Τα παραμύθια του Σαββάτου !

Τα «Παραμύθια του Σαββάτου », γράφει, προτείνει, σχολιάζει και παρουσιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

Οι μέρες του Πάσχα, πλησιάζουν. Μέρες γεμάτες μυρωδιές, χρώματα, ανοιξιάτικη αύρα , χίλια δυο έθιμα και όμορφες ιστορίες. Μέρες διακοπών και αρκετού χρόνου για όλα τα παιδιά και για όσους αισθάνονται σαν τα παιδιά ,να διαβάσουν, να διηγηθούν, ή και να γράψουν παραμύθια κι ιστορίες. Τα παραμύθια του Σαββάτου δεν θα μπορούσαν να προτείνουν για αυτές τις μέρες, τίποτα άλλο παρά  ιστορίες για παράξενα αυγά , σοκολατένια, κόκκινα, πολύχρωμα, ταξιδιάρικα, μεταμφιεσμένα, συλλογισμένα, και πάνω απ΄όλα σκανδαλιάρικα. Αυγά λοιπόν , σοκολατένιοι λαγοί, ανταγωνισμοί, αλαζονείες αλλά και τελική κάθαρση ,όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα στα παραμύθια για να περνάνε όλοι καλά κι εμείς που τα διαβάζουμε ακόμα καλύτερα…

Το Πάσχα της νόνας χελώνας , Λότη  Πέτροβιτς – Ανδροτσοπούλου, εκδ. Πατάκης

Την ιστορία με το πάθημα του λαγού από την χελώνα, λίγο πολύ την γνωρίζουμε όλοι. Τι συνέβη όμως με την  τρισέγγονη χελώνα και τον τρισέγγονο λαγό εκείνου του παλιού μύθου; Ένας ακόμα ξιπασμένος λαγός που δεν γνωρίζει καν την ιστορία της οικογένειά του θα μπει ξανά στην διαδικασία της … « αλαζονείας » και του εγωκεντρισμού και για μια ακόμα φορά θα μπλεχτεί σε μια περιπέτεια που λόγω Λαμπρής  ίσως και να έχει αίσιο τέλος. Η Νόνα Χελώνα που γνωρίζει τις ικανότητες της στο τρέξιμο αλλά και στα παιχνίδια της εξυπνάδας θα « παγιδεύσει » με τον πιο πασχαλιάτικο τρόπο τον κυρ Λαγό που καυχιέται σε όλους για το πώς θα είναι ο μεγάλος νικητής στο φετινό τσούγκρισμα αυγών και πως κανένας , μα κανένας , δεν θα τα βάλει μαζί του. Όμως ,όπως, σοφά λέει και μια παροιμία « Μεγάλη μπουκιά φάε και πιες , μεγάλο λόγο  μην πεις !». Και ο κυρ λαγός θα την πατήσει για δεύτερη φορά στην ιστορία της μεγάλης οικογένειας των λαγών και πάλι από μια αργοκίνητη χελώνα , στα πόδια, αλλά από τους καλύτερους δρομείς στην εξυπνάδα. Κι όλοι θα ζήσουν καλά και τα ζώα του δάσους ακόμα καλύτερα ,γιατί μέρα του Πάσχα κανείς δεν πρέπει να  είναι στεναχωρημένος !

Εξαιρετική εικονογράφηση από τον Γιώργο Σγουρό και μια ακόμα ιστορία που μαγεύει τα παιδιά από την αγαπημένη κ. Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου. 

To αυγό που μισούσε το κόκκινο χρώμα , Χρυσάνθη Καραϊσκου, εκδ. Διάπλαση

Γίνεται Πάσχα δίχως κόκκινα αυγά ; Κι όμως, να σε τούτη την μοναδική γιορτή που τα περισσότερα αυγά είναι ταγμένα να ζήσουν , υπάρχει ένα και μόνο ένα μικρό αυγό που …μισεί το κόκκινο χρώμα της Πασχαλιάς . Προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει το βάψιμο, πιστεύοντας πως με την δική του χάρη και ομορφιά κανένας δεν θα έπρεπε να το βάφει αλλά να έρχεται μόνο να το θαυμάζει. Και ενώ συνεχίζει την εγωιστική του στάση  «χαλώντας τον κόσμο» γιατί μισεί τόσο πολύ το κόκκινο χρώμα , έρχεται μια στιγμή που η μοίρα του θα αλλάξει για πάντα.  Κλείνει τα μάτια , δεν θέλει να δει τι θα συμβεί , ακόμα κι όταν οι φίλοι του , τα άλλα αυγά το παροτρύνουν να κοιτάξει για λίγο …γύρω του. Μόνο όταν θα νοιώσει την αδιαφορία, την μοναξιά και την εγκατάλειψη θα μετανιώσει για όλα όσα έχει πει και θα προτιμήσει να γίνει κόκκινο όπως όλα τα αυγά αρκεί να το διαλέξουν και αυτό και να μην μείνει μόνο του . Και τότε θα συμβεί κάτι που ποτέ  δεν είχε περάσει  από το  μυαλό του… και τότε όλη του η συμπεριφορά θα γίνει άψογη!

Θ΄αυγό, Γιώργος Λεμπέσης, εκδ. Ψυχογιός

Η Ματούλα είναι η κότα της γιαγιάς Μαρίκας στο χωριό του Ανέστη , την Μηλίτσα.  Κι επειδή έφτασε η Μεγάλη Πέμπτη , η μέρα που βάφονται τα αυγά , γιαγιά και εγγονός κατέβηκαν στο κοτέτσι να τα μαζέψουν. Σειρά είχε το βάψιμο για όλα τα αυγά ή σχεδόν όλα, αφού ένα απ΄ αυτά το αγαπημένο του Ανέστη βάφτηκε κάπως διαφορετικά κι ο μικρός το βάφτισε Θανάση. Του φάνηκε μάλιστα πως του μίλησε  κιόλας κι ένοιωσε παράξενα όπως συνήθως ξέρουν μόνο τα παιδιά.  Μα ναι, τούτο το αυγό δεν ήταν καθόλου σαν τα άλλα. Την νύχτα της Ανάστασης που όλοι τρώνε και πίνουν και τσουγκρίζουν τα αυγά τους εκείνο περίμενε καρτερικά στο καλάθι του με μια σκέψη μόνο στο αυγουλένιο του μυαλουδάκι . « Θα βγώ,» έλεγε  ή « θ άυγό» και μόνο αυτό το απασχολούσε. Και ξεκίνησε  την βόλτα του στην κουζίνα εκεί που λίγο πριν γινόταν ο μεγάλος χαμός. Κι έμοιαζε σαν τσίρκο ο τόπος με τόση ανακατωσούρα παντού. Και πρώτα γνώρισε ένα σοκολατένιο λαγό που τον βοήθησε να γίνει πάλι χαρούμενος με τη συμβολή της μικρής κουβερτούρας. Εκείνος όμως δεν τον βοήθησε στο δικό του το πρόβλημα. Ο Θανάσης έψαχνε μια ζεστή αγκαλιά κι ο λαγός δεν ήταν πρόθυμος να του την χαρίσει. Στην πορεία του για αναζήτηση του σκοπού του,  συνάντησε πρώτα απ όλα τα  κρητικά καλιτσούνια, μετά  ένα κουλουράκι  που το ταλαιπωρούσαν αρκετά. Συνέχισε το δρόμο του μέχρι το εργοστάσιο των τσουρεκιών κι εκεί σαν άλλος ήρωας επανάστασης  με την βοήθεια ενός  τσουρεκάρ, έδιωξε μακριά τα εχθρικά καλιτσούνια και έσωσε το μικρό κουλουράκι. Η ιστορία συνεχίζεται με την παρέα της σοφής και γλυκείας μαγειρίτσας που με τα ωραία της λόγια έκανε το αυγό – Θανάση, να επιστρέψει από κει που ξεκίνησε έχοντας όμως αποκτήσει ένα σωρό εμπειρίες και φίλους . Κι εκεί συνέβησαν όλα όσα ήθελε μιας και είχε πια καταφέρει να αντιμετωπίζει με ευγνωμοσύνη όσα του πρόσφερε η ζωή , οι φίλοι  και η μοίρα για τι όπως λέει και ο Γιώργος Λεμπέσης , ο συγγραφέα ς αυτής της υπέροχης πασχαλιάτικης ιστορίας : «…η μοίρα δε θα ΄ρθει να μας συναντήσει αν δεν έχουμε όμορφα όνειρα να της προτείνουμε !».

Καλή Ανάσταση σε όλους !

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο cretalice.gr στις 12 Απριλίου 2014 : http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou23/156509