Τα παραμύθια του Σαββάτου...!

…προτείνει, γράφει, παρουσιάζει και σχολιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

..Παραμύθι μύθι μύθι με κουκί και με ρεβίθι  σαν εκείνο τον καιρό τον πολύ πολύ παλιό… Έτσι είναι τούτα τα βιβλία.Με τις τσαγιέρες,  τους δράκους και τις αμέτρητες δοκιμασίες. Έτσι είναι η ζωή που αρχίζει με όνειρα αλλά και φόβους από την μεριά τον γονιών. Τη ζωή που θέλει συμβουλές, θάρρος, σοφία και υπομονή. Θέλει κι αγάπη και αγκαλιές, θέλει και όμορφες στιγμές. Θέλει και  παιχνίδια πολλά με μια γιαγιά που να είναι... πάντα εκεί. Θέλει και χρώμα η ζω , θέλει κι αλήθειες και χαρές. Κι όλα τούτα τα υλικά μόνο ένα μέρος ξέρω που χωράνε ταυτόχρονα. Είναι αυτή η χώρα της φαντασίας  που οι συγγραφείς επισκέπτονται συχνά και σαν επιστρέψουν μας χαρίζουν δώρα μοναδικά !

Η βαλίτσα με τις τρεις τσαγιέρες, Βαγγέλης Ηλιόπουλος,(Εικον : Marjorie van Heerden), εκδ. Πατάκης

Μια φορά κι έναν καιρό…

Πως μ΄ αρέσουν τα παραμύθια που αρχίζουν μ΄ αυτή την τόσο γνωστή φράση. Νοιώθεις από την πρώτη στιγμή το πέρασμα σου σε μια άλλη εποχή και ταυτόχρονα όλον τον  κόσμο της φαντασίας και  της μαγείας να ξετυλίγεται μπροστά σου… Ένα παραμύθι που τάχει όλα… Σοφή γριά, δράκους, μαγικά αντικείμενα, δέντρα, άλογα, ρυάκια που μιλούν, δοκιμασίες, συμβουλές, περιπέτειες, ταξίδια σε μέρη απάτητα, και κάθαρση στο τέλος.

Μια περιπέτεια πραγματικά μαγική, σαν τις τσαγιέρες που φτιάχνουν τσάι και προκαλούν αλλεργία στους φοβερούς δράκους, σαν τα παραμύθια των πολύ παιδικών μας χρόνων που ο « κακός » παραμόνευε πάντα στον επόμενο δρόμο κι έκανε την καρδιά μας να κτυπάει δυνατά, μέχρι  ο ήρωας καβάλα στ΄ άλογο του έσωζε την πριγκιποπούλα. Η πριγκίπισσα στο συγκεκριμένο παραμύθι είναι ένα  απλό καθημερινό κορίτσι. Ένα κορίτσι που σαν φτάνει στην εφηβεία θέλει να απλώσει τα φτερά του, να πετάξει μακριά από την θαλπωρή του σπιτιού, και να αποκτήσει τις δικές του εμπειρίες. Οι γονείς του έχουν να του δώσουν όλα τα εφόδια  από τις δικές τους εμπειρίες και γνώσεις ,όμως εκείνη πρέπει να ζήσει, να γνωρίσει και να « πάθει », για να μάθει να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής, μόνη της. Η βαλίτσα που κρατεί μπορεί να νομίζει πως είναι άδεια, μα στην « πραγματικότητα»,  οι τσαγιέρες σαν αρχίσουν να δουλεύουν έχουν μέσα σπάνια υλικά, μαγικά και γεμάτα θάρρος,  σοφία και υπομονή . Όλα αυτά είναι παρακαταθήκη από τους γονείς. Έτσι και τούτο το μικρό κορίτσι τα κουβαλά  μαζί του αλλά  και μια μεγάλη συμβουλή. « Μην αποκαλύψεις ποτέ σε κανέναν τι έχει μέσα η βαλίτσα …».

Το παραμύθι γράφτηκε,  σαν γεννήθηκε ένα μικρό κορίτσι , η Ελεάννα , στην οποία και είναι  αφιερωμένο. Είναι η κόρη του Βαγγέλη. Είναι το παραμύθι των φόβων, των  ερωτήσεων , τις πιθανών  σκέψεων, των προσδοκιών,  όλων των νέων γονιών για το παιδί τους. Είναι η αγωνία, η ελπίδα και οι συμβουλές που όλοι θέλουμε να δώσουμε  στα παιδιά μας λίγο πριν φύγουν από κοντά μας. Μια ιστορία με μια απίθανη περιπέτεια , όπως κι η ίδια η ζωή  που χωρίς μαγεία, φαντασία, ψέματα, αλήθειες  και απρόσμενα γεγονότα,… δράκους και ταξίδια καταντά μονότονη και χωρίς νοστιμάδα!

Εξάλλου το γράφει κι ίδιος ο συγγραφέας … Το παραμύθι των γονιών βγήκε πέρα για πέρα αληθινό! Γιατί τα παραμύθια δε λένε ψέματα ποτέ. Ποτέ!

Γιαγιά στο ψυγείο, Βούλα Μάστορη,( εικον :Ίρις Σαμαρτζή) εκδ. Ψυχογιός

Μια μικρή θεατρική παράσταση όπως εκείνες που στήνουν καθημερινά τα παιδιά είναι και τούτη η ιστορία. Πρωταγωνιστές μια « σούπερ» γιαγιά και τα δύο της τα εγγόνια , οι γενναίοι ιππότες Λέανδρος και Φαίδων.  Μόνο που σαν την « σκοτώνουν», ανησυχούν πάρα πολύ, και τότε αρχίζουν οι έννοιες, , οι σκέψεις , τα σχέδια για να μην χάσουν ποτέ τη γιαγιά από κοντά τους.  Πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι  να τη βάλουν σ΄ένα βάζο με νερό, όπως τα τριαντάφυλλα για να μην « ξεραθεί» ποτέ. Ύστερα σκέφτηκαν πως θα ήταν καλύτερα να την βάλουν στην μπανιέρα ώστε  να παίζουν και μαζί της. Μετά να την αλείψουν με μια κρέμα, να διατηρηθεί πολύν καιρό. Τέλος η καλύτερη λύση νομίζουν πως ήταν  αυτή του ψυγείου, αρκεί να την έπειθαν. Εκεί σίγουρα θα έμενε αμάραντη… Τότε η γιαγιά ανοίγοντας την αγκαλιά της τους εξήγησε με τα πιο απλά και γλυκά λόγια πως ζωή σημαίνει…  ολόκληρη ζωή από τη γέννηση μέχρι τα  γηρατειά.

Μια πολύ πολύ τρυφερή ιστορία από μια πολύ σπουδαία γιαγιά – συγγραφέα, την Βούλα Μάστορη,  που προσεγγίζει ένα λεπτό θέμα, αυτό μιας πιθανής απώλειας ή ακόμα πιο πολύ των γηρατειών. Με πολύ χιούμορ κάνει αυτήν την ιστορία αλησμόνητη στα μικρά παιδιά και παρήγορη για εκείνα τα βράδια που τα όνειρα μπερδεύονται με την πραγματικότητα και οι σκέψεις από αρνητικές μετατρέπονται σε θετικές , κρατώντας μόνο τις όμορφες στιγμές.  Το βιβλίο έχει βραβευτεί για την εικονογράφησή του , επάξια νομίζω. Η Ίρις έχει αποδώσει υπέροχα όλες τις φιγούρες, τις λέξεις και τη φαντασία με τρόπο που δύσκολα ξεχνάς.

Άλλωστε και οι γιαγιάδες είναι εκείνοι οι άνθρωποι που δεν ξεχνάμε ποτέ!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός