Για τις αλήθειες τις ζωής και την Γαλήνη της ψυχής....

Τα παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Όταν γεννήθηκε το …χαμόγελο, είχε δίπλα του ένα μικρό παιδί και αμέσως πήγε και κάθισε πάνω στο πρόσωπο, στα μικρά του χείλη. Εκεί θέλει να κατοικεί πάντα και κανείς να μην το κουνάει από τη θέση του. Όσα άσχημα αν συμβαίνουν, όσες αναποδιές, εκείνο πρέπει να παραμένει σε όλα τα παιδικά πρόσωπα. Σε όλα… Και αν νομίζετε πως με τις φωνές λύνονται όλα τα …άλλα προβλήματα, μάλλον δεν έχετε πάει ποτέ στην μοναδική πόλη την Βροντούμενη που είχε τον πιο Φωνακλά Βασιλιά του κόσμου όλου…

Γιατί πάντα είπαμε τα παραμύθια λένε μόνο τις μεγάλες αλήθειες…

Θέλω να σας  πω την αλήθεια, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εικ: Ραφαέλλα Τσάτσι, εκδ. Πατάκης

Λένε πως τα παραμύθια λένε πάντα την αλήθεια…

Και τα παιδιά τη λένε, όταν χρειάζεται, κι είναι από την ψυχή τους, με λόγια απλά που πιάνουν « τόπο». Τα παιδιά, ακόμα, ξέρουν να κρατούν μυστικά, όταν πρέπει… Ίσαμε την κατάλληλη στιγμή. Έτσι κι η Δάφνη, σαν είδε τον Εμιγκλέ στο πάρκο την Κυριακή να πουλάει χαρτομάντιλα, κράτησε τον στόμα της κλειστό. Άνοιξε όμως πιο βαθιά την ψυχή της, να χωρέσει την αγάπη της για αυτό το αγόρι, τον συμμαθητή της, να νοιώσει την αγωνία  του, την ντροπή, την αϋπνία του, την κούραση του, την …αδυναμία του. Ένα χάρτινο κορδόνι  σαν να δένει να δυο παιδιά. Στο ίδιο θρανίο, στο ίδιο μυστικό… Και γίνεται η Δάφνη πιο προσεκτική από εκείνη τη μέρα. Και νοιώθει τις μικρές αλλαγές, τα μικρά μυστικά του Εμιγκλέ που οι άλλοι δεν γνωρίζουν και τον κοροϊδεύουν…

Ακόμα κι ο δάσκαλος θυμώνει μαζί του κι ας είναι ο καλύτερος στα Μαθηματικά! Κι όλοι ρίχνουν συνέχεια το φταίξιμο σε εκείνον, ό,τι και αν γίνει. Ίσαμε εκείνη τη φορά που η Δάφνη δεν άντεξε κι είπε σε όλους …την αλήθεια!

Μια μικρή ιστορία, καθημερινή σχεδόν πια σε σχολεία, σε πλατείες και σε πάρκα, μα με μεγάλα νοήματα και σπουδαίες έννοιες. Μια ιστορία για όλα εκείνα τα παιδιά που χάνουν την παιδικότητα τους σαν αναγκάζονται για να επιβιώσουν να δουλέψουν …στο δρόμο ! Για όλα εκείνα τα παιδιά που κοκκινίζουν σαν δουν γνωστούς τους και ντρέπονται. Για όλα εκείνα τα παιδιά που ξέρουν, καταλαβαίνουν και σηκώνουν ανάστημα όταν πρέπει. Για τις μεγάλες αλήθειες που δεν πρέπει να μένουν κρυφές. Για το δίκιο και το άδικο της ίδιας της ζωής. Για τις ετικέτες που κολλάμε σε λάθος πρόσωπα και καταστάσεις. Για τις εύκολες …κατηγορίες  στους άλλους, για να γλυτώσουμε! Για τις φιλίες, την ομορφιά του «μοιράζομαι». Για τα παιδιά τω μεταναστών, για τα παιδιά που ΠΡΕΠΕΙ να είναι μόνο …παιδιά.

Δυνατή γραφή Αλεξάνδρα Μητσιάλη. Μια ιστορία για τα μικρά που είναι …τεράστια. Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα δεμένα μεταξύ τους κι ας έχουν αντιθέσεις. Έτσι είναι κι η ζωή, όμως. Ένα βιβλίο που δεν είναι καινούργιο αλλά που συγκινεί κάθε φορά που διαβάζεται ή παρουσιάζεται σε μια τάξη. Ένα βιβλίο να νοιώσεις εσύ ντροπή, για τα ανείπωτα, για τα λάθη, για τα « μικρά » που δεν θέλουμε να δούμε…Για τα λόγια τα μικρά που γίνονται μεγάλα. Για τα « μπράβο» που συχνά δεν μας ανήκουν  και το ξέρουμε καλά! Θέλει θάρρος να λες την αλήθεια, όταν ξέρεις πως οι άλλοι μπορεί και να σε αντιπαθήσουν, όμως πρέπει, για την ανθρωπιά, το δίκαιο και για όλους εκείνους που δεν «ξέρουν» να μιλήσουν ή διστάζουν γιατί νοιώθουν « ξένοι» και είναι διαφορετικοί από μας! Για τη ζωή όλων , που άλλαξε και αλλάζει κάθε μέρα. Για τα συγγνώμη και τα ευχαριστώ που ΄χουν χίλιους δυο τρόπους να ειπωθούν και τα χαμόγελα που δεν πρέπει να λείπουν από κανένα παιδικό πρόσωπο… κανένα!

Για τα ανώνυμα ή επώνυμα παιδιά που συναντούμε κάθε μέρα και …προσπερνάμε! Ξέρουμε όλοι, ποια είναι…

Δυνατή γραφή, δυνατή κι η εικόνα της Ραφαέλλας Τσάτσι. Χρώμα και σκίτσο που συγκινεί, μάτια που λένε όλα όσα δεν γράφονται  και χρώματα που μεγαλώνουν ή μικραίνουν, τις διαφορές!

Για όλα τα παιδιά που πρέπει να λένε τις αλήθειες  και να παραμένουν πάντα παιδιά με χαμόγελα !

Βασιλιάς Φωνακλάς, Γαλήνη (δεν) βρίσκει, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ε, ναι λοιπόν υπάρχει μια τέτοια πόλη με το πιο παράξενο όνομα …στον κόσμο. Βροντούπολη την λένε και καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί. Όλοι μα όλοι οι άνθρωποι φωνάζουν, κάνουν φασαρία και σκούζουν και ο σαματάς που γίνεται κάθε μέρα  φέρνει μόνο …πονοκέφαλο. Όλα αυτά ίσαμε την ημέρα που γεννήθηκε  ένα κοριτσάκι που το κλάμα κι η φωνή του ίσα ίσα που ακουγόταν. Σαν ψίθυρος ήταν κι έπρεπε να κάνουν όλοι ησυχία για να ακουστεί. Έτσι ήρθε στον κόσμο η …Γαλήνη. Στον μισό βέβαια, εκεί που ζούσε αυτή, στην νότια πλευρά της πόλης. Γιατί στη βόρεια πλευρά που ζούσε ο παιδικός φίλος τους πατέρα της και βασιλιάς, τα πράγματα ήταν πολύ …βροντερά! Τόσο πολύ ήταν η φασαρία και ο χαμός που γινόταν που ο βασιλιάς (πρώτος στις φωνές και τα ουρλιαχτά) υπέφερε πολύ! Ίσαμε εκείνη την ημέρα που ο κύριος Φιλήμων, ο μπαμπάς της Γαλήνης, τον έφερε για …διακοπές στο σπίτι του!

Ολοκαίνουργιο βιβλίο, γεμάτο χιούμορ, πρωτότυπες ιδέες και ανατροπές. Μια ιστορία της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου,  αρκετά έξυπνη για τις πολύ δυνατές… «φωνές». Για εκείνες που δεν αντέχονται και μόνο φασαρία προκαλούν. Όλοι γνωρίζουμε πως όπου γίνεται χαμός και σαματάς μεγάλος, το μόνο που επικρατεί είναι « χάος» και συχνά πανικός. Ενώ  αντίθετα όπου επικρατεί η ησυχία, σαν να μαγνητίζονται  όλοι και να συμμορφώνονται στο ίδιο μήκος κύματος και …φωνής. Υπέροχη ιστορία, πανέξυπνη, γεμάτη αντιθέσεις γραμμένες με το πιο όμορφο  και παραμυθένιο τρόπο. Σενάριο μικρής ταινίας  κινουμένων σχεδίων που ξετυλίγονται σε μια πόλη …μαγική. Ένα βιβλίο πραγματικά μαγικό και στην εικονογράφηση του από την Αιμιλία Κονταίου. Γεμάτο έντονα χρώματα, ζωντανά και φιγούρες αλησμόνητες.

Για την Ησυχία που συχνά αναζητάμε και που έχει ένα και μόνο αντίδοτο….Η φασαρία δεν λύνετε με περισσότερες φωνές. Κι η ησυχία αντέχεται και φέρνει μόνο γαλήνη και ηρεμία ακόμα και στα πιο ζωηρά παιδιά. Για τις μαμάδες, για τους δασκάλους, για όλους μας που συχνά …βροντοφωνάζουμε για να ακουστούμε, ξεχνώντας πως η πιο δυνατή φωνή στον κόσμο είναι η Σιωπή…η Ηρεμία,η Ησυχία που όμως ξέρουν να απλώνονται  και να φτάνουν ίσαμε εκεί που κανείς ποτέ δεν έχει φανταστεί. Τρόπο θέλει και ….Υπομονή!

Να το διαβάσετε, να πείτε στον εαυτό σας: « ωχ, κι εγώ». Να γελάσετε, να βρείτε κάπου και τη δική σας φωνή, μικροί και μεγάλοι! Να αφεθείτε στην πλοκή του παραμυθιού και  να την ακούσετε κατεβάζοντας την εφαρμογή QR Code στο τάμπλετ ή στο κινητό σας!

Για παιδιά από 4 χρονών….

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 8 Ιουλίου 2017:
http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-62