Τα Αμέτρητα* … στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Μια φορά κι ένα  καιρό ήταν  μια χώρα που οι κάτοικοι της ήταν πολλοί κι όλοι τους ευτυχισμένοι. Όλα τα καλά του κόσμου τα  είχαν κι όλα τα μετρούσαν για να είναι σίγουροι πως ήταν δικά τους. Εκεί ζούσε κι ο Παππούς με ένα Κοριτσάκι μικρό. Εκείνος σοφός και ο καλύτερος μετρητής των πάντων. Με την εγγονή του περνούσε ώρες ατέλειωτες και της μάθαινε τον κόσμο και …το μέτρημα. Κι έμαθε το Κοριτσάκι να μετράει ό,τι συναντούσε, ό,τι ακουμπούσε, ότι  φανταζόταν κι ονειρευόταν. Και καμάρωνε ο Παππούς που το Κοριτσάκι του ακουμπούσε σε όλα του τα χνάρια τόσο που μια μέρα της έλεγε θα μετρούσε ακόμα και τα Αμέτρητα. Κι αναρωτήθηκε το κορίτσι αν όντως υπήρχαν πράγματα που έμεναν αμέτρητα σε Γη και Ουρανό…

Και η απάντηση αφοπλιστική… Υπήρχαν πολλά Αμέτρητα πράγματα όπως ας πούμε : «Πόσα  είναι τα μικρά παιδιά που αγαπούν τη μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων…» ή «Πόσα είναι τα παραμύθια που ξεκινάνε καλά αλλά τελειώνουν άσχημα… ». Κι ακόμα : «Πόσα είναι τα γλυκά τραγούδια που τραγουδιούνται μόνο μες στην ησυχία της νύχτας…» Κι έβαλε σκοπό της ζωής του το Κοριτσάκι να τα μετρήσει όλα τούτα…

Και ξεκίνησε το ταξίδι σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μετρώντας, γράφοντας ό,τι συναντούσε  κι όλα εκείνα που την απασχολούσαν από τα παραμύθια, τα παιδιά και τις ιστορίες που λίγοι ήξεραν. Και μεγάλωσε το Κοριτσάκι και έπρεπε να πάρει μια μεγάλη απόφαση για τη ζωή του. Κι όλοι την ήθελαν για γυναίκα τους. Αλλά δυσκολευόταν να βρει το βασιλόπουλο της καρδιάς της και να πει το μεγάλο Ναι, γατί όλο και μετρούσε, όλο και κάτι εμφανιζόταν …Αμέτρητο!

Σκέφτηκε τότε ποιος θα μπορούσε να σταθεί πλάι της και άρχισε η «ακρόαση» με τους υποψήφιους μνηστήρες… Κι εκείνοι σαν «Πρίγκιπες» σωστοί αρχίσαν να παρουσιάζονται:

Ο Πρίγκιπας Λύκος απορρίφθηκε γιατί  δεν είχε μετρήσει τον φόβο επειδή είπε πως ήταν μάλλον πιο γρήγορος απ’ αυτόν…

Ο Πρίγκιπας Πελαργός επειδή δεν είχε μετρήσει τη χαρά γιατί δεν την έφτανε…

Ο Πρίγκιπας Ήλιος επειδή δεν είχε καταφέρει να μετρήσει την ομορφιά μιας κι έλαμπε πιο πολύ απ΄αυτόν…

Ωσπου…. (θα το διαβάσετε και θα μαγευτείτε όσο κι εγώ!)

Ένα κείμενο που οι λέξεις ταιριάζουν απόλυτα και φτιάχνουν ένα σύγχρονο- «παλιό» και εκπληκτικό  παραμύθι. Ένα παραμύθι που το συναίσθημα κυριαρχεί. Που η φαντασία καλπάζει στα πιο αμέτρητα κι απάτητα μονοπάτια. Ένα παραμύθι που μπορεί να μην έχει μαγικά στοιχεία, έχει όμως ζωντανέματα μοναδικά και όλη τη μαγεία που συναντάς στα όνειρα και τις καλές ιστορίες. Μιας ιστορίας με καλά δομημένη γλώσσα και την αστείρευτη φαντασία της Μαρίας Αγγελίδου.   Πρωτότυπη σύλληψη μιας ιδέας που φέρνει θαυμασμό, χαρά, και παρηγοριά όπως συνέβαινε στα παραμύθια του παλιού καλού καιρού. Κι έχει κι αυτό το παραμύθι  πρίγκιπες και βασιλόπουλα αλλά ασυνήθιστα και παράξενα. Κι έχει αγάπη μπόλικη τούτη η ιστορία κι ίσως να ΄ναι το μόνο συναίσθημα τελικά που παραμένει Αμέτρητο, αιώνες τώρα.  

Ένα παραμύθι για την οικογένεια, για τη σοφία των χρόνων και των εμπειριών. Ένα παιχνίδι που μετράει την ευτυχία των απλών στιγμών και πραγμάτων. Που μας υπενθυμίζει τι είναι σπουδαίο στη ζωή και τι όχι. Που βάζει προτεραιότητές χωρίς να…μετρά. Ένα παραμύθι εικονογραφημένο από τον Βασίλη Σελιμά όπως εκείνα τα παλιά τα παραμύθια των δικών μας εποχών…

Να το ψάξετε  και να αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης…

*Τα Αμέτρητα, Μαρία Αγγελίδου, εικ: Βασίλης Σελιμάς, εκδ. Ίκαρος

Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα : https://ikarosbooks.gr/1018-ta-ametrita.html

Υ.Γ. Και μιας και μπαίνουμε σιγά σιγά στον Δεκέμβριο που τουλάχιστον για μένα είναι ο Πατέρας των Παραμυθιών, η στήλη μας «Τα Παραμύθια του Σαββάτου» γίνεται σχεδόν καθημερινή. Με νέες εκδόσεις που αξίζουν την προσοχή σας και πολλές και καλές Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες!

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 27 Νοεμβρίου 2021 : Εδώ!

 

 

Ο Πι κι ο Φι με τις σκανταλιές τους στο Νηπιαγωγείο & Δημοτικό Σχολείο Μαράθου!

 Όλα μου τα παραμύθια είχαν μπει στο αυτοκίνητο από το ξημέρωμα και ύστερα από μια διαδρομή φανταστική βρεθήκαμε ψηλά, πολύ ψηλά σε ένα μικρό γραφικό και υπέροχο χωριό.

Ένα παλιό κτίριο που γύριζε πίσω στο χρόνο, αναμνήσεις δεκάδες από τα δικά μας μαθητικά χρόνια, το 1/θ Δημοτικό σχολείο Μαράθου και το 1/θ Νηπιαγωγείο του με μαθητές λιγοστούς αλλά αξιαγάπητους. Στολισμένο, γεμάτο χρώμα και μυρωδιές!

Σαν να μπήκαμε σε μια χρονομηχανή, όλοι μας…

«Σήμερα είναι Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021! Καλώς όρισες κ.Ελένη»

Έτσι έγραφε στο πίνακα η κ. Φρόσω και με το τεράστιο χαμόγελο που ξεπέρασε και τη μάσκα μου άρχισα να ανοίγω τα σεντούκια και ένας ένας οι χάρτινοι ήρωες μου ξεπηδούσαν μαγεμένοι και χαμογελαστοί.

Το σκηνικό παραμυθένιο, το σχολείο μαγικό…

Όλοι τους ήταν εκεί… Η μάγισσα Χρωματούσα, η Καμέλια, ο Πρίγκιπας Χαρταετός, το Μπρόκολο από το περιβόλι του Σιγανού, ο Ασίντ βαθιά συγκινημένος και οι μεγάλοι πρωταγωνιστές των ημερών : Οι καλικάντζαροι…

Ο Πι, ο Φι κι ο Τρακατρούκας  στη πιο μεγάλη τους ώρα…

Παρθενική εμφάνιση του Πι και Φι και με σκανταλιές που ξεσήκωσαν ΟΛΟ το παραμύθι!

( Η νεράιδα Άχνη, ο κυρ Ανέστης ο Μπακάλης, ο κυρ Ηλίας ο ζαχαροπλάστης, ο κυρ Παναγιώτης ο ράφτης, ο κυρ Λεωνίδας ο Μυλωνάς  και …εγώ)

Χίλια τα ευχαριστώ, απέραντη αγάπη και χαρά εισέπραξα σήμερα…

Φρόσω, Δήμητρα, Μανώλια θα τα ξαναπούμε σίγουρα… Αυτό που κάνετε σε ετούτο το σχολείο αξίζει πολύ. Φανταστείτε πως εκεί φοιτούν μόνο δεκαεπτά παιδιά κι είναι όλα τους υπέροχα!

 

Ένα ταρακουνημένο σχολείο* …στα Παραμύθια του Σαββάτου!

Της Ελένης Μπετεινάκη

Ετοιμαστείτε λοιπόν για ένα σχολείο από εκείνα που σπάνια θα συναντήσετε αλλά που όλοι θα θέλατε να έχετε. Τούτο το ταρακουνημένο σχολείο της Άλκηστης Χαλικιά θα σας αναστατώσει, θα σας βάλει σε πολλές πολλές σκέψεις, θα σας κάνει να χαμογελάσετε πλατιά και φυσικά θα αναποδογυρίσει και το δικό σας μυαλό και ψυχή.

Είναι το σχολείο που θα έπρεπε να υπάρχει παντού. Το σχολείο που ονειρεύονται δάσκαλοι και παιδιά και ίσως και οι περισσότεροι αν όχι όλοι, οι γονείς. Είναι αυτό που με πενιχρά μέσα και κάτω από πιέσεις ανωτέρων ξεκλέβουν οι φωτισμένοι δάσκαλοι και κάποιες φορές το κάνουν δώρο στα παιδιά. Τότε που κλείνουν με δύναμη τα σχολικά βιβλία και βγαίνουν στις αυλές να μυρίσουν το φθινόπωρο, να παρατηρήσουν τα φύλλα στα δέντρα, να νιώσουν την βροχή να κυλάει απαλά ή με δύναμη στο πρόσωπο στους. Να κοιτάξουν τα σύννεφα και να ταξιδέψουν μαζί τους. Να ακουμπήσουν μια μικρή ηλιαχτίδα ή να μαζέψουν τα χρώματα από το ουράνιο τόξο και να ντυθούν με τα πιο ονειρεμένα ρούχα της Φαντασίας και του χαμόγελου. Είναι τότε που εκείνοι οι δάσκαλοι που στην ουσία κάνουν μάθημα σε μεγάλα σιδερένια κουτιά, τους δίνουν φτερά και φτάνουν ίσαμε τα πιο απομακρυσμένα δάση του κόσμου μέσα από μια και μόνο φωτογραφία ή στα πιο διάσημα Μουσεία και γνωρίζουν θησαυρούς πολύτιμους που στη συνέχεια τους δίνουν πνοή με πηλό, πινέλο, μολύβι κι ό,τι άλλο υλικό βρουν στην τάξη τους.

Το «Ταρακουνημένο σχολείο» της Άλκηστης είναι το σχολείο των ονείρων. Είναι το σχολείο που αγαπάμε όλοι αλλά που δεν μας αφήνουν να έχουμε την σημερινή εποχή. Είναι το σχολείο που όπως λέει η συγγραφέας θα έπρεπε να βρίσκει αφορμές για να δημιουργεί γιορτές και έτσι να γελάνε τα παιδιά με την ψυχή τους. Να μαθαίνουν μαθηματικά  με αφορμή μια … πίτσα και Ιστορία μέσα από το παιχνίδι και την βιωματική μάθηση, μόνο. Θα έπρεπε να έχει παντού μόνο βιβλιοθήκες και  βιβλία από εκείνα που σε κάνουν και πάλι μόνο να χαμογελάς, να ονειρεύεσαι, να ταξιδεύεις και να μαθαίνεις χωρίς υποχρεωτικό διάβασμα. Γράφει  η Άλκηστη πως το σχολείο το ταρακουνημένο της θα ήταν πολύ αυστηρό … με τους γονείς! Πόσο δίκιο έχει!  Μακάρι  να μπορούσαν όλοι τους να συνεργαστούν με τους δασκάλους των παιδιών και να είχαν ένα και μόνο στόχο: Την ευτυχία των παιδιών και την καλή πρόθεση για όλα τα «κακώς κείμενα».

Το σχολείο της Άλκηστης αγαπά το φως που ακόμα και τις πιο σκοτεινές νύχτες εκείνο κρατά λάμπες και φωτίζει τους δρόμους, τις ψυχές και τις ιδέες.

Ένα βιβλίο που θα ταρακουνήσει πολλούς μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Ένα βιβλίο ποίημα, ύμνος και επιθυμία των περισσοτέρων εκπαιδευτικών και όχι μόνο. Ένα βιβλίο που θα ταρακουνήσει συνειδήσεις, κατεστημένα, κι όνειρα. Ένα βιβλίο εργαλείο στην κάθε τάξη, έκθεση ιδεών και προβληματισμών. Ένα βιβλίο που θα αφήσει ελεύθερη την Φαντασία όλων και θα προτείνει ή θα γεννήσει καινούργιες απόψεις, ιδέες και αφορμές για μεγάλες συζητήσεις και σχέδια.

Στέκομαι στην εικονογράφηση του «Ταρακουνημένου σχολείου» για μια ακόμη φορά θαυμάζω το ταλέντο της Ίριδας Σαμαρτζή. Απίστευτη σύλληψη για μια ακόμη φορά, σκίτσα και χρώματα γεμάτα ζωντάνια, αισιοδοξία και «φωνή».

Χίλιες δύο αφορμές για παιχνίδι στην τάξη μας…

ü  Ανταλλαγή απόψεων

ü  Ζωγραφική ή κολλάζ με στιγμές που αγαπάμε στο σχολείο

ü  Εκφράζουμε το δικό μας ονειρικό σχολείο ή δάσκαλο

ü  Δημιουργούμε μια …γιορτή

Να το ψάξετε όλοι αυτό το βιβλίο. Να αφεθείτε στην φαντασία, το όνειρο και τις επιθυμίες κι αν κάτι  δεν σας αρέσει να μην διστάσετε να το πείτε γιατί μόνο με την δική μας φωνή θα αλλάξουν κάποια στιγμή όλα όσα θα έπρεπε η Πολιτεία να  έχει φροντίσει για μας…

*Ένα ταρακουνημένο σχολείο, Άλκηστη Χαλικιά, εικ: Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Ίκαρος

Δείτε ένα απόσπασμα εδώ : https://ikarosbooks.gr/1032-ena-scholeio-tarakoynimeno.html

 

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 6 Νοεμβρίου 2021 : https://www.cretalive.gr