Τα παραμύθια του Σαββάτου …γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*!

Τούτες οι ιστορίες « μιλάνε » για θέματα καθημερινά. Της Ημέρας και της Νύχτας…

Πόσες φορές το κλάμα ενός μικρού παιδιού δεν ακούγεται μέσα στην ησυχία της νύχτας  που ζητά το μαγικό ραβδάκι της νεράιδας ή της μάμας για να γίνουν όλα όπως πριν; Εφιάλτες ,όνειρα και δύσκολες νύχτες γαληνεύουν πάντα με ένα νανούρισμα, μπόλικη αγάπη και αγκαλιές. Κι όλα αυτά τις Νύχτες γιατί οι Μέρες έχουν άλλα καμώματα. Η ζωή του σχολείου, οι αχαλίνωτες επιθυμίες, η έλλειψη αυτοέλεγχου ή προσοχής ,ο θυμός ή η ανωριμότητα στην συναισθηματική ζωή πολλές φορές οδηγούν σε παραβατικές συμπεριφορές των παιδιών που είναι σαν να μετατρέπονται σε …μάγισσες που μαγεύουν και εκπληρώνουν επιθυμίες με λάθος τρόπο!  

Μάγισσες  γόμες, Βασίλης Κουτσιαρής ( εικον: Αιμιλία Κονταίου), εκδ. Μίνωας

Η Νικολέτα δεν διστάζει να βάλει στην τσάντα της τις γόμες των φιλενάδων και συμμαθητριών της, αφού της άρεσαν πολύ και σχεδόν την μάγεψαν. Έξαλλου δεν τις είχε πάρει για πολύ, μόνο για δυο τρεις μέρες, σκέφτηκε. Η στάση των φιλών της αλλάζει όμως την επόμενη μέρα στο σχολείο αλλά κι  ίδια δεν αισθάνεται πολύ καλά. Όταν πια το θέμα την πνίγει το συζητά με τους γονείς της και εκείνοι  την καθησυχάζουν πω ς όλα θα πάνε καλά. Η μαμά την συμβουλεύει πως δεν παίρνουμε ποτέ κάτι χωρίς να  ρωτάμε  κι ο μπαμπάς της επισημαίνει πως αυτό είναι κάτι σαν κλέψιμο. Δεν την μαλώνουν αλλά με συζήτηση της δίνουν να καταλάβει μόνης της τι ακριβώς έπραξε και πως θα το χειριστεί. Αρχίζουν οι ενοχές και οι τύψεις καθώς και η ανησυχία για το τι θα συμβεί στο σχολείο. Ο λεπτός χειρισμός όμως της δασκάλας της την βγάζει από τη δύσκολη θέση  και το πάθημα της γίνεται μάθημα …

Μια ιστορία που συναντιέται συχνά στην σχολική ζωή. Τα μικρά παιδιά δύσκολα κρατούν τον ενθουσιασμό τους βλέποντας κάτι που έχει ο διπλανός ή ένα φίλος τους και δεν διστάζουν να το πάρουν χωρίς να ρωτήσουν ή να σκεφθούν τις συνέπιες απλά και μόνο γιατί εκείνη τη στιγμή , το θέλουν. Κι αυτό είναι το θέμα του Βασίλη  Κουτσιαρή στο νέο του βιβλίο για τις «Μάγισσες Γόμες» που το προσεγγίζει με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό της Νικολέτας.  Περιγράφει ένα γεγονός και φαινόμενο που γνωρίζουμε ότι συμβαίνει σε όλα σχεδόν τα σχολεία και στις πιο μικρές τάξεις.  Ο τρόπος αντιμετώπισης και χειρισμού απέναντι στο μικρό κορίτσι που ότι κάνει δεν έχει την ίδια βαρύτητα όπως αν το έκανε ένας μεγάλος, πρέπει να  είναι ιδιαίτερα  προσεκτικός. Τα παιδιά  στις νεαρές ηλικίες δεν έχουν αποκτήσει άμυνες και αυτοέλεγχο  σε ότι κάνουν και χρειάζονται την βοήθεια και συμπαράσταση των μεγαλύτερων τους. Αυστηρές τιμωρίες και λόγια περιττά που δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες ενοχές δεν είναι απαραίτητα σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Πολύ λεπτό θέμα, συνηθισμένο σε μας τους εκπαιδευτικούς αλλά ταυτόχρονα μεγάλη ευκαιρία για διδαχή και απόκτηση ικανότητας του ίδιου του παιδιού να βρει μόνο του λύσεις,  αντλώντας εμπειρία και μάθηση από τις συνέπιες των πράξεων του.

Η εικονογράφηση του είναι εξαιρετική. Η Αιμιλία Κονταίου έχει δείξει σε όλους πως είναι μια πολύ σπουδαία εικονογράφος δημιουργώντας με τις εικόνες της χαρακτήρες και μορφές που αποτυπώνονται πολύ έντονα στην παιδική μνήμη,  χρησιμοποιώντας επίσης έντονα χρώματα που ζωντανεύουν ακόμα περισσότερο ότι έχει δημιουργήσει. 

Μια ιστορία για παιδιά από 5 ετών που θα τα κάνει να σκεφτούν και ίσως να αναρωτηθούν!

Αμαλασούνθα, Η Νεράιδα της Νύχτας , Θεοφανία Παπαθωμά, ( εικον: Γεωργία Στύλου), εκδ. Διάπλαση

Η Νεράιδα της Νύχτας, η Αμαλασούνθα , ζει στο μαγεμένο δάσος με βοηθούς τους πιο πολύτιμους « ανθρώπους». Κηπουρός της είναι η Αγάπη  και καμαριέρα της η Ευτυχία. Τούτη η Νεράιδα, όπως οι περισσότερες άλλωστε, είναι όμορφη πολύ, γελαστή και γεμάτη με ένα σωρό χαρίσματα. Έχει όμως κι ένα παράπονο από τη ζωή της. Ενώ αγαπάει τόσο πολύ τα παιδιά, αφού  κυκλοφορεί μόνο την νύχτα, δεν τα βλέπει ποτέ, γιατί όπως όλοι γνωρίζουν τα παιδιά τις νύχτες …κοιμούνται! Ώσπου μια νύχτα, το κλάμα ενός  μικρού παιδιού την γεμίζει με χαρά και ταυτόχρονα λύπη. Χαρά που επιτέλους θα συναντούσε ένα μικρό παιδί και λύπη γιατί δεν ήθελε κανένα παιδί στον κόσμο να είναι στεναχωρημένο. Όμως τα παιδιά πολλές φορές τις νύχτες είναι ανήσυχα ειδικά αν βλέπουν εφιάλτες και ο φόβος τους φέρνει δάκρυα στα μάτια. Άλλοτε πάλι ίσως απλά δεν μπορούν να κοιμηθούν. Ο Αχιλλέας, το παιδί που άκουσε η Αμαλασούνθα είχε δει ένα άσχημο όνειρο. Εκείνη έτρεξε αμέσως κοντά του και με λόγια όμορφα παρηγοριάς κι αγάπης αλλά και  με ένα πολύ γλυκό νανούρισμα του ξανάδωσε  την ηρεμία που χρειαζόταν.

Μια πολύ τρυφερή ιστορία της  Θεοφανίας Παπαθωμά για εκείνες  τις νύχτες τις παράξενες που κρατούν ξύπνια τα μικρά παιδιά. Για το φόβο από τους εφιάλτες  που μια νεράιδα καλή ή μια νεράιδα μαμά μπορεί και ξέρει να τους  διώχνει μακριά και με αγάπη , αγκαλιές κι όμορφα λόγια να χαρίζουν  απλόχερα ηρεμία κι εμπιστοσύνη που έχουν ανάγκη  εκείνη την στιγμή. Κι αφού όλες οι νύχτες δεν είναι οι ίδιες και κάποιες είναι ακόμα πιο δύσκολες , ένα νανούρισμα φέρνει πάντα τη λύτρωση και την ηρεμία. Τις εικόνες του βιβλίου έχει ζωγραφίσει η Γεωργία Στύλου και η Αμαλασούνθα έχει πραγματικά την μορφή της πιο όμορφης νεράιδας των ονείρων και των παραμυθιών. Εικόνες, άπλες, λιτές και όμορφες.

Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα Cd με την αφήγηση του παραμυθιού και με μουσική και τραγούδι με ένα πολύ τρυφερό νανούρισμα.

Για παιδιά από 4 ετών…

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 21 Φεβρουαρίου 2015 : εδώ !