Με αφορμή την 28η Οκτωβρίου 1940! Παιδικά βιβλία για τον πόλεμο, την αντίσταση, την κατοχή, την Ειρήνη...

Με αφορμή την 28^η Οκτωβρίου, τη σημαία, την Ειρήνη και τον πόλεμο!

Τα « Παραμύθια του Σαββάτου » προτείνουν Βιβλία για “παιδιά”  από 4 μέχρι …104 χρονών!

Επιμέλεια: Ελένη Μπετεινάκη

Μέρες επετειακές, μέρες που όλοι μιλούν για την ειρήνη, τον πόλεμο, τη σημαία…. Πλούσια η λογοτεχνική πένα και τα παραμύθια σε τέτοια θέματα. Προσπαθήσαμε και συγκεντρώσαμε όσα νομίζουμε πως αξίζουν να διαβαστούν ή να γίνουν αφορμή για μια δράση στις τάξεις των σχολείων ή και των  βιβλιοθηκών.

1.                   Το έπος του 1940, Πηνελόπη και Μαρία Μωραϊτου, εκδ. Σαΐτης

            2.                   Όταν παίζαμε για τη νίκη Καραγκιόζη μου, Γιώτα Αλεξάνδρου, εικ: Αχιλλέας Ραζής, εκδ.

Ελληνοεκδοτική

«Διαβατάρικες σκιές στο σεντόνι της ζωής είμαστε. Ας πορευόμαστε με γέλιο και τραγούδι. Κι όποτε σκοτεινιάζει ολότελα, χορό  θα στήνουμε με το σκοτάδι. Αβάντι, μαέστρο».

Έτσι αρχίζει τούτη η γραφή και μεταφερόμαστε με μιας σε ένα κόσμο αλλιώτικο, σε μια σκηνή που δυστυχώς το θέατρο που παίχτηκε κάποτε ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Σαν θέατρο σκιών που ο Καραγκιόζης έδινε το σύνθημα, γελούσε, σατίριζε, έκανε παρέα στα δύσκολα, στα παράλογα, στους φόβους, στην αναμονή. Εκείνος τους έδινε τη χαρά, την παρηγοριά, την ομορφιά, τη δύναμη να αντέξουν.

Μέρες του ’40, μέρες πολέμου, μέρες κατοχής…https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2019/10/blog-post_26.html

3.                   Γαλανόλευκη Σημαία, Ματούλα Τόλκα, εικ: Βαγγέλης Παπαβασιλείου, εκδ. Λιβάνη

4.                   Tα κίτρινα καπέλα, Κέλλυ Ματαθία Κόβο, εκδ. Πατάκης

5.                   Ψιλογίγαντες και κοντονάνοι, Θάλεια Τριανταφύλλου, εκδ. Καστανιώτης

6.                   Ξυπόλυτοι Ήρωες, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εκδ. Πατάκη

(…Κι είναι τούτο το μυθιστόρημα, συγκλονιστικό. Mπορεί να μην περιγράφει στιγμές μαχών, πολέμου, περιγράφει όμως το τότε της …ζωής. Περιγράφει και μοιάζει να ζει ο κάθε αναγνώστης τον ήχο της γερμανικής μπότας, την ανάσα που σταματά για δευτερόλεπτα ίσαμε να φύγουν οι στρατιώτες…. https://www.patris.gr/2017/10/27/ki-ine-kati-iroes-xypolyti/

7.                   Ειρήνη, Φίλιππος Μανδηλαράς , εικ: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Παπαδόπουλος

8.                   Πατάτες – πατάτες ,Αnita Lobel, μετφ. Μάνος Κοντολέων, εκδ. ΑΓΚΥΡΑ

9.                   Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο, Αντώνης Παπαθεοδούλου, εικ :Μυρτώ Δεληβοριά, εκδ. Πατάκης

10.               Παιχνίδια και ψιλικά, Νικόλας Ανδρικόπουλος, εκδ. Λιβάνη

11.               Καλημέρα Ειρήνη, Φρόσω Χατόγλου, Σύγχρονη Εποχή

12.               Το έπος του ’40, Φίλιππος Μανδηλαράς, ( εικονογράφηση : Ναταλία Καπατσούλια), εκδόσεις Παπαδόπουλος

13.               Μέσα από τα μάτια τους, Φωτεινή Κωνσταντοπούλου, εικ: Μαρία Μανουρά, εκδ. Ελληνοεκδοτική

12 παιδιά, 12 ιστορίες, 12 όνειρα για το αύριο.  Ιστορίες του κόσμου, του σκληρού κόσμου των ανθρώπων, της εξουσίας, της παράλογης δύναμης, του πολέμου, της προσφυγιάς, της απώλειας, της μνήμης. Δώδεκα  ιστορίες γεμάτες  εικόνες που δεν ξεχνιούνται όμορφες κι  άσχημες, γεμάτες νοσταλγία, θάρρος, πίστη, κουράγιο, πόνο,  ελπίδα κι  αγάπη για τη ζωή. Ιστορίες που σε κάνουν να σκεφτείς γεμάτες μηνύματα και λέξεις που δεν ξεχνάς! https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2018/06/

14.               Η αντίσταση των Ελλήνων, Μανδηλαράς Φίλιππος, ( εικονογράφηση : Ναταλία Καπατσούλια), εκδόσεις Παπαδόπουλος

15.               Ο πόλεμος των Ούφρων και των Τζούφρων, Ευγένιος Τριβιζάς, εκδ. Μίνωας

16.               Οι δραπέτες του καστρόπυργου, Ψαραύτη Λίτσα, εκδ. Πατάκης

17.               Αναζητώντας τους χαμένους ήρωες, Δικαίου Ελένη, εκδ. Πατάκης

18.               Το ξεχασμένο κλειδί, Εύα Κασιάρου, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

19.               Για την άλλη πατρίδα, Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, εκδ. Πατάκης

20.               Ο σπόρος της Ειρήνης, Συγγραφέας & εικονογράφος: Isabel Pin,εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες

21.               Λάθος, κύριε Νόιγκερ!, Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, εκδ. Πατάκη

22.               Ειρήνη Αριστοφάνη, Σοφία Ζαραμπούκα, εκδ. Κέδρος

23.               Ο μικρός αδελφός, Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, εκδ. Πατάκη   

24.               Όταν ο ήλιος, Ζωρζ Σαρή, εκδ.Πατάκης

25.               Οι νικητές, Σαρή Ζωρζ,εκδ. Πατάκη  

26.               Ο καιρός της σοκολάτας, Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, εκδ. Πατάκης

        27.            Όταν έφυγαν τα αγάλματα, Αγγελική Δαρλάση, εκδ. Μεταίχμιο (…Τούτο το βιβλίο είναι από μόνο του μια πηγή, και ας έχει μυθιστορηματικά στοιχεία, της νεώτερης ιστορίας του τόπου μας. Κρύβει όλο τον φόβο, την αγωνία, την αγάπη απλών καθημερινών ανθρώπων που δεν ζήτησαν ποτέ τα εύσημα να σώσουν ότι πιο πολύτιμο είχε  η Αθήνα εκείνες τις δύσκολες ώρες του 1941 όταν ο πόλεμος είχε ξεσπάσει και από στιγμή σε στιγμή οι Γερμανοί θα την καταλάμβαναν…. http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2016/02/t.html )

28.               Τα ξύλινα σπαθιά, Καλιότσος Παντελής,εκδ. Πατάκη

29.               Τραγούδι για τρεις, Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου Λότη, εκδ. Πατάκης

30.               Όταν οι καμπάνες σταμάτησαν τον πόλεμο, Gianni Rodar, i, εκδ. Άγκυρα

31.               Οι Ουφ και οι Φου, Χρήστος Δημόπουλος, εκδ. Ψυχογιός

32.               Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου, Άλκη Ζέη, εκδ, Μεταίχμιο

33.               Η χειροβομβίδα που ήθελε να είναι σαν …βίδα, Γιώτα Αλεξάνδρου,εκδ. Άγκυρα

34.               Η μωβ ομπρέλα, Άλκη Ζέη, εκδ. Μεταίχμιο

35.               Ειρήνη, (Αριστοφάνη),Χρυσάνθη Καραϊσκού, εκδ. Διάπλαση

36.               Ο πόλεμος της  Ωμεγαβήτας, Ευγένιος Τριβιζας, εκδ. Μίνωας

37.               Ο πόλεμος της χαμένης Παντόφλας, Ευγένιος Τριβιζάς, εκδ. Μίνωας

38.               Η Φάλαινα που τρώει τον Πόλεμο, Ευγένιος Τριβιζάς, εκδ. Μίνωας

39.               Το δάσος με τους κισσούς, Κατερίνα Αναγνώστου, Μικρή Μίλητος

40.               Φαντάσου την Ειρήνη, UNICEF, Νίκας Ελληνική Παιδεία

41.               Ειρήνη είναι…. Εκδ. Σαββάλας

42.               Τριγωνοψαρούλης εναντίον μεγάλου καρχαρία, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εκδ. Πατάκης

43.               Στα μυστικά του βάλτου, Πηνελόπη Δέλτα, εκδ. Ψυχογιός

44.               Κόκκινη κλωστή δεμένη... Σαρή Ζωρζ, εκδ. Πατάκη

45.               Τσόκο μπλοκ, Ελένη Πριοβόλου, εκδ. Καστανιώτης

46.               Τα άλογα του χειμώνα,Φίλιπ Κερ, Μεταίχμιο

47.               Οι βαλίτσες του Άουσβιτς, Ντανιέλα Παλούμπο, εκδ. Κέδρος

48.               Το αγόρι με τη ριγέ πυτζάμα, Τζον Μπόιν, εκδ. Κέδρος

49.               Ο πόλεμος που έσωσε τη ζωή μου, Κίμπερλι Μπρουμπέικερ Μπράντλει, εκδ.       Παπαδόπουλος

50.               Ιστορίες που τις είπε ο Πόλεμος, Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Μεταίχμιο

        51.               Το ευτυχισμένο νησί, Φωτεινή Τσαλίκογλου, εκδ. Καστανιώτης

(Μια αλληγορία για τη μνήμη και για τη λήθη, για την ευτυχία, την αγάπη, για την ειρήνη και για τον πόλεμο, για το μεταβλητό των πραγμάτων και για το νόημα της ζωής… https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/2017/09/blog-post_22.html)

         52.               Σερ Αμί, το περιστέρι του πολέμου, Βασίλης Παπαθεοδώρου, εκδ. Καστανιώτης

(Μια ιστορία αυτοθυσίας και βαθιάς αίσθησης του καθήκοντος που συνέβη το 1918, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε πεδίο μάχης στη Γαλλία. Ένα εκπαιδευμένο περιστέρι περνά πάνω από τις γραμμές του εχθρού, τραυματίζεται βαριά από τα πυρά, αλλά καταφέρνει να μεταφέρει το μήνυμα απόγνωσης των αποκλεισμένων στρατιωτών στο αρχηγείο τους κι έτσι τελικά να τους σώσει.)

53. 

Η λίστα ανανεώνεται και συμπληρώνεται συνεχώς…

Μια κλωστή η ζωή μας σαν αποφασίζουν οι ισχυροί για τις τύχες μας...

Τα παραμύθια του Σαββάτου …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Διαβατάρικες σκιές είμαστε όλοι σε τούτο τον κόσμο. Μια κλωστή η ζωή μας σαν αποφασίζουν οι ισχυροί για τις τύχες μας, το μέλλον μας ανάλογα με τα δικά τους συμφέροντα και τις ορέξεις τους. Ο πόλεμος του ’40  κι ο εμφύλιος που ακολούθησε έχουν ακόμα νωπές τις μνήμες και λόγω της μεγάλης εθνικής μας επετείου στις 28 του Οκτώβρη, «Τα Παραμύθια» θυμούνται και ξαναγράφουν για βιβλία που αξίζει να διαβάσουμε όλοι.

Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου, Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, εικ: Αχιλλέας Ραζής, εκδ. Ελληνοεκδοτική.

«Διαβατάρικες σκιές στο σεντόνι της ζωής είμαστε. Ας πορευόμαστε με γέλιο και τραγούδι. Κι όποτε σκοτεινιάζει ολότελα, χορό  θα στήνουμε με το σκοτάδι. Αβάντι, μαέστρο».

Έτσι αρχίζει τούτη η γραφή και μεταφερόμαστε με μιας σε ένα κόσμο αλλιώτικο, σε μια σκηνή που δυστυχώς το θέατρο που παίχτηκε κάποτε ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Σαν θέατρο σκιών που ο Καραγκιόζης έδινε το σύνθημα, γελούσε, σατίριζε, έκανε παρέα στα δύσκολα, στα παράλογα, στους φόβους, στην αναμονή. Εκείνος τους έδινε τη χαρά, την παρηγοριά, την ομορφιά, τη δύναμη να αντέξουν.

Μέρες του ’40, μέρες πολέμου, μέρες κατοχής… Ένα οδοιπορικό στον χρόνο. Ένα βιβλίο γεμάτο συναίσθημα, Ιστορία  και πράγματα που φαντάζουν παραμύθι, μα συνέβησαν στους πατεράδες και στους παππούδες μας, στ΄ αλήθεια.

Ήρωες του βιβλίου είναι πρωτ΄απ’  όλα ένας πατέρας που φεύγει για τα βουνά της Αλβανίας σαν κηρύχθηκε ο πόλεμος με την Ιταλία στα 1940, ένας πατέρας καραγκιοζοπαίχτης. Ο γιος του ο Λευτέρης στη συνέχεια  που μένει πίσω προσπαθεί να καλύψει τους φόβους του παρέα με τις αγαπημένες φιγούρες του πατέρα, και παίζοντας κρυφά ή φανερά το αγαπημένο του θέατρο σκιών. Μια μάνα που περιμένει, πλέκει, σιωπά και δακρύζει. Μια εποχή που σφράγισε ίσαμε τις μέρες μας και τη δική μας ψυχή.

«Γινόμουν δώδεκα εκείνη την ημέρα του Οκτώβρη που το σεντόνι όλων μας γέμισε ξαφνικά σκιές άγνωστες απειλητικές». Το ραδιόφωνο λέει τα μαντάτα τα άσχημα. Ο πόλεμος είναι γεγονός κι η τελευταία παράσταση του πατέρα του Λευτέρη, επίσης. Κι όπως συμβαίνει σε κάθε τέτοια στιγμή ο χρόνος μοιάζει να κάνει άλματα κι από παιδί να γίνεσαι απότομα άνδρας. Κι από τη χαρά να γεννιέται η λύπη, από το γέλιο το κλάμα, από τη  ευτυχία ο φόβος. Ο Καραγκιόζης δίνει τη δύναμη, μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων με το δικό του χιούμορ και χαρίζει απλόχερα όσα τους λείπουν.

Ένα μικρό δώρο από τον πατέρα  κι άλλο ένα από τον γιο σε εκείνον θα γίνουν σύντροφοι της μοναξιάς και του φόβου. Χειροκροτήματα σε κάθε μικρή παράσταση του καραγκιόζη. Χειροκροτήματα σε κάθε νίκη του στρατού. Πρωτοσέλιδα εφημερίδων, καμπάνες που χτυπούν χαρμόσυνα, σημαίες ελληνικές στα μπαλκόνια κι η Βέμπο στο θέατρο Μουντιάλ να τραγουδά με την μοναδική της φωνή, να ακούγεται ίσαμε εκεί που δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί κανένας.

Γράμματα στέλναν τότε οι άνθρωποι, γράφοντας τα νέα, τη λαχτάρα, τις θύμησες…Κάθε γράμμα μια αγκαλιά, μια ανάσα, κουβέντες χαραγμένες βαθιά στην ψυχή, δύναμη για συνέχεια, για αντοχή. Ίσαμε εκείνον τον Απρίλη που γέμισε η Αθήνα μοτοσικλετιστές… Ο αγκυλωτός σταυρός κυματίζει στην Ακρόπολη, αυτοκίνητα επιτάσσονται, σπίτια αλλάζουν χέρια, λεωφορεία και τραμ λιγοστεύουν…Και ανάμεσα στο σκοτάδι και τις σκιές η επιστροφή του πατέρα. Κι αρχίζουν πάλι οι παραστάσεις και τα γεγονότα της νίκης και της ήττας δεν έχουν τελειωμό. Αντίσταση, κατοχή, χειμώνας, πείνα, παγωνιά. Σαν τον καραγκιόζη όλοι : «Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε».

Κι ανάμεσα στα τόσα άσχημα, στο θανατικό που είναι παντού, φεύγουν για πάντα κι οι ποιητές και παγώνει ακόμα πιο πολύ η ψυχή. Παλαμάς, η κηδεία του γίνεται σύμβολο, διαδήλωση, κραυγή στον πόνο και την απόγνωση…

Ένας εφιάλτης όλο τούτο το κακό που κράτησε 1264 μερόνυχτ. Κι έρχεται η μαγική στιγμή που ο Καραγκιόζης θα φωνάξει δυνατά : «Ε, ρε γλέντια!»

Ένα ρολόι συνεχίζει να μετρά το χρόνο κι ας σταμάτησαν οι καρδιές. Οι μνήμες, οι θύμησες  κι ο Καραγκιόζης ζουν για πάντα. Άλλωστε δεν ξεχνάμε ποτέ πως «Διαβατάρικες σκιές είμαστε στο παιχνίδι της ζωής».

Συγκλονιστική  γραφή από τη Γιώτα Αλεξάνδρου, συγκλονιστική αφήγηση από τον Άθω Δανέλλη, συγκλονιστικές κι οι ζωγραφιές του Αχιλλέα Ραζή. Ότι και αν γράψω για αυτό το βιβλίο θα είναι λίγο. Ιστορία γεμάτο, αφήγηση με τα μάτια της ψυχής, ενός παιδιού και του καραγκιόζη. Συναίσθημα μπλεγμένο με αλήθεια και φόβο και δύσκολες ώρες. Ο Πόλεμος με μια άλλη ματιά. Ο πόλεμος των ανθρώπων στην ψυχή και την καθημερινότητά τους. Συγκινητικό, τεκμηριωμένο, απόλυτα προσιτό και κατανοητό κείμενο που θα σας καθηλώσει!

Κάθε σελίδα του και μια θύμηση. Η Ιστορία γραμμένη αλλιώς. Όπως μπορούν να την καταλάβουν τα μικρά παιδιά. Τα γεγονότα που σκίαξαν ζωές χιλιάδων ανθρώπων μέσα σε ένα θέατρο σκιών. Εκπληκτική ιδέα, βιβλίο πολύτιμο.

Πάρτε το και  διαβάστε το! Πείτε το σαν παραμύθι στα παιδιά σας. Να μάθουν με ένα άλλο τρόπο την σύγχρονη Ιστορία μας. Να καταλάβουν, να νιώσουν τη μυρωδιά του πολέμου, τις αγωνίες και την καθημερινότητα των ανθρώπων να θυμηθούν ή να γνωρίσουν τη μαγεία του Καραγκιόζη.

 Το θέατρο σκιών ήταν πάντα παρηγοριά στα δύσκολα. Ήταν η διασκέδαση των απλών ανθρώπων. Είναι ότι αγαπώ κι εγώ απ΄ τα μικράτα μου!

Το βιβλίο αυτό δεν πρέπει να λείψει από κανένα σχολείο, από καμμιά βιβλιοθήκη. Θα σας συγκινήσει, θα σας γεμίσει εικόνες, αλήθειες και συναισθήματα ανάκατα με φως και σκιά, σαν τον μοναδικό Καραγκιόζη, άντε και τα κολλητήρια και τον Μπαρμπαγιώργο.

Να το ξεφυλλίζετε αργά, να παρατηρείτε τις εικόνες του Αχιλλέα Ραζή. Κι αν θέλετε να μαγευτείτε ακόμα περισσότερο, ακούστε το κατεβάζοντας την εφαρμογή στο κινητό ή στο ταμπλετ σας QR Code και αφεθείτε στη φωνή του πιο αγαπητού καραγκιοζοπαίχτη στη χώρα μας, του Άθω Δανέλλη.

Γιώτα Αλεξάνδρου, νηπιαγωγός- συγγραφέας. Ήξερα πως θα ΄χες φτιάξει ένα μικρό αριστούργημα. Άλλωστε δεν γίνεται να γράψεις κάτι που δεν θα ήταν!

Στο τέλος του βιβλίου θα βρείτε πήγες και βιβλιογραφία από την έρευνα τις Γιώτας Αλεξάνδρου, ένα γλωσσάρι και ένα πολύτιμο χρονολόγιο.

Οι τέχνες του πολέμου και της κατοχής, ένα κείμενο ακόμα που μας μαθαίνει ή θυμίζει το πόσο πολλά προσέφερε σε σ' αυτόν τον Εληνοιταλικογερμανικό πόλεμο η Τέχνη!

Σε όλους απευθύνεται το βιβλίο αυτό από 5 χρονών ίσαμε όσο θέλουμε….

O καιρός της σοκολάτας, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, εκδ.Πατάκη

Η Τρελή των Εξαρχείων η κυρά Αυγούστα, έτρωγε, λέει,τα παιδιά αν αυτά  δεν έτρωγαν το πλιγούρι τους εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Πιο φοβερή στην όψη και πιο άγρια ακόμα κι από εκείνους τους Ναζί που κτυπούσαν τις γυαλιστερές τους μπότες στα πεζοδρόμια. Κι ίσως το όνομα της το πραγματικό, να ήταν Ροζαλία και να ήταν από εκείνες τις γυναίκες που εκτελέστηκαν για την αντιστασιακή τους δράση την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή…

Ο «Ασπρούλης» ήταν ένα κουνελάκι που ΄ρθε μια μέρα της κατοχής στο σπίτι δώρο από τον κύριο Παρασκευαϊδη… Κι είχε μια τύχη απρόσμενη γραμμένη ανεξίτηλα με ένα κονδυλοφόρο ίσως, εξαιτίας της  πεινάς που έδερνε τους ανθρώπους  τα μαύρα χρόνια του πολέμου. Κι ήταν μια ξύλινη κασετίνα η αφορμή να  μην ξεχαστεί ποτέ η ιστορία του…

Κι αλήθεια σαν είσαι μικρός κι αγαπάς τις ιστορίες και τα παραμύθια κι έχεις τόση φλόγα στην καρδιά και τόση στέρηση στη ζωή πιστεύεις πως οι καραμέλες που σου χαρίζει κάποιος μπορούν να γίνουν δέντρο σαν τις φυτέψεις και να βλαστήσουν και να γλυκάνουν όλον τον κόσμο, ακόμα και τους κακούς ή τους πεινασμένους, τους « νάνους» της κατοχής, να  και τους μεγάλους. Αν πάλι ανακαλύψεις πως αυτό  δεν μπορεί να ΄ναι αλήθεια να  λυπηθείς αλλά και πάλι να χαρείς γιατί πιο σπουδαίο δέντρο από την αγριελιά που βρέθηκε σε εκείνο το ίδιο μέρος,  δεν υπάρχει. Γιατί τα  κλαδιά της στεφάνωναν τους νικητές των αγώνων κάποτε…

Τους θυμάστε τους τσαγκάρηδες τους παλιούς; Σαν εκείνον τον κυρ Κώστα που τρυπούσε την μύτη στα παπούτσι κι έκοβε φτέρνες και τα κάνε καλοκαιρινά. Δούλευε μέρα νύχτα κι ήθελε τόσο πολύ να μπει στα παραμύθια της μικρής του φιλενάδας κι αυτός κι ο βοηθός του ο Γιώργος,που σαν πέρασαν τα χρόνια η υπόσχεση που δόθηκε  τότε έγινε βιβλίο και ιστορία ξακουστή, συγκινητική κι πέρα για πέρα αληθινή…

Η ιστορία της δασκάλας είναι πάλι  από τις πιο τρυφερές και συγκινητικές …Για ένα αστείο, για μια πλάκα , τα δάκρυα τρέχουν σαν βρύση για μια σταλιά γλυκόζη που ίσως αν αγαπάς τη σοκολάτα να την φαντάζεσαι πως έχει τη γεύση της, εκείνα  τα πικρά τα χρόνια, της κατοχής…

Κι ήρθε κι ο θείος Αντώνης από «τας Σέρρας»!Κι είχε σάρκα και οστά και μια μαύρη βαλίτσα κι όλα τα παιδιά πίστευαν πως μάλλον είχε έρθει από το φεγγάρι αφού τούτη η πολιτεία φάνταζε τόσο  μακρινή  στη ζωή, στα μάτια , στη φαντασία τους. Κι όταν τους έφερε  για δώρο από τη Θεσσαλονίκη ένα μικρό κομμάτι σοκολάτας,  τότε όλοι σιγουρεύτηκαν πως τα όνειρα όλα έρχονται από το μακρινό φεγγάρι κι ο θείος σίγουρα θα κατοικούσε εκεί.

Κι ο « Παναγιώτης» ήταν μια κούκλα κοκάλινη, μοναδική κι ανεπανάληπτη για εκείνα τα χρόνια. Κι απέκτησε ένα παρατσούκλι παράξενο  « πρώην κατάσκοπος» που παραλίγο να στοιχήσει  τη ζωή του πατέρα της κ.Λότης. Όμως ήταν  και ένας ακόμη λόγος να έρθουν από την Αμερική δυο σοκολάτες…

Ο λόφος του Στρέφη τα χρόνια της κατοχής είχε τον Μπάρμπα Θωμά να τον προσέχει, άνθρωπος  αγαπημένος και μονάχος,  που ‘χε μια παράξενη σοφία μέσα του και ας μην ήταν πολύ γραμματιζούμενος. Φρόντιζε τα ζώα, τα ψαριά και …τα παιδιά. Ώσπου μια μέρα χάθηκε, έμειναν όμως τα λόγια του ανεξίτηλα που θύμιζαν τόσο μα τόσο πολύ εκείνον τον άλλο Μπάρμπα Θωμά της Ελίζαμπεθ Ορτον Τζόουνς : «Ο λόφος είναι δικός σου να το ξέρεις! Εδώ μπορείς να κάθεσαι όσο θέλεις και να διασκεδάζεις με τον τρόπο σου. Να σκέπτεσαι, να ονειρεύεσαι , να χαίρεσαι τη φύση, να τραγουδάς δυνατά ή από μέσα σου, να λες μια προσευχή…»

Και κάτω από αυτές τις παράξενες συνθήκες της κατοχής και των συνεχόμενων σειρήνων συναγερμού βρέθηκε μια μέρα στο σπίτι της Σοφίας Βέμπο η μικρή Λότη μαζί με την Όλγα που ‘χε κι εκείνη μια υπέροχη φωνή. Κι ήταν μια σοκολάτα υγείας ένα δώρο αναπάντεχο ,μιας κι ο Καιρός της Σοκολάτας …πλησίαζε!

Κάπου εκεί κοντά  και μια ακόμα μαγική φωνή που κόντευε να σβήσει από την πείνα, τις κακουχίες και το κακό του πολέμου ήταν της Φλέρυ Νταντωνάκη. Ένα μικρό κομμάτι σοκολάτας ήταν αρκετό για να φέρει έστω και για  λίγο τη χαρά στο αδύνατο κορμί και στη βελούδινη φωνή της….

Τούτες οι μοναδικές ιστορίες της Λότης Πέτροβιτς δεν είναι  παραμύθια. Συνέβησαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου κι είναι ιστορίες  της δικής της ζωής που μέσα τους κρύβουν την γεύση της πιο πικρής σοκολάτας που όμως γλυκαίνει πάντα  στο τέλος. Είναι μικρά διαμάντια για όλους εμάς που μας μαθαίνουν την καθημερινότητα μια εποχής που υπήρξε κάποτε  στην  Αθήνα. Είναι κομμάτια της ιστορίας του τόπου μας από απλούς ανθρώπους, είναι ζωή, είναι  μνήμες ανεξίτηλες. Γραμμένες με το μοναδικό ύφος και τρόπο της αγαπημένης συγγραφέως, συγκινούν, στοχάζονται και αφήνουν πάντα μια γεύση γλυκόπικρη μα αξέχαστη. Γεμάτες αναμνήσεις και συναισθήματα που ζωντανεύουν  διαβάζοντας την κι είναι σαν να  ζεις κι εσύ κι εγώ και όλοι μας όλες εκείνες τις στιγμές. Και φορτίζει η ατμόσφαιρα και απαλαίνει πάλι η ψυχή και συλλογιέται το πιο πολύτιμο αγαθό πως είναι η ελευθερία μας, η ειρήνη, η αγάπη για τον συνάνθρωπο… Αντε κι η σοκολάτα για όσους είχαμε  την τύχη να μην την στερηθούμε ποτέ.

Για άλλη μια φορά κ. Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, ευχαριστούμε για το μοίρασμα, για τις ιστορίες, για όλα!

Για παιδιά και μεγάλους,για τις γλυκόπικρες αλήθειες του πολέμου…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 26 Οκτωβρίου 2019 :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-26-10-2019-1086592

Τα παραμύθια του Σαββάτου έχουν γενέθλια! Κλείνουν τα έξι τους χρόνια!

Ήταν 20 Οκτωβρίου του 2013 όταν «Τα παραμύθια του Σαββάτου», άρχισαν δειλά δειλά την διαδικτυακή τους εμφάνιση χωρίς να  φανταστούν την εξέλιξη και την διαχρονικότητά τους. 

Από τότε μέχρι και σήμερα έχουν περάσει έξι ολόκληρα χρόνια…

Marie Cardouat 

Γενέθλια λοιπόν για την αγαπημένη στήλη χιλιάδων αναγνωστών και της ζωντανής δράσης που ακολούθησε αμέσως μετά τον Δεκέμβριο του 2013 αρχής γενομένης από το βιβλιοπωλείο «Δοκιμάκης», στην Καντανολέων 8 τότε…

Με απόλυτο σεβασμό στους συγγραφείς, στους εικονογράφους και στις  καλές ιστορίες συνεχίζουν να είναι στις προτιμήσεις πολλών εκπαιδευτικών, γονέων και ανθρώπων που αγαπούν ην παιδική λογοτεχνία. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε  από το  Blog  "Ζητούνται Αναγνώστες " και από τότε και κάθε Σάββατο δημοσιεύονται στην στήλη του Πολιτισμού του www.cretalive.gr

Παρουσιάστηκαν, σχολιάστηκαν, γράφτηκαν οι γνώμες και απόψεις για περισσότερα από 1200 παιδικά βιβλία μέχρι σήμερα και συνεχίζουμε με το ίδιο ενδιαφέρον και σεβασμό σε όλους τους αναγνώστες.

Η σελίδα τους στο Facebook είναι μια ανάσα από τα 13.000 μέλη και φυσικά αισθητή είναι η παρουσία τους και στο twitter.

H Ελένη Μπετεινάκη είναι η ψυχή των παραμυθιών του Σαββάτου και σχεδόν αποκλειστική διαχειρίστρια της στήλης, των αφηγήσεων και όλων των δημοσιεύσεων της. 

Η ίδια σημειώνει πως :

Marie Cardouat

«Τα καλά βιβλία, τα παραμύθια και οι ιστορίες  πρέπει να μοιράζονται, να λέγονται, να φτάνουν ίσαμε τον πιο μικρό ακροατή ή αναγνώστη σ΄ ολόκληρο τον κόσμο. Τότε μόνο αποκτούν αξία και νόημα και έχουν λόγο ύπαρξης.

Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στο www.cretalive.gr  που έφτασε τα «Παραμύθια του Σαββάτου» στα πέρατα του κόσμου. Στους συγγραφείς και εικονογράφους που εξ αιτίας τους υπάρχουμε  και σε  όσους αγκάλιασαν και αγάπησαν τη στήλη των παραμυθιών μου!

Χρόνια μας πολλά λοιπόν και με την υπόσχεση να συνεχίσουμε να γράφουμε  την αληθινή μας άποψη πάντα!

Τα «Παραμύθια του Σαββάτου» θα ξεκινήσουν τις ζωντανές αφηγήσεις τους την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019 στις 11.00 το πρωί στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης. Θα είναι εκεί κάθε Πρώτη Κυριακή του μήνα μέχρι το καλοκαίρι του 2020, και στο ιστορικό καφέ-γλυκοπωλείο της πόλης του Ηρακλείου τις «Φυλλο…σοφίες» δυο Σάββατα κάθε μήνα!

Ίσαμε τότε καλή μας αντάμωση και να διαβάζετε στα παιδιά σας όσα πιο πολλά παραμύθια μπορείτε!

Σας ευχαριστώ με την ψυχή μου, όλους»!

Έχει αξία τελικά ο στόχος ή το ταξίδι;

Τα παραμύθια του Σαββάτου …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Επιθυμίες, περιπέτειες, όνειρα και στόχοι. Ζωές γεμάτες αγάπη, σχεδιασμοί χρόνων που έχουν μέσα τους πολύτιμες στιγμές, αδιαπραγμάτευτους όρους και μεγάλες αλήθειες. Τι είναι πολύτιμο στη ζωή; Τι είναι σημαντικό; Έχει αξία τελικά ο στόχος ή το ταξίδι;

Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ :Λίλα Καλογερή, εκδ. Μίνωας

Τι αξία έχει ένα λουλούδι το γνωρίζουν καλά οι γυναίκες, οι δασκάλες και τα παιδιά. Ένα τόσο δα μικρό λουλουδάκι είναι ότι πιο πολύτιμο υπάρχει στη ζωή ενός μικρού παιδιού σαν θελήσει να το χαρίσει στη δασκάλα του. Κι εκείνη ξέρει ακριβώς πως να φερθεί και πάντα νοιώθει τη συγκίνηση και την αγάπη του που είναι η πιο αγνή κι αληθινή του κόσμου όλου. Ο Αιμίλιος είναι ένα  παιδί της πόλης, εκεί που τα τριαντάφυλλα είναι δυσεύρετα σε μπαλκόνια πολυκατοικιών και οι άνθρωποι που έχουν κήπους στα σπίτια τους είναι απρόσιτοι και συχνά αγενείς από φόβο ή έλλειψη ευαισθησίας. Προσπαθεί κι εκείνος να φέρει λουλούδια στην δασκάλα του όπως ο Γιώργος κάθε πρωί αλλά δεν τα καταφέρνει. Την αγαπάει τόσο πολύ που βρίσκει πάντα λόγους για να είναι κοντά της ή να τον προσέξει. Στεναχωριέται όμως που τα λουλούδια στην τσιμεντένια πόλη δεν είναι πολλά. Προσπαθεί, συμβουλεύεται,  κι επιτέλους βρίσκει μερικά  αγριολούλουδα αλλά μπροστά στo μεγάλo μπουκέτo με τριαντάφυλλα του Γιώργου απογοητεύεται. Τα τριαντάφυλλα της δασκάλας  όμως  μπορούν να γίνουν  και …ζωγραφιστά. Εκείνη ξέρει την τεράστια αξία και σημασία τους κι ο Αιμίλιος επιτέλους χαμογελά.

Όλοι εμείς οι δάσκαλοι γνωρίζουμε καλά  τις ψυχές των παιδιών. Ένα λουλούδι, μια ζωγραφιά κι ο κόσμος τους γίνεται πιο φωτεινός και χαρούμενος. Η δασκάλα είναι πάντα ένα σύμβολο, ένα πρόσωπο πολύ σημαντικό στη ζωή ενός παιδιού. Ακόμα και στις μέρες μας που πολλές αξίες τείνουν να χαθούν, τα παιδιά  ιδιαίτερα των μικρότερων ηλικιών συνεχίζουν να εκφράζονται με τόσο απλές και μοναδικές κινήσεις. Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα, ζωγραφιστό ή αληθινό είναι εκείνο το πολύτιμο της αγάπης που προσφέρεται απλόχερα και η αναζήτηση του γίνεται σκοπός ζωής.

Ένα βιβλίο που ξεχειλίζει συναισθήματα από την Ιωάννα Μπαμπέτα. Μια καθημερινή νότα χαράς και προσφοράς μικρού παιδιού σε ένα πρόσωπο σημαντικό και πολύ ιδιαίτερο στη ζωή του. Ένα βιβλίο τρυφερό, συγκινητικό, γεμάτο ευαισθησίες από την σχολική ζωή και τον κόσμο των μικρών παιδιών. Η αναζήτηση, η λύση και λύτρωση για ένα παιδί που ο κόσμος του είναι εντελώς διαφορετικός από εκείνον ενός ενήλικα και οι προτεραιότητες του είναι να προσφέρει χαρά, αγάπη και μοναδικές στιγμές. Η σταδιακή αναζήτηση για την εκπλήρωση ενός στόχου που δεν γνωρίζει κανένας από την πρώτη στιγμή την εξέλιξη και πορεία των γεγονότων.

Το γνωρίζω καλά το συναίσθημα του Αιμίλιου μα και το αυτό της δασκάλας του. Οι πολύτιμες ζωγραφιές των δικών μας σεντουκιών είναι καταφύγιο σε δύσκολες μέρες και βάλσαμο στο όποιο πρόβλημα της μέρας.

Εναλλαγή συναισθημάτων, περιγραφή συμπεριφορών, αποκαλύψεις ψυχής και αναφορές στη δυσκολία ανακάλυψης  πραγμάτων που σχετίζονται  με την φύση και τα πολύτιμα αγαθά της σε μια μεγάλη πόλη.

Με μια εξαιρετική εικονογράφηση από την Λίλα Καλογερή με έντονα χρώματα, σχήματα και μορφές το βιβλίο από μόνο του θα ήταν ένα δώρο για κάθε δασκάλα που γνωρίζει ακριβώς τις παιδικές ψυχές.

Για παιδιά από τεσσάρων χρόνων…

Τη νύχτα που τα φώτα άναψαν, David Litchfield, εκδόσεις Μικρή Σελήνη.

Η Χέδερ είναι ένα μικρό κορίτσι με ένα πολύ μεγάλο όνειρο. Φτάνει στο σημείο να το σκάσει ένα βράδυ από το σπίτι της μόνο και μόνο για να ανακαλύψει την αλήθεια της και να ζήσεις τη μαγεία του ονείρου  και  της  προσωπικής της αναζήτησης. Να συναντήσει έναν εξωγήινο θέλει κι έχει για παρέα της έναν φακό που αναβοσβήνει συνέχεια και την ελπίδα της. Το όνειρό της ξετυλίγεται σε ένα κόσμο φανταστικό μεν αλλά πολύ πραγματικό ως προς τον στόχο, το συναίσθημα και την διαρκή προσπάθεια εκπλήρωσής του.  Κι όταν το όνειρο της γίνεται πραγματικότητα εκείνη συνεχίζει να ζει τη μαγεία του. Ένα διαστημόπλοιο εμφανίζεται κι ένας μικρός εξωγήινος θα γίνει φίλος της. Η συνεννόησή τους δεν είναι εύκολη αλλά εκείνη επικοινωνούν  αφήνοντας να μιλήσουν οι ψυχές, τα μάτια και …οι ζωγραφιές. Μόνο όταν η Χέδερ συνειδητοποιεί πως την ψάχνει η οικογένεια της αποχαιρετά τον μικρό εξωγήινο αλλά με μια υπόσχεση. Μια υπόσχεση που μπορεί και να εκπληρωθεί όχι σύντομα όσο θα ήθελε αλλά ύστερα από πολλά πολλά χρόνια. Μια πορεία ζωής που μεταλλάσσεται, ωριμάζει, δημιουργεί. Πάντα αναζητά το όνειρο, το άπιαστο και το νόημα το πιο βαθύ στην πορεία της.

Η Χέδερ είναι ένα κορίτσι που αντιπροσωπεύει όλα τα κορίτσια του κόσμου και περνάει  όλα τα στάδια της ζωής, εξελίσσεται, δεν τα παρατά ακόμα κι όταν φτάνει σε πολύ προχωρημένη ηλικία. Η ιστορία της περιέχει ένα σωρό φανταστικά στοιχεία με διαστημόπλοια και εξωγήινους και  είναι γεμάτη συμβολισμούς και νοήματα. Το άπιαστο όνειρο (διαστημόπλοιο – εξωγήινοι) ακουμπά πολλές φορές τα πιο φανταστικά και απίθανα πράγματα. Ο στόχος είναι πάντα υψηλός στα σπουδαία και συχνά χρειάζεται ολόκληρη ζωή για να επιτευχθεί.

Το βιβλίο είναι αριστουργηματικό. Η σύλληψη της ιδέας του David Litchfield πραγματικά συγκινεί, εκπλήσσει, σαγηνεύει  και εμπνέει. Οι επιθυμίες, τα όνειρα, οι στόχοι και η οικογένεια. Η οικογένεια που ο ρόλος της είναι καθοριστικός σε κάθε στάδιο της ζωής. Οι δεσμοί αίματος, η αναζήτηση και η επίτευξη των στόχων σε  μια ιστορία που θα λατρέψουν τα παιδιά. Κανένας δεν πρέπει να παρατάει το όνειρό του . Όσο κι αν αυτό αργεί να πραγματοποιηθεί, έρχεται πάντα η κατάλληλη στιγμή και αποκτά σάρκα και οστά. Η Χέδερ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα για μικρά παιδιά που τα ακουμπά μοναδικά στη δική τους ψυχή και συνειδητοποιούν πως στην πορεία της ζωής κάνεις επιλογές, προχωράς, δεν ξεχνάς τις δικές σου επιθυμίες και στο τέλος, στον απολογισμό σου συνειδητοποιείς τα πολύτιμα της ζωής, τις αξίες και τα σημαντικά.

Εκτός από το κείμενο και την ιδέα της ιστορίας ο David Litchfield εικονογραφεί μοναδικά σε τούτο το βιβλίο. Σαν μικροφίλμ παρακολουθούμε καρέ καρέ τις σημαντικές στιγμές της Χέδερ και με τόσο απλό σχέδιο δημιουργεί μια φαντασμαγορική ατμόσφαιρα. Θα μπορούσε να είναι κι ένα silent book και να αφήσει την φαντασία των παιδιών να πλέξει τα δικά της σενάρια. Ωστόσο το κείμενό του είναι μαγικό, σύντομο και περιεκτικότατο, πλούσιο σε συναισθήματα και αλήθειες.

Το διαβάσαμε στην τάξη μας και μας γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα. Προβληματιστήκαμε για τις μεγάλε αλήθειές της ζωής  μας, τα πολύτιμα που δεν τα αλλάζουμε με τίποτα και μπήκαν οι «σπόροι» να ανακαλύψουμε το διάστημα, τους  άλλους πλανήτες και την γη μας. Μιλήσαμε για συναισθήματα και όνειρα δικά μας που θα θέλαμε κάποια στιγμή να «ζήσουμε». Κάναμε τα δικά μας φανταστικά ταξίδια με αντικείμενα δικής μας επινόησης ή υπαρκτά. Ταξιδέψαμε πάνω σε ένα φτερό, με ένα καρχαρία, με ένα μπαλόνι, με ένα πλανητολεωφορείο…..Μιλήσαμε για την οικογένεια μας, το ρόλο της στη ζωή μας και για την ημέρα και την νύχτα. Για κίνδυνους που υπάρχουν αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Χέδερ και …το σκάσουμε από το σπίτι.

Η ιστορία θα μας συντροφεύει για πολύ καιρό ακόμα γιατί τα θέματα που ακουμπά είναι πάρα πολλά. Διαβάστε το και ζήστε κι εσείς μέσα στο όνειρο και τη μαγεία…

Την μετάφραση από το αγγλικό κείμενο είναι της Μαριάννας Ψύχαλου!

Για παιδιά και μεγάλους που συνεχίζουν να ονειρεύονται…

Όχι, δεν χάθηκε το Μικρό Κουνέλι, John Bond, εκδόσεις Ίκαρος

Το μικρό κουνέλι φτιάχνει ένα κέικ με τη μαμά του. Τα μούρα τους έχουν τελειώσει και το κουνελάκι χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκινάει για τα βρει, όπου εκείνο νομίζει. Δεν ακούει κανένα και η πορεία της αναζήτησής του το οδηγεί πολύ μακριά από το σπίτι του. Παίρνει λάθος δρόμο, συναντά έναν λύκο, μπαίνει σε μια βάρκα και αυτήν την φορά συναντά ένα ψαρά. Φτάνει ίσαμε την άκρη της γης με πολλά εμπόδια, κρύο, χιόνι και εμμονή στον αρχικό του στόχο. Κάποια στιγμή νομίζει πως έχει χαθεί αλλά δεν τα  παρατάει και ο δρόμος της επιστροφής μοιάζει πιο σύντομος και ευρηματικός. Έχει καταφέρεις να ξεπεράσει πολλά εμπόδια και να βρει ένα μούρο και όταν πια επιστρέφει στο σπίτι του, έχει αλλάξει  η αρχική του επιθυμία και γεύση. Δεν θέλει κέικ πια, θέλει παγωτό…

Άλλη μια μικρή περιπετειώδες και καταπληκτική ιστορία για μικρά και όχι μόνο παιδιά. Ο συγγραφέας και εικονογράφος John Bond μας βάζει στον ψυχισμό ενός πολύ μικρού παιδιού που η ανυπομονησία του και οι εμμονές του το οδηγούν σε μεγάλές προπέτειες. Περίεργο να μάθει, να πειραματιστεί, να απομακρυνθεί από την οικογενειακή εστία για να νοιώσει τον κίνδυνο και όταν τελικά καταφέρει το στόχο του να αλλάξει γνώμη και να θέλει κάτι άλλο. Συμπεριφορές γνωστές σε γονείς  που μεγαλώνουν μικρά παιδιά, η έντονη επιμονή και πείσμα και η πανεύκολη μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη. Ο μεγάλος χαμός του «θέλω» που δεν ακούει κανέναν και η αλλαγή στάσης μέσα σε ελάχιστο χρόνο για μια καινούργιάς περιπέτεια ή ιδέα.  Όλα αυτά με πολύ γραφικό τρόπο τα περιγράφει και τα εικονογραφεί ο συγγραφέας προσφέροντάς μας μια ιστορία που μας κάνει να χαμογελάσουμε οι μεγάλοι για την αλήθεια της και να χαρούν τα παιδιά γιατί τελικά στη ζωή σημασία έχει η περιπέτεια και το ταξίδι ανεξαρτήτου αντικειμένου και επιθυμίας.

Για μικρά και μεγάλα παιδιά…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Πόσες φορές στη ζωή όταν χρειάστηκε να ξεπεράσουμε ένα πρόβλημα ....

Τα Παραμύθια του Σαββάτου …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Πόσες φορές στη ζωή όταν χρειάστηκε να ξεπεράσουμε ένα πρόβλημα δεν κάναμε εκείνο το μοναδικό μεγάλο άλμα που άλλαξε τη ζωή μας; Πόσες φορές  ακόμα δεν νιώσαμε το τέλμα, την απογοήτευση για τα καθημερινά, τα ίδια και τα ίδια και δεν θελήσαμε να ζήσουμε κάτι πιο έντονο και διαφορετικό; Για τούτα τα σπουδαία μιλούν τα σημερινά βιβλία μα έχουν και μυρωδιά λαχανικών που μαγειρεύεται σε ένα τσουκάλι μαγικό που πλάθει ιστορίες ….

Το γυρινάκι, Benji Davies, εκδ. Ίκαρος

Το γυρινάκι ήταν ένα μικρό, μικρούτσικο βατραχάκι. Ήταν το πιο μικρό απ΄  όλα τα γυρινοαδελφάκια του κι έκανε διπλή προσπάθεια να τα φτάσει αλλά και για κάθε τι γύρω του. Ο φόβος όλων στη λίμνη που ζούσαν ήταν ο Μπούφλας, ένα ψάρι τεράστιο και κακό που ζούσε  στα σκοτεινά. Το μικρό γυρινάκι όμως ήταν γενναίο. Δεν τον φοβόταν, έλεγε. Όμως καλού κακού δεν πήγαινε ποτέ στα βαθιά. Όσο περνούσαν οι μέρες και τα αδελφάκια του μεγάλωναν και  γίνονταν βάτραχοι κανονικοί, εκείνο άρχισε να σκέφτεται την μοναξιά και τους κινδύνους. Μια μέρα έμεινε στη λίμνη ολομόναχο κι ο Μπούφλας εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του. Τότε έκανε κάτι που δεν είχε ποτέ πριν φανταστεί….

Benji Davies αγαπημένος συγγραφέα και εικονογράφος. Μια ακόμα ιστορία του από εκείνες που λένε μεγάλες αλήθειες με λόγια απλά και απολύτως κατανοητά για ένα παιδί. Μπροστά στο κίνδυνο όλοι ξεπερνάμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι το μήνυμα του βιβλίου. Γεμάτη συμβολισμό τούτη η ιστορία μιας κι ο βάτραχος είναι άριστος και γνωστός για τα μεγάλα άλματα. Το γυρινάκι μας προτρέπει να δοκιμάσουμε αντοχές, δύναμη, θάρρος και προκλήσεις. Μια ιστορία που μας παρακινεί να τολμάμε, να προσπερναμε εμπόδια και να μην απογοητευόμαστε αν κάποιες φορές τα πράγματα δεν είναι  όπως συμβαίνουν σε  όλους τους άλλους. Η δύναμη της ψυχής έχει σημασία. Εκείνη πυροδοτεί κάθε μας πράξη και όχι η σωματική μας διάπλαση. Μια ιστορία συγκινητική, ενθαρρυντική και αρκετά διδακτική. Μια ιστορία που μας δείχνει πως να νικάμε τους φόβους μας και πως να μην απογοητευόμαστε στα δύσκολα. Φιλία, μοναξιά και θάρρος. Επίσης μαθαίνουν τα πολύ μικρά παιδιά τον κύκλο της ζωής τους βατράχου. Τα μεγαλύτερα συνειδητοποιούν πως τα μεγάλα βήματα μπορούν να τα κάνουν ακόμα και οι πιο μικροί …άνθρωποι.

Η εικονογράφηση και πάλι εκπληκτική από τον ίδιο τον συγγραφέα. Η μετάφραση είναι του Αντώνη Παπαθεοδούλου  και η έκδοση από τον Ίκαρο.

Μια ιστορία που θα διαβάστε πολλές φορές στα μικρά παιδιά και πάντα θα χειροκροτούν στο τέλος με το κατόρθωμα της μικρής βατραχίνας!

Για παιδιά από 4 χρόνων…

Η βιβλιοθήκη του Τίποτα, Μαρία Ρουσάκη, εικ: Έφη Λαδά, εκδ. Μίνωας

Η Μαρούσα είναι ένα κοριτσάκι 8 μόλις χρόνων που τα έχει όλα. Έχει την αγάπη και την αποδοχή της οικογένειας της και των γύρω της, έχει πλούσια χαρίσματα και γονείς με πολλά συναισθήματα, ωστόσο νιώθει πως κάτι της λείπει. Ίσως αυτό το κάτι να είναι μια περιπέτεια ή μια αλλαγή στη ζωή της. Κι όταν την επισκέπτεται η Αδιαφορία τα πράγματα αρχίζουν να είναι πιο δύσκολα Η δασκάλα της θα τη βοηθήσει να μπει μέσα στην ίδια της τη ζωή, να βουτήξει βαθιά στα θέλω της και να ανακαλύψει μόνη της τι της αρέσει τι της λείπει. Μια περιπέτεια που μπορεί και να βρίσκεται γραμμένη σε ένα βιβλίο ακριβώς δίπλα από το δικό της δωμάτιο. Ένα μικρό βήμα που θα την οδηγήσει στην χαρά, στην ικανοποίηση, στην αλλαγή και στην ικανοποίηση των στόχων της.

Μια ολοκαίνουργια ιστορία από την Μαρία Ρουσάκη για το νόημα της ζωής, για τις ανησυχίες, τις ικανοποιήσεις, τις αλλαγές, και την φιλαναγνωσία.

Σημεία των καιρών τα ανικανοποίητα παιδιά, η προσφορά υλικών αγαθών που δεν ακουμπά το συναίσθημα. Κι όλα αυτά καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Να κάνουν τη ζωή ανιαρή, ανούσια κι αδιάφορη και ας έχουν  περάσει  μόνο οκτώ χρόνια στην πορεία της. Ακόμα κι η καθημερινότητα χρειάζεται την περιπέτειά της. Εκείνο το «Κάτι» που  θα της δώσει νόημα, θα την σηκώσει ψηλά, θα την κάνει να νιώσει πλήρης. Σπουδαίο πράγμα ακόμα και σε τόσο νεαρή ηλικία να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τι θα σε κάνει να εκφραστείς καλύτερα, να ανακαλύψεις νέους δρόμους, να συμπληρώσεις τα κενά της ψυχής…  Στο βιβλίο αυτό υπάρχει αρκετή δόση αυτογνωσίας, πολλά συναισθήματα και αναζητήσεις.  Λέξεις που ακούμε συχνά τον τελευταίο καιρό : Αδιαφορία, έλλειψη ενδιαφερόντων, Τίποτα… Λέξεις που παίρνουν άλλο νόημα στην ιστορία και αποκτούν σάρκα και οστά. Αποκτούν και λύση. Αναζήτηση χωρίς περιπέτεια είναι ταξίδι μονότονο και αδιάφορο. Με πολύ ιδιαίτερο τρόπο η Μαρία Ρουσάκη μας εξηγεί την μεγάλη σημασία που έχει στη ζωή ενός παιδιού το βιβλίο, η συνήθεια της ανάγνωσης και τα οφέλη από το διάβασμα.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο συναισθημάτων θετικών και αρνητικών που εικονογραφεί όπως πάντα μοναδικά η Έφη Λαδά.

Πόσο σπουδαίο είναι να βρει  κάποιος στη ζωή του αυτό το κάτι που θα του χαρίσει χαμόγελα και πληρότητα. Πόσο εύκολο και την ίδια στιγμή ακατόρθωτο για πολλά σημερινά παιδιά να ανακαλύπτουν  την σημασία και απόλαυση  της ανάγνωσης ενός βιβλίου και την πολύπλευρη χρησιμότητα του. Ένα βιβλίο που θα κάνει τα παιδιά να αναζητήσουν βαθιά στην ψυχή τους τις δικές τους ανάγκες και περιπέτειες.

Ένα βιβλίο χρήσιμο στις βιβλιοθήκες που η λέξη Τίποτα αποκτά νόημα διαφορετικό…

Για απιδιά από 6 χρονών …

Τα λαχανικά κι εγώ, Ράνια Μπουμπουρή, εικ: Σίσυ Κυλερτζή, εκδ. Ψυχογιός

Ολοκαίνουργιο βιβλίο που μυρίζει …διατροφή!

Ένα βιβλίο γεμάτο ιστορίες λαχανικών που θα τις απολαύσετε με τρόπο μοναδικό. Σαν ποιηματάκια με ομοιοκαταληξία και γεμάτα μυρωδιές, μυστικά και χρώμα.

Η έμμετρη μορφή του κειμένου κάνει ακόμα πιο μεγάλη τη διάθεση να γευτεί ένα παιδί τούτες τις ιστορίες αλλά και να μπει στον πειρασμό να  δοκιμάσει τα συνήθως όχι και τόσο αγαπητά λαχανικά. Όταν όμως κάθε ζαρζαβατικό, ή σαλατικό έχει και κάτι διαφορετικό να πει και ζωντανεύει μια μεγάλη περιπέτεια με τα καμώματά τους,  τότε μπαίνει πολύ πιο εύκολα στο πιάτο ή στο στόμα ενός μικρού παιδιού. Αν λοιπόν και εσείς θέλετε να μάθετε για το αγγούρι, την ντομάτα, την  πατάτα, την πιπεριά, το κολοκυθάκι, τα βλίτα, την αγκινάρα, το καλαμπόκι, το κουνουπίδι, το μαρούλι, την μελιτζάνα, το μπρόκολο, το παντζάρι και όλα, μα όλα ανεξαιρέτως τα λαχανικά, διαβάστε τούτο το βιβλίο της Ράνιας Μπουμπουρή  στα μικρά σας παιδιά κι ίσως να αλλάξει η γνώμη  και η …γεύση τους!

Εικονογραφημένο από την Σίσυ Κυλερτζή με σκίτσα και χρώματα πολλά που αρέσουν ιδιαίτερα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός Στη σειρά κατανόησης και ανάγνωσης : Φρούτα-Μπανάνα για παιδιά από  2-4 χρόνων.

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Tα φετινά ελληνικά παιδικά βιβλία στους καταλόγους White Ravens 2019 της Βιβλιοθήκης του Μονάχου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Όπως κάθε χρόνο στις αρχές του Οκτώβρη, έτσι και φέτος, η Διεθνής Βιβλιοθήκη Νεότητας του Μονάχου, η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας στον κόσμο, ανακοίνωσε τη λίστα με τα βιβλία στους καταλόγους white Ravens για  το 2019. (http://whiteravens.ijb.de/list)

Για φέτος λοιπόν τέσσερα βιβλία από Ελλάδα κι ένα από Κύπρο  μπήκαν στην πιο διάσημη λίστα παιδικών και εφηβικών βιβλίων και είναι:

Το Αν της Αγαθής Δημητρούκα σε εικονογράφηση Tassies, εκδόσεις  Καλειδοσκόπιο (http://whiteravens.ijb.de/book/1182 )

Το 2651 Ημέρες Δικτατορίας της Μαρίζας Ντεκάστρο σε εικονογράφηση Βασίλη Παπαγεωργίου, εκδ. Μεταίχμιο. (http://whiteravens.ijb.de/book/1183 )

Τη νύχτα που έσβησαν τ’ αστέρια του Βασίλη Παπαθεοδώρου, εκδ. Καστανιώτη. (http://whiteravens.ijb.de/book/1184)

 Περικλής και Ασπασία από τη σειρά Μικρά Γατικά ( βιβλίο 1^ο), Αργυρώ Πιπίνη σε εικονογράφηση Ιφιγένειας Καμπέρη, εκδόσεις Πατάκη. (http://whiteravens.ijb.de/book/1186)

Για την Κύπρο  επιλέχθηκε το βιβλίο Η κίτρινη κουβέρτα της ευτυχίας, Μαρίνα Μιχαηλίδου-Κάδη, εικονογράφηση Βασίλης Κουτσογιάννης εκδ. Τελεία. (http://whiteravens.ijb.de/book/1181)

Ο κατάλογος και το σήμα «White Ravens» εκδίδεται από τη Διεθνή Νεανική Βιβλιοθήκη του Μονάχου, τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη νεανική βιβλιοθήκη στον κόσμο. Κάθε χρόνο, ειδικοί λέκτορες-συνεργάτες της Βιβλιοθήκης, στα χέρια των οποίων φτάνουν χιλιάδες βιβλία από όλο τον κόσμο, ξεχωρίζουν τα 200 βιβλία τα οποία θεωρούν πως έχουν παγκόσμια απήχηση  θεμάτων που πραγματεύονται ή λόγω της εξαιρετικής και πρωτοπόρου εικαστικής και λογοτεχνικής προσέγγισής τους

Τον διεθνούς κύρους κατάλογο «White Ravens» συμβουλεύονται οι μεγαλύτεροι εκδότες του κόσμου προκειμένου να αγοράσουν δικαιώματα μετάφρασης ενώ η εισαγωγή ενός τίτλου σε αυτόν πολλές φορές σηματοδοτείται ως προθάλαμος για τις κορυφαίες ατομικές διακρίσεις. Για την φετινή χρονιά οι τίτλοι επιλέχθηκαν ανάμεσα από χιλιάδες βιβλία από 50 χώρες και σε 30 γλώσσες.

Η επίσημη ανακοίνωση των φετινών White Ravens θα γίνει στις 17 Οκτωβρίου 2019 στην μεγάλη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην Φρανκφούρτη.