Φωνές στο νερό...

 Ζητούνται Αναγνώστες! Στις καλές ιστορίες, τα βιβλία και τα Παραμύθια!

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη

Φωνές στο νερό, Ελένη Πριοβόλου, εκδ. Καστανιώτης

Κι είναι τούτες οι ιστορίες, η καθημερινότητα των απλών ανθρώπων , των διπλανών, των γνωστών, των άγνωστων. Των ανθρώπων που κρίνεις συχνά το χαρακτήρα ή τη ζωή τους μόνο απ΄αυτό που βλέπεις. Όλοι εκείνοι που αγνοείς και δεν διαβάζεις ποτέ τι μπορεί να κρύβει το βλέμμα, η ψυχή, ο χρόνος που έφυγε οριστικά.

Κι είναι γεμάτο ζωή το βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου. Ζωές που διάβηκαν το δρόμο τους με λάθος ανθρώπους πλάι τους,  σε λάθος ρόλους, με ανεκπλήρωτες επιθυμίες κι έρωτες, με κρυμμένα μυστικά κι ελπίδες που χάθηκαν.

Έρωτας, φόβος , πάθος, χαρά, πόνος, μοναξιά και δύναμη. Αντίθετα συναισθήματα, ένταση και απόλυτη σιωπή.

Κι είναι ιστορίες, κι είναι ζωές που ΄χουν πλεγμένο το σήμερα με το χθες, το καλό και το κακό, το επιτρεπτό με το απαγορευμένο. Κι αλήθειες κι εικόνες πολλές σύγχρονες, παλιές κι ένα σωρό περιπέτειες που ίσως τις χαλιναγώγησαν οι συνήθειες .

Κι έχει μια γοητεία να κοιτάς από την κλειδαρότρυπα της ψυχής και να αναρωτιέσαι πώς, τι, γιατί, πότε…  Και να  τα κρύβεις όλα μέσα σου, μια ζωή και να σκέφτεσαι πόσες ζωές άλλων έζησες και πόσες όχι. Και να πνίγεσαι γιατί δεν έγινα όλα όπως ήθελες αφού δεν ήταν μπορετό από την κοινωνία, την οικογένεια, την νοοτροπία και την τύχη σου.

Κι είναι μονάχα η δύναμη του νερού, της θάλασσας που απελευθερώνει το σώμα, την  ψυχή, τον φόβο και τον πόθο! Τη φωνή που δεν μπορείς να βγάλεις από τα σωθικά σου κάποιες φορές, να ακουστεί παντού γιατί δεν συμφωνεί με τους καθωσπρέπει και σίγουρα θα σε περάσουν για τρελό ή ανάρμοστο… Κι είναι οι Φωνές μέσα στο Νερό πιο δυνατές, πιο λυτρωτικές, γεμάτες μόνο με ευτυχία. Κι είναι μόνο για όσους τόλμησαν ή θα τολμήσουν να τα βάλουν με τον ίδιο τους τον εαυτό…

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:  Σε μια μικρή λουτρόπολη του Ιονίου μια γυναίκα μόνη ζει διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι άλλοι τη θεωρούν τρελή, όμως εκείνη αδιαφορεί για τα στερεότυπα της επαρχίας. Ένα ζευγάρι ηθοποιών του λαμπερού παλιού ελληνικού κινηματογράφου επιλέγει την ίδια λουτρόπολη ως τόπο διακοπών. Στην ηλικία πλέον της ωριμότητας, μακριά από τα φώτα της δόξας, ξεχασμένοι οι δυο και αγνώριστοι, ανακαλύπτουν το νόημα που δίνει στη ζωή η αληθινή αγάπη. Ένας καπετάνιος, γέννημα θρέμμα της εν λόγω πόλης, επιστρέφει στο σπίτι μετά από είκοσι χρόνια στα πέλαγα. Όσο βρισκόταν μακριά, ζούσε με το όνειρο της θαλπωρής στον κόρφο της αγαπημένης του, όμως επιστρέφοντας τον περιμένει η διάψευση. Κοντά τους και πολλοί άλλοι, που δεν έζησαν όπως θα ήθελαν να ζήσουν και προσπαθούν να διασώσουν μνήμες από τον κίνδυνο της οριστικής λήθης. Άνθρωποι που έπαιξαν σε λάθος ρόλους κι έζησαν ευσεβείς πόθους και αβίωτους έρωτες, μικρές επαναστάσεις και μεγάλες υποταγές. Ήρωες που θέλουν να φωνάξουν, αλλά οι φωνές τους βγαίνουν ελεύθερα μόνο μέσα στο νερό. 

Από τη συγγραφέα του μυθιστορήματος Όπως ήθελα να ζήσω (Βραβείο Αναγνωστών ΕΚΕΒΙ 2010).

Δημοσιεύητηκε στο Cretalive.gr στις 8 Σεπτεμβρίου 2017: http://www.cretalive.gr/culture