Τα Παραμύθια του Σαββάτου... γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*
Ιστορίες καθημερινής
ζωής. Από εκείνες που κρύβουν μέσα τους μπόλικη αγάπη, μάνας, γιαγιάς και
φίλων. Ιστορίες και παραμύθια που΄χουν σαν θέμα τους τον ανταγωνισμό, την
απώλεια το μοίρασμα. Ιστορίες που ακουμπούν τα όνειρα και το χρυσό τους
περιτύλιγμα. Για τις πατρίδες της ψυχής και του νου, για τις αλήθειες της ζωής
που κάποιες φορές πονάνε πολύ…
Γιατί μέσα στις καλές
ιστορίες βρίσκεις πάντα τρόπο να νοιώσεις πως μπορείς να καταφέρεις το άπιαστο!
Η πιο σημαντική νίκη του Αχιλλέα, Ιωάννα Μπαμπέτα, εικ: Θέντα Μιμηλάκη,
εκδ. Μεταίχμιο
Αχιλλέας και Λεωνίδας. Ονόματα ηρωικά, αθάνατα, βαριάς
κληρονομιάς ,για παιδιά που «πρέπει» να
φανούν αντάξια της …ιστορίας. Παιδιά της δικής μας καθημερινότητας που
προσπαθούν, πιέζονται και πρέπει να νικούν για να ευχαριστήσουν γονείς,
παππούδες και όλους όσους ξεχνούν πως πάνω απ’ όλα είναι …παιδιά! Κι ανάμεσα τους ένας
σκύλος, ο Πάτροκλος, επιστήθιος φίλος του Αχιλλέα και …τότε και τώρα. Κι είναι
ετούτο το σκυλί που νοιώθει καλύτερα από ανθρώπους πως το γέλιο του Αχιλλέα
είναι σπάνιο γιατί …δεν προλαβαίνει. Πρέπει να κερδίζει πάντα, να είναι πρώτος
και να μην αφήνει κανέναν να τον ξεπερνά. Ώσπου εμφανίζεται στη ζωή του και στο σχολείο ο Λεωνίδας. Που είναι
κι αυτός πολύ καλός, σε όλα και ο
Αχιλλέας νοιώθει απειλή και φόβο, που δυστυχώς ενδυναμώνεται από το
οικογενειακό του περιβάλλον .Οι ώρες παιχνιδιού και χαράς λιγοστεύουν, γιατί πρέπει να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο,
να περάσει …τον Λεωνίδα. Αυτή η λέξη «πρώτος» ηχεί πια παντού ίσαμε που καταντά
…εφιάλτης! Κι ίσαμε εκείνο το Σάββατο με την αξέχαστη βόλτα στο πάρκο και την απρόσμενη
συνάντηση των δύο παιδιών… Η συνέχεια συνταρακτική, εκρηκτική και διδακτικότατη.
Συναισθήματα πρωτόγνωρα, μάχες που κερδίζονται ή χάνονται, μαθήματα ζωής για
τους φίλους, τον ανταγωνισμό και την… μοναξιά των πρώτων!
Υπέροχη ιστορία από μια υπέροχη συγγραφέα. Η Ιωάννα Μπαμπέτα συνεχίζει να μας
αιφνιδιάζει με τον γραπτό της λόγο, ευχάριστα πάντα. Και κάθε φορά αναρωτιέσαι
πως τούτη η ιστορία θα πρέπει να είναι η
καλύτερη και κάθε φορά όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο δυνατή η γραφή της. Επέλεξε
σαν θέμα της , στο καινούργιο βιβλίο, την φιλία και τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε δύο
πιτσιρικάδες που δεν μπορούν εύκολα να διαχειριστούν καταστάσεις , συναισθήματα
και αγωνίες που τους εμφυτεύουν οι ίδιοι οι γονείς , πολλές φορές. Φράσεις που
όλοι έχουμε ακούσει και « στα καλύτερα σπίτια», όπως , « να βγεις πρώτος», «
να΄σαι πάντα νικητής», «έχεις όνομα που πρέπει να τιμήσεις». Φράσεις, λέξεις
που δημιουργούν άγχη, εσωστρέφεια, πείσμα, θυμό και εγωισμό. Αλλά και πόνο, μοναξιά
και « κούραση». Έξυπνη επιλογή ονομάτων, μοναδική η φιλία με τον σκύλο που σκέφτεται
σαν άνθρωπος, αποκαλύπτοντας μοιχείες σκέψεις και φυσικά μάθημα ζωής για γονείς
που επιμένουν, που σιωπούν, που συχνά μόνο απαιτούν. Για γονείς που φορτώνουν
τις δικές τους ματαιοδοξίες στους μικρούς ώμους των ίδιων των παιδιών τους. Για
μια ακόμα φορά καταλαβαίνουμε όλοι πόσο σκληρά εργαζόμενοι έχουν γίνει τα παιδιά
μας και πόσο πολύ πρέπει να μας νοιάζει η ψυχική τους υγεία , η συναισθηματική τους
νοημοσύνη και κατάσταση και να μην απαιτούμε
παραπάνω απ΄ όσα αντέχουν και απ΄όσα νομίζουμε πως …αντέχουν. Ένα βιβλίο γεμάτο
αλήθειες και συναισθήματα!
Υπέροχη και η εικονογράφηση του βιβλίου από την Θέντα
Μιμηλάκη. Ζωγράφισε τα συναισθήματα τόσο απλά στα πρόσωπα όλων με τρόπο
τέτοιο που να αρέσει σε μικρούς και
μεγάλους.
Για παιδιά και γονείς
που νοιάζονται και …επιμένουν!
O Αντίλ έχει
πατρίδα, Εύη Τσιτιρίδου – Χριστοφορίδου, εικ: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ.
Ελληνοεκδοτική
Μιλάνε τα πεφταστέρια ή μόνο λάμπουν για μια στιγμή; Και
τούτη η λάμψη είναι ικανή να κάνει τον μικρό Αντίλ να ξαναβρεί το χαμένο του
χαμόγελο. Εκείνος σαν εμφανίζεται το πεφταστέρι του,και τον προσκαλεί να πάει
μαζί του, συλλογιέται πως θέλει να μείνει εκεί που είναι οι δικοί του άνθρωποι,
η πατρίδα του που ζωντανή κρατιέται μόνο ανάμεσά τους. Κι ο βράχος κι η θάλασσα
η πλατιά τον καλεί κι εκείνη να την ακολουθήσει, να βρει το δρόμο, τον χαμένο
του εαυτό, την παιδικότητα που …έμεινε πίσω. Σαν μια πανώρια γοργόνα, αφέντρα
με ασημένιες μπούκλες κι όλα τα ζωντανά του βυθού πάνω στην ουρά της. Όμως ο
Αντίλ δεν θαμπώνεται από την ομορφιά και ωραία λόγια. Στη στεριά παραμένει,
πιστός στις αξίες, στα όνειρα , στους δικούς του ανθρώπους. Κι ύστερα ήρθε ο
Άνεμος ο τρανός, ο βροντερός κι απόλυτος να τον πλανέψει να τον γυρίσει τον κόσμο
να βρει πια εκείνο τι χαμόγελο που ΄χε χαθεί. Όμως και πάλι δεν τον πείθει …Ούτε
η καμήλα, το καράβι της ερήμου κατάφερε να τον κάνει να την ακολουθήσει… Μόνο
ένας «τόπος» και τρόπος ,υπάρχει που μπορεί ο Αντίλ να ξαναβρεί το γέλιο, τη
σιγουριά κι εκείνη την πατρίδα που του ΄λεγε ο παππούς του κι αυτός ο τόπος μυρίζει πάντα ευωδιαστά κι έχει
μια ζέστα που απαλύνει όλους τους πόνους,
την κούραση, τους φόβους, που γεννά πάντα την ελπίδα…Κι είναι τόσο αγαπημένος, τόσο
δίπλα του , τόσο μοναδικός…
Μαγική η ιστορία του Αντίλ δια χειρός Εύης Τσιτιρίδου . Ένα παραμύθι
που είναι τόσο αληθινό που σε μεταφέρει σε άλλους κόσμους, φανταστικούς και υπαρκτούς,
σε άλλες πατρίδες που ταξιδεύει ο νους και η ψυχή. Μια ιστορία που δείχνει τη
δύναμη της μητρικής αγάπης, τη σοφία της υπομονής, της δεύτερης σκέψης. Μια ιστορία που αφήνει το όνειρο λίγο να ξεγλιστρήσει,
όμως δεν φταίει ο Αντίλ, το παιδί, φταίνε εκείνοι που του στέρησαν την γη του.
Φταίει το δύσκολο ταξίδι που του επιφύλασσε η μοίρα κι έτσι πατρίδα γίνονται οι
άνθρωποι, οι ψυχές, οι αγκαλιές κι η ελπίδα. Μια ιστορία που σε ταξιδεύει με τα
στοιχειά της φύσης και τα σημεία του ορίζοντα. Μια ιστορία που σε μαγεύει με
τις λέξεις και τις εικόνες της… Μια ιστορία για τις επιλογές , τις σκέψεις, τις
προκλήσεις της ζωής. Ένα παραμύθι που σε προκαλεί να διαλέξεις, να ωριμάσεις πιο πολύ και να αποφασίσεις. Κι ας έχουν πλάνη
οι εικόνες, και ας παίζει παιχνίδια ο νους. Η καρδιά μετράει , η σιγουριά σαν είσαι ευάλωτος, κουρασμένος ή πονεμένος! Μια ιστορία για ένα παιδί
πρόσφυγα που θέλει να ξεφύγει αλλά φοβάται κι επιλέγει μόνο αυτό που στην παρούσα
φάση του του δίνει δύναμη.
Ναι, με μάγεψε η εικονογράφηση του βιβλίου, το σχήμα και τα
χρώματα. Υπογραφή στις μοναδικές εικόνες η Κατερίνα Βερούτσου. Εικόνες
βγαλμένες πραγματικά από παραμύθια, από τα βάθη της Ανατολής, από εκείνους τους
τόπους που πια φαντάζουν δύσκολα σε χρώματα κι αρώματα. Ωστόσο η Κατερίνα κατέφερε
να μας ξαναφέρει τα όνειρο με πολλή χρυσόσκονη, με πολλή χρώμα, πολύτιμο.
Να το διαβάσετε, να μαγευτείτε, να ταξιδέψετε με άλογα,
γοργόνες παρέα με τον ίδιο τον άνεμο
ώστε να ανθίσει και το δικό σας χαμόγελο…
Μέχρι τον ουρανό και πίσω, Αλεξία Βερνίκου, εικ: Σοφία Τουλιάτου, εκδ.
Ίκαρος
Η Έλλη είναι ένα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια
που μεγαλώνει όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της και που αγαπάει πολύ τη γιαγιά της. Μια
γιαγιά θυσία, παιχνίδι, δημιουργία, χαρά , ζωή, μυστικά και …τα πάντα-όλα για το μικρό της εγγονάκι. Κι όταν έμεναν μαζί γέμιζε ο κόσμος με χρώματα, ομορφιά, γλυκούς
ψίθυρους, παραμύθια και …αταξίες σαν πειρασμούς. Όπως έλεγε η μικρή Έλλη, αγαπούσε
τόσο πολύ τη γιαγιά της «μέχρι τον ουρανό και πίσω και τρεις κωλοτούμπες».
Ο χρόνος όμως που όλα τα ξέρει, τα μεγαλώνει και τα υπομένει πέρασε και η ζωή έφερε τα πάνω κάτω. Η γιαγιά της Έλλης αρρώστησε
και κάποια στιγμή έφυγε από τη ζωή. Και τώρα πως, ποια, τι θα την παρηγορήσει.
Τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα παιχνίδια, τα
μυστικά, η αγάπη; Πώς να δεχτείς την
απώλεια, πώς να αλλάξεις τη ζωή σου, πώς
να προχωρήσεις χωρίς το πιο αγαπητό σου πρόσωπο. Χίλιες οι ερωτήσεις , λίγες οι
απαντήσεις της μαμάς. Ευτυχώς υπάρχουν πάντα
και τα όνειρα κι οι αναμνήσεις και η
αγάπη που ζει μέσα στην καρδιά αυτού που δεν θέλει να ξεχάσει κανέναν ποτέ.
Συγκινητική, αληθινή, τρυφερή και πολύτιμη η ιστορία της Αλεξίας
Βερνίκου. Πώς να αντιμετωπίσεις μια τόσο σοβαρή απώλεια , σαν είσαι
παιδί; Όταν οι απαντήσεις δεν γεμίζουν τις μέρες, το κενό, όταν οι αγκαλιές δεν
γεμίζουν με το τίποτα. Μια ιστορία που αν και διαπραγματεύεται ένα τόσο δύσκολο
ανθρώπινο θέμα όπως ο θάνατος ,έχει μια αισιόδοξη πλευρά. Μαθαίνεις να δέχεσαι τη ζωή κρατώντας σαν πολύτιμο θησαυρό τις
αναμνήσεις, τις στιγμές και τις εμπειρίες. Κανένας δεν χάνεται ποτέ από τη
σκέψη του άλλου μόνο αν εκείνος σταματήσει να τον έχει στην ψυχή και στο μυαλό. Μια ιστορία
που λέει τα πράγματα με το όνομα τους και έτσι πρέπει να μιλάμε στα παιδιά ,
ειδικά για θέματα που είναι τόσο σοβαρά
και τόσο «ακατανόητα». Μαζί να βρίσκουμε τις λύσεις και να θυμόμαστε πως τα παιδιά έχουν και αντιστάσεις
και κόσμους τέτοιους που μπορούν να βρουν, αν γνωρίζουν την αλήθεια, διεξόδους
και τρόπους αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων.
Υπέροχη και η εικονογράφηση από την βραβευμένη Σοφία
Τουλιάτου. Σκίτσα, μορφές και
χρώματα που εντυπωσιάζουν μικρούς και μεγάλους.
Για την απώλεια λοιπόν που χρειάζεται συμπαράσταση, χειρισμούς,
δύναμη και διεξόδους. Για τις αλήθειες που συχνά πονούν πολύ. Για την αγάπη που
δεν τελειώνει ποτέ, για την οικογένεια , για τη ζωή που συνεχίζεται και θέλει
μαχητές και όνειρα. Για τις αναμνήσεις που δεν σβήνουν και για εκείνα τα παιδιά που οι γονείς
τα υπερ - προστατεύουν από καταστάσεις που φοβούνται να δουν …κατάματα!
Για παιδιά από τεσσάρων ετών…
O Σίμος η
Στέλλα και το Φεγγάρι, Έμα Γιάρλετ, εκδ. Ψυχογιός
Ο Σίμος και η Στέλλα, δύο απίθανα παιδιά διδυμάκια. Κάνουν
τα πάντα μαζί, εκτός από ένα …σπουδαίο. Δεν μπορούν να μοιραστούν πράγματα. Τα
θέλει όλα, ο καθένας για τον εαυτό του. Και εκεί πάνω στον τσακωμό τους για ένα
τόσο δα μικρό μπαλάκι που συνορίστηκαν έγινε το απίστευτο. Το μπαλάκι εκτοξεύτηκε
τόσο ψηλά και τόσο μακριά που …έσπασε το φεγγάρι σε χίλια δυο κομμάτια. Και εδώ
ξεκινούν οι μπελάδες γιατί όλοι πήραν είδηση
την εξαφάνιση του φεγγαριού. Κάτι έπρεπε να κάνουν ,και μάλιστα πολύ γρήγορα κι
έπρεπε μάλιστα να το κάνουν μαζί, να μοιραστούν ιδέες, χρόνο, πράγματα και να …συνεργαστούν. Και τα κατάφεραν …
Τα κατάφεραν μέσα από μια πολύ τρυφερή και υπέροχα
εικονογραφημένη ιστορία της Έμας Γιάρλετ. Μια ιστορία που
δείχνει πως το μοίρασμα και η συνεργασία μπορεί να κάνει τα πιο απίστευτα κατορθώματα
και να ανακαλύψουν τις πιο απίθανες λύσεις.Μπορούν ακόμα και να φτιάξουν «νέο
φεγγάρι.» Μια ιστορία που θα μαγέψει τα μικρά παιδιά με τις εικόνες από την
ίδια την συγγραφέα που με μπόλικο
χιούμορ και έξυπνες ιδέες ακουμπά ένα θέμα πολύ υπαρκτό σε μικρές ηλικίες.
Κανένας δεν θέλει να μοιράζεται τα πράγματα του, όταν όμως έρθουν τα δύσκολα,
τότε όλα αλλάζουν.
Για παιδιά από 3 ετών…
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου