Θάλασσα έχουν και τούτες οι ιστορίες...

Τα παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Θάλασσα θέλει το καλοκαίρι.. Θάλασσα έχουν και τούτες οι ιστορίες. Ιστορίες που ταιριάζουν σε ανθρώπους μα χουν για ήρωες τους ψάρια τρανά, περήφανα, διαφορετικά. Παραμύθια που αγαπήσαμε και φτιάσανε στα πιο μακρινά σημεία του κόσμου με τις εκδόσεις τους. Εικόνες που θα μείνουν ανεξίτηλες από πινέλα ζωγράφων μαγικά και ιστορίες που θες να διαβάζεις, να θυμάσαι, να λες  και να  αφουγκράζεσαι…

Γιατί η ζωή θέλει τόλμη, θάρρος και αγάπη να πορευτεί καλά …

Ο Τριγωνοψαρούλης, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ :Λήδα Βαρβαρούση, εκδ. Πατάκη

Βρισκόμαστε στα βάθη της θάλασσας εκεί που αιώνες τώρα ζουν χιλιάδες ψάρια. Ανάμεσα τους ένα ξεχωρίζει καθώς κατευθύνεται στο σχολειό της κυράς Σουπιάς της δασκάλας του βυθού. Κανείς δεν ξέρει από ποια οικογένεια κατάγεται και πως ονομάζεται το είδος του κι έτσι κι εκείνο, σαν πανέξυπνο ψάρι που είναι,  ονομάζει τον εαυτό του …Τριγωνοψαρούλη!

Ένα όνομα όχι τυχαίο αφού το μικρό ψαράκι όσο κι αν προσπαθεί ένα σχεδιάσει οτιδήποτε πάντα καταλήγει να φτιάχνει τριγωνάκια. Κι αρχίζει η μουρμούρα, η κοροϊδία, η αποξένωση και φυσικά το περιθώριο. Ούτε να σχεδιάσει μπορούσε, ούτε να διαβάσει σωστά κι ήταν πια μόνο, χωρίς ούτε έναν φίλο  και μελαγχολικό. Κι όλα αυτά επειδή ήταν …διαφορετικός.

Και τότε, τελείως ξαφνικά έμαθε ένα νέο συνταρακτικό που δύσκολα μπρούσκε να το πει και να το εξηγήσει στους άλλους, δίχως να τρομάξουν και να πανικοβληθούν.. Το τραγούδησε αλλά κανείς δεν τον πίστεψε. Στην αρχή…

Εκείνο το καινούργιο δίχτυ των ψαράδων ήταν η αιτία, η αφορμή και ο λόγος που όλα άλλαξαν. Μπροστά στο μεγάλο κίνδυνο ο Τριγωνοψαρούλης είχε τη λύση με ένα σχέδιο πρωτάκουστο. Και τότε οι συγγνώμες, οι αντιλήψεις, οι κακίες σταμάτησαν κι ο Τριγωνοψαρούλης έγινε ο ήρωας του βυθού και κατέκτησε τις καρδιές όλων των ψαριών…

Κι όχι μόνο! Ο Τριγωνοψαρούλης κατέκτησε και τις καρδιές όλων των ελληνόπουλων και περισσότερο από είκοσι χρόνια παραμένει ένας και μοναδικός. Πρωτοπόρος, διαφορετικός, πανέξυπνος, νικητής,  και αγαπημένος επανακυκλοφορεί, έγχρωμος πια, για τις νέες γενιές αλλά και τις παλιότερες που μεγαλώσαμε  μαζί του. Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος ο μπαμπάς του μοναδικού αυτού ψαριού, έχει κάθε λόγο να είναι περήφανος και να έχει εκείνη την χαρά πως ο ήρωας του είναι  η μια και μοναδική ελληνική παιδική φιγούρα που άγγιξε τόσες χιλιάδες παιδιά. Μια φιγούρα που φιλοτεχνήθηκε από την επίσης καταπληκτική Λήδα Βαρβαρούση και το κατακίτρινο τριγωνικό ψαράκι αποτελεί πια  ένα σπουδαίο σύμβολο της παιδικής λογοτεχνίας μας. Και ποιος δεν έχει ακούσει για τα κατορθώματα του Τριγωνοψαρούλη; Και ποιος δεν αγαπάει το μικρό αυτό ψαράκι που μαθαίνει σε όλους πως το να είσαι διαφορετικός δεν είναι ελάττωμα, αλλά προτέρημα και δύναμη τελικά. Ταμπέλες, συμπεριφορές, συγγνώμες που λέγονται, σιωπές που κρύβουν μέσα τους δύναμη, μοναξιά, φιλία, αγώνα επιβίωσης, στρατηγικές, θάρρος, τόλμη και προσπάθεια για το καλύτερο, για το αύριο για την ίδια τη ζωή. Όλα αυτά και πολλά περισσότερα κρύβει η ιστορία του διάσημου πια ψαριού που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα χαρακτηρίσουν τα κατορθώματα τους και τις γραφές του Βαγγέλη Ηλιόπουλου σαν κλασσικά έργα πια με τεράστια απήχηση και παραδειγματισμό σε παιδιά…

Όλοι να το διαβάσετε αν δεν το έχετε κάνει στο παρελθόν, όλοι να τον γνωρίσετε στα μικρά παιδιά. Ο τριγωνοκίτρινος ήρωας του Βαγγέλη και της Λήδας πρέπει να φτάσει παντού γιατί απλά είναι ….μοναδικός και αξιολάτρευτος.

Κι όπως γράφει στο νέο οπισθόφυλλο για παιδιά από 4 έως 104 ετών!

Ο Αργύρης και το Δελφίνι, Λίτσα Ψαραύτη, εικ :Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Ψυχογιός

Ένα πρωινό τ΄ Απρίλη με μπουνάτσα και την καλύτερη παρέα, ο κυρ Γεράσιμος, πήρε το γιο του τον Αργύρη κι ανοίχτηκαν στο πέλαγος για την ψαριά της μέρας. Σύννεφα μαζεύτηκαν ξαφνικά κι άρχισε η θάλασσα να φουσκώνει. Μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκαν να παλεύουν με τα κύματα κι ένας ατρόμητος βαρκάρης, ο κυρ Ζαχαρίας, τους είδε και τους έσωσε. Το σοκ για τον Αργύρη ήταν τόσο μεγάλο που χάθηκε η φωνή του. Μαυρίσανε οι ζωγραφιές κι η ψυχή του μικρού αγοριού κι όλα αλλάξανε στη ζωή του. Στο σχολειό  οι φίλοι κι η δασκάλα ήταν δίπλα του, ειδικά εκείνη η…. φωτισμένη γυναίκα που του δώσε θάρρος και δύναμη όσο κανείς. Ίσαμε που πέρασε ο καιρός, ηρεμήσανε οι θύμησες και οι αντάρες της ψυχής.Κι ένα άλλο πρωινό ένα δελφίνι φάνηκε στο πέλαγος, κοντά στην ακτή κι έγινε λόγος χαράς, αλλαγής και ψυχής που γιατρεύτηκε.

Για τους φόβους της ζωής μας , τους μεγάλους, που μας σημάδεψαν. Μια ιστορία της Λίτσας Ψαραύτη που κρύβει μέσα της άλλες δυο – τρεις ή και περισσότερες απ΄αυτές που καθένας θα θυμηθεί για τον εαυτό του ή τους δικούς του ανθρώπους σαν την διαβάσει. Από εκείνες που θα κάνουν τα μικρά παιδιά να ανοίξουν διάπλατα τα μάτια και το στόμα, αγωνιώντας για τη συνέχεια και το τέλος. Μια ιστορία, ένα γεγονός  που μπορεί να συμβεί στον καθένα και που μας δείχνει τις συμπεριφορές όλων στα δύσκολα. Παρέα θέλει κάθε πικραμένος και πονεμένος. Παρέα κι όχι περιθώριο. Συμπεριφορά κανονική και χρόνο να γιατρέψει τις πληγές της  ψυχής. Θέλει ανθρώπους που τους περισσεύει η δύναμη και το κουράγιο, η γνώση και το θάρρος. Θέλει δασκάλους να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους και να προχωράνε παραπέρα… Θέλει εμπιστοσύνη, πίστη στον εαυτό μας, αγνές ψυχές κι αγάπες αληθινές φίλων και δικών μας προσώπων. Τονίζει την ύπαρξη του μεγάλου γιατρού που είναι μόνο ο χρόνος και δίνει χώρο στη σιωπή και στην καλοσύνη των ανθρώπων.

Κι είναι τα δελφίνια πρωταγωνιστές της ιστορίας τούτης. Μια σχέση γνωστή κι αξεπέραστη που συχνά τη συναντάμε , καταλυτική, θεραπευτική και μαγική.

Μαγική σαν την γραφή της Λίτσας Ψαραύτη. Ζωντανή , καθημερινή, περιγραφική, γεμάτη συναισθήματα κι αλήθειες. Η εικονογράφηση είναι της Ελίζας Βαβούρη, διακριτική, έντονη γεμάτη χρώμα κι ας έχει τόσο μαύρο η ιστορία. 

Για παιδιά που διαβάζουν μόνα τους και για τα μικρότερα που τους διαβάζουμε εμείς!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός