Για το χρώμα που ναι κινητήριος δύναμη σαν την αγάπη…

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Γεμάτα συναισθήματα είναι τούτες οι ιστορίες. Λέξεις πολύτιμες, μουσική και τόλμη. Για εκείνα τα όνειρα που δεν πρέπει να καταπατούνται. Για να πετάνε ψηλά όσοι τολμούν, προσπαθούν και θέλουν τη ζωή να τη ζήσουν και να τη γευτούν χωρίς πρέπει και μη συνεχώς. Για τους κίνδυνους, τη διαφορετικότητα, τις διεξόδους…

Για το χρώμα που ναι κινητήριος δύναμη σαν την αγάπη…

Μια κόκκινη πινελιά που την λέγαν «Αι», Νικόλας Ανδρικόπουλος, εκδ. Λιβάνη

Πως αντιμετωπίζει κάποιος την μαυρίλα, τη μιζέρια και τα σημεία των καιρών; Μα κάνοντας και βάζοντας ς στο μυαλό και στην ψυχή πράγματα μόνο που του αρέσουν και αγαπά. Έτσι κι ο συγγραφέας μιας  αισιόδοξης ιστορίας o Νικόλας Ανδρικόπουλος, σκέφτηκε να μας προτρέψει όλους να ασχοληθούμε με ότι μας κάνει να νοιώθουμε καλά. Εκείνος αγαπά πολύ τη ζωγραφική, τη μουσική, το διάβασμα, το γράψιμο. Κι όταν ασχοληθεί με κάτι απ όλα αυτά η διάθεση αλλάζει στη στιγμή. Κι αλλάζει τόσο πολύ που ακόμα και οι πινελιές του πάνω στο χαρτί …ζωντανεύουν. Και  παίρνουν δύναμη, θάρρος και μιλιά κι αρχίζουν να πλάθουν τοις πιο δυνατές ιστορίες και καταστάσεις. Μπλέκουν τη φαντασία με το όνειρο, τις λέξεις με την ποίηση, τη  μουσική με  τα χρώματα και όλα μαζί  φτιάχνουν ουράνιο τόξο που πάντα βγαίνει  μετά την καταιγίδα.

Κι είναι γεμάτη λέξεις τούτη η γραφή. Λέξεις που αρχίζουν από «Αι» και «ε» και ας μπερδεύονται όπως τα χρώματα. Μαζί αγκαλιαστές ή  πλάι πλάι δίνουν καινούργιες λέξεις σαν τα χρώματα που γενούν το ουράνιο τόξο. Αισιοδοξία, ελπίδα, ευτυχία… κι έτσι γεμίζουμε συναισθήματα, κι ομορφιά και δημιουργικότητα. Τα άσχημα φεύγουν, ξεχνιούνται κι η μουσική, η ζωγραφική οι τέχνες που είναι πάντα μια διέξοδος , θριαμβεύουν.

Υπέροχη ιστορία, γεμάτη «αισιοδοξία», χρώμα και χαρά. Μια ιστορία που αν και η ίδια ζωντανεύει τις πινελιές της , προσπαθώντας να  το κάνετε κι εσείς στην τάξη σας θα δείτε να συμβαίνουν θαύματα. Ένας τρόπος να διδάξεις συναισθήματα και χρώματα, λέξεις που γεμίζουν την ψυχή και ομορφιά που τόσο πολύ την έχουμε όλοι ανάγκη στην καθημερινότητά μας.

Τούτη η κατακόκκινη πινελιά είναι η ζωή του ίδιου του κ. Νικόλα Ανδρικόπουλου. Συγγραφέας κι εικονογράφος βραβευμένος με το βιβλίο αυτό μας θυμίζει τη δική του χαρά, το δικό πάθος, το μοναδικό κόκκινο του χρώμα που κανένας δεν μπορεί να …το φτάσει.

Μας θυμίζει επίσης την  ομορφιά της  μουσικής, τον Μάνο Χατζηδάκι, τις νότες που πάντα σαν μπλεχτούν με το χρώμα το αποτέλεσμα είναι μαγικό, στα ματιά, στην ψυχή.

Για παιδιά και μεγάλους

Ο Νόϊ και η γιαγιά, Benji Davies, εκδόσεις Ίκαρος

Οι πολύτιμες γιαγιάδες που είναι πάντα εκεί όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα. Ο Νόϊ , σε μια καινούργια ιστορία. Τούτη τη φορά πρέπει να μείνει κοντά στη γιαγιά το καλοκαίρι. Μια ασυνήθιστη, ίσως, γυναίκα ή απλά ένας άνθρωπος αυτάρκης που έχει προσαρμοστεί στη μοναξιά του. Το πρόγραμμα της γιαγιάς ακολουθεί ο Νόϊ. Μια ρουτίνα που δεν την αλλάζει ακόμα κι ο ερχομός του εγγονιού. Κι ο Νόι προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, να ανακαλύψει την ομορφιά του τόπου, να γεμίσει το χρόνο του με νέες περιπέτειες. Σαν παιδί που πειραματίζεται, ξεχνιέται και …απομακρύνεται. Θα βρεθεί πέρα μακριά από το νησάκι της γιαγιάς κι όταν η παλίρροια επανέλθει στα φυσιολογικά της τερτίπια κι ο καιρός αρχίσει να αγριεύει ο μικρός Νόι θα βρεθεί σε μεγάλο κίνδυνο. Όμως πάντα υπάρχει η γιαγιά που θα τον προστατεύσει κι εκείνος θα νοιώσει πως απλά δεν είχε υπολογίσει σωστά τις δικές του δυνατότητες και τα συναισθήματα των άλλων.

Άλλη μια υπέροχη ιστορία από έναν μάγο της εικόνας, των απλών λόγων και των βαθιά συναισθηματικών ιστοριών. Ο Benji Davies πάλι μεγαλουργεί όπως πολύ καλά γνωρίζει με μια ιστορία που προτρέπει τα παιδιά να είναι λίγο πιο προσεκτικά. Για τον αυθορμητισμό, τους κινδύνους και τις δεύτερες σκέψεις. Για την οικογενειακή ζωή και τη διαφορετικότητα. Δεν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο, δεν εκφράζουμε με τον ίδιο τρόπο τα συναισθήματα μας. Ο χώρος στις σχέσεις είναι  ότι πιο πολύτιμο στην διατήρηση και στην ένταση τους. Η γιαγιά και η κάθε γιαγιά δεν είναι η θυσία για τους άλλους. Είναι άνθρωπος με ενέργεια, υποχρεώσεις, συνήθειες και δικαιώματα να απολαμβάνει το χρόνο της όπως εκείνη επιθυμεί. Η αγάπη όμως για το εγγόνι είναι πάντα στην κορυφή και αυτό το καταλαβαίνει κάποιος μπροστά σε κάθε λογής κίνδυνο ή απειλή.

Για τις γιαγιάδες του κόσμου που …τα ξέρουν και τα μπορούν όλα! Για κάθε παιδί που λατρεύει την περιπέτεια…

Η Λίλα …πετάει, Τασούλα Τσιλιμένη, εικ: Μυρτώ Δεληβοριά, εκδ. ΒιβλιοΔιάπλους

Η Λίλα είναι ένα μικρό κορίτσι. Ζει με τους γονείς της σε μια σκηνή. Τις νύχτες δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Προσπαθεί αλλά οι σκιές, οι σκέψεις …τα κύματα, δεν την αφήνουν να ησυχάσει. Όλα παίρνουν άλλη διάσταση στο μυαλό της. Κι ο παππούς αν στ’  αλήθεια είναι εκεί παίρνει παράξενη μορφή, αμίλητος πάντα αλλά …εκεί. Όλα σχεδόν απαγορεύονται στη σκηνή που μένουν, ειδικά τις νύχτες. Όλοι ακολουθούν κανόνες που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει μια ομάδα. Η Λίλα ζορίζεται, δεν καταφέρνει πάντα να ακολουθεί τους κανόνες. Κάτι θα της  ξεφύγει, ή δεν θέλει να το κάνει. Κι όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, ψάχνει με αγωνία το φως, το χρώμα, το διαφορετικό. Και τότε….

Τότε όλα αλλάζουν σε μια υπέροχη ιστορία της Τασούλας Τσιλιμένη. Μια ιστορία για το όνειρο και το φως  που έχουμε μέσα μας. Μια ιστορία για όσους τολμούν να παραβούν τα τετριμμένα, για αυτούς που τα σκοτάδια δεν τους τρομάζουν. Αντίθετα τους κάνουν να πεισμώνουν, να ονειρεύονται πιο πολύ και να ομορφαίνουν τα άσχημα, τα δύσκολα, τα ΔΕΝ.

Η ζωή είναι γεμάτη κανόνες  και πρέπει. Για να είμαστε αποδεκτοί πρέπει τα πράγματα να γίνονται κάπως συγκεκριμένα. Να μοιραζόμαστε δίκαια, να κρατάμε τις σωστές αποφάσεις, να ακολουθούμε πάντα τη ροή του ποταμιού. Κι αν,  αν τα πράγματα μπορούσαν  να γίνουν  και λίγο αλλιώς; Κι αν κάποιος, κάπου δεν μπορεί να είναι συνέχεια κάτω από μια πίεση, ένα πρέπει , ένα σύνηθες πρόγραμμα; Τότε είναι που η φαντασία ξεφεύγει και η δημιουργικότητα , το όνειρο, απλώνονται, γιγαντώνονται και φτάνουν πολύ ψηλά, σαν μια κούνια που ΄ναι δεμένη σε χοντρά κλαδιά και θέλει εκείνη την μικρή ώθησα να ανέβει όλο και πιο ψηλά.

Για τις επιθυμίες της ψυχής, για την ομορφιά της δημιουργικής μοναξιάς. Για το χρώμα που είναι η ελπίδα και το όνειρο. Για τους επίμονους, τους θαρραλέους κι εκείνους όλους όσους είναι λίγο …διαφορετικοί. Για τις αυπνίες παιδιών και μεγάλων, για εφιάλτες που μπορούν να νικηθούν, για το δικαίωμα στη ζωή, στο φως, στην έμπνευση και φαντασία…

Μαγική και ανατρεπτική η ιστορία. Όπως κι εκείνη  η φράση της Τασούλας: « Γιατί αρέσει να βλέπω τα πράγματα ΑΛΛΙΩΣ». Γιατί κι εμάς μας αρέσουν οι ιστορίες που είναι αλλιώς. Που δίνουν δικαίωμα και στις δικές μας σκέψεις να πάνε παραπέρα, να ακουμπήσουν νέες ιδές και όνειρα… Να την ακούτε την ψυχή λέει κατά κάποιο τρόπο η συγγραφέας. Να ζειτε ακόμα και στα σκοτάδια. Να προσπαθείτε πάντα για το όμορφο, το άλλο, το κρυφό μονοπάτι της ζωής που θέλει …ψαχούλεμα!

Με την εκπληκτική εικονογράφηση της Μυρτώς Δεληβοριά που κάνει ακόμα πιο μαγικό το όνειρο… Που χαρίζει χρώμα και έμπνευση μοναδικά. Που μαζί με το κείμενο ταξιδεύουν  κι εμάς μακριά, και τη δική  μας ψυχή, τα δικά μας τα θέλω, που βρίσκουν διέξοδο τα μη και τα δεν…

Για παιδιά και μεγάλους…

Τα φτερά του Νόρμαν, Τομ Πέρσιβαλ, εκδ. Ψυχογιός

«…Ο Νόρμαν ήταν πάντα φυσιολογικός- απολύτως φυσιολογικός. Μέχρι που μια μέρα…έβγαλε φτερά!»

Έτσι αρχίζει αυτή η τόσο καταπληκτική και αλληγορική ιστορία. Με ένα μικρό αγόρι που θέλει να πετάξει και την ίδια στιγμή που το δοκιμάζει για πρώτη φορά νοιώθει τον κόσμο να τον…πνίγει. Αντί να σηκωθεί ακόμα ψηλότερα φοβάται, κρύβεται, νοιώθει να μην είναι ο εαυτός του. Ο Νόρμαν και ο κάθε Νόρμαν της ζωής πρέπει να ακολουθεί τα δικά του τα θέλω, τα δικά του βήματα και να μην φοβάται να εκδηλώνει τις δικές του αδυναμίες, τον εαυτό του, τις ιδιαιτερότητές του. Το να ακολουθεί κάποιος το κοπάδι έχει μια σιγουριά, όμως ποτέ δεν ζει αυτό που εκείνος επιθυμεί κι ονειρεύεται. Μόνο σαν γίνει ειλικρινής με τον εαυτό του βρίσκει όλες τις ισορροπίες και τότε τα πρέπει, τα λόγια των άλλων και  οι κρυφές ματιές δεν λογαριάζονται.

Να πετάτε  και να κοιτάτε ψηλά συμβουλεύουμε τα παιδιά. Αφήστε τα  λοιπόν να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Αυτό μας λέει το βιβλίο, αυτό δίνει στα παιδιά. Την ώθηση να ακούν τη δική τους ψυχή. Να μην φοβούνται για την διαφορετικότητά τους. Να μην καταπιέζουν επιθυμίες, ορμές και όνειρα. Τότε θα καταλάβουν πως  μια μικρή ώθηση, μια κουβέντα είναι αρκετά  κι ο κόσμος θα γεμίσει ελεύθερους πραγματικά  ανθρώπους, παιδιά που αναζητούν τον εαυτό, τη ζωή, το παραπέρα….

Για το θάρρος, την τόλμη, τα μεγάλα βήματα προς την ευτυχία …

Για παιδιά που προσπαθούν κι ονειρεύονται…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Αν αγαπάτε τα κλασσικά παραμύθια...

Τα παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Παραμύθια και ιστορίες για ζώα και ζωοφιλίες. Για διάσημες γάτες και γάτους που αιώνες πια παραμένουν στην κορυφή των πιο σπουδαίων αναγνωσμάτων. Αλήθειες και ψέματα σαν τα παραμύθια. Φόβοι και λαχτάρες, αγάπες και φιλίες, ενοχές, σχέδια, θάρρος, δύναμη και τόλμη.

Αν αγαπάτε τα κλασσικά παραμύθια, αν ακόμα σας συγκινούν ιστορίες που γράφτηκαν εκατοντάδες χρόνια πριν…

Η μάγισσα Λουΐζα και οι 32 γάτες, Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, εικ :Πετρούλα Κρίγκου, εκδ. Μεταίχμιο

Η μάγισσα Λουίζα είχε μαλλιά σαν αφάνα και μια μεγάλη μύτη με μια μικρή κρεατοελιά. Ζούσε σε μια παράξενη πολιτεία που την λέγαν Στρογγυλή και μοναδική της παρέα ήταν ο γάτος της ο Φλοκάτος. Το πιο παράξενο απ΄όλα ήταν πως δεν είχε ιπτάμενη μαγική σκούπα αλλά παντού πήγαινε με τα πόδια, παρέα πάντα με τον αγαπημένο της γάτο κι ένα καρότσι που από μέσα του ακούγονταν σκουξίματα και νιαουρίσματα. Μα ένα πρωί που η οικογένεια του Τίμου μετακόμισε στην Στρογγυλή μαζί με τη γάτα τους την Φρειδερίκη αλλάξαν όλα. Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα.  Που άραγε χάθηκε η Φρειδερίκη; Και τι παράξενο τούτη τη φορά συνέβη στο σπίτι της μάγισσας Λουΐζας;

Αν αγαπάτε τα ζώα, τις γάτες ιδιαίτερα, τις μάγισσες και την φαντασία τότε αυτό το βιβλίο της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου είναι το πιο κατάλληλο να σας «μαγέψει» με ένα τρόπο μοναδικό. Υπέροχη ιστορία, πρωτότυπη, σαν την Στρογγυλή, την …ολοστρόγγυλη πολιτεία. Μια ιστορία για τους φιλόζωους ή μάλλον για όλους όσους θέλουν πολύ να βρουν λύσεις για τα κατοικίδια τους ή τα αδέσποτα και που χρειάζονται πολλούς μαζί για να τα βγάλουν πέρα. Μια ιστορία που απογειώνει την φαντασία και πάλι μας θυμίζει πως τα στερεότυπα και οι ταμπέλες στους ανθρώπους είναι απλά ένα …τεράστιο λάθος. Η μάγισσα είναι πάντα ένα σύμβολο που προκαλεί φόβο, κακία και πράξεις ασυνήθιστες και συνήθως άγριες. Όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος που θέλει τα πράγματα να μην είναι όπως φαίνονται ή όπως τα έχουμε συνηθίσει, αλλά πολύ διαφορετικά. Μια ιστορία για αυτούς που τολμούν , που έχουν το  θάρρος να φτάσουν όπου οι άλλοι λυγίζουν προκειμένου να εκπληρώσουν το σκοπό, την επιθυμία, το όνειρο ή και το ψάξιμο.

Μια ιστορία που θα αγαπήσετε πολύ και  θα σας κάνει να συμπαθήσετε τις μάγισσες και ακόμα περισσότερο τα ζώα. Που θα καταλάβετε πως κι αυτά χρειάζονται φροντίδα, παρέα  και τόπο κατάλληλο για να ζήσουν….

Με εκπαιδευτικές δραστηριότητες, με αφήγηση της ιστορίας από την ίδια την συγγραφέα με το πρόγραμμα του Qr-code και με εκπληκτική εικονογράφηση απλό την Πετρούλα Κρίγκου!

Για παιδιά που αγαπούν τα ζώα και τις καλές ιστορίες!

Ο Παπουτσωμένος γάτος(Σαρλ Περώ) , Κιμ Κιόνγκ Χουά, εικ: Γκάμπριελ Πατσέκο, Μετάφραση: Εύη Γεροκώστα, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη!

Την ιστορία του Παπουτσωμένου Γάτου του Σαρλ Περώ την ξέρουν σχεδόν όλοι οι ενήλικες. Κλασσικό αγαπημένο παραμύθι που γράφτηκε πριν από περίπου 350 χρόνια κι η μαγεία του δεν σταμάτησε ποτέ να εκπλήσσει όσους και αν το διάβασαν ή το ανακαλύπτουν ξανά στις μέρες μας. Ένας Μυλωνάς που αφήνει κληρονομιά στον μικρότερο γιο του σαν φεύγει από τη ζωή, έναν γάτο. Έναν πανέξυπνο και πανούργο γάτο που θα αλλάξει τη ζωή του φτωχού νέου μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν ένα σακί κι ένα ζευγάρι μπότες. Θα καταφέρει να κάνει φίλο του τον βασιλιά, θα τον γεμίσει δώρα και στην τελική ευθεία του σχεδίου του θα στέψει τον αφέντη του αρχοντόπουλο. Ο Μαρκήσιος του Καραμπά, δημιούργημα του Γάτου, με ψέματα και μαεστρίες θα γίνει Άρχοντας, θα παντρευτεί την βασιλοπούλα της καρδιάς και της  ζωής του και όλοι θα ζήσουν καλά …κι εμείς ακόμα καλύτερα.

Η μοίρα του καθενός μπορεί να αλλάξει όσο  και να φαίνεται πως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Όλα είναι θέμα εξυπνάδας, ευστροφίας και σχεδίου. Ο Παπουτσωμένος Γάτος είναι όλα  αυτά.  Λίγο να σκεφτούμε τα χρόνια που γράφτηκε το παραμύθι και τις συνθήκες, έθιμα και καταστάσεις της εποχής θα καταλάβουμε την αξία των τότε πραγμάτων. Η ευγένεια, η γενναιοδωρία, η καλή εμφάνιση έπαιζαν πάντα ρόλο στις σχέσεις των ανθρώπων και ιδιαίτερα τότε,  αν ανήκαν σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις.

Η συγκεκριμένη έκδοση, μια διασκευή από την Κιμ Κιόνγκ Χουά που αγαπά πολύ τις ιστορίες, τα παραμύθια και τα παιδιά και που τόσο μοναδικά μετέφρασε στη γλώσσα μας η Εύη Γεροκώστα είναι από τις πιο δυνατές και με εκπληκτική εικονογράφηση. Ο πολυβραβευμένος Γκάμπριελ Πατσέκο, εικονογραφεί το αγαπημένο παραμύθι…μαγικά. Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο  θα το καταλάβετε με την τόσο ιδιαίτερη αισθητική και σύλληψη μιας χιλιοειπωμένης ιστορίας!

Για παιδιά από 6 χρόνων…

Η Κοκκινοσκουφίτσα, Αδελφοί Γκριμ, εικ: Francesca Cosanti, Μετάφραση: Εύη Γεροκώστα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα

Από τα πιο πολυδιαβασμένα παραμύθια του κόσμου ολάκερου. Η Κοκκινοσκουφίτσα των Αδελφών Γκριμ είναι μια από τις πολλές παραλλαγές του πιο διάσημου ευρωπαϊκού παραμυθιού που εκδόθηκε στα 1857. Δυο αιώνες πριν ο Σαρλ Περώ το είχε ήδη συμπεριλάβει στην συλλογή με τα παραμύθια του γνωστή σαν  :Τα παραμύθια της μητέρας Χήνας που κυκλοφόρησε στα 1697. Όμως τούτη η ιστορία συναντιέται για πρώτη φορά στις γραφές τον 14^ο αιώνα στη Γαλλία. Χιλιάδες οι εκδόσεις ανά τον κόσμο του πασίγνωστου και κατακόκκινου παραμυθιού που οι ερμηνείες του ποικίλουν από τόπο σε τόπο και από εποχή σε εποχή. Θέματα που θίγονται είναι  ο φόβος για το άγνωστο, η παρενόχληση, η ευκολοπιστία, η εμπιστοσύνη σε ξένους, υπονοούμενα σεξουαλικής συμπεριφοράς αλλά και το μέγα θέμα που κυριάρχησε την περίοδο του Μεσαίωνα αυτό του κανιβαλισμού. Η μετάβαση του κοριτσιού από παιδί- έφηβη σε γυναίκα απασχόλησε πολλούς ερμηνευτές της ιστορίας. Όποιος κι αν είναι ο κρυφός λόγος που γράφτηκε, παραλλάχθηκε και μέχρι τις μέρες μας διατηρείται ζωντανή η αξία του σαν παραμύθι έχει καταγραφεί στα πιο σπουδαία και πολυδιαβασμένα αριστουργήματα παιδικής παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Η συγκεκριμένη έκδοση αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο για το απλό και πολύ προσιτό της κείμενο που μετάφρασε  η Εύη Γεροκώστα αλλά σαν έκδοση καθηλώνει η εκπληκτική της εικονογράφηση από την Francesca Cosanti.

Να το ψάξετε, να χαθείτε στις σελίδες του. Σαν να ζωντανεύει μπροστά σας το δάσος, οι ήρωες κι ολόκληρο το παραμύθι.

Για μικρά παιδιά και μεγάλους…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
Δημοσιεύτηκε στις 23 Μαρτίου 2019 στο cretalive.gr :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-23--03-2019

Δώρα πολύτιμα οι λέξεις, οι εικόνες, η φαντασία των συγγραφέων...

Τα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Μυστικά και ψέματα, αλήθειες και φαντασία μοναδική. Διαφορετικές ιστορίες όλες που ακουμπούν το σήμερα, τα προβλήματα στις σχέσεις, τις οικογένειες και την σύγχρονη κοινωνία. Εκτός και αν σου αρέσει το διάβασμα. Τότε όλα γίνονται μαγικά και παίρνουν άλλη μορφή σαν ξεπηδήσουν από τις σελίδες των βιβλίων.

Δώρα πολύτιμα οι λέξεις , οι εικόνες, η φαντασία των συγγραφέων!

Κανελόνια μετά φόνου, Εύα Κασιάρου, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Ωραίος τίτλος για αστυνομικό εφηβικό μυθιστόρημα. Γεμάτος μυρωδιές, μυστικά και …συνταγές. Απνευστί το διάβασα θέλοντάς να μάθω ποιος ήταν αυτός ο δολοφόνος που τόσο εύκολα ομολόγησε στην αρχή ένα έγκλημα που θα μπορούσε να αποκαλεστεί…συνηθισμένο. Μια οικογένεια αυστηρών αρχών, πλούσια με μυστικά και ψέματά γεμάτη. Μια κόρην στην εφηβεία που τα ΄χει όλα και παίζει με όποιο αγόρι βρεθεί στο δρόμο της. Ένας άλλος έφηβος που η οικογένεια του ήταν σχεδόν ανύπαρκτη και για αυτό στιγματίστηκε τις χειρότερες ταμπέλες. Αδιαφορία, μοναξιά, χαμηλή  αυτοεκτίμηση και παραβατική συμπεριφορά για επιβίωση ή αναγνώριση. Κι ο Αριστείδης ο τρίτος της παρέας,  το καλό παιδί που ανατρέπει τα πάντα. Ένας φόνος που μέλει να ανακαλυφθεί ο πραγματικός δολοφόνος.

Εύα Κασιάρου πολυγραφότατη και σε διαφορετικά είδη γραφής. Παιδικό, εφηβικό, παραμύθι, μυθιστόρημα, αστυνομικό, ψυχολογία. Οφείλω να πω πως με ξάφνιασε τούτο το βιβλίο και την ίδια στιγμή με γέμισε πολλά και θετικότατα συναισθήματα. Όλη η σύγχρονη κοινωνία σε εκατό εξήντα σελίδες που διαβάζονται χωρίς σταματημό. Πλοκή, δράση, εξελίξεις, ανατροπές και πολλές εκπλήξεις. Αγωνία, περιέργεια και πολλές διαπιστώσεις. Η δύσκολη εφηβεία σε πρώτο πλάνο. Η οικογένεια βασικός πυλώνας εξέλιξης προσωπικοτήτων και ακραίων καταστάσεων. Συναισθήματα, ζωές που ψάχνουν να βρουν καλύτερους τρόπους επιβίωσης. Ίντριγκες, οικογενειακά μυστικά και αστυνομικό δαιμόνιο.

Μια συνταγή αιτία φόνου; Ή μήπως φταίει ο έρωτας που δεν ικανοποιείται με τα λίγα; Εγωισμοί, αρρωστημένη ζήλια, απωθημένα, και μεγάλα οικογενειακά μυστικά. Από εκείνα που δεν λέγονται αλλά κρατούν μια ολόκληρη ζωή χωρίς συγχώρεση και γεμάτα με μίσος, ενοχές και απρόσμενες εξελίξεις. Γεμάτο μυστήριο και διαρκή ανατροπή όλο το βιβλίο.

Θέματα πολλά θίγονται, σχέσεων, ανάμεσα σε φίλους, πάτερα και γιού, μητέρας και κόρης. Είπαμε, τα εφηβικά προβλήματα και οι έντονοι έρωτες που φέρνουν αδιέξοδα και φτάνουν σε ακραίες  συμπεριφορές.

Να το διαβάστε, να αναλογιστείτε πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Πως η αληθινή ευτυχία δεν κρύβεται ποτέ στα χρήματα αλλά στα μικρά καθημερινά πράγματα και σχέσεις.

Και πάνω απ’  όλα μια πολύ δυνατή ιστορία γεμάτη μυστήριο και απρόσμενο τέλος!

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ: http://www.kokkiniklostibooks.gr/book.php?id=5c796f6525bb8

Για εφήβους και μεγάλους…

Χαριστική βιβλιοθήκη, Αντώνης Παπαθεοδούλου – Δικαίος Χατζηπλής, εικ: Μυρτώ Δεληδοριά, εκδ. Πατάκη

Αχ, αυτές οι δανειστικές βιβλιοθήκες…

Που ΄χουν  μέσα τους εκατομμύρια θησαυρούς και τους μοιράζουν απλόχερα αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να τους επιστρέψεις τα μαγικά τους περιτυλίγματα.  Όλοι εκείνοι οι ήρωες, οι δράκοι, οι νεράιδες, οι βασιλιάδες, τα παράξενα πετούμενα, τα ζώα, οι ιππότες ζωντανεύουν τόσο μοναδικά απ΄ τις σελίδες των βιβλίων που τόσο ακούραστα φιλοξενούν στα ράφια τους. Κι είναι εκεί  και περιμένουν και πετάνε απ΄ τη χαρά τους τα βιβλία σαν τα πάρει κάποιο χέρι παιδικό. Κι εσύ, που δυσκολεύεσαι  να συμμαζέψεις όλους αυτούς τους θησαυρούς που σου χαρίζονται μέσα από τις χιλιάδες  ιστορίες τους. Αναρωτιέσαι πως να  αποχωριστείς  τούτα τα  μαγικά  βασίλεια. Όμως έτσι λειτουργούν οι βιβλιοθήκες…δανειστικά! Ή μήπως όχι; Μήπως τελικά όλα τούτα που έχουν μέσα τους, είναι δικά μας, μέσα μας, γραμμένα με ανεξίτηλα γράμματα και εικόνες στην ψυχή και το μυαλό;

Πόσο αληθινή, απλή, μοναδική και υπέροχη τούτη η ιστορία του Δικαίου Χατζηπλή  και του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Έτσι ακριβώς συμβαίνει με τις βιβλιοθήκες. Κρύβουν αμέτρητους και τεράστιους θησαυρούς που τελικά δεν τους δανείζεσαι αλλά σου τους χαρίζουν γιατί σε κάνουν να νοιώθεις πως είναι …κτήμα σου. Μια ιστορία που  ανοίγει καινούργιες σελίδες στη σκέψη των μικρών παιδιών, που αρνούνται να δεχθούν πως κάτι ,ΔΕΝ, τους ανήκει. Που πρέπει να μπουν στη διαδικασία να επιστρέψουν, να συμμορφωθούν με κανόνες και απαιτήσεις και υποχρεώσεις για να μάθουν να είναι συνεπείς. Όμως το βιβλίο είναι ένας απέραντος κόσμος που δεν μπορεί πάντα να σου ανήκει. Μπορεί να είσαι κομμάτι του ο ίδιος, μπορεί να ταυτιστείς με οποιονδήποτε ήρωα . Αυτό το κάνει ξεχωριστό και όχι η …ιδιοκτησία του χαρτιού. Η χαρά του ταξιδιού, η απόλαυση της ανάγνωσης αυτά μετράμε σε ένα καλό βιβλίο. Και  φυσικά οι βιβλιοθήκες πρέπει να  είναι ζωντανές και η ζωντάνια θεριεύει με την «κίνηση» των βιβλίων. Να φτάσουν…παντού!

Υπέροχη  η ιδέα και των δυο εμπλεκόμενων στην ιστορία του Σοφοκλή. Αλήθειες και επιθυμίες που δένουν απόλυτα. Μια προσέγγιση διαφορετική που κάνει πιο εύκολο τον …αποχωρισμό αγαπημένων αντικειμένων. Έτσι και αλλιώς έτσι θα έπρεπε να λένε τις βιβλιοθήκες …Χαριστικές γιατί πραγματικά τα δώρα τους είναι ότι πιο πολύτιμο μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος ενήλικας και μη.

Όπως πάντα η Μυρτώ Δεληβοριά έδωσε πνοή σε τούτη την ιστορία με τον μοναδικό της και πολύ ξεχωριστό τρόπο σε ένα βιβλίο που  μοιράζει πολλά δώρα!

Για κάθε βιβλιοθήκη που χαρίζει αυτήν την ξεχωριστή  μυρωδιά, την περιπέτεια και τις αλήθειες του κόσμου. Για κάθε παιδί που ονειρεύεται  και αγαπά τα βιβλία…

Για μικρούς και μεγάλους που η φαντασία τους κρατά ζωντανούς…

Μπροστά στην Τηλεόραση, Μάκης Τσίτας, εικ: Ανδριάννα Ρούσσου, εκδ. Ψυχογιός

Τηλεόραση, μέλος κάθε σχεδόν οικογένειας. Μόνο που δεν είναι ισότιμο. Απαιτεί χώρο, χρόνο και χαρίζει …εθισμό. Είναι πάντα ανοιχτή στα περισσότερα σπίτια. Παίζει  πολλές φορές δυνατά, αδιαφορώντας  για τις συνέπειες, τη δύναμη και τα καμώματά της. Μια εγωίστρια τύπισσα λοιπόν που απλά …κάθεται σε περίοπτη θέση και μαγνητίζει μικρούς,  και μεγάλους. Αυτό ακριβώς σχολιάζει και αφηγείται μοναδικά η νέα ιστορία του Μάκη Τσίτα. Μια τηλεόραση γιγάντια, δώρο διαγωνισμού που συμμετείχε η μαμά θα γίνει η αιτία να αλλάξει όλη η ζωή μιας οικογένειας.  Όλοι θα ζουν μέσα από αυτήν. Κι όλοι θα ενημερώνονται, θα διασκεδάζουν, θα πλήττουν, θα απασχολούν όλο τους τον χρόνο μιας και δεν θα κλείνει ποτέ. Κι αυτή η τηλεόραση θα ξέρει τα πάντα και θα είναι όλα σωστά. Όλα; Ίσαμε εκείνη την φοβερή στιγμή που ακόμα και τα νέα της γειτονιάς θα μαθευτούν από τις ειδήσεις. Χωρίς παρουσίες κοντά σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, χωρίς συναισθήματα ιδιαίτερα, χωρίς ντροπή. Κάπως  έτσι ένοιωσε κι ο μπαμπάς της ιστορίας για τον φίλο του, τον Τέλη,  που έπαθε τόση ζημιά. Κι ήταν τόση η λύπη του που άλλαξε στάση και συνειδητοποίησε πως η ζωή είναι έξω από το σπίτι, τις οθόνες και τα ατέλειωτα σνακ.  Όλα αλλάζουν και η ζωή γίνεται πάλι όμορφη, ανθρώπινη και ουσιαστική….Βόλτες στο πάρκο με τη μαμά, βιβλία, παραμύθια κι αγκαλιές με όλους. Γέλια, φωνές και …ζωή!

Αυτό να συνειδητοποιήσουμε όλοι, πως η ζωή είναι έξω , μας περιμένει κι όχι στα όρια ενός καναπέ που μας κάνει μαλθακούς και σχεδόν αδιάφορους. Καταπληκτική η προσέγγιση του Μάκη Τσίτα. Ένεση συνείδησης, ξεσκούντημα βολέματος. Συναισθήματα γεμάτο το βιβλίο. Σκέψεις και ταρακουνήματα δυνατά. Ο εθισμός σε ηλεκτρονικές συσκευές και οθόνες φέρνει πάντα απομάκρυνση, μοναξιά και έλλειψη ενδιαφερόντων. Προσοχή μας λέει το βιβλίο….Ζήστε το παρόν , με τους φίλους, με την οικογένεια. Μοιραστείτε στιγμές, δημιουργήστε λόγους που σας κρατούν ενωμένους, δυνατούς και χαρίζουν ομορφιά, δύναμη και ουσιαστικά πράγματα.

Με την υπέροχη εικονογράφηση της Ανδριάνας Ρούσσου τούτη η γραφή γίνεται πολύτιμο «εγχειρίδιο» για κολλημένους …μπροστά στην τηλεόραση, ή όπου!

Για παιδιά από πέντε χρόνων

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

https://zhtunteanagnostes.blogspot.com/

Δημοσιέυτηκε στο cretalive.gr στις 16 Μαρτίου 2019: https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-16-03-2019

Ο Μύθος του Δαίδαλου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου!

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…

Σάββατο 9 Μαρτίου 2019, ώρα 12.00 μ.μ. στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου…

Με ένα λευκόχρυσο κουβάρι κλωστής που΄χε την άκρη του στους πρόποδες της Ακρόπολης, εκεί που ξεκίνησαν όλα για τον Δαίδαλο. Και με την σκόνη τη χρυσή των μύθων και των παραμυθιών το κουβάρι ξετυλίχτηκε και μια περιπέτεια ζωής ξεκίνησε… Πολλά συνέβησαν ή μπορεί και όχι, κι ο ξακουστός τεχνίτης βρέθηκε τιμωρημένος με εξορία στο νησί της Κρήτης. Το κουβάρι αμέσως άλλαξε χρώμα κι έγινε κατακόκκινο σαν τα χείλη της Αριάδνης, σαν τον μίτο του λαβύρινθου που ‘θελε τον Δαίδαλο να ‘ναι ο εμπνευστής του…

Και γινήκανε πάλι πολλά και ζωντανέψανε και άλλοι μύθοι μέσα στην ιστορία. Με τη μοναδικότητα της παιδικής αθωότητας  δυο μικρών παιδιών και δυο ζευγάρια φτερών, κόκκινα και λευκά, ο Ίκαρος κι ο Δαίδαλος δώσαν πνοή στο μύθο τους…

Ο Μινώταυρος, η Αριάδνη, ο  βασιλιάς Κώκαλος της Σικελίας… όλοι ήταν εκεί!

Οι κούκλες μου πήραν μιλιά κι είπαν κι εκείνες τα δικά τους τα χαμπέρια κι ύστερα όστρακο μοναδικό έκρινε την τύχη του πιο τρανού αφέντη της Κρήτης και του πιο τρανού τεχνίτη  των Αρχαίων χρόνων…

Κι είναι μεγάλη η δική μου η συγκίνηση που όλα τούτα συμβήκανε στο Μουσείο το Αρχαιολογικό και χρόνια αγαπημένο. Πρώτη φορά για τα παιδιά  και το ταξίδι τούτο το κάναμε μαζί….

Κι οι μάσκες του Μινώταυρου γέμισαν τον τόπο με χρώμα, φαντασία, παιδικές φωνές και ζωντάνια περισσή.

Χαρούμενη κι ευγνώμων στους  ανθρώπους που μου εμπιστευτήκαν όλη τη δράση…

Πολλά κι αμέτρητα τα ευχαριστώ στην Στέλλα Μανδαλάκη , την Προϊσταμένη του ΑΜΗ, την Κατερίνα Αθανασάκη που είχε την ιδέα, την Ειρήνη Νικολοπούλου που βοήθησε τα μέγιστα. Όλα τα παιδιά του Μουσείου που αγκάλιασαν με πολλή χαρά όλο το δικό μας όραμα. Και φυσικά δεν παραλείπω ούτε για μια στιγμή την Εύη Αλμπαντάκη που έφτιαξε και πάλι τις πιο απίστευτες κούκλες αποκλειστικά για την εκδήλωση.

Άφησα όλον τον κόσμο για το τέλος, γιατί ήταν πολύς και με έκανε να νοιώσω πως κάτι γίνεται, πως αξίζει  να δίνεις  την ψυχή σου σε όμορφες ιδέες και δράσεις και να προχωράς για ακόμα περισσότερα...

Σας χιλιοευχαριστώ …

Και φυσικά θα έχει συνέχεια!

Ελένη Μπετεινάκη

Παιδικά βιβλία με αφορμή την 6η Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας...

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και Εκφοβισμού τα Παραμύθια του Σαββάτου συγκέντρωσαν βιβλία που έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν αλλά και άλλα για να τα παρουσιάσουν, προκειμένου να αφυπνίσουν, να γνωρίσουν και να παρουσιάσουν αξιόλογες εκδόσεις που ασχολούνται με ενα τόσο ευαίσθητο θέμα...

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Μαζί, Ελένη Πριοβόλου, εκδ. Καστανιώτης

Ο Μύρων είναι το πιο μικροκαμωμένο παιδί όχι μόνο στην τάξη του αλλά και σε ολόκληρο το γυμνάσιο. Καθημερινά προσπαθεί να προστατέψει τον εαυτό του, όπως και οι συμμαθητές του, από τη συμμορία των "Σκαθαριών" που βασανίζει τους πάντες στο σχολείο, αλλά κανείς δεν τολμά να τα βάλει μαζί τους. Ο αρχηγός τους, ο Παμίνος, έχει μεγάλα σχέδια, θέλει να επιβληθεί και έξω από το σχολείο, στη γειτονιά, στη συνοικία και σε ολόκληρη την πόλη. Όμως η άφιξη μιας νέας μαθήτριας, της Λούνα, θα γίνει η αρχή για ν' αλλάξουν όλα...

Το νέο μυθιστόρημα για εφήβους (10+) της Ελένης Πριοβόλου για τη σχολική βία, ένα κοινωνικό φαινόμενο που αφορά τους ανηλίκους και προβληματίζει εκπαιδευτικούς και γονείς. Συγκρούσεις, επιθέσεις, ταπείνωση, εκφοβισμός, παρενόχληση, βία: η πραγματικότητα της σχολικής ζωής μέσα από το σύγχρονο φαινόμενο του bullying.

Μια ιστορία με έντονους χαρακτήρες όσο και πλοκή, που απεικονίζει γλαφυρά την καθημερινότητα των νέων, προβάλλοντας το θέμα της σχολικής βίας και τις κοινωνικές διαστάσεις του. https://www.elenipriovolou.gr/books/mazi

Η Δυστυχία του να είναι κανείς μαθητής, Στέργια Κάββαλου, εικ: Σοφία Γαλή, εκδ.Μεταίχμιο

Ο Κάρολος είναι ένα μικρό παιδί, όπως εκατοντάδες άλλα παιδιά σε τούτο τον κόσμο. Αν μπορούσε κάποιος να τον πει διαφορετικό θα ήταν λόγω του ονόματός του, που δεν του αρέσει, του δέρματός του που θυμίζει …γάλα και των μυωπικών του γυαλιών που του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Κι όμως ο λόγος που θα γίνει ξεχωριστός και διαφορετικός είναι που μια στιγμή τόλμησε. Τόλμησε να μιλήσει για όλα αυτά που τραβάει στο σχολείο και υπομένει, φοβούμενος να τα αποκαλύψει. Βασικός λόγος, επειδή δεν ήθελε να στεναχωρήσει κι άλλο τη μητέρα του. Όταν όμως πια η λύπη, ο φόβος και τα κλαμένα χαρτομάντιλα έχουν ξεχειλίσει την ψυχή και τις τσέπες του, θα αποκαλυφθεί  η δύσκολη καθημερινότητά του και όλα θα αλλάξουν. Η τάξη θα είναι μια όμορφη εμπειρία, οι φίλοι θα αρχίσουν να εμφανίζονται, το όνομά του θα γίνει αποδεκτό, το χρώμα του, η ζωή του ολόκληρη…

Τελικά δεν είναι δυστυχία να είναι κανείς μαθητής. Δυστυχία είναι να κλείνεται αυτός ο μαθητής που υποφέρει στον εαυτό του, στον δικό του κόσμο, να μην εμπιστεύεται κανένα, να μη μιλάει.

Ένα πολύ δυνατό βιβλίο της Στέργιας Κάββαλου, γεμάτο αλήθειες, χιούμορ, δύναμη και προτροπές. Ένα βιβλίο που έχει όλα όσα συμβαίνουν πολύ συχνά στα σχολεία, στη ζωή των παιδιών, στον σκληρό τους περίγυρο σαν τύχει να είναι λίγο διαφορετικοί. Ένα βιβλίο γραμμένο με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, προσεγμένο και με αυτοσαρκασμό σε πάρα πολλά σημεία του, που απευθύνεται και σε γονείς και σε παιδιά και φυσικά στους εκπαιδευτικούς.

Όλοι ξέρουμε πόσο σκληρό είναι να μην υπάρχουν σύμμαχοι και  άμυνες. Εφόδια και προσόντα που χρειάζεται ένα παιδί όταν δεν αντέχει την «καζούρα» και δεν μπορεί μόνο του να χειριστεί τα προβλήματά του. Και δεν πρέπει να  τα χειριστεί μόνο του. Ένα βιβλίο που έχει φωνή για όλα τα παιδιά. Που πρέπει να μιλούν, να «φωνάζουν» για όλα αυτά που τους κάνουν τη ζωή δύσκολη. Ένα βιβλίο για τον περιβόητο σχολικό εκφοβισμό, για εκείνες τις λέξεις που πληγώνουν ανεπανόρθωτα. Για γονείς που συχνά δεν βλέπουν ή αδιαφορούν στα σημάδια…

Εμπιστοσύνη, θάρρος, τόλμη και μη ανοχή είναι τα μηνύματα που δίνει τούτη η γραφή. Είναι το κουράγιο που λείπει από μικρές ζωές, αλλά και μεγάλες κάποιες φορές. Είναι το άγρυπνο μάτι του δασκάλου που το μάθημά του είναι καλύτερα να έχει σχέση με τις συμπεριφορές, τα κοινωνικά προβλήματα και τη ζωή που όλοι θέλουμε να είναι καλύτερη. Η ιστορία διαβάζεται, η γλώσσα και τα μαθηματικά διδάσκονται και χρειάζονται σίγουρα, όμως η ψυχή έχει μεγαλύτερη ανάγκη από τροφή και δύναμη για να πάει παραπέρα, για να είναι υγιής και να ψηλώσει ίσαμε εκεί που δεν θα τη φτάνει κανείς να την πληγώσει τόσο άσχημα σε τόσο τρυφερή ηλικία.

Εικόνες από τη Σοφία Γαλή, με αρκετή δόση πραγματικότητας και με σκίτσα που περιγράφουν ακριβώς τα προβλήματα, τα θέματα και τα συναισθήματα που δημιουργεί η ιστορία της Στέργιας. Το βιβλίο συνοδεύεται από δραστηριότητες και μπορεί ο καθένας  να ακούσει την αφήγηση της  ιστορίας αν διαθέτει τάμπλετ ή smartphone μέσω του Qr code.

Ο Ορφέας και οι νταήδες με τα κιτρινά ποδήλατα, Ορφλεας Αβτζής, εκδ. Ψυχογιός

Ο Ορφέας τον τελευταίο καιρό κλείνεται στο δωμάτιό του και δε μιλάει ούτε στη μαμά του. Μια παρέα αγοριών, τα Κίτρινα Ποδήλατα, τον ενοχλούν συνεχώς. Τον κοροϊδεύουν, τον σπρώχνουν, τον απειλούν, του τρώνε το κολατσιό, του παίρνουν το χαρτζιλίκι… Κι ο Ορφέας φοβάται. Ώσπου, μια μέρα παίρνει την απόφαση να τους αντιμετωπίσει. Άραγε θα τα καταφέρει; Τι χρειάζεται το μπλοκ ζωγραφικής του; Και τι σχέση μπορεί να έχουν ένα μυρμήγκι κι ένας ελέφαντας;

Ένα βιβλίο για την ενδοσχολική βία, γραμμένο με ευαισθησία και αγάπη. 

https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1000546/o-orfeas-kai-oi-ntahdes-me-ta-kitrina-podhlata

Φένια, η αγαπημένη των ήχων, Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου,εικ: Έφη Λαδά, εκδ. Πατάκη

Η Φένια με τα κόκκινα μαλλιά. Μια ηρωίδα της ζωής, ίσως της κάθε μέρας ή της διπλανής πόρτας. Ένα πρότυπο ηρεμίας, αισιοδοξίας, χαράς και δύναμης της ψυχής. Ένα κορίτσι πανέμορφο, σπάνιο, η αδελφή του Άλκη. Έχει κάτι  όμως που δεν έχουν τα  άλλα κορίτσια. Βλέπει μόνο με τα μάτια της ψυχής και της φαντασίας. Κι αυτό την κάνει να αναγνωρίζει πιο εύκολα από όλους  τους άλλους, τους ήχους. Κι είναι το άσπρο της ραβδί σαν μαγικό μιας νεράιδας, κι είναι ο δρόμος της ανοιχτός σαν δεν προσπαθούν κάποιοι στο σχολείο να το « παίξουν» νταήδες  και έξυπνοι. Τότε ένα δικό της μικρό κατρακύλισμα, από μια τρικλοποδιά είναι η αφορμή να μάθουν όλοι πως είναι να ζει κανείς χωρίς χρώματα αληθινά, μόνο με αφή, ήχους, ακοή και …ψυχή!

Ένα πολύ τρυφερό βιβλίο της Γιώτας Αλεξάνδρου. Μια ιστορία που σε κάνει να σκεφτείς, που συγκινεί, που σου αναθεωρεί τα δεδομένα. Μια ιστορία για όλες τις Φένιες τούτου του κόσμου που είχαν την ατυχία να μην βλέπουν. Μια ιστορία για όλα τα παιδιά του κόσμου που γεννήθηκαν έχοντας …τα πάντα. Μια ιστορία για τον σχολικό εκφοβισμό, όπως πολύ ακούμε να λένε τούτη τη φράση τα τελευταία χρόνια, για την διαφορετικότητα και για το θράσος ή την έλλειψη σεβασμού στους ανθρώπους γύρω μας, κι ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους.  Μια ιστορία για τους δασκάλους που ξέρουν να «τιμωρούν» όχι με τα λόγια  ή με το « ραβδί» αλλά με …το παιχνίδι!

Μια ιστορία  γεμάτη φως κι ας έχει τόσο σκοτάδι. Μια ιστορία με την υπογραφή δύο σπουδαίων δημιουργών. Της Γιώτας Αλεξάνδρου που την έγραψε και της Έφης Λαδά που την εικονογράφησε. Κι έγινε το σκοτάδι φως για τα δικά μας μάτια με τις μοναδικές εικόνες που έφτιαξε η Έφη.  Κι εδώ είναι ακόμα πιο δύσκολα τα λόγια. Ότι και αν πει κάποιος και για τις δύο τους ίσως να της αδικήσει. Το βιβλίο είναι σαν ποίημα που θες να ανατρέχεις συχνά για να παίρνεις τη ζωή και τα δώρα της …στα σοβαρά.

Τρεις φορές την διαβάσαμε τούτη την ιστορία στο σχολείο. Κι ύστερα κλείσαμε τα ματιά και παίξαμε τυφλόμυγα και προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τις άλλες μας αισθήσεις. Κι ήταν δύσκολο πολύ. Κι έμπαιναν εμπόδια συνέχεια και κοντέψαμε να κτυπήσουμε, στ αλήθεια. Και μάθαμε να γράφουμε το όνομά μας με την μέθοδο braille των τυφλών. Η Φένια δεν έγινε μόνο η αγαπημένη των ήχων της Γιώτας Αλεξάνδρου και της Έφης Λαδά, έγινε και η δική μας αγαπημένη. Κι είπαμε να προσέχουμε τα μάτια μας περισσότερο και να μην κοροϊδεύουμε ποτέ  κάποιον για το σώμα του ή επειδή είναι διαφορετικός από μας!

Για παιδιά από 5 χρονών.

Σιγά τα αυγά , Κώστας Πούλος,εικ Χρήστος Δήμος εκδ. Μεταίχμιο

Ο Μίρκο είναι καινούριος στην τάξη.

Αρχίζει το σχολείο την ημέρα που γίνεται σεισμός. Και έξω και μέσα του. Γιατί δεν αργεί να γνωρίσει τον Αλέξανδρο, που είναι ο νταής του σχολείου. Προσπαθεί να μάθει καλά τη γλώσσα και να γίνει αποδεκτός, αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να αντιμετωπίζει τις καθημερινές τρικλοποδιές.

Θα καταφέρει άραγε να κάνει φίλους και να σταθεί στην ομάδα; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το κορίτσι του Πέτρου, Αργυρώ Μουντάκη (εικ: Πέγκυ Φούρκα),εκδ. Μεταίχμιο

Σύγχρονη εποχή, εφηβεία, internet, Facebook, σχέσεις παιδιών, στερεότυπα , οικογένεια και φίλοι. Μα πάνω απ όλα αυτή η φράση και κατάσταση που συμβαίνει σχεδόν παντού σε όλα τα σχολεία της χώρας και έχει γίνει πια καθημερινό φαινόμενο και αρνητικό στοιχείο στη ζωή πολλών εφήβων. Σχολικός εκφοβισμός, ρατσισμός και στενές ιδέες. Ήρωες του βιβλίου ο Πέτρος και η Αλίσα που ερωτεύονται, η Αλκμήνη, που μιλάει με τον Μπίνγκο, ένα παιδικό αρκουδάκι με μιλιά, ψυχή και άποψη. Μια γειτονιά που κατοικούν άνθρωποι μόνοι, μετανάστες και « τυπικές» ελληνικές οικογένειες. Μια καθημερινότητα που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε με κόσμους που συγκρούονται αλλά και που κάποια στιγμή συναντιούνται.

Ο Αληθινός Τρικεράτωψ φοβάται; Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ: Κωνσταντίνα Καπανίδου, εκδ. Πατάκης

Ο Πάρης είναι ένα μικρό αγόρι που πηγαίνει σε ένα καινούργιο σχολείο, σε μια καινούργια πόλη και σε μια καινούργια χώρα. Έχει και ένα μικρό πρόβλημα στην άρθρωσή του. Δεν μπορεί να πει το ρο. Όλοι ή σχεδόν όλοι στο νέο του σχολείο τον κοροϊδεύουν. Τον φωναζουν Πάη –πάει. Οι νταήδες της τάξης ,θέτουν τους κανόνες και όλοι πρέπει να υπακούουν, ακόμα κι εκείνοι που θέλουν να κάνουν παρέα με τον Πάρη αλλά τους φοβούνται και δεν το κάνουν. Έτσι  νοιώθει μόνος του. Δεν έχει φίλους. Η μόνη μέρα που επιτέλους είναι  χαρούμενος ,είναι εκείνη που ανακοινώνεται ο χορός των προϊστορικών τεράτων του σχολείου. Από την χαρά του βγαίνει μια βόλτα στην παραλία κι εκεί συμβαίνει κάτι που θα του αλλάξει τη ζωή. Βρίσκει έναν …φίλο, τον Αληθινό, έναν μικρούλη Τρικεράτωψ που θα φροντίσει κρυφά απ όλους και θα γίνει αχώριστος συνοδοιπόρος του. Κρυφά μέχρι την ημέρα της γιορτής που τον παίρνει  μαζί του. Και τότε όλα αλλάζουν. Βρίσκει τη δύναμη, το θάρρος και την αντοχή να υψώσει κι εκείνος τη φωνή του, να διεκδικήσει το δικαίωμα κάθε παιδιού, δηλαδή να μπορεί να είναι στο σχολείο και πάνω απ΄όλα να είναι ο εαυτός του! Ο « Αληθινός » είναι ο καλύτερος φίλος του Πάρη κι αυτό γιατί οι φίλοι είναι πάντα εκεί στα δύσκολα, στα εύκολα και την στιγμή ακριβώς που τους χρειάζεσαι….

Ένας καινούργιος – καταπληκτικός ήρωας γεννήθηκε από την πένα του Βαγγέλη Ηλιόπουλου. Ένας μικρός δεινόσαυρος με πυγμή, δύναμη και θάρρος. Ένας Αληθινός …ήρωας της σημερινής ζωής που νοιώθει πως έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την βία, την αδυναμία, τις απειλές στο σύγχρονο πρόβλημα των μικρών παιδιών στις σχολικές αίθουσες  και αυλές που είναι ο σχολικός εκφοβισμός. Ένας ήρωας που νικάει τον φόβο λοιπόν, ένας ήρωας που κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει στ΄ αλήθεια ή αν τον κρύβει μέσα του ο καθένας μας . Χρειάζεται μόνο θάρρος  να τον …ξυπνήσεις και να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ένα θέμα που υπάρχει παντού σήμερα από τις πιο μικρές ηλικίες και παίρνει συχνά τεράστιες διαστάσεις. Ο δεινόσαυρος από μόνος του αν και φοβερό τέρας, είναι αγαπητός στα μικρά παιδιά και δημιουργεί την αίσθηση της δύναμης, του φόβου και του απαράμιλλου θάρρους. Τούτος ο Αληθινός που σχεδίασε στο μυαλό του ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος  και με την πένα της η Κωνσταντίνα Καπανίδου, καταφέρνει να γίνει ακόμα πιο προσιτός και καθόλου τρομερός…στην όψη.

Μια ιστορία που σ΄ αφήνει να ανακαλύψεις μόνο σου τα τεχνάσματα της αντιμετώπισης προβλημάτων, που σε κάνει να σκεφτείς τρόπους αντίστασης. Να αποκτήσεις θάρρος και …φίλους και πάνω απ΄ όλα να ελευθερώσεις την κρυμμένη δύναμη  του εαυτού σου και να σταθείς απέναντι και όρθιος  στα προβλήματα, δίνοντας οριστικές λύσεις!

Ένα γράμμα για τον αρχηγό, Εύη Τσιτιρίδου – Χριστοφορίδου, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Μεταίχμιο

 Άρη τον λέγανε και πήγαινέ στην Τρίτη του δημοτικού σχολείου. Από το όνομα καταλάβαινε κάποιος πως δεν ήταν και το πιο ήσυχο παιδί της τάξης. Αν  πάλι διάβαζες και το επίθετό του – Λιοντάρης - τότε τα πράγματα ξεκαθαρίζονταν αμέσως. Ήθελε να είναι ο πρώτος,  ο αρχηγός των πάντων και παντού. Βαριόταν να περιμένει, δεν άκουγε κανέναν, έκανε μόνο ότι εκείνος ήθελε. Αν κάτι γινόταν διαφορετικά, θύμωνε και συχνά κορόιδευε, χτυπούσε ή και έφτυνε τους συμμαθητές του. Όσες παρατηρήσεις και αν του έκανε η δασκάλα του δεν άλλαζε κάτι, πάλι τα ίδια και χειρότερα ίσως ,συνέβαιναν μετά από λίγο. Κι ήταν φυσικό να μένει μόνος, χωρίς πραγματικούς φίλους και να θυμώνει ακόμα πιο πολύ. Ώσπου μια μέρα παίρνει εκείνο το γράμμα -πρόσκληση από την Έλενα, το μοναδικό κορίτσι που του άρεσε πολύ. Πρόκληση τούτο το χαρτί, σπουδαία η είδηση αλλά οι όροι του «παιχνιδιού» έπρεπε να αλλάξουν. Άλλος θα γινόταν αρχηγός κι εκείνος, «άκουσον -άκουσον» θα έπρεπε να είναι βοηθός, ζαχαροπλάστη. Κι αρχίσανε οι σκέψεις, τα όνειρα κι οι εφιάλτες. Κι ήρθε κι η πολυπόθητη μέρα. Και τότε συνέβησαν τα πιο παράξενα πράγματα στη ζωή του Άρη, που μάλλον πια άλλαξε για τα καλά….

Δυνατό βιβλίο, Εύη Τσιτιρίδου! Μαχαίρι στην καρδιά και το μυαλό πολλών μικρών «νταήδων». Γνωρίζοντας η συγγραφέας, σαν εκπαιδευτικός,  συμπεριφορές μικρών παιδιών σε σχολεία αλλά και εκτός αυτών,  περιγράφει αλήθειες με έναν καταπληκτικό λόγο. Ο Άρης αντιπροσωπεύει εκατοντάδες Άρηδες γύρω μας που θέλουν να ξεχωρίζουν με λάθος τρόπο, να επικοινωνούν μονόπλευρα, να επιβεβαιώνονται συνεχώς,  και να δημιουργούν πολλά προβλήματα στη σχολική καθημερινότητα. Φυσικά και όλοι θέλουν να είναι πρώτοι. Φυσικά και το  να είσαι αρχηγός έχει μια γλύκα και μια δύναμη που γοητεύει. Μόνο που η λανθασμένη και επιβεβλημένη εξουσία, έχει πολύ μοναξιά και …πόνο. Έχει παρωπίδες, έχει εξάρσεις, έχει αποκλείσεις μεγάλες.

Σχολικός  εκφοβισμός σε πολλά δυνατά σημεία. Σχολική ζωή και συμπεριφορές που πληγώνουν, φοβίζουν και δημιουργούν προβλήματα σε όλους. Δάσκαλοι που τολμούν ή όχι να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και μικρές κοινωνίες που δοκιμάζονται και καθρεφτίζουν τις …μεγάλες.

Κι αφού ζήσουμε όλα τα δύσκολα και « άσχημα», με περισσή  δεξιοτεχνία η  συγγραφέας μας οδηγεί στα όμορφα , στα γλυκά, στα πράγματα που δίνουν άλλο νόημα στη ζωή. Σε μια σκούπα που μπορεί να μιλάει , μια ασήμαντη σκούπα που όμως είναι σαν αρχηγός και που η «φωνή  της ξυπνάει άλλα συναισθήματα και σκέψεις.

Ένα βιβλίο γεμάτο αλήθειες. Ένα βιβλίο που θα λατρέψουν και οι μεγάλοι και οι μικροί. Οι μεγάλοι γιατί θα κουνήσουν το «εσωτερικό δάκτυλο» και θα σκεφτούν πως έτσι γίνεται πάντα σαν βρεθεί εκείνος ο μάστορας που τον λένε έρωτα και γαληνεύει  ψυχές και μυαλό. Κι οι μικροί γιατί μπορεί να συναντήσουν τον εαυτό τους ή τον φίλο τους με ανάλογη αρχηγική, εγωιστική, απαράδεκτη, πολλές φορές, συμπεριφορά.

Έρωτας είναι η αιτία λοιπόν… Θυμός που μετριάζεται, μετριέται! Φιλίες που χάνονται, δημιουργούνται, αντρειεύουν. Γονείς που προσφέρουν λύσεις , άθελά τους. Καθρέφτες κοινωνιών, οι μικρόκοσμοι των παιδιών….

Συναισθήματα, συμπεριφορές, καθημερινότητα, όνειρα, επιθυμίες και λύσεις. Όλα θα τα συναντήσεις διαβάζοντας μια ιστορία που δεν θα ξεχάσεις εύκολα. Καλογραμμένη και στολισμένη με τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες της Αιμιλίας Κονταίου που για μια ακόμα φορά «ζωγράφισε» χαρακτήρες και  σχήματα μορφών  που μαγνητίζουν και ζωντανεύουν τις πιο βασικές στιγμές της ιστορίας της Εύης.

Για παιδιά από οκτώ χρόνων και για μεγάλους….

Λύκε, λύκε, είσαι εδώ; Βασίλης Κουτσιαρής, εικ: Αιμιλία Κονταίου, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ίσως από τα πιο δυνατά σύγχρονα παραμύθια για μικρά παιδιά. Ένα παιδί που συμβολίζεται σαν γουρουνάκι, δύο ή τρεις λύκοι, τα μεγαλύτερα παιδιά, που το απειλούν λεκτικά και το εκφοβίζουν συνεχώς στο σχολείο. Του παίρνουν το φαγητό, το κοροϊδεύουν συνεχώς κι εκείνο αρνείται να …πάει στο σχολείο. Η λύση θα βρεθεί. Το θάρρος, η δύναμη, η τόλμη θα γίνουν αρωγοί στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει τους φόβους και τους …άλλους!

Ένας λύκος, δύο λύκοι, πολλοί λύκοι. Η ζωή, η καθημερινότητα γεμάτη λύκους, φόβο, άρνηση, απέραντη μοναξιά. Κι η ζωή ενός παιδιού που δεν ξέρει πώς να χειριστεί όλους τους φόβους και τους εκφοβισμούς; Ποιος το προστατεύει από όλα τα άγρια θηρία της κοινωνίας; Ποιος θα γίνει φίλος, αδελφός, φύλακας άγγελος; Ο ίδιος  του ο εαυτός, που θα βρει το θάρρος, τη δύναμη, την δυνατότητα να μιλήσει, να φωνάξει, να αντιμετωπίσει, αμυνθεί, με σωστές κινήσεις, με γνώση και με …ενημέρωση. Μια ιστορία του Βασίλη Κουτσιαρή που μέσα σε ελάχιστο κείμενο, τα είπε όλα. Όλα όσα μπορούν να φοβίσουν ένα μικρό παιδί, να το κάνουν να κλειστεί στον δικό του κόσμο και την ίδια στιγμή να νοιώσει ελεύθερο σαν καταφέρει να μιλήσει για το πρόβλημά του. Μια ιστορία γεμάτη συναισθήματα και συμβολισμούς της κοινωνίας και ειδικότερα της κλειστής κοινωνίας των παιδιών σε μια σχολική τάξη ή ακόμα καλύτερα στην αυλή ενός σχολείου που συναντάς …τα πάντα. Ρόλοι που όλοι έχουν και έχουμε  περάσει από αυτούς, λύκοι, γουρουνάκια, κατσικάκια, ποντικάκια, κοτούλες και χελώνες. Αδύναμα όλα μπροστά στην απειλή, στον θεόρατο λύκο των μεγάλων τάξεων ή και της δικής μας. Μια ιστορία για τον φόβο του παιδιού απέναντι στους μεγαλύτερους  του, που το κοροϊδεύουν, το ενοχλούν και του δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα του. Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού δοσμένο με έναν πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο. Χωρίς περιττά λόγια, ντυμένο με μοναδικούς συμβολισμούς, ξετυλίγεται, απλώνεται και βρίσκει λύσεις από τους ίδιους τους αδύναμους κρίκους της ιστορίας. Ένα βιβλίο απαραίτητο για ανάγνωση μέσα στην ίδια την τάξη από τις πιο τρυφερές ηλικίες που δείχνει στα παιδιά πως ακόμα και να αντιμετώπισαν κάποια στιγμή παρόμοια θέματα υπάρχει πάντα λύση. Η σωστή ενημέρωση και το θάρρος του μοιράσματος της κάθε εμπειρίας τους  με γονείς και δασκάλους θα δώσει την ανακούφιση και λύτρωση που τόσο πολύ χρειάζονται. Ένα βιβλίο που επίσης δραματοποιείται μοναδικά μέσα σε μια τάξη και δίνει την δυνατότητα στον δάσκαλο να καταλάβει χαρακτήρες, ρόλους μα και θέματα που καμιά φορά αγνοεί.

Εξαιρετικό βιβλίο Βασίλη Κουτσιαρή, που απευθύνεται σε όλα τα παιδιά από την πολύ μικρή τους ηλικία. Με επίσης πολύ δυνατό τίτλο που θυμίζει το παιδικό και αξεπέραστο παραδοσιακό παιχνίδι, που όλα γνωρίζουν πολύ καλά και δίνει στα παιδιά αλλιώτική διάθεση να …μιλήσουν!

Το βιβλίο είναι ακόμα πιο μοναδικό, εκτός από το τεράστιο θέμα που πραγματεύεται για την πολύ ξεχωριστή εικονογράφηση της Αιμιλίας Κονταίου. Πραγματικά ταλαντούχα νέα εικονογράφος με απίστευτες εικόνες. Χρώματα, μορφή και χαρακτήρες που αποτυπώνονται στο μυαλό και την ψυχή των παιδιών αξεπέραστα. Μια υπέροχη συνεργασία δυο νέων πολλά υποσχόμενων ανθρώπων σε μια από τις πιο καλαίσθητες εκδόσεις της Ελληνοεκδοτικής.

Μέσα στο βιβλίο με την εφαρμογή QrCode Reader μπορεί κάποιος να ακούσει την αφήγηση του παραμυθιού σε κινητό ή τάμπλετ συνοδευόμενο από την μουσική των Sergei Procofiev και Brandon Fiechter.

Για παιδιά από 4 χρονών…

Χάθηκε η μπάλα! Ελένη Γεωργοστάθη, εικ:Λέλα Στρούτση, εκδ. Ψυχογιός

Μια σύγχρονη ιστορία, καλογραμμένη με χιούμορ, αγωνία και προβληματισμούς. Μια ιστορία που θίγει  κύρια θέματα της κοινωνίας μας και των μικρών και των μεγάλων μελών της. Η μπάλα το αγαπημένο παιχνίδι όλων των αγοριών θα γίνει η αφορμή να λυθούν πολύ σοβαρά θέματα. Θα γίνει παιχνίδι κοριτσιών και αγοριών, καταρρίπτοντας ακόμα ένα παλαιότερο ταμπού πως στο μπάσκετ  ήταν καλύτερα τα αγόρια. Θα θυμηθούμε στιγμές από τις ένδοξες μέρες αγώνων στα 1987 και θα συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχουν πάντα δεύτερες ευκαιρίες  στη ζωή για να αλλάξουν όλα, σκέψεις, καθημερινότητα και σχέσεις.

Η Νεράιδα Σερπαντίνα στο Μουσείο Φυσικής ιστορίας Κρήτης!

Το Παραμύθι της Πρώτης Κυριακής του μήνα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης ζωντάνεψε με μια ιστορία μαγική της Ελένης Μπετεινάκη : Η νεράιδα Σερπαντίνα!

Κυριακή 3 Μαρτίου 2019 ώρα 11.00 το πρωί…Παρέα με κούκλες πολλές και διάθεση αποκριάτικη σε μια ιστορία …κατακόκκινη!

Ήταν μια φορά και δύο καιροί, σε ένα μαγεμένο δάσος, ένα μικρό φτωχικό σπιτάκι που μέσα του ζούσε ένα κορίτσι με κατακόκκινα μαλλιά σαν το χρώμα της δυνατής φωτιάς, μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια στο χρώμα της θάλασσας και μάγουλα πιο κόκκινα κι από τις φράουλες την Άνοιξη.

Στο κάστρο πάλι στην άκρη του μαγεμένου δάσους ζούσε ένα αγόρι , ένας μικρός πρίγκιπας, που όλη την μέρα έφτιαχνε φανταστικές μάχες και πότε γινόταν ιππότης, πότε πειρατής και πότε πότε ανέβαινε στα δέντρα κι κοιτούσε πέρα μακριά κι ονειρευόταν….

Και στο τέλος μάσκες φτιάξαμε και πραγματικά περάσαμε όλοι πολύ πολύ καλά

Oι κούκλες που συνόδεψαν το παραμύθι ήταν από το κουμπί και το βελόνι και την Evi Almpantaki