Το παραμύθι της βροχής

Κυριακή 3 Αυγούστου 2025

Χανς Κρίστιαν Άντερσεν…150 χρόνια χωρίς έναν από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες του κόσμου ολάκερου!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

«Οι περισσότεροι άνθρωποι που θα με ακολουθούν στην κηδεία μου  θα είναι παιδιά γι αυτό θα ήθελα να γράψετε μουσική που θα είναι  κατάλληλη για μικρά βήματα.» Χ.Κ.Άντερσεν

Ήταν 4 Αυγούστου 1875 όταν έφυγε από  τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες όλου του κόσμου. Όλοι σχεδόν γνωρίζουμε την ημέρα της γέννησής του στις 2 Απριλίου του 1805, μιας και έχει καθιερωθεί κάθε χρόνο να γιορτάζει εκείνη την ημέρα το παιδικό βιβλίο και τα παραμύθια. Εξίσου σημαντική παραμένει και η μέρα του θανάτου, του κάθε ανθρώπου που συνεχίζει να ζει όσο τον θυμόμαστε. Πόσο μάλλον όταν αν κι  έχουν περάσει 148 χρόνια από τούτη την επέτειο,  τούτος ο άνθρωπος, ο συγγραφέας , ο παραμυθάς δεν έχει σταματήσει να διαβάζεται, να μνημονεύεται  και να υπάρχει στην ψυχή και στο μυαλό χιλιάδων παιδιών σε ολόκληρο τον πλανήτη, μέχρι και σήμερα!
Η ζωή του μοιάζει και αυτή με παραμύθι. Γεννιέται σε μια μικρή πόλη της Δανίας ,την Οντένσε,  σε μια πολύ φτωχική οικογένεια που όμως το ταλέντο του και η ικανότητα να δημιουργεί ιστορίες δεν θα επηρεαστούν από αυτό καθόλου. Από πολύ μικρός γράφει. Γράφει, παίζει, και δημιουργεί ιστορίες και ποιήματα αλλά και κούκλες κουκλοθέατρου.

Λένε πως ήταν ένα περίεργο παιδί με εξαιρετική φαντασία. Πολλές φορές τον έβλεπαν να περπατά στο δρόμο σαν ονειροπαρμένος και το μυαλό του δεν το είχε πουθενά αλλού, παρά μόνο στα ποιήματα και στο διάβασμα. Προσπάθησε άδικα να μάθει την τέχνη του πατέρα του. Ήταν παπουτσής και σαν πέθανε στα 1816 τον άφησε ορφανό, μόλις στα 11 του χρόνια. Η μητέρα του για να αντέξουν την φτώχεια αναγκάζεται να ξαναπαντρευτεί δύο χρόνια αργότερα.  Όταν τέλειωσε το σχολείο των άπορων παιδιών, μπήκε σε ένα ραφτάδικο, για να μάθει την τέχνη, αλλά ούτε και εκεί τα κατάφερε. Ήταν δεκατεσσάρων χρονών, όταν, κυνηγώντας μια καλύτερη τύχη, έφθασε στην Κοπεγχάγη, με μόνη του περιουσία 30 φράγκα με σκοπό να γίνει ηθοποιός. Έδωσε εξετάσεις στη Βασιλική Σχολή θεάτρου, αλλά σύντομα η φωνή του αλλάζει και δεν τον δέχονται να συνεχίσει .
Δεν καταφέρνει ούτε  να ολοκληρώσει τις σπουδές του αλλά πάντα ασχολείται με τη γραφή και την ποίηση. Ο Jonas Collin , διευθυντής του Βασιλικού Θεάτρου νοιώθει μια ιδιαίτερη αδυναμία για αυτόν τον καχεκτικό και πανάσχημο νέο που πείθει τον Βασιλιά Frederick VI να πληρώσει ένα μέρος της εκπαίδευσης του και να συνεχίσει όσο μπορεί τια σπουδές του στο γυμνάσιο.  Στα 1822 αρχίζει να γίνεται γνωστός  αφού εκδίδεται η πρώτη του ιστορία:The Ghost at Palnatoke's Grave και όλοι πια μιλούν για το « νέο αστέρι που γεννιέται». Ακολουθούν αρκετές ιστορίες . Τα παιδιά τον λατρεύουν, οι ιστορίες του αρχίζουν να διαβάζονται παντού. Από το 1835 που ολοκληρώνει το πρώτο του βιβλίο η φήμη και η δόξα δεν τον εγκαταλείπουν ποτέ. Αρχίζει να ταξιδεύει και τα 36 γενέθλια του τα γιορτάζει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα πάνω στον Παρθενώνα που τον μαγεύει.

Συνεχίζει να γράφει ποιήματα, τα παραμύθια του γνωρίζουν νέες εκδόσεις.

Τον Ιούνιο του 1847 έρχεται στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Λονδίνο όπου καλεσμένος σε ένα πάρτι της  Κοντέσας του Μπλέσσινγκτον γνωρίζει και συναντά τον Κάρολο Ντίκενς. Σφίγγουν τα χέρια και μαζί συνομιλούν και περπατούν στον κήπο. Πολύ αργότερα θα γράψει στο Ημερολόγιό του: « Είχαμε έρθει μαζί ως την βεράντα . Ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος γιατί είχα γνωρίσει από κοντά ένα Άγγλο , εν ζωή,  συγγραφέα και μάλιστα αυτόν που αγαπώ και θαυμάζω περισσότερο …».
 
Δέκα χρόνια αργότερα όταν τον επισκέπτεται ξανά θα απογοητευτεί πολύ γιατί δεν θα τον δεχτεί στο σπίτι του και τότε θα καταλάβει γιατί δεν του απαντούσε στα γράμματα του , αν και ο σεβασμός ανάμεσα τους για την δουλειά του καθενός ήταν αμοιβαίος . Τα θέματα τους ήταν παρόμοια λόγω της βικτωριανής εποχής, της φτώχιας και της εξιδανίκευσης της αθωότητας  της παιδικής ηλικίας. 

Ως το 1867 που η γενέτειρα πόλη του, του χαρίζει το κλειδί της γράφει ασταμάτητα : 

« Η μικρή γοργόνα»,  « οι μαγικές γαλότσες», « Το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος», « τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα», « Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», « Η βασίλισσα του χιονιού»« Η μαγική κασέλα», « Τα κόκκινα παπούτσια », « Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», « Η τοσοδούλα » , « Ο γιός του μπαλωματή», «Το μικρό χριστουγεννιάτικο έλατο», « Ο καπνοκαθαριστής  και η βοσκοπούλα »,  « Ο μολυβένιος στρατιώτης», « οι αγριόκυκνοι» κ.ά. 

Την Άνοιξη του 1872 ενώ κοιμάται πέφτει από το κρεβάτι του και δεν αναρρώνει σχεδόν ποτέ. Χτυπημένος από καρκίνο στο συκώτι λίγο αργότερα, θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 4 Αυγούστου του 1875 και το όνομα του θα συνδεθεί με τα κλασσικά παραμύθια, τον θρύλο και την αγάπη των παιδιών για τα βιβλία σ΄ ολόκληρη τη γη.

Λένε πως λίγο πριν πεθάνει  έμενε στο σπίτι στενών του  φίλων , του τραπεζίτη Moritz Melchior και της συζύγου του και λίγο πριν το τέλος του είχε συμβουλέψει ένα συνθέτη για την μουσική της κηδείας του λέγοντάς του : 

«Οι περισσότεροι άνθρωποι που θα με ακολουθούν στην κηδεία μου  θα είναι παιδιά γι αυτό θα ήθελα να γράψετε μουσική που θα είναι  κατάλληλη για μικρά βήματα …»

Η Δανέζικη  κυβέρνηση είχε ήδη παραγγείλει  ένα τεράστιο άγαλμα που ακόμα και σήμερα κοσμεί την είσοδο του Rosenborg Castle Gardens στην Κοπενχάγη.

Κι όπως πολύ σωστά είχε γράψει ο ίδιος κάποτε, ναι, τώρα… ξέρουμε περισσότερα, ίσως για αυτόν! 

«Σουτ! Αρχίζει το παραμύθι! Όταν τελειώσει, θα ξέρουμε περισσότερα απ΄ότι τώρα…» Χ.Κ.Άντερσεν


ΠΗΓΕΣ :
Wikipedia.org
Hans Christian Andersen: the story of his life and work 1805-75
hcandersen-homepage.dk

Τα μυστικά της καλοπροαίρετης επικοινωνίας …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Δυο ολοκαίνουργια βιβλία από τις εκδόσεις Μάρτης  αποκλειστικά για παιδιά.

Συγγραφέας :Olivier Clerc

Εικονογράφος: Gaia Bordicchia

Είσαι όπως είσαι… ή το μυστικό της θετικής επικοινωνίας!, εκδ. Μάρτης

https://www.martis.gr/shop/ta-mustika-tis-kaloproairetis-epikoinwnias-eisai-opws-eisai/

Ένα λαγουδάκι ο Φουντωτός ψάχνει να βρει το μυστικό της θετικής επικοινωνίας ( του ΄το χει πει ο μπαμπάς του και προσπαθεί να δει είναι αλήθεια) στο πρώτο βιβλίο με τίτλο: «Είσαι όπως είσαι»

Ένα πρωινό ο λαγουδάκος Φουντωτός ξεκίνησε να πάει να βρει τους φίλους του στο δάσος της Μεγάλης Βελανιδιά. Συναντάει στο δρόμο του ένα ποντικάκι, την Αλίνα, που του εξομολογείται πόσο ΜΕΓΑΛΟΣ είναι.  Αυτό έκανε τον λαγό πολύ υπερήφανο. Όμως λίγο πιο πέρα ένα άλογο με το όνομα Μεγάλος Καλπασμός, τον κοίταξε και του είπε πόσο ΜΙΚΡΟΣ του φαινόταν. Τώρα ο Φουντωτός είχε μπερδευτεί κι έτσι έτρεξε να ρωτήσει την μαμά του για το τί ακριβώς ήταν. Κι εκείνη του εξήγησε με λόγια απλά  πως «Είσαι όπως είσαι» και πως τον αγαπάει για ότι είναι. Την άλλη μέρα ήρθε άλλη μια πρόκληση από τον Μανού την αλεπού,  όταν  συναντήθηκαν στο δρόμο και εκείνη ήθελε να παίξουν, όμως ο Φουντωτός βιαζόταν να πάει στο σπίτι του φίλου του του Χνουδωτού και δεν σταμάτησε. Κι ο Μανού τον είπε ΚΑΚΟ.  Ενώ ο Χνουδωτός τον θεωρούσε πάρα πολύ ΚΑΛΟ που παίξανε τόσο όμορφα μαζί και ο Φουντωτός πάλι μπερδεύτηκε.

Τούτη τη φορά έτρεξε στον μπαμπά του να του εξηγήσει πως γίνεται να είναι και τα δύο… Κι ο μπαμπάς του το είπε πως όταν κάποιος απογοητεύεται ή θυμώνει με την συμπεριφορά μας, μάς θεωρεί «κακούς»,  ενώ όταν χαίρεται κι ευχαριστιέται «καλούς». Έτσι προσπάθησε να καταλάβει την συμπεριφορά των δύο φίλων του και βασικά ο μπαμπάς του τού αποκάλυψέ το μεγάλο ΜΥΣΤΙΚΟ που κρύβουν τα λόγια και εκφράζουν μια συγκεκριμένη στιγμή γι αυτόν που τα λέει. Ακούμε προσεκτικά, παίρνουμε μια βαθιά ανάσα και χωρίς εκνευρισμό συζητάμε με τον άλλο ότι τον ενοχλεί και θυμώνει μαζί μας.

Κι έτσι γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα και βοηθούμε και τον άλλο

« Όταν κάποιος σου λέει κάτι για σένα, σου λέει πάντα ταυτόχρονα και κάτι για τον ίδιο»

Κι αν θέλετε να δείτε πόσο καλά χειρίστηκε ο Φουντωτός αυτή την σπουδαία συμβουλή διαβάστε στην ιστορία τι έγινε όταν συνάντησε την νυφίτσα την Κικίτσα που τον θύμωσε πάρα πολύ…

Είσαι ο κηπουρός της καρδιάς σου… ή το μυστικό της ευτυχίας!, εκδ. Μάρτης

https://www.martis.gr/shop/ta-mustika-tis-kaloproairetis-epikoinwnias-eisai-o-khpouros-ths-kardias-sou/

Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς με τον τίτλο: Είσαι ο κηπουρός της καρδιάς σου… ο Φουντωτός παίζει όλη μέρα με τον φίλο του τον Μανού, την αλεπού, και σαν έρθει η ώρα να επιστρέψουν στα σπίτια τους ο Μανού λέει στον φίλο του να προσέχει στο δάσος μην και φανεί κάποιο τέρας και τον κάνει μια χαψιά. Ο Φουντωτός φοβάται και νομίζει πως κάποιοί τον ακολουθούν, τον περικυκλώνουν, ανατριχιάζει και φτάνοντας σπίτι νιώθει τρομοκρατημένος. Η αγκαλιά της μαμάς είναι βάλσαμο και τα λόγια της καθησυχαστικά. Η συμβουλή της ακόμα πιο πολύτιμη. Ο Μανού είπε ψέματα για να σπάσει πλάκα και ο φόβος φούντωσε σαν την ουρά του Φουντωτού. Έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός, αλλά αν και πια νιώθει ασφαλής,  αισθάνεται θυμό. Έτσι όταν την άλλη μέρα ο ασβός ο Χνουδωτός, έρχεται σπίτι του και του δείχνει ένα κουκούλι από το οποίο θα βγει αργότερα μια πεταλούδα, ο λαγός δεν τον πιστεύει και ο θυμός του γίνεται ακόμα μεγαλύτερος. Νιώθει επίσης πως τον κοροϊδεύουν όλοι και του λένε μόνο ψέματα. Τούτη τη φορά τον ρόλο του συμβουλευτή αναλαμβάνει ο μπαμπάς, που του εξηγεί ότι ο Χνουδωτός δεν του είπε ψέματα αλλά αλήθεια. Ο Φουντωτός νιώθει αδικία με την συμπεριφορά του Μανού και αρνείται να πιστέψει τον Χνουδωτό. Και κρατώντας τον από το χέρι τον οδήγησε στο κήπο του σπιτιού τους, δείχνοντας του πώς μεγάλωσαν οι σπόροι που φύτεψαν πριν λίγο καιρό κι έγιναν όμορφα λουλούδι ή καρποί. Έτσι συμβαίνει σε κάθε κήπο, όταν τον φροντίζεις,  ακόμα και σ αυτόν της ψυχής. Ότι σπόρο σπείρεις και πιστέψεις σ αυτόν, θα μεγαλώσει. Ποιος βοηθάει στην σωστή επιλογή του σπόρου; Ένας μεγαλύτερος που εμπιστευόμαστε …Και η απόφαση είναι όλη δική μας. Εμείς αποφασίζουμε τι θέλουμε να καρπίσει, να μεγαλώσει, να υπάρχει και κανένας άλλος…

Και τα δυο βιβλία πιστεύω πως έχουν να δώσουν υπέροχα παραδείγματα εσωτερικής γαλήνης και συμπεριφοράς σε κάθε παιδί. Υπέροχες ιστορίες με πρωταγωνιστές ζώα που αρέσουν στα παιδιά και που μπορούν εύκολα να τις οικειοποιηθούν.

Μαθήματα ζωής, συμβουλές και αλήθειες που τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν και   είναι πολύ δύσκολο κάποιες φορές να εξηγήσουμε. Ο Όλιβερ Κλαρκ, ειδικός στην προσωπική ανάπτυξη, μας παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο σπουδαίες ιστορίες που βοηθούν, εξηγούν, διδάσκουν και ….διασκεδάζουν.

Φιλιά, εν συναίσθηση, επικοινωνία, έντονα συναισθήματα, καθημερινές καταστάσεις,  οικογενειακές σχέσεις και αποδοχή του εαυτού μας είναι τα κύρια θέματα των βιβλίων.

Η Gaia Bordicchia η εικονογράφος και των δυο βιβλίων έχει σχεδιάσει υπέροχες εικόνες, με ολοζώντανα χρώματα και φιγούρες ζώων που εντυπώνονται σε μυαλό και καρδιές.

Απαραίτητα σε παιδικές βιβλιοθήκες και τα δύο βίβλια!

Αναζητείστε τα από τις εκδόσεις Μάρτης σε όλα τα βιβλιοπωλεία!

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 4 Αυγούστου 2025 : Εδώ!

Η Αγαπώ, το ξωτικό της αγάπης, της Ελένης Μπετεινάκη στο Elniplex.com !

«Μελίνα μου, δε γίνεται αυτό που ζητάς. Η Αγάπη ούτε μετριέται, ούτε έχει χρώμα, ούτε πιάνεται»!

«Και πού να ψάξω να τη βρω;»

Γράφει ο Απόστολος Πάππος

Η Ελένη Μπετεινάκη σε ένα παραμύθι για την αγάπη, που αναζητά ένα μικρό κορίτσι με σύμμαχο ένα ξωτικό.

 

Περί τίνος πρόκειται…

Η Μελίνα είχε πολλές απορίες για τη ζωή και τον κόσμο! Πού μένει ο ήλιος; Πώς είναι το σπίτι του; Το φεγγάρι πώς μεγαλώνει και γιατί κάποιες νύχτες χάνεται τελείως από τον ουρανό; Κι η Αγάπη; Όλοι γι’ αυτή μιλάνε! Σίγουρα θα είναι πολύ σπουδαία. Την έχει δει κάποιος ποτέ;


Πήγε στο παντοπωλείο του κυρ Γιάννη. Πήγε στο ραφτάδικο του κυρ Κώστα κι ύστερα στο ζαχαροπλαστείο του κυρ Ηλία. Κανείς δεν της λέει κάτι πολύ βοηθητικό. Ώσπου εμφανίζεται ένα ξωτικό, η Αγαπώ, πολύτιμη βοηθός της Αγάπης και της λέει ότι γνωρίζει που κατοικεί.

Ξεκινούν μαζί ένα ταξίδι, πετούν ψηλά, συναντούν μια μαμά που κοιτούσε το μωρό της, μια γάτα που τριβόταν, ένα μικρό κορίτσι που έκανε ποδήλατο, ένα χελιδόνι που τάιζε τα μικρά του στη φωλιά, ένα νεαρό ζευγάρι, ένα σκυλάκι που έκανε βόλτα. Πού κατοικεί όμως η Αγάπη;

Εστιάζοντας…

Μια παραμυθένια αναζήτηση της αγάπης από ένα μικρό κορίτσι φέρνει στην επιφάνεια την άγνοια των ενηλίκων για την πραγματική υφή της, καθώς κλεισμένοι στον εαυτό τους, στην καθημερινότητα και τη ζωή τους, αδυνατούν να βοηθήσουν τη Μελίνα να βρει τον τόπο κατοικίας της Αγάπης. X factor αυτής της αναζήτησης, το ξωτικό με το ίδιο όνομα, που ωθεί τη Μελίνα σε ένα ταξίδι στις διάφορες μορφές της Αγάπης, που γεννιέται, φωλιάζει κι αναπτύσσεται σε ανθρώπους και ζώα, σε στιγμές και πράξεις, στη μητρότητα και τον έρωτα, τη μουσική και την παιδική ανεμελιά.

Η Ελένη Μπετεινάκη δουλεύει ακόμα πιο μεστά τον ρυθμό και την μεστότητα της ιστορίας της και εμφανίζει ένα παραμυθένιο αποτέλεσμα που παραπέμπει σε κάποια από τα μοτίβα των κλασικών παραμυθιών, αλλά ταυτόχρονα διαφεύγει από τη ροή τους, δημιουργώντας μια πιο σύγχρονη ματιά. Η ηρωίδα δεν βρίσκεται σε παγίδα ή σε κίνδυνο, αλλά η μη εύρεση της αγάπης, θα είναι ένα πλήγμα για αυτήν. Η σύμμαχος-βοηθός που εμφανίζεται απρόσμενα, ωθεί το πρόβλημα στη λύση του και παραδίδει απαντήσεις για τις διαστάσεις της αγάπης.

Εικονογράφηση από τη Ρένια Μεταλληνού με ένταση στη χρωματική παλέτα και ενδιαφέρουσες αποτυπώσεις στις επισκέψεις της Μελίνας στους καταστηματάρχες.

Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών.

Δείτε το βιβλίο στις Εκδόσεις Ψυχογιός  https://www.psichogios.gr/el/h-agapw-to-kswtiko-ths-agaphs.html


Δημοσιεύτηκε στο elniplex.com στις 27 Ιουλίου 2025 : εδώ!


Παρασκευή 1 Αυγούστου 2025

Αύγουστος ήρθε...

Την τελευταία βραδιά του Ιούλη πίστευαν τα παλιά χρόνια πώς άνοιγαν οι ουρανοί κι ό,τι ήθελε κανείς θα μπορούσε να το ζητήσει...

Λέγαν ακόμα πως ξυπνούσαν όλες οι νεράιδες, κατέβαιναν στην άκρη των ποταμιών, αφήναν ξέπλεκα τα μαλλιά τους, λούζονταν στο φως του φεγγαριού κι ύστερα στήνανε χορό να καλωσορίσουν τον τρίτο γιο του καλοκαιριού, τον πιο Ερωτικό μήνα, τον Φεγγαρά, τον Συκολόγο και τον Δριμάρη…

Κι όποιος άκουγε το τραγούδι της πιο καλής, της πιο όμορφης, έχανε την φωνή του για να μην μαρτυρήσει  σε κανέναν  τα λόγια και τη μελωδία των ξωτικών.

Και μόλις περνούσαν τα μεσάνυχτα ένα μικρό αγόρι αψηφούσε όλα τα αερικά, τους θρύλους, τις ορμήνιες των μεγαλύτερων και με γάργαρο γέλιο κατηφόριζε βουνά, λαγκάδια και έφτανε στις αμμουδιές να μαζέψει κρινάκια, να σιγουρευτεί πως τα αυγά από τις χελώνες ήταν καλά κρυμμένα στην αμμουδιά. Πως τα σύκα είχαν αρχίσει να σκάνε και τα ξωκλήσια όλα ήταν καλά ασπρισμένα. Πώς οι βασιλικοί είχαν θεριέψει και περιμένανε εκείνη την μεγάλη μέρα που΄ταν αφιερωμένη στην Παναγιά να σκορπίσουν τ’ άρωμα τους σε όλη την πλάση. Κι ύστερα έπαιρνε μια βαθιά ανάσα και συλλογιζότανε πως θα ξεκινούσε τον τρύγο των σταφυλιών και θα γέμισε ο αέρας ακόμα με  έντονη μυρωδιά από μούστο.

Αύγουστο τον λέγανε κι είχε δέρμα καψαλισμένο από τον Ήλιο…

Πρωταυγουστιά σήμερα!

Ο Σείριος έλαμπε στον ουρανό σήμερα πρωί πρωί λίγο πριν συναντήσει τον Ήλιο, να τον καλημερίσει, να του ευχηθεί για τον ερχομό τούτου του όμορφου παλληκαριού, του τρίτου γιού του Καλοκαιριού,  που όλοι το αγαπούν  γιατί φροντίζει για όλους τους άλλους. Του μήνα με τις Δρίμες ή Αλουστίνες, τα μερομήνια, τις ζέστες, τις γιορτές. Με τα σύκα του και τα σταφύλια,  με τις πιο ώριμες ντομάτες από ποτέ, με τους καρπούς όλους γινωμένους. Με  τον Αφέντη Χριστό να υψώνει την Χάρη Του σ΄όλες τις βουνοκορφές και την Παναγιά να γιορτάζει σε  όλα τα χωριά, τις πόλεις, ακόμα και στα μικρά, ξεχασμένα ξωκλήσια. Κι εκείνος ο τζίτζικας  να μην σταματά ούτε για μια στιγμή το τραγούδι του, μονότονο, χαρούμενο αλλά και απαραίτητο για να θυμίζει πως «επάτησεν»  πια ο χιλιόχρονος, ο πιο ερωτικός, ο Φεγγαράς, ο Συκολόγος, ο Τραπεζοφόρος, ο Πενταφάς, ο Δριμάρης Αύγουστος!

Μήνας που όλες οι νεράιδες και  τα ξωτικά ζουν μια από τις καλύτερες ώρες τους. Δώδεκα μέρες  χορεύουν και λικνίζονται και ανακατώνουν τα σπίτια, τα νερά και τους καρπούς. Σπέρνουν το χάος και την αταξία τούτες οι Δρίμες σαν άλλοι καλικάντζαροι που εκείνοι έρχονται ανήμερα των Χριστουγέννων και μένουν κι αυτοί για δώδεκα μέρες. Τα ξωτικά όμως τ΄Αυγούστου  δεν κάνουν μόνο σκανταλιές αλλά σπέρνουν παντού τον πανικό γιατί «μαγαρίζουν» τα νερά εκτός και ρίξεις ένα καρφί ή ένα πέταλο στη θάλασσα, στο ποτάμι, στο πηγάδι,  και τότε το κακό δεν θα σε βρει ποτέ. Αν όμως ξεχαστείς και λουστείς τούτες τις μέρες, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.  Κι αν κατά λάθος πλύνεις τα ρούχα ή τα σκεπάσματα ίσως τα βρεις τρύπια και σκισμένα.

Τούτες  τις δώδεκα ή έξι πρώτες μέρες μέχρι του Χριστού, ανάλογα με την περιοχή μαντεύουν και τον καιρό. Κάθε μέρα ή κάθε δυο τα λεγόμενα μερομήνια,  ό,τι καιρό κάνει ή δείχνουν τα σημάδια θα ‘ ναι ο καιρός κάθε μήνα με τη σειρά, ξεκινώντας απ’ το Σεπτέμβρη.

Πρωταυγουστιά, και όσοι έμειναν την νύχτα  ξάγρυπνοι να κοιτάνε αστέρια, τα σημάδια και το άνοιγμα του ουρανού το προηγούμενο βράδυ,  έριχναν άμμο μέσα στο σπίτι για να υπάρχει αφθονία και ευτυχία και σαν ξημέρωνε, οι γυναίκες καθάριζαν τα χάλκινα αγγεία τους πρωί πρωί για να τα προλάβουν μέχρι να πάνε στην εκκλησιά , να πάρουν τον αγιασμό της μέρας, του μήνα ολόκληρου , να ξεκινήσει η πρώτη νηστεία για χάρη της Παναγιάς , της μάνας όλου του κόσμου. Δυο μάνες λένε πως έχει ο άνθρωπος. Η μια είναι εκείνη που τον γέννησε, η άλλη είναι η Παναγιά που πάντα την φέρνει στο μυαλό τις δύσκολες ώρες. Αυτή επικαλείται για βοήθεια στα μεγάλα του ζόρια.

Και περνούν  οι δύσκολες πρώτες μέρες, ίσαμε τη Χάρη του Χριστού στις 6 του μήνα. Αφέντη τον φωνάζουμε στην Κρήτη, όχι από δουλοπρέπεια, αλλά για να δείξουμε  το ψήφος, την εκτίμηση, την Αγάπη. Όλες σχεδόν οι εκκλησιές Του βρίσκονται πάνω στις βουνοκορφές κι αυτό γιατί  βουνό σημαίνει ανύψωση, ανάταση και επαφή με τον ίδιο το Θεό. Μεγάλη γιορτή, πολλά τα πανηγύρια( αν και δύσκολο φέτος), αμέτρητες οι προσφορές. Λέγαν πως την  παραμονή το βράδυ ξανάνοιγαν πάλι, οι ουρανοί  κι όσοι το πίστευαν δεν έβλεπαν πια νεράιδες, ή βασίλισσες ή ξωτικά αλλά ένα άγιο φως κι αυτό ήταν σημάδι, το ‘χαν για καλό.

Την άλλη μέρα η νηστεία του δεκαπενταύγουστου  διακόπτεται. Μπορεί να καταναλωθεί για φαγητό το ψάρι και η σκορδαλιά. Είναι η μέρα που ο παπάς λέει ευχή για τα σταφύλια και τα σύκα που θα προσκομιστούν στην εκκλησία και ανάλογα με τον καιρό που θα ‘χει θα φανεί σαν προμήνυμα φθινοπώρου ίσως γιατί  οι πελαργοί αρχίζουν το φευγιό τους σιγά σιγά  σε χώρες με θερμότερο κλίμα. Και θα γεμίσουν τα σπίτια κι οι εκκλησιές βασιλικούς ως τη γιορτή της Παναγιάς, προσφορά στη Χάρη Της. Σ΄ άλλα μέρη τούτη τη  μέρα ζύμωναν ψωμί, με το πρώτο αλεσμένο στάρι και τον έκαναν προσφορά στη Βρύση του χωριού κι είχε και σχήμα τζιτζικιού μιας και πίστευαν πως το στοιχείο του νερού έμοιαζε σε αυτό το έντομο και το ψωμί το ονόμαζαν «τζιτζιρόκλιτο».

Η Χάρη της Παναγιάς, η Κοίμηση της στις 15 είναι το δεύτερο Πάσχα της Ελλάδας ολόκληρης. Αν και  εγκαταλείπει  τα εγκόσμια, η ίδια θέλησε να καλέσει γνωστούς κι αγαπημένους φίλους και συνοδοιπόρους της γύρω από την νεκρική κλίνη , να κλείσει τα μάτια και να «κοιμηθεί». Κανείς να μην κλάψει τούτη τη μέρα, έτσι ήθελε,  γιατί η θύμηση θα έμενε και μένει πάντα στο μυαλό και την ψυχή. Όλος ο κόσμος Την γιορτάζει, απ’ άκρη σ’ άκρη ο Χριστιανισμός, η Ελλάδα πανηγυρίζει την Χάρη της. Και αμέσως την  επόμενη μέρα όλος ο κόσμος ανάστατος πάλι. Τα σταφύλια είναι πια ώριμα κι είναι η ώρα που θα αρχίσει ο «πόλεμος του θέρους». Η πιο μεγάλη αγροτική φιέστα, η πιο πολυπόθητη ώρα για τον γεωργό. Κι είναι βιαστικοί, να τα μαζέψουν, να απλώσουν την σταφίδα, γιατί ο σοφός λαός όσο κι αν αγαπάει τον Αύγουστο, τον φοβάται και χαρακτηριστικά λέει :  «Επάτησεν ο Αύγουστος, η άκρα του χειμώνα».

Και λίγο πριν φύγει και τούτο το τελευταίο παιδί του καλοκαιριού είναι οι γιορτές  του Αγίου Φανουρίου, του Αι Γιάννη του αποκεφαλιστή, του Αγίου Αλεξάνδρου και της Αγίας Ζώνης. Γιορτές γεμάτες θρύλους και δοξασίες για χαμένα αντικείμενα που βρίσκονται, με τάματα από φανουρόπιτες για τον άγιο που θεωρείται προστάτης στην Κρήτη των βοσκών και ειδικά στα μέρη εκείνα των ζωοκλοπών γιατί στο όνομά  του πάντα ορκίζονταν και έβρισκαν τα πρόβατα τους όσοι τα έχαναν. Μπροστά στην εικόνα του Αγίου κανείς δεν μπορεί να αρθρώσει ψεύτικο λόγο κι έτσι οι ζωοκλέφτες «έτρεμαν» τούτη τη ρήση σαν την άκουγαν από τα χείλη των βοσκών. Δεν χρειαζόταν την γνωστή φανουρόπιτα, ο λόγος και μόνο έφτανε. Τάζοντας στον Άγιο μια πίτα θα φανερώσει όλα τα ζητούμενα ακόμα και πρόσωπα όπως  στις κοπελιές θα φανερώνονταν ο γαμπρός που περίμεναν. Και το εθιμικό θέλει η πίτα να είναι ζυμωμένη μόνο με επτά ή εννιά υλικά για να ‘χει δύναμη το τάμα. Οι βοσκοί έστελναν στον Άγιο ένα από τα ζώα τους γιατί οι πίτες ήταν «γυναικείες δουλειές». Οι γεωργοί πάλι του πρόσφεραν λάδι κι αλλοίμονο αν δεν εκπλήρωναν την υπόσχεσή τους , λάδι δεν θα έμενε στο σπίτι τους.  Με ρίγη θα πορευτούν όσοι  δεν νηστέψουν την μέρα του Αι Γιαννιού στις 29 και με την τελευταία μέρα του μήνα που την λένε και «κλειδοχρονιά» γιατί κλείνει με αυτήν ο καλοκαιρινός χρόνος. Είναι το τελευταίο άναμμα της φωτιάς για να διωχτεί ο κακός καιρός και χρόνος και να μπουν με δύναμη και ελπίδα στον καλό καιρό, στις καλύτερες μέρες του φθινοπώρου…

Καλό Μήνα !

 

Κυριακή 27 Ιουλίου 2025

Στον Άγιο Παντελεήμονα των Κουνάβων...


Και το καλαντάρι του Ιούλη κοντεύει να τελειώσει με ένα από τα πιο σημαντικά πανηγύρια στον τόπο που μεγάλωσα...

Της Ελένης Μπετεινάκη

Στις 27 του Ιούλη είναι του Αγίου Παντελεήμονα προστάτης όλων σχεδόν των αναπηριών. Σε όλους μας είναι γνωστή η παροιμία που χρησιμοποιείται ακόμη και στις μέρες μα; «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα ».

Ανοίγοντας το χρονοντούλαπο των αναμνήσεων θυμήθηκα πόσο σημαντική ήταν για μας τούτη η γιορτή, κάπου εκεί στη δεκαετία του '70!

«Μέρες ετοιμαζόμασταν για το πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα που γινόταν στο διπλανό χωριό. Ξέραμε πως θα βρίσκαμε όλα τα παιχνίδια που είχαμε ονειρευτεί και μετράγαμε ξανά και ξανά το χαρτζιλίκι μας να δούμε αν θα μας έφτανε. Από νωρίς το πρωί, σαν ξημέρωνε η παραμονή, πλέναμε την καρότσα του φορτηγού και σαν στέγνωνε, στρώναμε την κουβέρτα και περιμέναμε να βραδιάσει. Και σαν έφτανε η πολυπόθητη ώρα ξαπλώναμε όλοι και δεν μας ένοιαζαν ούτε οι λακκούβες στο δρόμο, ούτε ο φοβερός θόρυβος της μηχανής. Ήμασταν τόσο κοντά στο όνειρο…


Σαν πλησιάζαμε στους Κουνάβους, αν και έπρεπε να παρκάρουμε πολύ μακριά, δεν μας ένοιαζε. Μόνο να φτάσουμε γρήγορα θέλαμε. Να ανάψουμε ένα κερί στη χάρη του Αγίου και να ψωνίσουμε τις μοναδικές μαντινάδες, σε μικρή χάρτινη σακούλα, ή σε χωνί από εφημερίδα. Μαντινάδες ζαχαρωτά, ροζ, πράσινες, μπλε και λευκές. Δύο δραχμές δίναμε κι η ευτυχία κρατούσε μέρες. Ευτυχία κλεισμένη σ' ένα μικρό χαρτάκι που διαβάζαμε τι μας έτυχε σαν γλείφαμε όλο το ζαχαρωτό.
Κι ύστερα τρώγαμε καπρικό στα λεμονόφυλλα. Αμέσως μετά τρέχαμε να ανακαλύξουμε τους πάγκους με τα δακτυλίδια από πολύχρωμες πλαστικές πέτρες σε σχήμα καρδιάς, βραχιόλια, πιαστράκια και χιλιάδες άλλα μικροπράγματα. Κι ένοιωθα πριγκίπισσα αληθινή, έχοντας ξοδέψει ...μία δραχμή και ένα πενηνταράκι!


Τα όνειρα και για εκείνα τα καλοκαίρια είχαν πραγματοποιηθεί».

Δείτε εδώ όλο το κείμενο για τον μήνα Ιούλιο!

Σάββατο 26 Ιουλίου 2025

Η Μυστική όαση και οι Μπλε Καβαλάρηδες* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Την επιτυχημένη σειρά «Οι κατάσκοποι της Γεωγραφίας», νομίζω όσοι αναζητάτε βιβλία για μεγάλα παιδιά την γνωρίζετε ήδη πάρα πολύ καλά. Και όσοι δεν την έχετε ανακαλύψει ακόμα, σας προτρέπουμε να το κάνετε. Είναι μια σειρά μυστήριου  με πρωταγωνιστές παιδιά που ταξιδεύουν στον κόσμο, μεταφορικά και πραγματικά  μέσω μιας εφαρμογής στο κινητό τους που λέγεται Πορτολάνος, και λύνουν τι άλλο; Μυστήρια! Συχνά κάποιο από τα παιδιά ταξιδεύει όντως σε κάποιο μέρος της γης με τους γονείς του και προσπαθεί να ανακαλύψει κάτι που πιθανόν να κρύβει μια ολόκληρη ιστορία πίσω του και φυσικά κάποιο μυστήριο που ζητά εξερεύνηση και επίλυση. Όλοι οι υπόλοιποι βοηθούν μέσω μηνυμάτων με την εφαρμογή και οι περιπέτειες ξεκινούν…

Αισίως σήμερα θα μιλήσουμε για το όγδοο βιβλίο της σειράς με τον τίτλο: Η Μυστική Όαση και οι Μπλε Καβαλάρηδες που έχει γράψει η Λίνα Μουσιώνη και θα ταξιδέψουμε  στο εξωτικό Μαρόκο με την Ευρυδίκη ή «Πέτρα», την κ. Αντιγόνη δηλαδή της μητέρα της, την Συμπίλ, και την Αζίζα.

Αθήνα- Μαρόκο-Μαρακές-Μεντίνα η διαδρομή και ο προορισμός του ταξιδιού της Ευρυδίκης με την μαμά της και άφιξη στο  ξενοδοχείο – ριάντ «Σαφράν ε Κανέλ» όπου η Συμπίλ παλιά συμφοιτήτρια της κ. Αντιγόνης, τους περιμένει. Η διαμονή σ’ αυτό το διαφορετικό μέρος απ’ όσα είχε συνηθίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή η Ευρυδίκη είναι γεμάτη εκπλήξεις, αρώματα, χρώματα και γεύσεις που δεν περίμενε καθόλου να …συναντήσει! Ένα υπέροχο μαροκινό γεύμα θα είναι η αρχή αυτού του τόσο συναρπαστικού ταξιδιού και η συνάντηση της Ευρυδίκης με τη Αζίζα που προσπαθεί να την τρομοκρατήσει με τα φαντάσματα που δήθεν υπάρχουν στο «σπίτι».

Πολλές οι νέες γεύσεις και συνταγές που θα ανακαλύψουμε στο βιβλίο. Άλλωστε και ο λόγος και η επιλογή του ταξιδιού σε αυτήν την εξωτική χώρα ήταν το πολιτιστικό μπλοκ για τις κουζίνες της Μεσογείου της κ. Αντιγόνης. Κοτόπουλο με λαχανικά στο ταζίν, κουσκούς, τσάι μέντα, χυμό από χουρμάδες, π΄στίλα,

Περιπλανήσεις στα δαιδαλώδη σουκ. Βόλτες και περιπλανήσεις στα αμέτρητα μαγαζάκια που πουλούσαν τα πάντα. Αγορές, παζάρια κι ένα στοιχειωμένο σπίτι που η γιαγιά Σάκρε της Αζίζας λέει πως έχει δει μέσα φαντάσματα. Βέβαια μπορεί να ήταν και πίθηκος εκείνο το φάντασμα αλλά θα το ανακαλύψετε εσείς όταν διαβάσετε την καταπληκτική αυτή περιπέτεια. Ή μήπως ένας πίθηκος που κλέβει ρούχα και παντόφλες μπαμπού μπορεί να κινήσει το ενδιαφέρον για την αναζήτηση του  μυστηρίου που κρύβεται πίσω από αυτήν την …κλοπή! Η περιπλάνηση στην πόλη συνεχίζεται συναντώντας γητευτές φιδιών και τεράστιων σκορπιών, τεράστιων κομπρών που λικνίζοντας σαν υπνωτισμενες στο ρυθμό μιας φλογέρας. Κι όλα αυτή στην περίφημη και πολύβουη πλατεία Τζεμάα ελ Φνα.

Εντυπωσιακός ο γκριζομάλλης γέροντας, ένας χακαουάτι δηλαδή λαϊκός παραμυθάς που οι ιστορίες του μάγευαν τους περαστικούς, κι όλοι άκουγαν ακούνητοι κι αμίλητοι όλα όσα έλεγε. Στην ιστορία που άκουσαν τα δυο κορίτσια μιλούσε για τους ακοίμητους φρουρούς της Μυστικής Όασης , τους μπλε καβαλάρηδες και το μυστικό που τους συντροφεύει πάντα.

Θα περάσουν από τον φωτογράφο Καμίρ, θα επισκεφθούν το «Σπίτι του Γάλλου» δηλαδη του ζωγράφου Ζακ Μαζορέλ με τον εκπληκτικό κήπο του Ιβ Σεν Λοράν και θα δουν την έκθεση στο μουσείο  με την έκθεση «Όταν ο Ανρί Ματίς  συνάντησε τον Ιβ Σεν Λοράν». Λίγο αργότερα στο Μουσείο κι ενώ παρακολουθούν ένα φαντασμαγορικό σόου ένας πολύτιμος πίνακας, η Ζόρα, θα χαθεί...

Η περιπέτεια και η αγωνία κρατάνε σε εγρήγορση τους αναγνώστες μέχρι και την τελευταία σελίδα. Στο βιβλίο αυτό η Λίνα Μουσιώνη με πολλή μαεστρία, το εκπληκτικό της χιούμορ και την έμπειρη πένα της, θα μας χαρίζει μια υπέροχη  ιστορία γεμάτη από πληροφορίες για το Μαρόκο, την πόλη Μεντίνα, την έρημο της Σαχάρα, τους μυθους που συντροφεύουν τον τόπο και ένα μυστήριο που θα σας γοητεύσει.. Η απόλαυση της ανάγνωσης σε μια σπουδαία της στιγμή. Σαν να ζωντανεύουν μπροστά σου ο τόπος και οι ήρωες και να θέλεις και εσύ να γίνει μέλος της περιπέτειας και όλου του ταξιδιού.

Η Λίλα Καλογερή μεταφέρει με τα πινέλα της και τα ζωντανά χρώματα όλη την ατμόσφαιρα της ιστορίας και εσείς το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αναζητήσετε το βιβλίο οπωσδήποτε.

Σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στην σελίδα της Διόπτρα: https://www.dioptra.gr/vivlia/paidika/i-mystiki-oasi-kai-oi-mple-kavalarides

*Η Μυστική Όαση και οι Μπλε καβαλάρηδες, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Διόπτρα

 

 

 

Τρίτη 22 Ιουλίου 2025

Αμάλια* ...στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Με αφορμή την ημερομηνία γέννησης της  Αμάλια Ροντριγκεζ θυμόμαστε το βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου: Αμάλια!

Αμάλια Ροντρίγκεζ μια βασίλισσα της μουσικής ενός είδους, του Fado. Γεννιέται στις 23 Ιουλίου 1920 πριν από εκατό πέντε χρόνια στη Λισαβώνα της Πορτογαλίας.  Από πολύ φτωχή οικογένεια η καταγωγή της, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της μουσικής παγκοσμίως. Για να ζήσει η ίδια και η οικογένειά της σαν ήταν παιδάκι ακόμα, αναγκαζόταν μαζί με την αδελφή της την Σελεστέ  και τη μητέρα της να πουλάνε φρούτα στην αγορά Cais de Rocha της πόλης που τη γέννησε. Λένε πως τραγουδούσε όση ώρα πουλούσε την πραμάτεια της κι η φωνή της τραβούσε όλο τον κόσμο κοντά στον πάγκο τους. Μόλις στα 16 της χρόνια είχε αποκτήσει μια φήμη που είχε ξεπεράσει τα σύνορα της πόλης της και στα είκοσί της γίνεται γνωστή και στην Ισπανία. Η λέξη Fado, που σημαίνει μοίρα-πεπρωμένο, συνδέθηκε άρρηκτα με τα βάσανα και τη φτώχεια του λαού, με το χωρισμό, τον πόνο, την αβεβαιότητα, τον έρωτα, την ίδια τη ζωή και σαν μουσικό είδος παίζεται με ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ με πορτογαλική κιθάρα κάτι σαν 12χορδο μαντολίνο ή με bandoneon, με  ακορντεόν και με βιολί. Η μουσική αυτή  ντύνει τραγούδια για να τα ακούς, κι όχι να τα χορεύεις. Να ζεις τις ιστορίες που περιγράφουν και να τα αισθάνεσαι. 

Μοναδική η ερμηνεία της Αμαλία Ροντρίγκεζ στο πασίγνωστο Summertime

Τούτο το βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου είναι αφιερωμένο στην Αμάλια (Αμάλια Ροντρίγκεζ) εκείνα τα χρόνια της φτώχειας σε μια λαϊκή αγορά με τα πολλά φρούτα. Ένα μικρό κορίτσι που κανείς δεν προσέχει ανάμεσα σε πολλά καφάσια με φρούτα και λαχανικά και φωνές που διαλαλούν εμπόρευμα. Φωνές άγριες, τσιριχτές, μονότονες, ανυπόφορες στα παιδικά αυτιά και όχι μόνο. Μέχρι που το μικρό μας κορίτσι ξεπερνά κάθε εμπόδιο κι αρχίζει με τη δική του φωνή που είναι σκέτη μελωδία να  τραγουδά. Δεν είχε σημασία το τραγούδι ως προς τους στίχους (τα λεμόνια της διαφήμιζε),όσο η υπέροχη χροιά και μελωδία που όλοι ξεχώρισαν. Κι έτσι γρήγορα μαγνήτισε  τις ψυχές όλων και το εμπόρευμά της έγινε …καπνός. Αρχίζει τότε μια μεγάλη αλλαγή σε εκείνη την λαϊκή αγορά. Ο ρυθμός, το τραγούδι και η ομορφιά απλώνονται παντού.
Και φυσικά όλοι ξεπουλούν και τα δικά τους εμπορεύματα, όσοι ανακάλυψαν τη δύναμη της ομορφιάς, της μουσικής και …του μικρού κοριτσιού!
Μια φωνή ακούγεται σε όλο το βιβλίο. Η φωνή που πασχίζει να πουλήσει, να τραβήξει κόσμο, να μαγνητίσει, να ακουστεί, να αφυπνίσει… Ακούγεται  και μια μουσική που αλλάζει ψυχές, νοοτροπίες, κατεστημένα. Ένα βιβλίο του Αντώνη Παπαθεοδούλου που καταφέρνει με ελάχιστα λόγια να μας ξυπνήσει την συνείδηση και την ομορφιά. Ένα βιβλίο άρρηκτα δεμένο με την εκπληκτική εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη. Εικόνες με τεράστια δύναμη και εκφραστικότητα που μιλούν από μόνες τους χωρίς καν να χρειάζονται κείμενο. Θα μπορούσε άνετα να χαρακτηρίζει το βιβλίο σαν ένα από τα λεγόμενα silent books που έχουμε δει τον τελευταίο χρόνο σε αρκετές διεθνείς εκθέσεις παιδικών βιβλίων να κερδίζουν έδαφος και εντυπώσεις  και σιγά σιγά να έρχονται ή να δημιουργούνται και στην Ελλάδα.

Ωστόσο με τον τόσο λιτό του λόγο ο Αντώνης Παπαδεοδούλου μας έβαλε σε μια σπουδαία ιστορία. Να καταλάβουμε πως η δύναμη της κάθε φωνής δεν είναι στην ένταση αλλά στο τρόπο που ακούγεται, στο ρυθμό και την χροιά-ομορφιά που την κάνει να ξεχωρίζει.  Το μήνυμα του βιβλίου είναι τεράστιο. Και χωρίς να ξέρει κάποιος από ποιο θέμα εμπνεύστηκε ο συγγραφέας να γράψει αυτό το μικρό και πρωτότυπο κείμενο, νιώθει την ξεχωριστή του δύναμη. Οι λέξεις σαν φεύγουν από το στόμα του καθενός μας σκορπίζονται παντού και φέρνουν ανάλογα συναισθήματα στους ακροατές τους. Άλλοτε το μήνυμα τους είναι ηχηρό, άλλοτε προσβλητικό κι άλλοτε γεμάτο αγάπη, θαυμασμό και θάρρος. Κι όταν κρύβει την δύναμη της ψυχής και την ομορφιά της, γίνεται σύμβολο, γιγαντώνεται κι απλώνει τις ρίζες και τα φτερά του στα πέρατα της γης. Λέμε συχνά πως η ομορφιά θα μας σώσει. Αλήθεια είναι, η ομορφιά που κατοικεί μέσα μας, στη σκέψη, στις πράξεις, στην καθημερινότητα μας. Τα μικρά γίνονται μεγάλα όταν πιστέψουμε σε αυτά κα όταν δεν εγκαταλείψουμε ποτέ το στόχο και το όνειρό μας.


Ένα μικρό κορίτσι έφερε τα πάνω κάτω στις συνήθεις και στην «ασχήμια» σε μια υπαίθρια αγορά που θα μπορούσε να είναι σε οποιαδήποτε χώρα της γης. Η μαγεία της  αγνότητας, της αθωότητας, το πάθος της μουσικής και της ομορφιάς άλλαξαν το κατεστημένο παρασύροντας κι άλλους να κάνουν το ίδιο ακριβώς. Να πιστέψουν στη δική τους φωνή και να δουν τον κόσμο τους με άλλα μάτια.
Η εικονογράφηση του βιβλίου είναι πραγματικά εντυπωσιακή, ιδιαίτερη  και εκφραστικότατη. Περνάει πάρα πολλά μηνύματα στα παιδιά, παρακινώντας τα να φτιάξουν δικές τους ιστορίες και να εμπνευστούν για όσα οι μεγάλοι ούτε καν φαντάζονται…

Κι όλα τούτα εμπνευσμένα από τους δυο δημιουργούς από μια φράση του Martin Luther King: Almost always the creative, dedicated minority has made the world better!

Για τη δύναμη, το θάρρος, την ψυχή, την ομορφιά και την σιγανή φωνή που έχει τόσα να πει!

Για παιδιά που ονειρεύονται που τολμούν που αγαπούν τα όμορφα!



Το βιβλίο εχει λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία όπως :

Λίστα White Ravens 2020

Ειδικό Βραβείο Βιβλιοπωλείων Public 2020

Βραβείο παιδικού βιβλίου με εικονογράφηση στα Λογοτεχνικά Βραβεία του Αναγνώστη 2020

Υποψήφιο στα Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου 2020

Υποψήφιο στα Βραβεία Greek IBBY 2020 (Bραβείο σε εικονογράφο και σε συγγραφέα εικονοβιβλίου για την εικονογράφηση και για το κείμενο)

Αναζητείστε το εδω : Αμάλια από τις εκδόσεις Ίκαρος, και στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς σου!