Τα παραμύθια του Σαββάτου γράφει, σχολιάζει , παρουσιάζει
και προτείνει η Ελένη Μπετεινάκη*
Σε λίγες μέρες
γιορτάζει το παιδικό βιβλίο, σε λίγες μέρες έχουν πάλι την τιμητική τους τα
παραμύθια. Όσο πολυάσχολοι και αν είστε, να θυμάστε πως μια ημέρα, όπως λέει στο βιβλίο της η αγαπητή
Σοφία έχει … χίλια τετρακόσια λεπτά ή καλύτερα ογδόντα έξι χιλιάδες τετρακόσια
δευτερόλεπτα… Χρόνος άφθονος να αφιερώσει
κανείς, να πει ή να διαβάσει μια
μικρή ιστορία στο παιδί του, έστω για μια γλυκεία καληνύχτα …χρόνος πολύτιμος
όσο πολύτιμα θα ναι για πάντα τα παιδιά
μας και τα βιβλία …
Στο νησί της Ροδιάς, Μάνος Κοντολέων, (εικον: Μυρτώ Δεληβοριά), εκδ.
Ψυχογιός
Κάπου υπάρχει ένα Νησί, κι ίσως υπάρχει κι ένα μεγάλο σπίτι
κι ο κήπος είναι γεμάτος από ροδιές και στα δωμάτια του σπιτιού κατοικούν
…Σποράκια από Ρόδια.
Μια ιστορία, για κείνο το νησί, για μια γυναίκα που αγάπησε
και αγαπήθηκε πολύ, για ένα όνειρο που το έκανε πραγματικότητα ο πόνος , για
έναν πόλεμο που έσβησε το όνειρο αλλά έδωσε τη θέση σε μια άλλη πτυχή του πόνου
να αναπτυχτεί. Πόσα παιδιά, πόσα ρόδια άραγε να υπάρχουν σε τούτη τη γη; Πόσες
Μανούλες, πόσες Ροδιές και πόσες Ρήγισσες; Κι ο Μάνος ένα παιδί σαν όλα τα
παιδιά του κόσμου, πόσες εμπειρίες και πόσα πράγματα μάζεψε κι έμαθε εκείνο το καλοκαίρι μαζί με τον παππού του κι
όλα τα …σποράκια , στο Νησί.
Δύο ιστορίες σε μια…
από έναν πολύ αγαπημένο συγγραφέα. Ένα παραμύθι που μπλέκει το μύθο με την
πραγματικότητα , που ευαισθητοποιεί όλα τα παιδιά αλλά και τις μάνες τους. Μακάρι
να μην υπήρχαν τόσα πολλά …σποράκια, από την άλλη ευτυχώς που υπάρχουν τόσες
πολλές Ροδιές ..., τόση αγάπη και τόση δύναμη προσφοράς .
Μια ακόμη ιστορία για τα παιδιά του κόσμου…
Ένα μικρό πληγωμένο κουτάβι που θα βρει η Μαρίνα στο χωριό
του παππού της όταν έχει πάει για διακοπές θα της κρατήσει συντροφιά, παρά τις
αντιρρήσεις της γιαγιάς, για όλο σχεδόν το καλοκαίρι. Η Χίονα όπως θα το
ονομάσει η Μαρίνα, επειδή έχει μια κάτασπρη βούλα στο λαιμό του, μεγαλώνοντας
δεν μοιάζει τόσο με σκυλί. Ο κυρ Θανάσης, ο φίλος του παππού της θα καταλάβει
πως τούτο το ζώο είναι μια λύκαινα και η
Μαρίνα θα νοιώσει χαμένη γιατί γνωρίζει πως θα πρέπει να το αποχωριστεί. Η
δύναμη της θα γιγαντώσει αφού εκείνη θα την οδηγήσει στο δάσος. Η αγάπη της για
αυτό αλλά και αφοσίωση του ζώου θα πλέξει μια ιστορία και μια σχέση ανάμεσα
τους που μόνο όσοι λατρεύουν τα ζώα μπορούν να την καταλάβουν. Ο καιρός θα
περάσει και κάποια στιγμή η μάννα πια λύκαινα, θα γνωρίσει στην αγαπημένη της
φίλη τα παιδιά της με ένα τρόπο μαγικό και η Μαρίνα θα το κρατήσει μυστικό μόνο
για εκείνην, σαν να ταν όνειρο ή παραμύθι που κάποτε θα το αφηγηθεί στα δικά
της παιδιά .
Το φουστάνι με τις πεταλούδες, Σοφία Μαντουβάλου, ( εικον : Κατερίνα
Χαδουλού) εκδ. Μεταίχμιο
Μια μόνο πεταλούδα, κάποιες φορές, αν βρεθεί πάνω σ ένα
φουστάνι μπορεί αν έχει την ψυχή της αγάπης να γεμίσει τον κόσμο με χρώμα,
χαρά, αγάπη και …άλλες πεταλούδες. Μπορεί τότε
οι πεταλούδες όλου του κόσμου από
όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης να ΄ρθούν και να στήσουν το δικό τους χορό
πάνω σ αυτό το τόσο ιδιαίτερο φουστάνι έστω και για μία μέρα. Κι όποιο κι αν
είναι τα όνομά της…Παπιγιόν ή Μπατερφλάι ή Λεπτίρ ή Κελεμπέκ ή Χου ντι ή
Πεπερούντα ή Μοτίλ ή Πεπελά ή πεταλούδα, ένα ξέρεις πως η αγαπη, η ελευθερία, η
αδελφότητα, το όνειρο, το παραμύθι και η ομορφιά, κρύβεται στα φτερά της. Στο
πέταγμα, στο άγγιγμα ακουμπά και η επιθυμία της
γνωριμιάς, της συντροφικότητας,
της ελπίδας και της γνώσης.
Κι όλα αυτά μέσα σ ένα ταξίδι που γυρίζει όλη τη γη μέσα σε
μια μέρα, σε χίλια τετρακόσια λεπτά ή καλύτερα ογδόντα έξι χιλιάδες τετρακόσια
δευτερόλεπτα… Χρόνος πολύς , που μπορούν να συμβούν τα πάντα γιατί όλοι
γνωρίζουμε πως τα πιο ωραία πράγματα χρειάζονται για να γίνουν μόνο μια στιγμή. Μια στιγμή θέλει και τούτο
το παραμύθι να γεμίσει το φουστάνι της Μυρτώς και της Κάτιας με παραμύθια
για πεταλούδες…
Υπέροχη ιστορία από την Σοφία Μαντουβάλου για αξίες,
συναισθήματα, δικαιώματα και συνήθειες, με μια εξίσου υπέροχη εικονογράφηση της
Κατερίνας Χαδουλού .
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου