Οι προκλήσεις και οι αποφάσεις ζωής ...

Tα Παραμύθια του Σαββάτου ….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Δυο ιστορίες πολύ ιδιαίτερες. Οι προκλήσεις και οι αποφάσεις ζωής  που αλλάζουν ρότα και συνήθειες χρόνων. Παραμύθια που τείνουν να γίνουν κλασσικά και θυμίζουν τα παλιά  της δικής μας  παιδικής ηλικίας. Τότε που  οι λέξεις και τα νοήματα τους μας μετέφερναν σε κόσμους μαγικούς…

Ο Λύκος και η Πεταλούδα, Χριστίνα Αποστολίδη, εικ: Σεραφείμ Στρουμπής, εκδ. ΜΙΝΩΑΣ

Ήταν κάποτε ένας λύκος αλλά μπορεί να είναι και σήμερα…. Ήταν και μια πεταλούδα. Μια ιδιόμορφη σχέση δημιουργείται αναμεσά τους. Ο άγριος , ο κακός, ο κυνηγός …λύκος. Η όμορφη, η ελεύθερη, η περιπετειώδης πεταλούδα. Η μεγάλη αλλαγή. Η πιο παράξενη φιλία….

Μια μικρή ιστορία για παιδιά και μεγάλους της Χριστίνας Αποστολίδη. Ένας λύκος και μια πεταλούδα… Eνα άγριο ζώο και ένα ήμερο, πανέμορφο έντομο. Ο κύκλος της ζωής που επαναλαμβάνεται. Ο κυνηγός, το θύμα, ο δυνατός, ο αδύνατος. Κι όμως υπάρχει πάντα ο λόγος, η κουβέντα, η δεύτερη σκέψη, η πρόταση - πρόκληση που σώζει ζωές κι αλλάζει την πορεία της ζωής. Πόσες φορές μια μικρή αλλαγή και στη δική μας  ζωή δεν έφερε μια πολύ μεγαλύτερη; Πράγματα απλά, συνηθισμένα, καθημερινά, ιδωμένα από διαφορετική οπτική γωνία. Στιγμές που περνούν και χάνονται. Τόποι και εικόνες που δεν βλέπουμε  αλλά αξίζουν την προσοχή μας. Πάντα η ομορφιά σώζει ζωές. Πάντα η δεύτερη ματιά φέρνει διαφορετικά αποτελέσματα. Μια μικρή ιστορία με μεγάλα νοήματα.

Τα ασήμαντα πρόσωπα της ζωής που τελικά μας ανοίγουν τα μάτια και ο κόσμος μας αλλάζει. Οι παράξενες σχέσεις και φιλίες που για κάποιο σκοπό συμβαίνουν στο …δρόμο μας. Οι διαφορετικές πορείες που όλοι καλούμαστε να ακολουθήσουμε κάποια στιγμή στη δική μας ζωή.

Με λίγα λόγια η Χριστίνα είπε πολλά. Μια μεγάλη φιλοσοφία της ζωής με ένα καταπληκτικό παράδειγμα μίμησης που « φρενάρει» ορμές, «κοιτάει» στα μάτια τον κόσμο, και φέρνει αλλαγές…

Φιλία, αγάπη, ζωή … Πορεία γεμάτη εκπλήξεις και ομορφιά ,αρκεί να μπορέσεις να τη δεις! Να βρεθούν στο δρόμο σου τα κατάλληλα άτομα….

Υπέροχη εικονογράφηση  από τον Σεραφείμ Στρουμπή. Χρώματα, σχήματα και σύνθεση καταπληκτικά που δίνουν μια διαφορετικά και καλαίσθητη προσέγγιση στην ιστορία του βιβλίου.

Για πολύ μικρές ηλικίες και μεγαλύτερα παιδιά…

Η πριγκίπισσα που δεν μπορούσε να κοιμηθεί, Ανν Λέισεν, (μετάφραση : Αργυρώ Πιπίνη) εκδ. Μεταίχμιο

Μια πανέμορφη πριγκίπισσα με σγουρά χρυσαφένια μαλλιά, με ροδαλά μάγουλα, έξυπνη, αστεία και με φωνή αηδονιού. Με όλα τα καλά την προίκισε η φύση και οι Μοίρες. Είχε όμως ένα  μικρό προβληματάκι. Όσο κι αν προσπαθούσε, ότι και αν έκανε, της ήταν δύσκολο να κοιμηθεί. Και φώναζε και τσίριζε και έκλαιγε πολύ και κανένας δεν μπορούσε να ηρεμήσει και να κοιμηθεί επίσης, στο παλάτι. Οι βασιλιάδες γονείς της είδαν και αποείδαν κι έβγαλαν φιρμάνι πως θα πραγματοποιούσαν οποιαδήποτε επιθυμία οποιουδήποτε,  αν κατάφερνε να κάνει την μικρή πριγκίπισσα να κοιμηθεί έστω και για μία ημέρα. Πόσοι και πόσοι δεν προσπάθησαν …Μεγαλόπρεπες κυρίες με ειδικά νανουρίσματα, μοναδικοί παραμυθάδες με πολλά πολλά βιβλία. Γεροδεμένοι ιππότες που αν και ήθελαν να την προστατέψουν από το …σκοτάδι, εκείνοι φοβόντουσαν πιο πολύ. Χιλιάδες πρόβατα στρυμώχτηκαν στην βασιλική κάμαρα μήπως το μέτρημά τους νυστάξει την όμορφη κοπέλα. Μάταιο και αυτό…Γιατροί ξακουστοί πήραν σειρά…Γάλα ζεστό και μια ένεση στον πωπό  συνέστησαν αλλά τίποτα δεν κατάφεραν. Μάγισσα  κακή εμφανίστηκε μετά, με ανέμη μαγική αλλά κι αυτή έμεινε στην άκρη. Ώσπου ήρθε στο αναστατωμένο παλάτι ένα πριγκιπόπουλο καβάλα σε ένα υπέροχο άλογο. Κατάλαβε αμέσως ο νέος την αιτία της αγρύπνιας της μικρής κοπέλας κι ΄ήταν αρκετή μία λέξη, να τη φωνάξει δυνατά,  κι όλα να αλλάξουν μέσα σε μια στιγμή….

Παραμύθι μαγικό, όμορφο και τρυφερό… Είχα καιρό να μαγευτώ από ιστορία που μοιάζει βγαλμένη απ΄ τα σεντούκια της γιαγιάς, από εκείνα τα παλιά τα παραμύθια που ΄χαν όλα τα στοιχεία και  δεν αφήνουν κανέναν να κοιμηθεί, μόνο σαν έρθει η λύτρωση του τέλους και ζήσουν όλοι καλά κι εμείς καλύτερα. Ένα παραμύθι σαν παλιό που μιλάει για τις δυσκολίες του ύπνου, τις φοβερές αυπνίες που κάποιες φορές καταντούν πρόβλημα μεγάλο. Ιστορία καλογραμμένη, καλοφτιαγμένη και ομορφοζωγραφισμένη. Με σχέδια ενήλικα και παιδιού που κρατούν την ομορφιά της ακόμα πιο ψηλά. Υπέροχη αφήγηση, ζωντάνεμα μοναδικό όλων εκείνων των παραδοσιακών στοιχείων  και ηρώων των κλασσικών παραμυθιών.

Σας υπόσχομαι πως κανένα παιδί δεν θα κοιμηθεί αν δεν φτάσει στο τέλος της και χαμογελάσει πλατιά με την πολύ ανθρώπινη και απλούστατη λύση του τόσο σοβαρού προβλήματος που …κανένας δεν είχε σκεφτεί .

Για παιδιά από 5 χρόνων….

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2019 στο cretalive.gr :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-23-02-2019

Ιστορίες θάρρους, δύναμης και μεγαλείου ψυχής....

Τα Παραμύθια του Σαββάτου….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ιστορίες θάρρους, δύναμης και μεγαλείου ψυχής. Παραμύθια για ζώα που τολμούν, που ονειρεύονται, που αγαπούν και βοηθούν τους άλλους.

Ιστορείς γεμάτες αγάπη, αλληλεγγύη, συγκίνηση και φιλία.

Για τις αξίες της ζωής που θέλουν πολλή δύναμη και αυταπάρνηση του εγώ για να δώσουν χαρά, ελπίδα και δυνατές συγκινήσεις!

Ο Γκάρης, Τασούλα Επτακοίλη, εικ: Στέλλα Στεργίου, εκδ Πατάκης

Λούφα και Γκάρης! Ασυνήθιστα ονόματα για ….γάιδαρους, όμως πολύ  ξακουστά στην κοινωνία των παρεξηγημένων τετράποδων. Ο Λούφα είναι ο εγγονός του Γκάρη και της Ριρίκας. Ένας περήφανος εγγονός  για έναν  παππού, τον φημισμένο σε ολόκληρο τον κόσμο των ζώων, Γκάρη,  που έκανε τα όνειρα των «απελπισμένων» να βγουν αληθινά. Ένας παππούς που κατάφερε να πετάξει στον ουρανό και μαζί του να δουν τα όνειρά τους να πραγματοποιούνται  όσα από τα ζώα ήταν ανήμπορα, παραπονεμένα, γερασμένα και ταλαιπωρημένα στη ζωή τους. Η ιστορία τούτου του βιβλίου πραγματικά είναι μοναδική. Ποιος είπε πως ο γάιδαρος ΔΕΝ πετάει; Και πετάει και επιβάτες παίρνει μαζί του…Το θέμα είναι πως το καταφέρνει  και τι σόι κόσμο κουβαλάει στις πλάτες του!

Μια ιστορία άκρως γοητευτική. Γεμάτη συναίσθημα και σκέψεις γύρω από τη δική μας συμπεριφορά, όνειρα και επιθυμίες. Ο, τι αγαπάς και θέλεις πολύ στη ζωή σου κι είναι αληθινό,  ναι, το σύμπαν συνωμοτεί και συμβαίνει! Κι ίσως καμμιά φορά να υπάρχει ένας δυνατός και πονόψυχος γαϊδαράκος μπορεί ακόμα και να ...πετάξει για το χατίρι σου.

Συγκινητική, νοσταλγική  και θαρραλέα η ιστορία της Τασούλας Επτακοίλη. Τα γαϊδουράκια είναι τα πιο αθώα ζώα των οικόσιτων ζωντανών που έχουν παίξει πραγματικά σπουδαίο ρόλο στην ζωή των παππούδων, πατεράδων αλλά και  σε μας, όσοι τα ζήσαμε. Ένα ζώο άκακο και δυστυχώς σπάνιο πια στον τόπο μας. Τα νέα παιδιά δεν το γνωρίζουν, δεν το έχουν δει ποτέ.

Είχα κι εγώ έναν Γκαρή, έτσι τον έλεγαν, στην παιδική μου ηλικία να συντροφεύει τα καλοκαίρια στην εξοχή και να φορτώνεται με απίστευτο βάρος κατά τη διάρκεια του τρύγου στα αμπέλια. Ένα ζώο που είχε χαρακτηριστική φωνή, τεράστια δόντια και αυτιά και που κέρδιζε  μια θέση στην πλάτη του όποιος κατάφερνε να φάει πρώτος το δεκατιανό του. Θύμησες και νοσταλγία για τους μεγάλους. Μαθήματα ζωής για τους μικρούς. Ο όγκος και η φάλτσα φωνή  δεν χαρακτηρίζουν  κάποιον για το μεγαλείο της ψυχής του.

Σε τούτο το βιβλίο ο μύθος του άκακου αυτού ζώου δικαιώνεται. Δείχνει ψυχή, κότσια και θάρρος μοναδικό. Οι παροιμίες επαληθεύονται και τα σοφά λόγια των γιαγιάδων ακουμπούν εντελώς …τη ζωή. Το βιβλίο έχει απίστευτη ροή λόγου και αφήγηση καθηλωτική.

Δύναμη, τόλμη, θάρρος, σκληρή δουλειά και υπομονή. Αρετές  που ξεχωρίζουν, όνειρα που ακουμπούν το έπακρο  της φαντασίωσης και γίνονται αλήθεια . Ικανοποίηση, ταξίδι, προορισμός. Υπερηφάνεια, υψηλοί στόχοι, αυταπάρνηση προσωπικών συναισθημάτων για επίτευξη στόχου. Αλληλεγγύη, εν συναίσθηση και φιλία στις πιο δυνατές τους στιγμές.

Ε, ναι λοιπόν, πετάει ο Γάιδαρος … και στη διαδρομή τουλάχιστον αυτής της ιστορίας, απογειώνει και εμάς.

Με εξαιρετική εικονογράφηση που θυμίζει τα παλιά κλασσικά εικονογραφημένα της Στέλλας Στεργίου,  είναι ένα βιβλίο σύγχρονης καλογραμμένης λογοτεχνίας για μικρά παιδιά που θα γνωρίσουν …έναν γάιδαρο διαφορετικό, σούπερ ήρωα και πολύ αγαπητό που δύσκολα θα ξεχάσουν!

Για παιδιά και μεγάλους που αγαπούν τις καλογραμμένες ιστορίες, γεμάτες φαντασία, συναίσθημα και περιπέτεια!

Η Θάλασσα είδε, Tom Percival, Μετάφραση : Φίλιππος Μανδηλαράς, εκδ. Ίκαρος

Τι κι αν είναι φθαρμένο, γέρικο και παλιό, όσο κι ο παππούς της Σοφίας ,το μικρό και πολυαγαπημένο της αρκουδάκι. Είναι ο φίλος, η συντροφιά, η χαρά , το μοίρασμα των μυστικών, των ταξιδιών, η κληρονομιά η πολύτιμη! Σε ένα τέτοιο ταξίδι για να δει τη θάλασσα η Σοφία , το πήρε μαζί της. Και παρά την υπέροχη μέρα που είχε στην ακτή, έπιασε μια ξαφνική καταιγίδα που ανάγκασε τον μπαμπά της Σοφίας και την ίδια να βιαστούν να φύγουν προλαβαίνοντας την τελευταία στιγμή το λεωφορείο. Μόνο που από την ανοιχτή τσάντα της Σοφίας, το αρκουδάκι θα …φύγει, θα πέσει κάτω και θα …χαθεί! Όσο κι αν έψαξε, όσους και αν ρώτησε δεν κατάφερε να το βρει. Μόνο η θάλασσα κατάλαβε την στεναχώρια και των δυο φίλων και προσπάθησε να τους βοηθήσει …Ένα καινούργιο ταξίδι αρχίζει για όλους, μια περιπλάνηση, αναζήτηση, σκοπός ζωής…

Και το τέλος θα συγκινήσει, θα θυμίσει, θα γεμίσει αγάπη και ζεστασιά παιδικές και ενήλικες ψυχές.

Τα αρκουδάκια αγκαλιάς των παιδικών μας χρόνων. Τα αγαπημένα παιχνίδια που μεγαλώνουμε μαζί τους. Ένα βιβλίο για την φιλία, τους φίλους τους αψύχους που εμείς ζωντανεύουμε. Την απώλεια, τη μοναξιά, την περιπλάνηση, τη χαρά της εύρεσης, την κούραση και τη λύπη της απογοήτευσης. Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα, αναμνήσεις και περιπέτεια. Περιπέτεια αναζήτησης, όπως και η ζωή. Σκαμπανεβάσματα, υπομονή, επιμονή και επίτευξη στόχου. Μόνο σαν δεν παρατάς το όνειρο, το σκοπό, την πιο μεγάλη σου επιθυμία, μπορείς να τα καταφέρεις και να φτάσεις ακόμα κι εκεί που δεν μπορείς. Θα γίνουν δυνατά τα αδύνατα κι ας περάσει πολύς καιρός κι ας απαλύνει τον πόνο ή την  προσμονή ο χρόνος. Πάντα η ανταμοιβή είναι γλυκιά και φέρνει δάκρυα  χαράς, ικανοποίησης και τρυφερότητας.

Υπέροχο βιβλίο, μοναδικές εικόνες που παραχωρήθηκαν κάποιες από αυτές από το Rijksmuseum  του Άμστερνταμ στον Tom Percival  συγγραφέα μιας από τις πιο τρυφερές ιστορίες που έχω διαβάσει.

Οικογένεια, κειμήλια, φθορά , χρόνος, αναμνήσεις… Όλα αυτά και πολλά περισσότερα σε λίγες γραμμές γεμάτες περιπλάνηση, πείσμα, εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, δοκιμασίες, ανταμοιβή!

Τίποτα δεν πάει χαμένο, όσα χρόνια και να περάσουν, αρκεί να το πιστεύεις. Να αγαπάς και να ελπίζεις ακόμα κι όταν νομίζεις πως όλα έχουν τελειώσει.

Για παιδιά από πέντε χρόνων που ΄χουν κι εκείνα ένα αρκουδάκι αγκαλιάς, σύμμαχο, φίλο αγαπημένο και αναντικατάστατο!

Μια στάλα θάρρος, Νικόλα Κινεάρ, Μετάφραση :Μάρω Ταυρή, εκδ. Μεταίχμιο

Ο Λόγκαν και η Λούνα είναι δυο κουνέλια διαφορετικά. Ο Λόγκαν φοβάται να ξεμυτίσει από το σπίτι του ενώ αντίθετα η Λούνα είναι πολύ τολμηρή και της αρέσει να μπλέκεται σε περιπέτειες. Όσο κι αν επιμένει στο φίλο της πως πρέπει να έρθει έξω και να περάσουν κάποιες ώρες μαζί,  εκείνος δεν έχει ούτε μια σταλιά θάρρος να ξεφύγει από την ασφάλεια του σπιτιού του. Η Λούνα φεύγει, τον αφήνει μόνο και εκείνος προσπαθεί να «σκοτώσει» το χρόνο φτιάχνοντας μπισκότα. Στεναχωρημένος και νοιώθοντας πως πρέπει να τη βρει αποφασίζει να βγει…έξω. Παίρνει ένα σακίδιο με μερικά απαραίτητα και η περιπέτεια για εκείνον…ξεκινά! Ανακαλύπτει ένα σωρό καινούργια πράγματα και ας είναι λόγο τρομακτικά στο δάσος.Θα ξεπεράσει τον εαυτό του για χάρη της αληθινής φιλίας και θα κάνει πράγματα που δεν φανταζόταν ποτέ πως μπορούσε….

Μια πολύ τρυφερή και ενθαρρυντική ιστορία του Νικόλα Κινεάρ με καταπληκτική εικονογράφηση του ιδίου που δείχνει πόσα πράγματα μπορεί να νικήσει η αληθινή φιλία και η αγάπη. Ένα παραμύθι για τον φόβο και την χαμένη αυτοπεποίθηση. Μια ιστορία τόλμης, περιπέτειας και περισσού θάρρους. Μια ιστορία αστεία αλλά πολύ μα πολύ διδακτική.  Για να αντιμετωπιστούν οι φόβοι χρειάζεται μια πρόκληση, ένας σημαντικός λόγος να νικηθούν. Θέλει τόλμη, θέλει δύναμη και αλλαγή στον τρόπο σκέψης. Θέλει αγάπη μπόλικη για τον άλλο που θα υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο σαν νοιώθει τον κίνδυνο να απειλεί τη ζωή ή και την φιλία. Η ζωή είναι έξω από το σπίτι, μακριά από καλούπια και παρωχημένες καταστάσεις. Θέλει περιπέτεια, θάρρος και βουτιές τα βαθιά. Γεμάτο συμβολισμούς το βιβλίο, γεμάτο ενθουσιασμό, παροτρύνσεις και δύναμη

Για να καταπολεμήσουμε τα « τέρατα » που γεννά το μυαλό και φοβόμαστε να παραμερίσουμε. Για τις δυνατές φιλίες που δεν γνωρίζουν εμπόδια. Για την πίστη στον εαυτό μας  και στη δύναμη που αφορμή δοθείσης γίνεται τεράστια.

Γιατί μια στάλα θάρρος θέλει να ανοιχτούν καινούργιοι δρόμοι στην καθημερινότητα και στην ζωή…

Για πολύ μικρά μα και μεγαλύτερα παιδιά!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 16 Φεβρουαρίου 2019 :https://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-16-02-2019

Έρωτας είναι η αιτία …. Έρωτας!

Έρωτας είναι η αιτία …. Έρωτας!

Της Ελένης Μπετεινάκη*

Πείτε «σ΄ αγαπώ», είναι δωρεάν….

Τα θυμάστε τα λευκώματα των εφηβικών μας χρόνων; Που η πιο βασική ερώτηση που όλοι καρδιοχτυπούσαμε  τι θα γράψουν οι … αγαπημένοι μας ήταν αυτή: Τι σημαίνει αγάπη; Ή  τι σημαίνει έρωτας; Και καρδιοχτυπούσαμε να επιστρέψει το «μαγικό μ» τετράδιο να δούμε τι γράψανε, για ποιον!

Το παίξαμε κι εμείς αυτό το « παιχνίδι » με πολύ μικρά παιδιά…. Μπήκαμε σε ένα κατακόκκινο λεωφορείο, εκείνο της Αγάπης, βάλαμε βενζίνη από νεραϊδόσκονη και πετάξαμε …στα σύννεφα. Ο οδηγός του έδινε παραγγέλματα κι εμείς αφήσαμε την φαντασία να βλέπει απ’  το παράθυρο την χώρα  του Έρωτα, τη μαγική!

Ένα δάσος γεμάτο καρδουλόδεντρα συναντήσαμε πρωτ΄απ΄όλα … Κι ύστερα στρίψαμε δεξιά κι είδαμε σοκολατόδεντρα, καραμελόδεντρα και στο βάθος  ένα  τεράστιο βιβλιόδεντρο. Κι ύστερα όπως πήγαμε να φρενάρουμε …την Αγάπη, εκείνη αρρώστησε βαριά! Μα υπάρχει φρένο στα συναισθήματα;  Ένας γιατρός που ξέρει καλά από καρδιές ήρθε με το ασθενοφόρο της Συγνώμης , ο Αγαπογιατρός που σπούδασε στο μεγάλο πανεπιστήμιο της Αγκαλιάς και έδωσε μια κουταλιά σιρόπι εκλεκτό φτιαγμένο με μια μαγική συνταγή:

 «10 Φιλιά, 10 αγκαλιές, 20 κουβέντες…1 κουταλάκι γλυκού σοκολάτα με γεύση φράουλας  και  πιάσιμο χεριού σφιχτά! » Και να την επαναλαμβάνει συχνά ό ασθενής για να μην πάθει ποτέ ξανά …αρρώστια!

Κι ύστερα μάθαμε πως γιόρταζε η Αγάπη και ένα τεράστιο πάρτι στήθηκε στη μέση μέση της Χώρας της Φαντασίας  και της Χαράς , να νοιώσει μοναδική, να γίνει καλά και ……...

Μην ακούσω γκρίνια πρωί πρωί…

Δεν είναι δικός μας Άγιος, είναι εμπορική γιορτή, όλα τα κιτς θα έρθουν στη φόρα, τα γλυκανάλατα, τα κατακόκκινα… Όχι, τίποτα δεν θέλω ν ακούσω  άπ΄ όλα αυτά.

Έρωτας είναι παιδιά, έρωτας, που έχει γιορτή, μια, δυο φορές  το χρόνο, ελληνική, ξενόφερτη, μα ποιος νοιάζεται. Αφορμή είναι για θύμηση, για αγκαλιά, για χαρά, αφορμή για λέξεις που δεν λέγονται συχνά, για συναισθήματα που επιτέλους εκφράζονται έστω και με χίλια δυο  «μπιχλιμπίδια». Και βέβαια να τον γιορτάστε κι εσείς , εσείς που σνομπάρετε ή δεν πολυπιστεύετε  σε «τέτοια». Ένα έχω να σας πω:

Ερωτευτείτε,  ερωτευτείτε γιατί χανόμαστε…

Κι είναι ο έρωτας που θα ΄πρεπε  να ΄ναι το πρώτο θ

έμα της κάθε μέρας γιατί εκείνος είναι  που μας κάνει να πετάμε στα σύννεφα, στο όνειρο, να έχουμε δύναμη για να καταφέρουμε τα πάντα. Είναι εκείνος που φέρνει χαμόγελα, ομορφιά που φαίνεται σε κάθε πρόσωπο, αγκαλιές, φιλιά, …ζωή. Ναι, αυτό γιορτάζει  η ζωή που δεν κοιτά χρόνια, τάξεις, χρώματα και ασχήμια. Είναι εκείνος  ο μικρός Θεός που μας κάνει ακούραστους, δυνατούς και γεμάτους ενέργεια.

Ε,ναι λοιπόν θα τον γιορτάσουμε και σήμερα και αύριο  και όποτε μας κάνει κέφι. Γιατί είναι σχεδόν τσάμπα , αφορολόγητος και πολύ πολύ γλυκός. Χωράει μέσα σε μια κουβέντα, σε μια ματιά, σε ένα φιλί, μιαν αγκαλιά , σε μια σοκολάτα , σε ένα λουλούδι, σε ένα βιβλίο, σε …μια ολόκληρη στιγμή.

Και φυσικά θα δουλέψουν κάποιοι για αυτή την γιορτή. Όπως δουλεύουν άλλοι σε κάποιες άλλες. Και φυσικά νοιώθω  κι εγώ, να νοιώθετε κι  σεις  και να τα  θέλετε όλα και πολύ. Γιατί ο έρωτας δεν είναι τσιγκούνης, απλόχερα χαρίζεται, ολότελα σκορπιέται. Ούτε εκπτώσεις, ούτε συμβιβασμούς,. Ούτε πρέπει , ούτε μη. Να λαχταράς  να δεις τον άλλο, να καίγεσαι  γιατί  μόνο τότε υπάρχεις, δημιουργείς, ανυψώνεσαι. Και να το λες, να το εκφράζεις με κάθε τρόπο, κάθε στιγμή γιατί είναι όμορφο συναίσθημα, το πιο όμορφο και το εύθραυστο!

Και βέβαια θέλει δώρα, και γλυκά και λουλούδια και εσώρουχα. Και βέβαια θέλει ποίηση γιατί ο ερωτευμένος είναι από μόνος του ποιητής.

Έρωτας λοιπόν, έρωτας είναι η αιτία των πάντων. Κι είναι  εδώ, πάντα, επίκαιρος και πάντα αναγκαίος  και απλά θέλει διάθεση …λίγο.

Θέλει το κόκκινο  της φωτιάς, του τριαντάφυλλου, το ροζ από τα σύννεφα του ηλιοβασιλέματος, το χρυσό της λάμψης από το φως και το …καφέ της σοκολάτας που όπως λέει κι ένας μαθητής μου σε μαθαίνει να αγαπάς γλυκά.

Και διαβάσαμε πάλι εκείνο το μαγικό βιβλίο με αφορμή την άλλη σπουδαίαα  γιορτή, τη σημερινή!

Book Giving Day τη λένε κι είναι νεογέννητη στη χώρα   μας, σχεδόν. Κι έχει σαν σύνθημά της να μοιράσεις βιβλία στα παιδιά γιατί  και το βιβλίο είναι …έρωτας!

Μα τι είναι  αλήθεια ο Ερωτευμένος , ρώτησε ένα αγοράκι κι έβαλε την ίδια στιγμή το χέρι του μπροστά στο στόμα να κρύψει ένα μικρό γελάκι που του…ξέφυγε! Είναι ο Ερνέστος*  του βιβλίου που δεν ξέρει πώς να το πει στη Σαλώμη που συνέχεια της τραβάει τα μαλλιά και της βγάζει τα γυαλιά επίτηδες.

-Είναι άτσαλος, κυρία,  ο Ερωτευμένος;

Και λένε πως πέφτεις σαν ξερός όταν τον συναντήσεις, όμως στο βιβλίο μας  η Σαλώμη έπεφτε ξερή από τον πόνο απ΄ το ποδήλατο! 

-Πονάει, κυρία, ο έρωτας καμιά φορά;

- Ερωτευμένοι κυρία υπάρχουν  μόνο στα παραμύθια;  Οι βασιλοπούλες περιμένουν τους πρίγκιπες  με τα σπαθιά και τα ακόντια και τους δράκους που τους σκοτώνουν για να τις σώσουν!

-Είναι αλήθεια ή ψέματα, κυρία, ο έρωτας;

- Μπα, κυρία, ο μπαμπάς και η μαμά λένε πως έρωτας είναι κάποιος τρελός, ή  ντροπαλός που γίνεται κατακόκκινος σαν ντομάτα ή ένας υπνωτισμένος που δεν βλέπει καθαρά!

Κι η φωτιά που καίγεται σαν κεραυνός;

-Τι σημαίνει κυρία κεραυνοβόλος έρωτας;

- Είναι βροχή, καταιγίδα ο  έρωτας;  …

-Ξέρω, ξέρω κυρία, ο ερωτευμένος πρέπει πάντα να κρατάει  μια ομπρέλα και μάλιστα κατακόκκινη.

H γιαγιά είπε πως ερωτευμένος είναι κάποιος που κάτι έχει στην καρδιά!

- Κυρία, είναι αρρώστια ο έρωτας;

Το βρήκα κυρία. Ερωτευμένοι είναι μόνο οι μεγάλοι , η μαμά, ο μπαμπάς αλλά κι εγώ γιατί είμαι μεγάλος και αγαπώ πολύ την Νίκη και θα την παντρευτώ.

-Κάθε πότε συμβαίνει κυρία; Πάντα, πέντε λεπτά, μια ζωή;

Όνειρο είναι ο έρωτας, γιατί η μαμά είπε στον μπαμπά πως κατοικεί στα σύννεφα μόλις της  πει πως την αγαπά!

-Και αν είναι άγγελος ο έρωτας, κυρία;

-Θα ΄ρθει μόνο τα Χριστούγεννα μαζί με το αστέρι του μικρού Χριστού!

Ε…το γράφουν και τα βιβλία: Ερωτευμένοι είναι αυτοί που κρατιούνται χέρι χέρι, που αγκαλιάζονται  συχνά, που φιλιούνται και …που κάνουν μωρά! Χιχιχι!

Αυτός είναι ο έρωτας στα παιδιά… δεν διαφέρει και πολύ σε μας τους μεγάλους.

Το λέω, λοιπόν ξανά και θα το λέω όσο ζω: Ερωτευτείτε, γιατί χανόμαστε. Γιατί η ζωή περνάει κι αυτό που μένει είναι μια καλή στιγμή, μια καλή ανάμνηση, μια αγκαλιά που σε κάνει να γεμίζεις τις μπαταρίες και να προχωράς. Να το γιορτάσετε σήμερα με κάθε τρόπο. Πείτε «σ΄ αγαπώ», είναι δωρεάν. Χαρίστε κάτι, οτιδήποτε κι ας ξοδευτείτε …λίγο. Μην ντρέπεστε και να το πείτε σε όλους όσους χλευάσουν σήμερα τον  Άγιο Βαλεντίνο… Μια χαρά Άγιος είναι αυτός, ο πιο αγαπητός και ο πιο …κοκκινορόζ!

Άντε γεμίστε τώρα με καρδιές τα inbox,τα κοινωνικά δίκτυα, το ταίρι σας αλλά βασικά τη ζωή σας γιατί αυτή είναι η αλήθεια μας!

Εγώ από χθες έβαλα μπουγάδα με ανεξίτηλα χρώματα στις καρδιές και τις άπλωσα στον αέρα και στον ήλιο να στεγνώσουν, με μεγάλη προσοχή, γιατί κάποιες φορές «λερώνονται» ή θέλουν φρεσκάρισμα…

Να αγαπάτε πολύ και χωρίς φόβο!

Χρόνια μας πολλά!

(*Με αφορμή το βιβλίο: ο Ερωτευμένος της Ρεμπέκας Ντότρεμερ απ ‘ όπου είναι και οι περισσότερες εικόνες)

Δείτε εδω στην εκπομπή Καλό Μεσημέρι: https://www.youtube.com/watch?v=vSiidBw9nz4

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 14 Φεβρουαρίου 2019: https://www.patris.gr/2019/02/14/erotas-einai-i-aitia-erotas/

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 14 Φεβρουαρίου 2019 https://www.cretalive.gr/culture/peite-s-agapo-einai-dorean

14 Φεβρουαρίου .... International Book Giving Day!

Μία διεθνής γιορτή για το παιδικό βιβλίο που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου!

Με αφορμή λοιπόν την γιορτή των ερωτευμένων μα και την άλλη εκείνη που δεν είναι πολύ γνωστή στη χώρα μας ( International  Book Giving Day 14th February)  ας γνωρίσουμε αυτήν την ημέρα προσφέροντας …κι εμείς ένα παιδικό βιβλίο για κάθε παιδί...

Τι είναι  η International  Book Giving Day;

Μία διεθνής γιορτή για το παιδικό βιβλίο που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις  14 Φεβρουαρίου με ένα και μόνο στόχο: Να « περάσουν» τα βιβλία στα χέρια όλο και περισσότερων παιδιών και σαν σύμβολο έχουν τη φράση :Μοιράζοντας  την αγάπη για το βιβλίο!

Η μέρα αυτή καθιερώθηκε και στηρίζεται σε εθελοντική πρωτοβουλία 100% με στόχο την αύξηση της πρόσβασης των παιδιών και τον ενθουσιασμό τους για τα βιβλία. Έχει λοιπόν σαν στόχο την ενθάρρυνση των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο για να δώσουν ένα βιβλίο σε ένα παιδί  εκείνη την ημερομηνία την 14η Φεβρουαρίου.

Πρωτοεμφανίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία το 2012. Την ιδέα είχε η βιβλιοθηκάριος Amy Broadmoore μαζί με την κόρη της Στη συνέχεια όταν είδε πως η ιδέα εξαπλωνόταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ζήτησε τη  στήριξη της Zoe Toft μιας βρετανίδας blogger. Από το 2013 την προώθηση της  ιδέας που πια πήρε τον οριστικό τίτλο : International Book Giving Day ανέλαβε η Emma Perry, ιδρύτρια του My Book Corner, ενός site που ασχολείται αποκλειστικά με το παιδικό βιβλίο.

Τα περισσότερα παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν διαθέτουν βιβλία.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το ένα τρίτο των παιδιών δεν κατέχουν τα βιβλία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα δύο τρίτα των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας δεν έχουν βιβλία.

Τι μπορούμε να κάνουμε για την ημέρα αυτή;

ü  δώρο ένα βιβλίο σε ένα φίλο ή μέλος της οικογένειας,

ü  να αφήσουμε ένα βιβλίο σε μια αίθουσα αναμονής για τα παιδιά να διαβάσουν

ü  να δωρίσουμε  ένα μεταχειρισμένο απαλά βιβλίο σε μια τοπική βιβλιοθήκη, νοσοκομείο ή καταφύγιο ή σε μια οργάνωση που διανέμει τα χρησιμοποιημένα βιβλία για παιδιά που έχουν ανάγκη σε διεθνές επίπεδο.

Επιπλέον, ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να υποστηρίξουν το έργο των μη κερδοσκοπικών  οργανισμών  (π.χ. φιλανθρωπικά ιδρύματα) για εκείνη την ημέρα αλλά και ολόκληρη τη χρονιά  να δώσουν  τα βιβλία για τα παιδιά,  εκατοντάδες οργανώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως : Room to Read (international), Books for Africa (international), Book Aid International (international), The Book Bus (international), First Book (U.S.), Reading is Fundamental (U.S.), Reach Out and Read (U.S.), Pratham Books (India), Indigenous Literacy Foundation (Australia), The Footpath Library  (Australia), Nal’ibali (South Africa) and Duffy Books in Homes (New Zealand).

Σήμερα σε περισσότερες από 44 χώρες η International Book Giving Day είναι γνωστή και εορτάζεται με πάρα πολλές εκδηλώσεις σε βιβλιοπωλεία, σχολεία και βιβλιοθήκες!

Η φετινή αφίσα έχει σχεδιαστεί από τον Ιρλανδό εικονογράφο : Chris Haughton.

https://bookgivingday.com/

Δείτε εδώ :https://youtu.be/vSiidBw9nz4 

Ο φόβος δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος της ζωής...

Τα παραμύθια του Σαββάτου….γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ο φόβος δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος της ζωής. Ούτε η  μοναξιά αντέχεται και ας μεγαλώνεις  μέσα σε …παλάτια. Το να δεχτείς πάλι τον εαυτό σου όπως πραγματικά είσαι, είναι μια …οικογενειακή υπόθεση που χρειάζεται …παραμύθια.

Παραμύθια γεμάτα σοφία, αλήθειες και μηνύματα πολλά. Παραμύθια που ακουμπούν το χθες, στηρίζουν το σήμερα και σπέρνουν τους πιο καλούς τους σπόρους για το αύριο!

Αποστολή Τερατέξ, Σταυρούλα Παγώνα, εικ: Γιάννα Λουλούδη, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ζουν στο σκοτάδι τέρατα τρομακτικά; Με μυτερά δόντια, πράσινα μάτια σαν ντόνατς και αυτιά σαν τηγανίτες; Μάλλον ναι, γιατί αυτό πιστεύει ο Φώτης που κυριολεκτικά τα …τρέμει! Ένα σαββατοκύριακο με τον  καλύτερο παππού του κόσμου στο χωριό που είναι ατρόμητος σαν κάτασπρο δυνατό άλογο, μπορεί να αλλάξει τους φόβους και τη ζωή του. Ο πάππους, επίσης, έχει ένα μαγικό υγρό που εξολοθρεύει όλα τα τέρατα. Είναι το ένα και μοναδικό ΤΕΡΑΤΕΞ…. Η μαγική του συνταγή βρίσκεται γραμμένη σε ένα πολυκαιρισμένο κίτρινο χαρτί στη σοφίτα του σπιτιού του παππού. Τρία φοβερά υλικά, τρεις και οι δοκιμασίες του Φώτη. Ποιο να είναι το …αθάνατο λουλούδι που χρειάζεται για να γίνει το υγρό, δώδεκα  πέταλά του; Κι είναι εύκολο να μαζέψει κανείς θαλασσινό νερό ,μια νύχτα με ξαστεριά; Κι ο Ρεξ το σκυλάκι που βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα πόσο θα βοηθήσει στην ανεύρεση της σταγόνας του πιο ακριβού υγρού του κόσμου;

Ένα σύγχρονο και  υπέροχο παραμύθι της Σταυρούλας Παγώνα για τους φόβους των παιδιών, για το θάρρος και για την προσπάθεια. Μια ιστορία με μαγικά στοιχεία και σημερινή πραγματικότητα. Μια βόλτα στην φύση με μικρές αποκαλύψεις και ανακαλύψεις από τους θησαυρούς της. Οικογενειακή ιστορία με νοσταλγικά σημεία από τη ζωή στο χωριό. Μα πιο πολύ απ΄ όλα  μιλάει για τη δύναμη, το θάρρος, την τόλμη που έχουμε μέσα μας και που χρειάζεται μικρά ερεθίσματα για να γιγαντώσει, να ανθίσει και να ολοκληρώσει την ….αποστολή της. Φόβος που  νικιέται με την προσπάθεια, με την διάθεση, με την περιπέτεια, που γεννά νέα συναισθήματα. «Μαγικές» συνταγές που πάντα πετυχαίνουν και παππούδες που έχουν την γνώση, την εμπειρία , την  απεριόριστη αγάπη στα εγγόνια τους και ξέρουν να χειριστούν ιδιαίτερες καταστάσεις. Για να νικήσουμε τους φόβους του σκοταδιού …μια και καλή. Τα μυστικά σεντούκια κρύβουν πάντα θησαυρούς!

Να την διαβάσετε, να την παίξετε τούτη την ιστορία. Να σκεφτείτε τις δικές σας μαγικές συνταγές. Να τολμήσετε να πείτε στα παιδιά σας για τα πιο ψηλά, τα πιο δύσκολα,  για τα πιο «αδύνατα» να πολεμήσουνε…

Με την εικονογράφηση της Γιάννας Λουλούδη που δίνει έμφαση στα πρόσωπα και τις εκφράσεις τους.

Για όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα!

Το χρυσό κλουβί, Μαρία Ανδρικοπούλου, εικ: Francesca Rossi, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Η πριγκίπισσα Ευτυχία δεν γνωρίζει τι θα πει χαμόγελο, γι αυτό όλοι στο παλάτι την φωνάζουν Αγέλαστη. Δεν της αρέσει καθόλου ο εαυτός της και πάντα ήθελε ότι είχαν οι άλλοι. Σαν έφτασε σε ηλικία …σχολείου, οι γονείς της, δηλαδή ο βασιλιάς και η βασίλισσα, αποφάσισαν να της φέρουν δασκάλα στο παλάτι και να της κάνει όλα τα μαθήματα που ήταν απαραίτητα. Όσοι και αν ήρθαν όμως, δεν κατάφεραν να κάνουν κάτι για την μικρή πριγκίπισσα που πάντα ήταν αφηρημένη και σιωπηλή. Ε, όχι κι όλοι! Υπήρχε στον κόσμο και η κυρία Δωροθέα με την καλή καρδιά και το μεγάλο χαμόγελο. Κι εκείνη ανακάλυψε πως της μικρής πριγκίπισσας της έλειπε η συντροφιά και οι φίλοι. Δεν έπαιζε ποτέ με παιδιά και το σχέδιο της νέας δασκάλας ήταν να σταματήσει αυτή η…αδικία. Στην ζωή της πριγκίπισσας Ευτυχίας θα μπει ο Θύμιος, ο γιος της κυρίας Δωροθέας και τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά. Και τα δυο παιδιά θα μάθουν πράγματα το ένα από το άλλο ώσπου και πάλι  θα απαγορεύσουν τη συντροφιά τους οι βασιλείς και γονείς της Ευτυχίας. Τότε  θα πέσει πάλι στεναχώρια κι αρρώστια…ψυχική, στο παλάτι. Όμως η αγάπη και η φιλία κάνουν θαύματα σαν γεννηθούν και σύντομα το γέλιο της πριγκίπισσας θα ηχήσει ξανά …Αλλά για το πως συνέβη αυτό είναι μια …μεγάλη ιστορία που αξίζει να διαβάσετε τη συνέχειά της!

Πόσο ανάγκη έχουμε όλοι τη χαρά; Πώς το γέλιο ανοίγει τις καρδιές, το μυαλό και γαληνεύει την ψυχή αγαπητή Μαρία  Ανδρικοπούλου; Ίσως με ένα παραμύθι «πριγκιπικό» που κλείνει μέσα του το πιο όμορφο συναίσθημα των παιδιών και όχι μόνο. Το χρυσό κλουβί είναι πάντα φυλακή όσο όμορφο και να ΄ναι, όσα  πλούτη κι αν το στολίζουν, σαν χαθούν οι φίλοι, η χαρά  και η αγάπη. Ένα σύγχρονο παραμύθι, κι ας έχει βασιλιάδες και πρίγκιπες. Έχει και αμέτρητα συναισθήματα φωλιασμένα στις λέξεις του. Έχει εκείνη την υπερπροστασία των γονιών που φτάνουν ίσαμε τα άκρα, προκειμένου να κάνουν το «καλό» για το παιδί τους. Έχει το πείσμα και τη γνώση μιας  δασκάλας, την έννοια της για την ψυχή ενός μικρού παιδιού και τα τεχνάσματα που φέρνουν πάντα αίσια αποτελέσματα. Ένα βιβλίο γεμάτο συμβουλές για τους γονείς και  καμπανάκια που κτυπούν πολύ δυνατά. Μια ιστορία που ευδαιμονεί κινδύνους για την ψυχική υγεία μικρών παιδιών σαν τους στερήσεις το παιχνίδι, το γέλιο, τους φίλους.

Η μοναξιά σε πρώτο πλάνο. Οι λαθεμένες επιλογές των γονιών, το πείσμα και ο φόβος του λάθους, η  εμπιστοσύνη και η συντροφικότητα. Ένα παραμύθι που δεν είναι μόνο για παιδιά αλλά και για γονείς που τελικά «δεν» τα ξέρουν …όλα.

Η εικονογράφηση της Francesca Rossi, αρκετά δυνατή με έντονα χρώματα  και σκίτσα, έχει κάτι από τα παλιά παραμύθια και ταιριάζει απίστευτα με το κείμενο.

Για παιδιά από 6 χρονών…

Γούλφι, Άλεξ Λάτιμερ, εικ: Πάτρικ Λάτιμερ, εκδ. Φουρφούρι

Ένας λύκος κι ένα πρόβατο ερωτεύονται παράφορα κι αποφασίζουν να παντρευτούν. Οι διαφορές τους τεράστιες, όσο και η αγάπη τους. Αποκτούν ένα γιο που΄χε «…το σουβλερό ρύγχος της μητέρας του, τα μυτερά αυτιά της και τη μακριά τριχωτή ουρά της ,αλλά και το απαλό, μαλλιαρό σώμα του πατέρα του». Ο Γούλφι ήταν  ένα ζώο που δεν ήξερε που ανήκε. Μισός πρόβατο, μισός λύκος και αν και μεγάλωνε πολύ ευτυχισμένος, ένοιωθε λίγο μοναξιά. Προσπάθησε να μπει στην αγέλη των λύκων κρύβοντας τον πραγματικό του εαυτό ώσπου κατάλαβε πως δεν του άρεσε να κυνηγά κουνέλια ούτε να μιλάνε με αγένεια για τα πρόβατα. Υστέρα συνάντησε ένα κοπάδι πρόβατα και σκέφτηκε να μείνει μαζί τους. Πάλι όμως είπε ψέματα για την εμφάνισή του και μάλιστα προσπάθησε να την αλλάξει για τους μοιάσει, ακριβώς! Δεν του άρεσαν όμως καθόλου οι άσκοπες  περιπλανήσεις τους ούτε τα άσχημα λόγια που έλεγαν για τους λύκους. Κι ένοιωσε ακόμα πιο μεγάλη μοναξιά ώσπου κατάλαβε πως μπορεί να γεννηθεί κάτι καινούργιο στη ζωή του που θα τον κάνει στ αλήθεια ευτυχισμένο…

Από τις πιο τρυφερές ιστορίες για παιδιά. Η ανάγκη να ανήκεις κάπου. Να μοιάζεις ή ‘όχι με τους άλλους; Να είσαι αποδεκτός! Να ακολουθείς όσα «πρέπει» ακόμα και αν είσαι διαφορετικός; Η αγάπη, η οικογένεια, η φιλία, η συντροφικότητα, η …μοναξιά. Πόσο μπορούν οι άλλοι να σε αποδεχτούν αν κάτι δεν είναι όπως τα δικά τους στερεότυπα; Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή; Να ακολουθείς το « κοπάδι» ή να ξεχωρίζεις γιατί  απλά θες να είσαι ο εαυτός σου;

Ένα πολύ δυνατό βιβλίο για μικρούς και όχι μόνο αναγνώστες. Η έννοια της οικογένειας. Οι σωστές συμβουλές, η καθοδήγηση, το ανοιχτό μυαλό. Η διαφορετικότητα, η αποδοχή, η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Μια ιστορία πολύ διδακτική και γεμάτη μηνύματα για την αυτοπεποίθηση, τους στόχους, την φιλία και την αποδοχή της φύσης του καθενός. Οι διακρίσεις, οι ενοχές και οι αλήθειες.

Τι πιο σπουδαίο στη ζωή από το να είσαι ο εαυτός σου και να μην προσπαθείς για κανέναν και τίποτα να το κρύψεις.

Πάντα υπάρχουν προκλήσεις στη ζωή και πάντα υπάρχουν ψηλότεροι στόχοι, διαφορετικοί «άνθρωποι» και …καλύτεροι φίλοι.

Ένα βιβλίο που θα κάνει τα παιδιά να γελάσουν, να σκεφτούν, να νοιώσουν …διαφορετικά!

Εξαιρετική προσέγγιση ιδιαίτερων θεμάτων από τον Άλεξ Λάτιμερ και υπέροχη εικονογράφηση από τον αδελφό του Πάτρικ Λάτιμερ. Ένα βιβλίο …οικογενειακής υπόθεσης,  για οικογένειάς που αγαπιούνται πολύ και αποδέχονται την διαφορετικότητα.

Για παιδιά από 4 χρόνων

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Τα Τρία Φτερά των αδελφών Γκριμ στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης!

Με τρία φτερά που ήρθανε από τα βάθη της Ανατολής ξεκίνησε το Παραμύθι της 1ης Κυριακής του Φεβρουαρίου στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019 στις 11.00 το πρωί!

Στα Παραμύθια και τις ιστορίες του Κόσμου …περιπλανηθήκαμε κι ακούσαμε μια ιστορία μαγική!

Τρεις πρίγκιπες, τρεις αδελφοί. Οι δυο μεγάλοι και ένας μικρός… 

Ένας βασιλιάς που σαν έφτασε η ώρα να ορίσει διάδοχο για τον θρόνο του δεν ήξερε σε ποιο από τα παλληκάρια του να τον αφήσει... Τρία φτερά αφέθηκαν  στον άνεμο για να δείξουν το δρόμο στον καθένα. Το πρώτο φτερό έδειξε προς τη δύση, το δεύτερο  την ανατολή και το φτερό του μικρότερου γιου έπεσε στα πόδια του… 

Μαγεία, παράξενα ζώα, Βατραχοβασιλιάδες, πολύτιμα δακτυλίδια, πριγκίπισσες και μαγικά χαλιά.

Όλα ζωντάνεψαν μαγικά και δείξανε το δρόμο της υπομονής, της φρόνησης και του καλού με την αφήγηση της Ελένης Μπετεινάκη. Παρέα της πάντα κούκλες χειροποίητες και μοναδικές που μιλούν και λένε τα δικά τους παθήματα, τις γνώμες, τις λύπες και τις χαρές

Και σαν  τελειώσαν όλα κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα ένα χαλί μαγικό φτιάξαμε  απ΄ άκρη σ΄ άκρη στο Μουσείο με κομμάτια πολύχρωμα, πολύτιμα και ζωγραφισμένα από τα παιδιά. 

Κι είχαν ακόμη πάνω τους  όνειρα και όμορφες σκέψεις…

Ίσαμε την επόμενη φορά που μια νεράιδα κόκκινη σαν τη φωτιά θα ζωντανέψει στο Μουσείο και η μαγεία θα ξεκινήσει ξανά ...

Οι κούκλες είναι από το Κουμπί και το Βελόνι.

Οι μεγάλες αλήθειες να κρύβονται σε μικρά και ασήμαντα συμβάντα!

Τα παραμύθια του Σαββάτου…..γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Ποια να΄ναι  άραγε η πιο σημαντική ευχή που θα γράφε κάποιος πάνω σε ένα χαρτάκι, σε ένα κομμάτι ύφασμα και θα το άφηνε σε ένα δέντρο; Να ΄ναι η αγάπη, η φιλία, η προσμονή, η επιθυμία για ζωή, ο φόβος για το αύριο, ή η χαρά του να έχεις έναν φίλο;  Ίσως και πάλι να ΄ναι τα πράγματα διαφορετικά από όσο φαίνονται και οι μεγάλες αλήθειες να κρύβονται σε μικρά και ασήμαντα συμβάντα!

Ποιος ξέρει, ποιος μπορεί να πει με σιγουριά. Ίσως μόνο …τα παραμύθια!

Καράβι στον ουρανό, Λίνα Μουσιώνη, εικ: Σοφία Παπαδοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο

Η οικογένεια του Ανδρέα Ανδρέου ΔΕΝ είναι  μια συνηθισμένη οικογένεια. Άνθρωποι κανονικοί μεν αλλά με συνήθειες , ασχολίες και απόψεις που δεν ταιριάζουν με τους πολλούς. Ένας μπαμπάς «σπαστικός» που από τε που σταμάτησαν οι δουλειές του είναι μέσα στα νεύρα. Μια μαμά που κι εκείνη για τον ίδιο λόγο έχασε τα μυαλά της και νομίζει πως θα γίνει αγρότισσα-σεφ. Καταλαβαίνουμε πως οι συνταγές και τα πειράματα θα ξεπερνούν τα όρια. Μια αδελφή εφιάλτης που από τότε που ήρθε στον κόσμο χάθηκε η ησυχία του Ανδρέα. Και το πιο βασικό απ΄ όλα υπήρχε  μόνο μια  γιαγιά στην οικογένεια, η λεγόμενη γιαγιά «ΔΕΝ». Καμμιά σχέση με τις κανονικές γιαγιάδες των άλλων παιδιών. Δεν φτιάχνει πίτες και γλυκά. ΔΕΝ ρωτάει αν κρυώνει ο Ανδρέας, αν πεινάει, αν ζεσταίνεται. ΔΕΝ λέει παραμύθια. Δεν φοράει γεροντίστικα ρούχα. Η γιαγιά «ΔΕΝ», ταξιδεύει, γράφει, μιλάει σε συνέδρια και ΔΕΝ είναι ποτέ…εκεί!

Μόνο που οι γνώμες των φίλων του Ανδρέα είναι αλλιώτικες. Εκείνοι θαυμάζουν την δική του οικογένεια και θεωρούν τη δική τους …καταστροφή. Ο Θάνος και η Ναυσικά λένε ακόμα πως οι οικογένειες είναι σαν τα δώρα. Τα κρατάς ό,τι κι αν κλείνουν μέσα τους. Κι εκεί που το παίρνει απόφαση ο Ανδρέας  πως η δική του γιαγιά ΔΕΝ …υπάρχει κάνει την εμφάνισή της στο σχολείο προσκεκλημένη του διευθυντή για μία και μοναδική ομιλία. Κι έκανε τόσα παράξενα παιχνίδια μαζί με τα παιδιά που όλοι την θαύμασαν. Κι οι δυο τους έπαιξαν για πρώτη φορά το παιχνίδι … «άγνωστοι» και πολλά περισσότερα σαν πήγε το μεσημέρι στο σπίτι τους, μόνο που ήταν σαν πειράματα και όχι από τα άλλα, τα κανονικά. Κι άρχισε λίγο ο Ανδρέας να καταλαβαίνει πως η γιαγιά του ήταν διαφορετική κι ας μην ήταν «φυσιολογική». Μπορούσε να συνεννοηθεί καλύτερα μαζί της και μάλιστα συνέχισε να τον εκπλήσσει με τα …παράξενά της. Το καλύτερο απ’  όλα ήταν όταν του είπε πως είναι ένα πολύ σπουδαίο αστέρι και ο σοφός επιστήμων για την οικογένειά του. Κι αφού μάλλον κι ο ίδιος θα γινόταν αστροφυσικός άρχισε να ψάχνει το σχηματισμό που θα μπορούσε να έχει η οικογένειά τους στον Ουρανό. Μα πως δεν το είχε βρει τόσο καιρό; Ένα καράβι ήταν όλοι τους. Αυτό θα ήταν το σχήμα τους, ένα καράβι που όσα «χάλια» και να είχε θα τους ταξίδευε πάντα!

Κι οι φίλοι του βρήκαν τον δικό τους αστερισμό αυτό που πίστευαν κι έβλεπαν με τα «δικά τους μάτια». Κι η γιαγιά ΔΕΝ, ξαφνικά με το που έφυγε στην Αμερική κάτι…κάτι άλλαξε σε όλους…αλλά θα το μάθετε σαν διαβάσετε το βιβλίο.

Ένα βιβλίο απλά συναρπαστικό. Μια ιστορία καθημερινότητας και οικογενειακής ζωής  με το απίστευτο χιούμορ της Λίνας Μουσιώνη που σε καθηλώνει, σε ξεσηκώνει και σε κάνει να πεις πως πραγματικά η απόλαυση ης ανάγνωσης είναι ακριβώς…εδώ!

Λόγος αστείρευτος, ιδέα μοναδική, θέματα παμπ όλα. Και τι δεν είπε με το μοναδικό αυτό κείμενο η Λίνα. Για τις σχέσεις στην οικογένεια, τις ανησυχίες, τα συναισθήματα, τους φίλους. Για τη διαφορετικότητα των ατόμων, των οικογενειών, των συνθηκών επιβίωσης. Για την συντροφικότητα, για όλων των ειδών σχεδόν τις οικογένειες. Για την οικολογία, το περιβάλλον τις επιστήμες, την ζωή ενός μαθητή, ενός αδελφού, μιας κρίσης, μιας γιαγιάς που θα την θέλαμε αλλιώς. Για την ατομικότητα και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Μα πάνω απ όλα για την αγάπη στο φίλο, στο γονιό, στον αδελφό, στα πράγματα, στη …γιαγιά.

Ένα βιβλίο που θα λατρέψουν τα μεγαλύτερα παιδιά γιατί θα ακουμπήσει πολύ τη δική τους καθημερινότητα, την δική τους ψυχοσύνθεση. Τις συνήθειες, τις σκέψεις, τις  καταστάσεις μέσα στο σπίτι.

Ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή μας, για έναν ακόμη λόγο. Για να νοιώσουμε όλοι το χάρισμα κάποιων ανθρώπων που δεν σταματάς να τους διαβάζεις πάρα μόνο σαν φτάσεις στην  τελευταία σελίδα.

Εικονογραφημένο από την Σοφία Παπαδοπούλου σαν κόμικς που αφήνει πολύ χώρο για την ανάδειξη ενός τόσο καλογραμμένου κειμένου!

Για παιδιά από 9 χρόνων…

Το ευχόδεντρο, Κάθριν Απλγκεϊτ, εικ: Charles Santso, εκδ. Ψυχογιός

«Η βελανιδιά με την ανθρώπινη λαλιά, μιλούσε στους ανθρώπους τα χρόνια τα παλιά…». Κι έχουν φίλους πολλούς τα δέντρα, ζώα, έντομα, παιδιά. Κι αν δεν  ξέρουν να κάνουν αστεία, ένα πράγμα κατέχουν καλά: Να λένε ιστορίες…

Κι αυτή είναι η ιστορία της ή του Ρεντ μιας κατακόκκινης βελανιδιάς με διεισδυτικές ρίζες και με τόσο έντονο κόκκινο χρώμα το φθινόπωρο που μόνο από θαύμα δεν καλούν την πυροσβεστική να τη σβήσει αφού μοιάζει σαν να έχει πάρει φωτιά. Αιώνες πάνω από δυο κρατούσε τούτο το δέντρο από τότε που΄ταν ακόμη μικρό σποράκι στον άνεμο. Κι έφτασε στα γεράματά της να ΄ναι το δέντρο των ευχών που το στολίζουν κάθε χρόνο την 1^η του  Μάη με κομμάτια χαρτιού, υφάσματος, κλωστής που όλα τους αντιπροσωπεύσουν τα όνειρα, τις επιθυμίες, τη λαχτάρα των ανθρώπων.

Τούτο το δέντρο είχε ανθρώπινη λαλιά….Είχε επίσης ακούσει χιλιάδες πράγματα κι ήξερε καλά να κρατάει μυστικά. Είχε και φίλους κολλητούς με πρώτο πρώτο την Μπόγκο, ένα κοράκι που ήταν μαζί  από την πρώτη μέρα της γέννησής του.  Κι αν και διαφορετικοί, όπως συμβαίνει και στους ανθρώπους, τους ένωναν πολλές στιγμές κι ήταν φίλοι καρδιακοί. Κι η ιστορία της Ρεντ είναι απίστευτη  που επικεντρώνεται σε ένα ακόμα πολύ ιδιαίτερο σημείο. Αν κι απαγορεύονταν  οι κουβέντες με τους ανθρώπους εκείνη μια φορά μίλησε… κι ας ήξερε πως θα ερχόταν το τέλος!

Είχε τόσες  κουφάλες που στέγαζε ένα πλήθος μικρών ζώων, τόσων πολλών που έμοιαζε σαν μια μικρή πολιτεία. Κι όλα πήγαιναν καλά ώσπου στη γειτονιά που εκείνη ήταν φύλακας μετακόμισε η οικογένεια της Σάμαρ. Το κοριτσάκι που ένοιωθε μοναξιά και αποκλεισμό απ όλους κι όλα,    ήταν πάντα σιωπηλό. Κατάφερε τούτη η σιωπή να τραβήξει όλα  τα ζωάκια, κατοίκους και φίλους της βελανιδιάς. Μαζί περνούσαν παρέα ατέλειωτες νύχτες  γύρω από τον κορμό της. Κι ένα βράδυ άφησε κι εκείνη μια ευχή πάνω σε ένα κομμάτι ροζ υφάσματος. Έγραφε πως θα ήθελε πολύ να είχε ένα  φίλο, άνθρωπο!

Κι η βελανιδιά που τα μάτια της είχαν δει πολλά, που είχε νοιώσει απίστευτες κακουχίες, αδικίες, γέλια και κλάματα πολλών ανθρώπων και ζώων , που΄χε ζήσει εκατοντάδες χρόνια, πολέμους, δυστυχίες και χαρές, ξαφνικά ένοιωσε τον δικό της κόσμο να αλλάζει με τούτη δω την τόσο απλή αλλά αληθινή ευχή! Κι έβαλε στόχο της ζωής της να της γνωρίσει το ξερακιανό αγόρι που έμενε εκεί κοντά. Το σχέδιο της θα το πραγματοποιούσε η Μπόγκο και τα αλλά μικρά ζωάκια και μάλιστα πολύ σύντομα!

Κι ύστερα  χαράχτηκε μια λέξη που σκόρπισε στεναχώρια, στον κορμό της βελανιδιάς. «Δρόμο» έγραφε για τους κατοίκους του μπλε σπιτιού. Κι αρχίσανε άλλες ιστορίες, λυπητερές… Κι η Φραντσέσκα, η κατά κάποιον τρόπο ιδιοκτήτρια της γέρικης βελανιδιάς,  αποφάσισε να την «διώξει» γιατί είχε πολύ κουραστεί μαζί της, με τις ρίζες, τα φύλλα, τον χώρο που της έπιανε. Κι τότε ήταν που ταράχτηκαν όλα… όλα!

Και πήραν δράση οι αστυνόμοι, τα παιδιά, τα ζωάκια…Κι έγιναν φίλοι ο Στίβεν, το ξερακιανό αγόρι με την Σάμαρ. Κι αποκαλύφθηκαν πολλά μυστικά για τη ζωή της Φραντσέσκας, κι ένα βιβλίο έκανε πάλι το θαύμα του.

Μια συγκινητική σαν αληθινή ιστορία εκτυλίσσεται από εκείνες που δεν θες να τελειώσουν ποτέ...

Δεν ξέρω πόσες φορές, έχω  διαβάσει τούτο το βιβλίο. Ήρθε στα χέρια μου μια μέρα που΄ταν πολύ δύσκολη και παράξενη στη δική μου ζωή. Στο διάδρομο ενός νοσοκομείου, έρημο, άφωνο και για ώρες πολλές ήταν η μόνη μου συντροφιά. Κι ήταν ένα βιβλίο που με συγκλόνισε με την ιστορία, την ελπίδα, τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, με την μάνα Φύση, με τα όνειρα. Θυμήθηκα κι ένιωσα πόσο εύκολα οι ΄άνθρωποι ξεχνούν από που έρχονται… Συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά πως δεν έχει σημασία το χρώμα του δέρματος, η ενδυμασία, οι συνήθειες , η γλώσσα ή το θρήσκευμα. Όλοι είμαστε άνθρωποι που πονάμε, κλαίμε, αγαπάμε, μισούμε με το δικό του τρόπο ο καθένας μας…

Ένα βιβλίο γεμάτο συναίσθημα, γεμάτο ιστορίες που αγγίζουν και τους πιο σκληρούς χαρακτήρες. Ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, για τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τις ζωές των ανθρώπων. Ένα βιβλίο για την Φύση κι όλα όσα μας δείχνει αλλά δεν τα βλέπουμε. Ένα βιβλίο για την φιλία, τα έθιμα, τις γειτονιές και την ψυχή των ανθρώπων.

Μια ιστορία που μοιάζει με παραμύθι και  κρύβει όμως μέσα της όλη την αλήθεια του σήμερα. Όλη την συμπεριφορά τω διπλανών  και τη δική μας.

Φόβος, αγωνία, χαρά, μίσος, αδιαφορία, φιλία, αγάπη και μοίρασμα. Όλα μαζί, αντίθετα και όμοια καρτούν χέρι χέρι τα συναισθήματα.

Και να δεν πιστεύετε πως τα δέντρα μιλάνε στους ανθρώπους τουλάχιστον την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στον ίσκιο τους, παρατηρήστε τα. Σίγουρα έχουν κάτι να σας δείξουν μην κάνετε πως δεν το βλέπετε…

Μαγική η εικονογράφηση του βιβλίου κι αν μπορούσα κι εγώ να γράψω μια ευχή σε τούτο το εκπληκτικό ευχόδεντρο θα έπαιρνα ένα μεγάλο κατακόκκινο πανί και με λευκά γράμματα θα έλεγα: Να φτάσει σε όλα τα παιδιά η ιστορία τούτης της γέρικης βελανιδιάς!

Για παιδιά από 9 χρονών…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός