησυχία του. Κι έρχονται κι εκείνα τα παράξενα ξωτικά , οι τρεις  Θανάσηδες που φυτεύουν παράξενους σπόρους  που μπορεί να βγουν απ΄ αυτούς  τουφεκόδεντρα και φαλακροί τσαγκάρηδες μα και φλουριά καμιά φορά. Κι όλα αυτά αν δεν τηρήσουν τις παράξενες συνήθεις των χωρικών  σε εκείνο  το χωριό που βρίσκεται σε μια αγκαλιά ενός νησιού μακριά από κουρσάρους και πειρατές. Κι όλα συμβαίνουν κάθε Αύγουστο  που το φεγγάρι θα ναι ολοστρόγγυλο για δυο φορές. Κι οι ιστορίες τους προσπαθούν να τρομάξουν ο ένας τον άλλο και μιλάνε για τον Καταραμένο που κανείς δεν θυμάται πως τ΄όνομά του ήταν Λάζαρος .

Μα υπάρχει μια ιστορία που είναι  πάνω από πεθαμένους, και κατάρες και νεκρούς και που μπορεί να  τρομάξει τον καθένα  κι είναι για εκείνο «το Θεριό» που κατέβαινε τα Χριστούγεννα στον τόπο και όλοι τρέμανε. Σε εκείνο το χωριό που όλοι οι κάτοικοι μικροί και μεγάλοι είχαν το νου τους μόνο στα βιντεοπαιχνίδια και τις οθόνες των τηλεοράσεων. Έτσι κι αυτό,  τους έκλεψε την πολύτιμη όρασή τους αλλά τους χάρισε την ανθρώπινη ζεστασιά που αποκτούν οι άνθρωποι σαν μείνουν μόνοι και  αρχίσουν να μιλάνε μεταξύ τους και να ανταλλάσουν ιστορίες  γύρω από μια φωτιά που σιγοκαίει κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Τότε « το Θεριό » επιστρέφει και τους δίνει πίσω ότι τους έκλεψε κι ίσως και μια γλύκα που φροντίζουν ποτέ να μην ξεχνούν.

Ιστορίες και ξωτικά του Αιγαίου. Ένα βιβλίο που χαρίζει όλη εκείνη τη μαγεία των παλιών μύθων που κάθε τόπος έχει να πει και να δώσει στους ανθρώπους του. Δίκαια μπήκε στη λίστα των πιο σπουδαίων βιβλίων της νεανικής βιβλιοθήκης του Μονάχου κι έτσι θα αποτελεί πια κι αυτό ένα από τα 200 καλύτερα βιβλία στον κόσμο για το 2013. Και οι γραφιάδες του μα και οι εικονογράφοι του έφτιαξαν ένα  βιβλίο από αυτά που λέμε προσεγμένα, καλογραμμένα και καλοδιάβαστα! 

Κι όπως λέει κι ένας από τους αφηγητές : «Οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα μας, που φτιάχνουν κόσμους τελικά φωτίζουν την καρδιά μας !»…*

*…Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη στα « Παραμύθια του Σαββάτου »