Παιδικά βιβλία που έχουν σαν θέμα τους την απώλεια!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Πως να μιλήσεις στα παιδιά για ένα τόσο σοβαρό θέμα; Ο θάνατος, η απώλεια  είναι καθολικά και αναπόφευκτα  γεγονότα της ζωής. Μπορεί να είναι μια ευκαιρία για όλη την οικογένεια να μοιραστεί τα συναισθήματα αυτά, τα συστήματα πεποιθήσεων και τους αμυντικούς μηχανισμούς που τίθενται σε ενέργεια για την αντιμετώπιση της θλίψης.

Κι ίσως τα βιβλία, τα παραμύθια και το μοίρασμα να είναι  ένας τρόπος να μαλακώσει η ψυχή, ο πόνος, το άδικο που δύσκολα διαχειρίζονται  από όλους μας.

1.       Ένα αστέρι για μένα, Βασίλης Κουτσιαρής – Γιάννης Διακομανώλης, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Παρρησία

2.  

     Το δικό τους ταξίδι, Αργυρώ Πιπίνη, εικ: Μαριλένα Μελισσηνού, εκδ. Καλειδοσκόπιο

«…Ωστόσο αν και θίγει συναισθήματα απώλειας και μοναξιάς δεν προκαλεί λύπη. Είναι  μια ιστορία που «θυμίζει» δικά μας συναισθήματα, που μας  δημιουργεί ένα μειδίαμα στα χείλη για καταστάσεις που έχουμε ζήσει. Μια ιστορία για την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου που απλά θυμίζει πως μόνο σαν παρουσία φεύγει κάποιος  σαν έρχεται ο θάνατος. Η αγάπη, η θύμηση, οι αναμνήσεις και όλα όσα μαζί έχετε  χτίσει στοπ παρελθόν, πάντα υπάρχουν μέσα στην ψυχή… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/09/blog-post_4.html

3.      

Μέχρι τον Ουρανό και πάλι πίσω, Αλεξία Βερνίκου, εικ : Σοφία Τουλιάτου, εκδ. Ίκαρος «…Όπως έλεγε η μικρή Έλλη, αγαπούσε τόσο πολύ τη γιαγιά της «μέχρι τον ουρανό και πίσω και τρεις κωλοτούμπες». Ο χρόνος όμως που όλα τα ξέρει, τα μεγαλώνει και τα υπομένει πέρασε και  η ζωή έφερε τα πάνω κάτω. Η γιαγιά της Έλλης αρρώστησε και κάποια στιγμή έφυγε από τη ζωή. Και τώρα πως, ποια, τι θα την παρηγορήσει. Τα φιλιά, οι  αγκαλιές, τα παιχνίδια, τα μυστικά, η αγάπη; Πώς να δεχτείς  την απώλεια, πώς να αλλάξεις  τη ζωή σου, πώς να προχωρήσεις χωρίς το πιο αγαπητό σου πρόσωπο. Χίλιες οι ερωτήσεις , λίγες οι απαντήσεις  της μαμάς. Ευτυχώς υπάρχουν πάντα και τα όνειρα κι οι αναμνήσεις και  η αγάπη που ζει μέσα στην καρδιά αυτού που δεν θέλει να ξεχάσει κανέναν ποτέ… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/11/blog-post_24.html

4.       Που πήγε η Ιωάννα μαμά, Γαρυφαλιά Τεριζάκη, εκδ. Οσελότος

5.       Ο παππούκας μου,  Μάρτα Αλτές, εκδ. Key Books

  6.       Το τριαντάφυλλο της αγάπης, Λίτσα Ψαραύτη, εικ : Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ψυχογιός…. «Σύντομα η μικρή Μαρκέλλα  θα βιώσει την απώλεια με το χαμό της αγαπημένης της γιαγιάς. Το μπουμπούκι που της είχε χαρίσει κι εκείνη πλέον φρόντιζε εδώ και πολύ καιρό, ένα πρωινό έχασε τα πέταλα του. Για το κοριτσάκι ήταν ένα σημάδι, πως η γιαγιά της δεν ήταν πια στη ζωή. Μαζεύοντας τα πέταλα που σκόρπισε ο άνεμος από το ανοιχτό παράθυρο του σπιτιού της στο δρόμο  για το νηπιαγωγείο, κατάλαβε πως δεν θα ξεχνούσε ποτέ την αγαπημένη της γιαγιά… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/09/blog-post_4.html

7.       Κυπάρισσος, Μάρτα Σανμαμέντ, Εικονογράφηση: Ζόνια Βίμμερ, εκδ. Λιβάνη

   8.       Ο Γουργούρης, Τασούλα Επτακοίλη, εικ: Τόμεκ Γιοβάνης, εκδ Πατάκης

«…Μια ιστορία ή μπορεί και δυο για μιαν απώλεια που γίνεται ζωή απ΄την αρχή.Για έναν κύκλο που κλείνει και έναν άλλο που ανοίγει διάπλατα. Για όλα εκείνα που κάνουμε ηθελημένα ή όχι , για την προσφορά, για την αγάπη , για την απώλεια και για το πένθος. Την απώλεια που πονάει αλλά μπορεί και να σκορπήσει φως και περισσότερη αγάπη, αρκεί να μπορέσεις να  τη διαχειριστείς. Δύσκολο πολύ αλλά όχι ακατόρθωτο. Μια διπλή ιστορία όπως εκείνη τη γερμανική παροιμία που μας θύμισε η Τασούλα Επτακοίλη: «Όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος. Μόνο τα λουκάνικά έχουν δυο»…. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/05/blog-post_26.html

    9.       Μεγαλώνω τη γιαγιά μου, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ: Κάτια Βαρβάκη, εκδ. Νομική Βιβλιοθήκη

Κι ύστερα σαν περάσουν τα χρόνια κι αλλάξει η ζωή πάλι η γιαγιά θα παραμείνει η αγαπημένη των βιβλίων, της ψυχής και των παιδικών χρόνων. Κι όταν αρρωστήσει πολύ, οι ρόλοι θα αλλάξουν. Η γιαγιά πια δεν μπορεί πια να κάνει σχεδόν τίποτα όμως θα μπορεί το μεγάλο της …εγγόνι. Κι  εκείνο το μικρό αγόρι που μεγάλωσε θα φροντίζει πια να διαβάζει συνέχεια στη γιαγιά του, στην αρχή μεγάλα κείμενα κι όσο περνά  ο καιρός μικρότερα. Και θα της διαβάσει  και παραμύθια και ιστορίες για μικρά αλλά και μεγάλα « παιδιά»!

Γιατί κάποια στιγμή «…όποιος φίλος τηλεφωνεί για να βγούμε του λέω: Δεν μπορώ. Αφού ξέρεις, μεγαλώνω τη γιαγιά.» https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2016/10/blog-post_14.html

   10.   Άφησα την ψυχή μου στον άνεμο, Ροξάν Μαρί Γκαγιέ, Εικονογράφος:  Eric Puybaret, εκδ. Λιβάνη

Να ‘ ναι τούτο από τα πιο συγκινητικά και ποιητικά βιβλία για μικρά μεγάλα και πολύ μεγάλα παιδιά. Να ΄ναι ένα γράμμα του κάθε παππού στον εγγονό ή στην εγγονή του. Αλλά και γραφή καθενός από μας που θα ήθελε η απώλεια, ο θάνατος,η πίκρα, να μένουν μακριά από αγαπημένα πρόσωπα. Να ΄ναι παραμύθι ή μήπως είναι εικόνες  τούτο το μήνυμα που έχει αυτό το τόσο μαγικό βιβλίο.

Γράφει κάπου πως : «Υποσχέσου μου να μην κλαις, δεν μ αρέσει ο ωκεανός στα μάτια σου!» Κι η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο είναι  δύσκολο πολύ κι ακατόρθωτο, όμως εδώ σε πλανεύει ο λόγος. Αντλείς  μια δύναμη από αυτό το βιβλίο, την δύναμη της πιο δυνατής αγάπης, του πιο όμορφου σύννεφου που δεν είναι γκρίζο. Γεμάτο συμβουλές, γεμάτο ψυχή, γεμάτο όμορφες στιγμές.

Διαχείριση απώλειας και πένθους μέσα από ένα ποίημα που δεν σε κάνει να νοιώσεις στενάχωρα. Σε κάνει να θυμάσαι, να αναπολείς και να προχωρείς  γιατί «Μέσα  σ ΄αυτό το βιβλίο υπάρχει μια χούφτα αθάνατων σπόρων. Τους φυτεύουμε, τους βλέπουμε να γεννιούνται, να μεγαλώνουν, να μην χάνονται ποτέ!». Η εικονογράφησή του επίσης πολύ δυνατή, ζωντανή και γεμάτη συναίσθημα και ψυχή. Θυμίζει ταινία μικρού μήκους με καλό και νοσταλγικό τέλος. Με χρώμα και ύφος που θα ζήλευε ο κάθε σκηνοθέτης.

Γιατί τούτη η ψυχή είναι αφημένη στον άνεμο! (Στα Παραμύθια του Σαββάτου)

   11.   Παραμύθια από καρπούζι, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ Μεταίχμιο…. «Η γιαγιά όλων μας είναι  από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της οικογένειας. Άνθρωπος δεκτικός, μελιστάλακτος συνήθως, υπομονετικός και γνώστης της ψυχής των παιδιών όσο κανένας άλλος. Ένα βιβλίο που μετράει απώλειες. Νιότης, γηρατειών,   αγάπης και μοίρασμα αναμνήσεων και σπουδαίων σκέψεων. Τι συμβαίνει σαν χάνεται ένας δικός μας άνθρωπος. Μένει μέσα μας όσο  τον θυμόμαστε…. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/05/t.html

12.   Που πήγε ο Παππούς, Στέλλα Μιχαηλίδου,εκδ Παπαδόπουλος

13.   Πού πήγε το γέλιο σου, Ορσαλία;  Άντρης Αντωνίου, εκδ Πατάκης

https://www.vivliopoleiopataki.gr/blog/post/20028/Skepseis-gia-to-vivlio-Pou-phge-to-gelio-sou-Orsalia;/?fbclid=IwAR1_Px8nVlH3anZxlgCt4QiGH9iZV37_ZnvbcOnYE6_uEWrVEvoqe29MpBg

14.   Ο κήπος της ελπίδας, Ίζαμπελ Όττερ, εκδ Τζιαμπίρης

   15.   Ο κήπος του Έβαν, Μπράιαν Λις, εκδ Άγκυρα

«…Ο Έβαν είναι μία μοναδική  κι αξιαγάπητη αρσενική αλεπού. Μια αλεπού που ζει σε ένα σπίτι με κήπο και ένα σκυλί. Το αγαπημένο κατοικίδιο του Έβαν είναι μόνιμος σύντροφος και συνοδοιπόρος του στα …πάντα. Φυσικά τον κήπο τους τον φρόντιζαν μαζί. Όμως ήρθε μια σκοτεινή και δύσκολη στιγμή, σαν  η ζωή του σκύλου τέλειωσε κι ο Έβαν έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και κατάθλιψη. Τίποτα δεν τον ένοιαζε, τίποτα δεν τον ευχαριστούσε πια. Έφτασε σε σημείο ακόμα και να καταστρέψει τον αγαπημένο κήπο των δύο τους για να μην του θυμίζει τις όμορφες στιγμές που τόσο πολύ του έλλειπαν. Όλοι οι μεγάλοι ξέρουμε πως, ο χρόνος και η ίδια η Φύση έχουν  πάντα το γιατρικό στις πληγές της ζωής. Κι εκεί που ο άνθρωπος μοιάζει να παραιτείται, σαν μαγικό κάτι συμβαίνει από το ίδιο μας το περιβάλλον και μοιάζει η Φύση να επεμβαίνει με τον τρόπο της και να ξαναδίνει ομορφιά, δύναμη, θάρρος κι αισιοδοξία… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/05/blog-post_26.html

16.   Αν τ΄αγαπάς ξανάρχονται, Βασιλική Νευροκοπλή, εικ. Νικόλας Ανρικόπουλος, εκδ Λιβάνη

https://www.youtube.com/watch?time_continue=12&v=4mnLbQc8hsw&feature=emb_logo

   17.   Εκεί που ο ωκεανός συναντά τον ουρανό, των Τέρι και Έρικ Φαν, εκδ Μεταίχμιο

«…Κι ύστερα διάβασα την ιστορία κι ένοιωσα μια βαθιά συγκίνηση. Μια αλήθεια γλυκόπικρη για όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που χάνονται  αλλά παραμένουν πάντα στην ψυχή και  στο μυαλό όλων και όσο ζούμε. Αναμνήσεις, λέξεις, εικόνες από τον αγαπημένο παππού… τον δικό μας παππού και τον παππού του Φιν. Ιστορία για εκείνο το μέρος το μαγικό που ο ωκεανός συναντά τον Ουρανό. Εκεί που όλα μπορούν να συμβούν… Κι η θύμηση είναι κομμάτι μεγάλο της ζωής και του τώρα. Η βάρκα του Φιν ταξιδεύει νοητά και φανταστικά, Είναι η βάρκα του παππού, είναι ο ίδιος ο παππούς που λείπει, που αγαπά, που συνεχίσει να τον συντροφεύει στον ύπνο μα πιο πολύ στον ξύπνιο του. Η βάρκα που ταξιδεύει και αναζητά πάντα. Πού συνάντα  μεγάλα εμπόδια ή φόβους   ή και τεράστια χρυσά ψάρια που μιλούν… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/10/blog-post_5.html

18.   Χιούστον, με ακούς; της Μαρί Λε Κουζιά (μετ.: Χρ. Σωτηροπούλου),εκδ Κλειδάριθμος

19.   Το κόκκινο κασκόλ,  Νικολάς Σουφ (εικ. Μ.Ρ. Τζόνσον),εκδ. Διάπλαση

20.   Ένας άγγελος στο ταβάνι μου, Μάγια Δεληβοριά,εκδ Κέδρος

21.   Μαμά, που είσαι; Αρετή Καράμπελα, εικ: Daniela Iride Murgia, εκδ Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

   22.   Το νησί του Παππού, Benji Davies, (απόδοση : Αντώνης Παπαθεοδούλου) Εκδόσεις: Ίκαρος

Μία περιπέτεια, όπως είναι κι η ίδια η ζωή, σε ένα νησί. Όχι  οποιοδήποτε νησί αλλά το νησί του παππού του Σίντ. Τροπικό, με καταρράκτες, με καλύβες, δεντρόσπιτο και θαύματα πολλά. Ένα νησί που θα «ταξιδέψει» ο παππούς του και θα μείνει για πάντα. Και το καράβι της επιστροφής θα΄χει για καπετάνιο και μοναδικό οδηγό τον Σίντ και μόνο. Όμως ο παππούς θα είναι παντού, στην ψυχή, στην καρδιά, στην κάθε μέρα και …στη φαντασία του μικρού αγοριού. Γιατί η αγάπη δεν χάνεται ποτέ, δεν τελειώνει ακόμα κι όταν οι άνθρωποι μας φύγουν για πάντα από την πραγματική ζωή. https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-26

   23.   Ο καρκινόδρακος, Χρήστος Σίνης, εικ Νίκος Γιαννόπουλος, εκδ Ελληνοεκδοτική

«Η Νένη είναι μια μικρή « πριγκίπισσα », σαν όλα τα μικρά κορίτσια της Ατλαντίνας, μα και του κόσμου ολάκερου. Σ’  αυτήν την φανταστική πολιτεία ζει με την οικογένειά της, που φροντίζει να είναι  πάντα ο ουρανός ψηλά, να τον κρατούν να μην πέσει στα κεφάλια τους. Ζει όπως όλα τα παιδιά και με παραμύθια για κάστρα, πρίγκιπες και δράκους. Δράκους που μαθαίνει σιγά σιγά να μην φοβάται  και να νοιώθει δυνατή, πως όλα μπορούν  να νικηθούν. Μέχρι εκείνη την ημέρα «…από κείνες που δεν θέλεις να τις σκέφτεσαι – μα δεν ξεχνάς ποτέ-…», που ο δράκος εμφανίστηκε στη ζωή της. Ένας αλλιώτικος δράκος χωρίς φτερά και νύχια μυτερά και άγριος με  κεφάλι που έβγαζε φωτιές από το στόμα του. Κι έχει και το πιο τρομακτικό όνομα απ΄όλους τους δράκους των παραμυθιών, τον έλεγαν καρκινόδρακο. Κανείς δεν ήξερε πώς να τον πολεμήσει, πώς να γλιτώσει την όμορφη μικρή πριγκίπισσα Νένη από την «όρεξή» του. Κι εκείνος που την ήθελε τόσο πολύ, έκανε τα πάντα και κατάφερε να την πάρει μαζί του. Κι άφησαν οι Άτλαντες τον ουρανό να πέσει πάνω από τα κεφάλια τους  κι όλα σκοτείνιασαν  και πάγωσαν. Μόνο μια ΦΛΟΓΑ, μόνο μια δύναμη, μια ζεστή αγκαλιά τους έδωσε και πάλι την  θέληση να συνεχίσουν να ζουν και να ξανασηκώσουν όλοι μαζί τον ουρανό ψηλά. Τούτη τη δύναμη, την θέληση την αντλούσαν από την αγάπη που δεν τους εγκατέλειψε ποτέ, την αγάπη και τη θύμηση της πολυαγαπημένης τους πριγκίπισσας που την έδωσαν απλόχερα σε όσα άλλα παιδιά ήθελε να πάρει μαζί του τούτος ο πανούργος και  «κακός» καρκινόδρακος. Και πολλές φορές κατάφεραν και τον νίκησαν και γέμισε η ψυχή τους με όλα τα καλά και σημαντικά που κρύβει η ζωή και οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν, που αγωνίζονται και επιμένουν και δεν χάνουν το κουράγιο τους ποτέ!.. https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2015/08/blog-post_7.html

   24.   Παιχνίδια με τον Παππού, Σοφία Τσιάμη, εικ: Θέντα Μιμηλάκη, εκδ Ελληνοεκδοτική

Αν ήταν ο παππούς εδώ…Μια φράση που τη  ακούμε συχνά, σαν γονείς, σαν εκπαιδευτικοί, σαν άνθρωποι. Ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο  όλων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών που συχνά η ζωή ακολουθώντας τον δικό της ρυθμό και τον κύκλο της, μας τον στερεί. Και τότε πώς να διαχειριστεί κάποιος την απώλεια, πώς να απαλύνει το τεράστιο κενό και τον μεγάλο πόνο μέσα στην ψυχή; Η Σοφία Τσιάμη διάλεξε ένα τρόπο από τους πιο δυνατούς και τους πιο πολύχρωμους. Συναισθήματα γεμάτο είναι τούτο το βιβλίο. Θυμός, λύπη, στέρηση, αλλά και χαρά, φαντασία και δύναμη. Αγάπη που ξεχειλίζει σε μια παιδική ψυχή που αρνείται να δεχτεί την απώλεια και  προσπαθεί να την  απαλύνει με τρόπο που μόνο τα παιδιά ξέρουν. Δύσκολο θέμα, δύσκολη κατάσταση που θέλει επιδέξιους χειρισμούς. Κι η Σοφία το κατάφερε με τούτη τη γραφή να βάλει ιδέες και λύσεις και όμορφα λόγια στην ψυχή και το μυαλό μικρών και  μεγάλων. Κι έτσι έδωσε στην απώλεια μια άλλη διάσταση κι άφησε το χρόνο να ξετυλίξει τα συναισθήματα, όπως πρέπει, και τη φαντασία να δουλέψει «υπερωρίες» και να φτιάξει την θύμηση ζωντανή , όσο χρειάζεται, όσο πιο δυνατά μπορεί. Το βιβλίο  εικονογραφήθηκε  από την Θέντα Μιμηλάκη κι είναι γεμάτο χρώμα και συναίσθημα κι η κάθε ζωγραφιά του. Κι έδωσε κι εκείνη τη δική της πινελιά στην ψυχή, στη δύναμη, στον χαμό μα και την αγάπη! (Στα Παραμύθια του Σαββάτου)

   25.   Το δικό μου αστέρι, Corrinne Averiss – Rosalind Beardshow,εκδ. Ίκαρος

Θ άθελα κι εγώ να έχω ένα δικό μου αστέρι! Ή μήπως έχουμε όλοι μας αλλά δεν το ξέρουμε; Μήπως αστεράκια είναι όλα εκείνα τα πολύτιμα που συχνά θεωρούμε δεδομένα και μόνο σαν χαθούν ή φύγουν τα εκτιμούμε. Μήπως σαν αστέρι φωτεινό μοιάζει εκείνη η ζεστασιά που νιώθουμε σαν φροντίζουμε κάποιον κι ας γνωρίζουμε πως κάποια στιγμή …θα φύγει; Μήπως το αστέρι είναι η δική μας αγάπη, η δική μας αφοσίωση, τα δικά μας θέλω που τα χαρίζουμε επειδή εμείς το θέλουμε σε όποιον και όπου, και όχι επειδή πρέπει;

Ένα μικρό τρυφερό, δυνατό και πολύτιμο βιβλίο για μικρούς και μεγάλους. Το αστέρι είναι άπιαστο κι απρόσιτο. Κατοικεί στον Ουρανό  κι εμείς απλά το κοιτάμε, το θαυμάζουμε και πάνω του στολίζουμε τα δικά μας όνειρα, τις επιθυμίες ,τα αγαπημένα που χάνουμε από τη γη. Στο βιβλίο της Corrine Averiss το αστέρι γίνεται αντικείμενο λάτρεις, φίλος μοναδικός, και ανάγκη αφοσίωσης. Όταν χάνεται η λάμψη από τα πράγματα και τους ανθρώπους είναι γιατί τους παραμελούμε. Είναι γιατί τους πληγώνουμε. Είναι γιατί μας χρειάζονται οι άλλοι και μόνο σαν δούμε τα δύσκολα το καταλαβαίνουμε.

Μια ιστορία φιλίας, μια ιστορία αγάπης, αφοσίωσης, φροντίδας. Μια ιστορία για τις απώλειες. Για όλα εκείνα ή εκείνους  που χάνονται, που  …φεύγουν. Για την ανάγκη μας να συνεχίζεται το όνειρο, η ύπαρξη, η αγάπη που κανείς δεν ξέρει αν κρατάει για πάντα.

Πολλές φορές όσο κι αν θέλουμε να κρατήσουμε κοντά μας  κάποιον πρέπει να του δείχνουμε το δρόμο να φύγει, να νιώσει ελεύθερος, να βρει μόνος του τα δικά του θέλω, το δικό του μέρος να ζήσει. Εμείς μένουμε πίσω αλλά  πάντα πιστοί σε ότι η ψυχή πρόσφερε απλόχερα. Θαυμάζουμε, στεκόμαστε και παρατηρούμε και αποδεχόμαστε την απώλεια γιατί είναι και αυτό μέρος της ζωής μας… Αν πάλι τούτη η απώλεια είναι από εκείνες που δεν έχουν ζωή τότε ίσως να γίνονται αστέρια που η λάμψη τους μέσα μας δεν σβήνει ποτέ.

Για όλα τούτα και άλλα τόσα μας μιλάει αυτό το υπέροχο βιβλίο με την πρωτότυπη και φανταστική ιστορία του και με την πολύ εντυπωσιακή και ζωντανή εικονογράφηση της Rosalin Beardshaw.

Γιατί οι αποχωρισμοί γενικά είναι δύσκολοι, για αυτούς που μένουν…

Γιατί η ανάγκη του να υπάρχει κάποιος , κάπου  είναι πηγή ζωής… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/11/blog-post_15.html

26.   Που πήγε η γιαγιά, (μια ιστορία για την απώλεια) Bonnie Zucker, εκδ. Κλειδάριθμος

   27.   Η βάρκα που τη λένε μνήμη, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ : Ντανιέλα Σταματιάδη,εκδ. Παιδική Νομική Βκβλθιοθήκη

Το βιβλίο τιμήθηκε τον Σεπτέμβριο  του 2019 με το Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου  στην εικονογράφο Ντανιέλα Σταματιάδη και στον συγγραφέα Βαγγέλη Ηλιόπουλο   (έκδοση του 2017)

   28.   Το πνεύμα του Χιονιού, Maja Lunde, εικ: Lisa Alsato, εκδ Κλειδάριθμος

Δείτε το : https://www.youtube.com/watch?v=HBGRb2jvrjc

Ένα χριστουγεννιάτικο βιβλίο για αναγνώστες κάθε ηλικίας που αποτελείται από 24 κεφάλαια –ένα για κάθε ημέρα του Δεκέμβρη μέχρι τα Χριστούγεννα. Μια ιστορία μαγική που θα σας μεταφέρει στα δάση του Βορρά και θα σας ζεστάνει την καρδιά με τα συγκινητικά της μηνύματα για τη φιλία και την πίστη στην αγάπη. 

Ο Κρίστιαν λατρεύει τα Χριστούγεννα. Φέτος όμως θα είναι διαφορετικά, γιατί έχει χάσει τη μεγάλη του αδερφή. Καθώς κολυμπάει λυπημένος στην πισίνα, βλέπει ένα κοριτσάκι με τη μύτη κολλημένη στο παράθυρο. Είναι η Χέντβιχ, ένα κορίτσι όλο ζωντάνια, με κόκκινα μαλλιά και κόκκινη κάπα. Γίνονται φίλοι και πηγαίνουν μαζί στο σπίτι της για να πιουν κακάο. Ο Κρίστιαν ενθουσιάζεται με τον υπέροχο στολισμό για τα Χριστούγεννα και με την ομορφιά του σπιτιού. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Ένας παράξενος άντρας που εμφανίζεται ξαφνικά έρχεται για να δώσει τη λύση στο μυστήριο. Θα καταφέρει ο Κρίστιαν να ανακαλύψει το μυστικό της Χέντβιχ, αλλά και να φέρει ξανά στο σιωπηλό και μελαγχολικό σπίτι του το πνεύμα των Χριστουγέννων; Και ποια είναι πραγματικά η Χέντβιχ; 

Υποψήφιο για τα βραβεία: 2018 Norwegian Book Sellers’ Prize 2018, ARK Children’s Book Prize 2018, “Boksluker” Prize

Οι πωλήσεις του βιβλίου στη Νορβηγία ξεπερνούν ήδη τα 250.000 αντίτυπα.

Κυκλοφορεί σε 26 χώρες.

Η εταιρία Anonymous Rights έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα για κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου.

29. Χρυσά κουπιά, Μαρία Παπαγιάννη, εκδ. Πατάκης

Μυθιστόρημα για εφήβους και για μεγάλους. Ένα βιβλίο για τις ρίζες μας, τις αναμνήσεις, τους εφηβικούς έρωτες, τους πρώτους αποχωρισμούς από την μάννα, το ταξίδι ή μάλλον την αρχή της απότομης ενηλικίωσης. Η αρρώστια και οι συνέπιες στη ζωή των παιδιών κι ο θάνατος που δεν ξέρουν πως να τον δεχτούν ειδικά αν πρόκειται για  αγαπημένο πρόσωπο.  Τα δεδομένα που ανατρέπονται, οι συνθήκες που αλλάζουν, η προσαρμογή σε νέο περιβάλλον και οι ευκαιρίες που προσφέρονται εκεί που όλα νομίζεις πως έχουν τελειώσει. Ο διαφορετικός τρόπος ζωής, οι μικρές κλειστές κοινωνίες με τα μεγάλα μυστικά και τις ανοιχτόκαρδες παρέες. Η  αντιμετώπιση της καθημερινότητας και των δύσκολων καταστάσεων. Το παραμύθι κι ο θρύλος που πάντα «παρηγορεί» και εξάπτει ακόμα  περισσότερο την φαντασία ίσαμε να έρθει η κάθαρση. 

Δείτε Εδώ!

Δείτε εδώ το απόσπασμα από την εκπομπή Καλό Μεσημέρι με την Ιωάννα Μαλέσκου που προβλήθηκε στο Κρήτη Tv στις 21 Νοεμβρίου 2019 :  Παιδικά βιβλία με θέμα στην απώλεια!

Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός!