Τα "Παραμύθια του Σαββάτου" ...

…γράφει και παρουσιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ταξίδι στα χρόνια εκείνα τα παλιά, που η φαντασία έπλαθε ιστορίες που συνέβησαν πολύ  αργότερα, στα αλήθεια. Ή σχεδόν στα αλήθεια. Ιστορίες που αναδεικνύουν το ταλέντο των συγγραφέων και εικονογράφων και χαρίζουν όμορφα αναγνώσματα  και περιπέτειες που αγαπιούνται και δεν ξεχνιούνται. 

Μια βόλτα στο Φεγγάρι με το κανόνι της Ειρήνης   που φτιάχτηκε πολλά πολλά χρόνια πριν καν ο άνθρωπος σκεφτεί πως θα καταφέρει να ταξιδέψει ως εκεί, προκαλεί δέος και σήμερα μπορούν να την διαβάσουν  ακόμα και πιο μικρά παιδιά. Όσο για την δύναμη της Αγάπης μόνο αυτοί που την νοιώθουν ξέρουν τον τρόπο να την κρατήσουν για πάντα ζωντανή ειδικά σαν βοηθό τους έχουν την πανίσχυρη Βασίλισσα της Μουσικής.

Ιστορίες να γελάς, να λες και να πιστεύεις, ιστορίες να διηγηθείς, να διαβάσεις και να απολαύσεις !

Από τη γη στη Σελήνη, Αντώνης Παπαθεοδούλου, ( εικ: Ίρις Σαμαρτζή) εκδ. Παπαδόπουλος

Ήταν το  1865 όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φόρα το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Ιουλίου Βερν, « από τη γη στη Σελήνη »και από τότε εκατόν πενήντα χρόνια μετά, ένας σύγχρονος παραμυθάς ξαναγράφει αυτήν την ιστορία για πολύ μικρούς αναγνώστες , δίνοντας τα καίρια σημεία της με τρόπο απλό, κατανοητό και βατό ώστε να ανακαλύψουν την μαγεία της. Μια ιστορία που προέβλεψε το μέλλον με σχεδόν ακριβή στοιχεία σε υπολογισμούς και στην νέα εκδοχή της δίνει την προτεραιότητα στην ειρήνη και στις δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει στους ξεπερασμένους, την περίοδο που εκείνη …υπάρχει, οπλοποιούς, να  σκεφτούν το πιο μεγαλειώδες σχέδιο. Να φτιάξουν ένα τεράστιο κανόνι Ειρήνης που θα μπορούσε να εκτοξευτεί και να ακουμπήσει το φεγγάρι. Φυσικά η νέα έκδοση έχει την δική της εκδοχή ωστόσο  και βαρύτητα αλλά οι ήρωες της παραμένουν οι ίδιοι. Ο Ίμπυ Μπαρμπικέιν εμπνέεται όλο αυτό που θα συμβεί μια νύχτα κοιτώντας το φεγγάρι και σαν άνεργος πια οπλοποιός ο ίδιος, σκέφτηκε να φτιάξει το τεράστιο κανόνι της Ειρήνης. Διάβασε πολλά βιβλία έκανε αμέτρητους υπολογισμούς και σύντομα μοιράστηκε την ιδέα του με …όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Έπρεπε να κινηθεί σύντομα για να προλάβει την ημέρα που η Σελήνη θα ήταν πολύ κοντά με τη γη και γι αυτό διάλεξε τους καλύτερους οπλοποιούς, χημικούς και άλλους επιστήμονες  να φτιάξουν πρώτα μια τεράστια οβίδα και στη συνέχεια ένα τεράστιο κανόνι που θα την χωρούσε.

Παρά τα όσα προβλήματα οικονομικά και επιστημονικά, παρά τις όποιες διαφωνίες και ιδιαίτερα του πλοιάρχου Νικόλ, η υλοποίηση του σχεδίου προχώρησε, βρέθηκε ο τόπος που θα γινόταν η εκτόξευση. Μια ολάκερη πολιτεία κτίστηκε γύρω του και μέσα σε οκτώ μήνες σκληρής δουλειάς, όλα ετοιμάστηκαν. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η απόφαση του Γάλλου Αρντάν να μπει μέσα την οβίδα και να είναι ένας από τους πρώτους ανθρώπους που θα ταξίδευαν στη  Σελήνη. Τον ακολούθησαν και οι δύο φίλοι του  και την 1^η Δεκεμβρίου 1845 το πείραμα μπήκε σε εφαρμογή, η πολυπόθητη μέρα είχε φτάσει…

Ένα βιβλίο που θα αγαπήσουν όλοι οι μικροί φίλοι της περιπέτειας και φαντασίας. Μια ακόμα καλογραμμένη ιστορία του Αντώνη Παπαθεοδούλου. Ένα δύσκολο εγχείρημα του, να « αγγίξει » μια πολυβραβευμένη, αγαπημένη και πασίγνωστη ιστορία ενός  από τους μεγαλύτερους  συγγραφείς στον κόσμο που ωστόσο στέφεται με επιτυχία για μια ακόμα φορά. Η πολύτιμη συνεργάτιδα και συνοδοιπόρος στην έμπνευση του Αντώνη, η Ίρις Σαμαρτζή έχει εικονογραφήσει απλά και τέλεια όλο τούτο το « παραμύθι» δίνοντας την ποιότητα και την πινελιά που κανένας άλλος δεν θα έδινε με τόση ζωντάνια.

Κι όπως είπε κι ένας μικρός μου μαθητής σαν διαβάσαμε την ιστορία ...« Κυρία, είναι αριστούργημα! »

Ο χορός των Ντο,Ρε,Μι, Μαριάννα Τεγογιάννη, ( εικ. Λιάνα Δενεζάκη) εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Tούτη η πολιτεία που είναι χτισμένη στις πλαγιές του όρους Σολ-Φα-Σολ κι έχει για σύμβολό της τον ποταμό Μελωδιό, δεν θα μπορούσε να ανήκει πουθενά αλλού παρά στη Μουσικοχώρα. Ο ετήσιος χορός που εξήγγειλε μια μέρα ο κύριος Τρομπέτας, ο βασιλικός ντελάλης, είχε σαν σκοπό του να αναδείξει το καλύτερο μουσικό όργανο και να δώσει όλα τα έσοδα στον Σύλλογο των Σπασμένων Χορδών. Κι όπως γίνεται πάντα σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, οι ετοιμασίες ξεκίνησαν , η σχετική αναστάτωση επικράτησε παντού και τα πολύχρωμα και φανταχτερά υφάσματα, οι  κουβαρίστρες και οι βελόνες πήραν φωτιά. Όλα ήταν έτοιμα και πανέμορφα εκείνη την μοναδική βραδιά και ο Βασιλιάς Πεντάγραμμος ο Β΄έκανε την εμφάνισή του δίνοντας το σήμα για την έναρξη του χορού. Ήταν ένας βασιλιάς πολύ αυστηρός που απαγόρευε την παντρειά ανάμεσα σε μουσικά όργανα που κατά την γνώμη του δεν ταίριαζαν, όπως ήταν τα πνευστά με τα έγχορδα ή τα κρουστά με τα πνευστά. Όμως όταν η αγάπη γεννηθεί τίποτα δεν είναι απαγορευμένο και δύσκολα μπορείς, όσο και να προσπαθήσεις να την φυλακίσεις. Η κυρία Βιόλα με τον κύριο Φλάουτο ερωτεύτηκαν εκείνη ακριβώς την βραδιά. Και τότε μια καινούργια ιστορία ξεκίνησε , με μπόλικο ροζ, με εξαγριωμένους βασιλιάδες με αστραφτερούς στρατιώτες σαν τα κλειδιά του Ντο, του Φα  και του Σολ  και με φυλάκιση των δύο νέων. Κι όπως γίνεται πάντα, σαν εμφανιστεί  η Μουσική, η μία και μοναδική Βασίλισσα και απελευθερώσει όλες της τις νότες, τότε η ψυχή ακόμα και του πιο δύστροπου βασιλιά, μαλακώνει, και η δύναμη της που την χαρίζει απλόχερα στην αγάπη, κυριεύει και κυριαρχεί για άλλη μια φορά στην παράξενη πολιτεία της χώρας του Σολφέζ.

Ένα παραμύθι της Μαριάννας Τεγογιάννη , μια πρώτη απόπειρα γραφής παιδικών ιστοριών που μαγεύει. Μια ιστορία όπως εκείνες τις παλιές που τα ΄χει όλα και που αναδεικνύει τον μοναδικό κόσμο της μουσικής με τον πιο παραμυθένιο τρόπο. Η πολύ ζωντανή και δυνατή εικονογράφηση της Λιάνας Δενεζάκη δίνει στο παραμύθι  ακόμα πιο όμορφη χροιά που τα παιδιά λατρεύουν και θυμούνται μέρες μετά την ανάγνωσή του. Πραγματικά μια ιστορία που αξίζει να διαβαστεί και που φέρνει εκείνη την γλύκα στην ψυχή που όλοι έχουμε ανάγκη.

Το παραμύθι  τιμήθηκε με το 1^ο βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών για το 2014!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 28 Φεβρουαρίου 2015 : εδώ !

Τα παραμύθια του Σαββάτου …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*!

Τούτες οι ιστορίες « μιλάνε » για θέματα καθημερινά. Της Ημέρας και της Νύχτας…

Πόσες φορές το κλάμα ενός μικρού παιδιού δεν ακούγεται μέσα στην ησυχία της νύχτας  που ζητά το μαγικό ραβδάκι της νεράιδας ή της μάμας για να γίνουν όλα όπως πριν; Εφιάλτες ,όνειρα και δύσκολες νύχτες γαληνεύουν πάντα με ένα νανούρισμα, μπόλικη αγάπη και αγκαλιές. Κι όλα αυτά τις Νύχτες γιατί οι Μέρες έχουν άλλα καμώματα. Η ζωή του σχολείου, οι αχαλίνωτες επιθυμίες, η έλλειψη αυτοέλεγχου ή προσοχής ,ο θυμός ή η ανωριμότητα στην συναισθηματική ζωή πολλές φορές οδηγούν σε παραβατικές συμπεριφορές των παιδιών που είναι σαν να μετατρέπονται σε …μάγισσες που μαγεύουν και εκπληρώνουν επιθυμίες με λάθος τρόπο!  

Μάγισσες  γόμες, Βασίλης Κουτσιαρής ( εικον: Αιμιλία Κονταίου), εκδ. Μίνωας

Η Νικολέτα δεν διστάζει να βάλει στην τσάντα της τις γόμες των φιλενάδων και συμμαθητριών της, αφού της άρεσαν πολύ και σχεδόν την μάγεψαν. Έξαλλου δεν τις είχε πάρει για πολύ, μόνο για δυο τρεις μέρες, σκέφτηκε. Η στάση των φιλών της αλλάζει όμως την επόμενη μέρα στο σχολείο αλλά κι  ίδια δεν αισθάνεται πολύ καλά. Όταν πια το θέμα την πνίγει το συζητά με τους γονείς της και εκείνοι  την καθησυχάζουν πω ς όλα θα πάνε καλά. Η μαμά την συμβουλεύει πως δεν παίρνουμε ποτέ κάτι χωρίς να  ρωτάμε  κι ο μπαμπάς της επισημαίνει πως αυτό είναι κάτι σαν κλέψιμο. Δεν την μαλώνουν αλλά με συζήτηση της δίνουν να καταλάβει μόνης της τι ακριβώς έπραξε και πως θα το χειριστεί. Αρχίζουν οι ενοχές και οι τύψεις καθώς και η ανησυχία για το τι θα συμβεί στο σχολείο. Ο λεπτός χειρισμός όμως της δασκάλας της την βγάζει από τη δύσκολη θέση  και το πάθημα της γίνεται μάθημα …

Μια ιστορία που συναντιέται συχνά στην σχολική ζωή. Τα μικρά παιδιά δύσκολα κρατούν τον ενθουσιασμό τους βλέποντας κάτι που έχει ο διπλανός ή ένα φίλος τους και δεν διστάζουν να το πάρουν χωρίς να ρωτήσουν ή να σκεφθούν τις συνέπιες απλά και μόνο γιατί εκείνη τη στιγμή , το θέλουν. Κι αυτό είναι το θέμα του Βασίλη  Κουτσιαρή στο νέο του βιβλίο για τις «Μάγισσες Γόμες» που το προσεγγίζει με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό της Νικολέτας.  Περιγράφει ένα γεγονός και φαινόμενο που γνωρίζουμε ότι συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα σχολεία και στις πιο μικρές τάξεις.  Ο τρόπος αντιμετώπισης και χειρισμού απέναντι στο μικρό κορίτσι που ότι κάνει δεν έχει την ίδια βαρύτητα όπως αν το έκανε ένας μεγάλος, πρέπει να  είναι ιδιαίτερα  προσεκτικός. Τα παιδιά  στις νεαρές ηλικίες δεν έχουν αποκτήσει άμυνες και αυτοέλεγχο  σε ότι κάνουν και χρειάζονται την βοήθεια και συμπαράσταση των μεγαλύτερων τους. Αυστηρές τιμωρίες και λόγια περιττά που δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες ενοχές δεν είναι απαραίτητα σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Πολύ λεπτό θέμα, συνηθισμένο σε μας τους εκπαιδευτικούς αλλά ταυτόχρονα μεγάλη ευκαιρία για διδαχή και απόκτηση ικανότητας του ίδιου του παιδιού να βρει μόνο του λύσεις,  αντλώντας εμπειρία και μάθηση από τις συνέπιες των πράξεων του.

Η εικονογράφηση του είναι εξαιρετική. Η Αιμιλία Κονταίου έχει δείξει σε όλους πως είναι μια πολύ σπουδαία εικονογράφος δημιουργώντας με τις εικόνες της χαρακτήρες και μορφές που αποτυπώνονται πολύ έντονα στην παιδική μνήμη,  χρησιμοποιώντας επίσης έντονα χρώματα που ζωντανεύουν ακόμα περισσότερο ότι έχει δημιουργήσει. 

Μια ιστορία για παιδιά από 5 ετών που θα τα κάνει να σκεφτούν και ίσως να αναρωτηθούν!

Αμαλασούνθα, Η Νεράιδα της Νύχτας , Θεοφανία Παπαθωμά, ( εικον: Γεωργία Στύλου), εκδ. Διάπλαση

Η Νεράιδα της Νύχτας, η Αμαλασούνθα , ζει στο μαγεμένο δάσος με βοηθούς τους πιο πολύτιμους « ανθρώπους». Κηπουρός της είναι η Αγάπη  και καμαριέρα της η Ευτυχία. Τούτη η Νεράιδα, όπως οι περισσότερες άλλωστε, είναι όμορφη πολύ, γελαστή και γεμάτη με ένα σωρό χαρίσματα. Έχει όμως κι ένα παράπονο από τη ζωή της. Ενώ αγαπάει τόσο πολύ τα παιδιά, αφού  κυκλοφορεί μόνο την νύχτα, δεν τα βλέπει ποτέ, γιατί όπως όλοι γνωρίζουν τα παιδιά τις νύχτες …κοιμούνται! Ώσπου μια νύχτα, το κλάμα ενός  μικρού παιδιού την γεμίζει με χαρά και ταυτόχρονα λύπη. Χαρά που επιτέλους θα συναντούσε ένα μικρό παιδί και λύπη γιατί δεν ήθελε κανένα παιδί στον κόσμο να είναι στεναχωρημένο. Όμως τα παιδιά πολλές φορές τις νύχτες είναι ανήσυχα ειδικά αν βλέπουν εφιάλτες και ο φόβος τους φέρνει δάκρυα στα μάτια. Άλλοτε πάλι ίσως απλά δεν μπορούν να κοιμηθούν. Ο Αχιλλέας, το παιδί που άκουσε η Αμαλασούνθα είχε δει ένα άσχημο όνειρο. Εκείνη έτρεξε αμέσως κοντά του και με λόγια όμορφα παρηγοριάς κι αγάπης αλλά και  με ένα πολύ γλυκό νανούρισμα του ξανάδωσε  την ηρεμία που χρειαζόταν.

Μια πολύ τρυφερή ιστορία της  Θεοφανίας Παπαθωμά για εκείνες  τις νύχτες τις παράξενες που κρατούν ξύπνια τα μικρά παιδιά. Για το φόβο από τους εφιάλτες  που μια νεράιδα καλή ή μια νεράιδα μαμά μπορεί και ξέρει να τους  διώχνει μακριά και με αγάπη , αγκαλιές κι όμορφα λόγια να χαρίζουν  απλόχερα ηρεμία κι εμπιστοσύνη που έχουν ανάγκη  εκείνη την στιγμή. Κι αφού όλες οι νύχτες δεν είναι οι ίδιες και κάποιες είναι ακόμα πιο δύσκολες , ένα νανούρισμα φέρνει πάντα τη λύτρωση και την ηρεμία. Τις εικόνες του βιβλίου έχει ζωγραφίσει η Γεωργία Στύλου και η Αμαλασούνθα έχει πραγματικά την μορφή της πιο όμορφης νεράιδας των ονείρων και των παραμυθιών. Εικόνες, άπλες, λιτές και όμορφες.

Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα Cd με την αφήγηση του παραμυθιού και με μουσική και τραγούδι με ένα πολύ τρυφερό νανούρισμα.

Για παιδιά από 4 ετών…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 21 Φεβρουαρίου 2015 : εδώ !

«Ήταν μια φορά ένας Αρλεκίνος …ή μπορεί και δύο….!»

Και έτσι μπλέχτηκαν οι ιστορίες για μια ακόμα φορά στα « Παραμύθια του Σαββάτου» στις 14 Φεβρουαρίου 2015, στις 11.30 το πρωί , στο βιβλιοπωλείο «Δοκιμάκης». 

Ο Αρλεκίνος της  Ζωρζ  Σαρή και του Νικόλα Ανδρικόπουλου συνάντησε  …τους Αρλεκίνους του Πικάσο, ένα παραμύθι της Ελένης Μπετεινάκη :«Ήταν μια φορά  ένας Αρλεκίνος …ή μπορεί και δύο….!»

«…Μια φορά και δύο καιροί …σε μια πολιτεία μακρινή ζούσε ένα μικρό αγόρι, Παόλο το όνομά του. Ήταν ένα πολύ μοναχικό παιδί που περνούσε τις ώρες του παίζοντας θέατρο  και κάνοντας ένας σωρό μιμήσεις. Του άρεσε πολύ να γίνεται …ένας άλλος, και αγαπούσε ιδιαίτερα  την μουσική. Συχνά περνούσε τις ώρες του στο γειτονικό τσίρκο. Εκεί  συναντούσε λογής λογής ανθρώπους,  κλόουν, σαλτιμπάγκους, ακροβάτες ,  μουσικούς και ηθοποιούς που έκαναν  τα πιο απίθανα και μαγικά νούμερα που δύσκολα μπορούσε να χωρέσει ένα παιδικό μυαλό …Την ίδια στιγμή  σ΄ ένα μικρό παράθυρο που έβλεπε  την  μεγάλη πλατεία του Αγίου Μάρκου της Βενετίας, μια Κυριακή που ήταν η μεγάλη γιορτή της Αποκριάς, ένα μικρό αγόρι καθόταν λυπημένο και κοίταζε όλο τον κόσμο που χόρευε και τραγουδούσε… »

Και σαν τέλειωσε η ιστορία μας φτιάξαμε  τους δικούς μας Αρλεκίνους και περάσαμε κι εμείς καλά …ίσαμε το ερχόμενο Σάββατο με μια ακόμα ιστορία, στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα  στα « Παραμύθια του Σαββάτου»

Τα παραμύθια του Σαββάτου...

…γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ψέματα ή αλήθεια, έτσι είναι τα παραμύθια… Μέρες χαράς, κεφιού, ξεφαντώματος αλλά και μέρες που η Φαντασία δημιουργεί τις πιο απίθανες μεταμφιέσεις, τις πιο παράξενες ιστορίες. Όλα έχουν ψυχή και ζωντανεύουν  , κι όλα μιλούν και συμμετέχουν στους πιο ξέφρενους ρυθμούς. Η μητρική αγάπη κάνει θαύματα, ακόμα και στα παραμύθια κι ο Αρλεκίνος, η πιο διάσημη μεταμφίεση στον κόσμο των αποκριών έχει την πιο τρυφερή ιστορία. Η αγάπη άραγε τι να είναι; Τι  αξίζει άραγε στη ζωή; Η Ομορφιά, η Δύναμη ή η Αγάπη;  Ίσως ο συνδυασμός όλων, ίσως το ταξίδι μέχρι να τα ανακαλύψεις μόνος σου, ακόμα και αν είσαι μια τόση δα μικρή σταγονίτσα στην πιο παράξενη πολιτεία του βασιλιά Ουρανού. Ποιος ξέρει; …Ψέματα κι αλήθεια έτσι είναι τα παραμύθια!

Ο Αρλεκίνος, Ζωρζ  Σαρή, ( εικ. Νικόλας Ανδρικόπουλος),εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ

Είναι η  τελευταία Κυριακή της Αποκριάς κι όλοι χαρούμενοι τραγουδούν, χορεύουν και χαίρονται το καρναβάλι. Ή  σχεδόν όλοι. Ένα μικρό αγόρι κοιτάει το ξέφρενο πανηγύρι από το παράθυρο του σπιτιού του κι είναι πολύ λυπημένο. Ο πατέρας του  έχει πεθάνει, η μητέρα του ξενοδουλεύει για τον μεγαλώσει κι εκείνο δεν έχει τι να φορέσει για να κατέβει με τους φίλους του στη μεγάλη πλατεία. Κι όπως παρακολουθεί από ψηλά, ξεχωρίζει ανάμεσα σ΄όλους εκείνους τους μασκαράδες η φιγούρα μιας μικρής μπαλαρίνας…

Η  μητέρα του μην μπορώντας να τον βλέπει τόσο λυπημένο τον παίρνει  από το χέρι και τον οδηγεί στην παλιά σοφίτα. Εκεί ανάμεσα στα άχρηστα αντικείμενα , στη σκόνη και τις αράχνες ανακαλύπτει κρυμμένα μικρά πολύχρωμα κουρελάκια. Είναι αυτά που με περισσή αγάπη η κυρία Φαντασία, η μητέρα του, θα τα μεταμορφώσει σε μια πανέμορφη αποκριάτικη στολή. Την μία και  μοναδική στολή  που θα κερδίσει τις εντυπώσεις, πολλούς φίλους, και την καρδιά του μικρού κοριτσιού. Μα πάνω απ όλα  μια καλύτερη ζωή σ όλη την οικογένεια του μικρού μασκαρά, του μικρού Αρλεκίνου !

Ένα βιβλίο, στάση ζωής… Όλα τα συναισθήματα πλεγμένα σαν το γαϊτανάκι των αποκριών. Λύπη, απόγνωση, απογοήτευση, υπομονή, καρτερικότητα, αγάπη, εμπιστοσύνη. Θάρρος και δύναμη, ντροπή και μοναξιά αλλά και μπόλικη χαρά και ικανοποίηση όταν  τα μαγικά χέρια της Φαντασίας μεταμορφώνουν τα πάντα. Ύμνος στην μητρική αγάπη, στη μάννα, που ακούραστη πάντα, βρίσκει τρόπο να προσφέρει αγόγγυστα οτιδήποτε θα φέρει το χαμόγελο. Μια πολύ σπουδαία συγγραφέας, η Ζωρζ Σαρή, κατάφερε να μαγέψει με την ιστορία της μικρούς και μεγάλους και με την βοήθεια του μοναδικού  εικονογράφου Νικόλα Ανδρικόπουλου, τούτη η μορφή του Αρλεκίνου να χαραχτεί για πάντα στο μυαλό όλων... Ίσως η πιο χαρακτηριστική εικόνα της Απόκριας που χρόνια συντροφεύει όλες τις μέρες της χαρά ς και του κεφιού και που θα συνεχίσει  για πολλά ακόμα.

Η σταγόνα της Αγάπης , Σοφία Παράσχου ( εικ. Βανέσσα Ιωάννου), εκδ. Ελληνοεκδοτική

Η Ουρανία είναι μια πόλη διαφορετική, ιδιαίτερη και ξεχωριστή. Έχει τους πιο παράξενους κατοίκους  τον Ήλιο, τον Άνεμο, το Χιόνι, το Χαλάζι και το Ουράνιο Τόξο. Ακόμα τις Αχτίδες, τις Νιφάδες, τους Αέρηδες, τα Χαλαζόπουλα και τις Σταγόνες. Βασιλιάς σε τούτη την πολιτεία είναι ο Ουρανός που σπάνια χαλάει τα χατίρια των μικρών παιδιών. Έτσι και η μικρή Σταγονίτσα ,τον  παρακαλεί να της  επιτρέψει να κατέβει στη Γη. Εκείνος  αρνείται στην αρχή αλλά η μικρή του εγγονή του τον πείθει,  εξηγώντας του  πως θέλει να γνωρίσει όλα αυτά τα θαυμαστά που της έχουν πει πως υπάρχουν εκεί, και ποιο πολύ από όλα θέλει να μάθει τι είναι η αγάπη. Λίγο πριν ξεκινήσει το πολυπόθητο ταξίδι της, ο Ήλιος της υπόσχεται μια θέση στην κορώνα του, οι Νιφάδες την παροτρύνουν να αλλάξει και να γίνει σαν αυτές .Ένας μικρός πρίγκιπας θα της μάθει πως αυτό που ψάχνει , την αγάπη δηλαδή, όταν την νοιώσει, θα γίνει διαφορετική ενώ θα είναι η ίδια. Τα Χαλαζοπούλια θα της πουν πως η αγάπη κρύβεται στην δύναμη και στην βία. Οι Άνεμοι πάλι  την φυσούνε από όλες τις μεριές κι εκείνη καταλαβαίνει  πόσο δύσκολο πράγμα είναι η ευτυχία. Ο Πήγασος της λέει πως το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο είναι αυτό που έχει ομορφιά, δύναμη και αγάπη. Και σαν φτάνει  στο τέλος του ταξιδιού της θα καταφέρει κι η ίδια να γνωρίσει τι σημαίνει αγάπη μέσα από ένα δάκρυ που κύλησε από χαρά στο πρόσωπο μιας μάνας.

Ένα παραμύθι για την δύναμη της αγάπης, της μητρικής ειδικά,  που ίσως είναι  ότι πολυτιμότερο υπάρχει στο ανθρώπινο είδος. Μια ιστορία της  Σοφίας Παράσχου γραμμένη με ήρωες όλα τα στοιχεία της φύσης και του Ουρανού. Μια ιστορία πολύ τρυφερή, αξιαγάπητη και πολύ ευρηματική. Οι εικόνες της Βανέσας πάλι έχουν μια ιδιαιτερότητα που σε παραπέμπουν σε μιαν άλλη εποχή. Το αποτέλεσμα είναι πως η συνεργασία τους αποτελεί την δημιουργία μιας ιστορίας που θα λατρέψουν τα παιδιά και θα γευτούν λίγο από το μεγαλείο της Αγάπης μέσα από την μικρή πανέμορφη Σταγονίτσα.

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός