Η ιστορία των κραγιονιών, όπως δεν την είχαμε φανταστεί ποτέ…
To κόκκινο παραπονιέται γιατί είναι τόσο απασχολημένο που δουλεύει ακόμα και τις αργίες και τις γιορτές. Το μωβ γιατί θέλει όλα να είναι στην τάξη. Το μπεζ γιατί δεν το χρησιμοποιούν πολύ και το γκρι είναι τόσο κουρασμένο που ζητάει να ζωγραφίζουν μικρότερα ζώα με το χρώμα του τα παιδιά. Το λευκό διαμαρτύρεται γιατί ποτέ δεν φαίνεται και το μαύρο γιατί κανένας δεν χρωματίζει έτσι τη ν μπάλα του. Το πράσινο είναι χαρούμενο ,το κίτρινο διεκδικεί την πρωτιά στον ήλιο από το πορτοκαλί που στο μεταξύ τσακώθηκαν άσχημα. Το γαλάζιο κοντεύει να χαθεί αφού από την πολλή χρήση έχει γίνει τόσο κοντό που σε λίγο ίσως να μην υπάρχει. Το ροζ πάλι κουράστηκε να είναι «κοριτσίστικο». Ας βάψουν και κανένα τέρας με το χρώμα του… Όσο για το ροδακινί, εδώ υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Του « σκίσανε » το περιτύλιγμα και χωρίς ρούχα πώς να εμφανιστεί; Ο Ντάνκαν τα έχασε με τόσα γράμματα και τόσα θέματα , όμως κάτι σκέφτηκε για να ικανοποιήσει τους φίλους του…
Τούτη δω η ιστορία είναι μια επανάσταση …γραφική! Από πότε τα κραγιόνια έχουν φωνή; Από τότε που ο Ντάνκαν και ο κάθε Ντάνκαν νομίζει πως μπορεί να κάνει ότι θέλει με τα χρώματα και μάλιστα με τα κραγιόνια, τις κηρομπογιές , όπως τις λέμε εμείς στη χώρα μας. Κι όταν κι εκείνα θελήσουν να διαμαρτυρηθούν, ένας τρόπος μένει να ακουστεί η φωνή τους. Να γράψουν γράμματα, απλά αλλά γεμάτα παράπονα, συμβουλές, ψυχή και αλήθειες. Γράμματα που μόνο τα παιδιά καταλαβαίνουν. Γιατί για τα παιδιά όλα μπορούν να έχουν φωνή, κάθε άψυχο μπορεί στη στιγμή να ζωντανέψει. Τέλεια ιδέα για να πρωτοτυπήσει κάποιος με ένα θέμα που πραγματικά συμβαίνει στα σχολεία και όπου χρωματίζουν μικρά παιδιά. Πόσο δίκιο έχει ο Drew Daywalt! Σαν να ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει σε μια τάξη νηπιαγωγείου. Σαν να καταλαβαίνει κι ο ίδιος τα χρώματα και τις ανάγκες ή τις αδυναμίες τους.
Ιστορία ευφάνταστη, πανέξυπνη, ευρηματικότατη και πολύ μα πολύ χρωματιστή! Γεμάτη χιούμορ και καταπληκτικές ιδέες. Αγαπημένο βιβλίο για μικρά παιδιά μα και για γονείς που μπορούν να σκεφτούν μια νέα ιδέα τακτοποίησης των …κραγιονιών, που συνήθως βρίσκονται παντού. Μέσα από την τόσο τρυφερή ιστορία μαθαίνουμε πολλές αλήθειες για τον κόσμο των παιδιών. Για τσακωμούς, για αδυναμίες, για υπεραπασχόληση, για ρουτίνα. Για φιλίες, για μαζώματα, για αγανάκτηση και λύσεις προβλημάτων.
Εικονογράφηση από τον πολυτάλαντο και πολυβραβευμένο Oliver Jeffers που γνωρίζει όσο λίγοι την παιδική ψυχή και ματιά.
Ευρηματικότατο και πιστέψτε σαν « δουλευτεί» στην τάξη το αποτέλεσμα θα σας καταπλήξει. Γιατί χωρίς τα χρώματα ακόμα και το μαύρο ή το λευκό η ζωή, τα παραμύθια και οι ιστορίες θα ΄ταν πάρα πολύ μουντά….
Για παιδιά από 4 χρονών
*Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν, Drew Daywalt, εικ :Oliver Jeffers, εκδ. Ίκαρος
Δείτε το εδώ :https://ikarosbooks.gr/778-i-mera-poy-ta-kragionia-ta-paratisan.html
Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 21 Οκτωβρίου 2017 : Εδώ!
Επισκεφθείτε την σελίδα του Olivet Jeffers : https://www.oliverjeffers.com/books#/the-day-the-crayons-quit-1/
https://www.oliverjeffers.com/books#/the-day-the-crayons-quit-1/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου