Για τις ασχήμιες της ζωής που ΄χουν ψυχή!

Τα παραμύθια του Σαββάτου… γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Για τις ασχήμιες της ζωής που ΄χουν ψυχή! Για τις ταμπέλες και τα στερεότυπα που συνηθίσαμε στις ζωές μας. Για την μαγεία των κλασσικών παραμυθιών που ΄ναι γεμάτα διδαχές και αλήθειες. Για τα καλοκαιρινά διαβάσματα που μόλις ξεκίνησαν…

Οι πέντε άσχημοι, Julia Donaldson, εικ : Axel Scheffler, εκδ. Ίκαρος

Να, μια πρωτότυπη, πανέξυπνη και υπέροχη ιστορία. Πέντε ζώα που κανείς δεν θα ήθελε να έχει για κατοικίδια. Όχι μόνο επειδή ζουν  στις σαβάνες και στις ζούγκλες του κόσμου, αλλά επειδή δεν είναι καθόλου μα καθόλου …όμορφα κι ίσως και λίγο επικίνδυνα. Ούτε ένα, ούτε δύο αλλά πέντε άσχημα, παραμερισμένα και απόμακρα ζώα που  αποφασίζουν να κάνουν παρέα για να νοιώσουν τη ζεστασιά της φιλίας και  της συντροφικότητας . Ποια είναι αυτά τα παράξενα ζώα που μπορεί να μην έχουν ποτέ ξανά πρωταγωνιστήσει σε καμιά ιστορία; Είναι ένα άχαρο γκου, μια ύαινα με αγκάθια, βρώμικη και φοβερή σαν τέρας. Ένας  γύπας άσχημος, φαλακρός  και βρωμερός πολύ που τον λένε Τόργο. Ένας ζαρωμένος και κακοφτιαγμένος φακόχοιρος και  ένα πουλί με μακρύ προγούλι, στριμμένο και μουρτζούφλης , ένα μαραμπού.

Κι όμως τούτα τα ζώα έχουν ψυχή κι ανάγκες και καθημερινότητα που θέλει κόπο, δύναμη αντοχές κι αγάπη. Αγάπη που μόνο τα ίδια τους τα παιδιά μπορούν να τους χαρίσουν κι ίσως μια τόσο  δυνατή σχέση που προσπαθούν να αναπτύξουν μεταξύ τους. Κοινά γνωρίσματα, συναισθήματα και σκέψεις που ενώνουν και φτιάχνουν φιλίες που διαρκούν.

Πρωτότυπη, μοναδική και πολύ πολύ ιδιαίτερη ιστορία. Η  αγαπημένη Julia Donaldson με μια ακόμη έκπληξη στις αποσκευές των γραπτών της. Κανένας δεν ασχολείται ιδιάιτερα με ζώα που δεν έχουν κάτι όμορφο  πάνω τους. Η Julia μας δείχνει πως όλοι έχουν δικαίωμα στην αγάπη, στη φιλία, στη ζωή. Όλοι έχουν  ανάγκες και συναισθήματα. Όλοι πρέπει να έχουν φίλους για να νικήσουν τις φοβίες, να απολαύσουν το δώρο της ζωής, να νοιώσουν όμορφα και όχι παράταιροι και γεννημένοι με …ταμπέλες. Δεν ευθύνεται κανένας για τα γενετικά του χαρακτηριστικά κι ίσως η ασχήμια να  είναι το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει  να «συγκρίνεται» και να απομακρύνει τους άλλους από κοντά μας. Άλλοι θα πρέπει να είναι οι λόγοι των επιλογών μας κι όχι μόνο το «φαίνεσθε» .

Εκπληκτική δουλειά γραφής και φυσικά αξεπέραστος , ιδιαίτερος και καταπληκτικός κι ο Axel  Scheffler για την μοναδική του εικονογράφηση. Γνωστός από τα προηγούμενα βιβλία του και αγαπημένα  όπως  τον Ζογκ, τον υπέροχο Ξυλαράκη και τους Τικ και Τέλα.

Για παιδιά από 5 χρονών …

Ο Πέτρος και ο Λύκος, Σεργκέϊ Προκόφιεφ, (Διασκευή :Μαρία Δασκαλάκη), εκδ. Μίνωας

Ένα κλασσικό παραμύθι της παγκόσμιας πια παιδικής λογοτεχνίας. Ένα κείμενο και μια μουσική  που γράφτηκε και συντέθηκε από τον Σεργκέϊ Προκόφιεφ το 1936 με σκοπό να διδάξει τα παιδιά σχετικά με το χαρακτήρα και τη χρήση των οργάνων της ορχήστρας και να τα εξοικειώσει με αυτά. 

Σήμερα οι διασκευές του γεμίζουν τις βιβλιοθήκες και τον κόσμο , όμως σε κάποιες απ΄ αυτές αξίζει να  σταθεί κανείς και να τις δει, να τις προτείνει και να τις γνωρίσει σε περισσότερο κόσμο. Η Μαρία Δασκαλάκη που επιμελήθηκε και διασκεύασε τούτη την έκδοση  νομίζω ότι έκανε την ιστορία ακόμη πιο προσιτή και ζωντανή στα μικρά παιδιά  για να την αγαπήσουν και να την προσέξουν ακόμα πιο πολύ. Η ιστορία στους μεγαλύτερους λίγο πολύ γνωστή. Ο Πέτρος ζει στο σπίτι του παππού του στο δάσος και ως γενναίος νέος δεν φοβάται καθόλου τους κακούς λύκους. Φίλοι του ξεχωριστοί μια μηλιά , ένα μικρό πουλί και μια καλοθρεμμένη και στρουμπουλή πάπια. Ακόμη μια παρδαλή γέρικη γάτα και  …η λίμνη στη μέση του μεγάλου δάσους. Ο παππούς ανήσυχος  συμβουλεύει τον Πέτρο να μην απομακρύνεται από το σπιτάκι του δάσους γιατί υπάρχει αληθινός λύκος γύρω και είναι επικίνδυνος. Όμως εκείνος του λέει πως δεν τον φοβάται. Κι όμως ο γκρίζος και κακός λύκος εμφανίζεται πολύ πεινασμένος. Ο Πέτρος έχει επιστρέψει σπίτι τα μικρά και απροστάτευτα ζώα όμως προσπαθούν να τον αποφύγουν. Το πουλί και η γάτα τα καταφέρνουν, όχι όμως και η στρουμπουλή πάπια που καταλήγει στην άδεια και πεινασμένη του …κοιλιά. Ο Πέτρος προσπαθεί να  σώσει τους άλλους δυο  του φίλους. Καταστρώνει ένα σχέδιο, το μικρό πουλί κάνει αντιπερισπασμό στον λύκο για να σωθεί η γάτα και ο Πέτρος καταφέρνει να πιάσει σε παγίδα τον κακό λύκο. Τότε εμφανίζονται και τρεις κυνηγοί που με πυροβολισμούς που τρομάζουν τον παππού και το μικρό αγόρι θα διεκδικήσουν τον…λύκο. Όμως ο Πέτρος κι ο Παππούς του, έχουν άλλη γνώμη για να μην χαθεί κανείς… Και μια πολύ παράξενη συντροφιά, αλλόκοτη πολύ, θα ξεκινήσει με ένα μικρό φορτηγάκι για την πόλη!

Κλασική, αγαπημένη μουσική ιστορία γεμάτη νοήματα και διδαχές. Για τους κινδύνους και του λύκους της ζωής μας. Για την τόλμη των νιάτων που συχνά παρακούει τις συμβουλές των  μεγαλύτερων και τολμούν να τα βάλουν με επικίνδυνες καταστάσεις . Για τα ζώα που χάνονται και για την προστασία τους. Για την απληστία, την διεκδίκηση, την σοφία και τη γνώση. Μα  πάνω απ΄ όλα για τις καλές ιστορίες που γίνονται παραμύθια μια που όλα μπορούν να χωρέσουν και να ζήσουν αρμονικά στην πλοκή τους. 

Μαρία  Δασκαλάκη, εξαιρετική διασκευή. Το τελευταίο παραμύθι που διαβάσαμε στο σχολείο την φετινή χρονιά και λατρέψαμε με τις εικόνες του Νίκου Γιαννόπουλου. 

Για πολύ μικρά παιδιά και για μεγάλους…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 16 Ιουνίου 2018  :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-16-06-2018