Ο Φύλακας Άγγελος*… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Τον Σίμωνα τον Μπαρμπέρη τον  ξέρετε; Είναι ένα από τα εκατομμύρια παιδιά του κόσμου μας που κάθε πρωί πηγαίνει λίγο αδιάφορα στο σχολείο και ένα βράδυ ευχήθηκε να είχε ένα φύλακα άγγελο. Μόνο που δεν είχε φανταστεί πως αυτός θα ήταν …κορίτσι. Μεγάλη συφορά τον βρήκε κι άρχισε τις γκρίνιες, τις αρνήσεις και τα πείσματα. Που ξανακούστηκε τέτοιο ρεζιλίκι, τι θα λέγανε τώρα οι φίλοι του; Άλλωστε είναι γνωστό πως τα κορίτσια είναι κλαψιάρες, φοβητσιάρες και πολυλογούδες… Όσο για τα αγόρια έλεγε η Αγγέλα, το κορίτσι φύλακας άγγελος του Σίμωνα,  είναι αγενέστατα, χιμπατζήδες και κακότροπα…

«Αγόρια μαϊμούδες – κορίτσια πεταλούδες». Έτσι άρχισε η αντιμαχία…

Ο Σίμωνας αγνοούσε τελείως την Αγγέλα κι εκείνη φρόντιζε να είναι πάντα δίπλα του στα δύσκολα, στα εύκολα, παντού. Ούτε για το ποδόσφαιρο που αν και κορίτσι ήξερε πολλά για αυτό δεν την άφηνε να τον συμβουλεύσει. Και όταν σκουρήνανε πολύ τα πράγματα, την έδιωξε με άσχημο τρόπο από μπροστά του κι εκείνη αγανακτισμένη πια εξαφανίστηκε. Ίσαμε την στιγμή που η συμμορία του σχολείου κύκλωσε τον Σίμωνα… Γιατί τα κορίτσια δεν τα παρατάνε τόσο εύκολα, ειδικά αν έχουν βγάλει την μεγάλη των Αγγέλων Σχολή!

Κι αρχίσανε οι συγγνώμες, τα ευχαριστώ και μια μεγάλη φιλία…

Ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ και μικρές αλήθειες. Η Σταυρούλα Παγώνα με μοναδικό τρόπο περιγράφει την σχέση ανάμεσα στα κορίτσια και τα αγόρια που συχνά είναι γεμάτη διαφωνίες, πειράγματα, αγανακτήσεις, μεγάλες κουβέντες και εκπλήξεις. Μια ιστορία που εκτός που θα σας κάνει να κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια θα σας οδηγήσει να παραδεχτείτε πως τα πράγματα, τα νομίσματα και οι άνθρωποι έχουν πάντα δυο όψεις. Η μια έχει τις ταμπέλες, τα τετριμμένα, τα τσιτάτα όπως λέμε και η άλλη έχει τις εκπλήξεις και την πραγματικότητα!

Ποιος βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα για τους άλλους με την πρώτη ματιά; Όλοι μας! Μόνο που σαν θα κάνουμε λάθος εκτίμηση θα πρέπει να το παραδεχτούμε και να συνεχίσουμε…αλλιώς!

Οι σχέσεις των δύο φύλων στο προσκήνιο. Σε μικρότερες ηλικίες είναι συχνά και απόλυτες στις απόψεις, ιδέες και προτιμήσεις. Ένα βιβλίο που ανατρέπει τα κατεστημένα και μαθαίνει στα μικρά παιδιά ( και στα μεγαλύτερα τολμώ να πω) πως τα «πράγματα» δεν είναι όπως φαίνονται…

Πολλά τα συναισθήματα, οι διαφορές, οι ιδέες και οι λύσεις της αποδοχής σε τούτο το βιβλίο. Απολαυστικό μέχρι την τελευταία του λέξη. Άκρως ανατρεπτικό, ευχάριστο και λυτρωτικό.

Ευκαιρία για συζήτηση μεγάλη μέσα σε σχολική τάξη, εκεί που οι συγκρούσεις είναι πιο συχνές και οι απορίες ή τα πείσματα δυναμώνουν.

Εικονογραφημένο από την Ράνια Ηλιάδου με ωραία έκφραση και σκίτσα που λατρεύουν ιδιαίτερα τα παιδιά .

Να το ψάξετε, να γελάσετε πλατιά, να δείτε πως λύνονται οι μεγάλες διαφορές και να σταματήσουμε επιτέλους να ακολουθούμε …στερεότυπα και να βγάζουμε λαθεμένα συμπεράσματα για τους άλλους!

*Φύλακας Άγγελος, Σταυρούλα Παγώνα, εικ: Ράνια Ηλιάδου, εκδ. Ελληνοεκδοτική. Βρείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ : https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/fylakas-aggelos

 

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

 

 

 

Ο Βαρόνος που Δ.Ε.Π.Υ …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Ο Βαρόνος ήταν ένας μικρός γαϊδουράκος που κουβαλούσε ένα όνομα βαρύ σαν Ιστορία. Και δεν έφτανε αυτό που δεν μπορούσε να το διαχειριστεί αλλά επιπλέον τα είχε κάνει θάλασσα στο σχολείο. Εκείνο το πρωί που όλα έδειχναν πως θα ήταν πολύ δύσκολο η μαμά του βιαζόταν πολύ γιατί έπρεπε να πάει κι εκείνη στο σχολείο του. Της είχε στείλει μήνυμα η δασκάλα του Βαρόνου η κ.Στρουθοκαμήλου πως έπρεπε να μιλήσουν σοβαρά. Κι αφού ξεπέρασαν τα πρωινά εμπόδια ( κότες, πάπιες, τον βρομερό Γουρούνη κλπ)  κι έριξε στο γιο της εκείνο το βλέμμα που τα «έλεγε» όλα, μπήκε στο γραφείο κι άκουσε ένα πολύ παράξενο  νέο. Η δασκάλα είπε πως ο Βαρόνος είχε ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με Υπερκινητικότητα) ή στα απλά γαϊδουρινά : Δεν Έχει Πολλή Υπομονή!

Καταλαβαίνουμε όλοι πόσο πρόβλημα ήταν αυτό. Γαϊδούρι που δεν έχει Υπομονή δεν γίνεται να υπάρχει και η δόλια μάνα ένιωσε ντροπή και φόβο για το γιο της. Ένιωσε όμως κι εκείνος πως ήταν μόνος και κανείς δεν μπορούσε να τον καταλάβει, ούτε η ιδιά του η μητέρα. Ο Βαρόνος πολύ απλά υπέμεινε μέχρι ένα σημείο τις σαΐτες του βρομερού Γουρούνη, τα γέλια των δυο σκύλων, το Κλατς Κλουτς της κατσίκας, τον παράξενο θόρυβο της σκιουρίνας, ακόμα και το άρωμα της όμορφης Κουνελίνας. Όμως αυτές οι μυρωδιές και οι θόρυβοι στα μεγάλα του αυτιά και ρουθούνια ηχούν και μυρίζουν διαφορετικά. Γιατί κι ο Βαρόνος είναι διαφορετικός. Τότε είναι που θα γίνει η… έκρηξη. Κι όλα θα ισοπεδωθούν στην τάξη και στην ψυχή του. Κι ας είπε στη μαμά του πως ένας θηλυκός ψύλλος μέσα στο αυτί του τον «έτρωγε» όλη την ώρα και ήταν η αιτία όλων των «καταστροφών». Οι γιατροί είπαν πως έλεγε ψέματα και ο μικρός Βαρόνος πια ζούσε τελείως  απομονωμένος. Κανένας δεν τον πίστεψε όταν είπε πως η οροφή της τάξης ήταν γεμάτη τερμίτες που την ροκάνιζαν. Τους άκουγε και δεν άντεχε άλλο αυτόν τον θόρυβο. Όλοι τον κορόιδεψαν ίσαμε την μία και μοναδική στιγμή που ήρθαν τα πάνω κάτω  ή καλύτερα ο ουρανός φάνηκε πάνω από τα κεφάλια τους. Ο πανικός αλλά και η γενναιότητα του Βαρόνου θα τους σώσει όλους…

Και τότε πια όλοι θα καταλάβουν και η βράβευσή του επισήμως από τη δασκάλα του για την μοναδική ηρωική του πράξη  θα γίνει παράδειγμα προς μίμηση και θα τον γεμίσει με υπέροχα συναισθήματα, ξεχωριστά όπως και ο ίδιος.

Γιατί Δ.Ε.Π.Υ τούτη τη φορά θα πει η μαμά του σημαίνει : Δεν Είναι Παρά Υπέροχος!

Μοναδικό παραμύθι στο είδος του. Υπέροχη ιστορία, συγκινητική, και «αληθινή». Γεμάτη με σκέψεις, πράξεις, συναισθήματα και συμπεράσματα που μας κάνουν να αναρωτηθούμε μήπως έχουμε κι εμείς αδικήσει κάποιους ανθρώπους, μήπως ένα «ελάττωμα» τελικά μπορεί να γίνει προτέρημα την κατάλληλη στιγμή. Μια ιστορία που περιγράφει με εκπληκτικό τρόπο της ιδιαιτερότητες ενός ατόμου με Δ.Ε.Π.Υ. που δύσκολα κατανοούν οι άλλοι. Η Βούλα Γιαγκάζογλου έκανε ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο για την εν συναίσθηση και τα παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς. Με πολύ φαντασία, ευρηματικότητα και ιδιαίτερο χιούμορ τόσο στα ονόματα όσο και στην πλοκή της ιστορίας καταφέρνει να μας ευαισθητοποιήσει σε ιδιαιτερότητες παιδιών που δεν κατανοούμε πάντα από την πρώτη στιγμή.

Άψογο το κείμενο που ξεχωρίζει από όλα όσα έχουν γραφτεί για την αποδοχή της διαφορετικότητας και με ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση.

Υπερένταση, διάσπαση προσοχής, έλλειψη συγκέντρωσης, υπερκινητικότητα θέματα που τονίζονται με δυνατή λογοτεχνική πένα και λόγο κατανοητό και παραβολικό.

Συμπεριφορές που δοκιμάζονται, γονείς που αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα. Συναισθήματα κατωτερότητας και λύπης. Μη αποδοχή διαφορετικών παιδιών, άγνοια διαχείρισης άλλων από τις συνηθισμένες συμπεριφορές. Όλα τούτα σε ένα βιβλίο που χωρίς διδακτισμό μας κάνει να αναλογιστούμε την δική μας στάση απέναντι  σε παιδιά με ΔΕΠΥ.

Οι ιστορίες των ζώων είναι πάντα ευανάγνωστες και αγαπητές στα παιδιά. Άλλη μια ιδιαιτερότητα του παραμυθιού είναι η συμμετοχή ενός μεγαλόσωμο άκακου και συμπαθητικού γαϊδουράκου, σπάνιο είδος πια  στις μέρες μας,  που γίνεται ήρωας και καταφέρνει το ακατόρθωτο.

Αποδοχή λοιπόν στην διαφορετικότητα, κάθαρση της ιστορίας στο τέλος και αλλαγή συναισθημάτων – συμπεριφορών. Κατανόηση, επιβράβευση και περισυλλογή.

Βιβλίο που σίγουρα μπορεί να αξιοποιηθεί σε μια σχολική τάξη με πολύ δυνατά μηνύματα και τρόπους  αντιμετώπισης πολλών συμπεριφορών.

Για γονείς, δασκάλους και όσους έχουν στη ζωή τους παιδιά ή και ενήλικες με ΔΕΠΥ συμπεριφορές και δεν γνωρίζουν συμπτώματα και πως να το αντιμετωπίσουν. Η συγγραφέας μας δίνει πολλά παραδείγματα και δραστηριότητες που βοηθούν όσους διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις να τις αντιμετωπίσουν ευκολότερα σε ειδικό παράρτημα στο τέλος του βιβλίου.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει πραγματικά ξεχωριστά η Μαρία Μανουρά και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.

Δείτε το εδώ : https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/o-varonos-pou-depy

Σσσς Ησυχία!... Η Κόκκινη και η πόλη στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Με καινούργια βιβλία κι αγαπημένες εκδόσεις!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

«Η πόλη και η Κόκκινη" είναι ένα βιβλίο που αγαπήσαμε πολύ και υπήρξε και παλιότερα στις επιλογές μας στα «παραμύθια του Σαββάτου». Αλλά αφού το ζητήσατε τόσο πολύ σας το παρουσιάζουμε ξανά με όλες τις δικές μας ιδέες για εμπέδωση και επεξεργασία του κειμένου. Το βιβλίο της ησυχίας είναι ολοκαίνουργιο και φυσικά κρύβει εκπλήξεις και μηνύματα πολύ δυνατά.

Να θυμάστε πως τα καλά βιβλία δεν παλιώνουν ποτέ… ούτε τα παραμύθια!

Σσσς! Ησυχία, Νικολά Κινεάρ, (μετάφραση Μάρω Ταυρή) εκδόσεις Μεταίχμιο

Μια μικρή μικρή και ήσυχη αλεπουδίτσα σε ένα δάσος μια φορά κι ένα καιρό σκαρφιζόταν πολλές ιστορίες κι ήθελε να τις μοιράζεται με τα υπόλοιπα ζώα και με φίλους. Μόνο που οι φίλοι της όλοι ήταν φασαριόζικοι πολύ και κανείς δεν κατάφερνε να την ακούσει ό,τι και αν τους έλεγε. Ώσπου μια μέρα που την είδαν λυπημένη, εκείνη τους είπε το πρόβλημά της και προσπάθησαν για πρώτη φορά να παραμείνουν ήσυχοι και να την ακούσουν. Μα δεν πρόλαβε να ξεκινήσει  και σχεδόν στις πρώτες λέξεις μόλις άκουσαν την ιστορία πως είχε να κάνει με μια  αρκούδα ξεσηκώθηκαν κι αρχίσαν πάλι να απομακρύνονται και να φωνάζουν  και να προσπαθούν να μιμηθούν το μεγαλόσωμο ζώο. Κι όσο εκείνοι έτρεχαν κι έπαιζαν και φώναζαν η μικρή αλεπουδίτσα παρατήρησε πως ίχνη αρκούδας αληθινής υπήρχαν παντού. Κι αφού δεν την άκουγαν με τίποτα που με την χαμηλή της φωνή προσπαθούσε να τους προειδοποιήσει για τον κίνδυνο, μάζεψε όλες της τις δυνάμεις και επιτέλους φώναξε κι εκείνη δυνατά: Σσσς; Ησυχία!!! Και τότε πέρα από το φόβο τους όλοι έμειναν έκπληκτοι με την αποκάλυψη μιας πραγματικής αρκούδας… Άρχισε τότε να αφηγείται μια ιστορία η μικρή αλεπουδίτσα που ‘φερε παρηγοριά, και νύστα και ησυχία σε ολόκληρο το δάσος. Κι έζησαν όλοι τους καλά και η αρκούδα ακόμα καλύτερα.

Μια υπέροχη πρωτότυπη ιστορία του Nicola Kinnear για τη δύναμή της δικής μας φωνής. Για το θάρρος, την τόλμη και την αξία της κάθε προσωπικότητας που με υπομονή και εξυπνάδα βρίσκει τρόπο να καταφέρει να πει την άποψή της και να επικρατήσει εκεί που αρμόζει.  Μια ιστορία για τα ζώα του δάσους, για να μπουν τα παιδιά στην έννοια του τι σημαίνει χειμερία νάρκη και να ψάξουν να δουν ποια «πέφτουν» σ΄ αυτήν  κάθε χειμώνα. Ευκαιρία να χωρίσουν σε κατηγορίες τα ζώα: Του δάσους, του σπιτιού, της εξοχής, της θάλασσας, των βουνών.

Ευκαιρία να μιλήσουν και για τον εαυτό τους, τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν εύκολα.

Να θυμηθούν τη δύναμη των ιστοριών και της αφήγησης που πραγματικά φέρνει λύτρωση και παρηγοριά σε πολλά προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις.

Ένα βιβλίο κατάλληλο για παιδιά από τριών χρόνων που θα τους μάθει ακόμα πως κάποιες φορές πρέπει να σηκώσουν ψηλά το ανάστημα και τη φωνή τους για να ακουστούν, να διεκδικήσουν τα θέλω τους και να υπερασπίσουν την γνώμη και άποψη τους.

Επίσης μια καλή ιστορία να ησυχάσουν λίγο πριν τον…ύπνο!

Δείτε το εδώ : https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%83%CF%83%CF%83%CF%82-%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%B9%CE%B1

Και αναζητείστε και το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα : Μια σταλιά θάρρος που σίγουρα θα σας αρέσει πολύ!

*Η Κόκκινη και η Πόλη, Marie Voigt, (Μετάφραση :Αντώνης Παπαθεοδούλου),εκδ.Ίκαρος

Μια φορά κι έναν καιρό ένα μικρό κορίτσι. Το όνομα του ήταν Κόκκινη και έμοιαζε πολύ στην κλασσική ηρωίδα του Σαρλ Περώ και των Αδελφών Γκριμ, της Κοκκινοσκουφίτσας. Μια καινούργια ιστορία για την σύγχρονη Κόκκινη που θέλει να επισκεφθεί τη γιαγιά της και σαν ευγενικό κορίτσι τής κρατάει ένα κέικ φτιαγμένο από την μαμά της. Η μητέρα της δίνει οδηγίες πως να αποφύγει τις κακοτοπιές στη διαδρομή της ακολουθώντας μόνο τα κόκκινα λουλούδια-καρδούλες. Η Κόκκινη δεν ξεκινάει το ταξίδι μόνη της. Έχει συντροφιά της και συνοδοιπόρο της τον πιστό της σκύλο τον Γούντι. Η διαδρομή ξεκινά με πολλές συμβουλές από την μαμά και όπως είναι φυσικό θα γίνουν πολλές με παρεκκλίσεις που μπορεί και να αποβούν μοιραίες. Η μικρή Κόκκινη θα πεινάσει, θα φάει το κέικ-δώρο, θα ψάξει να βρει μόνη της λύση στο πρόβλημα που δημιούργησε και θα αλλάξει πορεία. Το τι θα συναντήσει, τι θα νιώσει, πως θα βιώσει τα νέα δεδομένα και πως θα καταφέρει να συνεχίσει το δρόμο της θα το διαβάσετε στην πολύ όμορφη και δυνατή ιστορία της Marie Voigt…

Ένα μικρό αριστούργημα που πατάει σε μια χιλιοδιαβασμένη και χιλιοειπωμένη ιστορία που υπάρχει εδώ και αιώνες στον κόσμο και μας χαρίζει πια η Marie Voigt μια σύγχρονη εκδοχή  της παλιάς Κοκκινοσκουφίτσας. Μια ιστορία που έγραφε με πολύ συναίσθημα, αληθείς και αλλιώτική πλοκή η Marie Voigt και εικονογράφησε η ίδια, εκπληκτικά. Η πορεία ζωής ενός μικρού κοριτσιού που κάνει τα πρώτα του βήματα στην εφηβεία. Οι συμβουλές, το άγνωστο, οι κίνδυνοι, οι πρώτες εμπειρίες και ανακαλύψεις, οι λύσεις που πρέπει να βρεθούν χωρίς την βοήθεια της μάνας ή οποιουδήποτε μέλους της οικογένειάς. Τα λάθη, οι παρεκτροπές, οι επιθυμίες και τα συναισθήματα. Το καταστάλαγμα, η προσωπικότητα του καθενός, η διαφορετική οπτική γωνία, οι διαδρομές του στη ζωή. Όλα αυτά σε μια ιστορία γεμάτη χρώμα …κόκκινο. Γκρίζο, λευκό μαύρο και κόκκινο είναι όλα τα χρώματα των εικόνων του βιβλίου. Είναι τα χρώματα που συχνά κυριαρχούν και στη ζωή. Και που δηλώνουν την αμφιβολία, το φόβο, το άγχος, την αθωότητα, τη χαρά, τον θυμό, την προσδοκία, την ελπίδα και σε τελική ανάλυση τους στόχους και τις επιθυμίες που επιτέλους κατακτούνται ή εκπληρώνονται. Παραλληλισμοί, αλήθειες και έντονα συναισθήματα μικρών και μεγάλων.

Ο φόβος της μάνας για  λάθος διαδρομές. Οι άγνωστοι λύκοι- κίνδυνοι της πορείας στη νέα ζωή. Οι λόγοι ή οι αιτίες που μπορεί να πληγωθεί η κάθε Κόκκινη από  αγνώστους, από χίλιες αιτίες λόγω ελλιπές εμπειριών και η έκθεση σε κάθε νέα πρόκληση είναι θέματα που περιγράφονται μέσα στην ιστορία με πολύ απλό και ιδιαιτέρα  αριστοτεχνικό τρόπο. Αναζητήσεις, νέα σχέδια, λάθη και παραλείψεις. Πορείες ζωής που χαράζονται μόνο πάνω σε ατομικά βήματα. Παρεκτροπές που σίγουρα υπάρχουν για να αποκτηθούν οι προσωπικές εμπειρίες ώστε στο τέλος να έχεις την δική σου διαδρομή το δικό σου βίωμα και να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Ένα βιβλίο που μιλάει για τις ισχυρές σχέσεις της οικογένειας, τους ρόλους, τις αξίες και τις διαφορές του κάθε μέλους της. Φαίνονται και τονίζονται οι ισχυροί δεσμοί αίματος και οι ανταλλαγές απόψεων που δημιουργούν σχέσεις ακλόνητες και γεμάτες έντονα συναισθήματα.

Το βιβλίο είναι αφορμή για πολλές συζητήσεις μέσα μια σχολική τάξη  με πολλά ερεθίσματα για δραματοποίηση, κατασκευές και άλλες δραστηριότητες.

Σε χαρτί του μέτρου χαράζουμε μια διαδρομή , έναν δρόμο και λέμε στα παιδιά να ζωγραφήσουν τι συναντά το καθένα μέχρι το τέλος του. Μπορούν να σχεδιάσουν σε διάφορα σημεία ένα σπίτι, ένα δάσος, ένα κάστρο, ένα δέντρο, λουλούδια, καταστήματα, ζώα,… δράκους!

Φτιάχνουμε με χαρτόκουτες μια πόλη, και δημιουργούμε γειτονιές.

Φτιάχνουμε με διαφορετικά χαρτιά λουλούδια σε σχήμα καρδιάς και πάνω μπορούμε να γράψουμε τις δικέ μας επιθυμίες.

Παίρνουμε τον χάρτη μιας πόλης και χρωματίζουμε διαδρομές από ένα συγκεκριμένο σημείο σε ένα άλλο. Γράφουμε μια φανταστική ιστορία για το τι συναντάμε στην πορεία μας μέχρι τον τερματισμό.

Μιλάμε για συναισθήματα… Τους δίνουμε ζωή και τα ζωγραφίζουμε!

Η εικονογράφηση του βιβλίου από την ίδια την συγγραφέα είναι πολύ ιδιαίτερη, προσεγμένη, ευρηματική και πολύ εκφραστική.

Το βιβλίο έχει μεταφράσει στα Ελληνικά ο Αντώνης Παπαθεοδούλου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Διαβάστε ένα απόσπασμα και βρείτε το βιβλίο εδώ : https://ikarosbooks.gr/927-i-kokkini-kai-i-poli.html

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 19 Σεπτεμβρίου 2020  :https://www.cretalive.gr/politismos/sta-paramythia-toy-sabbatoy-me-kainoyrgia-biblia-ki-agapimenes-ekdoseis

Ο Πολυπόδαρος*… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Τον ξέρετε τον Πολυπόδαρο; Να σας τον συστήσω λοιπόν! Ένα πλαματάκι λίγο διαφορετικό από όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Τερατάκι είναι μάλλον, αλλά προσέξτε, έχει πάρα μα πάρα πολλά ποδαράκια. Πόσα; Χμ… δέκα παρακαλώ, δέκα! Για αυτό και τον φώναζαν όλοι Πολυπόδαρο. Και μια μέρα που έπρεπε να ετοιμαστεί για να βγει βόλτα με τους φίλους του, τι ζημιά; Έψαχνε παντού και δεν μπορούσε να βρει τα παπούτσια του. Κάλεσε τότε στο σπίτι όλους τους φίλους να τον βοηθήσουν. Και τι παράξενα ονόματα που είχαν όλοι τους; Κερασένια, Ζούμπι -Ζούμπι, Μπούρου-Μπούρου  ήταν μερικοί. Όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα ανακάλυψαν στα πιο αστεία και παράξενα μέρη. Και σαν τέλειωσαν όλα τα ψαξίματα ο Πολυπόδαρος σαν άλλος ποιητής σκαρφίστηκε ένα πολύχρωμο ποιηματάκι για κάθε χαρακτηριστικό και σχήμα  και χρώμα που είχαν τα δικά του παπουτσάκια.

Ευφυής ιδέα, πολύχρωμη, απλή και άκρως διδακτική. Ένα βιβλίο για μικρά απιδιά για να μάθουν χίλια πράγματα. Για σχήματα, για χρώματα  για αριθμούς και για να σκαρφιστούν ιστορίες πολλές, καινούργιες και ….μοναδικές. Η Σουζάνα Παπαφάγου έγραψε ένα βιβλίο-παιχνίδι πολυδιάστατο. Και τι δεν μας λέει με έμμετρο λόγο και πολύ ευρηματικό. Θίγει θέματα και συναισθήματα πολλά με τρόπο απλό, κατανοητό από εκείνον που τα μικρά παιδιά ξέρουν να αποστηθίζουν στη στιγμή. Αλλά ας τα πάρουμε όλα απ΄την αρχή:

Οικογένεια, φίλοι και ανάγκες. Ένα παιδί (τερατάκι στην ιστορία μας) πρέπει από πολύ μικρό να μάθει να μην αφήνει όπου βρει τα πράγματα του γιατί δύσκολα θα θυμηθεί που είναι όταν τα χρειαστεί. Άρα πρώτο και κύριο θέμα του βιβλίου είναι η τακτοποίηση δωματίου.

Συναισθήματα όπως η αγωνία, η χαρά και η ικανοποίηση  κυριεύουν όλο το βιβλίο. Εκπλήρωση επιθυμιών με προσωπική συμμετοχή και αναγνώριση της φιλίας.

Θα γεμίσει θετικά κι αρνητικά συναισθήματα, θα υπερισχύσουν τα θετικά ευτυχώς και θα μπει και στο μαθησιακό – εκπαιδευτικό κομμάτι χωρίς να το καταλάβει.

Χρώματα παντού και αριθμοί πανεύκολα και μαγικά αποτυπώνονται και μαθαίνονται στη στιγμή.

Κάθε σελίδα, κάθε παπούτσι και κάθε φίλος του μικρού Πολυπόδαρου είναι μια καινούργια ιστορία.

Η φαντασία σε μια από τις πιο καλές της ώρες. Τροφή για δημιουργία, για νέες ιστορίες, για πινέλα και χρώματα. Αφορμή για να απασχοληθεί  ένα μικρό παιδί με πολύ δημιουργικό τρόπο. .

Η ίδια η συγγραφέας που σαν ψυχολόγος γνωρίζει πολύ καλά τις παιδικές ψυχές έχει σημειώσει στο τέλος του βιβλίου πολλούς τρόπους για να «δουλευτεί» η ιστορία της και θα σας βοηθήσει να  φανταστείτε κι εσείς πολύ περισσότερους!

Όλες οι τέχνες στήνουν χορό με αφορμή ένα βιβλίο! Παραμύθια, ποίηση, ζωγραφική, μουσική, συναισθήματα, μαθηματικά, γλώσσα, λογοτεχνία και φαντασία.

Φτιάξτε μικρά πορτραίτα, δώστε ό,τι χρώμα θέλετε στα δικά σας ζωγραφιστά παπούτσια.

Δώστε τους ό,τι σχήμα θέλετε και φτιάξετε ένα δικό σας πλάσμα αλλιώτικο που ίσως και να έχασε τις κάλτσες, τα γάντια, τα καπέλα, τα μολύβια του …. ( βάλτε ο, τι εσείς θέλετε).

Φτιάξτε κούκλες ( παπούτσια, φατσούλες) και δώστε τους όποιο χρώμα και όνομα σας αρέσει. Ντύστε τα παράξενα, διαφορετικά….

Αφήσετε τα αποτυπώματα από τα γυμνά  πατουσάκια των παιδιών πάνω σε χαρτί του μέτρου αφού πρώτα τα έχετε βουτήξει σε ένα πιάτο γεμάτο χρώμα(τέμπερες κατά προτίμηση). Στολίστε τα με ότι υλικό βρείτε πρόχειρο και συνδυάστε δηλαδή ζωγραφική και κολλάζ.

Μετρήστε μέχρι το δέκα και αντίστροφα….

Βρείτε λέξεις καινούργιες, παράξενες και δώστε ονόματα στις κούκλες που θα δημιουργήσετε…

Η εικονογράφηση του βιβλίου με ενθουσίασε επίσης πάρα πολύ. Ανήκει στον Μενέλαο Κουρούδη, βραβευμένο καλλιτέχνη. Πολλοί χαρακτηριστικές μορφές με απλές γραμμές που σίγουρα θα αγαπήσετε.

Το βιβλίο είναι εργαλείο χρήσιμο για γονείς και νηπιαγωγούς!

Ψάξετε το και θα ενθουσιαστείτε ειδικά αν έχετε πολύ μικρά παιδιά στο σπίτι… Θα περάσετε ώρες  με χαρά και πολλά πολλά παιχνίδια!

*Ο Πολυπόδαρος έχασε τα παπούτσια του! Σουζάνα Παπαφάγου, εικ :Μενέλαος Κουρούδης, εκδ. Πατάκη :

 Εδώ :https://www.patakis.gr/product/618586/vivlia-ekpaideush-ellhnikh-ekpaideush/O-Polupodaros-exase-ta-papoutsia-tou!/

Και στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς σας!

Σας ενημερώνουμε πως η στήλη των παραμυθιών θα είναι πιο πολύ κοντά σας όλο το Σεπτέμβριο ( κάθε δυο μέρες σχεδόν) για να σας ενημερώνει για πολλά νέα βιβλία.  Θα σας βοηθήσει να φτιάξετε ολοκληρωμένες βιβλιοθήκες με  λίστες από ποικίλα και ιδιαίτερα θέματα  στο σπίτι ή στο σχολείο με βιβλία που έχουμε ξεχωρίσει και αγαπάμε πολύ!

Καλή σχολική χρονιά !

 

 

Ο Χάρτης του Λευτέρη της Κατερίνας Λαγού*…στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη**

Επιστροφή στα γραπτά, επιστροφή στην όποια κανονικότητα επιβάλλει η δύσκολη περίοδος που ζούμε. «Τα Παραμύθια του Σαββάτου» επιστρέφουν για την νέα σεζόν και πιστά στο εβδομαδιαίο τους ραντεβού θα «μιλούν» για βιβλία που αξίζει να διαβαστούν από όλους μας.
Πρεμιέρα λοιπόν για 8^η χρονιά κάνει το εκπληκτικό βιβλίο: Ο Χάρτης του Λευτέρη της Κατερίνας Λαγού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός!

Είναι κάποια βιβλία που σαν έρθουν να σε βρουν δεν θες να τελειώσουν ποτέ κι επειδή αυτό δεν γίνεται, τα διαβάζεις ξανά και ξανά μέχρι που τα παίρνεις μαζί σε κάποιες διαδρομές που ξέρεις πως είναι σαν να τους ανήκουν. Με τον Λευτέρη της Κατερίνας Λαγού κινήσαμε για τα Χανιά, τόπος γέννησης του και πολλών γεγονότων που σημάδεψαν την Κρήτη, την Ελλάδα, τη Μικρά Ασία, την εξέλιξη της Ιστορίας...

Στις Μουρνιές ήταν ο πρώτος μας σταθμός. Στο σπίτι που γεννήθηκε και έφυγε μόλις δυο χρόνων για τη Σύρο και επέστρεψε μεγαλύτερος πια σχεδόν οκτώ χρονών παλικαράκι. Με φόβο άτρομο και με οράματα πολλά να γίνει  θέλησε ο «Λευτέρης ο ελευθερωτής».

Τι σαύρες θέλησε να κάνει κατοικίδια, τι ποντίκια ή άλλα ερπετά ίσα ίσα για να τρομάζει τις αδελφές του! Έξι χρόνια το σπίτι κλειστό γεμάτο αράχνες και βρωμιά, κλεισούρα και Ιστορία που μόλις είχε αρχίσει να γράφεται και να μένει ανεξίτηλη στους πέτρινους κι ασβεστωμένους τοίχους μέχρι τις μέρες μας.

Με ένα οδοιπορικό στα χρόνια της ξενιτιάς στη Σύρα που όλα, όλα θύμιζαν Κρήτη για τους γονείς του Λευτέρη κι έτσι μάθανε τα παιδιά τους να την αγαπούν και να μην την ξεχνούν για κανέναν και τίποτα, ξεκινά το βιβλίο.

Στις Μουρνιές, έκαιγε ο ήλιος, καταμεσήμερο τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου που  βρέθηκα εκεί να περπατώ στην Ιστορία. Πήρα μια καρέκλα και κάθισα απέναντι από το σπίτι του Ελευθερίου Βενιζέλου. Άνοιξα το βιβλίο της Κατερίνας κι άρχισα να ζω μαζί του όλα εκείνα τα χρόνια της παιδικής αθωότητας κι ανεμελιάς. Φωνές και γέλια σα να άκουσα, αυστηρές προσταγές από τον πάτερα, και λόγια σταράτα, παρηγορητικά και …κρητικά από την μάνα. Κι υστέρα πήρα το βλέμμα παραπέρα, ψάχνοντας εκείνον τον πλάτανο που ‘θέλε ο Λευτέρης να ανεβεί στην πιο ψηλή του κορφή. Όλοι οι Λευτέρηδες μαζί, κι ήταν πολλοί στο χωριό, τρέχανε να ξεπεράσουν τα όρια τους, μα μόνο εκείνος κι ας τον πληγώνανε τα κλαδιά έφτασε στο πιο ψηλό, στο άπιαστο. Κι ας λέγανε οι γέροντες «Τούτοσες ο διάολος θα μας σκοτώσει τα κοπέλια μας!». Τους είδα κι εγώ που παραμιλούσαν και κρύφτηκα πίσω από τις σελίδες του βιβλίου να μην με δουν που γελούσα σιγανά…

Η οικογένεια απαρτιζόταν από την Μαρία, την Ελένη, την Κατερίνα, την Ευανθία και τον Αγαθοκλή. Τον μεγαλύτερο αδελφό του που στα δυο του χρόνια έπαθε τύφο. Κι είχε μάθει μέσα στην ευγένεια και σε αγκαλιές να ζει ο μικρός Λευτέρης κι όταν σκουρήνανε τα πράγματα στο σχολείο,  σαν να γεννήθηκε και για εκείνον η βία. Με την άγρια συμμορία των Λευκών Βουνών θέλησε να τα βάλει. Έξυπνος πολύ και μεθοδικός κατάφερε πάρα τις μπουνιές, τις τιμωρίες, τα πειράγματα και τους τσακωμούς να κάνει φίλο του παντοτινό τον Κλέαρχο κι ας  τον φώναζε  περιπαίχτηκα Φραγκολεβαντίνο. Ο Βενιζέλος όμως γεννημένος από εκείνη την πάστα ων Κρητικών που δεν λυγάνε στα δύσκολα  έγινε μέντορας και παράδειγμα ανωτερότητας στον νέο του φίλο. Να σκεφτείτε  πως για την εποχή είχε τόσο θράσος - θάρρος που τόλμησε να αυθαδιάσει στον καθηγητή των Γαλλικών και να αποκτήσει διαγωγή «κοσμία». Καταφέρνει και φεύγει για να τελειώσει το Γυμνάσιο στην Αθήνα παρά τις αντιρρήσεις του πάτερα του. Προσπαθούσε να μην μένει χωρίς φανέλα μήπως κι αρρωστήσει. Στην επιστροφή γνωρίζει τον Τάκη, τον σύντροφο της αδελφής του της Κατερίνας και η σαγήνη του πράσινου Χάρτη μπαίνει στη ζωή του ίσαμε την τελευταία του ώρα. Το ό,τι έγινε δικηγόρος το χρωστάει στον κ. Ζηγομαλά, τον Πρόξενο της Ελλάδας που κατάφερε μόνο με τρεις λέξεις να πείσει τον αλύγιστο πάτερά του πως δεν είναι σωστό να παραμείνει έμπορος, ο γιος του. Ο καιρός περνούσε, κατάφερε να γίνει ένας καλός δικηγόρος κι ας το φώναζε ο φίλος του με το παρατσούκλι «χασοδίκης». Ξεχρέωσε όλα τα χρέη του πάτερά του και επιτέλους τον κοίταξε η όμορφη Μαρία, η κόρη του Κατελούζου από τα Χανιά. Ένα μωρό, ο Κυριάκος συμπλήρωσε την ευτυχία τους, όχι όμως για πολύ γιατί μόλις γεννήθηκε κι ο Σοφοκλής, η Μαρία έφυγε από τη ζωή. Το πένθος και η λύπη χαθήκανε μόνο με ένα παράξενο γιατρικό που είχε το όνομα «Φιλοκτήτης».

Ακολουθούν γεγονότα που σημάδεψαν πολύ την Ιστορία της Ελλάδας αλλά γραμμένα τόσο αριστοτεχνικά από την πένα της Κατερίνας Λαγού και με τέτοια ματιά που  νομίζεις πως τα ζεις. Έγιναν στ’ αλήθεια όλα και αφήσαν σημάδια ανεξίτηλα σε πολλές μελλοντικές γενιές  της Χώρας μας. Ο πόλεμος του 1897, ο νυσταγμένος Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ, οι προστάτες, η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, ο Ύπατος Αρμοστής - ο «Ζαχαρένιος». Μπήκε κι ο «Μεγάλος Πέτρος » στη ζωή του Βενιζέλου κι ήταν αιτία κι αφορμή η συμμορία των Λευκών Βουνών (ο Φούμης, ο Βασίλης, ο Κλέαρχος, οι Λευτέρηδες και ένα νέο μέλος ο Κώστας ο Μάνος) να ξεσηκωθούν…. Ακολούθησε το κίνημα στο Γουδή, κι ο Βενιζέλος πολύ γρήγορα θα γίνει πρωθυπουργό με πρώτο του διευθυντή τον Κλέαρχο. Αυτό με τα στιβάνια στην πρώτη χοροεσπερίδα στην Αθήνα ήταν για μένα η πιο σπουδαία στιγμή της «καθημερινότητας» ενός πρωθυπουργού. Δεν ήταν θέμα γούστου, ήταν μόνο χρημάτων…. Ακολουθεί η «Συντακτική Βουλή». Διλλήματα, γενναίες αποφάσεις, «Αναθεωρητική Βουλή» τελικά, και ένας καταπρασινος χάρτης  που όλο και μεγάλωνε….

Ακολουθεί ο Διχασμός και το φευγιό του Ντίνου του Κουμπάρου, του βασιλιά Νο 2 δηλαδή. Ήρθε όμως ο Ντελής Φουσέκης που αποδείχθηκε πιο έξυπνος και τα μεγάλα όνειρα του Βενιζέλου έφτασαν ίσαμε την Σμύρνη… Κοντέψαν να πρασινίσουν στο Χάρτη τουκαι την Τροία.

Κεμάλ Ατατούρκ, Συνθήκη Σεβρών, απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών, στο Παρίσι, και η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών οραματίζεται κι ακολουθούν οι εκλογές!

Λίγο πριν το τέλος ο Ελευθέριος Βενιζέλος παντρεύεται για δεύτερη φορά, την Μις Ελέν. Κι ύστερα μίκρυνε ο Χάρτης ο Καταπράσινος κι ήρθε κι εκείνη η συνθήκη της Λοζάνης και η Δίκη των Έξι… Κι ο φοβερός διάλογος του βιβλίου του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ με τον δικό μας τον Λευτέρη τον Ελευθερωτή κλείνει με εκείνο που πάντα συμβούλευε ο πατέρας του τον Λευτεράκη : «Δεν σου έχω πει ότι οι Τούρκοι είναι φίδια; Φαρμακερά. Μόνο να τα κοιμίζεις μπορείς. Αλλά όχι στο κρεββάτι σου…»

Έκλεισα το βιβλίο και κοίταξα απέναντι το γενέθλιο σπίτι του Βενιζέλου. Έκαιγε ο ήλιος και λόγω της ημέρας ήταν όλα κλειστά. Φύγαμε με χίλιες δυο σκέψεις και κατευθυνθήκαμε στο Ακρωτήρι. Ύψιστος φόρος τιμής η επίσκεψη στους Τάφους των Βενιζέλων. Ώρα περισυλλογής, γαλήνης, αξεπέραστης ομορφιάς η θέα…

Αμίλητοι όλοι μας κι εγώ με χίλιες σκέψεις για το βιβλίο, για τη ζωή του μεγάλου Ελευθερίου Βενιζέλου…

Ένα βιβλίο απλά συγκλονιστικό. Μια γραφή που σε γεμίζει εικόνες, Ιστορία, υπερηφάνεια και γνώσεις. Ένα μυθιστόρημα τόσο αληθινό, και τόσο ζωντανό όσο και τα γεγονότα που τόσο περίτεχνα και μοναδικά αναδεικνύει η Κατερίνα Λαγού. Ένα βιβλίο κόσμημα και απαραίτητο για κάθε σπίτι, για κάθε σχολική βιβλιοθήκη. Λογοτεχνία, Ιστορία, Περιπέτεια ζωής και θησαυρός για τα παιδιά η εξιστόρηση τόσο σπουδαίων γεγονότων μάσα από μια τόσο μοναδική γραφή. Χωρίς συναισθηματισμούς ή εμπαθείς απόψεις πλέκεται η μυθιστορία του μεγάλου Εθνάρχη. Ούτε διθύραμβοι, ούτε περιττά σχόλια αναδεικνύεται μια προσωπικότητα μέσα από μικρές ιστορίες που σημάδεψαν τη ζωή και το έργο του.  Θα μπορούσα να γράφω ώρες για τις δικές μου εντυπώσεις όμως είναι τόσες πολλές και τόσα τα συναισθήματα που μου γέννησε τούτη η ανάγνωση( τρεις φορές το διάβασα, κι ήταν λίγες) που θα ΄θελα να βρω καλύτερα έναν τρόπο να πείσω εσάς να το ψάξετε, να το διαβάσετε να το πείτε σε όλους, στα παιδιά μας.

Η Κατερίνα Λαγού έχει στο ενεργητικό της τρία βιβλία που το είναι το ένα καλύτερο από το  άλλο. Δεν ξέρω πιο να ξεχωρίσω για αυτό σας προτρέπω αν θέλετε να μάθετε Νεότερη Ιστορία της Χώρας μας σαν παραμύθι να τα ψάξετε όλα.

Η εικονογράφηση  του βιβλίου από την Πετρούλα Κρίγκου είναι απλά εκπληκτική, επίσης.

*Δείτε εδώ και διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα: https://www.psichogios.gr/o-xarths-toy-leyterh.html

Και μπείτε στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας να το παραγγείλετε !

**https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

 Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 5 Σεπτεμβρίου 2020 :https://www.cretalive.gr/politismos/o-hartis-toy-leyteri-tis-katerinas-lagoy-sta-paramythia-toy-sabbatoy