Τα μεγάλα αγόρια κλαίνε* …στα παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Αν ήταν κορίτσι ο Σεπτέμβρης σίγουρα θα τον λέγανε «Επιστροφή!» Άλλοι θα τον φώναζαν «Ανάμνηση» κι άλλοι «Αρχή!» Για πολλούς από μας είναι ο «Άγιος Σχολικός» και η μυρωδιά του χαρτιού, του μελανιού, της γόμας και των βιβλίων είναι περισσότερο διάχυτη, παντού.

Τα Παραμύθια του Σαββάτου έχοντας διαβάσει και ξεχωρίσει αρκετά βιβλία που θα ήταν ιδανικά για αυτές τις «σχολικές”  μέρες θα σας παρουσιάζουν σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματά τις επιλογές μας, που νομίζουμε θα βοηθήσουν για προσαρμογή στο σχολείο και απόλαυση ανάγνωσης.

*Τα μεγάλα αγόρια κλαίνε του Jonty Howley σε μετάφραση της Αργυρώς Πιπίνη είναι μια τρυφερή ιστορία για την πρώτη μέρα στο σχολείο.

Η πρώτη αποχώρηση, το πρώτο βήμα, το άγχος της νέας αρχής, δημιουργεί πάντα πολύ έντονα συναισθήματα στο παιδί αλλά και στους γονείς του. Το αγόρι της ιστορίας, ο Λιβάϊ, θα πάει πρώτη μέρα στο καινούργιο του σχολείο και νιώθει τρομαγμένος. Ακριβώς το ίδιο, όμως, νιώθει κι ο μπαμπάς του. Μην ξέροντας τι να πει στο γιο του, του δίνει μια συμβουλή-οδηγία: Τα μεγάλα αγόρια δεν κλαίνε!

Ο Λιβάϊ, συγκράτησε τα δάκρυά του, αφού έτσι είχε πει ο μπαμπάς και απλά άρχισε να παρατηρεί τους ανθρώπους καθ’ όλη  την διάρκεια της διαδρομής του προς το σχολείο.

Κοιτούσε επίμονα κάποιους άνδρες που είχαν δάκρυα στα μάτια. Ένας Ψαράς, ένας Αρπιστής, δυο ποιητές, παππούδες,, γονείς και πολλούς πολλούς άλλους ανθρώπους. Παρατηρούσε και το μόνο που καταλάβαινε και …έβλεπε ήταν πως πολλά μεγάλα αγόρια και άνδρες, έκλαιγαν.

Και σαν έφτασε στο σχολείο, στην καινούργια του τάξη, και με  τους νέους του συμμαθητές, ο φόβος χάθηκε και η μέρα κύλησε υπέροχα.

Τι έγινε στο δρόμο της επιστροφής και τι έκανε ο μπαμπάς του μόλις τον είδε;

Θα το διαβάσετε εσείς στο δικό σας παιδί …

Μια συγκινητική, αληθινή, τρυφερή ιστορία που προσπαθεί να καταρρίψει στερεότυπα, ταμπέλες και λόγια που συχνά φεύγουν από τα χείλη μας χωρίς να το καταλάβουμε έχουν μια δύναμη καταλυτική.

Τα πρέπει και τα μη, ο διαχωρισμός θηλυκού και αρσενικού, οι συμπεριφορές ανάλογα με το φύλο, υπήρξαν πάντα αιτία να μην μπορούν, ιδιαίτερα τα αγόρια, να εκφράσουν ανοιχτά τα συναισθήματά τους.

Ειδικά το κλάμα θεωρούνταν προνόμιο και αδυναμία για τις γυναίκες, ενώ οι άντρες έπρεπε πάντα να μετρούν την δύναμη τους με την μη έκφραση της ψυχής τους.

Στο βιβλίο αυτό καταλαβαίνουμε την δύναμη των λέξεων και πόσο σημαντικό είναι πως να εκφραζόμαστε στα παιδιά.

Ένα βιβλίο με ιδιαίτερη γραφή, απλές λέξεις γραμμένες με Κεφαλαία γράμματα μόνο, και γεμάτο αλήθειες.

Να μιλάμε, να εκφραζόμαστε, να νιώθουμε ελευθέρα, να προσέχουμε όμως τι λέμε ειδικά εμεις που μεγαλώνουμε παιδιά, για να  έχουμε υγιής ενήλικες!

Ο Jonty Howley έχει εικονογραφήσει το βιβλίο του με εξαιρετικές, ζωντανές, εκφραστικότατες εικόνες, σε σχέδια και χρώματα του εντυπώνονται στην μνήμη του παιδιού.

 

Πάνω πάνω στη λίστα των βιβλίων για το σχολείο( εννοείται και το σπίτι) για τις βιβλιοθήκες μας!

https://www.martis.gr/shop/ta-megala-agoria-klaine/