Λέξεις σημαδεύουν την ψυχή!

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη *

Λέξεις που πληγώνουν… Λέξεις που σημαδεύουν… Λέξεις που ανυψώνουν την ψυχή! 

Να τις προσέχετε τις κουβέντες που λέτε, να τις υπολογίζετε σαν να ναι ζωντανά παιδιά της ψυχής που σαν «ειπωθούν» δύσκολα ξεχνιούνται.

 

Να βάζετε πάντα αστερόσκονη στις ψυχές των παιδιών και να τα ενθαρρύνετε να ακολουθούσουν το δικό τους όνειρο. 

Να  πιστεύετε στους  γίγαντες γιατί δεν υπάρχουν μόνο στα παραμύθια μα καμιά φορά και δίπλα σας…

Ο γίγαντας , Θοδωρής Παπαϊωάννου, εικ :  Μυρτώ Δεληβοριά, εκδ. Πατάκη

Ένας γίγαντας υπάρχει στο σχολείο του αδερφού του Αχιλλέα… Ένας γίγαντας που κάνει τα πάντα. Δεν σταματά ούτε μια στιγμή και του φαίνεται κάπως …ύποπτος. Αυτός έφταιγε που ο Πάρης πια δεν είχε  χρόνο να παίξει με τον Αχιλλέα. Του΄βαζε ένα σωρό δουλειές στο σπίτι που σχεδόν τον ξεθέωνε. Αυτό δεν μπορούσε να το ανεχτεί ο Αχιλλέας κι έτσι πήρε δραστικά μέσα. Άρχισε να τον παρακολουθεί για να μπορέσει να βοηθήσει τον αδερφό του να απαλλαγεί, ίσως, από αυτόν και έτσι να έχουν περισσότερο χρόνο για παιχνίδι. Και τι δεν ανακάλυψε όλον αυτόν τον καιρό. Αυτός ο γίγαντας έκανε παράξενα πράγματα στην αυλή. Άνοιγε τα πρωινά των παιδιών, διόρθωνε τους γιακάδες, κούμπωνε κουκούλες, έδενε κορδόνια…. Μέχρι και βαλίτσα με γιατρικά είχε, και κιθάρα κι έπαιζε μουσική. Αυτές οι «παράξενες » συμπεριφορές δεν είχαν τελειωμό. Όλα όμως εξηγήθηκαν ένα απόγευμα κι ήταν ο λόγος …μια αγκαλιά!

Αυτός ο γίγαντας , ο τεράστιος και τελικά όχι και τόσο άγριος είναι εκείνος ο δάσκαλος που φαντάζει στα μάτια των μικρών παιδιών …πανύψηλος. Είναι ένα κείμενο γεμάτο φαντασία του Θοδωρή Παπαϊωάννου αλλά την ίδια στιγμή πέρα για πέρα αληθινό. Έτσι βλέπουν τα παιδιά τους δασκάλους. Πελώριους, πολυτάλαντους, πολυμήχανους και παντογνώστες. Κι είναι το …ύψος κι η απόσταση που κάνουν τη διαφορά. Όμως ο τρόπος, η αγκαλιά, το χαμόγελο και η καθημερινή οικειότητα κάνει τους γίγαντες να «χαμηλώνουν» και τα παιδιά να ψηλώνουν όλο και πιο πολύ. Υπέροχη ιστορία στ΄ αλήθεια αγαπητέ Θοδωρή. Πίστεψε με, νόμιζα πως άκουγα κι εγώ τους μικρούς μου μαθητές . Σαν να χα μπει στο μυαλό και …στα μάτια τους τούτες τις πρώτες μέρες  του σχολείου.

Και ναι, αυτό είναι ο δάσκαλος! Τα πάντα και κάνει τα πάντα. Είναι ο μουσικός, ο χορευτής, ο ηθοποιός, ο παντογνώστης, ο γιατρός, ο φίλος, ο μπαμπάς ή η μαμά , ο γιατρός , ο παρηγορητής , ο ποδοσφαιριστής, ο μπασκετμπολίστας, ο δρομέας, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Κι είναι χάρισμα να σου τύχει στο σχολείο ένας τέτοιος  Άνθρωπος και μεγάλη ευτυχία.

Την ιστορία να τη διαβάσετε, να χαμογελάστε πολλές φορές, να  νοιώσετε τις μεγάλες  αλήθειες των μικρών στιγμών της σχολικής καθημερινότητας. Να αφεθείτε σε σκέψεις, σε συναισθήματα, σε θύμησες.

Εικονογραφημένο μοναδικά από την Μυρτώ Δεληβοριά που καταλάβαινει το παιδικό σχέδιο και ψυχή , όσο λίγοι. 

Για παιδιά από 6 χρόνων…

Αστερόσκονη, Τζιν Γουίλις, εικ:  Μπράιονι Μέι Σμιθ, εκδ. Μεταίχμιο

Όταν ήμουν μικρή  ήθελα να γίνω αστέρι…. Έτσι λέει η μικρή της ιστορίας τούτης, μόνο που οι άλλοι, όλοι, λέγανε  πως αστέρι ήταν μόνο η αδελφή της. Κι αυτό την θύμωνε και την στεναχωρούσε πολύ. Όμως εκείνος ο παππούς που πάντα νοιώθει και ξέρει να χαρίζει απλόχερα ιστορίες κι αγάπη,  μια μέρα ή  μάλλον μια νύχτα  της είπε μια ιστορία καταπληκτική. Της μίλησε για τον κόσμο που στην αρχή ήταν ένα τίποτα και μετά γεννήθηκε το πρώτο …αστέρι. Κι υστέρα γέμισε το σύμπαν κι άρχισε σιγά σιγά να δημιουργείται κι η γη. Με βουνά, ποτάμια , θάλασσες, δέντρα , λουλούδια και ζώα… Και κάποια στιγμή εμφανίστηκαν πολλές μεγάλες  και μικρές αδελφές…

Όλοι οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι και από αστερόσκονη, όλοι, μόνο που λάμπουν με διαφορετικό τρόπο….

Μια μεγάλη αλήθεια σε ένα  υπέροχο βιβλίο. Αστερόσκονη κρύβεται σ την ψυχή όλων των ανθρώπων. Ακόμα κι εκείνων που νομίζουν πως είναι μόνοι, ασήμαντοι και μη χαρισματικοί. Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικό τους αστέρι. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται την κατάλληλη στιγμή …να λάμψουν, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετική περίπτωση.

Ζήλια , παράπονο, αδελφικές τριβές, συναισθήματα και μικρές αλήθειες είναι γεμάτη η ιστορία. Λέξεις που λέγονται από μεγάλους και μπορεί να πληγώσουν, να εμποδίσουν ένα παιδί να σκεφτεί σωστά και υπεύθυνα. Να νοιώσει τον αδελφικό ανταγωνισμό, το παράπονο, την απόρριψη. Να δημιουργήσουν αρνητικά συναισθήματα και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Την ίδια ώρα ο πάππους, αυτός ο μάγος της οικογένειας ή όποιος καλείται  να παίξει το ρόλο του παρηγορητή πάντα κάνει μόνο καλό και διορθώνει τυχόν λάθη. Για το πέταγμα όλων που χρειάζεται  φτερά από λέξεις, θάρρος και επιβράβευση. Για τα όνειρα που κανείς  δεν  έχει δικαίωμα να στερεί στον άλλο. Για το πείσμα, την θέληση και τη δυνατή σκέψη. Για τα αστέρια που έχουν αδύνατο φως και χρειάζονται   μια μόνο στιγμή να μείνουν για πάντα πολύ φωτεινά στο στερέωμα της ζωής, μα και του ουρανού. Για τις επιλογές μας που συχνά είναι αρκετή λίγη… παραμυθόσκονη να τις αλλάξει, να τις δυναμώσει και να τις φτάσει ίσαμε εκεί που κανένας δεν περίμενε ποτέ!

Για τη σοφία των «παλιών» – μεγάλων ανθρώπων της ζωής μας, για το θάρρος, τα μπράβο, τη δύναμη των λέξεων…

Μοναδική ιστορία με εκπληκτικό τέλος και καταπληκτική εικονογράφηση!

Για παιδιά από 5 χρονών 

Το θυμωμένο αρκουδάκι, Γλυκερία Γκρέκου, εικ : Λιάνα Δενεζάκη, εκδ. Σαΐτης.

Ο Μάκης είναι ένα μικρό αρκουδάκι που θυμώνει πολύ πολύ συχνά. Κάποιος φταίει για αυτό, κάτι δεν γίνεται σωστά στη ζωή του. Κι ακούει λέξεις παράξενες, συνέχεια και από τη μαμά και τον μπαμπά και τη δασκάλα και τους φίλους,. Κι εκείνος δεν μπορεί να διαχειριστεί καθόλου το θυμό του και ξεσπάει σε ότι βρει ακόμα και στους φίλους του. Και τότε που η καρδιά του γίνεται τρικυμισμένη θάλασσα και η ψυχή του ηφαίστειο που εκρήγνυται έρχεται στη ζωή του η… μουσική! Κι η μουσική ως γνωστόν ημερεύει και θηρία και γαληνεύει όλες τις ψυχές…

Μια τόσο αληθινή ιστορία για όλους τους θυμωμένους του κόσμου από τη  Γλυκερία Γκρέκου. Πόσοι Μάκηδες υπάρχουν γύρω μας; Πάρα πολλοί, δυστυχώς. Κι αυτό γιατί τα λόγια πάντα θεριεύουν ή ημερεύουν  τις ψυχές. Πληγώνουν οι συμπεριφορές, φουντώνουν το θυμό και εκείνος σαν ξεσπάσει δεν λογαριάζει καμία λογική. Διαχείριση κρίσεων, αρνητικών συναισθημάτων. Προσοχή σε κουβέντες, προσοχή και σε  σας  αγαπητοί γονείς και δάσκαλοι. Μια ιστορία που συμβαίνει σχεδόν καθημερινά και …στους ανθρώπους. Παιδιά που δεν χαίρουν την εκτίμηση των άλλων και που για να επιβιώσουν απλά προκαλούν με την συμπεριφορά τους και εναντιώνονται συχνά με βίαιο τρόπο. Μια ιστορία καλογραμμένη και πολύ μα πολύ …σοφή. Ναι, διέξοδο σε αδιέξοδα συχνά φέρνει η…μουσική. Η κατάλληλη στιγμή, η κατάλληλη ώρα και ο κατάλληλος άνθρωπος. Κι έτσι μπορεί να  μεταμορφωθεί ο οποιοσδήποτε. Να γαληνέψει η ψυχή, να βρει η ζωή και η ύπαρξη νόημα και να γεμίζει η καρδιά αγάπη, αποδοχή, εκτίμηση και …φίλους.

Μια ιστορία για τη διαχείριση θυμού. Μια ιστορία θυμού που ξεπεράστηκε με τον πιο μελωδικό τρόπο. Μια ιστορία για τους φίλους που κοροϊδεύουν, μισούν, αγαπούν και αποδέχονται. Μια ιστορία για τους γονιούς που πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν τα ίδια τους τα παιδιά και τους απασχολεί το τι θα πει ο κόσμος κι όχι η ψυχή και η συμπεριφορά τους απέναντι στο …πρόβλημα.

Μια ιστορία που δείχνει τη δύναμη της μουσικής , την μοναδική της επίδραση στην ζωή των παιδιών και των μεγαλύτερων. Μια ιστορία που θα λατρέψετε γιατί λέει  τις αλήθειες με τρόπο καταπληκτικό!

Να ακούτε τα παιδιά σας και μόνο… Να αναγνωρίζετε τα σημάδια της ήττας, της λύπης και της απόρριψης. Να τα ενθαρρύνετε  πάντα, να τα  υπερασπίζετε και να θαυμάζεται ότι κάνουν, όπως το κάνουν. Δείξετε τους εσείς το δρόμο , μην τους τον κλείνετε . Η Γλυκερία σας το λέει με διαφορετικό τρόπο μέσα από  αυτήν την υπέροχη ιστορία… Ακούστε την, διαβάστε την και αναρωτηθείτε για τη δική σας συμπεριφορά στα παιδιά και τους άλλους.

Με την πολύ όμορφη εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκη που λατρεύει τα ζώα  και φαίνεται στις φιγούρες που δημιουργεί, στα χρώματα και στις εκφράσεις των ηρώων της.

Για παιδιά και μεγάλους … από 5 χρονών…

*Η Ελένη Μπετεινάκη  είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 15 Σεπτεμβρίου 2018: https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-15-09-2018