Τα παραμύθια του Σαββάτου!

… γράφει, προτείνει, παρουσιάζει και σχολιάζει η Ελένη Μπετεινάκη*

To Καλοκαίρι είναι  πια στην πιο ζεστή του ώρα. Διακοπές, βόλτες, θάλασσα είναι στο καθημερινό πρόγραμμα. Η θερμοκρασία « κτυπάει» κόκκινο και τα τζιτζίκια κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους πάνω στα κλαδιά. Είναι  οι μέρες των παραμυθιών κάτω από ολόγιομα φεγγάρια, κι ίσως κι εκείνες οι νύχτες που καμιά φορά γίνονται αλήθεια όλα εκείνα που έχουμε ονειρευτεί. Γιατί και τα όνειρα συχνά δεν κατοικούν μόνο στο χώρο της φαντασίας αλλά ξεκλέβουν λίγο από το άρωμα της ζωής και παίρνουν σάρκα και οστά κι είναι εκεί μπροστά μας …ολοζώντανα! Αρκεί να τα πιστέψουμε πολύ …

Τα παιδιά του καλοκαιριού, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, εκδ. Πατάκης

Με τούτα και με κείνα, ήρθε ο Ιούλιος, το δεύτερο παιδί της Ζέστης και του Καλοκαιριού. Μαζί  του ήρθε και το τζιτζίκι με το τραγούδι του και την φιλία του στον μικρό μήνα που σαν όλα τα παιδιά, έδινε υποσχέσεις που ύστερα από λίγο, τις ξεχνούσε. Έτσι άφησε μέρες πολλές το τζιτζίκι να τον περιμένει για να τον μάθει να τραγουδά και τριγύριζε από δω κι από κει γνωρίζοντας νέους φίλους και παιχνίδια. Το Λιοπύρι, το Μελτέμι, η Θερμοκρασία ήταν οι νέοι του φίλοι και μαζί τους έτρεχε πάνω κάτω σχεδόν ασταμάτητα. Κι ίδρωνε τόσο πολύ που σαν νύχτωνε και γύριζε σπίτι του πια αποκαμωμένος και χωρίς διάθεση να μάθει να τραγουδά, έδιωχνε την κούραση του και την δίψα του με  ένα ποτήρι παγωμένο νερό… Και φώναζε ο παππούς ο Χρόνος και τον ορμήνευε πως στο τέλος θα αρρωστήσει… Έτσι κι έγινε κι ο Ιούλιος σιγοψήθηκε στον πυρετό, μια μέρα, και οι φίλοι του τρελάθηκαν από την αγωνία τους κι άναβαν κι έβραζαν και φυσούσαν δυνατά. Ακόμα και το τζιτζίκι έσκασε με τα καμώματα του Ιούλη που τους είχε αφήσει όλους σχεδόν μοναχούς,  να τον περιμένουν…

Άλλη μια ιστορία για τους μήνες, άλλο ένα μαγικό παραμύθι που νομίζουμε πως ο παππούς ο Χρόνος ήξερε πως μόνο η κ. Λότη θα μπορούσε να ζωντανέψει και να διηγηθεί τόσο μοναδικά τις περιπέτειες του.

Ένα αγόρι…Ένας ψαράς…Δύο όνειρα, Σοφία Τσιάμη, (εικ: Ανδρέας Κούρτης), εκδ. Ελληνοεκδοτική

Ήταν ένα μικρό χαριτωμένο αγόρι, κάποτε,  που ζούσε σε μια λουλουδιασμένη αυλή στην κορυφή ενός λόφου παίζοντας μια κόκκινη φλογέρα. Το αγόρι είχε ένα μυστικό , ένα μικρό σαράκι μέσα του .Δεν ήθελε να είναι αυτό που ήταν …αλλά να γινόταν ένα ψαράς στην μεγάλη απέραντη θάλασσα. Εκεί που ένας γκριζομάλλης και γκρινιάρης άνδρας , ένας ψαράς,  ζούσε όλη μέρα μέσα στην ξύλινη καρυδένια του βάρκα αλλά δεν του άρεσε καθόλου γιατί κι εκείνος ήθελε να είναι κάποιος άλλος. Ένας άνδρας που θα έπαιζε μια φλογέρα και θα τραγουδούσε. Ήταν όμως ψαράς. Δυο κόσμοι διαφορετικοί που κάποια στιγμή , αργά να είναι ή νωρίς ίσως και να συναντηθούν. Είναι εκείνη η μεγάλη στιγμή που μπορείς να αλλάξεις τα πάντα και το όνειρο να γίνει αληθινό. Και τότε όλα τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά  κα αποκτούν άλλο νόημα. Το χαμόγελο πια δεν φεύγει από τα χείλη, η μαγεία δίνει τη θέση της στη ζωή και τα όνειρα κατοικούν στη γη κι όχι στον ουρανό ή στα παραμύθια … Γιατί αν κάτι θέλεις πάρα πολύ εκείνο θα βρει τον τρόπο και το δρόμο του να έρθει…

Καλοκαιρινό Βυθοσχολείο, Γιώργος Λεμπέσης, (εικ. Θοδωρής Τιμπιλής), εκδ. Ψυχογιός

Το καλοκαίρι ήρθε λοιπόν και στο Βυθοσχολείο όλοι ετοιμάζονται για διακοπές. Όλα τα ψάρια και τα ζωντανά του βυθού κάπου έχουν σχεδιάσει να πάνε. Όλοι εκτός από τον Βρασίδα, τον αχινό που είναι ακόμα αναποφάσιστος και το Κακόψαρο που είναι τιμωρημένο και η δουλειά που του έχουν αναθέσει είναι να μοιράζει φυλλάδια.

Σε ένα από  αυτά ο Βρασίδας διαβάζει, ενθουσιάζεται και αποφασίζει πως θα πάει στην κατασκήνωση , το « Κεφάτο Σαφρίδι ».Τότε το τιμωρημένο ψάρι, που δεν θέλει να χάσει την συντροφιά του αχινού, του βάζει ένα σωρό δοκιμασίες μήπως και μ αυτόν τον τρόπο τον καθυστερήσει. Ο Βρασίδας, όμως θέλει πολύ να πετύχει το σκοπό του και έτσι καταφέρνει απ΄όπου κι αν περνά να λύνει τα μικροπροβλήματα με σκοπό να φτάσει στον προορισμό του. Ξέρει πως εκεί θα συναντήσει όλους τους φίλους του και βιάζεται να προλάβει. Περνάει  λοιπόν ένα σωρό μέρη και περιπέτειες κάτω από το άγρυπνο μάτι του Κακόψαρου και στο τέλος τα καταφέρνει δίνοντας ένα μάθημα στο φίλο του πως στη ζωή δεν είναι νικητής αυτός που ζηλεύει αλλά  αυτός που βάζει στόχους και προσπαθεί να  τους πραγματοποιήσει…

Ένα καλοκαιρινό βιβλίο με πολλές δραστηριότητες για μικρά παιδιά και μια ιστορία που θα σας κάνει να …ψαροζηλέψετε λίγο !

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο Cretalive.gr στις 28 Ιουνίου 2014 :http://www.cretalive.gr/culture/view/ta-paramuthia-tou-sabbatou32/175529