Το Χριστούγεννο* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Την γνωρίζετε την ιστορία του Χριστούγεννου; Μια ιστορία που γεννήθηκε στη χούφτα ενός μικρού χεριού και όσοι την έζησαν στην μικρή γενέτειρα πόλη του, βεβαιώνουν πως είναι πέρα για πέρα αληθινή. Γνώμες υπήρχαν πολλές για την μορφή του μα όλοι συμφωνούσαν πως σίγουρα ήταν μαγευτικό.

Κάθε χρόνο όταν πλησίαζαν οι μέρες για να εμφανιστεί, όλα στολίζονταν κι όλα έπαιρναν μια ζεστή όψη και αίσθηση. Τα δέντρα στα σπίτια στολίζονταν με μικρά πολύτιμα πράγματα κι όλοι το καρτερούσαν μετρώντας τις μέρες  με μεγάλη ανυπομονησία. Και την πολυπόθητη μέρα που επιτελούς ερχόταν, όλα γίνονται πιο φωτεινά κι εκείνο πήγαινε και καθόταν στην κορυφή του δέντρου. Κι αρχίζαν οι ευχές και ένα μοναδικό φως απλώνονταν πάνω σε όλους κρατώντας τους ζεστούς στην βαρυχειμωνιά. Τα χρόνια πέρασαν κι αλλάξαν οι καιροί, οι συνήθειες και τα πράγματα. Η πόλη μεγάλωσε πολύ και γέμισε καταστήματα και σιντριβάνια οι πλατείες. Τα σπίτια πια στόλιζαν παντού γιρλάντες και το φως που διαχέονταν παντού ήταν τόσο πολύ κι αδιάφορο. Ήταν τόσα  πολλά αυτά τα καινούργια πράγματα που όλοι ήθελαν να τα αποκτήσουν και πια το νόημα της έκπληξης χάθηκε και η πληρότητά έφερε την αδιαφορία. Και το Χριστούγεννο; Που ήταν σε όλα αυτά; Μόνο του στρυμωγμένο και ξεχασμένο, τόσο πολύ που σχεδόν ξεχάστηκε από όλους. Την τελευταία φορά που εμφανίστηκε στην πολιτεία σύρθηκε σε ένα παλιό σπίτι και φώλιασε σε ένα δέντρο με μεγάλη δυσκολία. Και τότε στην πολιτεία απλώθηκε παντού σκοτάδι πυκνό. Και δυσκόλεψαν όλα και δεν μπορούσαν πιά να κυκλοφορήσουν ούτε την μέρα. Άρχισαν να κρυώνουν και να περνούν άσχημα τον καιρό τους και  δεν ήξεραν πως θα τελείωνε όλο αυτό. Και το Χριστούγεννο είχε μπει στο σπίτι που έμενε ένα φτωχό αγόρι που κανένας ποτέ δεν του έδινε σημασία. Εκείνο το αγόρι ανακάλυψε ξανά το Χριστούγεννο και το έβγαλε από την «κρυψώνα» του τοποθετώντας το πάλι στην κορυφή του δέντρου…

Και τότε άρχισαν να συμβαίνουν μικρά θαύματα. Έφυγε ο φόβος, η σκοτεινιά και το Χριστούγεννο απόκτησε ανθρώπινη μιλιά για μία και μόνο φορά…

Για την αγάπη, την γενναιότητα, την αγκαλιά, την ζεστασιά. Για την ανθρωπιά, την φροντίδα , την ελπίδα, την ομορφιά της ψυχής…

Για όλα αυτά μίλησε το Χριστούγεννο με ελάχιστες λέξεις…

Για όλα αυτά μιλάει το βιβλίο, που διώχνουν τα σκοτάδια κι αφήνουν το αληθινό φως να λάμψει…

Που δεν χρειάζονται στολίδια και πάμπολλα υλικά αγαθά, αλλά φτάνει μια κουβέντα ζεστή, μια αγκαλιά, το άπλωμα του χεριού, το δόσιμο και η δυνατή σκέψη…

Η Μαρία Λοϊζίδου έγραψε μια τρυφερή χριστουγεννιάτικη ιστορία που μας γεμίζει με βαθιά και αληθινά συναισθήματα. Μας μιλάει για το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων δίνοντάς του υφή και υπόσταση παραμυθένια και κάνοντας την δική μας ψυχή να γαληνέψει, να μεγαλώσει και να γεμίσει ζεστασιά, συμπόνοια και ξεχωριστή ομορφιά.

Για όσους ξέχασαν την παιδική αθωότητα. Για όσους δεν προλαβαίνουν να απολαύσουν την ζωή. Για όσους δεν βλέπουν την ομορφιά γύρω τους. Για όσους δεν καταλαβαίνουν πόσο απλά είναι τα πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους κι ευτυχισμένους.

Ένα υπέροχο βιβλίο που ζωντάνεψε μοναδική η Αιμιλία Κονταίου δίνοντας μορφή στις λέξεις και χρώματά στα σκοτάδια που γέμισαν φως.

Ένα βιβλίο για την εσωτερική αναζήτηση μας. Όλοι έχουμε ένα Χριστούγεννο μέσα μας που χρειάζεται να αποκαλυφθεί, να μεγαλώσει και να απλωθεί.

Τα παιδιά μου στο νηπιαγωγείο ήθελαν μόνο αυτό το βιβλίο να διαβάζουμε στην τάξη γιατί το Χριστούγεννο για αυτά ήταν : η Ζωή, το πολύτιμο δώρο, η φωτιά στο τζάκι, ο Αϊ Βασίλης με τον σάκο του, η νύχτα των Χριστουγέννων, το αρκουδάκι αγκαλιάς, ένα αγγελάκι, ο Αδελφός του αστεριού από το παλετολούλουδο της Μάγισσας Χρωματούσας που έδιωξε μακριά το μαύρο του Αταίριαστου, τα φωτάκια του δέντρου. Ήταν η Αγάπη, η Αγκαλιά, το χριστουγεννιάτικο μπισκότο, το αστέρι της φάτνης, η μυρωδιά της μαμάς!

Το Χριστούγεννο υπάρχει σε κάθε πράξη μας. Περιμένει υπομονετικά να βρει το μικρό χεράκι που θα το κάνει να λάμψει, να μεγαλώσει και να μεγαλουργήσει…

Εμείς θα το διαβάζουμε και μετά τα Χριστούγεννα γιατί όπως είπαν τα παιδιά είναι ένα «ζεστό» βιβλίο για τον Χειμώνα κι έχουμε ακόμη πολύ…

Αναζητείστε το στα βιβλιοπωλεία και δείτε εδώ ένα μικρό απόσπασμα: https://www.psichogios.gr/el/to-xristoygenno.html

*Το Χριστούγεννο, Μαρία Λοϊζίδου, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ψυχογιός

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2023/12/blog-post_50.html