Τα παραμύθια του Σαββάτου !

Στα « παραμύθια του Σαββάτου » η Ελένη Μπετεινάκη * γράφει, προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει βιβλία για παιδιά…

Τα παραμύθια του Σαββάτου φιλοξενούν στη σελίδα τους αλλά και στην πόλη τους για αυτήν την εβδομάδα μια νέα και ταλαντούχα συγγραφέα που πραγματικά έχει πολλά ακόμα να μας πεις και να μας γράψει.  Η Ιωάννα Μπαμπέτα έχει γράψει 7 συνολικά βιβλία και  ξέρει πολύ καλά να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις και να μιλάει στην ψυχή των παιδιών… Γιατί ούτε η  Ζωή περισσεύει ποτέ και από πουθενά, ούτε ο λύκος είναι αναγκαστικά κακός και ίσως δεν κάνει για αρχηγός, ούτε  Ο Πρίγκιπας θέλει να είναι μόνος και να μην ξέρει πότε έχει γεννηθεί αν και τελικά δεν και έχει και πολύ μεγάλη σημασία αυτό.  Επίσης ο  Κωνσταντίνος πρέπει ακόμα να μάθει πολλά για την φιλία και τον έρωτα και τη μουσική  και η Μελίνα καρδιοχτυπά γιατί θέλει να γίνει ο καλύτερος ντεντέκτιβ, όσο για τον  Σαλίμ θα μάθει πως ακόμα κι αν δεν έχει τριαντάφυλλο για την δασκάλα του εκείνη τον αγαπάει πολύ και ποτέ ποτέ κανείς δεν ξεχνάει την νταντά του που είναι κάτι σαν δεύτερη μαμά ακόμα και αν έχει φύγει …
Ιστορίες για μικρά και μεγάλα παιδιά που σίγουρα θα βρουν κάπου, κάπως σε κάποιο σημείο τον εαυτό τους !

Η Ζωή που περισσεύει… Ιωάννα Μπαμπέτα, εκδ. Πατάκης( εικ. Σοφία Τουλιάτου)
Η Ζωή είναι ένα μικρό κορίτσι που έχει μόλις μετακομίσει σε καινούργια γειτονιά και σχολείο. Στην τάξη της κάθεται μόνη στο θρανίο της και νοιώθει μοναξιά γιατί πιστεύει πως κανείς δεν την δέχεται και κάνεις δεν την αγαπά. Δεν έχει καμία φίλη και η λέξη ομάδα για αυτήν δεν σημαίνει πολλά παιδιά αλλά μόνο ένα. Μια μέρα θα συμβεί κάτι διαφορετικό και ένα κορίτσι από μια άλλη τάξη θα καθίσει δίπλα της. Τότε όλα θα αλλάξουν κι εκείνη θα αρχίσει να σκέφτεται αλλιώς και να βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία. Το χαμόγελο θα επιστρέψει ξανά. Η μοναξιά, η λύπη, η απόρριψη θα δώσουν την θέση τους στη φιλία, στη χαρά και στην αποδοχή. Κι όπως πολύ όμορφα γράφει η Ιωάννα σ αυτήν την πολύ τρυφερή ιστορία  της « Η Ζωή βρήκε την Ευτυχία της »…κυριολεκτικά.



Ο Βασιλιάς λύκος, Ιωάννα Μπαμπέτα, (εικονογράφος Μυρτώ Δεληβοριά) εκδ. Μεταίχμιο.
Οι παράξενες εκλογές των λύκων προσπαθούν να αναδείξουν τον πιο κακό ανάμεσα τους για να γίνει βασιλιάς. Εκφωνούν λόγους οι πιο διάσημοι κακοί όπως ο λύκος που έφαγε την κοκκινοσκουφίτσα, ο λύκος που καταβρόχθισε τα έξι κατσικάκια, κι ο λύκος που έφαγε τα δύο από τα τρία γουρουνάκια και στο τέλος έγινε αρχιτέκτονας για να μάθει πώς να γκρεμίζει τα σπίτια που είναι φτιαγμένα από τούβλα. Κανένας δε έδειχνε τελικά τόσο κακός για να κερδίσει το στέμμα έτσι όπως είχε γίνει μετά το κατόρθωμά του κι έτσι σκέφτηκαν και μάλιστα τη λύση έδωσε ένα μικρό λυκάκι, να ψηφίσουν για αρχηγό τον πιο αγαπητό και πιο καλό. Κανένας από τους μεγάλους δεν ήταν τόσο καλός κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν αρχηγό ένα παιδί, το μικρό λυκάκι γιατί όλοι γνωρίζουμε πως τα παιδιά είναι πολύ σοφά και ικανά να φτιάξουν ένα κόσμο πολύ καλύτερο από τους μεγάλους…
 

Πριγκιπικά γενέθλια, Ιωάννα Μπαμπέτα, εκδ. Πατάκης ( εικονογράφος Ναταλία Καπατσούλια )

Λένε πως αν κάνεις μια ευχή λίγο πριν σβήσεις τα κεράκια της τούρτας των γενεθλίων σου ό,τι και αν ευχηθείς θα συμβεί στ΄ αλήθεια. Πρέπει όμως να γνωρίζεις ακριβώς την ημέρα που έχεις γεννηθεί κι όχι την ημέρα που σε βρήκαν « οι γονείς σου » σε ένα καλάθι, έξω από την πόρτα τους. Έτσι κι ο Πρίγκιπας ήθελε να μάθει ακριβώς πια ήταν η μέρα που γεννήθηκε κι όχι « που ήρθε σπίτι ». Κι έβαλε τα κλάματα κι η μαμά και ο μπαμπάς που δεν άντεχαν να τον βλέπουν στεναχωρημένο του έπαιρναν συνέχεια τούρτες με κεράκια να σβήνει και δώρα και χίλια δύο. Και πέρασαν οι μέρες και σκεφτόντουσαν  που αλλού να σβήσει τα κεράκια του μιας κι είχαν βαρεθεί τα γλυκά… Μήπως πάνω σε κεσεδάκι με γιαούρτι ή σε σπανακόπιτα ή καλύτερα στα γεμιστά; Η  επιθυμία του Πρίγκιπα δεν γινόταν πραγματικότητα ώσπου μια μέρα με πολύ βροχή ο μπαμπάς του, του έφερε στο σπίτι ένα μικρό γατάκι…Κι όλα άλλαξαν…ακόμα και η μέρα των Γενεθλίων του αλλά δεν είχε σημασία… Σημασία είχε πως και ο Πρίγκιπας και ο Δώρος , το μικρό γατάκι του, είχαν πλέον οικογένεια , σπίτι και μπόλικη αγάπη και φροντίδα και δεν τους ένοιαζαν ούτε οι ημερομηνίες ούτε τίποτε άλλο !

Μια ιστορία από τις πιο όμορφες που έχει γράψει η Ιωάννα  για παιδιά που γνωρίζουν ή και δεν γνωρίζουν πότε ακριβώς ήρθαν στον κόσμο, αλλά και για  ζώα που κι αυτά πολλές φορές είναι εγκαταλελειμμένα στα πιο απίθανα σημεία του δρόμου …

Μια κιθάρα και  πολλές συγγνώμες, Ιωάννα Μπαμπέτα, εκδ.  Ψυχογιός

Η εφηβεία είναι η πιο δύσκολη ηλικία. Είναι δύσκολο και για το παιδί και για τους φίλους και για τους συγγενείς  του. Μια φιλία ανάμεσα σε δυο αγόρια μεγαλωμένα πολύ διαφορετικά θα τους δέσει αλλά την ίδια στιγμή θα τους χωρίσει. Ο Κωνσταντίνος και ο Πέτρος συναντιούνται για πρώτη φορά μέσα σε ένα λεωφορείο και με αφορμή την κιθάρα του Πέτρου θα ξεκινήσει μια φιλία, με πολύ μουσική, με ντροπές, αγάπη, κλάματα, παρεξηγήσεις και συγγνώμες που είναι δύσκολο να ζητήσεις κάποιος μερικές φορές. Και ειδικά  αν σ΄ αυτές τις τρυφερές ηλικίες προστεθεί ένα κορίτσι , στη συγκεκριμένη ιστορία η Μαρίνα που αρέσει πολύ στον Κωνσταντίνο και κάνει ότι του ΄ρθει στο μυαλό για να αρέσει και σε εκείνην. Γίνεται, αστείος, σοβαρός, κακός, θυμωμένος, λίγο χαζός μέχρι μια μέρα που πάλι όλα ξεκαθαρίζουν και η ηρεμία έρχεται στην καρδιά του σαν καταλαβαίνει πως και σε εκείνην αρέσει. Ηρεμία που θα κρατήσει λίγο ώσπου να την γνωρίσει στο φίλο του τον Πέτρο και τότε ένα νέο συναίσθημα,  αυτό της ζήλειας θα χαλάσει ότι όμορφο έχει δημιουργηθεί όλο αυτό το διάστημα. Τότε ο μπαμπάς που λείπει πολύ για δουλειά μόνο με μια κουβέντα θα βοηθήσει …αλλά η συγγνώμη δεν είναι θέμα ούτε του μπαμπά ούτε της μαμάς …Είναι θέμα του ίδιου του Κωνσταντίνου που ίσως να είναι η αιτία  για μια δεύτερη ευκαιρία και μια καινούργια αρχή !

Ένα εκπληκτικό βιβλίο, γραμμένο απλά αλλά που ακούμπα σε πολλά θέματα των παιδιών αυτή της ηλικίας, θέματα ακόμα και ρατσιστικά ως προς το  επάγγελμα ή την εθνικότητα κάποιου άλλου, αλλά και θέματα σχέσεων που όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολες είναι στα χρόνια που ανακαλύπτουμε τους εαυτούς μας. Όλοι  θεωρούμε εκείνα τα χρόνια που ακόμα υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο στις σχέσεις πως  πρέπει κανείς  να  αρχίσει να γνωρίζει και το γκρι που έχει στοιχεία και από τα  δύο χρώματα.

Μια φιλία, μια κιθάρα , πολλές οι συγγνώμες …

* Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός