O Δον Κιχώτης στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ήταν 16 Ιανουάριου του 1605 όταν εκδίδεται για πρώτη φορά  το μυθιστόρημα «Δον Κιχώτης»  από τον Ισπανό συγγραφέα  Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα. Θεωρείται ένα μεγάλο κλασσικό έργο της Λογοτεχνίας σε παγκόσμιο επίπεδο και πάρα τα 420 χρόνια από την κυκλοφορία του παραμένει ένα αριστούργημα ως τις μέρες μας. Για να είμαστε απόλυτα ακριβής στα 1605 κυκλοφόρησε το πρώτο του μέρος και δέκα χρόνια αργότερα, στα 1615 δηλαδή, κυκλοφόρησε και το δεύτερο...

Kαι ήταν 22 Απριλίου του 1616 όταν ο Μιγκέλ Ντε Θερβάντες φεύγει από τη ζωή!

Αλλά ας δούμε τούτη την ιστορία…

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν σε ένα μικρό χωριό της Ισπανίας στην περιοχή Λα Μάτσα ζούσε ένας παράξενος ευγενής άνδρας. Κοκκαλιάρης, ψηλός και σχεδόν γέρος για εκείνα τα χρόνια (ήταν πάνω από πενήντα χρονών) είχε ακόμα ένα πιο παράξενο όνομα που κανένας δεν ξέρει ακριβώς πιο ήταν σωστό. Αλόνσο Κιχάδα ή μήπως Κιχάνο ή καλύτερα Κισάδα; Δεν ήταν ιδιαίτερα πλούσιος αλλά αγόραζε πολλά βιβλία και τα διάβαζε στον ελεύθερο χρόνο του. Ζούσε σε ένα μικρό σπιτάκι με μια γριά μαγείρισσα και ένα νεαρό κορίτσι, ανιψιά του θα ήταν, που την έλεγαν Μαρία. Οι πιο καλοί του φίλοι ήταν ο παπά-Θωμάς και ο Νικόλας ο Μπαρμπέρης.

Διάβαζε συνέχεια λοιπόν κι όλο η φαντασία του μεγάλωνε. Λάτρευε τις ιστορίες που μιλούσαν για πρίγκιπες, βασιλιάδες, όμορφες κυράδες, αρχοντοπούλες, μάγισσες, στοιχειωμένους πύργους και ιππότες. Ειδικά με τους ιππότες είχε τέτοιο κόλλημα που θέλησε να γίνει και  εκείνος,  ένα πρωινό. Ανέβηκε λοιπόν στη σοφίτα του μικρού του σπιτιού και ψάχνοντας βρήκε μια παλιά πανοπλία του παππού του,  την γυάλισε την έκανε σαν καινούργια και έφτιαξε και μια τενεκεδένια περικεφαλαία. Υστέρα πήρε το γέρικο αλογάκι του, τον Ροσινάντε, σκαρφίστηκε πως όλη του η περιπέτεια θα ήταν για τα μάτια της πανέμορφης πριγκίπισσας Δουλτσινέας του Τομπόζο, τελείως φανταστική μορφή και ξεκίνησε την περιπλάνησή και τις απίθανες περιπέτειες. ( Η αλήθεια είναι πως είχε ερωτευτεί μια όμορφη χωριατοπούλα από το διπλανό χωριό, την Αλδόνθα, αλλά δεν της εξομολογήθηκε ποτέ τον έρωτά του. Για χάρη της εμπνεύστηκε την Δουλτσινέα για να έχει λόγο να «μάχεται»). Μια καυτή μέρα του Ιούλιου σκέφτηκε πως έπρεπε κάποιος να τον χρίσει ιππότη και να ολοκληρώσει την μεγάλη του αυτή επιθυμία του. Ωστόσο η ζέστη τον έκανε να παραληρεί ή μήπως η φαντασία του ώστε το χάνι που βρέθηκε στο δρόμο του εκείνος το είδε σαν κάστρο πελώριο με πολεμίστρες και πύργους. Και τάφρο και όμορφες κοπέλες στην πύλη του …είδε! Και ο άρχοντας που εκείνος φανταζόταν δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον πανδοχέα που ο Αλφόνσο του ζήτησε να κάνει εκείνος την «τελετή». Κι έτσι έγινε ο  Δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα.  

Πολλοί τον περάσανε για τρελό αφού ζητούσε πάντα να του συμπεριφέρονται σαν να ήταν  ο πιο σπουδαίος ιππότης που είχαν δει. Η πρώτη του περιπέτεια ήταν η διάσωση ενός νέου που τον κακομεταχειριζόταν το αφεντικό του επειδή δεν πρόσεχε τα πρόβατα. Στην δεύτερη μπλέχτηκε σε ένα καυγά με δυο πραματευτάδες που το ξυλοκόπησαν άγρια και ευτυχώς που τον αναγνώρισε ένα περαστικός χωριανός του, τον μάζεψε και τον κουβάλησε πίσω στο χωριό του. Εκεί τον φροντίζουν η ανιψιά και η γριά οικονόμος του. Ήρθαν κι οι δυο φίλοι του να τον δουν και θεώρησαν πως για όλες του τις περιπέτειες έφταιγε το διάβασμα και τα βιβλία του. Έτσι έκαψαν όλα τα ιπποτικά βιβλία του και έκτισαν μια πόρτα στη βιβλιοθήκη του κι όλα…εξαφανίστηκαν. Όμως ο Ιππότης μας δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε να σκέφτεται όπως τα παραμύθια και να καταστρώνει τις νέες του περιπέτειες. Μάλιστα επίσεισε έναν φτωχό χωρικό να γίνει ιπποκόμος του. Ο Σάντζο Πάντσα αν και καλός οικογενειάρχης και άνθρωπος με πολλές υποχρεώσεις ακολούθησε τον Δον Κιχώτη μιας και ο ιππότης τον έπεισε  πως θα τον κάνει κυβερνήτη στο πρώτο νησί που θα κατακτούσε. Η Τερέζα η γυναικά του Σάντζο Πάντσα έκλαιγε απαρηγόρητη την ώρα που ο άνδρας της απομακρυνόταν καβάλα στον γάιδαρο του. Η μεγάλη περιπέτεια των δύο ανδρών ξεκινά με το μυαλό του Δον Κιχώτη στην όμορφη Δουλτσινέα που επειδή δεν είχε συναντήσει ποτέ θεώρησε  πως ένας μάγος την κρατούσε αιχμάλωτη για αυτό δεν την είχε γνωρίσει ακόμη.

Μίαν αυγή φτάσανε κοντά σε έναν τόπο που φαίνονταν  από μακριά ένα σωρό ανεμόμυλοι. Ο Δον Κιχώτης ρίχτηκε σε μάχη μαζί τους θεωρώντας τους γίγαντες. Την επόμενη στιγμή ο Σάντζο έκπληκτος κοίταζε πως μέσα σε ελάχιστα λεπτά ο αφέντης του σωριαζόταν στη γη πετάμενος από την φτερωτή ενός από τους ανεμόμυλους. Όσο κι αν πληγώθηκε ο ατρόμητος φαντασιόπληκτος ιππότης δεν άλλαξε την πίστη του ούτε την ψυχή του. Όσο και αν του έλεγε ο Σάντζο πως δεν υπήρξαν γίγαντες αλλά ανεμόμυλοι ο Δον Κιχώτης έπλαθε τις δικές του ιστορίες για να τον μεταπείσει. Και αφού έσπασε το κοντάρι του, η πρώτη του απώλεια στο «πεδίο της μάχης »έφτιαξε ένα άλλο από ένα μεγάλο κλαδί βελανιδιάς που βρήκε στο δάσος που διανυκτέρευσαν. Κι ύστερα  συνάντησαν ένα κοπάδι πρόβατα θεωρώντας τα πολεμιστές με λευκές πανοπλίες. Ρίχτηκε και σε αυτή τη παράλογη και φανταστική μάχη κερδίζοντάς ένα σωρό πληγές από πέτρες των βοσκών που προσπαθούσαν να προφυλάξουν τα ζώα τους. Τότε αποκτά και το παρατσούκλι ο Ιππότης της Ελεεινής  Μορφής από τον Σάντσο και πολύ του άρεσε του Δον Κιχώτη γιατί το θεώρησε πως ήταν βγαλμένο από τα βιβλία. Ακολουθήσε εκείνη η συνάντηση με τον μπαρμπέρη που φορούσε μια τσίγκινη λεκάνη ξυρίσματος στο κεφάλι του για να προστατευτεί από τον ήλιο κι ο Δον Κιχώτης τη νόμισε για χρυσή. Οι περιπέτειες συνεχίστηκαν και πάντα έληγαν άδοξα αλλά αφήνοντας στον Δον Κιχώτη μια γλυκιά γεύση πως πάντα έκανε το καλό.

Αν θέλετε κι  εσείς να γνωρίσετε τον γενναίο και θαρραλέο Ιππότη, τον αγαθό Σάντζο Πάντσα, τον Σαμψών Καράσκο, την Δούκισσα Ισαβέλλα, το «μαγικό ξύλινο άλογο», τον Ιππότη της Λευκής Σελήνης, την πριγκίπισσα Μαϊμουδόνα -  Δωροθέα, απλά ψαξτε και διαβάστε τούτο το δίτομο έργο που ‘ναι γεμάτο περιπέτειες, όνειρα, αλήθειες και ψέματα μα πάνω από όλα είναι γεμάτο με ευγένεια, θάρρος και δύναμη που ζουν τα νιάτα, η ζωή και η ακούραστη ψυχή του ανθρώπου.

Οι αναλύσεις του κλασσικού πια αυτού μυθιστορήματος είναι αμέτρητες από τον 18^ο αιώνα και μετά. Εκατομμύρια αντίτυπα των εκδόσεων του έχουν πουληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες

Στα ελληνικά υπάρχουν αρκετές εκδόσεις και πλέον μπορεί να διαβαστεί το έργο αυτό σε διασκευές ακόμα και από πολύ μικρά παιδιά.

Ξεχωρίσαμε και σας προτείνουμε :

Ο Πρώτος μου Θερβάντες Δον Κιχώτης, διασκευή : Κώστας Πούλος σε εικονογράφηση Βασίλης Γρίβας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

https://www.metaixmio.gr

Δον Κιχώτης, Μιγκέλ Θερβάντες, διασκευή Μαρία Αγγελίδου σε εικονογράφηση του Σβετλίν από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος (εξαντλημένο από το εκδότη)

Ζήσε όπως ο Δον Κιχώτης μια ελεύθερη διασκευή του έργου από τον Μάνο Κοντολέων σε εικονογράφηση του Βαγγέλη Παυλίδη από τις εκδόσεις Πατάκη : https://www.patakis.gr

Δον Κιχώτης, Μιγκέλ Θερβάντες, διασκευή Μαρία Δασκαλάκη, εικ :Θάνος Τσίλης, εκδ. Μίνωας : https://minoas.gr

Δον Κιχώτη είσαι εδώ; Αλέξης Κυριτσόπουλος, εκδ. Ίκαρος :https://ikarosbooks.gr/1041-don-kichoti-eisai-edo.html

Δον Κιχώτης, Σειρά : Κλασικά για μικρά παιδιά!

εκδόσεις Χάρτινη Πόλη : https://www.hartinipoli.gr/el/paidika/paidiki-logotehnia/don-kihotis#summary

Δον Κιχώτης ή ο ιππότης που βγήκε από τα βιβλία για να αλλάξει τον κόσμο, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικ :Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Παπαδόπουλος:https://www.epbooks.gr

Όποιο κι αν διαλέξετε ένα πράγμα να θυμάστε που υπάρχει άφθονο στον Δον Κιχώτη:

Να ζείτε γεμάτοι με όνειρα και φαντασία!

"Πήραν το δρόμο τους κουβεντιάζοντας, όταν είδαν στον κάμπο καμιά τριάντα με σαράντα ανεμόμυλους. Ο Δον Κιχώτης, μόλις τους αντίκρισε, είπε στον ιπποκόμο του:

- Η τύχη οδηγεί τα βήματά μας. Βλέπεις εκεί φίλε μου Σάντσο Πάντσα, τριάντα, ίσως και λιγότερους, τεράστιους γίγαντες που ενάντια τους θα πολεμήσω και θα τους πάρω τη ζωή;

- Μα ποιους γίγαντες; είπε ο Σάντσο.

- Εκείνους εκεί κάτω, δεν βλέπεις; απάντησε ο αφέντης του, , μερικοί μάλιστα έχουν χέρια μακριά ίσαμε δυο λεύγες.

- Κοιτάξτε αφέντη μου, - παρατήρησε ο Σάντσο – εκείνα εκεί κάτω που φαίνονται έτσι δεν είναι γίγαντες, αλλά ανεμόμυλοι, και αυτά που μοιάζουν με χέρια είναι τα φτερά του που, καθώς ο άνεμος τα γυρίζει, κάνουν τη μυλόπετρα να αλέθει.

- Πώς φαίνεται ότι δεν έχεις ιδέα από περιπέτειες! Αυτοί εκεί είναι γίγαντες και, αν φοβάσαι, πήγαινε στην άκρη να προσευχηθείς, όσο θα δίνω την άνιση μάχη ενάντια τους."

 

Παραμονή των Φώτων απόψε! Το νου σας. Το ξημέρωμα φεύγουν οι καλικάντζαροι!

Της Ελένης Μπετεινάκη

 Κάθε χρόνο γράφω  τούτο το «γράμμα»…

Μετρώ τις αφίξεις και τις απώλειες, κάτι σαν απουσιολόγιο και μια νύχτα σαν αυτή αναπολώ, αποχαιρετώ και χαμογελώ πλατιά για την υπέροχη διαδρομή των παραμυθοιστοριών και …παραμυθοκαλικάντζαρων.

Και να τα πάλι απόψε …

Επικρατεί μεγάλος αναβρασμός …

Τους παρακολουθώ προσεκτικά και αθόρυβα. Νιώθω μια χαρμολύπη να πω την αλήθεια. Τόσα κάναμε μαζί και τόσες μέρες. Τόσα ταξίδια, εκατοντάδες παιδιά, δεκάδες εμφανίσεις.

Βγήκα από τις αναπολήσεις και συνέχισα να τους παρατηρώ…

Κάποιοι βιάζονταν, μπερδεύονταν, κουτρουβαλούν και προσπαθούσαν να τελειώσουν με τις τελευταίες  τους σκανταλιές. Απόψε μόλις το ρολόι χτυπήσει δώδεκα ακριβώς όλα θα αλλάξουν. Οι καλικάντζαροι θα πρέπει να τρέξουν να προλάβουν το ένα και μοναδικό άνοιγμα της γης για μπορέσουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Για λίγες μόνο ώρες και ίσα ίσα μέχρι το ξημέρωμα θα πρέπει όλα να έχουν τακτοποιηθεί...

Αλλιώς με την αγιαστούρα του ο παπάς …θα τους εξαφανίσει παντελώς!

Το δωδεκαήμερο όμως έληγε, τέλειωναν κι οι διακοπές ...Κοίταξα κάτω από το δέντρο κι είδα πως είχε μαζευτεί η γνωστή συμμορία και ο καθένας χωμένος στις σκέψεις του…

Ο Τρακατρούκας μάζευε τα μολύβια του. Τον είδα που έχωνε στις τσέπες του τα εισιτήρια από τα ταξίδια του. Παντού είχε βρεθεί φέτος! Λάρνακα, Λεμεσό, Παραλίμνι,Καλαμάτα, Αθήνα, Κρήτη… Προσεκτικά έχωνε μέσα στο σάκο του αναμνήσεις,  και ένα μικρό πακέτο με πολύχρωμες κορδέλες ( του το χάρισα την Πρωτοχρονιά) με τη συμφωνία να το ανοίξει μόνο σαν βρισκόταν στο δικό του σπίτι. (Του ΄χα βάλει μέσα μικρά αντικείμενα από τα καινούργια παραμύθια που είχαν κυκλοφορήσει όλη τη χρονιά που πέρασε).

Ο Πι και ο Φι ήταν χαρούμενοι. Ανατυπώθηκαν οι ιστορίες τους ξανά και φέτος είχαν κι εκείνοι ταξιδέψει πολύ.. Δίπλα ακριβώς ο Εδώ και ο Αλλού  χαμογελαστοί  και χορτάτοι. Η κ. Χριστίνα φέτος τους είχε αφήσει μια τεράστια πιατέλα με κουραμπιέδες και μελομακάρονα αποκλειστικά για αυτούς!

Η μάγισσα Χρουχρού τους είχε βάλει στη σειρά και τους έδινε οδηγίες για να μην χάσουν το σωστό πέρασμα για το σπίτι τους. Έφευγε κι εκείνη. Η βαλίτσα της τεράστια, γεμάτη καλούδια των παιδιών, χαμόγελα και σημειώσεις. Η νεραΐδα πάλι των καλικάντζαρων, η κατάλευκη Άχνη, τους έλεγε να βιαστούν. Έπρεπε σχεδόν αθόρυβα να αναχωρήσουν σε λίγες ώρες και να κρατήσουν για ανάμνηση ό, τι όμορφο έζησαν. Έτσι αρχίσανε να ψαχουλεύουν …

Ο Εδώ είχε χώσει στην πίσω τσέπη του παντελονιού του ένα τεράστιο μπισκότο από το ζαχαροπλαστείο του κυρ Ηλία. Γνωστός κοιλιόδουλος και λαίμαργος όπως ήταν, τι άλλο να είχε πάρει μαζί του…

Ο Αλλού είχε κρατήσει ένα μικρό λαμπάκι που φώτιζε την γαλάζια μπάλα στο τέταρτο κλαδί του δέντρου, στο σπίτι του Αλέξανδρου.

Ο Πι ένα κατακόκκινο καμπανάκι με ένα υπέροχο ήχο που έπεσε από το έλκηθρο του Αϊ Βασίλη! Ένα καρυδότσουφλο που στη μέση του είχε μια οδοντογλυφίδα για κατάρτι κι ένα μικρό γαλάζιο πανί που τον χωρούσε ίσα ίσα.

Ο Φι πάλι είχε κρατήσεις μια καραμέλα με ασημένιο περιτύλιγμα που του θύμιζε τα τόσα πακέτα που έβλεπε να κουβαλούν οι άνθρωποι μέσα σε μεγάλες τσάντες όλες αυτές τις μέρες αλλά και μια χάρτινη τσάντα φτιαγμένη από " άχρηστο υλικό " δηλαδή παλιές εφημερίδες και μέσα εκεί έβαζε ότι του είχε κάνει εντύπωση. Μα το πιο πολύτιμο απ’ όλα ήταν ένα  μικρό γυάλινο βαζάκι με χρυσόσκονη ...Κάθε βράδυ όταν περνούσε από τα σπίτια των παιδιών για να δει αν είχαν κοιμηθεί έπαιρνε λίγη από τα αγγελάκια, τις μπάλες, τα ελαφάκια, και όλα αυτά τα πράγματα που είχαν πασπαλιστεί απ’ αυτήν την μαγική σκόνη. Κάθε φορά που θα ήθελε να θυμηθεί κάτι από τον Απάνω Κόσμο θα έριχνε λίγη στον αέρα του Ζερζεβουτιού, του χωριού τους,   και θα ξαναζούσε κάτι από όλη την μαγεία αυτών των δώδεκα ημερών ...

Όμως η ώρα πλησίαζε. Τους έβλεπα λιγάκι ανήσυχους…

Πλησίαζαν μεσάνυχτα και δεν είχαν χαιρετίσει κανέναν από τους φίλους τους ...

Και τώρα δεν υπήρχε άλλος χρόνος ...Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι να τους άφηναν ένα γράμμα. Όμως τι να έγραφαν και πως; Δεν ήξεραν ούτε όλα τα γράμματα ούτε και μπορούσαν να σκεφτούν κάτι άλλο τούτη τη στιγμή. Πως την πάτησαν έτσι με τα ονειροπολήματά τους...

Και τότε τους ήρθε μια ιδέα...

Θα φώναζαν δυνατά τα ονόματα όλων όσων είχαν συναντήσει και θα έπαιρνε ο άνεμος τη φωνή τους θα την τύλιγε μέσα σε ένα αχνό σύννεφο και στο δικό του ταξίδι του θα περνούσε μέσα από τοίχους, παράθυρα, μαξιλάρια και θα έφτανε στα μικρά αυτάκια των παιδιών. Κι έτσι θα τα αποχαιρετούσαν για φέτος.

Γιατί όλα τα παιδιά πιστεύουν και στους καλικάντζαρους και στα ξωτικά και στα παραμύθια...

Ουρά έκαναν μπροστά από την κουφάλα του ένατου δέντρου του κήπου μου…

Καθόμουν κι εγώ πίσω από την μπαλκονόπορτα  και τα χαιρετούσα…

Ένα δάκρυ, δεν το κρύβω κύλησε από τα μάτια μου…

Ο Τρακατρούκας μπήκε τελευταίος. Με κοίταξε με τα τεράστια μάτια του κι είδα την ευγνωμοσύνη, την συγκίνηση και την δική του χαρμολύπη.

Ναι, είναι ο πολυαγαπημένος μου και ξέρω πως θα μου λείψει πολύ. Όλα τους θα μου λείψουν…

Καλό σας ταξίδι αγαπημένα παραμυθοπαιδιά μου και καλή μας αντάμωση και πάλι του χρόνου!

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 5 Ιανουαρίου 2025 : Εδώ!

Το Τέλειο Μελομακάρονο. ..στα Παραμύθια του Σαββάτου!

20η ημέρα του Δεκέμβρη!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μελομακάρονο που φτιάχτηκε Τέλειο, με όλα τα συστατικά του στις σωστές αναλογίες.Αμεσως ξεχώρισε και τοποθετήθηκε από την Μαρίλια σε μια χρυσή πιατέλα που έμοιαζε με θρόνο. Απέναντι του τα υπόλοιπα μελομακάρονα, στην ασημένια πιατέλα, χόρευαν, γελούσαν, έπαιζαν, και ζούσαν την κάθε τους στιγμή. Το Τέλειο όμως μελομακάρονο παραπονιέται στή μικρή Μαρίλια συνεχώς συγκρίνοντας τον εσθτό του με τα άλλα και ζητώντας κάτι που είχαν αυτά. Τίποτα δεν μπορούσε να το κάνει να χαμογελάσει, ούτε η υπέροχη εικόνα που είδε από το παράθυρό με εκενη την χαρούμενη οικογένεια που χαιρόταν με την προσφορά της Μαρίλιας...

Κι αρχισαν να το ρωτούν τα άλλα τι του συνέβαινε...Και να το θαυμάζουν ! Και το τε το Τέλειο μελομακάρονο σκέφτηκε να δλωσεο λίγο από...τον εαυτό του μήπως ξσι του βάλει η Μαρίλια ακόμα περισσότερο μέλι, κανέλα, καρύδια ακόμα και τον χώρο που στεκόταν !

Και τότε συνέβη εκείνο το μικρό θαύμα που κατάλαβε πως όλα τα στολίδια του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με το μεγαλείο της ψυχής και την χαρά της προσφοράς...

Μια ιστορία της Μαρίας Παχιαδάκη για την κατανόηση του εαυτού μας, το δόσιμο, την φιλία και την αγάπη μας προς τον συνάνθρωπό.

Με πρωταγωνιστή το κατεξοχήν συμβολο-γλυκό των Χριστουγέννων η ιστορία του Τέλειου Μελομακάρονου εινσι ιδανική για τις μέρες των γιορτών γεμάτη μηνύματα και αγάπη.

Με τις εικόνες της Έφης Κοκκινάκη που δένουν άρτια με το κείμενο συνιστούν ένα βιβλίο για μικρά παιδιά που θα αγαπηθεί πολύ

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις The book project και συστήνεται ακόμα και για πολύ μικρά παιδιά.

Τα δώρα του Μάνου Κοντολέων…στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Ποδαρικό στη στήλη των Παραμυθιών του Σαββάτου κάνει ένα υπέροχο νοσταλγικό, βιογραφικό και ιδιαίτερο βιβλίο του Μάνου Κοντολέων με τίτλο : Τα δώρα!

Η ιστορία αφορά τον Μάρκο, ένα αγόρι 11 χρονών, και διαδραματίζεται πριν πολλά πολλά χρόνια. Μοναχοπαίδι το μικρό αγόρι, κι όπως όλοι γνωρίζουμε αυτό σημαίνει μοναξιά στο σπίτι, στο παιχνίδι και στο μοίρασμα. Μια μέρα βρίσκει στον κήπο τους ένα μικρό γατάκι που έμοιαζε με τιγράκι. Αμέσως όλα άλλαξαν. 

Η Νεφερτίτη, όπως ονόμασε το ζωάκι του ο Μάρκος, έγινε η μόνιμη ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ του, ο φίλος του και η χαρά γέμισε τη ζωή του. Ο Μάρκος δεν ήταν πια μόνος και άρχισε να ονειρεύεται, να ανακαλύπτει καινούργιους τόπους και να έχει κάποιον να τον περιμένει όταν γύριζε από το σχολείο του. Μαζί διάβαζαν, ανακάλυπταν καινούργια μέρη, έπαιζαν και ονειρεύονταν. Πέρασαν μερικοί μήνες απόλυτης ευτυχίας και ξαφνικά η Νεφερτίτη αρρώστησε. Τα όμορφα συναισθήματα του Μάρκου άλλαξαν έγιναν πόνος, προσμονή, ελπίδα και τελικά αποχαιρετισμός και απώλεια. Όμως μαζί με τον χαμό του μικρού γατιού γεννήθηκε η επιθυμία να γραφτούν οι ιστορίες, οι λέξεις, το μοίρασμα … Κι αυτό ήταν η αφορμή, ο λόγος, το δώρο  και η αρχή μιας λαμπρής συγγραφικής καριέρας που ευτυχώς κρατάει ως τις μέρες μας. Γιατί ο Μάρκος δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Μάνο Κοντολέων και η μικρή Νεφερτίτη η πρώτη του χάρτινη ηρωίδα που κάποτε υπήρξε στη ζωή του και τον οδήγησε στη συγγραφή.

Μια υπέροχη αυτοβιογραφική ιστορία συγκινητική, αληθινή, τρυφερή και ευαίσθητη που μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για μικρούς επίδοξους συγγραφείς. Μια ιστορία για την μοναξιά που βιώνουν τα μοναχοπαίδια και την  σχέση με τα ζώα. Για  την δυνατή φιλία που μπορεί να αναπτυχθεί αναμεσά τους και τα οφέλη μιας τόσο στενής σχέσης. Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα που γίνονται δώρα ζωής.

Με τα σχέδια και την χρωματική παλέτα της Ιφιγένειας Καμπέρη η ιστορία ζωντανεύει και μας συγκινεί ακόμη περισσότερο...

Έκπληξη των τελευταίων σελίδων η αυθεντική ιστορία  της Νεφερτίτης που λεγόταν Ποκοπίκο και που γράφτηκε το 1960 και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Διάπλαση τον Μάιο του ίδιου χρόνου από τον  Μάνο Κοντολέων με το ψευδώνυμο Αρχιδούξ.

Αυτή η ιστορία ήταν η αρχή όλων. Ο Μάνος Κοντολέων είναι αγαπημένος συγγραφέας για παιδιά και ενήλικες και έχει διαγράψει μια λαμπρή καριέρα μέχρι και σήμερα. Το δικό μας δώρο από «Τα δώρα» το  μοίρασμα της ιστορίας και η εναλλαγή της συναισθηματικής κατάστασης των ηρώων της.

Διαβάστε εδώ ένα μικρό απόσπασμα https://dev.patakis.gr/product/683039/vivlia-paidika--efhvika-paidikh-neanikh-logotexnia/Ta-dora/ και αναζητείστε το στα βιβλιοπωλεία!

Κύριε Αϊ – Βασίλη*… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Σκεφτείτε τώρα να έχει έρθει ο Αι Βασίλης στο σπίτι να αφήσει τα δώρα του και να βρεθεί μπροστά σε ένα κοριτσάκι που τον βομβαρδίζει με ερωτήσεις.

Η έκπληξη και των δύο είναι τεράστια, όμως το κορίτσι είναι αυτό που δεν σταματάει να μιλάει ούτε για μια στιγμή …

Θέλει να μάθει αν διάβασε το γράμμα του. Αν του αρέσουν τα μελομακάρονα, αν προτιμά για κατοικίδιο σκύλο ή γάτα. Αν μιλάνε οι τάρανδοι…

Θέλει να τον διασκεδάσει και τον ρωτά αν θέλει να του πει ένα τραγούδι με τη φλογέρα του. Κι ύστερα θέλει να ανέβει στο έλκηθρο και να ζήσει το όνειρο χιλιάδων παιδιών…

Ρωτάει τα πιο απίθανα πράγματα, όπως : «Τι γεύση έχουν τα σύννεφα;» « Σταματάς στα κόκκινα φανάρια; » « Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;»

Κι ύστερα τι θα συμβεί όταν της ξεφύγει ένα χασμουρητό ;

Ενα υπέροχο τρυφερό βιβλίο με αύρα του ονείρου, της νοσταλγίας, της επιθυμίας και της πρωτοχρονιάτικής προσμονής.

Ο Jarvis γράφει και εικονογραφεί το όνειρο εκατομμυρίων παιδιών που θέλουν να δουν από κοντά τον Άγιο Βασίλη. Το κορίτσι ρωτά χωρίς να πάρει καμία απάντηση. Είναι  σαν να λειτουργεί η διαίσθηση, η λογική, τα ρητορικά ερωτήματα  και τα πινέλα του Jarvis που δίνουν την απάντηση σε κάθε εικόνα.

Λέξεις απλές, νοήματα που ακουμπούν την παιδική ψυχή, εύλογες απορίες μικρών ανθρώπων.

Ένα βιβλίο που θα αγαπηθεί από μικρούς και μεγάλους, για δικούς τους λόγους κάθε ηλικιακό φάσμα.

Να το ψάξετε οπωσδήποτε και μετά τις γιορτές!

*Κύριε ΑϊΒασίλη, Jarvis, εκδόσεις Άμμος

Μπείτε εδώ και διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα: https://www.martis.gr/shop/kurie-ai-vasili/

Ο Άγιος Βασίλης αγνοείται*…στα Παραμύθια του Σαββάτου!

30^η ημέρα του Δεκέμβρη!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

“Ο Άγιος Βασίλης αγνοείται εδώ και κάμποσες ημέρες! Υποψιαζόμαστε ότι έχει κρυφτεί στις σελίδες αυτού του βιβλίου.

Αν τον εντοπίσετε, επικοινωνήστε με τη Λουδοβίκη στη γραμματεία του Βόρειου Πόλου.

Ευχαριστούμε θερμά εκ των προτέρων, τα ξωτικά, που ανησυχούν πολύ.” Λουδοβίκη

Αν δεν γνωρίζετε τον καθηγητή Βουλπέν, ήρθε η στιγμή να τον μάθετε και είμαι σίγουρη πως δεν θα τον ξεχάσετε ποτέ! Έχει κάνει διάφορα πράγματα στη ζωή του, μάλλον ασυνήθιστα, και τώρα ήρθε η στιγμή που πρέπει να «σοβαρευτεί» και να βρει αμέσως δουλειά για να θρέψει την πολυπληθή του οικογένεια. Οι αγγελίες που διαβάζει δεν του ταιριάζουν. Είναι ή πολύ επικίνδυνες ή αναξιοπρεπείς. Σταματάει μονάχα σε μια απρόσμενη που γράφει:  

« Ζητείται αντικαταστάτης του Αγίου Βασίλη για τη νύχτα της 31^ης Δεκεμβρίου. Μισθός ικανοποιητικός, μειωμένο ωράριο (μία μέρα το χρόνο). Θέση άμεσα διαθέσιμη, συστάσεις μη απαραίτητες. Θα προτιμηθούν άτομα μη αλλεργικά στα ξωτικά ».

Κι επειδή ήταν ήδη 30 Δεκεμβρίου και η θέση δεν είχε καλυφθεί ακόμα, στο τηλέφωνο το μόνο που του είπαν ήταν πως προσλαμβάνεται επιτόπου! Κι έτσι αποχαιρέτησε βιάστηκα την οικογένεια του και παίρνοντας μαζί του πέντε από τα ζωάκια του (κουνέλι, νυχτερίδα, κόκκινο πάντα, κροκόδειλο και μαϊμού) επιβιβάζεται στο αεροπλάνο για τον Βόρειο Πόλο. Στο αεροδρόμιο τον υποδέχεται η Λουδοβίκη, Διευθύντρια του Τμήματος Προσωπικού και τον οδηγεί κατευθείαν στο εργαστήριο του Αι Βασίλη. Στη διαδρομή ρωτάει ασταμάτητα να μάθει γιατί και πως εξαφανίστηκε ο Άγιος Βασίλης και μέχρι να φτάσουν επικρατεί ένας μικρός χαμός από τα ζωάκια του Βουλπέν και όλα τα νέα πράγματα που συναντούν . Πρώτα επισκέπτεται το σπίτι του Αγίου Βασίλη, μαθαίνει πως ξεκίνησε όλη αυτή η παράδοση, πως εξελίχθηκε, αναπτύχθηκε και επεκτάθηκε. Αμεσως μετα γνωρίζει το εργαστήριο των ξωτικών και την ιστορία τους, το θερμοκήπιο, το εργαστήριο ραπτικής για τις κάλτσες και τα πουλόβερ, το τμήμα που φτιάχνεται το χαρτί περιτυλίγματος, την αίθουσα μουσικής και την κουζίνα.

Φυσικά και δεν λείπουν τα απρόοπτα σε όλη αυτήν την διαδρομή με τα πολυπληθή ξωτικά και τις απίθανες συνθέσεις, καταστάσεις και γεγονότα. Και αμέσως μετα ο Βουλπέν γνωρίζει την καρδιά του βασιλείου των Χριστουγέννων, δηλαδή την τεράστια αίθουσα των παιχνιδιών. Τα όνειρα και τις ελπίδες κάθε παιδιού. Όμως εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάποιος φαίνεται αν το βάζει στα πόδια…

Ακολουθεί η περιήγηση στον Πύργο Ελέγχου που βομβαρδίζεται με ερωτήσεις της τελευταίας στιγμής για το μοναδικό ταξίδι στον κόσμο των παιδιών και ο Βουλπέν αρχίζει να καταλαβαίνει πως κάποιος τον παρακολουθεί…

Τι θα συμβεί στο στάβλο των ταράνδων; Θα εμφανιστεί ο Άγιος Βασίλης ή θα τον αντικαταστήσει τελικά ο Βουλπέν;

Ένα τεράστιο βιβλίο σε μέγεθος και σε μαγεία. Ένα βιβλίο χορταστικό με απίθανο σενάριο και εικόνες. Εικόνες που θα χαθείς και χρειάζεσαι πολλές ώρες για να δεις τα πάντα σε  κάθε σελίδα του. Ένα βιβλίο ψάξε- βρες που πάντα έχει να σου πει νέες ιστορίες που θα φτιάξεις μόνο σου ή που θα τις ανακαλύψεις παρατηρώντας την κάθε εικόνα.  Ένα βιβλίο που δεν θες να αφήσεις από τα χέρια σου για κανένα λόγο. Ζεις την μαγεία στις  λεπτομέρειες των εικόνων και με την αχαλίνωτη φαντασία του συγγραφέα.

Το καλύτερο πρωτοχρονιάτικό δώρο για μικρά και μεγάλα παιδιά. Ατελείωτες ώρες χαράς, περιπέτειας, μαγείας και παραμυθιού. Δεν υπάρχει κανένα άλλο βιβλίο σαν αυτό. Που να γεμίζει χαρά και μόνιμα επιφωνήματα όποιον το ξεφυλλίζει.

Να το ψάξετε να το χαρίσετε και στον εαυτό σας και σε όλα τα παιδιά!

*O Άγιος Βασίλης Αγνοείται, Loïc Clément, εικ: Anne Montel, εκδ. Άμμος

Ξεφυλλίστε το εδώ : https://ammoskids.gr/product/o-agios-vasilis-agnoite/

Και αναζητήστε το, οπωσδήποτε!

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 30 Δεκεμβρίου 2024:εδώ!

 

 

Το λεξικό του Αϊ Βασίλη ….στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Καλύτερο βιβλίο για την πρώτη μέρα του καινούργιου χρόνου ίσως και να μην υπάρχει…

Ένα κλασικό βιβλίο σε τετράγωνο – μικρό σχήμα  που αγαπήθηκε πολύ και που τιμήθηκε με το βραβείο Bologna Ragazzi το μακρινό  1993.

Την έχω ακόμα αυτήν την έκδοση και τώρα την απόκτησα ξανά από τις εκδόσεις  ΑΜΜΟΣ.

«Το Λεξικό του Αϊ – Βασίλη»,  που έγραψε και εικονογράφησε ο Grégoire Solotareff : https://ammoskids.gr/writers-illustrators/gregoire-solotareff/ μας εξηγεί πολλά για τον αγαπημένο Άγιο των παιδιών. Με ιδιαίτερο χιούμορ και απρόσμενες συνήθειες ή καταστάσεις προκαλεί το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων

Στο γράμμα Ε : Εντύπωση «Τίποτα δεν ξαφνιάζει τον Αϊ Βασίλη : Έχει δει τόσα πολλά στη ζωή του…Το μόνο που του κάνει ακόμα εντύπωση, είναι οι αγιοβασιλιάτικες πεταλούδες»

Διασκευασμένο από τη Μαριανίνα Κριεζή.

Αναζητείστε το στα βιβλιοπωλεία και ξεφυλλίστε το εδώ: https://ammoskids.gr/product/to-lexiko-tou-ai-vasili/