Εκεί που η μαγεία συναντά το παραμύθι…

Τα  Παραμύθια του Σαββάτου ….. γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Πως είναι σαν λέμε συγγνώμη κι ευχαριστώ; Τι νοιώθουμε εμείς και τι νοιώθουν οι άλλοι. Κι αν πάλι δεν θέλουμε να μας ακουμπάνε , μπορούμε να το φωνάξουμε δυνατά; Όλα μπορούν να γίνουν μόνο αν το θέλουμε πραγματικά.

Δικαιώματα στο σώμα, στην ψυχή , στη ζωή, είναι γεμάτα οι ιστορίες τούτες. Όμως δικαίωμα και στην αγάπη, στο όνειρο και το άπιαστο.

Εκεί που η μαγεία συναντά το παραμύθι…

Η γαλατένια γαρδένια, Ζαμπία Λαζανάκη

«Πιες το γαλα σου…θ΄ άργησουμε!». Μια φράση που νομίζω την έχουν πει τουλάχιστον 10 φορές στη ζωή τους όλες οι μαμάδες του κόσμου, ή έστω οι γνωστές «Έλληνιδες» μαμάδες!

Και αρχίζουν όλα, εκείνα τα γνωστά σοφά λόγια, πως δηλαδή  το γάλα κάνει γερά δόντια και κόκκαλα και …και.. Ο Μιχάλης όμως το μισεί το γάλα του και δυσκολεύεται  πολύ να το πιει. Ώσπου ένα πρωινό σκαρφίζεται μια μικρή ζαβολιά. Χωρίς να τον πάρει μυρωδιά η μαμά του αδειάζει το ποτήρι με το γάλα του στην γλάστρα του παράθυρου με την αγαπημένη γλάστρα της κυρίας Άννας, τη γαρδένια. Κι αυτό συνεχίστηκε κρυφά και τις επόμενες μέρες .Μέχρι που η γαρδένια δεν άντεξε τόσο πολύ γάλα και αποφάσισε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της… Μιλάνε τα λουλούδια; Νοιώθουν; Κάτι συνέβη τότε  στο μυαλό του Μιχάλη κι άρχισε να καταλαβαίνει πως δεν ήταν και πολύ σωστό αυτό που έκανε…

Ούτε εμένα μου άρεσε το γάλα όταν ήμουν μικρή. Φαντάζομαι ούτε στη Ζαμπία Λαζανάκη και επειδή θα το΄χει ακούσει χίλιες φορές από το στόμα των  μικρών παιδιών και συγχρόνως τα παράπονα των μαμάδων τους ,είπε και αυτή να το φτιάξει σαν ιστορία κι ίσως κάτι να αλλάξει στη ζωή των παιδιών… Ένα ολοκαίνουργιο βιβλίο συγγνώμης, ευχαριστιών και πρέπει ή δεν πρέπει της ζωής. Ένα βιβλίο γεμάτο ευαισθησία και αλήθειες. Αληθιές που φαντάζουν σαν πελώρια βουνά, απροσπέραστα, αδιάβατα στον κόσμο των παιδιών. Των παιδιών που σκέπτονται απλά, όμορφα και σκανδαλιάρικα. Των παιδιών που η αθωότητα ζωντανεύει τα πάντα κι έχουν όλα τα πράγματα  μιλιά, ζωή και  φαντασία απίστευτη. Οι τύψεις που δεν μπορούν να εκφραστούν με άλλον τρόπο στο μικρό μυαλουδάκι ενός νηπίου, παίρνει σάρκα και οστά με μια κούκλα, ένα λουλούδι , μια φιγούρα που συχνά μπορεί να γίνει ακόμα κι ο φανταστικός  τους φίλος που μαζί του μοιράζονται τα πάντα.

Πόσα θέματα δεν ακούμπα τούτη η ιστορία. Διατροφή, συναισθήματα, λέξεις σπουδαίες, αξίες μοναδικές. Να μάθουμε να λέμε τις αλήθειες όσο δύσκολο και να είναι. Να μάθουμε να ζητάμε συγνώμη κι ευχαριστώ . Να μάθουμε πως υπάρχουν πράγματα  στη ζωή που δεν μας αρέσουν πάντα αλλά πρέπει να …συμβούν.

Όμορφη ιστορία, έξυπνη, αληθινή, τρυφερή και αφορμή για πολύ συζήτηση και δουλειά μέσα στην τάξη. Η Ζαμπία Λαζανάκη είναι και νηπιαγωγός και ξέρει πολύ καλά τις παιδικές ψυχές, τις σκανταλιές και τις σκέψεις των μικρών παιδιών. Ξέρει και μείς τι ακριβώς χρειαζόμαστε στη τάξη. Μια ιστορία, μια ζωγραφιά, ένα πινέλο , ένα ήλιο κι ένα δυο σύννεφα κι όλος ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Όμορφη και η εικονογράφηση της Κατερίνας Στρατήγη.  Έντονες φιγούρες και χρώματα.

Κι επειδή τούτο το βιβλίο έχει μια πολύ ξεχωριστή αφιέρωση, εκτός την πολύ ξεχωριστή σημασία της ιστορίας , ψάξτε το σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και θα δείτε πόσο πολύ θα σας αρέσει!

Για παιδιά από 5 χρονών…

Μόνο αν θέλω, Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Μίνωας

Αχ αυτές οι αγκαλιές και τα φιλιά κι όλα τα χάδια σαν προέρχονται από αγαπημένα πρόσωπα πόσο πολύ ψηλώνουν τις ψυχές και τα χαμόγελα στα πρόσωπα μικρών και  μεγάλων. Κι η Έλλη ένοιωθε ευτυχισμένη σαν την αγκάλιαζε η δασκάλα της. Κι η μαμά ακόμα κι ο μπαμπάς κι ας ένοιωθε  πως τραμπαλίζεται. Όμως δεν αντέχει καθόλου τα φιλιά και τα τσιμπήματα και τις αγκαλιές από τις θειες κι όλους όσους πιστεύουν  πως μπορούν να την αγγίζουν όποτε εκείνοι  θέλουν. Έτσι λοιπόν μια μέρα που ήταν για την Έλλη  σημαδιακή και πολύ σημαντική, μια επίσκεψη έφταιγε, κι  άλλαξαν όλα. Έφταιγε κι  εκείνο το άγαλμα, η Κόρη, στο Μουσείο, που απαγορευόταν να την ακουμπήσει κάνεις. Έτσι κι εκείνη σαν επέστρεψε σπίτι κι άρχισαν οι οικογενειακές συγκεντρώσεις  το δήλωσε γραπτά και προφορικά, πως ,ΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΛΩ θα συμβαίνει αυτό. Ήταν τότε που  και γινήκανε τα πράγματα στην ευρύτερη οικογένεια άνω κάτω….

Πόση αλήθεια κρύβεται σε τούτο το κείμενο; Πόση αγανάκτηση που δύσκολα προφέρεται και πόση ανακούφιση τελικά όταν επιτέλους τολμάς… Η Έλλη αντιπροσωπεύει όλα εκείνα τα παιδιά που δυσανασχετούν με τους μεγάλους που συνήθως θέλουν να κάνουν πράγματα πάνω τους κι εκείνα …δεν θέλουν. Γιατί όλοι πρέπει να  φιλήσουν, να  αγκαλιάσουν,  να πειράξουν ένα μικρό παιδί. Ε, λοιπόν να ένα δικαίωμα που περιγράφει τόσο καταπληκτικά η Γιώτα Αλεξάνδρου. Στοπ, στις αγκαλιές και στα φλιά από όλους. Το παιδί έχει δικαίωμα στην άρνηση, στην επιλογή και στο σεβασμό από τους άλλους ακόμα και αν είναι συγγενικά πρόσωπα. Όλοι το έχουμε ζήσει σαν παιδιά και ίσως το έχουμε κάνει στα μικρά παιδιά. Κι εκείνα  πολλές φορές δεν τολμούν να πουν αυτό που αισθάνονται.

Έξυπνη, καλογραμμένη, καταπληκτική ιδέα της Γιώτας . Μέσα από μικρές φράσεις γνωστών παραμυθιών, μέσα από μοναδικές παρομοιώσεις και μέσα από τα αγάλματα και τις συμπεριφορές που επιτάσσουν οι κανόνες και η κοινωνία βγαίνει η λύση , η μεγάλη αλήθεια του μικρού παιδιού. Ναι, στις αγκαλιές, ναι, και στα φιλιά, αλλά όχι αν δεν θέλει κάποιος. Και φυσικά πρέπει να το πει και να  το απαιτήσεις, να το φωνάξει με το δικό του τρόπο, μήπως και κάποια στιγμή κι αυτοί οι μεγάλοι σοβαρευτούν.

Ένα βιβλίο που θα ανακουφίσει εκατοντάδες παιδιά. Που θα δώσει λύση σε ένα μαρτύριο συχνά καθημερινό. Ένα  βιβλίο για την οικογένεια όλη. Για τις συμπεριφορές, για τα δικαιώματα πάνω στο σώμα μας και τα θέλω ή δεν θέλω!

Καταπληκτική  και η Σάντρα Ελευθερίου με τις απίστευτες εικόνες της. Ζωντάνια, έντονα χρώματα και εκφραστικότητα που μαγνητίζει μικρούς και μεγάλους 

Για παιδιά από 5 χρονών…

Εκεί που ο Ωκεανός συναντά τον Ουρανό, Αδελφοί Φαν, εκδ. Μεταίχμιο.

Το περίμενα τούτο το βιβλίο. Ήξερα πως θα μεταφραζόταν σίγουρα κι άλλη ιστορία των αδελφών  Φαν, στα ελληνικά. Κι μόλις το πήρα στα χέρια μου άρχισα να το ξεφυλλίζω σιγά σιγά, να χαϊδεύω τις εικόνες και να θαυμάζω την τελειότητα και ομορφιά τους. Άλλο ένα μικρό αριστούργημα αισθητικής, εικόνας και φαντασίας. Άλλο ένα βιβλίο που μαγεύει μικρούς μεγάλους και τους μεταφέρει στον κόσμο του Παραμυθιού και του Ονείρου σαν να είναι αληθινός. Μοναδικότητα στις εικόνες, εκπληκτική σύλληψη, ιδέα , χρώμα και ύφος.  Κι ύστερα διάβασα την ιστορία κι ένοιωσα μια βαθιά συγκίνηση. Μια αλήθεια γλυκόπικρη για όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που χάνονται  αλλά παραμένουν πάντα στην ψυχή και  στο μυαλό όλων και όσο ζούμε. Αναμνήσεις, λέξεις, εικόνες από τον αγαπημένο παππού… τον δικό μας παππού και τον παππού του Φιν. Ιστορία για εκείνο το μέρος το μαγικό που ο ωκεανός συναντά τον Ουρανό. Εκεί που όλα μπορούν να συμβούν. ..

Κι η θύμηση είναι κομμάτι μεγάλο της ζωής και του τώρα. Η βάρκα του Φιν ταξιδεύει νοητά και φανταστικά, Είναι η βάρκα του παππού, είναι ο ίδιος ο παππούς που λείπει, που αγαπά, που συνεχίσει να τον συντροφεύει στον ύπνο μα πιο πολύ στον ξύπνιο του.

Η βάρκα που ταξιδεύει και αναζητά πάντα. Πού συνάντα  μεγάλα εμπόδια ή φόβους   ή και τεράστια χρυσά ψάρια που μιλούν. Μιλούν κι είναι πρόθυμα να λύσουν απορίες . Με τα σκαμπανεβάσματα της  θάλασσας , της ζωής τα πάνω κάτω προχωρεί , η βάρκα αυτή η μαγική  ίσαμε εκείνα τα απίστευτα μέρη, τις Βιβλιοθήκες Νήσους που κουρνιάζουν ίσαμε εκατό βιβλιοφάγα πουλιά… Κι αρχίζουν κι άλλα ταξίδια της ψυχής και του νου που απλόχερα χαρίζουν τα βιβλία… Κι άλλα νησιά συνάντησε ο Φιν κι ο κάθε Φον,  για γίγαντες, για όστρακα και μέδουσες ίσαμε εκεί που το βλέμμα χάνεται στη μαγεία… Εκεί που το ταξίδι συνεχίζεται με οδηγό πάντα τη φαντασία, στο φεγγάρι που κατοικούν όλα τα χαμένα αντικείμενα κι οι σκέψεις  κι ίσως κι οι ψυχές. Εκεί που ο ωκεανός χάνεται κι αρχίζει ο Ουρανός και όνειρο…

Απώλεια, μνήμη, τιμή, όνειρο και Φαντασία. Χαρά και λύπη , ομορφιά και δύναμη. Δρόμοι ανοιχτοί στο άγνωστο, στο φως, στη γνώση. Συμβουλές που πιάνουν τόπο και επιθυμίες που ξεπερνούν όρια, εμπόδια και δύσκολα «μονοπάτια».

Σας το έγραψα και πριν, είναι ένα αριστουργηματικό βιβλίο που δεν πρέπει να χάσετε. Αναζητήστε το και δώστε μια εξήγηση στα παιδιά που χάνουν τα αγαπημένα πρόσωπα. Και ζήστε κι  εσείς το όνειρο να ζωντανεύει και βρείτε λύση, αγάπη, θετική σκέψη στα δύσκολα…

Για όλους όσους αγαπούν πολύ τα παραμύθια, τις καλές ιστορίες και τις χώρες του Φανταστικού και του Ονείρου…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιευτηκε στις 6 Οκτωβρίου στο Cretalive.gr Qhttps://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-06-10-2018