Για την αξία της προσφοράς, για την πίστη στον εαυτό μας...

Τα «Παραμύθια του Σαββάτου» …γράφει η  Ελένη Μπετεινάκη*

Θα μπορούσα να πω,  πως τυχαίa,  τα σημερινά βιβλία έχουν σαν θέμα τους το …πείσμα. Όποιο χρώμα κι αν έχει, γκρίζο, καφετί ή κίτρινο δείχνει το θάρρος, τη δύναμη και αξίες στη ζωή που πρέπει να τις έχουν όλοι. Ταπεινοί οι σημερινοί ήρωες, ένας μικρός ασήμαντος γαϊδουράκος και ένα λεμόνι, κατακίτρινο. Καταφέρνουν κι οι δύο να γίνουν ήρωες και παράδειγμα προς μίμηση.

Για την αξία της προσφοράς, για την πίστη στον εαυτό μας, για τα μικρά που σαν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε …τεράστια!

Λίμο ο Λεμονάκης, Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικ: Σάντρα Ελευθερίου, εκδ. Κόκκινη Κλωστή Δεμένη

Ολοκαίνουργιο, μοσχομυρισμένο , σαν την παγωμένη λεμονάδα της γιαγιάς τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού. Ο Λίμο, ο καινούργιος ήρωας του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, είναι εδώ γεμάτος μυρωδιές, κατορθώματα, αλήθειες και ψέματα.  Ήρωας κατά λάθος, ίνδαλμα και πρότυπο μίμησης για τη γενιά του.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή….

Στην Λεμονία μια χώρα κίτρινη κι αστεία,  ένας κίνδυνος μεγάλος  έρχεται να ταράξει την ηρεμία και γαλήνη των λεμονιών. Οι λεμονοστύφτες  έχουν κηρύξει «πόλεμο» και τα λεμόνια είναι σε απόγνωση γιατί η ζωή τους απειλείται  και κάποιος πρέπει να τα σώσει. Ο Λίμο ο Λεμονάκης που γεννήθηκε πολύ διαφορετικός, με δυο πόδια, σαν άνθρωπος δηλαδή,  σαν μεγάλωσε είπε να …πάρει το δρόμο του. Θα γίνει ο  αναμενόμενος σωτήρας της χώρας του. Όλα τα λεμόνια έπλασαν ένα σωρό ιστορίες με κατορθώματα δικά του, τον έκαναν μεγάλο και τρανό, ίσαμε υπουργό στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Οι φήμες τον θέλουν να μπορεί να καταφέρει πια τα πάντα, άρα θα μπορεί να σώσει και τα λεμόνια από τον σοβαρό εχθρό τους. Σαν επιστρέφει στον τόπο του, και τουλάχιστον η μητέρα του καταλαβαίνει πια είναι η αλήθεια, για να μην γκρεμιστούν οι προσδοκίες, οι ελπίδες και τα όνειρα όλων αναλαμβάνει δράση ….

Τετράδια της Φύσης γράφει στο εξώφυλλο του βιβλίου και η σκέψη πάει αμέσως πως μια σειρά ξεκινά να γράφεται, με ήρωες που δεν συναντούμε συχνά σε βιβλία και παραμύθια. Πόσο μάλλον  τα λεμόνια,  να είναι τόσο σπουδαίοι ήρωες. Όταν όμως υπάρχει ένας εμπνευσμένος και πολύ ταλαντούχος  συγγραφέας  σαν τον Βαγγέλη Ηλιόπουλο, με φαντασία που δεν σταματά πουθενά, ακόμα κι ένα ταπεινό, κατακίτρινο λεμόνι μπορεί να γίνει σούπερ- ήρωας και να  κλέψει τις καρδιές μικρών παιδιών. Ο Λίμο, παρά την ταπεινή καταγωγή του μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Το βιβλίο αναφέρεται στην ευκολία που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους  να φτιάχνουν μύθους γύρω από ένα «πρόσωπο» και ιστορίες και  ψέματα που μπορεί να μην έχουν καμιά υπόσταση. Κάποιες φορές οι «άνθρωποι»( στο παραμύθι, τα λεμόνια) στηρίζουν ελπίδες, όνειρα και σχέδια πάνω σε ανύπαρκτες ιστορίες ή γεγονότα μόνο και μόνο από ανάγκη να πιστέψουν σε κάτι. Ο μύθος που ακολουθεί πολλούς, καλό θα είναι  να αποδεικνύεται. Ωστόσο ο σοφός λαός λέει πως «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» κι έτσι σαν «πάρει φωτιά», κάτι ξεκινήσει με ένα  μικρό ψέμα, δύσκολα το μαζεύεις, δύσκολα το προσπερνάς. «Τις πταίει; »… Αυτοί που πλάθουν και διαδίδουν ό,τι τους αρέσει ή αυτοί που είναι ευκολόπιστοι; Παγίδα μεγάλη γι αυτό …προσοχή!

Για τις αξίες της ίδιας της ζωής, για τις ταμπέλες τις παράλογες, για τα λόγια τα μεγάλα, τα ανυπόστατα αναφέρεται τούτη η γραφή. Αχαλίνωτη φαντασία, μπόλικο χιούμορ, καταστάσεις που τις βρίσκεις και στην καθημερινή ζωή. Αντιλήψεις, ιδέες, εντυπώσεις και προσδοκίες που ξυπνούν μέσα στον καθένα δυνάμεις που ίσως να αγνοούσε πως έχει.

Προσοχή στις φήμες, προσοχή στα λόγια τα μεγάλα, προσοχή στα ψέματα. Το πιο εύκολο πράγμα στις μέρες μας είναι  η ηρωοποίηση καταστάσεων ή  κάποιων, που ακουμπά την υπερβολή. Ο Λίμο, ο Λεμονάκης στο τέλος τα κατάφερε, με τη ζωή όμως τι γίνεται; Με τα λάθος πρόσωπα και ιδέες ή απόψεις; Μεγάλο το θέμα που κινείς Βαγγέλη. Προσήλωση, αναδιοργάνωση σκέψης, προσοχή… στις ειδήσεις που σερβίρονται, τα πως, τα γιατί , τα που….

Φοβερή γραφή, υπέροχος παραλληλισμός της ίδιας της ζωής, μοναδική η εικονογράφηση της Σάντρας Ελευθερίου. Τούτο το Λεμόνι σαν το συναντήσετε  στο δρόμος σας, μην το προσπεράσετε γιατί κουβάλα πολύ θάρρος και σκέψη και δύναμη που αξίζει στ’  αλήθεια να γίνει ήρωας, έστω λογοτεχνικός,  γιατί έχει …πείσμα κατακίτρινο!

Για παιδιά από πέντε χρονών…

Ο Τετραπέταλος, Αγγελική Στρουμπούλη, εικ: Δημήτρης Φουσέκης, εκδ. Καστανιώτης

Ένα μικρό, γραφικό, πανέμορφο νησί της Χώρας μας, που όλοι έχουμε μέσα στην καρδιά μας, και ας μην το έχουμε επισκεφτεί ποτέ. Ένα νησί γεμάτο, ιστορία, ομορφιά και …γαϊδουράκια. Ένα παραμύθι διαφορετικό για ένα ζώο παραμελημένο, αγαπημένο, ακούραστο και παρεξηγημένο. Ένας γαϊδαράκος διαφορετικός, ο Τετραπέταλος που ΄χει φωνή, «ανάστημα» και …πείσμα, γαιδουρινό! Ένας γάιδαρος με ψυχή  και συναισθήματα, που αγαπά τη θήλασα, τη δουλειά, την δικαιοσύνη και την όμορφη Σαμαρούλα. Ήταν κι ένας ψαράς που ψάρευε με δολώματα από λιχουδιές  για να κερνά τα ψάρια και τους γλάρους. Ώσπου τούτοι οι δυο παράξενοι πρωταγωνιστές της ιστορίας γίνανε φίλοι γκαρδιακοί  και στην παρέα τους προστέθηκε και μια φώκια , σοφή, με ανθρώπινη λαλιά. Κι έτσι επειδή σε όλα τα προβλήματα υπάρχει λύση αρκεί να θέλεις πραγματικά να τα αντιμετωπίσεις , το σχέδιο της φώκιας ως προς τη συμπεριφορά των γαϊδουριών αλλά και των ανθρώπων θα μπει σε εφαρμογή. Το αποτέλεσμα πέρα από κάθε προσδοκία και φαντασία….

Ανατροπές, σκέψεις, συναίσθημα, είναι γεμάτο το παραμύθι της Αγγελικής Στρουμπούλη. Ένα άκακο ζώο, καθόλου πονηρό θα μπει σε μια « ανθρώπινη» διαμάχη ανάμεσα στο δίκαιο, στο άδικο, στο σωστό και στο λάθος. Θα θελήσει να βοηθήσει τη γενιά του, την ψυχή του να απαλύνει, και φυσικά να κάνει κι εμάς τους τετραπέρατους ανθρώπους να καταλάβουμε τη χρησιμότητα καθενός ζώου και τα όρια όλων. Μια ιστορία σεβασμού, αλληλεπίδρασης και ξεχασμένων  « μετακινήσεων». Μια εποχή που ο γαϊδάρακος είναι προϊόν τουριστικής εκμετάλλευσης μόνο, σχεδόν, ας αναλογιστούμε όλοι μας πως κάθε ζωντανό πλάσμα έχει δικαίωμα στην ζωή, στην ομορφιά, και τον σεβασμό μας…. Άρα μια ιστορία και για τα ζώα όλα, συμπεριφορών και θύμησης.

Όμορφο παραμύθι, μας θυμίζει τις ομορφιές του τόπου μας και φυσικά τις αντοχές, τα όρια, τις αμοιβαίες συνεργασίες και  την σωστή συμπεριφορά πιο πολύ των ανθρώπων ως προς τα ζώα. Παραμύθια με τον πιο αγαπημένο μου ήρωα, εκείνο τον «Μένιο» των παιδιών μας χρόνων, τον «Σταχτή» των παλαιότερων βιβλίων, και τον σημερινό Τετραπέταλο που βάζει σε όλους εμάς μικρούς και μεγάλους τα …πετάλια!

Να προσέχουμε, να καταλαβαίνουμε, να νοιώθουμε τους άλλους ακόμα και αν αυτοί οι άλλοι είναι …τετράποδα!

Εικονογράφηση του Δημήτρη Φουσέκη . Λιτές γραμμές, χρώμα όπως ταιριάζει στην ιστορία και τον τόπο που διαδραματίζεται και σχέδια που παραπέμπουν σε παλιά παραμύθια !

Για όλα τα παιδιά …και γιατί όχι και για μεγάλους

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr στις 15 Ιουλίου 2017 :http://www.cretalive.gr/culture/ta-paramythia-toy-sabbatoy-63