Τα παραμύθια του Σαββάτου….

…γράφει, σχολιάζει και παρουσιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

Παραμύθια μαγικά. Παραμύθια που δύσκολα ξεχνάς. Επάτησε ο Αύγουστος, λέει μια παροιμία και τον έκαναν τραγούδι, ποίημα αλλά και …παραμύθι. Πώς να μην μιλήσει κανείς για κείνο το φεγγάρι το ολόγιομο, τα ασημένιο, το μεγαλύτερο του χρόνου, που διώχνει μακριά έννοιες και φόβους, μόνο κοιτάζοντάς το. Όλους τους φόβους, κι όλους τους δράκους τους « κακούς»…και κάποιες φορές ακόμα κι εκείνον  τον ατρόμητο και ανίκητο « καρκινόδρακο.». Ιστορίες για τη δύναμη της ψυχής, της ελπίδας και της Αγάπης. Της τόλμης, του θάρρους και του φόβου …Ιστορίες όχι μόνο της φαντασίας , μα και τις ίδιας της ζωής, που σαν συμβούν θέλεις με όλη σου την ψυχή να είναι μόνο …παραμύθια!

Τα παιδιά του καλοκαιριού, Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου, εκδ. Πατάκης

Ο Αύγουστος και το φεγγάρι…

Ο Αύγουστος είναι ο τρίτος γιος της Ζέστης και του Καλοκαιριού. Ο πιο μικρός και ο πιο φοβιτσιάρης. Μόνο που δεν φοβάται τους δράκους, τα άγρια ζώα και τους γίγαντες, αλλά …το σκοτάδι. Ναι, φοβάται πολύ και γι αυτό τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί. Το αστεράκι, ένας από τους φίλους του αποφασίζει πώς θα τον βοηθήσει. Πρώτα απ΄όλα μήνυσε του Ήλιου πως ήταν καιρός πια να τον βαφτίσει αφού είχε γίνει πια έξι χρονών. Κι όπως συμβαίνει  σε όλα τα βαφτίσια, ο νονός του, του ‘ δωσε φώτιση, πραγματική. Του χάρισε και το πιο παράξενο και όμορφο καντήλι να του φέγγει την νύχτα και να σταματήσει να φοβάται. Αυτό το καντήλι δεν ήταν άλλο από το ίδιο το φεγγάρι. Κι αν και στην αρχή ο Αύγουστος συνέχιζε να έχει αϋπνίες , μόλις  εκείνο έγινε μεγάλο, ολοστρόγγυλο και ασημένιο σαν μπάλα, όλα πέρασαν. Κατάλαβε τότε τούτος ο μικρός εγγονός του Χρόνου, πως ο φόβος του για το σκοτάδι δεν έπρεπε να υπάρχει γιατί κανείς δεν κρυβόταν μέσα στη νύχτα να τον τρομάξει. Κι άρχισε πια να κοιμάται χαρούμενος, ευτυχισμένος και ήρεμος. Και έφυγε τόσο μακριά ο φόβος του που ακόμα κι όταν  το φεγγάρι χάθηκε μια νύχτα από τον ουρανό, ο Αύγουστος δεν ένοιωσε τίποτα μόνο συνέχισε να ονειρεύεται τα πιο όμορφα όνειρα που μπορεί να έχει ένα παιδί τις νύχτες , ακόμα και αν αυτό το παιδί είναι  …ένας μήνας!

Ένα ακόμα παραμύθι για τους μήνες από εκείνα που  όμοιά τους δεν υπάρχουν πουθενά. Γράφτηκε από την Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, πριν πολλά χρόνια, όμως ακόμα και σήμερα διαβάζεται και θα διαβάζεται από εκατοντάδες παιδιά χωρίς ποτέ να πάψει να είναι αγαπητό και …μοναδικό. Η γραφή της κ. Λότης, είναι σε όλους μας πια γνωστή. Όμορφες εικόνες, ζωντάνεμα των πιο όμορφων λέξεων που ταιριάζουν με την πλοκή μια ιστορίας. Στο συγκεκριμένο παραμύθι , καταφέρνει με τον πιο πρωτότυπο τρόπο να μας γνωρίσει τις φάσεις του Φεγγαριού, να μιλήσει για  έναν από τους πιο συχνούς φόβους των παιδιών, το σκοτάδι, και να βρει την πιο ταιριαστή λύση. Λόγος που ρέει, ξαφνιάζει και γεμίζει θαυμασμό, στο μοναδικό της χάρισμα και ταλέντο, ώστε να παραμένει στις καρδιές μας  σαν την πιο αγαπημένη συγγραφέα και τώρα πια γιαγιά των παραμυθιών. Των παραμυθιών που γαληνεύουν και μαγεύουν τις ψυχές των παιδιών, κι όχι μόνο, και που δύσκολα κάποιος δεν μένει ασυγκίνητος από τα γραφόμενα της. 

Οι ιστορίες των μηνών, των παιδιών του Χρόνου είναι ότι πιο όμορφο γράφτηκε πότε, τα τελευταία χρόνια για παιδιά, εφήβους και μεγάλους που αγαπούν τις ιστορίες και συνεχίζουν να ονειρεύονται  με μάτια ανοιχτά!

Για παιδιά από 5 ετών…και για μεγάλους!

Ο καρκινόδρακος, Χρήστος Σίνης, εικ: Νίκος Γιαννόπουλος, εκδ. Ελληνοεκδοτική

Η Νένη είναι μια μικρή « πριγκίπισσα », σαν όλα τα μικρά κορίτσια της Ατλαντίνας, μα και του κόσμου ολάκερου. Σ’  αυτήν την φανταστική πολιτεία ζει με την οικογένειά της, που φροντίζει να είναι  πάντα ο ουρανός ψηλά, να τον κρατούν να μην πέσει στα κεφάλια τους. Ζει όπως όλα τα παιδιά και με παραμύθια για κάστρα, πρίγκιπες και δράκους. Δράκους που μαθαίνει σιγά σιγά να μην φοβάται  και να νοιώθει δυνατή, πως όλα μπορούν  να νικηθούν. Μέχρι εκείνη την ημέρα «…από κείνες που δεν θέλεις να τις σκέφτεσαι – μα δεν ξεχνάς ποτέ-…», που ο δράκος εμφανίστηκε στη ζωή της. Ένας αλλιώτικος δράκος χωρίς φτερά και νύχια μυτερά και άγριος με  κεφάλι που έβγαζε φωτιές από το στόμα του. Κι έχει και το πιο τρομακτικό όνομα απ΄όλους τους δράκους των παραμυθιών, τον έλεγαν καρκινόδρακο. Κανείς δεν ήξερε πώς να τον πολεμήσει, πώς να γλιτώσει την όμορφη μικρή πριγκίπισσα Νένη από την « όρεξή » του. Κι εκείνος που την ήθελε τόσο πολύ, έκανε τα πάντα και κατάφερε να την πάρει μαζί του. Κι άφησαν οι Άτλαντες τον ουρανό να πέσει πάνω από τα κεφάλια τους  κι όλα σκοτείνιασαν  και πάγωσαν. Μόνο μια ΦΛΟΓΑ, μόνο μια δύναμη, μια ζεστή αγκαλιά τους έδωσε και πάλι την  θέληση να συνεχίσουν να ζουν και να ξανασηκώσουν όλοι μαζί τον ουρανό ψηλά. Τούτη τη δύναμη, την θέληση την αντλούσαν από την αγάπη που δεν τους εγκατέλειψε ποτέ, την αγάπη και τη θύμηση της πολυαγαπημένης τους πριγκίπισσας που την έδωσαν απλόχερα σε όσα άλλα παιδιά ήθελε να πάρει μαζί του τούτος ο πανούργος και  « κακός» καρκινόδρακος. Και πολλές φορές κατάφεραν και τον νίκησαν και γέμισε η ψυχή τους με όλα τα καλά και σημαντικά που κρύβει η ζωή και οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν, που αγωνίζονται και επιμένουν και δεν χάνουν το κουράγιο τους ποτέ!

Έχω διαβάσει πολλά, πάρα πολλά παραμύθια και ιστορίες στη ζωή μου, όμως τούτο δω το παραμύθι του Χρήστου Σίνη, ακούμπησε με ένα μοναδικό τρόπο την δική μου καρδιά. Μου μοιάζει σαν αληθινό, μπορεί και να μου θύμισε κάτι… κάπου… κάποτε! Συγκίνηση πολλή, δύναμη, θάρρος κι ελπίδα. Αγάπη, τόλμη και πείσμα με γέμισε. Μια ιστορία που αγγίζει όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους πιο σκληρούς. Μια ιστορία να σκεφτείς  τα σημαντικά πράγματα της ζωής, την πολύτιμη καθημερινότητα  που ζούμε όλοι και συχνά γκρινιάζουμε για ασήμαντα γεγονότα και αφορμές. Ένα παραμύθι συγκλονιστικό. Γεμάτο νοήματα, μηνύματα και αισιοδοξία. Εικονογραφημένο όπως του πρέπει από τον Νίκο Γιαννόπουλο. Με σεβασμό στην θλίψη μα και στη χαρά του. Με χρώματα και φιγούρες που διακριτικά και μοναδικά δένουν με το τόσο δυνατό κείμενο. Ένα κείμενο που δεν στέκεται στη θλίψη αλλά στη δύναμη της ελπίδας και της ψυχής. Ένα παραμύθι που βάζει τα παιδιά στην ίδια τη ζωή, που αφυπνίζει και διδάσκει  πως η Ελπίδα και η Αγάπη πάντα θεραπεύουν. Η θύμηση , η προσφορά και  δύναμη μπορούν να τα  καταφέρουν  τόσο καλά που όλου του κόσμου τα  παιδιά σαν πέσουν στα νύχια του καρκινόδρακου να προσπαθήσουν να βγουν νικητές και αυτά και οι οικογένειες τους , με κάθε τρόπο, με όποιον τρόπο …ώστε το παραμύθι της δική τους ζωής να είναι ακόμα …καλύτερο!

Για παιδιά από 6 χρονών!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2015 στο cretalive.gr :http://www.cretalive.gr/culture