Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν*...στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Της Ελένης Μπετεινάκη

Η ιστορία των κραγιονιών, όπως δεν την είχαμε φανταστεί ποτέ…

To κόκκινο παραπονιέται γιατί είναι  τόσο απασχολημένο που δουλεύει ακόμα και τις αργίες και τις γιορτές. Το μωβ γιατί θέλει όλα να είναι στην τάξη. Το μπεζ γιατί δεν το χρησιμοποιούν πολύ και το γκρι είναι τόσο κουρασμένο που ζητάει να ζωγραφίζουν μικρότερα ζώα με το χρώμα του τα παιδιά. Το λευκό διαμαρτύρεται γιατί ποτέ δεν φαίνεται  και το μαύρο γιατί κανένας δεν χρωματίζει έτσι τη ν μπάλα του. Το πράσινο είναι χαρούμενο ,το κίτρινο διεκδικεί την πρωτιά στον  ήλιο από το πορτοκαλί που στο μεταξύ τσακώθηκαν άσχημα. Το  γαλάζιο κοντεύει  να χαθεί αφού από την πολλή χρήση  έχει γίνει τόσο κοντό που σε λίγο ίσως να μην υπάρχει. Το ροζ πάλι κουράστηκε να είναι «κοριτσίστικο». Ας βάψουν και κανένα τέρας με το χρώμα του… Όσο για το ροδακινί, εδώ υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Του « σκίσανε » το περιτύλιγμα και χωρίς ρούχα πώς να εμφανιστεί; Ο Ντάνκαν τα έχασε με τόσα γράμματα και τόσα θέματα , όμως κάτι σκέφτηκε για να ικανοποιήσει τους φίλους του…

Τούτη δω η ιστορία είναι μια επανάσταση …γραφική! Από πότε τα κραγιόνια έχουν φωνή; Από τότε που ο Ντάνκαν και ο κάθε Ντάνκαν  νομίζει πως μπορεί να κάνει ότι θέλει με τα χρώματα και μάλιστα με τα κραγιόνια, τις κηρομπογιές , όπως τις λέμε εμείς στη χώρα μας.  Κι όταν κι εκείνα θελήσουν να διαμαρτυρηθούν, ένας τρόπος μένει να ακουστεί η φωνή τους. Να γράψουν γράμματα,  απλά αλλά γεμάτα παράπονα, συμβουλές, ψυχή και αλήθειες. Γράμματα που μόνο τα παιδιά καταλαβαίνουν. Γιατί για τα παιδιά όλα μπορούν να έχουν φωνή, κάθε άψυχο μπορεί στη στιγμή να ζωντανέψει. Τέλεια ιδέα για να πρωτοτυπήσει κάποιος με ένα θέμα  που πραγματικά συμβαίνει στα σχολεία και όπου χρωματίζουν μικρά παιδιά. Πόσο δίκιο έχει ο Drew Daywalt! Σαν να ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει σε μια τάξη νηπιαγωγείου. Σαν να καταλαβαίνει κι ο ίδιος τα χρώματα και τις ανάγκες ή τις αδυναμίες τους.

Ιστορία ευφάνταστη, πανέξυπνη, ευρηματικότατη και πολύ μα πολύ χρωματιστή! Γεμάτη χιούμορ και καταπληκτικές  ιδέες. Αγαπημένο βιβλίο για μικρά παιδιά μα και για γονείς που μπορούν να σκεφτούν μια νέα ιδέα τακτοποίησης των …κραγιονιών, που συνήθως βρίσκονται παντού. Μέσα από την τόσο τρυφερή ιστορία μαθαίνουμε πολλές αλήθειες για τον κόσμο των παιδιών. Για τσακωμούς, για αδυναμίες, για υπεραπασχόληση, για ρουτίνα. Για φιλίες, για μαζώματα, για αγανάκτηση και λύσεις προβλημάτων.

Εικονογράφηση από τον πολυτάλαντο και πολυβραβευμένο Oliver Jeffers που γνωρίζει όσο λίγοι την παιδική ψυχή και ματιά.

Ευρηματικότατο και πιστέψτε σαν « δουλευτεί» στην τάξη το αποτέλεσμα θα σας καταπλήξει. Γιατί χωρίς τα χρώματα ακόμα και το μαύρο ή το λευκό η ζωή, τα παραμύθια και οι ιστορίες θα ΄ταν πάρα πολύ μουντά….

Για παιδιά από 4 χρονών

*Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν, Drew Daywalt, εικ :Oliver Jeffers, εκδ. Ίκαρος

Δείτε το εδώ :https://ikarosbooks.gr/778-i-mera-poy-ta-kragionia-ta-paratisan.html 

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 21 Οκτωβρίου 2017 : Εδώ!

Επισκεφθείτε την σελίδα του Olivet Jeffers : https://www.oliverjeffers.com/books#/the-day-the-crayons-quit-1/

https://www.oliverjeffers.com/books#/the-day-the-crayons-quit-1/

Ο σύμβουλος του βασιλιά* … στα Παραμύθια του Σαββάτου!

 

Της  Ελένης Μπετεινάκη

*Ο σύμβουλος του Βασιλιά, Μάκης Τσίτας, εικ: Μαιρήλια Φωτιάδου, εκδ. Μεταίχμιο

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που είχε πολύτιμο σύμβουλο τον εκατοντάχρονο Αλμεδόρ. Δυστυχώς όμως ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων του και κλείνοντας έναν ολόκληρο αιώνα ζωής ο Αλμεδόρ, πέθανε!

Ο βασιλιάς έπρεπε επειγόντος να βρει λύση και αποφάσισε πως για ένα σοβαρό θέμα που είχε προκύψει θα έπαιρνε τη γνώμη των  υπηκόων του. Έτσι λοιπόν αφού όλοι είπαν «Ναι» στην πρότασή του να δώσουν  όλο το σιτάρι και τα μήλα να τα πουλήσει ο βασιλιάς της γειτονικής χώρας πιο ακριβά,  ακούστηκε κι ένα πολύ δυνατό «Όχι» από ένα άγνωστο, ψηλό και αδύνατο άνδρα. Σε  όσες ερωτήσεις κι αν του έκανε ο βασιλιάς, η απάντηση του ήταν πάντα «Όχι». Κι αυτό συνεχίστηκε και ο βασιλιάς τον άκουγε και γλίτωσε από δυο τρία δεινά το βασίλειό του. Έτσι τον έχρισε σύμβουλό του και τον ονόμασε «Σοφό». Τα «Όχι» συνεχίστηκαν και έκαναν χαρούμενο τον βασιλιά που νόμιζε πως είχε βρει τον καλύτερο σύμβουλο στον κόσμο. Ίσαμε την ημέρα που ο αυτοκράτορας της Πράσινης Χώρας κάλεσε τον γνωστό μας βασιλιά σε μια συνάρτηση και ο Υπουργός των Οικονομικών σε μια άλλη.  Τα «Όχι» του «Σοφού» στάθηκαν μοιραία και για το βασίλειο αλλά και για την αποκάλυψη ενός παράξενου μυστικού…

Μια «Μικρή Καληνύχτα» του Μάκη Τσίτα που θα σας διασκεδάσει, θα σας προβληματίσει και θα σας κάνει να σκεφτείτε διπλά για κάθε απόφαση ή κρίση που θα χρειαστεί να πάρετε. Ένα σύγχρονο παραμύθι με βασιλιάδες, υπηκόους, σοφούς, σωστά και λάθη. Αλήθεια ποιοι άνθρωποι είναι άξιοι να τοποθετούνται σε κύριες θέσεις …εξουσίας; Χρειάζεται να περνούν από συνέντευξη, αξιολόγηση και να υποβάλλουν ένα λεπτομερές βιογραφικό σημείωμα; Ασφαλώς και «Ναι»! Η ιστορία του Μάκη Τσίτα τονίζει με πολύ παραμυθένιο τρόπο  την συνεχή επαγρύπνηση και εμπιστοσύνη που πρέπει να δείχνουμε σε ανθρώπους, ειδικότερα αν δεν γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για αυτούς. Πόσο εύκολο είναι να παρασυρθεί κάποιος από άλλους,  όταν δεν είναι σίγουρος για τις δικές του αποφάσεις και αντιλήψεις. Την προσοχή μας λοιπόν επιζητά τούτο το παραμύθι, την κρίση και την ισχυρή μας άποψη. Την ευκολία που μπορούμε αν παρασυρθούμε όταν δεν γνωρίζουμε καταστάσεις και πρόσωπα. 

Πέρα από τα συμπεράσματα και τις συμβουλές που αποκομίζουμε διαβάζοντας το, θα ευχαριστηθούμε ένα υπέροχο παραμύθι με ευφάνταστη ιδέα και ήρωες. Υπέροχος λόγος, μεγάλη φαντασία και «σύγχρονες δοκιμασίες», ίσαμε την αλήθεια και την κάθαρση.   Το παραμύθι έχει μια επίσης ιδιαίτερη και προσεγμένη εικονογράφηση από την Μαιρήλια Φωτιάδου που μας παραπέμπει στα παλιά κι αγαπημένα εικονογραφημένα κλασσικά βιβλία. 

Να το ψάξετε γιατί κι αυτή η «Μικρή καληνύχτα» θα σας γοητεύσει. 

Δείτε εδώ ένα μικρό απόσπασμα: https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1 

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 2 Μαϊου 2023 : εδώ!

Ο Αλέκος στη χώρα των παθημάτων**...στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

**Ο Αλέκος στη χώρα των παθημάτων, Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, εικ. Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ξέρετε τι είναι οι μακρίδες; Οι πυρολαμπίδες; Ποια αράχνη μπορεί να γίνει Σπάιντερ-γούμαν;  Αν όχι, τότε πρέπει να γνωρίσετε τον Αλέκο. Είναι ένα μικρό αγόρι που θέλει πολύ να μοιάσει στον πατέρα του και να γίνει ένας σπουδαίος επιστήμονας. Έχει κι αυτός μια βαλίτσα και κάνει πειράματα προσπαθώντας να τα καταφέρει. Τα ζώα, βέβαια, έχουν διαφορετική άποψη, γιατί τα πειράματά του δεν είναι και τόσο πετυχημένα. Όπως τότε που έπιασε μια γάτα, της έβαλε  μαγιό και την έβαλε στο φούρνο να μαυρίσει. Κάποια άλλη στιγμή κυνήγησε μια κότα και  προσπάθησε να την δέσει με βεγγαλικά για να πάει στον ουρανό και να γίνει αστρο-χάφτης. Αλλά και οι πεταλούδες ετοιμάζονται να ζήσουν  τον τρόμο «της επιστήμης του». Και τότε συμβαίνει αυτό που μόνο στα παραμύθια συναντά κανείς. Τα έντομα παίρνουν την εκδίκησή τους και οι όροι του παιχνιδιού αντιστρέφονται. Όλα τα ζωντανά που έχουν υποστεί κάποιο είδος κακοποίησης από τον μικρό επιστήμονα,  μέσω δυο δικαστών, σκαθαριών, θα τον κρίνουν  ένοχο και τα παθήματά του θα ξεκινήσουν.  Από τον εφιάλτη θα τον ξυπνήσει ο παππούς του και ο μικρός Αλέκος θα υποσχεθεί πως ποτέ δεν θα ξαναπειράξει  κάποιο έντομο ή μικρό ζωάκι ή μήπως και φρούτο τελικά;

Μια ιστορία της Γιώτας Αλεξάνδρου, γραμμένη με μπόλικο χιούμορ και ευφάνταστη πλοκή. Οι «αταξίες» του Αλέκου προβληματίζουν για το θέμα των πειραματόζωων γενικότερα και μας κάνει να σκεφτούμε τη στάση μας απέναντι στα ζώα και την μεταχείρισή τους από τον άνθρωπο. Σεβασμός στο περιβάλλον, σε κάθε ζώντα οργανισμό, ζώο ή φυτό. Επίσης δείχνει την επιρροή που δέχεται ένα παιδί παρακολουθώντας τηλεόραση ή παίζοντας παιχνίδια με φανταστικά τέρατα ή οποιαδήποτε άλλα όντα. Ο ύπνος πάντα γίνεται ανήσυχος και έρχονται συχνά εφιάλτες.

Η ιστορία έχει αμείωτο ενδιαφέρον και είναι αρκετά καλογραμμένη με πολύ ιδιαίτερη  εικονογράφηση από την  Ναταλία Καπατσούλια.

Το βιβλίο είναι επανέκδοση σε νέο εκδοτικό οίκο με τη συμπλήρωση των δέκα χρόνων κυκλοφορίας του για να το γνωρίσουν περισσότεροι  αναγνώστες.

Ξεφυλλίστε τις πρώτες του σελίδες εδώ : https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/o-alekos-sti-xwra-twn-pathimatwn

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 27 Μαϊου 2023 : εδώ!

 

25 Μαΐου είναι φέτος της Αναλήψεως!

Της Αναλήψεως… Μέρα της θάλασσας ή του βουνού;

Της Ελένης Μπετεινάκη**

25 Μαΐου είναι  φέτος  της Αναλήψεως!

Μια μέρα σημαντική της θρησκείας μας  γεμάτη με παρατηρήματα, λαϊκά συμβάντα που μοιάζει να ζούσε κάποτε ο λαός μας σαν να ήταν πραγματικά γεγονότα. Άνοιγαν οι ουρανοί κάθε χρόνο τη νύχτα κι  έλεγαν όσοι είχαν βαθιά την πίστη ριζωμένη μέσα τους πως αυτοί που ήταν καθαροί στην ψυχή έβλεπαν τον ίδιο το Χριστό να αναλήφεται ή ένα φως δυνατό να ανεβαίνει στα ουράνια.

Συνήθεια επικρατούσα σε όλα τα παράλια μέρη της χώρας μας να κατεβαίνουν όλοι στη θάλασσα, επίδραση που ασκεί η μαγική δύναμη που λένε πως έχει το όνομα της γιορτής. «Αναλήβομαι» θα πει στη γλώσσα μας πως εξαφανίζομαι, εξαλείφομαι και το νερό θα μπορούσε να πάρει  όλες τις αρρώστιες. Γι αυτό θα έπρεπε να κατέβεις στη θάλασσα, κι αν δεν μπορούσες να κάνεις μπάνιο, να βουτήξεις έστω για μια στιγμή, θα έπρεπε να πάρεις μαζί σου λίγο νερό από 40 κύματα και να ραντίσεις  όλο το σπίτι. Το κακό θα εξαφανιζόταν από παντού….

Λένε πως της Αναλήψεως εκείνα τα χρόνια τα πιο παλιά στην πόλη του Ηρακλείου ξεκινούσανε τα μπάνια οι κάτοικοί του. Μέρες καλοκαιριού κι ο Κούλες, η Τρυπητή, η Ηλεκτρική και ο Καράβολας γέμιζαν κόσμο. Τότε που οι θάλασσες  ήταν πιο προσιτές, πιο καθαρές ή πιο …άγνωστες. Με αφορμή μια παλιά φωτογραφία ήρθαν πάλι θύμησες από αλλοτινά καλοκαίρια, από έθιμα, παραδόσεις, εικόνες  που χάνονται και τουλάχιστον προσπαθούμε να υπάρχουν …στα χαρτιά.

Σε πολλά μέρη, τούτη τη μέρα, έπαιρναν από τη θάλασσα την πέτρα, τη μαλλιαρή για γούρι, για να γεμίσει ευτυχία το σπίτι και την έβαζαν κάτω από το κρεβάτι τους. Αν μάλιστα στο σπίτι υπήρχε κόρη της παντρειάς , την σταύρωνε τρεις φορές και αφού έλεγε  κάποια λόγια το βράδυ στον ύπνο της  έβλεπε εκείνον που θα παντρευόταν.

Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κατέβαιναν και θυμιάτιζαν τα νερά της θάλασσας κι αφού μάζευαν στο μπουκάλι νερό  από σαράντα κύματα, όπως ήδη αναφέραμε, το φυλούσαν για την κακογλωσσιά και το κακό μάτι για όλο το χρόνο. Αν μάλιστα τύχαινε να έχουν κάποιο πρήξιμο ή δάγκωμα από τα έχνη της εξοχής , βάζοντας λίγο  από αυτό το νερό στην πληγή τους γίνονταν αμέσως καλά.

Κι αυτά στα μέρη που είναι  η θάλασσα κοντά γιατί οι συνήθειες άλλαζαν στα ορεινά. Ο τόπος λατρείας και συγκέντρωσης ήταν  τα βοσκοτόπια κι οι μάντρες μιας και τούτη τη γιορτή την τιμούσαν ιδιαίτερα οι κτηνοτρόφοι και οι βοσκοί. Έρχονταν κι ένας παπάς και έκανε αγιασμό και ράντιζε τα πρόβατα και το μαντρί. Κι ύστερα αφού είχαν μαζευτεί όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς κάθονταν σε πλούσιο τραπέζι. Και το βασικό έδεσμα ήταν η γαλατόπιτα. Αυτός ήταν κι ο λόγος που το όνομα της μέρας ήταν Γαλατοπέφτη.

Από το γάλα της ημέρας που θα μάζευε ο κτηνοτρόφος ή βοσκός δεν κρατούσε τίποτα. Το τυρί που θα έπηζε θα δινόταν δώρο στον ιερέα και το γάλα ή το γιαούρτι θα το πρόσφερε σε όλους τους καλεσμένους. Και αν περίσσευε το γάλα της ημέρας το έχυναν, δεν το έπηζαν ποτέ για το φόβο πως θα στέρευε κι αυτό των προβάτων τους. Και πάλι όλη αυτή η πίστη σχετιζόταν με τη δύναμη του ονόματος της ημέρας.

Λουλούδι της ημέρας που προστάτευε  από όλα τα κακά οι γαλατσίδες * και τα γαλατόχορτα, δηλαδή τα κίτρινα λουλούδια του αγρού που συμβόλιζαν την αφθονία της Φύσης και τοποθετούνταν πάνω σε δοχεία με γάλα γα να ανατραπεί το κάθε κακό.

Άλλες συνήθειες της ημέρας ήταν να μαζεύουν οι γυναίκες  χόρτα φαρμακευτικά και να εφοδιάζονται με πηλό για το λούσιμο όλης της χρονιάς αφού πίστευαν πως λόγω της ημέρας το μάζεμα αυτό εξάλειφε και όλες στις αρρώστιες.

Άλλη πάλι πίστη έλεγε πως αφού «σηκώνεται το Χριστός Ανέστη» εκείνη την ημέρα, ανέβαιναν στον ουρανό και οι ψυχές των νεκρών κι έτσι άναβαν παντού κεριά για να βλέπουν να φεύγουν… Κι ήταν τόσο πολύ μεγάλη η πίστη για την  ανάταση των ψυχών που σε πολλά μέρη της Ελλάδας συνήθιζαν το μεσημέρι της Ανάληψης που ο ήλιος ήταν στη μέση του ουρανού να ρίχνουν σε ένα πηγάδι τις ακτίνες του με τη βοήθεια ενός καθρέφτη και αφού σκέπαζαν το κεφάλι τους με ένα κόκκινο πανί, έβλεπαν τους πεθαμένους να περνούν στη σειρά αφού μόνο για εκείνη την ημέρα είχαν την άδεια της Παναγιάς.

Και όλα αυτά εν αναμονή της Πεντηκοστής, δέκα μέρες μετά που η λατρεία των Ψυχών φτάνει στο αποκορύφωμά της…

*Χόρτο με γαλακτερό χυμό

 

ΠΗΓΕΣ

(απόσπασμα)

**Ελένη Μπετεινάκη, Με το ποδήλατό μου στις γειτονιές του Μεγάλου Κάστρου, εκδ. Μύστις 2022

 

 

Παγωτό φιστίκι και κοκοράκι κόκκινο, γλειφιτζούρι, για τη γιορτή της Αγίας Ελένης!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Στη γιαγιά την Ελένη που με έμαθε να μην ξεχνώ…

Κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής μας  με κερνούσε παγωτό. Φιστίκι καταπράσινο, χωνάκι από το καφενείο του Προέδρου και δύο γλειφιτζούρια κοκοράκια από το περίπτερο του κυρ Νικήτα.

Κι ύστερα καθόμασταν στην αυλή με τις πολύχρωμες  γλάστρες γεμάτες, γεράνια κι αρχίζανε οι ιστορίες…

Η γιαγιά μου, η Ελένη, ήταν ψηλή πολύ, μαυροντυμένη πάντα τη θυμάμαι. Ο παππούς είχε “φύγει” πολύ νωρίς απ’ τη ζωή κι ο καημός της δεν στέρεψε ούτε μια στιγμή ίσαμε το δικό της τέλος στα βαθιά της γεράματα…

21 του Μάη κάθε χρόνο κάθομαι σε εκείνα τα πέτρινα σκαλάκια της αυλής και θαρρώ πως την βλέπω μπροστά μου με το καλό της φόρεμα. Λίγο ασπρόμαυρο επέτρεπε εκείνη τη μέρα στον εαυτό της να φορέσει. Κι ύστερα αρχίζανε οι δουλειές.

Έπρεπε  να λογαριάσει τις επισκέψεις, τα τραταρίσματα, τα σωστά σεμεδάκια  στο δίσκο, τα λουκούμια με γεύση τριαντάφυλλο,  και να ποτίσει  τα βασιλικά της που τα χάιδευε συνέχεια σαν να ‘τανε κι εκείνα εγγόνια της  και τα ανάθρεφε με περισσή αγάπη.

Και στη μέση του τραπεζιού, στο καλό σαλόνι είχε το  πιο σπουδαίο πανέρι γεμάτο μαγιάπιδα από την αχλαδιά της στο πίσω περιβόλι,  να κεραστούνε όλοι οπωσδήποτε τούτη τη μέρα.

Εκείνη μου ‘μαθε χίλια δύο για τη μέρα των  Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης… Τα ξέχασα με τα χρόνια, αλλάξανε κι οι εποχές, όμως σαν έπιασα και πάλι να ψάχνω τις ιστορίες του τόπου, τα συνάντησα τα λεγόμενα, γραμμένα τούτη τη φορά στα πολύτιμα βιβλία αξιόλογων ανθρώπων και την έφερνα συχνά στο μυαλό μου.

Πάντα ξυπνούσε χάραμα να πάει στη εκκλησιά, ανήμερα της γιορτής της, να φέρει στο σπίτι ένα κλαδάκι βασιλικό απ’ την εικόνα της Αγίας Ελένης και ας είχε ίσαμε 10 γλάστρες στην αυλή της.

«Τούτος είναι λειτουργημένος, και θα τον βάλω στο εικονοστάσι να μας φυλάει  όλους!» δικαιολογούνταν κάθε χρόνο.

Μου έλεγε  ακόμα να θυμάμαι πως τούτη τη μέρα δεν έπρεπε  καμιά δουλειά να κάνω. Ήταν πολύ σημαντική η γιορτή μας γιατί αλλάζανε οι καιροί κι ήταν μέρα που έμπαινε συνήθως η κάψα του καλοκαιριού και θρονιαζότανε  για τα καλά. Και αν τύχαινε να βροντήξει και να αστράψει ο καιρός το χάραμα, τότε μαύρη συμφορά περίμενε τους αγρότες. Όλα τα φρούτα του καλοκαιριού, τα σύκα, τα αχλάδια, τα βερίκοκα θα  γεμίζανε σκουλήκια. Κι όσο για τα ρόδια, ίσα που αρχινούσανε  να παίρνουν χρώμα. Θυμάμαι πολύ καλά, μια φορά, που ‘ταν η θεία μου έγκυος στο τρίτο της παιδί, μεγάλη πια εγώ στα δεκατρία μου χρόνια, τη χαρά της γιαγιάς που θα την κερνούσε πρώτη τα μαγιάπιδά της γιατί έτσι θα αβγάτιζε ακόμα πιο πολύ η αχλαδιά. Σαν να καταλάβαινε το δέντρο τις προκαταλήψεις και τις συνήθειες των χωρικών κι ακολουθούσε όλα τα παρατηρήματα…

Άλλη μια χρονιά που χα πια μεγαλώσει πολύ μου κάνε δώρο ένα αγιοκωνσταντινάτο. Μου ΄πε να το ‘χω πάντα φυλακτό, γιατί το΄χε βρει ο παππούς στα χωράφια μια φορά, στη Μπέλαινα, κι είχε μεγάλη δύναμη τούτο το νόμισμα γιατί ήταν σαραντισμένο.  Δεν έδωσα και πολύ σημασία στα λόγια της. Έφηβη τότε πήγα να γελάσω, μα το αυστηρό της βλέμμα με σταμάτησε. Αργότερα  σα γεννήθηκε κι εμένα ο γιος μου γέμισα με ένα σωρό τέτοια νομίσματα και πάλι δεν είχα καταλάβει τον συμβολισμό. Και περάσανε τα χρόνια κι έμαθα και κατάλαβα κι είδα πως τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή μας κι όλα έχουν μια εξήγηση στη λαϊκή σοφία των απλών ανθρώπων.

Πίστευαν κάποτε πως τη μέρα τούτη σαν έβγαινες στον αγρό, ή πάνω σε βουνοκορφή που ΄χε κοντά της ιερό και εκκλησιά, και έβρισκες τα αγιοκωνσταντινάτα ήταν μεγάλη η τύχη σου. Γεμάτος ο τόπος αρχαίες πόλεις, χωριά και λατρευτικούς τόπους. Κι όταν σκάβανε οι άνθρωποι τούτα βγαίνανε στην επιφάνεια.

Ξεχύνονταν λοιπόν στην εξοχή κι ήταν μεγάλη η χαρά και το ριζικό να βρουν έστω κι ένα νόμισμα, που του απέδιδαν υπερφυσικές ιδιότητες λόγω της μέρας και του ονόματος. Αλλιώς αν το βρίσκανε οποιαδήποτε άλλη μέρα θα έπρεπε να  το πλύνουν με σαράντα κύματα κι ύστερα να το πάνε στην εκκλησιά να λειτουργηθεί  ίσαμε και δώδεκα φορές. Τότε θα αποκτούσε την  προστατευτική του ιδιότητα και θα μπορούσε να φυλάξει  απ’ όλα τα κακά τον κάτοχό του.

Να λοιπόν γιατί χαρίζουν όλοι τούτα τα νομίσματα στα μωρά, στα νιόπαντρα ζευγάρια μα και σε ασθενείς που πάσχουν από σοβαρά νοσήματα. Κι αν το κρεμούσαν στο λαιμό κι έφευγαν για τον πόλεμο, βόλι δεν θα τους ακουμπούσε ποτές… Θυμήθηκα μια φορά, ένα Πάσχα που είχαμε ζυμώσει με το προζύμι της Λαμπρής τα κουλούρια και μέσα σε ένα απ’ αυτά βρήκα άλλο ένα αγιοκωνσταντινάτο και νόμισα πως μπέρδεψε τις συνταγές με τη βασιλόπιτα. Η απάντησή  της αφοπλιστική και πάλι: «Σα θα γενείς κι εσύ νοικοκυρά, θα μάθεις πώς το κόβουν το ψωμί οι παλιοί και δεν χαλά όσες μέρες και να τα αφήσεις στη βούργια…».

Δεν ξέρω αν έγινα νοικοκυρά με τα δικά της κριτήρια, όμως τα δυο αγιοκωνσταντινάτα τα φορώ μαζί με εκείνα τα χαρίσματα στο γιό μου σα βραχιόλι στο χέρι μου, χρόνια τώρα κι έτσι θυμούμαι και καταλαβαίνω πια τα λόγια της.

Φιστίκι παγωτό θα κεράσω κι εγώ στη δική μου γιορτή τα παιδιά μου και αχλάδια και σύκα. Μπορεί τα χρόνια να περάσανε, όμως γιαγιά Ελένη, είσαι πάντα μέσα μου και πάντα θα ‘θελα να με τρατάρεις εκείνο το κατακόκκινο κοκοράκι κι ένα λουκούμι με παγωμένο νερό από το κάρτο της αυλής με τα γεράνια μας…

-Κωστή, να ποτίζεις τα λουλούδια της αυλής και Χρόνια μας πολλά!

Κάτι βρομάει στου Πίτσου*… στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Κι έτσι φτάνουμε αισίως στο πέμπτο μυστήριο που καλείται να λύσει ο Μικρός Μπλε, ο πιο διάσημος ντεντέκτιβ στο νησί του Πίτσι Πίτσου!

Σε αυτήν την περιπέτειά τους οι Πιτσιμπουίνοι ξεκινούν με το καθιερωμένο Σαββατιάτικο πιτς βόλεϊ. Όλοι έχουν κάποιο ρόλο σοβαρό στο παιχνίδι  εκτός από τον  Μακαρόνη που λαγοκοιμάται κάτω από την ομπρέλα του διαιτητή. Και μόλις η γυμνάστρια φωνάξει το τέλος με ισοπαλία,  ο Μακαρόνης ξυπνάει απότομα και διαμαρτύρεται πως κάτι βρομάει εκεί κοντά. Μια «πιτσιμπίχλα» υπάρχει παντού. Το νιώθουν όλα τα Πιτσιμπουϊνάκια. Τρέχουν  για μπάνιο στη λίμνη Λαμπίκο αλλά η άσχημη μυρωδιά δεν λέει να φύγει.

Ο Μικρός Μπλε ανησυχεί και αφού τελειώσουν το μπάνιο τους, κατευθύνονται όλοι στην πλατεία να δουν μήπως η απαίσια μυρωδιά έρχεται από τις ψησταριές…

Στο δρόμο αναρωτιούνται…

Η Μυστήρια Τζεντού εικάζει πως ίσως η μυρωδιά έρχεται από τα άπλυτα ρούχα στο σπίτι του Πίτς Φιτίλη. Η Αντελί πάλι λέει πως η μυρωδιά αυτή μοιάζει με ψαρίλα… Άδικος κόπος όπου και να ψάχνουν. Έχοντας ήδη συλλέξει το πρώτο του στοιχείο ο Μικρός Μπλε μαζί με την Αντελί καταλήγουν κι εκείνοι στην πλατεία!  Εκεί ακολουθεί αναβρασμός συνταγών, φαγητών, ετοιμασιών. Ο Μάστερ Πίτσεφ (νέο πρόσωπο στις ιστορίες των Πιτσιμπουίνων) δείχνει αναστατωμένος από την μυρωδιά που συνεχίζει να αποτελεί μυστήριο!

Και αρχίζουν οι ανακρίσεις και τα πρώτα περίεργα αποτυπώματα. Πίσω από την ταβέρνα του Πίτσου προς τη καμινάδα. Κι ετσι αρχίζει σιγά σιγά να εξιχνιάζεται το μεγάλο μυστήριο;

Θέλετε να μάθετε ποιοι είναι οι δράστες;

Τι στοιχεία μάζεψε ο μικρός Μπλε;

Από που έρχεται εκείνη η βρομερή μυρωδιά και ποιος ευθύνεται για αυτό;

Πως είναι και πως φτιάχνεται το μοναδικό Πιτσκότο;

Ποιος κερδίζει τελικά το βραβείο της καλύτερης συνταγής;

Ε, τότε πρέπει να αναζητήσετε την καταπληκτική ιστορία της Ευτυχίας Γιαννάκη.

Η συγγραφέας καταφέρνει κάθε φορά να μας παρουσιάζει μια ιστορία γεμάτη χιούμορ, περιπέτεια, έξυπνη και μοναδική πλοκή που σε κρατάει σε αγωνία μέχρι το τέλος.

Το πολύχρωμο νησί Πίτσι Πίτσου που δημιούργησε με την γραφή και την φαντασία της η Ευτυχία Γιαννάκη χρωματίζει και ζωντανεύει επίσης μοναδικά, κάθε φορά, η Σοφία Τουλιάτου. Μια επιτυχημένη συνεργασία που φέρει άρτιο αποτέλεσμα στις πιο ντεντεκτιβικές ιστορίες για παιδιά που έχετε διαβάσει

Ένα βιβλίο γεμάτο μυστήριο, για νεαρούς αναγνώστες που τους κρατά  σε εγρήγορση και συνεχή αναζήτηση.

Στην ιστορία αυτή τονίζεται και πάλι  η συνεργασία, η ομαδικότητα και η παρατήρηση.

Και επειδή όλα τα βιβλία της Ευτυχίας Γιαννάκη έχουν πολλούς αποδέκτες που τα περιμένουν με αγωνία σας προτείνουμε τις δικές μας ιδέες που σύντομα θα τις υλοποιήσουμε στην τάξη μας!

  Αφορμή λοιπόν η πανέξυπνη αυτή ιστορία για :

·        Δημιουργία  και νέων λέξεων (σύνθετων) ή και φανταστικών.

·         Οργανώνουμε ένα διαγωνισμό καλύτερης συνταγής.

·         Φτιάχνουμε σκούφους και ποδιές από «άχρηστο υλικό» και ετοιμάζουμε τα συνταγομπλόκ μας και τις ιδέες μας! ( τις ζωγραφίζουμε ή τις γράφουμε)

·         Σκεφτόμαστε συνταγές  με παράξενα υλικά

·         Δημιουργούμε επίσης μια μυστική συνταγή με κώδικες και εικονολέξεις.

·         Προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα καινούργιο γλυκό ή φαγητό που θα αποτελέσει την αρχή μιας ιστορίας που θα την στείλουμε στον Μάστερ Πίτσεφ.

·         Μιλάμε για την ομαδικότητα, την συνεργασία, την φιλία

·         Αναμιγνύουμε υλικά να δούμε τι θα συμβεί

·         Δοκιμάζουμε υλικά και ξεχωρίζουμε γεύσεις

·         Μετράμε ποσότητες με κουταλάκια, φλυτζάνια, μεζούρες .

Και πάνω απ΄ όλα θα απολαύσουμε το πιο χρωματιστό και μυστηριώδες βιβλίο που έχει γραφτεί για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Βασικά θα το αγαπήσουν και οι μεγάλοι όπως όλες τις περιπέτειες του Μικρού Μπλε και του διάσημου νησιού Πίτσι Πίτσου!

*Κάτι βρομάει στου Πίτσου, Ευτυχία Γαιννάκη, εικ: Σοφία Τουλιάτου, εκδ. Ίκαρος

Δείτε εδώ όλα τα βιβλία της σειράς :  https://ikarosbooks.gr/childrens-books/pitsimpoyinoi/!/1/60/-publication_date/

Και διαβάστε ένα απόσπασμα από την ιστορία εδώ : https://issuu.com/ikarosbooks/docs/9789605725686

 Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 20 Μαϊου 2023  : Εδώ!

 

Η πιο στρογγυλή λέξη* … στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

*Η πιο στρογγυλή λέξη του κόσμου, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Σαπουνόφουσκα; Λέτε; Να είναι αυτή η πιο στρογγυλή λέξη του κόσμου;

Έτσι νόμιζε η Χλόη μα ο Μάξιμος είχε άλλη γνώμη. Αυτός έλεγε πως το κουλούρι ήταν η πιο κατάλληλη λέξη γι αυτό το σχήμα. Η Αλίκη πάλι επέμενε  πως μάλλον την μπάλα θα εννοούσαν οι περισσότεροι. Η μαμά απαντούσε με πεποίθηση πως  ήταν το ταψί, ο μπαμπάς η ρόδα, η γιαγιά ο κουβάρι…

Οι λέξεις και οι απόψεις συνεχίστηκαν μέχρι το σχολείο κι όλο πλήθαιναν…

Ίσως αν τις μοιράζονταν τις λέξεις τους μικροί και μεγάλοι να έβρισκαν ποια θα ήταν η πιο στρογγυλή…

Κι άρχισε να τις γραφεί όλες, η Χλόη, σε ένα χαρτί και να προβληματίζεται. Κι ύστερα πήγε να τις ζωγραφίσει μα  η σαπουνόφουσκα της έσκασε και  κάτι διαφορετικό σχηματίστηκε στο χαρτί, στη ματιά, στην ψυχή της…

Ζωντάνεψαν οι λέξεις με τα πινέλα και τα χρώματα. Στρογγύλεψαν, μάκρυναν, δίπλωσαν αλλά η απορία της Χλόης παρέμενε άλυτη. Η σαπουνόφουσκα όμως με τα την έκρηξή της τής έδωσε μια καινούργια διάσταση. Ανακάλυψε μια λέξη που έμπαινε σε κουτί ή μήπως όχι;

Μάλλον αυτήν η μαγική λέξη λειτουργεί  διαφορετικά για τον καθένα αρκεί να «μπει» μέσα της και να χρησιμοποιήσει την …!

 ( Δεν θα σας το πω, μόνοι σα θα το βρείτε)

Στρογγύλεψε κι η δική μας σκέψη με τούτη την πρωτότυπη ιστορία της Λίνας Μουσιώνη. Εφευρετική, διασκεδαστική, χρωματιστή, δημιουργική  και πολύ ιδιαίτερη  ιστορία. Ένα κείμενο αφορμή για …Γλώσσα, δημιουργική σκέψη, ζωγραφική και διδασκαλία.

Αφήσαμε τις γνώσεις και πιάσαμε την φαντασία. Και μετά ξαναπιάσαμε τη γνώση, τις ερωτήσεις, τις σκέψεις.  Και ποιο είναι το καλύτερο μέρος να αναπτυχθούν πέρα για πέρα όλα τούτα;

Μα φυσικά μια σχολική τάξη!

Μια λευκό χρώμα κόλλα χαρτί και οι μικροί δημιουργοί φτιάχνουν θαύματα:

Ένας κύκλος, μια ρόδα, ο ήλιος, ένας κρίκος, ένα πορτοκάλι, ένα καπάκι, ένα πιάτο, το φεγγάρι, ένας δίσκος, τα γυαλιά της κ. Ελένης, ένα μανταρίνι, οι κύκλοι στο φόρεμα της μαμάς, ένα δακτυλίδι, μια μπουρμπουλήθρα, το ο το μικρό και το Ο το μεγάλο, ένα κουμπί …

·         Ένα βιβλιο-λεξικό φτιάξαμε πρώτα από λέξεις που είναι στρογγυλές

·         Βρήκαμε λέξεις που αρχίζουν από Ο.

·         Λέξεις στρογγυλές που ενώνονται, όπως  : πορτοκαλοκύκλος, ποδηλατορόδα, ηλιοφέγγαρος!

·         ζωγραφίσαμε τις λέξεις μας και τις ζωντανέψαμε. Κι έγινε η ρόδα ομπρέλα γεμάτη χρώμα. Το μανταρίνι, αερόστατο. Το πιάτο χαρταετός, το κουμπί, πασχαλίτσα.  Το κόκκινο κουβάρι ξετυλίχθηκε και έγινε πουλόβερ.

·         Γράψαμε μια ιστορία  που είχε λέξεις με πολλά … ο!

·         Και μιαν άλλη που είχε μόνο στρογγυλές λέξεις

·         Γίναμε οι ζωγράφοι : Ολοστρόγγυλοι!

·         Παίξαμε παιχνίδια στον κύκλο : Γύρω γύρω όλοι, η μικρή Ελένη…

·         Θυμηθήκαμε την Λιλιπούπολη  κι ακούσαμε το τραγούδι  :Το μικρό και το μεγάλο : https://www.youtube.com/watch?v=yparmOXBqRs

·         Είδαμε την ταινία : Το κομμάτι που λείπει συνατά το μεγάλο Ο βασισμένη στο βιβλίο του Shel Silverstein :  https://www.youtube.com/watch?v=niziicrwdUY

Σε συμπέρασμα για την πιο στρογγυλή λέξη του κόσμου δεν φτάσαμε. Όλες οι γνώμες ήθελαν να υπερισχύσουν κι έτσι παραμείναμε στις ομαδικές λύσεις και απόψεις.

Εκπληκτικό βιβλίο για δεκάδες δραστηριότητες που θα οδηγήσει την  φαντασία των παιδιών σε πολύ δημιουργικά και απάτητα (δικά μας) μονοπάτια.

Λίλα Καλογερή η εικονογράφος! Με πολύ χρώμα, ζωντάνια και φαντασία όλες τις οι εικόνες.

Το βιβλίο στο τέλος έχει και δικές του εικονοδραστηριότητες!

Ψάξτε το και θα το λατρέψετε! Στα βιβλιοπωλεία του κόσμου και εδώ : https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/i-pio-stroggili-leksi-tou-kosmou

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 13 Μάϊου 2023 Εδώ!

 

Ημέρα της Μητέρας ή Γιορτή της Μητέρας…

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Όσα βιβλία κι αν γραφούν για τις μαμάδες πάντα θα ΄ναι λίγα. Κι αφού ετούτη η γιορτή είναι τόσο ξεχωριστή τα «Παραμύθια του Σαββάτου» κάνοντας  ένα μικρό αφιέρωμα στο πιο αγαπητό πρόσωπο της ζωής μας, στις Μαμάδες που γιορτάζουν κάθε χρόνο τη 2η Κυριακή του Μάη, ξεχώρισαν τα πιο αγαπημένα, παλιά και καινούργια! 

1. Η εξωγήινη μαμά μου, Αλεξάνδρα Μητσιάλη, εικ :Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκης

https://www.patakis.gr/product/646643/patakis-nees-kuklofories/H-eksoghinh-mama-mou/

«Οι άνθρωποι στο σπίτι μου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε γήινους και σε εξωγήινους. Εγώ, ο μπαμπάς και τα αδέρφια μου ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία. Όλη η οικογένεια δηλαδή…εκτός από τη μαμά μου!»

Έτσι ξεκινάει η περιγραφή μιας καθημερινότητας σε ένα σπίτι που απαρτίζεται από μια μαμά, έναν μπαμπά, δυο αγόρια κι ένα κορίτσι. Μια κλασική οικογένεια με εργαζόμενους και τους δύο γονείς και με το βάρος της τακτοποίησης και γενικότερα του νοικοκυριού στην μητέρα. Οι αντιδράσεις της και τα συναισθήματα της σαν επιστρέφει στο σπίτι κατάκοπη από την δουλειά της  για το ένα από τα αγόρια της οικογένειας φαντάζουν εξωπραγματικά. Η μαμά παίρνει άλλη μορφή στα μάτια του, τα μαλλιά της και το χρώμα του προσώπου της αλλάζουν όταν βλέπει  τι ακριβώς την περιμένει στο σπίτι. Ζαρώματα, σφιξίματα, τσιριχτές φωνές, παίρνουν σειρά κι όλη η όψη της μαμάς αγριεύει και μεταμορφώνεται. Μέχρι και ροδάκια βγαίνουν στα πόδια της για να προλάβει το συμμάζεμα. Κι είναι τόσο έντονο όλο αυτό που ζουν όλοι τους που για το αγόρι η φαντασία του φτιάχνει ακόμα και το αυτοκίνητο της να μοιάζει σαν διαστημόπλοιο που ετοιμάζεται να φύγει…

Και τότε αρχίζουν οι δεύτερες και πιο ώριμες σκέψεις στην οικογένεια που έχουν να κάνουν με την …συμμετοχή! Κι η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει τόσο πολύ που τα χαμόγελα φωτίζουν τα πρόσωπα, τα χρώματα αποκαθίστανται όπως και τα μαλλιά της μαμάς και  υπάρχει πια  χρόνος για παραμύθια τα βράδια…

Δείτε εδώ  :Η εξωγήινη μαμά μου!

2.Η μαμά μου κι εγώ, Μάνια Καπλάνογλου, εικ : Τζουλιάνο Φέρρι, εκδ. Πατάκης

«Η μεγάλη αρκούδα μετράει χρόνια.

Η μικρή αρκούδα μετράει πεφταστέρια»

Γονείς και παιδιά, μικροί και μεγάλοι, κόσμοι αντίθετοι που όμως πορεύονται μαζί. Σχέσεις μοναδικές, χάσματα γενεών που πάντα θα υπάρχουν, διαφορετική αντίληψη ζωής μα πάντα σχέσεις δυνατές που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει.

Ένα βιβλίο έξυπνο, διαφορετικό,  που προσεγγίζει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο την μοναδική αυτή σχέση του γονέα με το παιδί του. Όχι, τυχαία, η επιλογή ζώου, ενός μεγαλόσωμου αλλά πολύ αγαπητού στα παιδιά που παρά το μέγεθος του η τρυφερότητα του είναι μοναδική. Όλοι είχαμε  κάποτε ένα αρκουδάκι λούτρινο για παιχνίδι κι ακόμα έχουν τα περισσότερα  παιδιά, πόσο μάλλον όταν αυτό το αρκουδάκι ζωντανεύει  μέσα από μια ιστορία και τους δείχνει πράγματα που κι εκείνα νοιώθουν, καθώς  και τις μεγάλες αντιθέσεις της ζωής που μόνο η αγάπη μπορεί να τις αντέξει και να τις …ενώσει. Ευρηματική η Μάνια Καπλάνογλου και πολύ περιεκτική με μια ικανότητα φιλοσοφίας και απλού αλλά όχι απλοϊκού λόγου που μέσα σε δυο γραμμές λέει όλες τις μεγάλες αλήθειες της ζωή μας. Δυο γραμμές σε κάθε σελίδα συνοδευόμενες από μια εικονογράφηση ρετρό στυλ,  σχεδόν μαγική από τον Τζουλιάνο Φέρρι.

Τρυφερό, ευαίσθητο, ειλικρινές και πολύ ιδιαίτερο κείμενο που θα συγκινήσει, θα αγαπηθεί και θα ξεχωρίσει από πολλά βιβλία που έχουν σαν θέμα τους την σχέση μάνας – παιδιού!

3. Θέλω μια άλλη μαμά, Ναντίν Ρομπέρ, εικ: Ζενεβιέβ Γκαντμπού, εκδόσεις Ερευνητές.

Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στον Γρηγόρη, το γλυκό αγόρι με τις κίτρινες μπότες, το αρκουδάκι και τη μεγάλη καρδιά! Ο Γρηγόρης είναι ένα πολύ πολύ δραστήριο παιδί. Τόσο πολύ, που μερικές φορές η μαμά του πιστεύει ότι το παρακάνει. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο Γρηγόρης φτάνει στο σημείο να ξεστομίσει ότι θέλει μια άλλη μαμά, και η μαμά του απαντάει ότι ξέρει κάποια που θα του ταίριαζε. Ο Γρηγόρης φεύγει θυμωμένος. Όταν αρχίζει να ονειρεύεται ότι ζει μια περιπέτεια με την καινούρια του μαμά, ξεπερνάει τον φόβο και τη μοναξιά. Με έξυπνο και γλυκό τρόπο, το Θέλω μια Άλλη Μαμά! είναι μια όμορφη ιστορία για την ανεξαρτησία, τη φαντασία αλλά και τη βαθιά αγάπη που υπάρχει ανάμεσα στο παιδί και στον γονιό του.

Μια ιστορία που μας δείχνει πως τα παιδικά πείσματα κρατούν πολύ λίγο και πως η αγάπη για την δική μας μαμά είναι αναντικατάστατη. Μια ιστορία καθημερινότητας σε πολλές οικογένειες  γεμάτη έντονα συναισθήματα, μυρωδιές και φαντασία.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει υπέροχα η Ζενεβιέβ Γκαντμπού.

Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του Μάϊου το βιβλίο αποτελεί μια πρόταση και αφορμή για πολλές συζητήσεις με θέμα του την μητρική αγάπη, τις συμπεριφορές και τους φανταστικούς κόσμους των μικρών παιδιών.

Κι αν θέλετε να το ακούσετε και να πάρετε ιδέες για δημιουργικές κατασκευές δείτε εδώ : https://youtu.be/qvXuSDKzcAE

4. Μαμά, Ελέν Ντελφόρζ και Κεντέν Γκρεμπάν,εκδ Φουρφούρι

«Μαμά. Μια μοναδική λέξη, μια παγκόσμια λέξη.Μια λέξη συνώνυμη με την αγάπη, την τρυφερότητα, την ανάγκη, την ελπίδα, αλλά και μερικές φορές με την έλλειψη και την απουσία.Υπάρχουν στον κόσμο τόσο πολλές μητέρες, τόσο διαφορετικές, καθεμία για ένα παιδί που γεννιέται.Όταν μια μαμά κρατάει στην αγκαλιά της το μωρό της, η εικόνα είναι πάντα η ίδια.

Μια υπέροχη συλλογή πορτρέτων αφιερωμένη στη μία και μοναδική... μαμά! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένα εκπληκτικό βιβλίο με σκέψεις μαμάδων από διαφορετικά μέρη του πλανήτη. Μαμάδων που ζουν σε πόλεμο, σε ειρήνη, δουλεύοντας, αγωνιώντας, διασκεδάζοντας, αγαπώντας αλλά πάντα με την ίδια λαχτάρα και σκέψη κι αγάπη για τα παιδιά τους…

Εκπληκτικά πορτρέτα, μοναδική η εικονογράφηση από τον Κεντέν Γκεμπράν. Ένα δώρο πολύτιμο και υπέροχο για κάθε μαμά…

5.Η μαμά πετάει, Ναταλία Καπατσούλια, εκδόσεις Διάπλαση

Ποια είναι η καλύτερη μαμά στο κόσμο; Μα φυσικά η δική μου,  λέει το μικρό αγόρι της ιστορίας. Κι είναι τούτη η μάμα η πιο καλή και η πιο όμορφη. Μόνο που  κάποιες φορές δεν του δίνει σημασία…

Ένα πολύ τρυφερό βιβλίο της Ναταλίας Καπατσούλια με δική της  εικονογράφηση που μας δίνει και την άλλη διάσταση της …μαμάς.

Η μαμά είναι γυναίκα, σύντροφος, φίλη που αγαπάει εκτός από το παιδί της, τον εαυτό της και κάποιους άλλους. Τα παιδιά μέσα από τον εγωκεντρισμό που τα διακρίνει θεωρούν και θέλουν τη μητέρα τους αποκλειστικά δική τους. Η Ναταλία μας υπενθυμίζει πως εκτός από το ρόλο της μητέρας το παιδί πρέπει να καταλάβει και την αξία του πιο αγαπημένου του προσώπου και την ανάγκη του να είναι μαζί με άλλους και να κάνει πράγματα για τον εαυτό του. Η μαμά έχει πολλούς ρόλους. Είναι εργαζόμενη, είναι οικοδέσποινα όταν έρχονται οι φίλοι στο σπίτι, είναι γυναίκα του μπαμπά και …το άλλο του μισό.

Δύσκολο να τα δεχτεί όλα αυτά  ένα παιδί που πολλές φόρες αντιδρά αρνητικά  όταν η προσοχή της μάνας είναι στραμμένη σε κάτι άλλο, έστω και για λίγο. Αρχίζουν οι αρνητικές σκέψεις, η ανασφάλεια και ο φόβος μην και δεν το αγαπά. Καταστάσεις και συναισθήματα που όλες οι μαμάδες του κόσμου όποια γλώσσα και να μιλούν κι όπου κι ζουν, γνωρίζουν και βιώνουν πολύ καλά. Ωστόσο τα παιδιά  ξέρουν… Ξέρουν να τραβούν την προσοχή όλη πάνω τους, ξέρουν να πατούν εκείνα τα κουμπιά που φέρνουν τη μαμά αμέσως δίπλα τους.

Κι ο κόσμος τους γίνεται ξανά μικρός και την ίδια στιγμή απέραντος… Σα ένα κόκκινο μπαλόνι που το κρατά μια κλωστή που μόλις λίγο χαλαρώνει με ένα τράβηγμα είναι  πάλι εκεί.

Εκτός από το τόσο απλό μα σπουδαίο κείμενο της Ναταλίας που με λίγες λέξεις τα λέει όλα, νομίζω είναι περιττό να  πούμε και για την καταπληκτική της εικονογράφηση. Η Ναταλία ζωγραφίζει κι εδώ με την ψυχή και την αγάπη ενός μεγάλου παιδιού και δημιουργεί για μια ακόμα φορά σκίτσα ντυμένα με έντονα χρώματα και αγαπημένες φιγούρες που ξεχωρίζουν.

Να θυμάστε όλες οι μαμάδες πως έχουμε χώρο για όλους και για όλα και ποτέ μα ποτέ να μην παραμελούμε τους εαυτούς μας .Το λέει κι η Ναταλία, άλλωστε…

6.Γεια, μαμά! Polly Dunbar, μετάφραση: Μάρω Ταυρή,εικ: Polly Dunbar

https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%B1

Ένα πρωτότυπο εικονογραφημένο «ημερολόγιο» για τη μητρότητα από τη βραβευμένη αγγλίδα εικονογράφο Polly Dunbar: με χιούμορ, ειλικρίνεια και τρυφερότητα αποτυπώνει τη χαρά αλλά και την κούραση και την αγωνία που νιώθει κάθε μητέρα καθώς το παιδί της μεγαλώνει.

«Γράφω και εικονογραφώ παιδικά βιβλία από τότε που αποφοίτησα από τη σχολή καλών τεχνών, αλλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ζωγραφίσω κάτι για μεγάλους, μέχρι που έκανα τα παιδιά μου. Δεν ήθελα όλες εκείνες οι ξεκαρδιστικές και όμορφες στιγμές της παιδικής τους ηλικίας να χαθούν σαν να τις πήρε ο άνεμος. Ένιωσα ότι ο μόνος τρόπος να τις απαθανατίζω ήταν μέσα από βιαστικά σκιτσάκια, κάτι σαν ημερολόγιο με εικόνες, αν θέλετε. Αυτά τα σκιτσάκια γίνονταν ως επί το πλείστον υπερβολικά νωρίς το πρωί, μ’ έναν καφέ στο χέρι, με το μπλοκ μου στα πόδια μου, με τα αγόρια να σκαρφαλώνουν πάνω μου και να «δανείζονται» τα μολύβια μου.

Ελπίζω ότι, εκτός από την ολοκληρωτική εξάντληση και το απόλυτο πανδαιμόνιο που χαρακτηρίζουν τη μητρότητα, κατάφερα να απεικονίσω ένα μέρος της μαγείας όλης αυτής της περιόδου». (από το οπισθόφυλλο)

Δείτε εδώ ένα απόσπασμα  : https://www.youtube.com/watch?v=gmv52bkiV5U

7.Βόλτα με τη μαμά, Κατερίνα Τζαβάρα, εικ: Ρένια Μεταλληνού, εκδ. Διάπλους

"Βόλτα με τη μαμά μου πάω, σε όλο τον κόσμο εγώ πετάω, κι αν θες μαζί μου να πετάξεις, μπες στο βιβλίο μου να ψάξεις..." Το μυστικό βρίσκεται εκεί! Στις μικρές καθημερινές βόλτες μέσα στην αγκαλιά της μαμάς σου... Στα παιχνίδια που παίζετε μαζί, κρυφά από τον μπαμπά... Στα βιβλία που σας ταξιδεύουν σε όλο τον πλανήτη... Στο σπίτι, στη γειτονιά, στη ζούγκλα, στο μουσείο. Παντού υπάρχει μια μαμά, έτοιμη για περιπέτειες μόνο για εσάς τους δύο! Μια ιστορία-παιχνίδι, ένα ανατρεπτικό εικονοβιβλίο για την ιδιαίτερη σχέση μητέρας-παιδιού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

8.Αγάπη μου, Astrid Desdorders, εικ: Pauline Martin, εκδ. Κόκκινο

Είναι ώρα για ύπνο. Η μαμά του Παύλου τον καληνυχτίζει με μια αγκαλίτσα. – Καληνύχτα, αγάπη μου, του λέει. – Μαμά, πες μου… θα μ’ αγαπάς πάντα; ρωτά ο Παύλος. – Ε, αφού ρωτάς, θα σου πω ένα μυστικό…, του απαντά η μαμά.

Σ’ αγαπώ από τότε που σε γνώρισα, και από πιο πριν. Σ’ αγαπώ όταν το βλέπεις, κι όταν δεν το βλέπεις.(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

9.Την μαμά μου αγαπώ, Τζοάνα Γουόλς & Τζούντι Άμποτ, εκδ. Μεταίχμιο.

Η μαμά είναι  ένας  κόσμος ολόκληρος ιδιαίτερα για τα πολύ μικρά παιδιά. Η μαμά τίγρης που είναι πάντα πολύ δυνατή μπορεί την ίδια στιγμή να είναι πολύ τρυφερή. Ένας ιδιαίτερος συμβολισμός  στο βιβλίο των Τζοάνα Γουόλς & Τζούντι Άμποτ που περιγράφει την καθημερινότητα μιας δυναμικής οικογένειας ζώων που λίγο διαφέρει από …τη δική μας. Η μαμά είναι αυτή που φροντίζει, παίζει, τρέχει παντού, προστατεύει, μαγειρεύει, πλύνει και είναι πάντα εκεί, στα δύσκολα, στα ίδια, στα πολλά, στα λίγα.

Με στιχάκια που λατρεύουν τα μικρά παιδιά μαθαίνουν ή καλύτερα  συνειδητοποιούν την σχέση παιδιού μητέρας , την προστασία της και την καθημερινότητα της. Η αγάπη τους είναι δεδομένη όσο μπορούν να την εκφράσουν και η  παρουσία της  παντού θεωρείται αναγκαία για την ύπαρξή τους. 

Με εικονογράφηση εξαιρετική, ιδιαίτερα προσεγμένη για τέτοιες ηλικίες το βιβλίο αυτό θα εντυπωσιάσει πολύ τους μικρούς φίλους του αλλά και τις μαμάδες τους!

10.Τι είναι η αγάπη; Λίνα Σωτηροπούλου, εικ: Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδ. Μεταίχμιο

Σ΄αγαπάω κάθε μέρα… Γιατί τι είναι η  αγάπη; Τι χρώμα άραγε έχει; Μυρίζει;  Έχει γεύση είναι κρύα ή ζεστή; Μπορούμε να τη δούμε; Μας μιλάει ; Την έχει ακούσει κανείς; 

Τελειώνει ποτές η αγάπη; Φοβάται; Και αν φύγει κάποιος μακριά εκείνη τι κάνει; Κι ως πότε θα υπάρχει; 

Από τα πιο τρυφερά και αληθινά βιβλία που έχουν γραφτεί για παιδιά με θέμα τους την αγάπη. Η Λίνα Σωτηροπούλου σε ένα διάλογο με τον εαυτό της, ένα παιδί και …την ίδια την αγάπη. Όλα  όσο θα μπορούμε να ρωτήσει ένα παιδί για την αγάπη για να σιγουρευτεί πως υπάρχει, για να την ορίσει και να την καταλάβει.

Ένα βιβλίο που αφήνει ελεύθερη την φαντασία που δημιουργεί ένα σωρό εικόνες και απόψεις… εικονογραφημένο απίστευτα και μοναδικά από την Ντανιέλα Σταματιάδη με πολύ ζωντανά χρώματα και  σκίτσα, όπως ταιριάζουν στους πρωταγωνιστές της αγάπης. 

Κι αν το βιβλίο δουλευτεί μέσα στην τάξη( αυτά που θα διαβάσετε είναι από την δική μας **) τότε θα καταλάβεις πως το χρώμα της αγάπης είναι βαθύ κόκκινο, φούξια και πολύχρωμο… Πώς μυρίζει σαν τριαντάφυλλο που έχει γεύση καραμέλας, μελιού, σοκολάτας τούρτας παγωτού, φράουλας μαρμελάδας της γιαγιάς και γλειφιτζουριού από μήλο. Η αγάπη δεν μιλάει πολύ λέει όμως κάθε μέρα «Σ΄αγαπώ» και το λέει πολύ δυνατά. Και μας χαρίζει απλόχερα φιλιά κι αγκαλιές. Τελειώνει μόνο σαν έρχεται ο χειμώνας  και την τρομάζει πολύ ο πόλεμος, τα σπαθιά, ο φόβος, η λύπη, ο θυμός και μια μεγάλη νυχτερίδα. 

Και αν θέλετε να δείτε λίγα περισσότερα για το βιβλίο που αγαπήσαμε πολύ όλοι μας δείτε εδώ : https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%B7

Πηγή: https://www.cretalive.gr/politismos/i-agapi-protagonistis-sta-paramythia-toy-sabbatoy

11.Θα σ΄αγαπώ ό,τι κι αν γίνει, Depi Gliori, (απόδοση Φίλιππος Μανδηλαράς), εκδ. Πατάκη

Μια αλεπού κι ένα μικρό αλεπουδάκι. Μια μάννα και το μικρό παιδί της. Ένα παιδί που απορεί, φοβάται και ρωτά επίμονα να μάθει, να σιγουρευτεί και να  επιβεβαιώσει την αγάπη της μάνας. Την δοκιμάζει πολύ, γίνεται ακατάστατο, γκρινιάρικο κι ανάποδο όπως λέει, αλλά εκείνη πάντα απαντά πως πολύ το αγαπά. Ακόμα κι αν γινόταν κάποιος άλλος, ένας αρκούδος, ένα έντομο, ένας κροκόδειλος. Κι είναι οι απορίες ατελείωτες ίσαμε τον ουρανό, τα αστερια και τη ζήση. Και αν χαθεί η αγάπη; Αυτός κι αν είναι φόβος. …

Υπόσχεση παντοτινή, αν υπάρχει το …για πάντα. Τρυφερό, αληθινό κι αξεπέραστο βιβλίο. Με πολλές εκδόσεις στο ενεργητικό του, κλασσική αξία πια, αποτελεί έναν ύμνο αγάπης πραγματικής και μοναδικής, αυτής της μητρικής. Ίσως από εκείνες τις αγάπες που δεν τελειώνουν ποτέ, που δεν γνωρίζουν κόπο, φόβο, γινάτι. Κι από εκείνες τις υποσχέσεις που ποτέ δεν θα σε προδώσουν…

Το καλύτερο βιβλίο για τη γιορτή της μητέρας με  υπέροχη εικονογράφηση και με αλήθειες των αστεριών που λάμπουν ….για πάντα!

12.Η καλύτερη μαμά, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Σοφία Τουλιάτου, εκδ.Πατάκης

Ποια είναι η καλύτερη μαμά σε ολόκληρο τον πλανήτη του …μικρού εξωγήινου; Θα μπορέσει να τη ζωγραφίσει όπως τη φαντάζεται για εκείνη την εργασία του στο σχολείο;

Κι αρχίζει να σκέπτεται όπως εκείνος μόνο ξέρει ποια μπορεί να είναι η καλύτερη μαμά … Είναι εκείνη που τα μαλλιά της είναι απαλά σαν σύννεφο, που βλέπει και προλαβαίνει τα πάντα, που είναι πάντα χαμογελαστή, που ακούει ακόμα κι αυτά που δεν της έχεις πει, που μοσχοβολάει Άνοιξη. Που έχει αγκαλιά για όλους, που έχει μακριά πόδια να τρέχει γρήγορα στις δύσκολες ώρες που είναι …η καλύτερη μαμά του κόσμου!

Ένα  ακόμα μικρό τρυφερό, όμορφο, πανέξυπνο και μοναδικό βιβλίο της Ιωάννας Μπαμπέτα για την καλύτερη μάμα του κόσμου. Ποια είναι; Μα, η δική μου μαμά, η δική σου μαμά, η μαμά του καθενός που είναι  πάντα εκεί , όσα χρόνια και αν περάσουν. Που η ύπαρξη, η αγάπη, η θύμησή της ξεπερνά και τούτον τον πλανήτη, που ταξιδεύει πάντα στο χρόνο, στο χώρο …στο άπιαστο και στο άπειρο. Τούτη η ιστορία είναι πολύ συγκινητική γιατί είναι γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα, μυρωδιές, αγκαλιές και όλα τα συναισθήματα που ξυπνάει μέσα μας κάθε μάνα. Είναι η ψυχολογία του κάθε μικρού παιδιού, που η μαμά του είναι η καλύτερη του κόσμου. Είναι τα απλά πράγματα που γίνονται μεγάλα, που δίνονται απλόχερα χωρίς να αγοράζονται ή  να πουλιούνται,  που όλα τα περιλαμβάνει μια απλή, μικρή ζωγραφιά  με μια καρδιά… στην καλύτερη μαμά του κόσμου.  Στην πιο αγαπημένη μαμά -  συγγραφέα  Ιωάννα Μπαμπέτα.

Την ιστορία του μικρού εξωγήινου και της μαμάς του εικονογράφησε με τον πιο σπουδαίο κι απλό τρόπο , με τα πιο τρυφερά και γλυκά χρώματα η Σοφία Τουλιάτου.

13.Μάντεψε πόσο σ΄ αγαπώ, Sam McBratney, εικ: Anita Jeram, εκδ. Παπαδόπουλος

Ένας μεγάλος καστανός Λαγός και ένα μικρό καστανό λαγουδάκι προσπαθούν να μετρήσουν την αγάπη! Μετριέται όμως τούτο το συναίσθημα ; Με ποιό τρόπο; Με αγκαλιές; Με ψηλά πηδήματα; Με τεντωμένα χεριά ψηλά; Μέχρι το ποτάμι; Μέχρι τον ουρανό;

Κι είναι η αγάπη τι; Ποιος μπορεί να μαντέψει; Πόσο δυνατή, μεγάλη, ατελείωτη; Σκέψεις μικρών και μεγάλων, τρόποι έκφρασης και περιγραφές γνωστές αλλά πάντα «σίγουρες».

Μέχρι τον Ουρανό και πάλι πίσω… μια φράση που όσοι αγαπάμε, την έχουμε πει πολλές φορές και ίσως να την έχουμε ακούσει άλλες τόσες.

Άλλο ένα κλασικό βιβλίο για την αγάπη με πολλές πολλές εκδόσεις…

Για όλα τα παιδιά, για όλες τις μαμάδες …

14.Η καινούργια μου μαμά κι εγώ, Ρενάτα Γκαλίντο, μετάφραση: Δομινίκη Σάνδη, εκδ. Ψυχογιός

Τούτη η καινούργια μαμά του μικρού σκυλάκου, η τίγρης είναι  μάνα καρδιάς… Κάνει ότι και οι άλλες μαμάδες και ας μην της μοιάζει το παιδί της. Το φροντίζει μοναδικά, παίζει μαζί του, θυμώνει, υπόσχεται και προσπαθεί. Μαθαίνουν μαζί και ας είναι  τόσο διαφορετικοί, πώς να είναι οικογένεια…

Σπουδαίο βιβλίο για πολύ μικρά παιδιά που με πολύ λίγες λέξεις τα λέει όλα για την υιοθεσία. Δείχνει την αγάπη που δεν γνωρίζει χρώματα, αποχρώσεις, μεγέθη και διαφορές,  σε μια μορφή που ακουμπά το πιο ιδανικό. Οι μάνες της καρδιάς είναι πολύτιμες γιατί επέλεξαν συνειδητά να γίνουν μάνες παιδιών που ατύχησαν στη ζωή να έχουν την φυσική τους μητέρα αλλά την ίδια στιγμήν σταθήκανε τυχερά να γνωρίσουν και να αγαπηθούν από άλλους ανθρώπους.

Για μικρά και μεγάλα παιδιά…

15.Η μαμά κάνει απεργία, Λίτσα Ψαραύτη, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Ψυχογιός

Αυτή τη μαμά, αυτή τη γυναίκα, την ξέρουμε όλοι. Κάπου την έχουμε συναντήσει, κάτι μας θυμίζει  από τη δική μας μαμά, από εκείνες τις γυναίκες που κάνουν τα πάντα και είναι παντού. Μια πολυμελής οικογένεια γεμάτη απαιτήσεις. Δυο κορίτσια η Ανθή και η Γιούλη, ο Διονύσης που μεγάλωσε πια, δυο μωρά δίδυμα  που δεν σταματούν ποτέ να θέλουν ντάντεμα και ένας μπαμπάς που μόνο …διατάζει. Μια μαμά που πρέπει να πάει  το σκύλο βόλτα, να καθαρίσει τον παπαγάλο, τα χρυσόψαρα,  να συγυρίσει, να μαγειρέψει, να ψωνίσει, να τους τρέξει όλους παντού και να ξεχάσει πως είναι και …γυναίκα. Ώσπου ένα πρωί, ένας φορτηγατζής που θα της φερθεί πολύ άσχημα  θα είναι η αιτία να ξεκινήσει μια …απεργία που θα τα φέρει  όλα τα πάνω,  κάτω, και η ζωή  θα κυλήσει  λίγο ανώμαλα στην  αρχή….αλλά με άλλη οπτική ματιά απ΄όλους στη συνέχεια!

Ίσως ένα μικρό « ευαγγέλιο » για κάθε μαμά. Μια ιστορία καθημερινής τρέλας με μπόλικο χιούμορ , με χιλιάδες αλήθειες και με την υπογραφή της Λίτσας Ψαραύτη που θα κάνει όλες τις μαμάδες του κόσμου να χαμογελάσουν και όλα τα παιδιά να ξανασκεφτούν τις …απαιτήσεις τους!

Πανέξυπνο βιβλίο, άξια βραβευμένο και αυτό και φυσικά με λόγο που ρέει, που «μαστιγώνει»  και που λέει όλες τις αλήθειες με τα όνομά τους. Η εικονογράφηση αν και στο βιβλίο είναι  ασπρόμαυρη, που θα του ταίριαζε ίσως το χρώμα,  είναι από την Ελίζα Βαβούρη κι αν το βρείτε κάπου αυτό το βιβλίο, να ξέρετε  πως δεν είναι τυχαίο πως έχει κάνει ένδεκα ανατυπώσεις, μέχρι σήμερα. Πραγματικά απολαυστικό!

Για παιδιά από 9 χρόνων… και για μαμάδες και μπαμπάδες που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα!

16.Μια μέρα, Άλισον ΜακΓκι & Πίτερ Χ. Ρέυνολντς, εκδ: Mamaya

Μια στιγμή ξεκινούν όλα, μια μέρα. Μια ολόκληρη ζωή που νοιώθεις, ακούς, ακουμπάς, γεύεσαι τις μοναδικές χαρές που σου δίνει ένα παιδί… Η ζωή που μεγάλωσε μέσα σου, η ζωή που μεγαλώνει δίπλα σου την κάθε μέρα. Μια μέρα που όλα φαντάζουν μακρινά, άπιαστα και δυνατά. Το πρώτο χάδι, το πρώτο άγγιγμα, το πρώτο φιλί. Η κάθε μέρα που περνά και μια στιγμή γίνεται χρόνος που πέρασε κι εσύ ανακαλύπτεις πως μεγάλωσε η …ζωή σου. Και ανησυχείς, και παρατηρείς και ζεις  μαζί του. Και μια μέρα ανακαλύπτεις  πως μεγάλωσε και σου κρατά το χέρι και μαζί περνάτε τους δρόμους, τις δυσκολίες, τα σκιρτήματα που πρωτοαντικρίζει που πρωτοζεί. Τολμά, πέφτει, σηκώνεται, γελά, κλαίει. Και τα χρόνια περνούν και μια μέρα φεύγει μακριά σαν τον άνεμο κι ανακαλύπτει πως όλα όσα κάποτε φάνταζαν τεράστια, τώρα πια είναι μικρά…

Και ο κύκλος της ζωής θέλει την κόρη να γίνεται μάνα, να ζει κι αυτή όλες τις συγκινήσεις, τις χαρές τις λύπες ίσαμε τα βαθιά γεράματα…

Όλα τα είπε η Άλισον Μακ Γκι με τη θαυμαστή της γραφή κι ο Πίτερ Χ. Ρέινολντς έδωσε σχήμα και χρώμα στις λέξεις, στο συναίσθημα στην χαρά της ζωής της κάθε γυναίκας, της κάθε μάνας…

Ποτέ κανείς  με τόσα λίγα δεν είπε τόσα πολλά για τη μητρική αγάπη, τη φροντίδα, το έργο, τη σκέψη. Ένα βιβλίο για το μοίρασμα, για την κάθε μέρα που περνά και πρέπει να χαίρεσαι γιατί απλά… τελειώνει και τίποτα δεν ξαναγίνεται. Ένα βιβλίο που αν και μπορεί να μας μελαγχολήσει την ίδια στιγμή θα μας γεμίσει αγάπη μπόλικη και στιγμές που έρχονται, χάνονται,  ξαναγεννιούνται και αξίζει που κάποτε, κάπως, κάπου,  τις ζήσαμε.

Για τις κόρες της ζωής μας που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, αγαπήσαμε, που γνωρίσαμε, που χάσαμε, που τους δόθηκε το χάρισμα της  ύπαρξης και ομόρφυναν τις μέρες μας!

 Ακούστε το : Μια μέρα! Αφήγηση : Ελένη Μπετεινάκη

17. Η καλύτερη μαμά απ’  όλες, Σοφία Τσιάμη, εικ: Ανδριάνα Ρούσσου, εκδ. Ψυχογιός

Μια όμορφη, ηλιόλουστη μέρα το καμηλοπαρδαλάκι, το ελεφαντάκι και το μικρό τσιτάχ πηγαίνουν βόλτα με τις μαμάδες τους στην παιδική χαρά. Κι εκεί που παίζουν χαρούμενα και ανέμελα, μια μικρή διαμάχη εξελίσσεται σε μεγάλο καβγά. Κι ευτυχώς που ξέσπασε μια μπόρα, γιατί θα μάλωναν ακόμη μέχρι τώρα! Ποια είναι η καλύτερη μαμά;

Η ψηλότερη; Η δυνατότερη; Η γρηγορότερη; Ή μήπως… η δική σου;

18. Η μαμά μου η μάγισσα, Λίνα Σωτηροπούλου, εικ: Νίκη Λεωνίδου, εκδ. Μεταίχμιο

Αρχή σχολικής χρονιάς. Αρχή μιας ρουτίνας που θέλει συχνά τα μαθήματα να μην τελειώνουν στο σχολείο, αλλά να υπάρχει και κάποια εργασία στο σπίτι. Πώς να συνηθίσει ένα μικρό παιδί να « στρωθεί» στη δουλειά, όταν μπορεί με πολύ απλό τρόπο να κρύψει τις εργασίες του κάτω από το στρώμα του κρεβατιού του και έτσι η ώρα για παιχνίδι να είναι …όλη δική του. Ώσπου η μαμά αποφάσισε να παίξει ένα παιχνίδι με τον αγαπημένο της γιό. Θα έπαιζαν εκείνο το ένα και μοναδικό παιχνίδι της μάγισσας. Μπορεί να μην κατάφερε να εμφανίσει μέσα από το τεράστιο καπέλο της ένα παγωτό, όμως πως στο καλό βρέθηκαν μέσα σ΄αυτό όλες οι εργασίες που είχαν ταχτοποιηθεί κάτω από το στρώμα και μάλιστα χωρίς να έχουν φύγει ποτέ από εκεί; Και τότε έπρεπε να στρωθεί ο μικρός πονηρός της ιστορίας μας και να φτιάξει όλες του τις εργασίες. Είχε όμως συνέχεια την απορία μέσα στο μυαλό του για τις μαγικές ικανότητες της μαμάς του. Κι ακόμα όταν σχεδόν την έλυσε , κατάλαβε πως θα ήταν καλύτερα να έχει το νου και να μην κάνει τέτοιες ζαβολιές , γιατί ποιος ξέρει πόσα μπλεξίματα μπορεί να του έφερναν στη συνέχεια.

Μια έξυπνη, ευρηματική και πρωτότυπη ιστορία της Λίνας Σωτηροπούλου που μαζί με την Νίκη Λεωνίδου την εικονογράφο , έφτιαξαν ένα πολύ δυνατό βιβλίο για παιδιά που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα. Για τη σχολική ζωή που έχει τα δικά της γινάτια και κάποιες φορές γίνεται « βάρος » για τα παιδιά, που μηχανεύονται τρόπους για να γλιτώσουν από τις εργασίες του σπιτιού. Υπάρχει όμως και η γνωστή παροιμία που λέει « Εκατό η αλεπού , εκατό ένα το αλεπουδάκι, γίνεται; Δεν γίνεται!». Έτσι οι μαμάδες που όλα τα ξέρουν κι όλα τα ανακαλύπτουν πρωταγωνιστούν και σε αυτή την ιστορία που εκτός από τα σχολικά θέματα αγγίζει και τις οικογενειακές σχέσεις . Απολαυστική και διδακτική λοιπόν η ιστορία της Λίνας.

Στο τέλος του βιβλίου θα βρείτε και δραστηριότητες - παιχνίδι για την καλύτερη εμπέδωση της. Για παιδιά από 6 χρονών!

19. Μια καρδιά, Μαρίνα Γιώτη, εκδ. Διόπτρα

«Αυτό το βιβλίο ξεκίνησε από ένα γράμμα που έγραψα στην κόρη μου όταν ήταν μόλις δύο χρονών. Καθώς η σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης συχνά περνάει από σαράντα κύματα εκεί κοντά στην εφηβεία, ήθελα να θυμάται πως, ό,τι κι αν γίνει, θα είμαι πάντα δίπλα της, ο φύλακας άγγελός της, ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της.

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μεγάλη σειρά των γυναικών που εναλλάσσονται στη θέση της μάνας και της κόρης. Για όλα όσα θα θέλαμε να πούμε στις κόρες μας και στις μητέρες μας, αλλά συχνά το αφήνουμε για μια άλλη στιγμή, που δεν έρχεται ποτέ…(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

20.Πασχαλιά και Πασχαλίτσα, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου,Εικ: Γιώργος Σγουρός, εκδ, Ψυχογιός

Ένα ζουζουνάκι κόκκινο με μαύρες βούλες μένει ολομόναχο έπειτα από μια καταιγίδα. Ο άνεμος το ρίχνει πάνω σε μια Πασχαλιά, που το φροντίζει με αγάπη και του λέει ότι το θέλει για παιδί της. Το ζουζουνάκι δέχεται, γιατί περνάει καλά μαζί της κι αρχίζει να την αγαπάει κι αυτό. Μα το σαλιγκάρι, το σκουλήκι και η κερασιά τού λένε πως η Πασχαλιά δεν κάνει για μαμά του, επειδή δε μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους. Θα τους πιστέψει το μικρό ζουζούνι; Ή θα μείνει με την Πασχαλιά, που το λατρεύει και θέλει να το βαφτίσει Πασχαλίτσα, για να μοιάζουν τα ονόματά τους; (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

21.Σ΄αγαπώ μαμά, Eric Karle, εκδ. Καλειδοσκόπιο

Με τον δικό του, μοναδικό τρόπο, με φωτεινά, χαρούμενα χρώματα, ο Έρικ Καρλ βοηθά τα μικρά παιδιά να εκφράσουν την αγάπη για την μητέρα τους.

Κάθε ζωάκι νιώθει την αγάπη της μαμάς του με διαφορετικό τρόπο και στις σελίδες του βιβλίου η Πολύ Πεινασμένη Κάμπια συντροφεύει την κουκουβάγια και το κουκουβαγιάκι της, την ελεφαντίνα με το ελεφαντάκι της, την πάπια με τα μικρά της…

Αυτό το τρυφερό βιβλίο είναι ο τέλειος τρόπος να πεις:

Σ' ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΜΑΜΑ ΜΟΥ

365 μέρες τον χρόνο!

Δείτε εδώ : https://kaleidoscope.gr/el/picturebooks/9789604712199-agapao-mama-674.html

22.Η μαμά είναι σαν σπίτι, Κείμενο & Εικονογράφηση: Aurore Petit, Μετάφραση: Θανάσης Πέτρου, εκδόσεις Κόκκινο

Η μαμά είναι σαν σπίτι

Η μαμά είναι σαν σπίτι.

Η μαμά είναι σαν μελωδία.

Η μαμά είναι σαν καθρέφτης.

 

Ακολουθήστε ένα παιδάκι και τη μαμά του,

από τη γέννησή του ως τα πρώτα του βήματα,

μέσα από χαμόγελα και συναισθήματα!

 

Το δώρο μας: το κάλυμμα του εξωφύλλου

ξετυλίγεται και γίνεται μια όμορφη αφίσα! ( Από το οπισθόφυλλο)

Δείτε εδώ : https://ekdoseis-kokkino.gr/vivlia/i-mama-einai-san-spiti/

 

23. Εδώ είναι η μαμά! Στέργια Κάββαλου, εικ: Σοφία Γαλή, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Η Μάντη από το πρωί που θα ξυπνήσει

μέχρι το βράδυ που θα πάει για ύπνο φωνάζει «Μαμά!»

Θέλει συνέχεια να ακούει τη φωνή της,

να χώνεται στην αγκαλιά της και να βλέπει το προσωπάκι της.

Και όταν αυτά δεν συμβαίνουν, η Μάντη ανησυχεί.

Μέχρι που καταλαβαίνει ότι η μαμά, όπου κι αν είναι, είναι πάντα «εδώ»(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/edw-einai-h-mama

24. Μια στιγμή, Μαρίνα Γιώτη, εκδ. Διόπτρα

Από τη στιγμή που γεννιούνται, τους χαρίζουμε την καρδιά µας χωρίς δεύτερη κουβέντα για να τους προστατεύει από κάθε αναποδιά.
Στα πέντε, µας κοιτάνε στα µάτια και στην εφηβεία οποιαδήποτε τρυφερότητα είναι αιτία πολέμου, αλλά στα τριάντα ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι «μάνα είναι µόνο μία».
Έτσι, σε μια μόνο στιγμή, χωρίς να το καταλάβουμε, οι ρόλοι αντιστρέφονται και είμαστε εμείς πια υπό την προστασία τους.

Αυτό είναι ένα βιβλίο για να πούμε όλα όσα θα θέλαμε στην πιο αδιαπραγμάτευτη αγάπη της ζωής µας, τους γιους μας.( Από το οπισθόφυλλο)

Δείτε εδω :https://www.dioptra.gr

25. Αγαπημένη μου μαμά - Ένα βιβλίο από μένα για σένα, Κατερίνα Χριστόγερου, εικ : Γιώργος Πετρίδης, εκδ. Μεταίχμιο

Αγαπηµένη µου ΜΑΜΑ

Όσα νιώθω για σένα είναι δύσκολο να χωρέσουν σε ένα βιβλίο. Επειδή όμως θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου, τα κατάφερα!

Σου χαρίζω αυτό το βιβλίο για να σου εκφράσω τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου, να σου θυμίσω τις όμορφες στιγμές μας.

Στις σελίδες του έκανα πολύχρωμες ζωγραφιές, σου έγραψα μηνύματα γεμάτα αγάπη, κόλλησα τις φωτογραφίες μας και πέρασα υπέροχα γιατί σκεφτόμουν διαρκώς εσένα, την καλύτερη μαμά του κόσμου!

Ένα πρωτότυπο βιβλίο-δώρο µε πλούσια εικονογράφηση και ποικίλες δραστηριότητες για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας των μικρών παιδιών και την ενίσχυση της σχέσης τους µε τον γονιό.

Για τη γιορτή της, τα γενέθλιά της, τη Γιορτή της Μητέρας, και όχι µόνο!

Δείτε το εδώ  :https://www.metaixmio.gr

26.Η καλύτερη μαμά του κόσμου, Sebastien Perez, εικ: benjamin Lacombe, εκδ. Ερευνητές

Υπάρχουν χίλιοι και ένας διαφορετικοί τρόποι να είσαι μητέρα. Ποια είναι όμως η καλύτερη μαμά του κόσμου; Ανακαλύψτε το μέσα από αυτά τα τρυφερά πορτρέτα μαμάδων του ζωικού βασιλείου.

27. Η τελευταία γουλίτσα, Μαρίνα Πλούμπη, εικ: Ειρήνη Θάνου εκδ. Sweet Serendipities

Ενα βιβλίο για μαμάδες, για τον αποθηλασμό, μοναδικό στο είδος του. 

Αληθινό, συγκινητικό και πολύ ιδιαίτερο βιβλίο για ένα θέμα που κανείς  μέχρι τώρα τουλάχιστον στην ελληνική βιβλιογραφία δεν έχει καταπιαστεί. Και εννοώ με τρόπο απλό που ακόμα κι ένα νήπιο μπορεί να καταλάβει πως έρχεται μια στιγμή που ο θηλασμός πρέπει να σταματήσει. Πως είναι  ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη σχέση μωρού και μητέρας αλλά έχει συγκεκριμένη  διάρκεια και κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει.

Δείτε το εδω :  Η Τελευταία Γουλίτσα!