Τα παραμύθια του Σαββάτου...

Τα παραμύθια του Σαββάτου…γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

 

Ο Χρόνος που περνά, ο Χρόνος που πάντα υπάρχει, είναι εκείνος ο Παππούς που σαν γερνάει , βρίσκει τον τρόπο και ξανανιώνει και ξεκινάει πάλι από την αρχή. Κι οι εποχές και οι μήνες, έρχονται, περνάνε και ο κύκλος της ζωής ποτέ δεν σταματά. Ίσως για λίγο να στέκεται , να χαρίζει τα δώρα του στον κόσμο, τις διαθέσεις και τις σκανδαλιές του, σαν εκείνου του πρώτου εγγονού  του Χρόνου, του Γενάρη… Ιστορίες με τους μήνες, έχουν σήμερα τα παραμύθια, ιστορίες για γάτους, για σκύλους και για φαγητά, διατροφή αλλά και πάμπολλα μηνύματα. Ιστορίες που αντικατοπτρίζουν την ίδια τη ζωή. Μιλούν για φιλίες, τσακωμούς, κοινωνικές ευαισθησίες, διαφορετικότητα, συνύπαρξη, εγωισμούς, συνεργασίες …μα πάνω από όλα  προσφέρουν εκείνο που ξεχνούμε όλοι στα βιβλία και στα παραμύθια. Τη χαρά της ανάγνωσης , την ανάταση της ψυχής σαν έρθει η κάθαρση στο τέλος κι είναι γεμάτα με φαντασία , χιούμορ, μπόλικα μυρωδικά και σκανδαλιές , όπως πρέπει να  είναι και η ζωή μας!

(Tα παιδιά του χειμώνα, Δεκέμβρης – Γενάρης – Φλεβάρης), Οι σκανταλιές του Γενάρη, Λότη Πέτροβιτς –Ανδρουτσοπούλου, εκδ. Πατάκης.

Ο παππούς ο χρόνος μια φορά κι ένα καιρό, ήρθε στο σπίτι της κ. Λότης, την ώρα που έγραφε μια ιστορία, κι ήθελε κι εκείνος κάπου να «ακουμπήσει» σε κάποιον, να διηγηθεί ,   όλα εκείνα που συνέβαιναν στη ζωή του καθημερινά . Μια συγγραφέα έψαχνε, και ίσως τελικά να βρήκε την πιο κατάλληλη. Οι ιστορίες των εγγονών του άρχισαν να ζωντανεύουν , να μαγεύουν και μένουν γραμμένες στα πιο πολύτιμα χαρτιά της.  Πρώτη πρώτη ιστορία είναι εκείνη του σκανταλιάρη του Γενάρη. Πατέρας του ο Χειμώνας και μάννα του η Παγωνιά. Ο παππούς απ΄ τη χαρά του που γεννήθηκε επιτέλους το πρώτο του εγγόνι, του έκανε δώρο μια ασημένια μπάλα , ίδια το φεγγάρι, να παίζει σαν μεγαλώσει λίγο με τους φίλους του, μέχρι ο ίδιος να καταλάβει που ακριβώς θα ήταν η θέση της. Ο Γενάρης σαν παιδί , έπρεπε να βαφτιστεί, όσο ήταν μικρός, μόλις έξι ημερών και για νονά  του είχε την φοβερή Χιονοθύελλα. Κι έκανε φίλους τον Άνεμο, τα Σύννεφα ακόμα και τις Ηλιαχτίδες κι οι σκανδαλιές του δεν είχαν τελειωμό. Είχε τόσο πείσμα που σαν δεν του γινόταν το χατίρι χοροπηδούσε πάνω στο στρώμα του κρεβατιού του που ήταν καμωμένο από νιφάδες , κι όλη η πλάση γέμιζε χιόνι. Και το παγωτό του άρεσε πολύ, σαν όλα τα παιδιά του κόσμου, κι όταν χόρταινε και δεν ήθελε να φάει άλλο, έντυνε μ΄αυτό τις βουνοκορφές. Οι μέρες περνούσαν , ο μικρός Γενάρης μεγάλωνε , πήγε σχολειό, άρχισε να κάνει παρέα και με άλλους φίλους κι η Παγωνιά για να τον κάνει πιο υγιή πήγε να βρει φρούτα από την Άνοιξη… Ο κόσμος ξεπάγωσε για λίγο, ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του μαζί κι ένα μικρό πουλί, η Αλκυώνα, κι ύστερα, σαν γύρισε σπίτι της ξανά, ο Γενάρης άρχισε τα πείσματα και τις τρέλες του. Κι όλα αυτά σταμάτησαν μια μέρα που η Παγωνιά έφερε το πιο όμορφο νέο στην οικογένεια της… Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, για έναν καινούργιο μήνα που θα έρθει αργότερα…

Όλες οι ιστορίες των μηνών και στα τέσσερα βιβλία της κ. Λότης είναι οι πιο καλογραμμένες που έχω συναντήσει …στα παραμύθια. Ιστορίες που έχουν γίνει πια κλασσικές  και που θα διαβάζονται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Πάντα θα μαγεύουν , πάντα θα σκορπούν χαμόγελα και πάντα θα είναι επίκαιρες, κι ας περνάει ο Χρόνος... Ξέρει αυτός,  πως ότι γράφει δεν ξεγράφει ποτέ…

Για παιδιά από 5 χρονών!

Ο Γατούλης στον κόσμο, Δώρα Κασκάλη, (εικ. Μιχάλης Καζάζης), εκδ. Διόπτρα

O Ιάσονας είναι ένας μικρός τρυφερός γάτος που ένα πρωί  ξυπνάει μέσα σε ένα σκουπιδοτενεκέ. ΟΙ άνθρωποι που τον φιλοξενούσαν μέχρι πριν λίγο , τον έχουν εγκαταλείψει. Οι  περιπέτειες του αρχίζουν και έχει να μάθει πολλά. Υπό την  προστασία της τον αναλαμβάνει μια παρέα αλητόγατων που προσπαθεί να του μάθει τόσο την επιβίωση στην αφιλόξενη Κοσμόπολη όσο και τη χαρά της ζωής. Θα έρθει αντιμέτωπος και με την συμμορία των σκύλων και τότε οι ανατροπές και τα γεγονότα, οι θύμησες και η αλλαγή στην αντιμετώπιση καταστάσεων φέρει τα πάνω κάτω στον κόσμο των μεγάλων αντιπάλων, όπου τελικά  η φιλία θα θριαμβεύσει.

Τούτο το βιβλίο είναι μια περιπέτεια ζωής. Μια περιπέτεια με όλα της τα καλά, τα άσχημα, τις γνώσεις, την εμπειρία αλλά και τη διδαχή. Οι κόσμοι δυο αντίπαλων, δύο εχθρών. Η αιώνια πάλη ανάμεσα σε σκύλους και γάτες για την επικράτηση του πιο δυνατού. Το καλό και το κακό, δυο κόσμοι αντίθετοι, που κάποια στιγμή συναντούνται. Κι όλα τα συναισθήματα συγκεντρωμένα, η τρυφερότητα, η σοφία, η «ανθρωπιά »,η φιλία, η αλληλεγγύη, ο φόβος, το όνειρο, η απογοήτευση. Θριαμβεύουν οι καλοί τρόποι, η εξυπνάδα, το θάρρος και …η άγνοια.

Μια ιστορία που αντικατοπτρίζει και την δική μας ζωή με τα καλά και τα κακά της, τις περιπέτειες , τις φοβίες, τις συμβουλές , τις συμπεριφορές. Μια ιστορία για μικρά και μεγάλα παιδιά που τα βοηθήσει να αναρωτηθούν πολλά πράγματα. Τέλος μια ιστορία που έχει να κάνει με την στάση των ανθρώπων απέναντι στα ζώα , τις φιλοζωικές συνήθεις και θέσεις σ΄ όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα ζωάκια που εγκαταλείπουμε πολλές φορές γιατί κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε ή απλά δεν θέλουμε άλλο την φροντίδα τους.

Για παιδιά από 7 χρονών!

Αναταραχή στην κουζίνα, Βασίλης Τερζόπουλος, (Εικ: Κωνσταντίνα Ζαφείρη), εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Πως μπορεί ξαφνικοί δυο φίλοι καρδιακοί, αχώριστοι και πάντα αγαπημένοι να γίνουν άσπονδοι εχθροί κι όλοι όσοι βρίσκονται γύρω τους να αρχίσουν να έχουν θέματα, προβλήματα και άσχημες ημέρες στη ζωή τους; Μα φυσικά από μια απλή παρεξήγηση. Και μάλιστα ανάμεσα στα πιο σπουδαία συστατικά μιας καθώς πρέπει κουζίνας. Το Αλάτι και το Πιπέρι ζουν πια ο καθένας για τον εαυτό του και  όλοι στην κουζίνα αρχίζουν να δυσαρεστούνται και να μην περνάνε καλά. Πολύ περισσότερο, η κ.Κουτάλα, η Κατσαρόλα , τα Πιάτα, ο κ. Μυτερός αλλά και τα Πιρούνια. Η οικογένεια δεν τρέφεται πλέον με τα καλύτερα υλικά γιατί τα φαγητά γίνονται ή πολύ καυτερά ή πολύ αλμυρά και σχεδόν πάντα άνοστα. Έτσι η  …Κουζίνα και το Μεγάλο της Συμβούλιο αναλαμβάνουν δράση. Και κάποιες φορές ένα μικρό, αθώο ψεματάκι μπορεί να φέρει την ανατροπή και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ισσορροπία θα αποκατασταθεί μόνο σαν οι δυο πρωταγωνιστές της αρχίσουν να μιλούν και να λύνουν την παραεξήγηση ανάμεσά τους. Όταν παραμερήσουν τον εγωισμό, το πέισμα και αφήσουν την λογική, το συνάισθημα αλλά και τα σωστά επιχειρήματα να υπερισχήσουν.

Μια ιστορία για λίγο μεγαλύτερα παιδιά που μιλάει για εκείνοςυ τους τσακωνούς αναμεσα σε φίλους, που επηρεάζουν καποιες φορές τις ζωές και των διπλανών τους. Μια ιστορία, εκτίμσης, αλληλεγγύηε, συνεργασ’ιας και φυσικά μια ιστοράι που θα σας διασκεάσει με το χιούμορ της και τις περπέτειές της.

Στέκομαι λίγο στην εικονογράφηση της Κωνσταντίνας Ζαφείρη που παργαματικά είναι απίθανη, ολοζώντανη , σαν να βλέπεις μπριστά του μια καλοστημένη παρασταη κουκλοθεάτρου από εκείνες που δεν θα βαρεθείς ποτέ και θα θυμάσαι αγια πολύ πολύ καιρό. 

Για παιδιά από 10 – 12 χρονών!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός