{...Και σήμερα το πρωί στο λιμάνι είδα μια βαρκούλα παράξενη να προσπαθεί ν’ αράξει ανάμεσα στ’ άλλα σκαριά. Ένα μελαχρινό αγόρι στεκόταν όρθιο στη μέση μέση της κι έφτανε το χαμόγελό του ίσαμε τα μεγάλα του αυτιά. Είχε κι εκείνο μια βαλίτσα δίπλα του κι όπως πήγε να τη σηκώσει τ΄ άνοιξε και χυθήκαν χίλια χρώματα στη θάλασσα και μυρωδιές που γεμίζανε με μια παράξενη χαρμολύπη την ψυχή.
Μυρωδιά μούστου καταμεσής της θάλασσας απλώθηκε κι είδα τους γλάρους ξαφνιασμένους να πετάνε παράξενα, σαν να τους μέθυσε τούτο το άρωμα. Κι όπως έσκυψε να μαζέψει όλα του τα πράγματα και να τα χώσει όπως όπως μέσα στη βαλίτσα του ξανά, του ΄φυγε ένα χαρτάκι ολόλευκο που το πήρε ο άνεμος και το ’φερε στα δικά μου τα χέρια. Ασυναίσθητα κι εγώ το πλησίασα κοντά στο πρόσωπο μου κι ήρθε εκείνη η μυρωδιά η μοναδική στα δικά μου ρουθούνια που μόνο ο Σεπτέμβρης κουβαλά πάντα μαζί του. «Εεεεε… κυρά, κράτα γερά το χαρτί μη σου το πάρει και σε σένα ο αγέρας! Δεν έχω μάθει ακόμα τα γράμματα, κι είπε ο παππούς μου ο Χρόνος να το δώσω στη δασκάλα, αυτή θα καταλάβει!» είπε ο μικρός Σεπτέμβρης, και με ένα μεγάλο σάλτο βρέθηκε στη στεριά και σχεδόν δίπλα μου…
«Καλώς όρισες! Δασκάλα είμαι κι εγώ, και να πεις του Παππού του Χρόνου σαν ανταμώσετε πάλι πως η παραγγελιά του ήρθε στα κατάλληλα χέρια… » του είπα, με ένα πλατύ χαμόγελο στα δικά μου τα χείλη.
«-Πάμε να ανηφορήσουμε για τις πάνω γειτονιές. Ανέβα στο ποδήλατο, βάλε και στο καλάθι τη βαλίτσα σου και να δεις πόσο καλά θα περάσουμε. Σήμερα ξεκινάμε κι εμείς ...Το νέο μας σχολείο είναι γεμάτο φως και χαμόγελα…»
Ίσως αν ήταν κορίτσι ο Σεπτέμβρης να τον λέγανε «Επιστροφή!»
ή θα τον φώναζαν «Ανάμνηση» κι άλλοι «Αρχή!»
Ομως είναι αγόρι και το συμπαθώ πάρα πολύ ...
«Φύγαμεεεεεεε…» φώναξε και με ένα σάλτο άρπαξε από τη μέση στρογγυλοκάθισε στη σχάρα και πήραμε την ανηφόρα …»*
Καλημέρα κόσμε, καλό μας μήνα, καλή "Επιστροφή" στα σχολειά μας 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου