Τα παραμύθια του Σαββάτου…

...γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*!

Ιστορίες καθημερινότητας, ιστορίες συμπεριφορών , συναισθημάτων έντονων και αποδοχών. Παραμύθια που πάντα ταξιδεύουν , για όλα τα παιδιά ακόμα κι εκείνα που βιώνουν πιο έντονα τη μοναξιά, την στέρηση και που πάντα υπάρχει για αυτά μια καλή και « γλυκιά » νεράιδα να τα προστατεύει και να τα αγαπά. Ιστορίες παλιές, τόσο παλιές όσο και τούτος ο κόσμος, ο μικρός και μέγας που λένε οι ποιητές, για εκείνα τα παραμύθια που σαν έρθουν στο ώμο σου με ένα πουλί, παραμυθοπούλι,  εσύ το μόνο που πρέπει να κανείς είναι να  γράψεις ή να  αφηγηθείς τα λεγόμενα του γιατί ταξίδεψαν πολύ στο χρόνο, στον τόπο και στη φαντασία ίσαμε να βρουν το κατάλληλο μέρος να ξαποστάσουν , να στεριώσουν για πάντα! 

Η ξαδέλφη μου πριγκίπισσα Αϊρίνη, Βούλα Μάστορη ( Εικ: Ελίζα Βαβούρη) , εκδ. Ψυχογιός

Μια ιστορία σχεδόν καθημερινή ή όπως λέμε μπορεί να συμβεί και στα …καλύτερα σπίτια. Ο Περικλής ένας επτάχρονος νεαρός περιγράφει την ξαδέλφη του Αϊρίνη που ζει στην Ιαπωνία θέλοντας να μας πει τον « πόνο» του, την πίκρα και τη ζήλεια του. Όπως όλα τα παιδιά σ΄ αυτήν την ηλικία θέλουν ακόμη την αποκλειστικότητα των πολύ αγαπημένων ανθρώπων που ζουν μαζί τους και δεν τους αρέσει καθόλου κάθε είδους μοίρασμα , έτσι κι ο Περικλής δυσανασχετεί που η γιαγιά του κάποιες φορές παίρνει το μέρος της Αϊρίνης. Προσπαθεί να βρει δικαιολογίες και πράγματα που έχουν κοινά μ΄ αυτήν ώστε να πει κι αυτός την δική του άποψη , παράπονο ή ευχαρίστηση και να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της γιαγιάς . Και τι γιαγιάς …αυτό που λέμε σούπερ και μοναδική. Κι όταν αυτή η Γιαγιά είναι η Βούλα η  Μάστορη , μια ιστορία είναι πολύ εύκολο να φτιαχτεί με μπόλικη αλήθεια, φαντασία και αγάπη. Μια γιαγιά που χαίρεται τη στιγμή και του το λέει συνέχεια, που δεν  ξέρει ούτε θέλει να μάθει τι θα γίνει την επόμενη μέρα ή την μεθεπόμενη. Νοιάζεται μόνο για το σήμερα και για τα πράγματα που συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή. Μια αλήθεια που μοιράζεται και με τα δύο της εγγόνια. Μια γιαγιά που επιβεβαιώνει και στους δύο την αγάπη  της, που για αυτήν είναι πρίγκιπες  και που τους μαθαίνει πώς να είναι ευτυχισμένα με αυτά που έχουν, να μην γκρινιάζουν και να  μην κλαίνε χωρίς λόγο . Αν κάτι τέτοιο συμβεί τότε το στόμα- καρδιά που έχουν μπορεί να χαθεί κι ύστερα που θα κατοικεί το χαμόγελο κι η ευτυχία;

Μια ιστορία κατανόησης και ιδιαιτέρων συμπεριφορών μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον από την μοναδική πένα της Βούλας Μάστορη, γραμμένη  με την αγάπη μιας γιαγιάς που λατρεύει όχι μόνο τα δικά της εγγόνια , μα τα παιδιά όλου του κόσμου, κι εκείνα που ξέρουν από γραφές ,λόγια, ιστορίες και παραμύθια πάντα της το ανταποδίδουν. Μια ιστορία με συμβουλές ζωής για γιαγιάδες που είναι ξεχωριστές .Μια ιστορία με τις πολύ όμορφες εικόνες της Ελίζας Βαβούρη που όλοι θα καταλάβουμε πως τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών είναι κοινά ακόμα και αν ζουν στην Ελλάδα ή στην άλλη άκρη του κόσμου!

 Για παιδιά από 6 χρονών!

Καληνύχτα νεράιδα νονά, Αλεξάνδρα Τσόλκα,( εικ :Κατερίνα Βερούτσου), εκδ. Μεταίχμιο

Πόσο μοναδική είναι αυτή η σειρά με τις μικρές καληνύχτες. Πόσο αγαπησιάρικη και ιδιαίτερη; Άλλη μια καληνύχτα που  ξεχωρίζει σε λεπτότητα, συναίσθημα και τρόπους συμπεριφοράς. Η Νεράιδα νονά της ιστορίας είναι μια νεράιδα όχι  και τόσο συνηθισμένη. Αγαπάει πολύ τα  παιδιά και τα γλυκά. Όλα τα γλύκα , όπου κι αν τα βρει, δεν αφήνει ούτε μια κουταλίτσα, ούτε ένα ψίχουλο. Τα βαφτιστήρια της την λατρεύουν ,αν και ξέρουν την αδυναμία της αφού σχεδόν ποτέ δεν παραλαμβάνουν δώρα απ΄ αυτήν με κάτι γλυκό μέσα στα πακέτα τους. Το έχει ήδη φάει πριν καλά καλά φτάσει στον τελικό προορισμό του. Μια ιδιαίτερη μέρα έπρεπε η ίδια να ετοιμάσει ένα  πάρτι για ένα κοριτσάκι που ζούσε σε ορφανοτροφείο ένας ακόμη λόγος που όλα έπρεπε να γίνουν σωστά. Κι έγιναν, και τα δώρα και οι ετοιμασίες και η …τούρτα. Μάλιστα για να μην την χαλάσει και στραπατσαριστεί αντί να κάνει ένα μαγικό με το ραβδί της και να εμφανιστεί στο χώρο για το πάρτι στη στιγμή, προτίμησε να πάρει ένα ταξί. Αυτό ήταν ένα μοιραίο λάθος… ένα λάθος που πλήρωσε η …Τούρτα. Κι όταν έφτασε τελικά εκεί  μια έκπληξη διαδέχτηκε την ντροπή της. Το κοριτσάκι της είπε πως ακόμα κι ύστερα από ότι είχε συμβεί, για εκείνο, ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής του γιατί το είχε θυμηθεί, το αγαπούσε και ήταν εκεί!

Μια υπέροχη, τρυφερή καληνύχτα της Αλεξάνδρας Τσόλκα με ηρωίδα την πιο γλυκιά, στην κυριολεξία, νονά του κόσμου. Μια ιστορία δεκάλεπτη που σκορπάει χαρούμενες στιγμές και γέλιο αρκετό. Μια ιστορία συγκινητική και όμορφη πολύ. Μια εικονογράφος, η Κατερίνα Βερούτσου που χαρίζει μαγεία με τις εικόνες της στο πιο « γλυκό » παραμύθι των μικρών καληνυχτών!

Για παιδιά από 4 ετών !

Μαραλά, η μάνα των παραμυθιών, Χριστίνα Φραγκεσκάκη ( εικ: Κατερίνα Χαδουλού), εκδ. Πατάκης

Έχω κι εγώ ένα παραμυθοπούλι, ένα πουλί που δεν ξέρει κανείς πως βρέθηκε στον κήπο μου ένα βράδυ κι από τότε μου ψιθυρίζει στ΄αυτί ένα σωρό ιστορίες και παραμύθια από τόπους μακρινούς, αδιάβατους, απέραντους κι ονειρεμένους… Τώρα, ξέρω, διάβασα τούτη την ιστορία της Χριστίνας Φραγκεσκάκη και κατάλαβα , πως και γιατί…

Όλα ξεκίνησαν εκείνα τα πολύ πολύ πολύ παλιά χρόνια, από μια γυναίκα που κι αυτή ήταν πολύ πολύ γριά, την Μαραλά, που γνώριζε όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, των ζώων, των δέντρων και των πουλιών. Ακόμα μιλούσε με τα αστέρια, τον ήλιο και το φεγγάρι. Ήξερε όλα τα θαυμαστά πράγματα που  βοηθούσαν τους ανθρώπους να ζήσουν, να μεγαλώσουν , να ονειρευτούν.

Ο καιρός περνούσε κι η γριά Μαραλά όλο και μεγάλωνε κι  αν κι είχε τόσους φίλους  άπ ότι ζωντανό και άψυχο υπήρχε στη γη και στον ουρανό, δεν είχε ούτε έναν άνθρωπο να πει μια κουβέντα , να μεταφέρει την πείρα, τις γνώσεις, τις ιστορίες της. Κι όλο γερνούσε κι η μοναξιά κι  ο χρόνος άφηναν ανεξίτηλα σημάδια πάνω της.

Κι ήρθε μια στιγμή που άρχισαν τα πουλιά να πλέκουν τα μακριά μαλλιά της και να φτιάχνουν στις  πλεξούδες της τις φωλιές τους. Και γέμισε ο τόπος φως και χρώμα , λουλούδια κι ανθούς, καρπούς και σπόρους.

Κι ο χρόνος συνέχιζε το ταξίδι του κι η Μαραλά γερνούσε κι άρχισε να μην βλέπει πια, και τότε μιαν αυγή κάτι σαν κρότος δυνατός πολύ ακούστηκε, σαν άγριος κεραυνός που έκανε τη γέρικη καρδιά της να χτυπήσει τόσο δυνατά που κόντεψε να σπάσει… Κι ένα σημάδι κόκκινο  που  είχε φωνή και σώμα ανθρώπινο ήρθε πάνω σε μια ξύλινη σανίδα  κι ήταν ένα μικρό κορίτσι, η Ροδινή. Έγινε σύντροφος αχώριστος στη ζωή της κι όλα άλλαξαν. Ένας αγέρας αλλιώτικος φύσηξε σε εκείνον τον τόπο κι η Ροδινή έμαθε όλα τόσα ήξερε η Μαράλα για τον κόσμο και τις νύχτες άκουγε τις ιστορίες της που κατοικούσαν στο όνειρο. Κι ύστερα άρχισε κι ή ίδια να πλάθει …καινούργια πράγματα και να σχηματίζει γράμματα και λέξεις και να γεμίζει ένα σακούλι  με όλα τούτα. Κάποια στιγμή η γριά Μαραλά  είπε στη Ροδινή πως έπρεπε να φύγει , να ταξιδέψει σ άλλους τόπους και καιρούς, να μάθουν όλοι τις ιστορίες και τα παραμύθια.

Έτσι κι έγινε κι έμεινε για πάντα η Μαραλά σε εκείνον το τόπο κι η Ροδινή ταξίδεψε ίσαμε τα πέρατα της γης. Και ταξίδεψαν μαζί κι οι ιστορίες  και έφευγαν κάποιες φορές από το σακούλι της που συνεχώς άδειαζε. Και πετούσαν μακριά  και τις βοηθούσαν σαν κουραζόταν τα πουλιά …κι ίσως κάποιες από αυτές  να είναι που φέρνει και στον δικό μου ώμο το παραμυθοπούλι του κήπου μου…

Όλα γεννήθηκαν από τη  μάνα των παραμυθιών, τη Μαραλά και την εκπληκτική Χριστίνα Φραγκεσκάκη. Μια ιστορία γεμάτη ποίηση, λυρισμό, συναισθήματα, χρώματα κι πανέμορφες εικόνες. Μια ιστορία πιο δυνατή απ όλες τις άλλες που γεννήθηκαν αργότερα. Μια ιστορία για την μοναξιά, την αγάπη, την δύναμη της ψυχής και του νου. Μια ιστορία για την προσφορά, το μοίρασμα, μια εκδοχή παρθενογένεσης των παραμυθιών με ένα πού ιδιαίτερο τρόπο. Μια ιστορία  που ης έδωσε ακόμα πιο δυνατή πνοή και ζωντάνια τα πινέλα,τα σκίτσα και τα χρώματα της Κατερίνας Χαδουλού.

Δυο καλλιτέχνες του χρώματος και του λόγου που έφτιαξαν πραγματικά ένα μικρό αριστούργημα!

Για παιδιά από 5 ετών !

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στις 2 Μαϊου 2015 στο cretalive.gr :http://www.cretalive.gr/culture