Στις Μαμάδες του Κόσμου...

Ta « Παραμύθια του Σαββάτου»… γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Όσα βιβλία κι αν γραφούν για τις μαμάδες πάντα θα ΄ναι λίγα. Κι αφού ετούτη η γιορτή είναι τόσο ξεχωριστή τα « παραμύθια του Σαββάτου » κάνοντας  ένα μικρό αφιέρωμα στο πιο αγαπητό πρόσωπο της ζωής μας, στις Μαμάδες που γιορτάζουν κάθε χρόνο τη 2η Κυριακή του Μάη ,ξεχώρισαν τα πιο αγαπημένα, παλιά και καινούργια κι εσείς αποφασίστε τι θα της χαρίσετε!

Μια καρδιά, Μαρίνα Γιώτη, εκδόσεις Διόπτρα

Ένα πού τρυφερό βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε!

Η Μαρίνα  Γιώτη μητέρα και η ίδια αφιερώνει τούτο το βιβλίο στην κόρη και στη δική της μητέρα, στις γυναίκες που είναι μάνες κι όλες λίγο πολύ νοιώθουμε το ίδιο συναίσθημα, την ίδια αγωνία, την ίδια αγάπη, τον ίδιο πόνο, την ίδια ανησυχία, σαν πρόκειται για το παιδί μας. Ένα βιβλίο γεμάτο συναίσθημα, γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα. Ένα βιβλίο κατακόκκινο όπως ταιριάζει στο πάθος που έτσι μοιάζει κι η αγάπη της μάνας για το παιδί της. Ένα βιβλίο με γκρίζο και με μαύρο σαν τις χαρές και σαν τις λύπες που περνούν άλλοτε ανώδυνα κι άλλοτε επώδυνα. Όμως όλα εναλλάσσονται, χρώματα και συναισθήματα …ένα πράγμα μόνο δεν αλλάζει ποτέ. Το μοίρασμα της ψυχής για το ίδιο σου το  σπλάχνο. Αυτό το μοίρασμα και το απόλυτο ΟΛΟ που μόνο μια μάνα ξέρει πως έχει μέσα της .

Για την σχέση μάνας και κόρης, μια σχέση πολύ δυνατή, με εντάσεις, με άκρα, με μπόλικη αγάπη. Για τα στάδια της ζωής από τη γέννηση μέχρι την ενηλικίωση με τρόπο μοναδικό… Για εκείνα που δεν είπαμε ποτέ και που θα θέλαμε να πούμε στα δικά μας παιδιά και στις δικές μας μαμάδες …

Συγκινητικό, αγαπημένο ….Να το χαρίσεις με την καρδιά σου στη δική σου μητέρα , στη δική σου κόρη…

Η καλύτερη μαμά, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Σοφία Τουλιάτου, εκδ.Πατάκης

Ποια είναι η καλύτερη μαμά σε ολόκληρο τον πλανήτη του …μικρού εξωγήινου; Θα μπορέσει να τη ζωγραφίσει όπως τη φαντάζεται για εκείνη την εργασία του στο σχολείο;

Κι αρχίζει να σκέπτεται όπως εκείνος μόνο ξέρει ποια μπορεί να είναι η καλύτερη μαμά … Είναι εκείνη που τα μαλλιά της είναι απαλά σαν σύννεφο, που βλέπει και προλαβαίνει τα πάντα, που είναι πάντα χαμογελαστή, που ακούει ακόμα κι αυτά που δεν της έχεις πει, που μοσχοβολάει Άνοιξη. Που έχει αγκαλιά για όλους, που έχει μακριά πόδια να τρέχει γρήγορα στις δύσκολες ώρες που είναι …η καλύτερη μαμά του κόσμου!

Ένα  ακόμα μικρό τρυφερό, όμορφο, πανέξυπνο και μοναδικό βιβλίο της Ιωάννας Μπαμπέτα για την καλύτερη μάμα του κόσμου. Ποια είναι; Μα, η δική μου μαμά, η δική σου μαμά, η μαμά του καθενός που είναι  πάντα εκεί , όσα χρόνια και αν περάσουν. Που η ύπαρξη, η αγάπη, η θύμησή της ξεπερνά και τούτον τον πλανήτη, που ταξιδεύει πάντα στο χρόνο, στο χώρο …στο άπιαστο και στο άπειρο. Τούτη η ιστορία είναι πολύ συγκινητική γιατί είναι γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα, μυρωδιές, αγκαλιές και όλα τα συναισθήματα που ξυπνάει μέσα μας κάθε μάνα. Είναι η ψυχολογία του κάθε μικρού παιδιού , που η μαμά του είναι η καλύτερη του κόσμου. Είναι τα απλά πράγματα που γίνονται μεγάλα, που δίνονται απλόχερα χωρίς να αγοράζονται ή  να πουλιούνται,  που όλα τα περιλαμβάνει μια απλή, μικρή ζωγραφιά  με μια καρδιά… στην καλύτερη μαμά του κόσμου.  Στην πιο αγαπημένη μαμά -  συγγραφέα  Ιωάννα Μπαμπέτα.

Την ιστορία του μικρού εξωγήινου και της μαμάς του εικονογράφησε με τον πιο σπουδαίο κι απλό τρόπο , με τα πιο τρυφερά και γλυκά χρώματα η Σοφία Τουλιάτου.

Η μαμά πετάει, Ναταλία Καπατσούλια, εκδόσεις Διάπλαση

Ποια είναι η καλύτερη μαμά στο κόσμο; Μα φυσικά η δική μου,  λέει το μικρό αγόρι της ιστορίας. Κι είναι τούτη η μάμα η πιο καλή και η πιο όμορφη. Μόνο που  κάποιες φορές δεν του δίνει σημασία…

Ένα πολύ τρυφερό βιβλίο της Ναταλίας Καπατσούλια με δική της, εικονογράφηση που μας δίνει και την άλλη διάσταση της …μαμάς.

Η μαμά είναι γυναίκα, σύντροφος, φίλη που αγαπάει εκτός από το παιδί της, τον εαυτό της και κάποιους άλλους. Τα παιδιά μέσα από τον εγωκεντρισμό που τα διακρίνει θεωρούν και θέλουν τη μητέρα τους αποκλειστικά δική τους. Η Ναταλία μας υπενθυμίζει πως εκτός από το ρόλο της μητέρας το παιδί πρέπει να καταλάβει και την αξία του πιο αγαπημένου του προσώπου και την ανάγκη του να είναι μαζί με άλλους και να κάνει πράγματα για τον εαυτό του. Η μαμά έχει πολλούς ρόλους. Είναι εργαζόμενη, είναι οικοδέσποινα όταν έρχονται οι φίλοι στο σπίτι, είναι γυναίκα του μπαμπά και …το άλλο του μισό.

Δύσκολο να τα δεχτεί όλα αυτά  ένα παιδί που πολλές φόρες αντιδρά αρνητικά  όταν η προσοχή της μάνας είναι στραμμένη σε κάτι άλλο, έστω και για λίγο. Αρχίζουν οι αρνητικές σκέψεις, η ανασφάλεια και ο φόβος μην και δεν το αγαπά. Καταστάσεις και συναισθήματα που όλες οι μαμάδες του κόσμου όποια γλώσσα και να μιλούν κι όπου κι ζουν, γνωρίζουν και βιώνουν πολύ καλά. Ωστόσο τα απιδιά ξέρουν… Ξέρουν να τραβούν την προσοχή όλη πάνω τους, ξέρουν να πατούν εκείνα τα κουμπιά που φέρνουν τη μαμά αμέσως δίπλα τους.

Κι ο κόσμος τους γίνεται ξανά μικρός και την ίδια στιγμή απέραντος… Σα ένα κόκκινο μπαλόνι που το κρατά μια κλωστή που μόλις λίγο χαλαρώνει με ένα τράβηγμα είναι  πάλι εκεί.

Εκτός από το τόσο απλό μα σπουδαίο κείμενο της Ναταλίας που με λίγες λέξεις τα λέει όλα, νομίζω είναι περιττό να  πούμε και για την καταπληκτική της εικονογράφηση. Η Ναταλία ζωγραφίζει κι εδώ με την ψυχή και την αγάπη ενός μεγάλου παιδιού και δημιουργεί για μια ακόμα φορά σκίτσα ντυμένα με έντονα χρώματα και αγαπημένες φιγούρες που ξεχωρίζουν.

Να θυμάστε όλες οι μαμάδες πως έχουμε χώρο για όλους και για όλα και ποτέ μα ποτέ να μην παραμελούμε τους εαυτούς μας .Το λέει κι η Ναταλία, άλλωστε…

Αγάπη ως τον Ουρανό, Ναννίνα Σακκά – Νικολακοπούλου, εικ: Ίρις Σαμαρτζή, εκδ. Πατάκη

Πόσα μωρά γεννιούνται και μένουν μόνα στον κόσμο; Πόσες γυναίκες θέλουν ένα παιδί και δεν μπορούν να έχουν; Αν όμως συμβεί κάποια στιγμή και ένα τέτοιο μωρό συναντήσει μια τέτοια γυναίκα τότε η ζωή και τον δύο αποκτά άλλο νόημα. Η Διαλεκτή και η Άννα, η Άννα και η Διαλεκτή! Μαζί από την πρώτη στιγμή που ειδωθήκαν. Η αρρώστια της Διαλεκτής δεν λύγισε την Άννα ποτέ. Η άρνηση των συμμαθητών της Διαλεκτής πάλι, στο σχολείο, να καθίσουν μαζί της ή να νοιώσουν το δικό της συναίσθημα για την θετή της μητέρα μετατρέπεται σε θέληση ,  σαν η Άννα έρχεται στην τάξη της κόρης . Μιλάει για την αγάπη, για τους αγγέλους –μητέρες του Ουρανού  και μυρίζει φρέσκο γιασεμί …ολόκληρη. Τότε η  Ερμιόνη  θα καταλάβει πόσο λάθος έκανε και πόσο είχε πληγώσει την φίλη της…

Ποιο είναι  το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιος ορίζει την μητρική αγάπη, η Φύση; Κι οι μητέρες που υιοθετούν παιδιά, και οι παρενέθετα μητέρας παιδιών σε ιδρύματα και οι μητέρες που μεγαλώνουν παιδιά που δεν είναι από δικό τους γάμο; Οι σχέσεις είναι πολλές, ένα όμως τα δένει όλα αυτά. Η μαγική αγάπη, το δόσιμο και το μεγαλείο της ψυχής. Η ζωή μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω  και να στερήσει κάποιες φορές φυσικές καταστάσεις μέσα σε μια οικογένεια. Υπάρχει πάντα τρόπος να γίνει μια γυναίκα μητέρα, υπάρχει πάντα τρόπος να μην είναι ένα  παιδί ορφανό.

Καταπληκτικό το βιβλίο της Ναννίνας Σακκά. Για την υιοθεσία, την αγάπη, τη ζωή. Για τα δύσκολα στο σχολείο, στους φίλους ,στην καθημερινότητα. Για εκείνα τα παιδιά που τα πληγώνουν χωρίς λόγο οι άλλοι, λόγω άγνοιας και παράξενων ετικετών ή παλαιότερων παρωχημένων αντιλήψεων. Με τρόπο απλό όλα τα έγραψε η Ναννίνα. Με λίγες λέξεις  είπε όλα τα μεγάλα και σπουδαία και η Ίρις Σαμαρτζή  με το δικό της μοναδικό και ιδιαίτερο στυλ τα εικονογράφησε. Κι έγιναν  ακόμα πιο χρυσά τα μαλλιά της Άννας και η καρδιά της μικρής Διαλεκτής  πολύχρωμη, μεγάλη και …καλά!

Για όλα τα παιδιά… μα πιο πολύ για εκείνα που πληγώθηκαν στη ζωή χωρίς να φταίνε καθόλου και για τις μαμάδες που η καρδιά τους χωράει δυο φορές πιο πολλά απ ότι των κανονικών ανθρώπων!

Μια μέρα, Άλισον ΜακΓκι & Πίτερ Χ. Ρέυνολντς, εκδ: Mamaya

Μια στιγμή ξεκινούν όλα, μια μέρα. Μια ολόκληρη ζωή που νοιώθεις, ακούς, ακουμπάς, γεύεσαι τις μοναδικές χαρές που σου δίνει ένα παιδί… Η ζωή που μεγάλωσε μέσα σου, η ζωή που μεγαλώνει δίπλα σου την κάθε μέρα. Μια μέρα που όλα φαντάζουν μακρινά, άπιαστα και δυνατά. Το πρώτο χάδι, το πρώτο άγγιγμα, το πρώτο φιλί. Η κάθε μέρα που περνά και μια στιγμή γίνεται χρόνος που πέρασε κι εσύ ανακαλύπτεις πως μεγάλωσε η ..ζωή σου. Και ανησυχείς, και παρατηρείς και ζεις  μαζί του. Και μια μέρα ανακαλύπτεις  πως μεγάλωσε και σου κρατά το χέρι και μαζί περνάτε τους δρόμους, τις δυσκολίες, τα σκιρτήματα που πρωτοαντικρίζει που πρωτοζεί. Τολμά, πέφτει, σηκώνεται, γελά, κλαίει. Και τα χρόνια περνούν και μια μέρα φεύγει μακριά σαν τον άνεμο κι ανακαλύπτει πως όλα όσα κάποτε φάνταζαν τεράστια, τώρα πια είναι μικρά…

Και ο κύκλος της ζωής θέλει την κόρη να γίνεται μάνα, να ζει κι αυτή όλες τις συγκινήσεις, τις χαρές τις λύπες ίσαμε τα βαθιά γεράματα…

Όλα τα είπε η Άλισον Μακ Γκι με τη θαυμαστή της γραφή κι ο Πίτερ Χ. Ρέινολντς έδωσε σχήμα και χρώμα στις λέξεις, στο συναίσθημα στην χαρά της ζωής της κάθε γυναίκας, της κάθε μάνας…

Ποτέ κανείς  με τόσα λίγα δεν είπε τόσα πολλά για τη μητρική αγάπη, τη φροντίδα, το έργο, τη σκέψη. Ένα βιβλίο για το μοίρασμα, για την κάθε μέρα που περνά και πρέπει να χαίρεσαι γιατί απλά… τελειώνει και τίποτα δεν ξαναγίνεται. Ένα βιβλίο που αν και μπορεί να μας μελαγχολήσει την ίδια στιγμή θα μας γεμίσει αγάπη μπόλικη και στιγμές που έρχονται, χάνονται,  ξαναγεννιούνται και αξίζει που κάποτε, κάπως, κάπου,  τις ζήσαμε.

Για τις κόρες της ζωής μας που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, αγαπήσαμε, που γνωρίσαμε, που χάσαμε, που τους δόθηκε το χάρισμα της  ύπαρξης και ομόρφυναν τις μέρες μας !

Η μαμά κάνει απεργία, Λίτσα Ψαραύτη, εικ: Ελίζα Βαβούρη, εκδ. Ψυχογιός

Αυτή τη μαμά, αυτή τη γυναίκα, την ξέρουμε όλοι. Κάπου την έχουμε συναντήσει, κάτι μας θυμίζει  από τη δική μας μαμά, από εκείνες τις γυναίκες που κάνουν τα πάντα και είναι παντού. Μια πολυμελής οικογένεια γεμάτη απαιτήσεις. Δυο κορίτσια η Ανθή και η Γιούλη, ο Διονύσης που μεγάλωσε πια, δυο μωρά δίδυμα  που δεν σταματούν ποτέ να θέλουν ντάντεμα και ένας μπαμπάς που μόνο …διατάζει. Μια μαμά που πρέπει να πάει  το σκύλο βόλτα, να καθαρίσει τον παπαγάλο, τα χρυσόψαρα,  να συγυρίσει, να μαγειρέψει, να ψωνίσει, να τους τρέξει όλους παντού και να ξεχάσει πως είναι και …γυναίκα. Ώσπου ένα πρωί, ένας φορτηγατζής που θα της φερθεί πολύ άσχημα  θα είναι η αιτία να ξεκινήσει μια …απεργία που θα τα φέρει  όλα τα πάνω,  κάτω, και η ζωή  θα κυλήσει  λίγο ανώμαλα στην  αρχή….αλλά με άλλη οπτική ματιά απ΄όλους στη συνέχεια!

Ίσως ένα μικρό « ευαγγέλιο » για κάθε μαμά. Μια ιστορία καθημερινής τρέλας με μπόλικο χιούμορ , με χιλιάδες αλήθειες και με την υπογραφή της Λίτσας Ψαραύτη που θα κάνει όλες τις μαμάδες του κόσμου να χαμογελάσουν και όλα τα παιδιά να ξανασκεφτούν τις …απαιτήσεις τους!

Πανέξυπνο βιβλίο, άξια βραβευμένο και αυτό και φυσικά με λόγο που ρέει, που «μαστιγώνει»  και που λέει όλες τις αλήθειες με τα όνομά τους. Η εικονογράφηση αν και στο βιβλίο είναι  ασπρόμαυρη, που θα του ταίριαζε ίσως το χρώμα,  είναι από την Ελίζα Βαβούρη κι αν το βρείτε κάπου αυτό το βιβλίο, να ξέρετε  πως δεν είναι τυχαίο πως έχει κάνει ένδεκα ανατυπώσεις, μέχρι σήμερα. Πραγματικά απολαυστικό! 

Για παιδιά από 9 χρόνων… και για μαμάδες και μπαμπάδες που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα!

Η μαμά μου κι εγώ, Μάνια Καπλάνογλου, εικ :Τζουλιάνο Φέρρι, εκδ. Πατάκης

«Η μεγάλη αρκούδα μετράει χρόνια.

Η μικρή αρκούδα μετράει πεφταστέρια»

Γονείς και παιδιά, μικροί και μεγάλοι, κόσμοι αντίθετοι που όμως πορεύονται μαζί. Σχέσεις μοναδικές, χάσματα γενεών που πάντα θα υπάρχουν, διαφορετική αντίληψη ζωής μα πάντα σχέσεις δυνατές που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει.

Ένα βιβλίο έξυπνο, διαφορετικό,  που προσεγγίζει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο την μοναδική αυτή σχέση του γονέα με το παιδί του. Όχι, τυχαία, η επιλογή ζώου , ενός μεγαλόσωμου αλλά πολύ αγαπητού στα παιδιά που παρά το μέγεθος του η τρυφερότητα του είναι μοναδική. Όλοι είχαμε  κάποτε ένα αρκουδάκι λούτρινο για παιχνίδι κι ακόμα έχουν τα περισσότερα  παιδιά, πόσο μάλλον όταν αυτό το αρκουδάκι ζωντανεύει  μέσα από μια ιστορία και τους δείχνει πράγματα που κι εκείνα νοιώθουν, καθώς  και τις μεγάλες αντιθέσεις της ζωής που μόνο η αγάπη μπορεί να τις αντέξει και να τις …ενώσει. Ευρηματική η Μάνια Καπλάνογλου και πολύ περιεκτική με μια ικανότητα φιλοσοφίας και απλού αλλά όχι απλοϊκού λόγου που μέσα σε δυο γραμμές λέει όλες τις μεγάλες αλήθειες της ζωή μας. Δυο γραμμές σε κάθε σελίδα συνοδευόμενες από μια εικονογράφηση ρετρό στυλ,  σχεδόν μαγική από τον Τζουλιάνο Φέρρι.

Τρυφερό, ευαίσθητο, ειλικρινές και πολύ ιδιαίτερο κείμενο που θα συγκινήσει, θα αγαπηθεί και θα ξεχωρίσει από πολλά βιβλία που έχουν σαν θέμα τους την σχέση μάνας – παιδιού!

Την μαμά μου αγαπώ, Τζοάνα Γουόλς & Τζούντι Άμποτ, εκδ. Μεταίχμιο.

Η μαμά είναι  ένας  κόσμος ολόκληρος ιδιαίτερα για τα πολύ μικρά παιδιά. Η μαμά τίγρης που είναι πάντα πολύ δυνατή μπορεί την ίδια στιγμή να είναι πολύ τρυφερή. Ένας ιδιαίτερος συμβολισμός  στο βιβλίο των Τζοάνα Γουόλς & Τζούντι Άμποτ που περιγράφει την καθημερινότητα μιας δυναμικής οικογένειας ζώων που λίγο διαφέρει από …τη δική μας. Η μαμά είναι αυτή που φροντίζει, παίζει, τρέχει παντού, προστατεύει, μαγειρεύει, πλύνει και είναι πάντα εκεί, στα δύσκολα, στα ίδια, στα πολλά, στα λίγα.

Με στιχάκια που λατρεύουν τα μικρά παιδιά μαθαίνουν ή καλύτερα  συνειδητοποιούν την σχέση παιδιού μητέρας , την προστασία της και την καθημερινότητα της. Η αγάπη τους είναι δεδομένη όσο μπορούν να την εκφράσουν και η  παρουσία της  παντού θεωρείται αναγκαία για την ύπαρξή τους.  

Με εικονογράφηση εξαιρετική, ιδιαίτερα προσεγμένη για τέτοιες ηλικίες το βιβλίο αυτό θα εντυπωσιάσει πολύ τους μικρούς φίλους του αλλά και τις μαμάδες τους!

*H Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στις 13 Μαϊου 2017 στο Cretalive.gr: http://www.cretalive.gr/culture