Τα παραμύθια του Σαββάτου !

Στα « παραμύθια του Σαββάτου » η Ελένη Μπετεινάκη * προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει βιβλία για παιδιά.

Αλήθεια πως εκφράζεται ο θυμός; Ο πόνος, η αδυναμία, η απογοήτευση κι όλα εκείνα τα συναισθήματα που είναι πολύ βαθιά μέσα μας και δύσκολα μπορεί ειδικά ένα παιδί, να τα ερμηνεύσει; Ίσως να είναι μέσα ένα μεγάλο κουτί γεμάτο με λιοντάρια και φωτιές, ίσως να είναι  πάνω σε  ένα χέρι που αντί να ζωγραφίζει, να χαιρετά ή να αγκαλιάζει να ξεφεύγει  από την « σωστή» του χρήση και να χτυπάει, ίσως και να είναι πάλι ένας δρόμος  μέσα τη ζωή που δύσκολα παίρνουμε την απόφαση να τον ακολουθήσουμε…

Το κουτί του θυμού, Κώστας Χαραλάς, εκδ. Μεταίχμιο

Όταν νοιώθει κάποιος θυμό τι κάνει; Όταν ο θυμός δεν μπαίνει μέσα στο σπίτι, όπως πολύ σοφά λέει η μαμά,  που να πάει να εκτονωθεί; Μια λύση είναι να ανέβει μαζί με τους θυμωνιάρηδες στα κεραμίδια, σαν γάτα ή σαν πουλί. Είναι σωστό όμως αυτό; Και πόσα πολλά είναι  τα πράγματα που μας κάνουν θυμωμένους; Πάρα πολλά, τόσα ή τόσο που καμιά φορά μας κάνει να  κοιμόμαστε πάνω στα κεραμίδια. Μπορεί τελικά ο θυμός να χωρέσει σ΄ένα κουτί. Κι αν χωράει τι χρώμα έχει και σαν ανοίξει τι μπορεί να βγάλει από μέσα του; Καρφίτσες, φωτιές, μαύρα σφυριά ή τυφώνες που καταστρέφουν τα πάντα. Κι επειδή τις περισσότερες φορές τα πράγματα αλλάζουν αν αλλάξουμε εμείς οπτική γωνία και συμπεριφορά μπορεί το κουτί του θυμού να κρύβει και εκπλήξεις τόσο μεγάλες που να χρειάζονται μόνο περισσότερη συζήτηση.

Ένα υπέροχο βιβλίο του Κώστα Χαραλά με εικονογράφο την εκπληκτική Ντανιέλα Σταματιάδη.

Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε, Μαρτίν Αγκάσι, εκδ. Μεταίχμιο  

Τα χέρια έχουν μέγεθος και χρώμα κι είναι φτιαγμένα για να κάνουν πολλά πράγματα. Είναι για να χαιρετάμε, να ζωγραφίζουμε, να γραφούμε λέξεις, να κάνουμε νοήματα, σχήματα και ιστορίες. Με τα χέρια μπορείς να παίξεις, να κρατήσεις μια κιθάρα, να μετρήσεις, να δέσεις τα κορδόνια σου, να φτιάξεις πύργους στην άμμο και χιονάνθρωπους και να σερβίρεις παγωτό, να ταΐσεις τα ζώα, να ντυθείς, να χτενίσεις τα μαλλιά σου, να κρατήσεις ένα άλλο χέρι όπως αυτό της μαμάς. Μα πάνω απ΄όλα είναι για να αγκαλιάζουν, να χειροκροτούν και να στέλνουν φιλιά. Για ένα πράγμα δεν είναι τα χέρια μας.Να δέρνουμε τους άλλους γιατί τότε έρχεται η λύπη, ο θυμός και η στεναχώρια.

Ένα βιβλίο « θησαυρός» για τα παιδιά, για τους γονείς, για τους δασκάλους για να καταλάβουμε πως η βία δεν οδηγεί πουθενά καλά. Γραμμένο απλά και κατανοητά  και με πολλά θέματα συζήτησης και δραστηριοτήτων.

Ποιος πήρε το τυρί μου; Spencer Johnson, M.D.εκδ. Κλειδάριθμος

Όλοι, κάποια στιγμή της ζωής μας έχουμε νοιώσει τον κίνδυνο που μπορεί να κρύβει μια αλλαγή όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι. Η πορεία προς το άγνωστο κάποιες φορές μπορεί να έχει εκπλήξεις ευχάριστες  ή και απογοητεύσεις. Ωστόσο τι είναι  καλύτερο; Να μένουμε στάσιμοι από φόβο για κάθε τι νέο και άγνωστο ή να προχωράμε, να ελπίζουμε και να ρισκάρουμε; Μια εκπληκτική αλληγορική ιστορία που μαθαίνει στα παιδιά την αξία της αλλαγής, όταν αυτή είναι προς το καλύτερο.  Στην ιστορία αυτή πρωταγωνιστούν  τέσσερις φίλοι, ο Ρουθούνης, ο οποίος "μυρίζεται" την αλλαγή νωρίς, ο Τρεχάλης, που τρέχει στη δράση, ο Χμ, που αρνείται να παραδεχτεί την αλλαγή και αντιστέκεται επειδή φοβάται μήπως τον οδηγήσει σε κάτι χειρότερο, και ο Χα, ο οποίος μαθαίνει να προσαρμόζεται έγκαιρα όταν βλέπει ότι η αλλαγή μπορεί να τον οδηγήσει σε κάτι καλύτερο!

 Ένα είναι σίγουρο πως όλοι νοιώθουμε την ανάγκη να βρούμε διέξοδο στο δρόμο ή μέσα σε ένα λαβύρινθο πραγματικό ή της σκέψης μας και να προχωρήσουμε όταν οι καιροί αλλάζουν. Η στασιμότητα και η έλλειψη θάρρους δεν θα πρέπει ποτέ να είναι οδηγοί μας.

Το βιβλίο είναι  ένας υπέροχος οδηγός που προβληματίζει, διδάσκει και δείχνει παραδείγματα με ένα καταπληκτικό τρόπο στα παιδιά, έτσι ώστε να  μπορέσουν να αλλάξουν και να βγουν νικητές.

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός.

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr : http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou15/140877