Νίκη Τρουλλινού - Αφιέρωμα

Νίκη Τρουλλινού 

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1953. Έκα­νε νο­μι­κὲς σπου­δὲς στο Πα­νε­πι­στή­μιο Αθηνών στα χρό­νια της δι­κτα­το­ρί­ας. Απὸ τὸ 1979 ζει στο Η­ρά­κλει­ο. Άσκη­σε τη μά­χι­μη δι­κη­γο­ρί­α καὶ δί­δα­ξε (ΤΕΙ Ηρα­κλεί­ου) για χρό­νια. Πέ­ρα­σε βι­α­στι­κὰ απὸ το ρα­δι­ό­φω­νο, το θέ­α­τρο, την ποί­η­ση (Αν­θο­λο­γί­α Παν/μί­ου Πα­τρών). Σή­με­ρα ασχο­λείται ε­παγ­γελ­μα­τι­κὰ με τον α­γρο­του­ρι­σμό. Πρώ­τη της συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των, το 1995, το Ε­να μο­λύ­βι στο κο­μο­δί­νο που επανακυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Κέδρος. Α­κο­λού­θη­σαν οι συλ­λο­γὲς ­Μα­ρὰλ όπως Μα­ρί­α και Και φύ­ση­ξε νο­τιάς… (εκ­δό­σεις Ρο­δα­κιό). To 2009 εκ­δό­θη­κε απὸ τον Κέ­δρο τὸ μυ­θι­στό­ρη­μά της Μ’ ένα κα­φά­σι μπύ­ρες. Το έρ­γο της πε­ρι­λαμ­βά­νει ακό­μη το βι­βλί­ο Crete, No man is an island (κεί­με­να στις φω­το­γρα­φί­ες της Π. Μα­σού­ρη),   Ταξιδεύοντας (σημειώσεις) , Εκδ. Μουσείο Ν. Καζαντζάκη, 2010,Κατίνα Παϊζη, Πόσο πολύ σ άγάπησα, Κείμενα - ΄Ερευνα-Επιμέλεια, εκδ. Δοκιμάκης 2011.

Τα βιβλία της :

Μαράλ όπως Μαρία, εκδ. Ροδακιό, 2002

Περιέχονται τα διηγήματα: "Τα τελώνια", "Το πιπερόδεντρο", "Η χημική σύσταση του γιασεμιού", "Ο δραπέτης", "Μαράλ όπως Μαρία", "Ο άγγελος", "Νεκτάριος ο έσχατος", "Ως φαίνεται, θάματα γίνουνται πάντα...", "Ο Τριστάνος, η Ιζόλδη και ο Ναζίμ", "Τυπόπιτες, μπουγάτσες κ.λπ.", "Τρία πρόσωπα για έναν εφιάλτη", "Επίσκεψη" και "Ζωή μυστική".

Και φύσηξε νοτιάς...,εκδ. Ροδακιό, 2006

Η συλλογή περιλαμβάνει εννέα καινούργια και ένα παλιό διήγημα και οι ιστορίες που περιγράφονται επικεντρώνονται στο θέμα του έρωτα και του θανάτου καθώς, όπως λέει η συγγραφέας, είναι δύο στοιχεία που έχουν μεγάλες ομοιότητες. Ο τίτλος της συλλογής «Και φύσηξε νοτιάς» παραπέμπει στην Κρήτη ενώ είναι εντονότερη η παρουσία του Ηρακλείου αφού στις σελίδες του βιβλίου υπάρχουν πολλές εικόνες από την πόλη μας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο εκδότης του βιβλίου στο σημείωμά του, «Ο νοτιάς σαρώνει κι ανεμίζει ανάμεσα στις αράδες των δέκα διηγημάτων της Νίκης Τρουλλινού που αποτελούν το τρίτο της βιβλίο. Η γλώσσα κάθεται πυκνή στις σελίδες, οι ατμόσφαιρες πετυχαίνουν, η μαστόρισσα δεν πετάει τίποτα, με το τίποτα συνθέτει ένα όλον συγκίνησης. Και εις ανώτερα!».(εφημ. Πατρίς).

Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι μια θαυμάσια ακουαρέλα του παλιού Ηρακλειώτη ζωγράφου, Θωμά Φανουράκη.

Μ΄ένα καφάσι μπύρες, εκδ. Κέδρος 2009

Αύριο μπορεί να είναι μια μέρα χωρίς φαντάσματα. Αυτό σκέφτεται η Εριέτα καθώς χάνεται τις νύχτες στις σελίδες των βιβλίων. Οι αναμνήσεις την κατακλύζουν. Κι αυτή σ’ ένα παλιό τετράδιο σκαλίζει όνειρα, επιθυμίες, ερωτηματικά για όσα έζησε ή δεν μπόρεσε να ζήσει, για όσα δεν κατάφερε τόσα χρόνια να πει στο γιο της. Για τον πατέρα της, που υγρό πυρ έκανε την μπίρα και κατακτούσε τον κόσμο στα πανηγύρια με καφάσια ολόκληρα. Για τη μάνα της, που, αφού βασανίστηκε να μάθει τα κουμπιά του πλυντηρίου ρούχων, ακούμπησε πάνω του τη σκάφη, σε μια υγρή συνωμοσία ROL και "Πικρής, μικρής μου αγάπης". Για τον άντρα της, που του αφοσιώθηκε μια ζωή όσο εκείνος ήταν δοσμένος στην επιστήμη και στην καριέρα του. Για την παραθαλάσσια επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσε -μπορεί μια θάλασσα να πνίξει τις στενόχωρες σκέψεις;-, για τη δικτατορία και τα χρόνια που ακολούθησαν. Για όσα την έκαναν να αλλάξει. Και για όσα θα τολμήσει πλέον να ζήσει. Ο εξομολογητικός μονόλογος μιας γυναίκας, μια ειλικρινής καταβύθιση στις διαδρομές της ζωής της με φόντο τη νεότερη ελληνική ιστορία και μια κοινωνία που αλλάζει πρόσωπο.

Ταξιδεύοντας - σημειώσεις, Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη ,2010

 Εικονογραφημένο σημειωματάριο με εισαγωγικό κείμενο (σε ελληνικά και αγγλικά) της συγγραφέως Νίκης Τρουλλινού, ένα οδοιπορικό στα ταξιδιωτικά κείμενα του Νίκου Καζαντζάκη.






Μ΄ένα μολύβι στο κομοδίνο, Κεδρος 2010 

Τώρα τα παιδιά κυνηγούσαν αστυνόμους. Και όνειρα -πάντα όνειρα- πολύ βαριά για τις δικές τους πλάτες. Ύστερα, ένας ένας άρχισαν να φεύγουν. Λίγο ο καρκίνος, λίγο ο χρόνος, μαζί κι ο χωρισμός. Η Πόρνη και η Παρθένα, το Πόδι και ο Μαύρος μούτσος, τα παιδιά που κυνηγούσαν όνειρα κι αστυνόμους, ο άντρας που ξέχασε πόσο τον κόσμο ήθελε ν αλλάξει, ο μάστορας που αγαπούσε το κυπαρίσσι...

Κατίνα Παϊζη, Πόσο πολύ σ΄ αγάπησα, εκδ. Δοκιμάκης, 2011 

( έρευνα - κέιμενα- επιμέλεια Ν. Τρουλλινού  )

Η ποιήτρια Κατίνα Παΐζη γεννήθηκε στην Ανώπολη Σφακίων το 1911, έζησε στο Ηράκλειο και πέθανε στην Αθήνα το 1996. Ξεχωριστή ποιητική φωνή της γενιάς του μεσοπολέμου, αδελφή της σπουδαίας ηθοποιού Αλέκας Παΐζη, τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστή με το ποίημα της "Πόσο πολύ σ’ αγάπησα" που έγινε τραγούδι με τη φωνή του Χρήστου Θηβαίου. Το βιβλίο περιλαμβάνει ανθολόγιο των ποιημάτων της και των πεζών της, τόσο από τις εκδόσεις των βιβλίων της, όσο και κείμενα για τη ζωή της από τη συγγραφέα, Νίκη Τρουλλινού, καθώς και ένα μέρος της αλληλογραφίας της με τον Νίκο Πλουμπίδη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Γιάννη Σκαρίμπα, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Τάκη Καλμούχο, τον Βάσο Δασκαλάκη (σύζυγο της Έλλης Αλεξίου), τον Κ. Θ. Δημαρά και άλλους, με σχόλια από την επιμελήτρια του τόμου.