Τα Παραμύθια του Σαββάτου...

…Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Που κρύβεται τελικά η Ευτυχία; Που να ψάξει κάποιος την Αγάπη, την Ελπίδα , την Ομορφιά της Ψυχής; Που κατοικούν οι νεράιδες των Ευχών; Πόση δύναμη και αντοχή  ψυχής χρειάζεται ένα παιδί για να καταφέρει να γνωρίσει τον …κόσμο, να ζήσει, να ονειρευτεί, να ταξιδέψει στο άπιαστο; Μπορεί η Ευτυχία να  κρύβεται στα πιο  απλά πράγματα του κόσμου, στις ψυχές των παιδιών, στην κάθε καλημέρα ή καληνύχτα που ευχόμαστε ο ένας στον άλλο. Μπορεί να είναι μέσα μας αρκεί να  Θέλουμε και να Μπορούμε να την αναγνωρίσουμε, να την προσφέρουμε χωρίς μικρότητες ή ανταλλάγματα. 

Μπορεί η Ευτυχία τελικά να είναι  μια Νεράιδα που έχει για ραβδί της ένα χρυσό μολύβι και φοράει πολύχρωμα κουρέλια και είναι χωρίς μαλλιά και να κρύβεται στα πιο αληθινά μέρη του κόσμου ολάκερου …στα παραμύθια!

Ο Καρλ, Ο Φριτς και το αυγό της ευτυχίας, Βασίλης Παπαθεοδώρου, εικ: Λίλα Καλογερή, εκδ. Καστανιώτης

Δέκα χιλιάδες αυγά στολισμένα σε ένα αληθινό δέντρο γεμάτα ζωγραφιές, μικρά, μεγάλα, που δείχνουν εποχές, με ήλιους, χιονάνθρωπους, πουλιά, λουλούδια κι ένα σωρό άλλες ιδέες. Μια ιστορία που ξεκινά πριν από 50 περίπου χρόνια . Ενός Αυγόδεντρου που έγινε διάσημο!   Ενός Πασχαλιάτικου δέντρου αληθινού  στολισμένο με ….αυγά  Ξεκίνησε  η παράδοση αυτή από τον Καρλ Φόλκερ και σιγά σιγά έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Το έθιμο και στόλισμα  περνά από γενιά σε γενιά και το δέντρο όλο και μεγαλώνει ώσπου πια ο εγγονός του ο Φριτς μοιάζει να είναι ο συνεχιστής στο έργο του παππού του, έχοντας  το ίδιο πάθος με αυτόν. Χιλιάδες οι άνθρωποι που έρχονται να θαυμάσουν κάθε χρόνο το πιο διάσημο και παράξενο  αυγόδεντρο του κόσμου. Μια μέρα συνέβη κάτι μαγικό. Από τα χιλιάδες πια αυγά ένα μικρούλη κόκκινο θα γίνει «μήλον της έριδος» . Στην αρχή για μια γυναίκα , μάντισσα, που νομίζει πως το συγκεκριμένο αυγό είναι  …γυάλινη σφαίρα, θα απαιτήσει να το κάνει δικό της.  Θα  ξεκινήσει μια περιπέτεια. Μια περιπέτεια που έχει ένα και μόνο στόχο, το αυγό,  που ο καθένας το βλέπει σαν κάτι άλλο… Το βλέπει σαν το κομμάτι που λείπει από τη ζωή του για να ολοκληρωθεί η …ευτυχία του. Το αυγό αρχίζει να κατρακυλά στο δρόμο, να σταματά, να προχωράει, να γαντζώνεται, να χάνεται σαν όλα τα πράγματα στη ζωή …Κι ύστερα θα το δει μια κοπέλα και θα νομίζει πως είναι το μαργαριτάρι της. Θα θελήσει κι αυτή να « αγοράσει » την…ευτυχία της, όμως μάταια. Ένας ληστής θα κάνει τη  εμφάνισή του και  όλα θα ανατραπούν… Το αυγό θα βρεθεί σε ένα γήπεδο, θα γίνει… μπάλα ποδοσφαίρου που θα εκτοξευτεί και θα σκάσει στο παράθυρο μιας πολυκατοικίας. Θα γίνει …χάπι για μια άλλη γυναίκα, κομήτης για κάποιον άλλον, μπίλια στο τραπέζι ενός καζίνου, χειροβομβίδα  για δυο λοχίες , φαγητό για έναν αχόρταγο, φεγγάρι ή πλανήτης για ένα ερωτευμένο ζευγάρι. Θα γίνει ο σκαντζόχοιρος που ταράζει τα χωράφια ενός αγρότη. Θα γίνει η αλήθεια ενός μικρού αγοριού που θα νοιώσει κι αυτό όπως ο Φριτς, που θα καταλάβει πως το Αυγό  ήταν …αυγό. Και θα είναι  ο πρώτος που θα πει « ευχαριστώ» με την ψυχή του, κάτι όπου κανένας  πριν δεν είχε ξεστομίσει. Όλα θα γίνουν… όνειρο, φαντασίωση, και μόνο η ευτυχία του μικρού παιδιού θα γεμίσει την ψυχή του Φρίτς….

Άλλη μια ιστορία από τον Βασίλη Παπαθεοδώρου, μαέστρο στο είδος, που στηρίζεται σε ένα αληθινό γεγονός. Μια ιστορία για το πιο δύσκολο και πολύτιμο αγαθό της ζωής μας. Την ευτυχία. Μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια, φαντασία και πολύ … κυνηγητό. Γιατί οι άνθρωποι  μπορεί να έχουν δυο ματιά  όμως κανένας δεν μπορεί να δει ό,τι βλέπει και καταλαβαίνει ο άλλος. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τον δικό του τρόπο και μόνο αυτό βλέπει, ακούει, πιστεύει και  ακολουθεί. Έτσι και σε αυτό το βιβλίο το μικρό κόκκινο αυγό του Φριτς θα αποτελέσει μια αυταπάτη για το τι είναι ευτυχία. Άραγε που να κρύβεται τούτο το συναίσθημα; Να βρίσκεται   στην  μαγεία, στην  επιστήμη, στην  κυριαρχία, στο χρήμα, στα όπλα, στο φαγητό, στην  αγάπη ή  στη  ζωή στη  φύση; Ή μήπως ευτυχία  υπάρχει στα πιο απλά πράγματα έτσι όπως μόνο τα  παιδιά μπορούν να «δουν»  και να νοιώσουν;

Καταπληκτικό και τούτο το βιβλίο. Πραγματικά απολαυστικό, γεμάτο σουρεαλισμό, σαν πίνακας ζωγραφικής που συνθέτει ο πιο « φευγάτος » ζωγράφος, εκείνος που η φαντασία του γυρίζει τον κόσμο και αλλάζει τις αξίες, τις εικόνες, τα θέλω και τα μπορώ. Ή μήπως μοιάζει με ταινία μικρού μήκους που δείχνει όλες τις πτυχές της ευτυχίας των ανθρώπων στο δικό τους μικρόκοσμο; Ό, τι και αν μοιάζει ένα είναι σίγουρο. Ο Βασίλης κατάφερε πάλι να μας ταξιδέψει μέσα από ένα πραγματικό γεγονός, φτιάχνοντας μια πλοκή σε μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια και …ευτυχία.

Θέλω να πω πάρα πολλά για αυτό το βιβλίο. Το διάβασα δυο τρεις φορές ,ένοιωσα πως έδινε τη σωστή διάσταση των πραγμάτων. Αυτών που όλοι νομίζουμε πως έχουν μόνο μια όψη, μια οπτική γωνία, αλλά …δεν είναι έτσι. Αυτών των πραγμάτων που τελικά είναι… των άλλων και νομίζουμε πως αν τα αποκτήσουμε όλα θα αλλάξουν. Ζήλεια, απληστία και λάθος εκτιμήσεις. Η ευτυχία είναι μέσα μας, στα απλά στα καθημερινά, στις λέξεις που δεν λέγονται συχνά, σε εκείνο το ευχαριστώ, το παρακαλώ, το καλημέρα… Είναι η αντίληψη του καθενός μας κι είναι  ένα θέμα που έχει όσες ερμηνείες θέλουμε…

Κρατάω εκείνο που γράφει ο Βασίλης Παπαθεοδώρου : «…Είναι τόσο απλό, την ψάχνουν όλοι, αλλά είναι μπροστά στα μάτια τους, αρκεί να τα ανοίξουν και να τη δουν. Ευτυχία είναι να κάνεις κάποιον άλλο άνθρωπο χαρούμενο, να του δίνεις χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση. Και αν είσαι ευχαριστημένος με τα απλά και τα καθημερινά – όσο λίγα και αν φαντάζουν, είναι ωστόσο αρκετά!»

Εικονογράφηση από τη Λίλα Καλογερή σαν εικόνες μιας άλλης εποχής, vintage, με έντονα χρώματα όμως και με αποτυπωμένα τα συναισθήματα των ηρώων της ιστορίας  σε κάθε μια από αυτές.

Κι αν θέλετε να μάθετε πως εμπνεύστηκε ο Βασίλης τούτη την ιστορία αναζητήσετε στο διαδίκτυο το παμπάλαιο έθιμο  Ostereierbaum , δηλαδή,  το να στολίζεις ένα δέντρο με πασχαλιάτικα αυγά . Στο youtube θα βρείτε την ιστορία της οικογένειας Κραφτ  που ξεκίνησε να στολίζει μια μηλιά στην αυλή τους το 1970 με 18 πλαστικά αβγά και με το πέρασμα  των χρόνων, να γίνει θεσμός και να  φτάσει στο 2010 να έχουν τοποθετήσει περίπου 10.000. Αποτελεί πλέον ένα από τα τουριστικά αξιοθέατα της περιοχής που μένουν   με εκατοντάδες τουρίστες να συρρέουν κάθε Άνοιξη για να φωτογραφήσουν τούτο το μοναδικό αυγόδεντρο  που σίγουρα ο αριθμός των αυγών του έχει πια αυξηθεί κατά πολύ.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου  θα βρείτε τη διασκευή της ιστορίας  σε θεατρικό έργο για παιδιά από 8-11 ετών.

Το χρυσό μολύβι, Γιώργος Λεμπέσης, εικ: Όλγα Σεϊτανίδου, εκδ. Ψυχογιός

Η Αλθέηα είναι η νεράιδα των παιδικών ευχών που κουβαλά πάντα μαζί της ένα χρυσό μολύβι, τρυπώνει μέσα σε παιδικά δωμάτια και ζωντανεύει όλα τα όνειρα ξεχωριστών παιδιών. Δεν εμφανίζεται μέσα από καπνούς , ασημόσκονες και άλλα γνωστά τεχνάσματα που έχουν οι νεράιδες. Αυτή έχει διαλέξει να έρχεται μαζί με μια βροχή από μολύβια ειδικά σε εκείνες  τις μικρές ψυχές που θέλουν να γίνουν συγγραφείς σαν μεγαλώσουν… αν προλάβουν. Η Νεκταρία είναι ένα τέτοιο ξεχωριστό παιδί  που φορεί πάντα ένα άσπρο μαντήλι στο κεφαλάκι της γεμάτο αστεράκια και φτερωτούς ελέφαντες. Το δωμάτιο της είναι πολύ ξεχωριστό κι η Αλθέηα δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της  ένα βράδυ …κάτω από το κρεβάτι της Νεκταρίας. Μια νεράιδα μοναδική, ντυμένη με κουρέλια και χωρίς μαλλιά που πίστευε πως η ομορφιά δεν βρίσκεται στην εμφάνιση  ή στα ρούχα αλλά  στο πως νοιώθει κάποιος. …

Η Αλθέηα απαντά σε  όλες τις ερωτήσεις της Νεκταρίας. Εξηγεί πόσες πολλές νεράιδες δουλεύουν στο εργοστάσιο των Ευχών αλλά και αγόρια που τριγυρνάνε στα δωμάτια των παιδιών για να ακούν τις ευχές τους , οι Τριγυροαυτιάδες. Κι έκανε η Νεκταρία μια ευχή …να ταξιδέψει στο άγνωστο, να μάθει τι υπάρχει πέρα από το νοσοκομείο, να νοιώσει τη θάλασσα, το βουνό, την ελευθερία

Οι νεράιδες δεν αρνιούνται τίποτα στα μικρά ξεχωριστά παιδιά και το όνειρο της υπέροχης Νεκταρίας  γίνεται …αλήθεια! Με εκείνο το χρυσό μαγικό μολύβι που ό,τι ζωγράφιζε στον τοίχο ζωντάνευε, ξεκίνησαν μαζί ένα ταξίδι μοναδικό σε κόσμους φανταστικούς που όλα είναι δυνατά να συμβούν.

Και που δεν πήγαν… Στην Νότια Οξυγόνα να ακούσουν τις Σκιές της Ερήμου, στο Νησί της Νέας Ασπιρίνης που ζούσε ο Γκλον Παπγιόν. Κι ύστερα όλοι μαζί έφτασαν στον κόλπο του Αξονικού, συνάντησαν μια αστεία καραβίδα που τη λέγαν Χότζκιν, μάθανε  τις συμφορές των Σκιών της Ερήμου και το ταξίδι συνεχίστηκε στη Χώρα του Θεραπιστάν. Πέρασαν  από την Λατινική Κλινική, τον Μεταγγισικό Ωκεανό και έφτασαν στην Αρένα του Έργουιν  του Ταυρογράφου. Μια «ταυρομαχία » …διαγωνισμός ζωγραφικής. Εκεί ήταν κι ο Ταύρος Γουίλμς  από την Φαρμακελώνη που΄χε ένα μεγάλο πρόβλημα με τα τσίσα του κι ήταν γεμάτος ντροπή και στεναχώρια. Όμως η νεράιδα των Ευχών που όλα τα ξέρει βρήκε ποια θα ήταν η θεραπεία του. Χρειαζόταν αγάπη και επιστροφή στον τόπο που ζούσε η οικογένεια του. Με ένα αερόστατο  έφυγε για το …σπίτι του. Και ο ταυρογράφος χάρισε στους άλλους τρεις παράξενους ταξιδιώτες τη ζωγραφιά της Όχθης των Παουτσιών που βρισκόταν στην Ακτή Αστραφτόγελου. Ένα άλλο μαγικό μέρος για πολύ ξεχωριστά παιδιά, εκείνα που αφήνουν τα παπούτσια τους εκεί όταν πετάξουν για πάντα στον Ουρανό.

Εκεί η Νεκταρία θα μείνει πολύ λίγο ίσα ίσα για να βεβαιώσει τον Κίμωνα πως έχει μια μεγάλη και σημαντική μάχη να δώσει στην αληθινή ζωή αντίθετα με τον κύριο Παπγιόν που ηθελημένα θα ζητήσει να παραμείνει και σκορπά το γέλιο και τη χαρά. Κι αφού έκανε ένα ακόμα μεγάλο τα ξίδι η Νεκταρία στο « πέρασμα της ζωή της » άνοιξε τα μάτια της στο σήμερα , στο τώρα κι ευχήθηκε την πιο σπουδαία ευχή στη νεράιδά της, την πιο μεγάλη επιθυμία: Να δείξουν καλά αποτελέσματα οι εξετάσεις της την επόμενη μέρα…

Κι επειδή υπάρχουν νεράιδες που δίνουν δύναμη, κουράγιο, ελπίδα και χαρίζουν χρυσά μολύβια σε πολύ ξεχωριστά παιδιά να ζωγραφίζουν τον κόσμο όπως θέλουν αρκεί να πιστέψουν στο ακατόρθωτο, η Νεκταρία κατάφερε να φύγει από το Νοσοκομείο… Κατάφερε να  αποδείξει στον εαυτό της, σε όλους , πως η δύναμη της ψυχής είναι η μεγαλύτερη του κόσμου και το Μπορώ η πιο μεγάλη, η πιο σπουδαία λέξη!

Ίσως ένα από τα πιο συγκινητικά και σπουδαία παραμύθια που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Μοναδικό, υπέροχο, που αν και  «μιλάει» για ένα τόσο δύσκολο « ταξίδι» ζωής, καταφέρνει να γεμίσει δύναμη και αισιοδοξία. Ο Γιώργος  Λεμπέσης έγραψε μια ιστορία πολύ ξεχωριστή, ένα παραμύθι γεμάτο χρυσόσκονη και φαντασία  με τρόπο πολύ ιδιαίτερο. Προσεγμένο, ευφυέστατο, τρυφερό και πολύ πολύ συγκινητικό, γεμάτο ζωή, δύναμη, ελπίδα . Για όλα τα παιδιά του κόσμου που δοκιμάζονται, για όλες εκείνες τις ψυχές που μας χρειάζονται. Για τις μεγάλες αδικίες που κάποιες φορές η ζωή μοιάζει να κάνει λάθος και τρυπώνουν στις ζωές αθώων  παιδιών. Για τη δύναμη ψυχής των ίδιων, των δικών τους. Με τόσο μαγικό τρόπο τα λέει όλα τούτη η ιστορία. Σαν ένας νέος λεξοπλάστης ο συγγραφέας, δημιουργεί Λέξεις – Ονόματα στην φανταστική του Χώρα με τρόπο απίστευτο καταλαβαίνοντας όλοι τον δύσκολο δρόμο της …αρρώστιας, τη δύναμης που χρειάζεται , της πιο μεγάλης ψυχής. Με φαντασία που πραγματικά ξεπερνά κάθε εμπόδιο και με αριστοτεχνικό τρόπο καταφέρνει να τα πει…όλα.  Δεν ξέρω πόσες φορές το διάβασα, δεν θυμάμαι πόσες φορές ένοιωσα την δική μου καρδιά να φτερουγίζει μαζί με τη νεράιδα, μαζί με την Νεκταρία. Ξέρω όμως πως τούτο το παραμύθι άγγιξε τόσο πολύ την δική μου ψυχή που θα θελα να μοιραστώ μαζί σας την μαγεία του,  τη δύναμη , τον φόβο, την αγωνία, την χαρά, την ελπίδα, το μεγαλείο της ψυχής  και τον δύσκολο δρόμο που κάποιες φορές ακολουθούν μικρά παιδιά. 

Ένα βιβλίο που αφυπνίζει συνειδήσεις, που μας κάνει όλους να ξανασκεφτούμε τις προτεραιότητες της ζωής, τα μικρά σπουδαία καθημερινά πράγματα που μας χαρίστηκαν και δεν εκτιμούμε όσο χρειάζεται. Ένα παραμύθι γεμάτο αλήθεια, γεμάτο Ζωή, Ψυχή, Θέλω και Μπορώ!

Γιατί στ’  αλήθεια υπάρχουν Νεράιδες και Τριγυροαυτιάδες  και όλα μπορούν να συμβούν αρκεί να θέλουμε και να μπορούμε. Κι αν όχι μόνοι μας, πάντα υπάρχει ένας φύλακας Άγγελος την πιο κατάλληλη στιγμή!

Εικονογραφημένο επίσης υπέροχα από την Όλγα Σεϊτανίδου που με τα δικά της πινέλα δίνει ζωή στην πιο σπουδαία νεράιδα του κόσμου εκείνη των Ευχών και στο πιο όμορφο κορίτσι  με το κάτασπρο μαντήλι στο κεφάλι της γεμάτο αστεράκια και φτερωτούς ελέφαντες!

Γιατί όπως μοναδικά γράφει ο Γιώργος  : « …Τότε είδα ξεκάθαρα πως κάθε καλημέρα είναι  σίγουρα η ένδειξη ότι ζεις, όμως μια καληνύχτα είναι πάντα η απόδειξη πως τα κατάφερες…»

Το βιβλίο είναι γραμμένο για εκείνα τα παιδιά που δοκιμάζονται, για την αγάπη και την ελπίδα,  για το Make a wish - Κάνε – Μια- Ευχή- Ελλάδος.

(Δείτε εδώ για περισσότερες πληροφορίες :  https://makeawish.gr/ )

Να το διαβάσετε πολλές φορές, να το πείτε και στα παιδιά σας άλλες τόσες, γιατί οι Ευχές πρέπει να ταξιδεύουν και η ελπίδα να μην χάνεται ποτέ!

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

Δημοσιεύτηκε στις 29 Οκτωβρίου 2016 στο cretalive.gr :http://www.cretalive.gr/culture