Τα παραμύθια του Σαββάτου!

…γράφει, σχολιάζει, προτείνει και παρουσιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

Βιβλία μυστηρίου έχουν τα παραμύθια του Σαββάτου, τούτη φορά. Ιστορίες για μικρούς ερευνητές ή ντεντέκτιβ, πλοκή και αστείες φάσεις αλλά και γνώσεις με φόντο τους αρχαίους θησαυρούς μας. Παραμύθια που μετατρέπουν την αδυναμία σε δύναμη και το θάρρος σε χαρά αλλά και φαντασία που φτάνει και ξεπερνάει κάθε φαντασία μικρού και μεγάλου ακόμα και για κάποιον που  θέλει να ανοίξει μια τρύπα στο νερό !

Πίαστε τους Γκραφιτάδες,Ελένη Σβορώνου, (εικ. Νίκη Λεωνίδου), εκδ. Μεταίχμιο

Μια βόλτα στην Ακρόπολη με την Μηλίτσα και τον Πότη δεν είναι ότι καλύτερο μια πολύ ζεστή καλοκαιρινή μέρα εκτός κι αν κρύβει μια περιπέτεια που μόνο η οικογένεια Λαγωνίκα είναι σε θέση να εξιχνιάσει, να ανακαλύψει και γιατί όχι να γεμίσει με ενδιαφέρον την μοναδική αυτή ανάβαση. Παρέα τους ο παππούς Μιχάλης , ο Βασίλης , η Αλίκη και ο σκύλος τους ο Ρεζίλης. Και η περιπέτεια αρχίζει από την πρώτη κιόλας στιγμή, όταν μια μικρή απροσεξία καταλήγει σε μια μεγάλη μετωπική σύγκρουση. Το παγωτό του Πότη καθώς βιάζεται να ανέβει στο οικογενειακό ποδήλατο, θα προσγειωθεί πάνω σε ένα σετ βαφτιστικών ρούχων μιας μέλλουσας νονάς, μιας κυρίας με ψηλές γόβες, υπερβολικό βάρος και ντύσιμο της …τρίχας! Η Μηλίτσα δεν χάνει ευκαιρία να αποθανατίσει τον μικρό χαμό που έχει συμβεί και να ζουμάρει την σκηνή που ένας κύριος με λευκή γενειάδα θα σώσει όλη την κατάσταση. Η Αλίκη αρχίζει την ξενάγηση καθώς ανηφορίζουν τον ιερό βράχο και λίγο πριν φτάσουν στον Παρθενώνα ένας αστυνόμος τους σταματάει. Τότε το λαγωνικό μυαλό των δύο μας φίλων αρχίζει να ψάχνει και να δουλεύει τις εικόνες που βλέπει. Σίγουρα υπάρχει κάποιο μυστήριο και σαν καλοί ντετέκτιβ που είναι και οι δύο τους θα ανακαλύψουν τον « ένοχο» που ήθελε να βάψει όλον τον Παρθενώνα με μπογιά σε πολύ έντονα χρώματα.

 Αν κι εσείς θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον περίεργο Γκραφιτάδα το βιβλίο είναι κατάλληλο για μυστήρια στην πόλη, για ανερχόμενους μικρούς ντεντέκτιβ και για σπουδαίες γνώσεις με τον πιο χαρούμενο τρόπο. Μια ιστορία, ένα ή μπορεί και δύο μυστήρια που εξιχνιάζονται από παιδιά …και είναι αποκλειστικά για παιδιά  από μια συγγραφέα που πάντα φτιάχνει απίθανες περιπέτειες!

Πώς να κάνετε έναν ελέφαντα να χορέψει, Άγγελος Αγγέλου- Έμη Σίνη, (εικ. Σοφία Τουλιάτου), εκδ. Παπαδόπουλος.

Ένα μικρό ποντικάκι βρίσκει ένα κομμάτι τυρί και πριν προλάβει να το φάει ένας σκίουρος του το παίρνει. Παραπονιέται για την αδυναμία του και θυμώνει και τότε ανακαλύπτει πως υπάρχουν ένα σωρό ζώα μεγαλύτερα και από τον σκίουρο και από τη χελώνα, την χήνα, το γουρούνι,τον γάιδαρο και τον ελέφαντα. Γεμάτο θαυμασμό για όλα τα ζώα που συναντά, σαν βλέπει τον ελέφαντα τα χάνει. Βρίσκει το θάρρος να του μιλήσει και τότε μια έκπληξη γεμίζει τα μεγάλα του μάτια. Ο ελέφαντας του εξομολογείται πως το μεγαλύτερο ζώο δεν είναι  αυτός αλλά ένας ψύλλος που έχει κάνει σπίτι του το αυτί του. Ένας ψύλλος γίγαντας όπως πίστευε ο ίδιος , όχι τόσο για το μέγεθός του αλλά για τις ικανότητες και την ευστροφία του. Όσο μικρόσωμος και αν ήταν μπορούσε με μια του μόνο κίνηση και διαταγή να κάνει έναν ολόκληρο ελέφαντα να χορέψει. Μα μήπως κι έτσι δεν συμβαίνει και στη ζωή. Σημασία δεν έχει το ύψος ή η δύναμη ή το βάρος κάποιου αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις καταστάσεις, το θάρρος, και φυσικά η εξυπνάδα. Το ποντικάκι άλλαξε τον τρόπο που έβλεπε τον ίδιο του τον εαυτό κι έτσι κανένας δεν μπορούσε πια να του πάρει το τυρί του. Ήταν δικό του και μόνο δικό του και το απολάμβανε όπως εκείνο ήθελε!

Ένα διδακτικό και  απολαυστικό παραμύθι για μικρά παιδιά με μια υπέροχη εικονογράφηση για μικρούς που μπορούν αν θέλουν να γίνουν γίγαντες στη ζωή…

Μια τρύπα στο νερό, Σάκης Σερέφας( εικ. Κατερίνα Βερούτσου), εκδ. Μεταίχμιο.

Μια τρύπα στο μανίκι μιας πυτζάμας μπορεί να γίνει η αφορμή… Η αφορμή που ο Γιάννης θα αρχίσει να  παρατηρεί όλες τις τρύπες γύρω, από κουμπότρυπες, κλειδαρότρυπες, τρύπες στον ουρανό, τρύπες σε μια φλογέρα, στη γη και στους θησαυρούς που κλείνει μέσα της ώσπου άκουσε μια κυρία να λέει πως έκανε μια τρύπα στο νερό! Αυτή ήταν πραγματικά μια παράξενη τρύπα κι από τότε ήταν τόσο αφηρημένος που για όσες τρύπες κι αν υπήρχαν πάνω στον κόσμο. Μια μόνο ήθελε να ανακαλύψει και αποφάσισε με κάθε τρόπο να πετύχει και αυτός, όπως οι μεγάλοι, σε τούτο το πείραμα. Για πρώτη φορά στη ζωή του έπλυνε πιάτα και έκανε μπάνιο μόνος του. Και σαν νόμισε πως ανακάλυψε τον τρόπο που γίνονται οι τρύπες του νερού σαν άνοιξε  την τάπα της μπανιέρας και εκείνο στροβιλίστηκε, την ίδια στιγμή  χάθηκε  κι η απογοήτευση τον πλημμύρισε. Όσο και να προσπάθησε δεν κατάφερε να κάνει μια τρύπα στο νερό, κατάφερε όμως τα ακατόρθωτα όπως είπε η μητέρα του, για πρώτη του φορά να παρατηρήσει  τις όμορφες εικόνες του γαλάζιου ουρανού, να ανακαλύψει την μελωδία της μουσικής, την σπάνια ομορφιά μιας αρχαίας πόλης αλλά και να κάνει πράγματα για τον εαυτό του που κάποτε του φαίνονταν  αδύνατον να γίνουν !

Κι ίσως τελικά τα πολύ σπουδαία πράγματα να μην συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια… αρκεί λίγο να αλλάξουμε οπτική γωνία και να πιστέψουμε όλοι στη δύναμή μας !

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκαν σρις 26 Ιουλίου 2014 στο Cretalive.gr :http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou35/181157

Τα παραμύθια του Σαββάτου!

…γράφει, προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

Όταν τα μεγάλα γεγονότα γίνονται βιβλίο, οι συνειδήσεις μας αφυπνίζονται περισσότερο. Περιβάλλον, φύση, καταστροφές, διατάραξη της ζωικής αλυσίδας. Πλεκτάνες, κέρδος , δόξα και χρήμα. Καταστάσεις και λέξεις που ακούμε , δυστυχώς, συχνά στις μέρες μας . Αλλά και επιμονή, πείσμα και έντονες φιλίες. Φιλίες που κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ή να σβήσει γιατί τα παιδιά σκέφτονται τον κόσμο μας διαφορετικά. Δυο πολύ δυνατά βιβλία για παιδιά και νέους αλλά και για όσους συνεχίζουν να σκέφτονται σαν έφηβοι …

Η λευκή απεργία των ροζ φλαμίνγκο, Βασίλης Παπαθεοδώρου,( εικ. Πέτρος Μπουλούμπασης ), εκδ. Καστανιώτη

Μια γυναίκα, μια παράξενη μορφή,  μια γριά μάγισσα ή μήπως μια νεαρή κοπέλα με καταξάνθα μαλλιά. Μήπως η Φύση η ίδια που λυπάται, υποφέρει ή χαίρεται από τις πράξεις των ανθρώπων. Ένα ολόκληρο οικοσύστημα που βυθίζεται, καταστρέφεται και διαταράσσεται στην όμορφη πόλη - υγροβιότοπο Καμάργκ. Κι όλα αυτά προς χάριν του χρήματος και της δόξας, της εξουσίας και της απληστίας. Όμως η φύση πάντα ακολουθεί  τους δικούς της νόμους, έχει τη δική της φωνή κι είναι αυτή που εκδικείται ή προειδοποιεί όταν οι άνθρωποι υπερβαίνουν τον εαυτό τους. Οι ήρωες της ιστορίας γνωστοί από το μεγάλο ταξίδι της κινέζικης πάπιας. Είναι η Λίντσεϋ και ο Πωλ αλλά και τρία παιδιά που οι οικογένειές τους μισιούνται μόνο που εκείνα δεν γνωρίζουν αυτήν την λέξη και κάνουν παρέα κρυφά. Είναι και η απέραντη οικογένεια των χιλιάδες φλαμίνγκο που ζουν κοντά στις αλυκές της πόλης που τρέφονται με γαρίδες και εκεί ανάμεσα στα « βουνά » από αλάτι, γεννούν το ένα και μοναδικό αυγό τους. Κι όταν οι αλυκές θα πάψουν να υπάρχουν γιατί έτσι αποφάσισαν οι άνθρωποι του κέρδους  και φτιάχνουν ένα ξενοδοχείο το « Καμάρι της Καμάργκ » ολόκληρο το οικοσύστημα θα καταστραφεί. Οι απλοί πολίτες θα χάσουν τις δουλείες τους και θα γεμίσουν με υποσχέσεις και ψεύτικα λόγια. Μέσα σε λίγες μόνο μέρες τα φλαμίνγκο θα μετοικήσουν και η πανέμορφη μικρή πόλη θα γεμίσει νυχτερίδες, κουνούπια, ποντίκια, φίδια και …στρατιώτες με όπλα. Όλα θα ερημώσουν, φόβος και πανικός παντού. Και φυσικά οι αρρώστιες θα κάνουν την εμφάνισή τους. Η «παράξενη » γυναίκα που θα φορτωθεί όλα τα « κρίματα » των ανθρώπων και θα κινδυνέψει να αφανιστεί, θα δώσει τη δική της ερμηνεία και συμβουλή  για τη λύση του τεράστιου προβλήματος που ξεπήδησε στην πάλαι ποτέ ειρηνική και όμορφη μικρή πόλη. Μια φράση που θα ακούσουν μόνο τα παιδιά…

Αγωνία στο έπακρο, πλεκτάνες, μυστήριο και δυνατές σχέσεις, σχέσεις φιλίας και συνεργασίας σε ένα πολύ δυνατό βιβλίο για παιδιά και μεγάλους. Μια αφήγηση μοναδική και μια ιστορία όπως όλες του Βασίλη Παπαθεοδώρου που συγκινεί, δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό αλλά και τέρπει την ψυχή σαν αφήνεις τον εαυτό σου στην απόλαυση της ανάγνωσης.

 « Πουτ Πουτ Πουτ »…τρεις λέξεις, ένα ροζ φλαμίνγκο, μια οικοιστορία σαν σενάριο μιας ταινίας που θα μπορούσε να είναι ένα από τα πιο δυνατά θρίλερ…Συγκλονιστικό!

Αμίλητη Αγάπη, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου (εικ. Κατερίνα Χοδουλού), εκδ. Πατάκης

Μια αχώριστη παρέα τριών παιδιών. Εφηβικοί έρωτες και παντοτινές φιλίες. Η ζωή στα μαθητικά χρόνια με όλα της τα προβλήματα, τις αγωνίες αλλά και τις χαρές. Μια ιστορία που εξελίσσεται στον σύγχρονο κόσμο με πρωταγωνιστή τον Θέμη, έναν πανέξυπνο νέο που όμως η ζωή το θέλησε να ζει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό δεν θα τον εμποδίσει να εξελιχθεί και να ζει μια απόλυτα φυσιολογική κατάσταση, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Θα βοηθήσει πολύ σε ακραίες καταστάσεις που συχνά, δυστυχώς, συναντούμε στα σημερινά σχολεία. Καταστάσεις βίαιες απέναντι σε πιο αδύναμα παιδιά, τη λεγόμενη σχολική βία, τον αποκλεισμό  και τον ρατσισμό. Θα δώσει προτάσεις και λύσεις και ο ίδιος θα καταφέρει πράγματα που ίσως να μην έκαναν παιδιά που δεν είχαν το δικό του κινητικό πρόβλημα.

Βιβλίο άρρηκτα δεμένο με την εφηβική φιλία αλλά και με τον έρωτα. Τον  έρωτα που φοβάται να φανερωθεί σ αυτήν την ηλικία , μήπως και υπάρχει απόρριψη αλλά που σαν « ειπωθεί» γίνεται ακόμα δυνατότερος και συχνά παντοτινός. Ο Θέμης , η Όλγα, η Ειρήνη, ο Γρηγόρης και οι τρεις « Νταήδες» συνθέτουν ένα υπέροχο νεανικό μυθιστόρημα κατάλληλο για εφήβους και μεγάλους, ύμνο στην φιλία, στον έρωτα και στην αντιμετώπιση δυσκολιών. Γραμμένο με μαεστρία και πλοκή τέτοια που μόνο οι πολύ μεγάλοι συγγραφείς ξέρουν. Κι εμείς ξέρουμε επίσης πόσο πιο δύσκολο είναι να γράφει κανείς βιβλία για παιδιά και νέους .

 Γιατί όπως πολύ όμορφα λέει  η κ. Λότη στο βιβλίο της :

« Τα παιδιά τις νοιώθουν τις λέξεις. Είναι απαλές ; Σκληρές; Στρογγυλές; Αιχμηρές; Τα παιδιά τις γεύονται τις λέξεις. Είναι γλυκές; Αλμυρές; Ξινές; Πικρές; Τα παιδιά τις μυρίζουν τις λέξεις. Οι λέξεις είναι η γύγη στ΄άνθη των πραγμάτων… Μπόρις Νόβακ».

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 19 Ιουλίου 2014  : http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou34/179713

17 και 18 Ιούλιου 1821 … Η μάχη στο Ασκύφου!

H επανάσταση του 1821 είχε όπως ήταν φυσικό και την αντίστοιχη κινητοποίηση και στο νησί της Κρήτης . Κατόπιν σφοδρών μαχών και απαγχονισμών στο Μεγάλο Κάστρο και σε άλλες πολιτείες του νησιού κατά τον μήνα Ιούνιο, στους επόμενους δύο μήνες (Ιούλιο-Αύγουστο του ίδιου έτους) οι Τούρκοι οργάνωσαν και διεξήγαγαν τρείς στρατιωτικές εκστρατείες εναντίον των εμπολέμων Ελλήνων Κρητών. Και οι τρεις εκστρατείες των Τούρκων απέτυχαν να καταστείλουν την εξέγερση των ραγιάδων της Μεγαλονήσου. Ήξεραν πως η περιοχή των Σφακιών ήταν η πιο δύσβατη και η πιο δύσκολη στην κατάκτηση και πολιορκία της.

Ένα έγγραφο που σώζεται  από τα Σφακιά κι από εκείνη την περίοδο και γράφει στην Ιστορία του ο Θεοχάρης Δετοράκης μας δίνει απίστευτες  πληροφορίες για το μέγεθος των βιαιοπραγιών  : «…μας ήλθαν τόσα και τόσα κακά  στη δυστυχία από τους άθεους και άπιστους Αγαρινούς, τους εχθρούς μας, εις όλον το γένος μας, εις την άθλιαν Κρήτην όμως εγίνη πολύ κακόν εις τους Χριστιανούς βάζοντας αρχή από τους αρχιερείς και τους ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς και αφάνησαν και εφόνευσαν όλους. Ηγουμένους των ιερών μοναστηρίων, ιερείς και μοναχούς και καθεξής όσους ηύραν άλλους εδιχοτόμησαν, άλλους από δύσβατους και εγκρεμνώδεις τόπους κατακρήμνησαν, τας ωραίας γυναίκας εκράτηξαν δια κακήν των επιθυμίαν, τα από μασθούς βρέθη εδιχοτόμουν, τα από εξ και επτά χρονών παιδιά τα ετούρκιζαν οι επάρατοι, φωτιά εις τας εκκλησίας… και άλλα τινά ανόσια έπραττον οι ανοσιουργοί βάρβαροι…».

Μια πρώτη εισβολή και συντριβή των Τούρκων στα Σφακιά γίνεται στις 14 Ιουλίου του 1821 . Ένας ολόκληρος στρατός Στρατός 12000 ανδρών, 8000 από το Ηράκλειο και 4000 από το Ρέθυμνο κατευθύνεται προς τα Σφακιά, και  διανυκτερεύουν  στα Αγκουσελιανά.

Πρωτοπαλλήκαρα και καπεταναίοι  στην πρώτη γραμμή. Ο Πωλογεωργάκης με λίγους άνδρες στις τοποθεσίες Αμυγδαλόπορο και Ασπροκεφάλι δίνει τις μάχες του όμως οι εχθροί είναι πολλοί και στην προσπάθεια του να ανακόψει την πορεία τους λίγο έλειψε να κυκλωθεί.

Στις 15 Ιουλίου οι Τούρκοι μπαίνουν στον Καλλικράτη χωρίς μάχη, οι αγωνιστές προσπαθούν να κρύψουν τις οικογένειες τους στις σπηλιές και το Μεγάλο φαράγγι.

Ο Καλλικράτης ερειπώνεται την επόμενη μέρα.

Στις 16 Ιουλίου δίδεται μάχη στη θέση Τυροκλάστη οι εχθροί χάνουν αρκετούς άνδρες αλλά και οι Σφακιανοί χάνουν τον ικανό πεντακοσίαρχο  Κωστόπουλο και τρεις μαχητές. Το χωριό  Ασφένδου παραδίδεται στις φλόγες.

Και πλέον την 17^η Ιουλίου οι Τούρκοι έχουν φτάσει στο Ασκύφου. Εκεί  οι  καπετάνιοι Μανουσέλης, Δεληγιαννάκης, Μανουσογιαννάκης, Βουρδουμπάς, Πωλογεωργάκης και Πρωτοπαπαδάκης με σύνολο ανδρών γύρω στους 700 χτυπούνε τους εχθρούς από την μεριά της Στραβοράχης. Η μάχη κρατεί και την επόμενη μέρα 18 του Ιούλη. Το τέλος της θα βρει τους Τούρκους να φεύγουν έντρομοι από την μεριά του Κατρέ.  ΟΙ σκοτωμένοι τούρκοι ανέρχονταν σε 960 ψυχές. Στο μεταξύ είχε καταφθάσει και ο Τσελεπής δίνοντας τους το τελειωτικό χτύπημα. Ο Παπαδοπετράκης λέει ότι πήγε στο Κατρέ μετά 13 χρόνια και ακόμα τότε έβλεπε οστά  των εχθρών.

Η μάχη αυτή εκτός του ηθικού μέρους της, άφησε κατά τις εκτιμήσεις του Πρακτικίδη λάφυρα 500.000 γροσίων αφού για να σωθούν παρατούσαν όλες τις αποσκευές τους.

Οι μάχες συνεχίστηκαν καθ όλη τη διάρκεια του θέρους στα Κεραμειά, στον Αποκόρωνα και στη Μαλάξα. Οι αγάδες των χωριών αναγκάζονταν να ζητούν καταφύγιο στο φρούριο των Χανίων με συνθήκες άθλιες λόγω έλλειψης τροφίμων και εφοδίων… Η επανάσταση σ ολόκληρη την Κρήτη κράτησε δέκα χρόνια και ήταν φυσικό εξαιτίας και της ιδιαιτερότητας του εδάφους, ψηλά και δύσβατα βουνά αλλά και της γενναιότητας  των κατοίκων της…

Συνεχίζεται…

ΠΗΓΕΣ:

Ιστορία της Κρήτης, Θεοχάρης Δετοράκης, 1990

e.skakia.gr

wordpress.gr

http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/

Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

http://www.cretalive.gr/history/view/h-sfagh-twn-christianwn-tou-megalou-kastrou-stis-24-iouniou-1821/174674

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 17 Ιουλίου 2014  :http://www.cretalive.gr/history/view/h-krhth-sta-opla-oi-tourkoi-stis-agriothtes/179402

Τα παραμύθια του Σαββάτου...!

… γράφει, προτείνει, σχολιάζει και παρουσιάζει η Ελένη Μπετεινάκη *

Ιστορίες πολλές,  ιστορίες καλές για μάγους, μάγισσες και φαντάσματα… Για παιδιά και μεγάλους που η φαντασία δεν σταματάει να τρέχει ποτέ και που με αφορμή ένα μυρμήγκι μπορεί να φτάσουν μέχρι εκεί που δεν βάζει ο νους. Ή αν πιστέψουν στην δύναμή τους και στα παιδιά να καταφέρουν όσα δεν έχουν ποτέ συλλογιστεί ακόμα και μια τόσο απλή λέξη όπως το Ποτέ να το μετατρέψουν σε Πάντα …Κι όλα, αυτά σε ιστορίες που πρωταγωνιστές έκτος όλων των άλλων είναι πάντα τα παιδιά που σκαρφίζονται, δημιουργούν και χαρίζουν απλόχερα με την αθωότητά τους τροφή για σκέψη, ιστορίες και μπόλικα παραμύθια …

Αφορμή για όλα ένα μυρμήγκι, Εύα Κασιάρου ( εικον. Γιώργος Σγουρός), εκδ. Παρρησία

Μπορεί ή αφορμή να είναι ένα μυρμήγκι και η αιτία μια σκιά στον τοίχο ή μια ντουλάπα που πέφτει ή η φαντασία των παιδιών. Ότι και να συμβαίνει η περιπέτεια μέσα στην παλιά και ακατάστατη αποθήκη έχει αρχίσει και οι τρεις φίλοι έχουν μπλεχτεί σε μια ιστορία που θα τους οδηγήσει σε λίγο παράξενα μονοπάτια. Πρωταγωνιστές ο Νίκος, ο Ανέστης και ο Αντώνης , το φάντασμα του μπάρμπα – Μάρκου και ένας περίεργος δημοσιογράφος οκ. Κουλουμουνουψουχούκο.  Παράξενος, όπως το όνομά του, παράξενη όμως και η συμπεριφορά του. Η επικοινωνία μαζί του δύσκολη λόγω μιας ιδιαιτερότητας στις λέξεις που είχαν πολλά «α » ή τελείωναν σε αυτό. Ωστόσο την « δουλειά » του την έκανε μια χαρά. Μέχρι που η αγωνία και ο φόβος των παιδιών φέρνει σαν « από μηχανής » θεό την μαμά του Ανέστη και την ζεστή αγκαλιά που χρειάζεσαι όταν τα πράγματα αρχίσουν και γίνονται …κατάμαυρα!

Μια πρωτότυπη ιστορία για …φαντάσματα και παιδιά που φοβούνται να μιλήσουν στους γονείς τους. Ένα βιβλίο για ψέματα κι αλήθειες αλλά και για τον τρόπο που κάποιες φορές οι άγνωστοι άνθρωποι μπορούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και ανήλικα παιδιά . Διδάσκει, χαροποιεί και λυτρώνει όπως συμβαίνει σε όλα τα παραμύθια, μα πάνω από όλα είναι ένα βιβλίο που μιλάει για την φιλία , την εμπιστοσύνη , τις σχέσεις γονέων και παιδιών  αλλά και για το που μπορεί να οδηγήσει το ψέμα και ο φόβος ακόμα και αν η αφορμή είναι ένα τόσο δα μικρό τεράστιο μυρμήγκι!

Η μαγισσούλα που έτρωγε γράμματα, Χρυσάνθη Τσιαμπαλή ( εικ: Μις Μόλυβ), εκδ. Ψυχογιός

Η Πριφινέλα είναι  μια ζηλιάρα μάγισσα που αναστατώνει με τα καμώματά της όλες τις μικρές μαγισσούλες που θέλουν να πάρουν μέρος στο μεγάλο διαγωνισμό « η καλύτερη μάγισσα της πόλης». Τρώει τα γράμματα από τις λέξεις και τα ξόρκια δεν πετυχαίνουν .Η Φριντανίτα  για παράδειγμα αντί να κάνει τα αυτιά του γαιδάρου του Σταύρου μεγάλα, του έβαλε στο κεφάλι ένα ποτήρι γάλα. Και τα πορτοκαλί μαλλιά της ξαδέλφης της αντί για μαύρα τους έβαλε μια σαύρα. Μέχρι και η σκούπα της έγινε κούπα και στον διαγωνισμό δεν κατάφερε τίποτα. Ούτε αυτή ούτε και καμιά άλλη μάγισσα. Η Αναφαδίνα η αρχιμάγισσα ήταν πολύ πολύ αναστατωμένη και τότε η Φριντανίτα την είδε… Είδε την Πριφινέλα και κατάλαβε πως για όλα υπαίτια ήταν αυτή. Έτρωγε με μανία γράμματα και συλλαβές κι όλα είχαν γίνει άνω κάτω…

Ο Μάγος Πότε Πότε και το χαμένο Ποτέ, Λίνα Μουσιώνη ( εικ. Κατερίνα Βερούτσου), εκδ. Μεταίχμιο.

Ο Μάγος  Πότε Πότε είναι ένας πολύ μορφωμένος και σπουδαίος Μάγος που όλη μέρα ψάχνει, διαβάζει και  ανακαλύπτει νέα μαγικά κόλπα. Ώσπου μια μέρα ύστερα από ατελείωτες ώρες πειραμάτων, ξορκιών και εξερευνήσεων ανακάλυψε πως η μαγεία είναι  οικολογική. Και όλα άλλαξαν… Έγινε διάσημος και η πράσινη μαγεία ήταν πλέον στην πρώτη θέση της προτίμησης όλων. Όλοι τον ήθελαν κοντά τους να τους διδάξει και τους δώσει τα « πράσινα φώτα » του. Μέχρι που συνάντησε τη  Φαρέλλα Καραμέλα που ήταν μια μάγισσα του Δικαίου και δεν άντεχε την εκμετάλλευση των άλλων μαγισσών στα παραμύθια. Και τα αποτελέσματά της ήταν συγκλονιστικά. Νέα στοιχεία προέκυψαν για την Χιονάτη, την Ωραία Κοιμωμένη , τις νεράιδες, τους γίγαντες και όλους σχεδόν τους ήρωες των γνωστών ή όχι ιστοριών. Και η ζωή της απέκτησε άλλο νόημα τέτοιο που ακόμα και στην πρόταση γάμου του Πότε Πότε απάντησε μονολεκτικά και σκληρά …Ποτέ.Η ζωή του Μάγου μας κατέρρευσε ...Όσο και να προσπάθησε με νέους τρόπους μαγικών στα φρούτα και λαχανικά να ξεπεράσει τη  Φαρέλλα δεν τα κατάφερε. Ούτε οι φίλοι και οι γνωστοί μπορούσαν να τον βοηθήσουν  και από τότε η λέξη Ποτέ έγινε η πιο μισητή στον κόσμο. Όσο κι αν ταξίδεψε , όσους κι αν γνώρισε  σ΄ όποιους γιατρούς κι αν πήγε ένα ήταν το φάρμακό του για να μην χάσει την ικανότητα της μαγείας  του και για να ξαναβρεί τον εαυτό του. Να  έψαχνε και ξανάβρισκε το δικό του χαμένο Ποτέ.

Και τότε όπως συμβαίνει συχνά στα παραμύθια, αλλά και στη ζωή ένα μικρό κορίτσι έκανε το θαύμα του. Η μικρή Κοραλλία του ξανάδωσε νόημα στη ζωή του και τον έμαθε πως όταν πιστεύει κανείς με την καρδιά του, τίποτα δεν είναι αδύνατο ακόμα κι ένα ποτέ μπορεί να  γίνει πάντα και το παραμύθι γίνεται ακόμα πιο …μαγικό.

 Για αυτό κι εσείς αν θέλετε  όλα μα όλα να αλλάξουν …ας πιστέψετε και λίγο στη δύναμη των παραμυθιών και προσέξετε μην απαντήσετε ποτέ γιατί μπορεί και εσείς σε κάτι άλλο να μεταμορφωθείτε …

Μια ιστορία για μάγους των παραμυθιών και της ζωής που όλα τα αλλάζουν κοιτώντας ατ πράγματα με  διαφορετική οπτική γωνία και φυσικά ακούγοντας  …τα παιδιά !

Εύα, Γιώργο, Χρυσάνθη, Μις Μόλυβ, Λινα και Κατερίνα , οι ιστορίες και οι εικόνες σας τούτη τη φορά ήταν στ αλήθεια πολύ μα πολύ …μαγικές ! …Σας ευχαριστούμε !

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 12 Ιουλίου 2014 :http://www.cretalive.gr/culture/view/magoi-magisses-kai-fantasmata-sta-paramuthia-tou-sabbatou/178399

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός