Τα παραμύθια του Σαββάτου ...

Γράφει η Ελένη Μπετεινάκη*

Πόσο να αξίζει άραγε ο ουρανός μ ετ άστρα; Πώς να μετριέται η ευτυχία με χρήματα ή με χαμόγελα και  εμπειρίες; Και αν , αν τα παραμύθια λένε πάντα την αλήθεια τότε τούτες εδώ οι σημερινές ιστορίες έχουν μπόλικη πραμάτεια. Έχουν τα όνειρα, τις ελπίδες τις χαμένες προσδοκίες. Έχουν ζωή και πείσμα, έχουν αγάπη και μοναξιά που γίνεται φιλία και δυνάμωμα ψυχής. Έχουν όμως και …Πάσχα, με αυγά, σοκολατένιους λαγούς, καλιτσούνια κρητικά, τσουρέκια και μαγειρίτσες. Έχουν αρώματα, μυρωδιές που δεν ξεχνιούνται κι ιστορίες νερένιες ή συννεφένιες που πετούν πέρα  και από την φαντασία μας!

Ο Φούρναρης  Πλατς, Μαρία Σούμπερτ, εικ  :Φωτεινή Τίκκου, εκδ. Διάπλαση

Τι μπορεί να συμβεί σε έναν φούρναρη όταν αυτό που ονειρεύεται και ζητάει στη ζωή του είναι …ο ουρανός με τ΄άστρα; Όταν τα εκατό καρβέλια που πουλάει κάθε πρωί και που κρατεί ένα για τον πεινασμένο ζητιάνο δεν του δίνουν την ευτυχία επιθυμεί η ψυχή του;

Τότε ένα μαγικό σακούλι θα του αλλάξει τη ζωή. Ο ζητιάνος μάγος που θα τον πλησιάσει με ύπουλο τρόπο θα γίνει αυτός ο φούρναρης του χωριού και ο Πλατς θα βρεθεί στο δρόμο με κουρέλια να ψάχνει πια για την επιβίωσή του.

Μόνος, φοβισμένος και απογοητευμένος τα βράδια όταν κοιμόταν  στα χωράφια για συντροφιά είχε μόνο τα αστέρια κι αυτά θα γινόταν οι μοναδικοί φίλοι του. Κι ίσως περισσότερο απ’  όλα εκείνο το μικρό αστέρι στ όνειρό του, που μεταμορφώθηκε σε μια πανέμορφη κοπέλα  που του άνοιξε τα μάτια και την ψυχή!

Η επιστροφή στον τόπο του, τον έκανε πιο πλούσιο απ΄ όσο είχε ονειρευτεί. Βρήκε τη δύναμη, το κουράγιο και την …ευφυΐα να στηριχτεί στα δύο του χέρια και να πάρει  πίσω ό,τι του ανήκε.

Μια ιστορία μαγική της Μαρίας Σούμπερτ για την απληστία, την αχαριστία, τη δύναμη της ψυχής και τις δυνατότητες του καθενός μας. Μέσα σε όλους μας υπάρχει ένας μικρός Πλατς, μόνο που έρχεται μια στιγμή και καταλαβαίνουμε τι στόχους μπορούμε να βάλουμε και ποιες είναι οι δικές μας ικανότητες.

Ναι, στα όνειρα! Ναι, στις προσδοκίες αλλά προσοχή στους στόχους και στις δοκιμασίες της ζωής. Εμπειρία πολύτιμη τα ταξίδια του νου και της αλήθειας, οι περιπέτειες και οι συνθήκες διαβίωσης. Η ευτυχία δεν μετριέται με τα πλούτη και τα  « άπιαστα» όνειρα. Αξίζει πάντα η προσπάθεια για πιο ψηλά, για καλύτερα, μόνο που στο τέλος ξέρουμε όλοι καλά πως η χαρά βρίσκεται στα καθημερινά, τα απλά και τα μικρά πράγματα!

Μια υπέροχη ιστορία, σαν τα παλιά τα παραμύθια με τις μαγικές νεράιδες και τα σοφά διδάγματα. Κατανόηση λοιπόν του εαυτού μας, των δυνατοτήτων μας μέσα από το παραμύθι της Μαρίας με την εξίσου μαγική εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου. Μορφές έντονες, χρώμα και ζωντάνια εκπληκτικά δοσμένα  που δένουν απόλυτα με τούτη την ιστορία.

Αναζητήστε το και  παίξτε μαζί με τα παιδιά …τον ουρανό με τα άστρα. Δείτε  μέχρι που μπορούν να φτάσουν μεταφορικά και κυριολεκτικά και πως γίνεται να πιάσει κάποιος ένα αστέρι; Όνειρο είναι ή μήπως μια απόχη είναι αρκετή; Εμείς ταξιδέψαμε μαζί του …ίσαμε εκεί που …δεν φτάναμε!

Για παιδιά από 5 χρονών …και πολύ μεγαλύτερα!

Ο συννεφόγατος, Χρήστος Μπουλώτης, εικ: Βασίλης Παπατσαρούχας, εκδ.Polaris

Ένα σύννεφο μοναδικό! Ένα σύννεφο που αποφασίζει για τη ζωή του και έτσι μεταμορφώνεται σε …συννεφόγατο. Και σαν ωραίος γάτος, έξυπνος αλλά και μόνος αφού βαρέθηκε να σεργιανάει στον ουρανό αποφάσισε να κατέβει στη γη. Πήρε λοιπόν ή μάλλον πιάστηκε από την ουρά ενός  χαρταετού μια Καθαρή Δευτέρα και η περιπέτειά του ξεκίνησε. Ο Βασίλης ή Λη έγινε ο καλύτερός του φίλος και εκείνος του έδωσε και όνομα του γάτου του τον φώναζε Φο. Αμέτρητα τα παιχνίδια κι οι σκανταλιές για τον αέρινο και βρόχινο συννεφόγατο. Ώσπου τον ανακάλυψε ένας Ιταλός ,ιδιοκτήτης μεγάλου τσίρκου σκεπτόμενος τα οφέλη που θα είχε από την εκμετάλλευσή του. Έτσι τον έκλεψε μόνο που ο Συννεφόγατος ήξερε  ένα σωρό ταχυδακτυλουργικά κόλπα να του ξεφύγει  και να στείλει πια τον Ιταλό και το τσίρκο του ψηλά στον ουρανό. Ελευθέρωσε και όλα τα άλλα ζώα και έτσι στην πόλη που τον θαύμαζε πλέον ο συννεφόγατος  έγινε ήρωας. Κι έτσι ήρθε και στο σχολειό και τα παιχνίδια δεν είχαν τελειωμό. Ώσπου μια μέρα ο συννεφόγατος γνώρισε μια ηλικιωμένη κυρία που ήταν ολομόναχη .Μόνη της παρηγοριά το απότιστο γιασεμί της  κι ο παραμυθο – συννεφόγατος ήταν η λύση για το τέλος της μοναξιάς της ασπρομάλλας κυρίας και η αρχή ενός υπέροχου παραμυθιού του Χρήστου Μπουλώτη.

Ένα παραμύθι που έχει τα πάντα. Αστέρευτη φαντασία, όνειρο, ήρωες που δεν μοιάζουν με κανένα άλλο και μηνύματα που μας κάνουν να χαμογελάμε !

Ομορφιά πλεγμένη με την ασχήμια της εκμετάλλευσης των ζώων. Ληστεία και λύση στη στιγμή κι ας είναι μια παραμυθένια λύση. Ηρωικά κατορθώματα που δίνουν παραδείγματα προς μίμηση και  δυστυχώς το μεγάλο θέμα της μοναξιάς της τρίτης ηλικίας. Με όλα αυτά ασχολείται ο συννεφόγατος. Μα πάνω απ όλα με τη φιλία, την αγάπη στα ζώα, την απαλοιφή της εκμετάλλευσης τους,  και την ανάγκη των ανθρώπων για συντροφιά.

Παραμύθι γεμάτο φαντασία κι αλήθειες, πλεγμένα με τέτοιο τρόπο που δίκια λέμε πως μέσα στα πιο μαγικά παραμύθια κρύβεται ο θησαυρός της ζωής.

Μια ιστορία εικονογραφημένη από τον Βασίλη Παπατσαρούχα με μορφές που θυμίζουν πολύ σουρεαλιστικές εικόνες. Έντονα χρώματα και πρόσωπα βγαλμένα πραγματικά από συννεφένιες πολιτείες και ιστορίες.

Για παιδιά από 5 ετών και δεν είναι  ανάγκη να είναι Καθαρή Δευτέρα για να  βρεθεί ένας γάτος στο σπίτι μας…

Θ΄αυγό, Γιώργος Λεμπέσης,εικ: Φραγκίσκος – Χρήστος Ράλλης εκδ. Ψυχογιός

Η Ματούλα είναι η κότα της γιαγιάς Μαρίκας στο χωριό του Ανέστη , την Μηλίτσα.  Κι επειδή έφτασε η Μεγάλη Πέμπτη , η μέρα που βάφονται τα αυγά , γιαγιά και εγγονός κατέβηκαν στο κοτέτσι να τα μαζέψουν. Σειρά είχε το βάψιμο για όλα τα αυγά ή σχεδόν όλα, αφού ένα απ΄ αυτά το αγαπημένο του Ανέστη βάφτηκε κάπως διαφορετικά κι ο μικρός το βάφτισε Θανάση. Του φάνηκε μάλιστα πως του μίλησε  κιόλας κι ένοιωσε παράξενα όπως συνήθως ξέρουν μόνο τα παιδιά.  Μα ναι, τούτο το αυγό δεν ήταν καθόλου σαν τα άλλα. Την νύχτα της Ανάστασης που όλοι τρώνε και πίνουν και τσουγκρίζουν τα αυγά τους εκείνο περίμενε καρτερικά στο καλάθι του με μια σκέψη μόνο στο αυγουλένιο του μυαλουδάκι . «Θα βγώ,» έλεγε  ή « θ΄ αυγό» και μόνο αυτό το απασχολούσε. Και ξεκίνησε  την βόλτα του στην κουζίνα εκεί που λίγο πριν γινόταν ο μεγάλος χαμός. Κι έμοιαζε σαν τσίρκο ο τόπος με τόση ανακατωσούρα παντού. Και πρώτα ο Θανάσης γνώρισε ένα σοκολατένιο λαγό που τον βοήθησε να γίνει πάλι χαρούμενος με τη συμβολή της μικρής κουβερτούρας. Εκείνος όμως δεν τον βοήθησε στο δικό του το πρόβλημα. Ο Θανάσης έψαχνε μια ζεστή αγκαλιά κι ο λαγός δεν ήταν πρόθυμος να του την χαρίσει. Στην πορεία του για αναζήτηση του σκοπού του,  συνάντησε πρώτα απ όλα τα  κρητικά καλιτσούνια, μετά  ένα κουλουράκι  που το ταλαιπωρούσαν αρκετά. Συνέχισε το δρόμο του μέχρι το εργοστάσιο των τσουρεκιών κι εκεί σαν άλλος ήρωας επανάστασης  με την βοήθεια ενός  τσουρεκάρ, έδιωξε μακριά τα εχθρικά καλιτσούνια και έσωσε το μικρό κουλουράκι. Η ιστορία συνεχίζεται με την παρέα της σοφής και γλυκείας μαγειρίτσας που με τα ωραία της λόγια έκανε το αυγό – Θανάση, να επιστρέψει από κει που ξεκίνησε έχοντας όμως αποκτήσει ένα σωρό εμπειρίες και φίλους . Κι εκεί συνέβησαν όλα όσα ήθελε μιας και είχε πια καταφέρει να αντιμετωπίζει με ευγνωμοσύνη όσα του πρόσφερε η ζωή , οι φίλοι  και η μοίρα για τι όπως λέει και ο Γιώργος Λεμπέσης , ο συγγραφέα ς αυτής της υπέροχης πασχαλιάτικης ιστορίας : «…η μοίρα δε θα ΄ρθει να μας συναντήσει αν δεν έχουμε όμορφα όνειρα να της προτείνουμε !».

Για παιδιά από 7 χρονών …

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός