Το Γαϊτανάκι της Ζωρζ Σαρή *...στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

«Αν όλα τα παιδιά της Γης πιάναν γερά τα χέρια,

κορίτσια, αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό,

ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος

κι ολόκληρη τη Γη μας θ' αγκάλιαζε, θαρρώ».

Και ποιος δεν γνωρίζει τούτο το βιβλίο, και ποιος δεν θυμάται τον κυρ Γαρίφαλο, τον Νικόλα, που σαν έφτασε σε βαθιά γεράματα, ένα τραγούδι από το στόμα τριών κοριτσιών στάθηκε η αφορμή να του μπει στο μυαλό μια τρελή ιδέα. Μια ιδέα να σμίξει τον κόσμο, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, μια συγκεκριμένη στιγμή, και να χορέψουν όλοι το μαγικό γαϊτανάκι που θα ενώσει όλες τις διαφορές, τις γλώσσες, τις θρησκείες, τις παραξενιές και τις αντιδικίες. Όμως όλα τούτα για να συμβούν χρειάζονται εκτός από την ιδέα και τα όνειρα και νιάτα και αντοχή. Κι ο κυρ Νικόλας καταλαβαίνει έστω και αργά πως η γνώση παρέχεται από τα βιβλία όμως η χαρά της ζωής είναι αλλού. 

Ταξιδεύει και βρίσκει τον γιατρό Ξανανιώνη και εκείνος ενθουσιασμένος από τη ιδέα του, του χαρίζει το φάρμακο Νεοζίλ που τον κάνει νέο, δυνατό και γεμάτο όρεξη να ζήσει και να φτάσει στα πέρατα της γης, κυνηγώντας την ιδέα και το όνειρο. Το ταξίδι ξεκινά γεμάτο περιπέτεια και εμπειρίες. Άλλοι θα τον περάσουν για τρελό, άλλοι θα τον δεχτούν, σαν τον Χαρούμενο που ενθουσιάζεται με την ιδέα του. Κι η φήμη του έφτασε παντού, όλοι τον συζητούσαν. Ώσπου φτάνει εκεί που οι πρόγονοι έσπειραν έχθρες και μίση και έκανε εχθρούς τους γείτονες και φρουρούς της γης τους. Σε πολιτείες που είχε ξεσπάσει πόλεμος και η θλίψη είχε απλωθεί παντού. Μίλησε σε όλους για τις μνήμες που δεν πρέπει να ξεχνούν αλλά και για την νέα ζωή που δεν πρέπει επίσης να προσπερνούν. Δεν κατάλαβαν και τον πετροβόλησαν. Μια γυναίκα που είχε χάσει τον γιο της στον πόλεμο τον βοήθησε κι αν και το σπίτι της ήταν ζεστό και φιλόξενο, η ιδέα και το όνειρό του δεν τον άφηναν να αναπαυτεί για πολύ. Έγινε θερμαστής σε ένα καράβι και μίλησε πάλι στους εργάτες για την ιδέα του κι έφτασε σε ένα λιμάνι με θεόρατα κτίρια κι εκεί μίλησε για μια ακόμα φορά για αυτό που είχε στο νου του. Τον έπιασαν και τον φυλάκισαν γιατί ο δικαστής δεν δέχτηκε πως ένας νέγρος μπορεί να πιάσει το χέρι ενός λευκού ανθρώπου. Κι εκεί στη φυλακή, ξεσήκωσε τους ανθρώπους. Όταν επιτέλους αποφυλακίστηκε, η ιδέα τουείχε μεστώσει για τα καλά. Όρισε σαν ημερομηνία πραγματοποίησης της την πρώτη μέρα της άνοιξης και άρχισε να στέλνει παντού τηλεγραφήματα για να ειδοποιήσει όλον τον κόσμο …

Και σαν έφτασε εκείνη η μέρα, όλα έγιναν όπως τα είχε σκεφτεί. Ο κυρ Νικόλας ο Γαρίφαλος είχε ξαναγίνει γέρος αλλά ο σκοπός του είχε ολοκληρωθεί και τίποτα δεν τον ένοιαζε γιατί «…ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος και δυο φορές τη Γη μας θ΄αγκάλιαζε θαρρώ…»

Η Ζωρζ Σαρή δεν χρειάζεται συστάσεις. Μια συγγραφέας που με το ήθος, τη ζωή και το έργο της, παραμένει αγαπημένη χιλιάδων αναγνωστών στη χώρα μας. Σήμερα θα σταθώ στην εικονογράφηση τούτου του βιβλίου. Το γαϊτανάκι είχε εκδοθεί πρώτη φορά το 1996 και τώρα σε μια νέα του έκδοση φέρει την υπογραφή και τα πινέλα της Έφης Λαδά. Η αλήθεια είναι πως ακόμα κι ένα τόσο δυνατό κείμενο , γίνεται ακόμα πιο σπουδαίο όταν ο εικονογράφος έχει τέτοια φαντασία και τόσο ταλέντο που πραγματικά το απογειώνει. Στέκεσαι ώρα πολύ σε κάθε σελίδα και θαυμάζεις πραγματικούς πίνακες ζωγραφικής που χαράζονται βαθιά στο μυαλό και την ψυχή σου. 

Διαβάστε το ξανά και δείτε τούτες τις εικόνες που η αισθητική και το αποτέλεσμα τους είναι πραγματικά μοναδικό.

Για παιδιά από 5 ετών…

*Το γαϊτανάκι, Ζωρζ Σαρή, εικονογράφηση Έφη Λαδά, εκδόσεις Πατάκης