Πάλι θύμωσε η θάλασσα…

Τελικά δεν ήταν μόνο νοτισμένο το σημερινό πρώτο  πρωϊνό του Οκτώβρη. ‘Ήταν λίγο θλιμμένο και ανήσυχο. Μύριζε η γης από την υγρασία. Ο ουρανός είχε μαυρίσει σχεδόν, σαν να περίμενε από ώρα τούτο το ξέσπασμα. Ο ήλιος πάλι είχε προτιμήσει  να  κρύβεται και να φανερώνεται πότε πότε. Έμοιαζε να  έχει  κουραστεί να βλέπει την  διαμάχη   των δύο αιώνιων εραστών. Ναι, κάτω στο λιμάνι πάλι είχε θυμώσει η θάλασσα, πάλι  έβραζε μέσα της κι ήθελε να ξεσπάσει. Δεν χόρτασε το καλοκαίρι  που δεν χαλάρωσε ούτε στιγμή. Σήμερα πάλι μούγκριζε, πάλι κτυπούσε αλύπητα τον αγέρωχο Άρχοντα, τον Κούλε. 

Ήταν παράξενα όμορφη τούτη η ανακατωσούρα της. Κάνεις δεν πτοήθηκε με τα τερτίπια της. Την μάθαμε πια. Θέλει απλά με τούτο τον θυμό να δείχνει την παρουσία της, την ισχύ και δύναμή της. Κι έτσι όσο κι  αν κτυπούσε απότομα τα βράχια , όσο κι αν προσπαθούσε να «πληγώσει» το Φρούριο της, το μόνο που κατάφερνε ήταν  να μαζεύεται , να απλώνει και να φεύγει  πάλι μακριά.

Κόσμος κατέβηκε να τη θαυμάσει. Άνθρωποι από διάφορα μέρη του κόσμου που είτε τυχαία είτε γιατί την αγαπούν πολύ, βρέθηκαν δίπλα της. Κι όλοι είχαν ένα χαμόγελο και ας τους πιτσιλούσε  με τις σταγόνες κι ας τους πότιζε με την αλμύρα της.

Πλησίασα όσο μπορούσα, δεν με  άφησε να προχωρήσω πιο μέσα… Ήξερε εκείνη, κανένας  μας δεν ήταν σωστά προετοιμασμένος για τούτη την θαλασσοταραχή. Κοίταξα τον Άρχοντα… Απτόητος, χαρούμενος θα’ λεγα. Είχε δροσιστεί  για τα καλά. Σαν χάδι ένοιωθε τα γινάτια της.  Χαμογελούσε σχεδόν στους γλάρους, στις βάρκες σε όλους μας και ήταν σαν να μας έλεγε :

« Θα περάσει κι αυτό …θα ηρεμήσει, μην σκιάζεστε… Εγώ συνήθισα πια και δεν τη συνερίζομαι!».

Της Ελένης Μπετεινάκη…

 Ηράκλειο, Πέμπτη 1η Οκτωβρίου 2015

Δημοσιεύτηκε στις 2 Οκτωβρίου 2015 στο
Cretalive.gr : http://www.cretalive.gr/opinions